HAAR JOURNAAL
Militairen uit
Israel naar
ons land
POLLE, PELLI EN PINGO
Ketels „Nieuw
Amsterdam"
zijn niet best
«gestipt
RECHTER TIE EN HET ANDERE ZWAARD
BRAMMETJE FOK
Ons vervolgverhaal
PANDA EN DE BOZE
Nieuw Schiphol
vóór 1980 al
te klein
Zwaardere straf
voor
heroïne-smokkel
Oude vrouw dood
doordek in gasbuis
1
DONDERDAG 20 JULI 1967
11
Een romantisch verhaal door Richard Maaon
Franse confectie
kiest
voor
kort
Mogelijk uit de vaart
Luchtvaartexpert:
In Groot-Brittannië
Kees Stip
Twee nieuwe kroonleden
Academische Raad
Sf
A
A
-
98)
Er was nu geen maan, maar de ster
ren schitterden en ik kon de omtrek
ken van de bomen onderscheiden en
even later tekenden ook de stammen
zich in het donker af. Er hing een
zware wildernislucht. Uit de andere
bunkers kwam geen geluid, maar in
de loopgraven die de omtrek van ons
nieuwe kamp afbakenden, zag ik de
hoofden van schildwachten met tus
senruimten van acht meter. Dieper
in het bos klonk nu en dan de kreet
van een vogel of een dier en het
voortdurend gesjirp van krekels,
maar op de weg heerste stilte.
Onder een boom was een gat ge
graven bij wijze van tijdelijk toilet.
Er was geen beschutting; alleen het
duister van de nacht voorzag hierin.
De bewaker stond op een paar meter
afstand met zijn gezicht naar me toe
en al die tijd had hij zijn revolver
in de hand, klaar om te schieten. In
de bunker had hij vriendelijk met me
gepraat, zelfs met respect; maar hij
nam geen risico.
Ik had werkelijk weer dysenterie,
en heel erg. De pijnen bleven mijn
maag samenkrimpen. Ik bleef lange
tijd onder de boom en tien minuten
later nadat ik in de bunker was terug
gekeerd, moest ik weer naar buiten.
De soldaten lachtten. Ze wisten uit
ondervinding wat dysenterie was.
Toen ik terugkwam, maakten ze grap
pen en een van hen zei: ,,'t Is de
moeite niet waard om hem weer in
de handboeien te zetten." Maar ze
deden ze mij toch weer aan, opdat
ik niet een van hun geweren zou kun
nen grijpen en moeilijkheden veroor
zaken.
Ik ging zes of zeven keer naar
buiten en de bewaker begon noncha
lant te worden. Hij liep met me mee,
maar als ik bij de boom ging zit
ten, wandelde hij heen en weer, zodat
de helft van de tijd zijn rug naar
me toe was gekeerd. Ik deed me zie
ker voor dan ik was. In de bunker
legde ik mijn hoofd achterover tegen
de muur en sloot mijn ogen, in een
poging er nog spookachtiger uit te
zien dan ik in de spiegel al geleken
had. En als ik naar buiten ging, liep
ik met slepende, pijnlijke tred.
Het was na middernacht. Het goe
de humeur van de sergeant verander
de plotseling in hevig ongeduld.
„Dit kan zo niet doorgaan", zei
hij. „Wilt u soms weer aan een boom
f worden vastgebonden?" voegde hij
er op dreigende toon aan toe.
„Nee", zei ik, dat zou ik ontzet
tend vinden".
„Nu, dan moet u zich beheersen".
„Laat me nog één keer gaan", zei
ik.
Hij nam de handboeien af en ik
sleepte me de trap op. De nacht
scheen lichter te worden, maar on
der de boom was het volslagen don
ker. Ik ging zitten en wachtte, ter
wijl de bewaker een meter of tien
weg wandelde en weer terugkwam.
