De wind kan niet lezen
BEATLES IN GRIEKENLAND
/-HOE IS HET ONTSTAAN?^
POLLE, PELLI EN PINGO
n
■1
J
ngestipt
RECHTER TIE EN HET ANDERE ZWAARD
i
KRAMMETJE FOK
n
Ons vervolgverhaal
>r 'W Jmj
„Vermist" jongetje
zat thuis
ANDO is tegen
bloedproef
apparaat
voor autorijders
Nu ruim 650.000
voor Rampenfonds
PANDA EN DE BOZE WARAPURI-DIAMANT
Parijs geteisterd
door grote brand
ZATERDAG 29 JULI 1967
15
Een romantisch verhaal door Richard Mason
V -
Hf
4 l$mëM JhhC
Minister Schut in Tricht
(pWwiUe NAAR
CHINEIEN
ROUE1?
Dit woord: DUBBEN
DUBBELTJE
HOUWDEGEN
BESLOMMERING
Kees Stip
SË
106)
„Je bent een onmogelijk te begrij
pen man", zei ik. „Je bent mijn
beste vriend en nu weet ik nog niet
of je liever in Imphal bent of in
Simla."
„Ik weet het zelf niet. Maar als ik
in Imphal moet zijn, spijt 't me,
dat jij hier niet bent om mee te pra
ten. Je bent de enige, die me niet
begrijpt en dat is heel verfrissend.
Enfin, in ieder geval zul jij op al die
diners in landhuizen een prachtver-
haal kunnen opdissen: hoe je met
het laatste vliegtuig uit een bele
gerde stad bent gevlogen, en hoe je
vriend Peter op zijn post bleef".
„En wat deed hij ''aar?"
O, iets heel ongerijmds, 't Zou wel
mooi zijn als je kon zeggen, dat ik
over Frank Harris of Oscar Wilde
praatte. Of lijkt het je beter, dat
ik een geweer bij me heb, waar
mee ik tot het Bittere Einde blijf
doorschieten?"
„Nee, dat zou nog ongerijmder
zijn".
„Heel goed; dan heb ik een geweer.
En vergeet alsjeblieft niet, iedereen
te vertellen, hoe ik op het slagveld
ben gestorven."
„Ik zal het vertellen", zei ik.
2
105)
Het kostte geen moeite me per
vliegtuig weg te laten sturen, om
dat ze in het hospitaal ruimte wil
den maken voor de geregelde toe
vloed van zieken en gewonden. Het
duurde tien dagen eer de medicij
nen mijn dysenterie weer onder de
duim hadden; het enige waarvan ik
last had, was het gipsverband om
mijn arm. Ik mocht lopen om ruim
te uit te sparen voor een brancard
in het vliegtuig, maar ik kon de
militaire autoriteiten met de beste
wil niet overhalen, me rechtstreeks
naar Delhi te sturen. Ze zeiden
dat ik ogenblikkelijk weer naar bed
moest zodra we het hospitaal in Cal
cutta bereikten, en ik kon erop re
kenen, dat ik daar minstens nog een
maand moest blijven. Ik dacht bij
mezelf; „Dus nu zal ik voor de ver
andering mijn eigen lot in handen
moeten nemen.
Peter kwam naar het vliegveld om
afscheid te nemen.
„Ik. heb zo'n gevoel dat ik goed
door deze oorlog heenkom", zei hij,
„en jij ook".
„Heb je toevallig ook een bepaald
gevoel wat Sabby betreft?" vroeg ik
„Dat laat ik aan jou over. Mis
schien zal Sabby er ook goed door
komen."
„Misschien?"
„Och, ze zal het best redden."
„Je hebt me nooit verteld, hoe je
over Sabby dacht", zei ik.
„Ze is het liefste v rzentje dat ik
ooit heb gekend."
„Dat klinkt precies zo als ik er
zelf over denk."
„Maar dat wou je toch horen, is
't niet?"
„Ja, natuurlijk."
„Daarom zei ik het ook."
„Maar het klonk toch, alsof je het
meende."
„Ik zeg altijd alles op de juiste
manier. En ik meen er een heleboel
van, als je 't weten wilt. Ik meen
het ook, als ik je zeg dat ik jou zal
missen. En als je ooit een schou-
der nodig hebt om uit te huilen,
neem dan de mijne."
„Ik zou hetzelfde tegen jou wil
len zeggen, alleen huil jij nooit."
