TWEE ONVERWACHTE - Dolman en
Harings - WIELERKAMPIOENEN
Eef Dolman richtte zich weer
eens volmaakt op „zijn dag"
1
l
„Zeer onbevredigende
amateur kampioen'
zei Middelink en
it troostte Duindam
Dolman wilde reserve
flesje urine inleveren
Uitslagen van
titelstrijd
T raditionele
huldiging
Bella Hage weer
snelste bij dames
m*
-mm m.
MAANDAG 31 JULI 1967
2»
(Van een' speciale verslaegeverj ""fe"tj SI
(Van een speciale verslaggever)
Jo de Roo wenste niet te worden gehuldigd. Jo de Roo wilde de stilte.
Maar Evert Dolman vertolkte maar al te graag waarom Jo de Roo de
eenzaamheid van de verslagene zocht. „Hij maakte een tactische fout. Dat
had ik van hem nooit gedacht. Zo'n geroutineerde renner. We stonden
bijna stil onder aan de berg. Net als baansprinters, een sur place. Hij keek
naar mijn versnelling en hij moet hebben gedacht: ik ga plotseling weg.
En dan krijgt Dolman die grote versnelling nooit meer goed op gang. Maar
dat was juist de grote fout. Want nu kon ik gelanceerd naar zijn achter
wiel komen. En toen er voorhij". De woorden van de nieuwe nationale
kampioen. De bijna vergeten Evert Dolman. Die teruggekomen was, zoals
zo vaak eerder in zijn carrière.
Dit kan Evert Dolman: zich volmaakt richten op één enkele wedstrijd.
Hij werd er tweemaal kampioen van Nederland mee. En wereldkampioen
op een wijze zoals bijkans nog niemand in de wielersport iemand wereld
kampioen bij de amateurs had zien worden. Van Evert Dolman had men
in zijn eerste seizoen bij de professionals nog niet anders dan slechte be
richten vernomen. „Hij kan zich niet weren bij die profs werd er gezegd.
„Hij kan het snelle koerseinde niet bijbenen, omdat hij als amateur altijd
al een veel te zware versnelling reed. En hij is al uitgeblust, nog v o or
het grote werk moet komen". Misschien was dat ook wel zo. Wellicht is
Evert Dolman niet de beroepsrenner, die het spektakel aanvaardt als een
deel van zijn vak. Misschien is hij nog steeds niet de renner, die weken
achtereen „uitslagen maakt", opvalt, geld verdient. Maar alweer een
ding kan Evert Dolman wel: leven naar de dag die hij voor zijn glorie heeft
uitgekozen. En dat heeft iets te maken met wilskracht, die voordien in de
wielersport maar zo heel zelden werd gesignaleerd. Omdat alleen wi s-
kracht niet lonend is.
Er was nog een renner in het veld, dat de Adsteeg dertig maal beklom, een
renner die zo'n zelfde karakter heeft: Jo de Roo. De onberekenbare. De vedette
van toen, de gehoonde Tourrijder van nu. De outsider in de kampioensstrijd, de
man die, dacht men, zijn kansen zou offeren voor ploegmaat Post. Omdat er die
zege in de Chaamse Acht was geweest de lauweren die Post hem mede hadl
bezorgd. Jawel, Peter Post was de grote favoriet voor dit kampioenschap. >e e
kloppen man", zoals dat in de wielersport heet. Maar ook de man die beloerd
wordt. En de renner, rond wie de „slag" wordt opgebouwd. Men had zich, in de
kringen van Willem IGGazelle, wel degelijk gewapend voor het titelduel. .Men wist
zich verzekerd van de steun van de eigen formatie. Rn van die van de „losse rijders
ln de groep. De „buitenlanders" die zich slechts als eenling konden storten in de
vergeefse strijd tegen de merkenploegen. Zeker: men had een strijdplan. Maar
één ding was er niet: de belofte van De Roo om uitsluitend voor Post te rijden
„Dat kon ook niet", zei Peter Post later, „want Jo is daar te goed voor. Hij moet
zijn eigen kans kunnen rijden. Jo en ik, ach, we zijn de jongsten met meer. We
kennen de koers. We gunnen elkaar zoveel. Nee, met Jo wilde ik geen overeen
komst. Alleen dit: we zouden natuurlijk nooit tegen elkaar rijden. Ik in een
kopgroep: Jo afstoppen. Maar ook: hij weg, ik afstoppen. En zo is het tenslotte,
ook gegaan". Tenslotte
De uitslag van rte 255 km lange rit (.10
ronden) om het Nederlands kampioenschap
voor profs luidt: 1. Evert Dolman (Rotter
dam) 6 uur 21 min. en 28 sec.; 2. Jo de Roo
(Kruiningen) op 2 sec.; 3. Wim Schepers
(Meerssen) op 2.15; 4. Jan Tummers (Maas
tricht); 5. Gerben Karstens (Leiden); 6. Jan
Harings (Scheulder); 7. Harm Ottenbros
(Alkmaar); 8. Jan Janssen (Ossendrecht);
9 Jan Schroeder (Koningsbosch); 10. Harry
Steevens (Elslool; 11. Eddy Beugels (Sit-
tard); 12. Huub Harings (Sibbe); 13. Jan
Drummen (SijDbe); 14. Dies Kosten (Kapelle);
