Grootheden stromen terecht
naar Giovanni in Spoleto
Joan Haanappel luiert
aan de Kagerplassen
Öi
1
Ziekenhuis mag
chirurg niet
buitensluiten
Menotti en Moore ontdekten buffa-karakter
S c hade- form ulieren
te ingewikkeld
OOK IN DE ORGELMAAND
Gemeentelijke bespelingen
in Haarlems Grote Kerk
Na 7 jaar Revue voorgoed van het ijs
WOENSDAG 19 JULI 1967
9
Nieuw
Uniek
Knap
Uitspraak kort geding
Tricht komt er niet uit
V...
De radio geeft donderdag
WIJ ONTVINGEN
Televisieprogramma's
Ongezellig
Nooit meer
(Van onze correspondent)
ROME. In de loge van de „maestro" dat is Giancarlo Menotti zit Leo
Bernstein met zijn ganse familie: zeven man. De loge daarnaast is niet zo vol: Me
notti zelf met Ingrid Bergman en echtvriend. In een loge boven dit gezelschap: de
directeur van het New Yorkse Metropolitan Opera House in gezelschap van de pia
nist Sviatoslav Richter. In weer een andere loge de hoog-bejaarde Amerikaanse
dichter Ezra Pound samen met twee Italiaanse Nobelprijswinnaars, de dichters
Salvatore Quasimodo en Giuseppe Ungaretti. Straks komt er nog een vermaard
dichter bij: Allen Ginsberg, maar voorlopig zit hij nog op het politiebureau, waar
de commissaris hem ondervraagt, omdat een agent van politie de inhoud van de
door hem voorgelezen verzen zedekwetsend heeft gevonden. Tijdens de pauze gaat
Menotti deze zaak even rechtzetten en we zien Ginsberg, de dichter der beatgene
ratie, het theater binnenkomen in zijn witte provodracht, met al zijn baarden en
lijn gitzwarte lange haren, een driedubbel halssnoer van walnoten om de nek en
ten enorm ijzeren geval, een soort crucifix voor zenboeddhisten, op de borst ben
gelend. Temidden van het ongehoord elegante publiek nergens maakt men
loveel toilet als in Spoleto trekt hij minstens evenzeer de aandacht als Boeba
Keita, de jonge negerschilder uit de republiek Mali, in zijn uiterst schilderachtige
hemelsblauwe toga afgezet met fraai indigo-blauw borduurwerk. Het is een „popu
laire" voorstelling van Mozarts „Don Giovanni". Onze vraag of Jacqueline Kennedy
*1 in de zaal is wordt beantwoord met een: „neen, die komt overmorgen. Het zal
moeilijk zijn haar entourage (we begrijpen, dat het om rechercheurs gaat) onder
te brengen. Waar vinden-we zoveel kamers, nu de stad eivol is".
De „Don Giovanni" verdient deze enor
me toeloop van grootheden (het is dag
aan dag zo te Spoleto) ten volle. Het gaat
om een voorstelling, waarover men nog
lang, en waarlijk niet alleen in Italië, zal
praten. Op zichzelf is „Don Giovanni" nu
niet een opera, die men „weinig bekend"
mag noemen. Maar wanneer het om be
kende werken gaat pleegt dit festival er
een nieuwe kijk op te geven. En ditmaal
heeft Menotti dat met verschillende mid
delen bereikt:
Hij heeft „Don Giovanni", in tegenstel
ling tot de gewoonte, in het geheel niet
ingekort, heeft het voortreffelijke „Thea-
tro Verdi", gedirigeerd door Thomas
Schippers, aangetrokken en laat de hoofd
rollen vertolken door mensen die hijzelf
indertijd heeft ontdekt, allen sterren van
de eerste grootte, zoals Justino Diaz, Do
nald Gramm en Valeria Maricordda.
WAT ECHTER deze „Don Giovanni"
uniek maakt, is de regie. Menotti is niet
alleen een componist van betekenis, maar
door en door een man van het theater.