„Ik hoefde het niet te doen want
ik ben niet verliefd. Ik ben nog
nooit verliefd geweest, heb jij ge
zegd."
„Dat was verkeerd gezien van me.
Natuurlijk ben je verliefd geweest,
't Staat in iedere regel van je boek.'
,,'k Heb het 'n beetje beetgehad
in Frankrijk. Maar niet voldoende
om te huilen."
„Ik huil nu bijna", zei ik. „Laten
we maar afscheid nemen."
„Goed, tot ziens."
„Ik kom terug. Als mijn ziektever
lof voorbij is, laat ik me weer hier
heen sturen."
„Dan heb ik alle gevaarlijke baan
tjes al voor je opgeknapt. Je komt
dus net op tijd terug om je rust te
nemen in de moesson."
„Je kunt niet weten of ik zal moe
ten huilen in de moesson", zei ik.
Het was zeven uur 's ochtends. We
vertrokken van het vliegveld en cir
kelden boven Imphal; en toen vlo
gen we in de richting van het wes
ten.
De hele vlakte, van Manipur lag
beneden ons, vlak als een meer en
omringd door heuvels. We keken
omlaag en wisten dat de Japanners
nu onder ons waren, nog geen tien
mijl van Imphal verwijderd. Wat een
kolossale driestheid van hen, om zo
ver in India door te dringen! We
hadden in Burma al hun bruggen
vernield en hun voorraden en hun
mannen weggeschoten en we hadden
zelfs een paar vliegvelden midden
tussen hun troepen aangelegd; en
toch baanden ze zich een weg door
die onbegaanbare heuvels en ze om
ringden onze basis en er bestond
geen hoop, dat we hen daar zou
den wegkrijgen vóór de regentijd.
Natuurlijk zou het wel eens ooit ge
beuren, daaraan twijfelde niemand.
We zouden hen verdrijven uit die
bergketenen en ravijnen en hen uit
Burma verjagen. Maar hoe lang
moesten we daar nog op wachten?
We hadden al vierenhalf jaar oorlog
achter ons; mochten we veronder
stellen dat het nu korter dan die
tijd zou duren, eer alles voorbij was?
Er was een tijd geweest, dat ik aan
de oorlog placht te denken als aan
iets dat je opzij katn£etten-u>nau.u(£an>
met je eigen leven door te gaan;
alsof dè oorlog een periode uit je
leven kon wegnemen zonder het le
ven zelf te raken! In plaats daarvan
hadden deze oorlogsjaren de diepste
indruk van heel mijn leven op me
nagelaten en mij meer gevormd dan
al mijn jaren op school. Het was nu
moeilijk geworden aan de wereld in
vredestijd te denken aan kranten
die niet vol stonden met communi
qués op de voorpagina's en vrien
den die geen soldaat waren. Het
was moeiljk aan jezelf te denken
als burger, als iemand die in de
bus en de ondergrondse reed en die
flanellen pakken droeg en uit varen
ging op de Avon, en die een bed
met een donzen dek had en een
serie geliefde boeken op een glim
mend geboende eiken tafel.
(Wordt vervolgd.)
Het Haagse politieapparaat raakte
donderdagavond en -nacht in opschud
ding nadat een badman in Kijkduin
's avonds in een badhokje de kleding
van een jongetje had gevonden. Het
hele strand werd tevergeefs met jeeps
tot laat in de avond afgezocht. In de
kleding vond de politie een naam. Een
ambtenaar van de Burgerlijke Stand
probeerde te achterhalen of deze in
Den Haag bekend was. maar dit bleek
niet zo te zijn. Tot diep in de nacht
duurde het speurwerk en vrijdagmor
gen zette de recherche dit voort. Via
allerlei kanalen spoorde de politie ein
delijk het adres van het jongetje op,
in Vught. Toen een rechercheur deze
woning opbelde, werd de telefoon door
een kind opgenomen. Het bleek het
jongetje in kwestie te zijn. Het was
naar het strand geweest en 's middags
door zijn ouders met de auto afgehaald.
De ouders hadden kennelijk de kleren
van het kind niet gemist.
De minister van Volkshuisvesting en
Ruimtelijke Ordening, ir. W. F. Schut
heeft gisterochtend in alle vroegte een
bezoek gebracht aan Tricht, om zich op
de hoogte te stellen van de voortgang van
de herstelwerkzaamheden. De minister
heeft grote bewondering voor het tempo,
waarin gewerkt wordt.