Het was onmogelijk, onmiddellijk een
sprong te nemen en weg te rennen,
want eer ik de grens van het kamp
had kunnen bereiken, dertig meter
verder, zou hij me gehoord en een
schot op me gelost hebben, of hij zou
de schildwacht een waarschuwing
toeroepen. Ik had gedurende mijn
bezoeken aan de boom een ander
loos, maar toch het beste wat ik
kon doen. Ik zat daar in de af
schuwelijke stilte en wist, dat de vol
gende tien minuten alles zouden be
slissen: of ik ooit Sabby zou terug
zien of ik ooit iemand zou terug
zien, wie dan ook. Het ging nu om
het leven en vrijheid of om de dood,
zo niet door de eerste kogel, dan
toch door het zwaard van luitenant
Nakamura, dat al gedoopt was.
Ik had al mijn geestkracht nodig,
om mezelf ertoe te brengen, de eer
ste beweging uit te voeren. Ik ver
keerde in een soort van onzekerheid,
waarin ik me afvroeg, of het kon
zijn dat ik die kracht miste, maar
nog terwijl ik daaraan twijfelde, ont
dekte ik, dat ik me al bewoog. Ik
stond op. Ik kon de omtrek van het
hoofd van de bewaker zien, toen hij
van me wegwandelde. Ik stak mijn
handen boven mijn hoofd uit en greep
de tak, die ik wist dat daar moest
zijn, en ik vergat al mijn pijn en
vermoeidheid. Ik boog mijn ellebogen
en trok langzaam mijn benen op.
Ik maakte een achterwaartse salto
dezelfde beweging, die ik in de
gymnastiekles op school had geleerd.
Maar toen had ik het alleen gedaan
met een zekere angst om te worden
uitgelachen als de manoeuvre mis
lukte; nu had ik een angst die zo
groot was, dat ik er op dat ogenblik
geen klaar besef van had. Toen rust
te ik met mijn borst op de tak. Ik
bleef in die houding hangen, terwijl
de bewaker terugkeerde. In die posi
tie had ik me bijna bovenop hem
kunnen laten vallen en ik zou hem
hebben kunnen worgen eer hij een
kreet kon uiten. En ik geloof wel
dat ik dit zou hebben gedaan, als er
geen andere keuze was geweest;
maar ik had hem in de bunker leren
kennen: een kleine kerel met bang
knipperende ogen een jaar tevoren
was hij nog verkoper geweest in een
porseleinwinkel en ik kon me hem
levendig voorstellen, zoals hi] vol
trots een stuk aardewerk aan een
klant verkocht. Hij was te menselijk
en te eenvoudig om op eigen houtje
en van dichtbij te doden. Ik wist
dat hij me een kogel in m'n rug zou
jagen als ik wegrende, maar hij zou
het alleen maar doen, omdat hij in
de oorlog was gesleept en een ge
weer in handen gekregen had, en
daarom voelde 'k me niet bitter ge
stemd jegens hem. Na enkele ogen
blikken stond ik bovenob de tak. me
vastklemmend aan de stam. Ik tast
te naar de volgende tak, tien voet
boven de grond. Hij was dik en ste
vig en ik werkte me erheen, totdat
ik in het dichte gebladerte zat, klaar
om te springen. Toen wachtte ik af
wat er gebeuren zou. De bewaker
was geduldig. Het duurde tien mi
nuten eer hij aarzelend naar de voet
van de boom tuurde. Ik kon juist zijn
gestalte in de schaduw onderscheiden
toen hij zich schuchter in de richting
van de boom bewoog. Ik hoorde hem
zeggen:
„Bent u klaar?"
Ér viel een stilte. Hij stond daar
roerloos en ik kon me de ontzetting
voorstellen, die hem langzaam be
kroop. Weer zei hij, en nu met een
trilling in zijn stem:
„Bent., bent u klaar?"
plan bedacht. Het was wel niet feil- (Wordt vervolgd.)