Een door hem verzorgde regie is steeds
een voorbeeld van goede smaak en in het
geval van Mozart was het hem onmiddel
lijk duidelijk, dat men de sublieme mu
ziek het beste kan genieten, wanneer de-
kors, kostuums en alles wat op het toneel
gebeurt zo eenvoudig mogelijk worden ge
houden. Mozarts partituur is monumen-
tel en zo kwam hij op de gedachte de
meest monumentale beeldhouwer van on
ze tijd, Henry Moore, om dekors en
kostuums te vragen.
Moore had het tot nu toe steeds gewei
gerd dekors te ontwerpen.
Ontwerpen voor wat dan ook. Maar
niemand lukt het, iets te weigeren en dus
beloofde Moore ontwerptekeningen te zul
len maken. Hij was er echter van over
tuigd, dat niemand die voor het toneel
zou kunnen realiseren en verbood dus zijn
naam te noemen, zolang hij niet de ver
wezenlijking van zijn ontwerpen had ge
zien en goedgekeurd. Aan die laatste voor
waarde heeft Menotti zich niet al te strikt
gehouden en de Italiaanse pers, voor Moo
re onleesbaar al woont hij in Italië, had
reeds aangekondigd, dat de grote beeld
houwer zou medewerken aan de jubi
leumuitvoering van „Don Giovanni".
MOORE weet weinig van de kunst
vaardigheid der Italiaanse handwerkslie
den. Menotti en vooral zijn adviseur voor
beeldende kunsten Carandente hebben het
volste vertrouwen in de wonderen, die
aen Italiaans vakman weet te verrichten.
Toen Henry Moore naar Spoleto kwam
en daar het werk zag van de Napolitaan
Geatanniello, was hij stom verbaasd: op
het toneel stonden, uitgevoerd in lichte
materialen, „echte Moores", zo echt, dat
bij er op staat dat zij na gebruik zullen
worden vernietigd, omdat zij anders als
authentiek werk van hemzelf in de kunst
handel en de kunstgeschiedenis zouden
Voortleven. Zonder enige aarzeling stond
hij Menotti toe in het programma te ver
melden: dekors en kostuums van Henry
Moore.
Hoe is nu de uitwerking van die beel
den, zal men vragen. Hoe kan een in
Spanje gelocaliseerde achttiende-eeuwse
opera met alle pruikentijdse verfijning
van een Mozart samengaan met de grote
plastische vormen van een Henry Moore?
Ook wij vonden de keuze bevreemdend.
Het bleek echter, dat Menotti het ook dit
maal juist had gezien. Die grote rustige
vormen laten de muziek ten volle tot
haar recht komen. Niets leidt de aan
dacht af. De regie, gevoerd door een zo
muzikaal man, heeft ertoe geleid, dat men
eindelijk eens een „Don Giovanni" ziet
en hoort, waarin alle facetten van deze
magische partituur, die veelzijdig is als
het leven zelf, naar voren komen. Het
doorgaans vrij verwarrende middelste
deel van de opera met Zerlina, Masotto,
de balzaalscène en de vele intrigues,
wordt plotseling volkomen helder en in
zijn speelse opera-buffa-achtige luchtig
heid doet het eindelijk eens beseffen, dat
Mozart en Da Ponte niet zonder reden
aan hun werk de naam gaven van „dram-
ma giocoso" (vrolijk treurspel), een naam
die, wanneer men de nadruk uitsluitend
legt op „Don Giovanni" en zijn weinig
stichtelijk bedrijf, bevreemding wekt.
Het is allerminst de enige opera, die
in Spoleto wordt opgevoerd. De dank zij
„Don Giovanni"tweede bedrijf met
Donna Anna en Don Ottavio bij
Henry Moore's „boom" en Don Gio
vanni, die zich tot de monumentale
Donna Elvira richt. De dreiging van
het komende noodlot is uitgedrukt
in de donkere „schim" op de achter
grond, die steeds zwarter wordt.
iit festival herontdekte „Razende op het
eiland San Domingo" van Donizetti, een
langvergeten werk, is nauwelijks minder
belangrijk en ook de opera's in één akte
zijn alle even geslaagd. Maar Spoleto is
een zo overmatig rijk festival, dat we
niet meer kunnen doen dan er enkele
hoogtepunten van vermelden.