Beatletje John Lennon danst met
zijn vaders mede-Beatle Paul Mc
Cartney de Tsamikos, een Griekse
volksdans, mee. Enkele Beatles en
hun aanhang zijn op het ogenblik
met vakantie in Griekenlandwaar
de zon heerlijk schijnt ondanks de
verduisterde politieke hemel.
taAWAAIWWWAAAAAIWIIVMUIAIIItAWIIIWAWIWWWI/WWWIIWIIWWI/UIAWIWUWIIMUIAAAAfWIIIIMUMIAAfMIAIIIIAAflAIUVi
De Algemene^ Nederlandse Drankbe
strijdersorganisatie heeft in haar blad
„Nuchter Bekeken" critiek geuit op de
„0,8 Safe Test", een nieuw middel om
automobilisten zelf te laten vaststellen
hoe hoog het alcoholgehalte in hun bloed
is.
Het gaat hier om een glazen buisje met
gele kristalletjes die, als men er na alco
hol gedronken te hebben doorheen blaast,
groen verkleuren. Op het buisje staat een
maatstreepje. Zodra de groene kleur dat
streepje heeft bereikt, is het bloedalcohol-
gehalte 0,8 promille. T.N.O. heeft de buis
jes onderzocht en bevestigd dat zij goed
werken.
In de gebruiksaanwijzing van de impor
teur wordt gesuggereerd, dat men veilig
achter het stuur kan zitten zolang het
streepje niet is bereikt. De A.N.D.O. heeft
Jijeitegen grote, bezwaren, omdat de uit
werking van een hoeveelheid alcohol die
overeenkomt met 0,8 promille voor ieder
mens verschillend is. De A.N.D.O. stelt,
dat élk alcoholgebruik in het verkeer on
aanvaardbaar is, zo'n buisje betekent voor
degenen die ondanks alcoholgebruik toch
aan het verkeer gaan deelnemen een goe
de mogelijkheid om zich er achter te ver
schuilen, zegt de A.N.D.O. In wezen
komt het erop neer, dat men aan een
stukje glas met wat kristalletjes erin de
eigen verantwoordelijkheid overdraagt,
aldus deze organisatie.
De afgelopen week is het aantal stor
tingen bij het Rampenfonds ten behoeve
van Tricht en andere door de wervel
storm getroffen plaatsen gestegen tot
24.428.
Het totaalbedrag is thans 655.037,-.
w »-
30-9^1 -
30. „De boevens hebben zich in dit vuilnisvat ver
stopt!" verklaarde Pat O'Nozzle. „En nu zitten ze met
rillens en bevens op mij te wachten. Let maar op!"
Zo sprekend opende hij het deksel en klom naar bin
nen. „Zie je zee?" vroeg Panda ongerust. „Pas maar
op! Straks doen ze je pijn!" „Ik zie ze niet", sprak
de detective met galmende stem uit het inwendige van
het vat. „Maar wees niet teleurgesteld ik heb een
volgende deducatie. In de bodem van dit ijzerwerk zit
vast een geheime uitgang. Kom er maar in dan zul
je zien hoe ik dit speurwerk verricht!" Panda liet zich
aarzelend in het vat zakken en begon naast de grote
speurder op de bodem rond te tasten. Zodoende had
den ze echter geen van beiden in de gaten dat een auto
van de vuilnis-ophaaldienst naderde en bij hun zoek
plaats stopte
T WAT MOETEN
i HOPEN 2
DAT HIJ STERK 6EN066 IS OM
ZÉlp UIT DAT 6AT TE KOMEN
NEEi IK WüAUfcEN
MAAR EEN BOOMPJE
PI-ANTEN
NOU, WEN m
MAAR HOPEN.
Het Latijnse woord dubius bete
kent: twijfelachtig; het erbij behorefi-
de werkwoord is dubitare: twijfelen.