PARIJS DE VROUW WORDT de
ze winter weer vrouw. De Parijse
modeontwerpers. die volgende week
hun nieuwe collecties iq de Franse
hoofdstad zullen tonen, zijn het er
over eens. Zelfs couturier Courrèges
die in 1966 met'zijn kosmonautenmode
in het nieuws kwam heeft verklaard
dat het onzin is om een vrouw er nog
langer als een man bij te laten lopen.
Als het aan hém ligt trekt zij deze
winter zelfs helemaal niets aan. An-
dré Courrèges vindt namelijk dat de
vrouw in evakostuum het fraaist is
en dat de overbodige kleding daarom
zo simpel mogelijk moet blijven. En
met zijn uitspraak is de verwarring
in Parijs over hoe het modebeeld er
deze winter zal uitzien nog groter ge
worden.
BEKENDE FRANSE modehuizen,
die worden gefinancierd door de grote
stoffenfabrikanten, staan onder zware
druk om de rokken langer te laten wor
den. Voor de internationale textielindu
strie die er economisch niet zo best
voor staat, zou het een uitkomst zijn
wanneer Parijs voor een come-back
van de „New Look" zou zorgen. De
couturiers weten echter heel goed. dat
de vrouw van 1967 niets voor lange
rokken voelt. En dat zij zich niet zo
maar de wet laat voorschrijven.
FRANSE BOUTIQUE-ONTWER-
PERS en confectiefabrikanten hebben
de keus al gemaakt. Bij hen zijn de
rokken voor het komende seizoen een
tikkeltje langer, maar zij reiken nog
net boven de knie. En door dit besluit
is het voor de Franse couturiers wel
heel moeilijk geworden om volgende
week hun voor ogen staande lange
kostschool-juffrouwjapon er in te krij
gen. Er is nu eenmaal geen vrouw die
Al blijven volgens de meeste Franse
couturiers de rokken aan de korte
kant, de jasjes van de mantelpakjes
worden langer.
in een tot op de kuit reikende creatie
gaat lopen als er in de winkels nog
korte jurken in overvloed te koop zijn.
En daar kan zelfs mevrouw Chanel,
die „New Look" mannequin Bettina
van stal haalde om volgende week
haar over de knie vallende pakjes te
showen niets aan veranderen.
WIWWWMWWWMWWWMWWWWIlWWIlWWIlWWIIIWIIIWWIlWWWIWWIWWIlWWyWWWWWWWWWWWWWWWWIIIWAIIIWMIIMII»
(Van onze correspondent)
GRONINGEN Een dertigtal Israë
liërs die hebben deelgenomen aan de veld
slag in de Sinaï tegen de Arabieren komt
in Groningen genieten van een vakantie,
aangeboden door hun Israëlische vakver
bond Histadroet. Deze vakbeweging heeft
een eigen sportorganisatie, de Hapoel,
waartoe deze 30 Israeli's behoren. Een
deel van het programma in Groningen is
daarom opgesteld in samenwerking met
de Groninger voetbalvereniging GRC. De
ze zal 'n wedstrijd spelen tegen een elftal
Uit dé Israëlische groep, onder wie zich
enkele spelers van het nationale militai
re elftal van Israel bevinden. Hoogstwaar
schijnlijk zal Leo Horn deze wedstrijd lei
den.
Alle Israëlische gasten komen uit Hade
ra, een plaats van circa 30.000 inwoners
tussen Tel Aviv en Haifa.
De Israëliërs ariveren omstreeks 6
augustus per vliegtuig in Rome vanwaar
zij per bus naar Saarbrücken reizen,
waar ook een voetbalwedstrijd gespeeld
wordt. Via Parijs arriveren zij dan woens
dag 9 augustus in Groningen, waar ze de
volgende dagen verschillende bedrijven en
grote werken in de noordelijke provincies
bezoeken. Aan het eind van de week zul
len de Israëliërs ook nog enkele andere
delen van ons land bezoeken, zoals de Af
sluitdijk, Volendam, Amsterdam en de Del
ta-werken. Op 22 augustus vertrekken de
Israëliërs dan weer van Schiphol naar
hun land.