(Van onze correspondent)
ROTTERDAM. Chirurg dr. F. A.
Koopmans zal in het Diaconessenhuis te
Rotterdam zijn praktijk mogen blijven
uitoefenen zoals voor 28 april 1967 het
geval is geweest. Dit was het vonnis dat
de president van de rechtbank, mr. J. C.
van Panthaleon baron Van Eek vanmor
gen uitsprak in het kort geding dat de
chirurg tegen het bestuur van het Dia
conessenhuis had aangespannen naar
aanleiding van het feit, dat hem door het
bestuur was verboden met ingang van 1
augustus a.s. in het ziekenhuis te ko
men. Een tweede eis van dr. Koopmans,
namelijk dat aan het bestuur zou wor
den verboden hem uit te sluiten van de
samenwerking tussen de in het Diacones
senhuis werkzame specialisten, wees de
president van de hand. De president
heeft de voorwaarde gesteld, dat dr.
Koopmans de hoofd-zaak binnen drie
maanden aanhangig maakt bij de ge
wone rechter. Tijdens de behandeling
van het kort geding vorige week kwam
niet helemaal uit de verf welke aanlei
ding het bestuur had om aan de chirurg
het werken onmogelijk te maken. De
raadsman van het bestuur, mr. P. P.
Vreede, omschreef de moeilijkheden tus
sen dr. Koopmans en het ziekenhuis als
zaken van „professionele en persoonlij
ke" aard.
(Van onze correspondent)
TRICHT Het Nationaal Rampenfonds
beschikt nog steeds niet over definitieve
gegevens omtrent de schade, die de wind
hoos in Tricht en andere plaatsen heeft
aangericht. Niet minder dan veertig pro
cent van de getroffenen in het Betuwse
plaatsje heeft de enquête-formulieren
verkeerd ingevuld.
Aan het begin van deze week zijn dan
ook nieuwe vragenlijsten verzonden, maar
het falen van de procedure heeft drie we
ken vertraging teweeg gebracht. De for
mulieren zijn naar het oordeel van vele
Trichtenaren ingewikkelder dan noodza
kelijk leek en bovendien blijkt het Ram
penfonds op de eerste formulieren enkele
fouten te hebben gemaakt. Vier ambte
naren zijn nu in Tricht gestationeerd ten
einde de getroffenen bij het toepasselijk
formuleren van hun antwoorden bij te
staen.
Duik op schip. Een 16jarige jongen die
een duik van de Spinozabrug in Utrecht
nam, kwan niet in het water maar op
een juist passerende boot van de rijks
havendienst terecht. De mast van het
schip knapte als een luciferhoutje af.
De knaap zelf liep een heupfraktuur en
een enkelblessure op.
UITERAARD vervullen de gratis gege
ven gemeentelijke orgelconcerten in de
Haarlemse Grote Kerk een niet te onder
schatten rol in de Haarlemse Orgelmaand.
Het is dan ook billijk ze bij te houden in
onze „orgelkroniek", al zal dit wel eens
samenvattend moeten geschieden. Zo
combineren wij heden onze beschouwin
gen over de twee jongste gemeentelijke
bespelingen.
Tussen tal van binnen- en buitenlandse
concertbedrijvigheden door zat stadsorga-
nist Albert de Klerk vorige week donder
dagmiddag weer eens aan de klavieren
van zijn vertrouwd Müllerorgel, dat zich
als steeds op frappante wijze leende voor
karakteristieke kleurgeving aan oude
Franse muziek, ditkeer vertegenwoordigd
door een Dialogue van Marchand en een
deel uit een orgelmis van Corrette. Maar
wat dan te zeggen over de verscheiden
heid van fraaie timbres die daarna in de
Acht Magnificat-fuga's van Pachelbel te
beluisteren waren: alles zoveel anders dan
in de vorige werken, zo ingesteld op de
milderen Zuidduitse klanksfeer, gegrond
op Italiaanse invloeden!