Deze woorden hangen samen met
het telwoord duo: twee en de eigen
lijke betekenis is dus: naar twee kan
ten overhellend. In het Nederlands
kennen wij het woord dubieus: onze
ker en het werkwoord dubben dat'al
lerlei vormen van onzekerheid aan
duidt. Men verstaat er immers onder:
twijfelen, weifelen, aarzelen, maar ook:
peinzen, denken aan nare dingen, dus:
tobben, piekeren en zelfs: suffen, soe
zen. In de zeventiende eeuw kwamen
woorden voor als dubbert: sufferd,
en dubbig: onzeker. Maar die kennen
wij in het hedendaagse Nederlands
niet meer. Er is wel eens gedacht
dat dubben letterlijk zou betekenen:
het onder water gaan van de dobber.
Dit is dubieus.
Het muntstukje dat wij dubbeltje
noemen, draagt deze naam omdat het
een dubbele stuiver is. Op dezelfde
manier is het woord kwartje ge
vormd, want deze munt heeft immers
de waarde van een kwart gulden. In
beide gevallen is een zelfstandig
naamwoord in de verkleinende vorm
gemaakt vaq qpn bijvoeglijk,,,nagm^.,
woord. In het woord extraatje is dat
eveneens het «geval. Ook het woord
gulden is oorspronkelijk een bijvoeg
lijk naamwoord, afgeleid van het
woord goud. Het Engels kent guilder
als muntnaam al sinds de Middeleeu
wen. En dan is er nog de rijksdaal
der, die genoemd is naar het plaatsje
Joachimstal, waar zich een rijke zil
vermijn bevond.
Het zal niet verbazen dat het woord
houwdegen uit het Duits is overgeno
men. Het kwam in die taal sinds de
17e eeuw voor in de vorm Haudegen
in de betekenis: degen die een kling
bezit welke geschikt is ermee te hou
wen, te slaan, in tegenstelling tot de
Stoszdegen, die gemaakt is om ermee
te stoten. Reeds in het Duits kwam
Haudegen ook voor om degene aan
te duiden die zulk een wapen voerde.
De woordenboeken spreken van: alter
erprobter Krieger, Draufganger, Mann
der den Haudegen gut führt. In na
volging daarvan gebruiken wij houw
degen voor: krijgsman wiens ver
dienste alleen op zijn moed berust,
vechtjas.
Onder beslommering, een woord dat
dikwijls in het meervoud wordt ge
bruikt, verstaat men: drukke bezig
heden, zware zorgen, bekommering,
lasten. Men spreekt wel van „het to
neel der aardse beslommeringen", zo
als men het ook wel over „het aardse
tranendal" heeft. Vroeger bestond er
ook een werkwoord slommeren: orde
loos laten vallen of rondstrooien, ver
warren. Daarbij hoorde het zelfstandi
ge naamwoord slommer: rommel, orde
loos door elkaar 'liggende zaken en
dat kwam weer van het bijvoeglijke
naamwoord slom: krom, gedraaid, en
zelfs: scheel. Al deze woorden zijn
volledig uit de taal verdwenen; hoe
het komt dat alleen beslommering is
blijven leven, is moeilijk te zeggen.
Misschien heeft het woord bekomme
ring dat een verwante betekenis heeft,
hiertoe bijgedragen.
Wanneer u in Noord-Holland komt,
bezoekt u dan ook eens de stad Am
sterdam. Men kan zich daar nog laten
rondrijden in een vervoermiddel ,dat
reeds door onze overgrootouders uierd
gebruikt. De tram, zoals het heet, is
te vergelijken met een trolleybus
waaraan de stuurinrichting ontbreekt.
De ontwerpers hebben dit euvel onder
vangen door vóór het voertuig uit
twee sleuven te graven waaruit het
zich niet zonder grote onkosten kan
verwijderen. Dit systeem spaart welis
waar geen bestuurder uit, maar be
perkt diens slijtage daar hij niet hoeft
te sturen.
Het trambedrijf maakte zijn eerste
crisis door toen het trekpaard uitstierf
en men zich met elektriciteit moest be
helpen. Het verlies werd echter ruim
schoots vergoed door de opkomst van
de Amsterdamse tramconducteur, die
in de omgang met zijn passagiers een
geestigheid ontwikkelde waartegen
menig paard het moest afleggen.
Deze figuur is min of meer legen
darisch geworden sinds de conducteyr
in een kassa zit, met als voornaamste
taak de mensen tot doorlopen te ma
nen. Een, ondankbaarder taak is niet
denkbaar, want de Amsterdammer die
betaald heeft om te rijden laat zich
door niets bewegen om te lopen. Deze
halsstarrigheid heeft heel wat jonge
conducteurs het Vreemdelingenlegioen
ingedreven. Hun lege plaatsen zijn in
genomen door hun moeders, die zuch
tend berusten in hun moederlijke on
macht tegenover het publiek, omdat ze
wel mogen roepen, maar niet slaan.