22. Jollipop greep de koffer waarin hij de diamant
had gevonden, en liep ermee naar de uitgang van ho
tel „Bergzicht". „We gaan de bevoegde autoriteiten
hiervan in kennis stellen!" verklaarde hij. „Ongetwij
feld stelt de politie belang in deze kostbare vondst.
En, wie-weet, staat ons een beloning te wachten. We
dienen echter wel voorzichtig te zijn ik verzoek u om
goed uit te kijken naar verdachte personen die ons wil
len bestelen!" De rest van zijn woorden ging verlo
ren in een botsing met twee vreemdelingen. Het wa
ren Henkie en Aal de Glibber, die met opzet onzacht op
de bediende inliepen. Deze laatste verloor hierdoor de
greep op het handvat en het volgende moment vloog
de koffer met z'n kostbare inhoud door de lucht.
ze SCHIJNT NIET éRü
84N6TE ZIJN
ZOU DE 1/Ó6EDVERSCHRIKKER
OOK KOEIEN BAN6 MAKEN?
IK MOET DE KOE AFLE
REN OM 8WÊMEN TE
E TEN,,.
(T>pi§
Het is niet uitgesloten dat de Holland
Amerika Lijn in Rotterdam het passa
giersschip de Nieuw Amsterdam uit de
vaart zai nemen. Een onderzoek naar de
toestand van de ketels van het vooroor
logse bijna 37.000 ton metende schip neeft
aan het licht gebracht dat de staat waarin
de ketels verkeren ongunstiger is dan
mocht worden verwacht.
In verband' hiermee Webft HAL-
directie voorlopig al besloten om de
transatlantische rondreizen van de NtetTW
Amsterdam die plaats zouden vinden op
8 en 29 augustus te annuleren.
Ook de 22-daagse tropische Afrika-
cruise waaraan de Nieuw Amsterdam op
18 september zou beginnen gaat niet door.
Passagiers die geboekt hadden voor de
twee bovengenoemde transatlantische
rondreizen zullen worden overgeboekt
naar dichtbij gelegen afvaarten van de
Holland Amerika Lijn of op afvaarten
van andere vervoersmaatschappijen.
De Zweedse luchtvaart-expert Knut
Hammarskjold, directeur-generaal van de
IATA, de internationale organisatie voor
de burgerluchtvaart, heeft verklaard dat
de belangrijke luchthavens er met hun
uitbreidingsplannen rekening mee moeten
houden, dat zij in de toekomst 23 miljoen
passagiers per jaar moeten kunnen ver
werken.
De nieuwe luchthaven Schiphol heeft
een capaciteit van 8 miljoen passagiers
per jaar. Door aanbouwing van het sta
tionsgebouw aan de noordzijde kan deze
capaciteit tot 12 miljoen worden vergroot.
Mocht dat ontoereikend zijn, dan is er nog
1700 hectare open t?rrein, waarop een
2de stationsgebouw zou kunnen worden
gebouwd met een capaciteit van 15 mil
joen reizigers per jaar. De mogelijkheid
voor de verwerking van ongeveer 30 mil
joen passagiers is dus aanwezig.
Als de heer Hammarskjold gelijk heeft,
dan zal het nieuwe stationsgebouw nog
vóór 1980 moeten verrijzen, want volgens
hem zal in de komende 15 tot 20 jaar
het wereldluchtverkeer zich iedere 4 tot
5 jaar verdubbelen. Dat zou dan voor
Schiphol een passagiersaantal betekenen,
van ongeveer 24 miljoen omstreeks 1979.