Na een delicate vertolking van Jehan
Alain's Variaties op een thema van Jan-
nequin werd besloten met Choral III
van Franck, dat het op het Müllerorgel
weer uitstekend bleek te doen.
Gisteravond speelde de Amerikaanse
(Van onze correspondent)
DEN HAAG Joan Haanappel is te
rug in Nederland. Voorgoed heeft zij het
kunstrijden, dat van jongs af haar le
ven vulde, de rug toegekeerd. De laatste
weken van haar contract als soliste in de
Weense ijsrevue heeft zij in Tsjechoslo-
wakije doorgebracht. Daar draaide zij de
laatste axels, rittbergers en pirouettes.
Het applaus stierf weg, de schijnwerpers
HILVERSUM I.
7.00 Nws. 7.10 Het levende woord. 7.15
Lichte gramm. muziek. 7.55 Overweging. 8.00
Nws. 8.10 Voor de kinderen. 8.30 Nws. 8.32
Vakantietips. 8.45 Lichte gramm. muziek.
10.00 Aubade. 11.00 Voor de zieken. 11.30 klas
sieke kamermuziek. 12.27 Meded. voor land
en tuinbouw. 12.30 Nws. 12.40 Pro memorie.
12.45 Doe het zelf. 13.00 Klassieke gramm.
muziek. 13.45 Voor de vrouw. 14.15 Moderne
muziek. 14.45 Sphinx. 15.05 Ronde van frank
rijk. 15.10 Aktualiteiten. 15.15 Negro-spiritual
15.30 Boemm! 15.45 Musiciana. 16.00 Bijbel
overdenking. 16.30 Moderne liederen. 16.55
Lichte gramm. muziek. 17.50 Russiche
volksliederen. 18.10 Sport. 18.30 Lichte gram.
muziek. 18.50 Instrumentaal Trio. 19.00 Nws.
19.10 Radiokrant. 19.30 Moderne geestelijke
liederen. 20.00 Gevarieerd muziekprogramma.
20.30 Zomeravondmozaïek. 22.15 Wijd als de
wereld. 22.30 Nws. 22.40 Boekbespr.. 22.45
Haarlemse orgelmaand. Kerkorgel concert.
23.15 Klassieke pianomuziek met commen
taar. 23.55 Nws.
HILVERSUM II
7.00 Nws. 7.10 Ochtengymnastiek. 7.20 Lich
te gramm. muziek. 7.55 Deze dag. 8.00 Nws.
8.10 Actualiteiten. 8.15 Lichte gramm. muziek.
8.50 Morgenwijding. 9.00 Klassieke muziek.
9.30 Toppers van toen. 10.00 Voor de kleuters.
10.10 Arbeidsvitaminen. 11.55 Beurs. 12.00
Licht orkest. 12.27 Meded. t.b.v. land- en
tuinbouw. 12.30 Licht orkest. 12.50 Draaiorgel-
muziek. 13.00 Nws. 13.10 Actualiteiten. 13.30
Muzikale toeristenroute. 14.35 Voordracht.
14.45 Moderne liederen. 15.00 Voor de zieken.
16.00 Nws. 16.02 Muziek uit Suriname, de
Nederlandse Antillen en omringende landen.
16.40 Die Zirkusprinzessin. operette. 18.00
Nws. 18.15 Actualiteiten. 18.30 Licht orkest.
18.55 De gesproken brief. 19.00 Klassieke mu
ziek. 19.30 Protestantse korte vesperdienst.
19.55 Kerk veraf en dichtbij. 20.00 Nws. 20.05
Kunstkron. 20.30 Operamuz. 22.20 Ronde
van Frankrijk. 22.30 Nws. 22.40 Actualiteiten.