Dat u zich moet haasten wanneer u
het verschijnsel tram nog wilt mee
maken, is af te leiden uit het bericht
dat er in Amsterdam trams zullen gaan
rijden zonder conducteur. Wie dan zon
der geldig plaatsbewijs meerijdt ris
keert een boete ter waarde van drie
geldige plaatsbewijzen.
Dit is een bijna beledigende onder
schatting van de bereidheid van de
Amsterdammers om risico te nemen.
De directie moet dus rekenen op een
belangrijke achteruitgang van de in
komsten. Of ze moet alle conducteurs
die zij wil afschaffen tot controleur
bevorderen, wat een aanmerkelijke
stijging van de uitgaven betekent. In
beide gevallen stort het trambedrijf
zich versneld in de afgrond van het
faillissement.
Misschien is het dan toch nog de
moeite waard Amsterdam te bezoeken.
U zult dan zien hoe de passagiers zich
tussen de tramsporen opstellen en zich
op een fluitsignaal in beweging zetten
voor de enige rendabele vorm van rail-
vervoer per conducteur zonder tram.
PARIJS (AFP) In Parijs hebben
vrijdag in de omgeving van het stadhuis
achthonderd mensen hun woning moeten
verlaten als gevolg van een zware brand,
die een schoenwinkel en een daarboven
gelegen flatgebouw in de as legde. Het
vuur greep zo snel om zich heen, dat het
personeel van acht brandweerkazernes
werd opgeroepen. Eén brandweerman
liep ernstige brandwonden op.
VA;
41. De Rechter staat op vanachter zijn
tafel en loopt naar Seah, die zijn snik
kende vrouw probeert te troosten. Ook
Seah zelf is er slecht aan toe. Zijn smart
heeft diepe groeven getekend op zijn ge
zicht. „Uw dochter was niet bestand tegen
het harde leven waarvoor het lot haar
had bestemd", zegt Rechter Tie vriende
lijk tot Seah. „Haar karakter werd er
door aangetast. Haar broertje hoorde toe
vallig dat ze Hoe vertelde over haar plan
bij u weg te lopen en te trouwen met Lau.
Ze wist dat u haar geen toestemming zou
geven omdat u haar niet kon missen voor
de troep, en ze vreesde dat haar broertje
haar zou verraden. Zo kwam ze op de
nogdlottige gedachte de zwaarden te ver
wisselen. Ik zal haar tot een strenge straf
moeten veroordelen. Dat betekent dat u
op één dag zowel uw zoon als uw dochter
verliest. Maar de tijd zal deze wrede
wond helen! U bent beiden in de kracht
van uw leven. U houdt van elkaar en van
uw kunst. Die dubbele liefde zal u de
kracht geven om opnieuw te beginnen.
Hoe zwart alles er nu ook uitziet, be
denk dat zelfs achter de zwartste wolken
van de nacht de maan van de dageraad
schijnt". Seah en zijn vrouw lijken ge
roerd door de woorden van de Rechter.
Ze maken een lichte buiging, en elkaar
ondersteunend verlaten ze het gerechts
gebouw.
894. Niet wetend, dat de politie al zo
dicht in de buurt was hadden de mannen
onder het zeil hevige ruzie gekregen.
,,'t Is jouw schuld", riep Plus, „dat al
les zo misgelopen is. Jij wilde goud smok
kelen in kazen".
„Maar jij hebt die Brammetje Fok uit
gekozen", riep Komijntje. „Dat is de eer
lijkste zeeman van allemaal".
„Kon ik dat weten?" riep Plus. „Maar
als die sufferds hier niet alles hadden
bedorven was er nog niets gebeurd".
„O, ja o, ja?" klonk het onder het
zeil en meteen was er een hevige vecht
partij aan de gang, waarvan de jonk ging
trillen.
De politieman gaf Bram een knipoog.
„Ik heb het al gehoord, maat", zei hij
stoer. „Dat is een volledige bekentenis.
Nou weet ik tenminste, hoe de kaas aan
de vork zit".
„Precies", zei Bram tevreden. „Al rolt
het kaasje nog zo snel, de waarheid ach
terhaalt het wel".