(Van onze correspondent)
LONDEN. De Britse regering gaat de
smokkelaars in verdovende middelen op
felle wijze bestrijden. Voorgesteld wordt
de gevangenisstraf voor smokkelaars van
heroïne, cocaïne en dergelijke stoffen
drastisch te verzwaren.
Het maximum zal van twee op tien
jaar worden gebracht. Tien jaar was al
de maximale straf voor het in bezit heb
ben van gevaarlijke, verdovende midde
len. Tot nu toe werden smokkelaars in
de eerste plaats vervolgd door de douane
autoriteiten. Scotland Yard is ervan over
tuigd dat de nieuwe strafmaatregelen een
belangrijk wapen zullen vormen tegen de
smokkel van verdovende middelen.
Een 18-jarig meisje verklaarde gisteren
voor een Britse rechtbank dat zij en een
ander meisje, verdovingspillen hadden ge
slikt alsof het snoepgoed was. Het andere
meisje, eveneens achttien jaar, is er aan
overleden. Twee jongemannen stonden te
recht wegens het onwettig toedienen van
de pillen. Zij hadden in een apotheek
ingebroken en 1440 tabletten gestolen.
Een lek in de hoofdgasleiding onder
haar huis heeft het leven gekost aan de
77-jarige weduwe G- van Vliet in Rotter
dam. Een buurman, die zijn buurvrouw
al een aantal dagen niet had gezien, sloeg
een ruit van het huis in, waarna hem een
gaslucht tegemoetkwam. Hij waarschuw
de de politie, die de weduwe dood in haar
huis aantrof. Men neemt aan dat zij al
enige dagen geleden is overleden.
Bij de ontsnapping van de vier ge
detineerden uit de strafgevangenis in
Scheveningen heeft de politie foto's
verspreid die niet de geringste ge
lijkenis vertoonden met de gezoch-
ten.
Voor ingewijden is dat begrijpelijk.
Die foto's worden gemaakt aan het
begin van hun detentie, door kunste
naars die wij met recht criminele fo
tografen mogen noemen. Door een
nooit onthuld geheim weten ze het ge
laat van de veroordeelde zo gevoelig
op het gevoelige materiaal over te
brengen dat de foto op zichzelf al
zijn veroordeling zou rechtvaardigen.
De gestrafte laat dan ook van schrik
zijn snor en baard staan en wordt
verder niet meer gefotografeerd, tot
hij ontsnapt.
Om zich onherkenbaar te maken be
gaat hij dan meestal de vergissing
zijn snor en baard af te scheren, waar
door hij weer op de foto lijkt. In het
Scheveningse geval deden de ontsnap
ten dat niet, maar wel werden er
twee gearresteerd terwijl ze het werk
pak dat ze als gevangenen droegen
verwisselden voor een ander werk
pak dat ze nog ergens hadden han
gen.
Dat is ondoordacht. Waar de over
heid de uitbrekers helpt met het pu
bliceren van onduidelijke foto's, wil
ik ze helpen met duidelijke adviezen.
Verander uw uiterlijk niet, soigneer
het alleen. Nadat u bent uitgebroken
breek in. De politie zoekt uitbrekers,
geen inbrekers. Breek achtereenvol
gens in bij een herenmodemagazijn,
een bank en een fotozaak. Beweeg u
daarna elegant door de stad als een
goedgekleed heer met een goedgevul
de portefeuille en een snelkieker. Dat
is zo'n camera die u in staat stelt aan
een automobilist die uit de wrakstuk
ken klimt een foto te overhandigen
van de botsing die u zelf hebt veroor
zaakt door te fotograferen in plaats
van de sturen.
Die camera is uw redding in nood
gevallen. Gebruik hem wanneer u een
politieman ziet naderen die, ondanks
uw gebrék aan gelijkenis met uzelf, iets
verdachts in u ziet. Fotografeer, ter
wijl hij aarzelend op u afkomt, met
't bekende heupschot van Old Shatter-
hand een willekeurige voorbijganger
Merk dan de agent op en snel ver
heugd naar hem toe. Zeg dat u su
perintendant Balg bent van bureau X.