22.55 Discotaria.
HILVERSUM III.
9.00 Nws. 9.02 Lichte vocale muziekjes. 10.00
Nws. 10.02 Nw. langspeelplaten. 11.00 Nws.
11.02 Muziek bij de koffie. 12.00 Nws. 12.02
Transistor. 13.00 Nws. 13.02 Nederlandse hit
parade. 14.30 Lagelanders. 15.00 Nws. 15.02
Actualiteiten. 15.05 Wegens vakantie gesloten.
BRUSSEL 324 M.
12.00 Nws. 12.03 Lichte muziek. 12.40 Weer
bericht. 12.48 Lichte muziek. 12.55 Buitenl.
peroverzicht. 13.00 Nws. en amusementspro
gramma. 16.03 Beurs. 17.00 Nws. 18.00 Nws.
18.03 Voor de soldaten. 18.28 Paardesport.
18.30 Franse les. 18.32 Lichte muziek. 18.45
Sport. 18.52 Taalwenken. 18.55 Lichte muziek.
19.00 Nws. 19.30 Koorzangwedstrijd. 20.10
Openbaar Kunstbezit. 20.25 Kamermuziek.
20.45 Boekbespreking. 21.00 Concert.
In de Diamantreeks van de uitgever
H. NELISSEN in Bilthoven zag het licht
„DE LIEFDE DIE ONS SCHEIDT" van
Francis King, welke roman G.R. de Bruin
uit het Engels vertaalde. Chinua Achebe,
een auteur uit Nigeria, geeft in „EEN
ZOON VAN ZIJN VOLK" een beeld van
zijn land. Van hem verscheen eerder een
roman in de Diamant-reeks.
VOOR WOENSDAG
NEDERLAND I
16.30 Tour de France. 17.00 Voor de kin
deren. 18.30 Tour de France (samenvat
ting). 18.45 De Minimolen. 18.50 Journaal.
18.55 Reclame. 19.00 Vakantie in Lipizza
(T.V.-film). 19.25 Internationaal agrarisch
nieuws. 19.51 Stichting Socutera. 19.56 Re
clame. 20.00 Journaal en weeroverzicht.
20.16 Reclame. 20.20 Sommerkrig (Deense
film). 20.45 Het koperen kandelaar myste
rie (speelfilm). 22.05 Vrouw en politiek.
22.40 Journaal.
NEDERLAND II
20.00 Nws. 20.01 Reclame. 20.05 Beestje
kijken in de Londense Zoo. 20.30 Thyestes
(toneelspel). 22.10 Reclame. 22.15 Journaal.
VOOR DONDERAG
Nederland I.
16.15 Tour de France. 18.30 Tour de France,
(samenvatting). 18.45 De Minimolen. 18.50
Journaal. 18.55 Reclame. 19.00 De Verrekijker
19.10 Van gewest tot gewest. 19.30 Charley
Chaplin film. 19.53 Toeristische tips. 19.56 Re
clame. 20.00 Journaal. 20.16 Reclame. 20.20
Achter het nieuws. 20.45 Voordracht. 20.50
Zelfbediening, (tv-spel). 22.20 Lonely Woman
22.45 Journaal.
Nederland II.
20.00 Nws. 20.01 Reclame. 20.05 Geen beter
leven dan buitenleven (film). 20.30 Weet je
nog wel21.20 De ontdekking van de
zee (documentaire). 22.10 Reclame. 22.15
Journaal. 22.30 Frost en Canterbury.
Joan Haanappel in haar schaatstijd.
doofden en Joan reed in haar wagen
eenzaam maar tevreden naar haar va
derland terug.
„Ja, 't is fini", zegt het donkere 26-
jarige Haagse meisje, terwijl zij zich in
bikini behaaglijk uitstrekt in een ligstoel
aan de rand van de Kagerplassen in
de buurt van Kaagdorp. „Ik ben al weer
enkele weken thuis, dit wil zeggen in het
zomerhuisje van m'n ouders, dat we hier
al jaren hebben. Het werd ook wel tijd,
ik heb zeven jaar revue achter de rug.