Trek de foto uit de camera. Duw
hem die onder de neus en verklaar
dat dit een gelijkende foto is van de
ontsnapte N.N. (Noem hier uw eigen
naam). Wandel daarna kalm een zij
straat in, terwijl de politieman zich
met de foto in de richting van de aan
gewezene spoedt.
Als u geluk hebt is hij de officier
van Justitie.
Tot leden van de Academische Raad zijn
benoemd de minister van staat mr. J. M.
L. Th. Cals en het Tweede-Kamerlid prof.
mr. I. A. Diepenhorst. Zij nemen de
opengevallen plaatsen in van de kroonle
den mr. J. Meynen, die ontslag nam toen
hij president-curator van de Vrije Univer
siteit in Amsterdam werd en van mej. dr.
M. A. M. Klompé, die bedankte toen ze
minister werd.
10-33
33. „Ik probeerde Hoe Ta-ma nu wel uit
te dagen", zegt Tsjiao Tai tot de hoofdman
als ze de kerker weer verlaten hebben,
„maar ik heb het gevoel dat hij de waar
heid spreekt. Waarom zou hij de zwaar
den verwisseld hebben? Uit angst dat de
jongen hem zou verraden? Maar die rijst-
diefstal was toch niet zo ernstig dat hij
een moord hoefde te plegen om zijn spo
ren uit te wissen. In elk geval hebben we
nu ontdekt dat onze brave rijsthandelaar
Lau een oplichter is. Hij wordt stellig
uit zijn gilde gezet als zijn praktijken be
kend worden. Je kunt hem maar beter
gaan arresteren, hoofdman. Dan heeft
Rechter Tie hem bij de hand als hij zo-
meteen terugkomt. En haal dan meteen
Seah en zijn troep als getuige. Hun voor
stelling zal nu wel afgelopen zijn. Ik zal
dan intussen de oudste klerk de rest van
het verslag dicteren". De hoofdman gaat
naar buiten en Tsjiao Tai neemt met de
oudste klerk plaats in eèn van de schrijf
kamers. „Je hebt het verhaal van de
hoofdman en het verhoor van Hoe al op
geschreven. nietwaar?" zegt Tsjiao Tai tot
de klerk. „Ik moet Hoe alleen nog vertel
len wat ik van Seah's dochter hoorde. Ze
is van plan weg te lopen bij de troep om
met Lau te trouwen. Ze houdt het geheim
voor haar ouders, die haar niet kunnen
missen en geen toestemming zouden ge
ven". De klerk begint te schrijven.
czjJaTfEz
ff
886. Hoewel hij de tegenstanders op
een gemakkelijke manier had overwon
nen, liep alles toch niet geheel naar
wens. Hij had er vast op gerekend, dat
de eigenaar van de jonk die hij met
een bevrijdde hem zou kunnen hel
pen tegen de mannen, die hem de gou
den kazen hadden laten vervoeren. Maar
door de ongewone beweging van het
schip was ook deze man uitgeschakeld.
Bram zou het dus zélf moeten doen.
Intussen wisten de beide mannen, die
Bram op zo'n lage manier tot smokke
laar hadden gemaakt, nog niets van de
loop der gebeurtenissen. Zij zaten in hun
kantoor en verkneuterden zich.
„Die Bram Fok.die eerlijke zee
man.... die gaat ons netjes aan een paar
miljoen helpen" zeiden ze schaterend tot
zlkaar.... ,We zullen hem uit dank een
kaasje sturen.
Daar moesten zij weer zo luid om
lachen, dat zij het pas hoorden, toen er
voor de derde maal op de deur werd ge
klopt.
Binnenriepen Plus en Komijn-
tje.