Ik kan nu weer eens doen waar ikzelf
zin in heb. Voorlopig is dat in hoofdzaak
niets doen. Luieren aan de plassen, wat
zeilen, zwemmen, kennissen ontmoeten
en kletsen. Zolang het weer goed blijft,
heb ik het hier best naar m'n zin. Ik weet
helemaal nog niet wat ik daarna ga
doen. Kunstrijtrainster worden? Nee, ik
denk van niet. Dan zit ik weer op 't ijs
en (met een schaterlach) ik weet nu wel
zo langzamerhand hoe dat er uit ziet.
Wat het dan wel zal worden, ik zal me
er voorlopig geen zorgen over maken."
Joan Haanappel heeft in die zeven jaar
Europa tot in de verste uithoeken door
kruist. Daarnaast bezocht ze met de ijs-
show Israel en Canada. Overal maakte
ze vele vrienden en kennissen. „Maar",
zegt ze en opeens kijkt ze heel ern
stig „gezellig" was het eigenlijk nooit,
want altijd moest je weer verder trekken
en nooit was je ergens echt thuis. En
daar verlang ik zo langzamerhand wel
eens naar. Ik heb het nu allemaal wel
gezien".
„De directie van de ijsrevue heeft op
alle mogelijke en onmogelijke manieren
geprobeerd me nog langer te houden en
weer een contract te laten tekenen, maar
ik zet er een streep onder. De laatste dag
nog zei Petter de directeur als 't
dringend nodig mocht zijn, mogen we
dan nog eens een beroep op je doen? Hij
heeft een duidelijk antwoord gekregen: ik
kom niet meer terug".
organiste Cathérine Croizier, die voorkort
te St. Albans tijdens de orgeldagen aldaar
met Albert de Klerk concerteerde in een
programma voor twee orgels. Zij is leer
linge van Anton Heiller.
Het concert begon met drie delen uit de
Orgelmis van de zeventiende eeuwse
Franse meester Nicolas de Grigny, wiens
muziek door Bach gecopieerd werd, wat
al een onverdacht getuigenis is van haar
waarde. Het betrof dus nu drie fragmen
ten, afgeronde delen, die ieder een uitge
sproken eigen karakter hebben, het welk
door goed gekozen registraties mede tot
zijn recht kwam. Ik denk hierbij vooral
aan het rijke kleurpalet dat de organiste
hanteerde in de licht aansprekende melo
dieuze Dialogue over het „Agnus Dei",
waarin Grigny niet zuinig was met echo
effecten. Een keuze van vier koralen uit
de fameuze reeks van achttien, de laatste
die Bach vóór zijn dood redigeerde, bete
kende een zich veilig voelen in de hoge
school van het orgelspel. En dit bleek dan
ook in menig opzicht. Het rustige „An
Wasserflüssen Babyion" werd in de manu
alen in mooie tinten gerealiseerd, maar
toch te doordringend van klank om de te-
nor-cantus-firmus van het pedaal behoor
lijk te laten doorkomen. Maar bijzonder
fraai klonk de koraalmelodie tegen de
drukke figuratie in „Von Gott will ich
nicht lassen". Vergeleken bij het „Veni
Creator" van Grigny is het opmerkelijk,
hoeveel positiever die cantus-firmus tot
zijn recht komt in het Bach-koraal
„Komm, Gott, Schöpfer, Heiliger Geist".
Catherine Crozier maakte vervolgens
een overtuigende beurt met een Orgelmis
van haar mentor Anton Heiller, werk dat
con brio uitmondt op de hyme „Lauda
Sion" met haar heerlijk alternatief „Bone
Pastor", waar de componist een lopend
gebruik van maakt.
Al bleek het dan op menig punt bewon
derenswaardig, hoe de gastorganiste in
korte tijd van voorbereiding zich ver
trouwd gemaakt had met de klankmoge
lijkheden van het orgel wij konden in
haar vertolking van de Passacaglia en
dubbelfuga van Bach ervaren, dat zij er
nog niet mee klaar was, evenmin als met
de geraffineerde articulatie die in deze
ruimte gevergd wordt om bijvoorbeeld in
de fuga het contrasubject duidelijk af te
lijnen tegenover het grondthema. Maar
het zou onbillijk zijn deze haast onover
komelijke dingen zwaar te laten wegen
op een overigens opvallend goede presta
tie. Alleen heb ik de inzinking niet begre
pen, waar het in de fuga met een tikje
bravour naar de Trugschluss aanloopt.
Intussen hebben wij deze avond genoten
van meerdere voortreffelijke staaltjes or
gelspel; wij hopen dat Catherine Crozier
haar kunstvaardigheid andermaal in de
Haarlemse Bavo zal demonstreren
Jos de Klerk
Nederland I. Voor de jeugd in het
avondprogramma eerst de laatste afleve
ring van de Joegoslavische serie Vakantie
in Lippiza. Het afscheid van Julka, het
meisje, dat met vakantie op de boerderij
van haar oom was, die Lippizaner heng
sten fokt. Oom is tijdens de training van
zijn beste paard verongelukt en ligt nu
machteloos op bed. De training moet toch
doorgaan en dus wordt Julka te hulp ge
roepen. Het internationaal agrarisch
nieuws en een Socuterafilmpje maken de
tijd tot acht uur vol. Na het journaal het
Deense filmpje Sommerkrig, dat tijdens
het filmfestival van Oberhausen bekroond
werd. Het filmpje handelt over een sol-
laat, die deel neemt aan een militaire
oefening, maar er zo schoon genoeg van
krijgt, dat hij de benen neemt een wat
verpozing zoekt in een restaurantje, waar
hij zich heel best vermaakt. De vreugde
is evenwel van korte duur, want zelfs bij
Hugo Claus, de schrijver van
Thyestes.
oefeningen is de krijgstucht streng. De
hoofdfilm is het Koperen Kandelaar
mysterie, naar een scenario van Francis
Durbridge. John Mills speelt de hoofdrol
van de arts. die in een moordzaak ver
zeild raakt. Een Duitse bandietenbende
heeft hem naar het vliegveld gelokt om
hem in een compromitterende situatie te
brengen met een mooie filmster. De diva
wordt even later vermoord gevonden in
het huis van de arts en alles wijst erop,
dat hij de moordenaar is. Helemaal aan
het slot van de avond de rubriek Inburge
ren met Han Lammers en Hedda van Gen
nep, die ditmaal als onderwerp kiezen: de
vrouw in de politiek.
Nederland II. De VPRO begint het
programma op Nederland 2 met een afle
vering van de BBS-serie Dieren Kijken,
waarin de camera wordt gericht op dieren
in allerlei situaties. De rest van de avond
is geheel bestemd voor de uitzending van
een televisieregistratie van Thyestes, van
Hugo Claus. Het betreft hier een reporta
ge van de voorstelling, die werd gegeven
door de Belgische groep Toneel Vandaag
in het kader van het Holland Festival.
Onder regie van Jack Dixon (die de knop
pen in de regiekamer bediende) en de
schrijver zelf, die de toneelregie voor zijn
rekening nam, spelen o.a. mee Ton Lutz
als Atreus, koning van Argos, Rudi van
Vlaanderen, Lex Schoorel en Herman
Niels. Claus nam het gelijknamige drama
van Seneca als uitgangspunt voor dit wre
de spel. Ton Lutz speelt de verschrikke
lijke koning Atreus, die zijn broer Thyes
tes op de meest afschuwelijke wijze be
driegt. Het tweetal betwist elkaar de troon
van Argos. Atreus zit op de troon. Hij
wreekt zich op zijn broer door deze met
valse voorwendselen uit zijn ballingschap
terug te laten komen. Dan vermoordt hij
diens kinderen en zet hun vader het vlees
voor.