15 Henk Nijdam (Zundert); 16. Jan v. d.
Horst (Haarlem); 17. Nol Kloosterman (Lei
den); 18. Henk Peters (Heemstede); 19. Ane
den Hartog i Elslool en 20. Wim de Jager
(Den Haag, allen op 2.15.
Uitslag amateurs; 1. Ger Harings (Scheul
der) 170 km (20 ronden) 4 uur 4 min. 51
sec.. 2. Leo Duindam (Honselersdijk) z.t.;
3. Gert Bongers (Voorst) z.t.; 4. Joop Zoete
melk (Rijpwetering z.t.; 5. Piet Tesselaar
Kalversdijkz.t.; 6. Daan Holst (Amster
dam) z.t.; 7. Piet Deelen (Nieuw Lekker-
land) z.t.; 8, Fedor Den Hertog (Ermelo)
op 20 sec.; 9. René Pijnen Woensdrecht)
op 137- 10. Ben Groen (Steenwijk op 2.05;
11 Jan Hesse (Arnhem); 12. Jan van Katwijk
(Óploo); 13. Rudi Liebrechts (Vlaardingen
14 John Schepers (Stein); 15. Chris Rauw
(Groesbeekl; 16. Leo van Schalen (Lieropl;
17 Piet Oosterhof (Eelde); 18. Matje Ger-
rits (Oploo); 19. Cees Zoontjes (Tilburg);
20. Jan Spetgens (Someren) allen op 2.05.
naar de kop van het peloton. En die
massa was weer niet af te remmen. Men
wachtte maar. Een wachten op de kilo
meters van de waarheid. Op het laatste
koers-uur. Allemaal, bleek later, ten ge
rieve van Eef Dolman, de plannenmaker.
En eigenlijk zag men daar in Beek een
unieke tandem over de weg gaan. Een
tweetal met gelijk gestemde zielen. En
niemand wilde een dubbeltje verwedden
op de zege van één van die twee cou
reurs.
Achter hen snel achter'IVèh
de maats hun werk. De TJelevizieren leg
den de koers lam. En ze vonden, opeens,
de Willem Il-rijders aan hun zijde. Een
tweegevecht restte slechts. En Evert
Dolman besliste dat in z ij n voordeel
Ach ja, men glimlachte om een Jan
Legrand, de rolrijder, die wat solowerk
afleverde toen de kilometers nog met
konden wegen. Men glimlachte eigenlijk
ook om een Huub Harings, die wilde
goedmaken wat men „de familie" na de
zege van broer Ger had aangewreven,
daags tevoren. Maar zodra stak niet één
favoriet de kop op, of men beet zich gre
tig vast in het achterwiel.
Totdat Peter Post er zich aan ging er
geren. Zijn uitval, samen met Eddy Beu
gels, was een serieus probeersel. Maar
wat' de Willem Il-rijder en zijn vazallen
ook probeerden, ook toen, ruim na half-
koers, reden de Televizieren geschrokken
- 4 'T~ 1
VJ
k 1 v'
'W-r
Bondscoach Joop Middelink zei het Leo, een groot coureur te zijn en dat
..f, u. hebben we allemaal gezien. Met nadruk,
duidelijk en eerlek, „een zeer onbe- laatste. Nadruk tegelijk op de wereld-
vredigende kampioen. Maar hij komt strjj£j <ne wacht, in Heerlen.
de jongens nog wel tegen Zoiets ver- Middelink, later „het is de ge
geten ze niet. En ach, Leo heeft na- niet dat we de nati0nale kam-
tuurlijk een paar tactische fouten ge- pjoen passeren. Al wordt daar wel eens
r. i j. i maakt. Hoewel: hij is de man geweest, van afgeweken. Jammer, dat die jongen
Er was, tenslotte, boven op de Adsteeg heeftJ akt_ Hij heeft zó kampioen wilde worden. Het is tegen
een bijna traditionele huldiging. Evert I de wetten van de koers". Allèmaal over
'van allemaal het hardst gereden I G^ringsdiewerci bedoiven onder del
V.UU.UC. Leo Duindamzo kort maar kon hij Limburgse supporters, die allemaal niet
vetfilp woorden al enkele malen eerder "ch beheersen. Toen kregen de tranen wilden weten, dat die zelfde, jongste telg
de vrije loop, tranen van ellende, tranen uit de fietsfamilie Harings de broers
had gesproken. Er was de ceremonie van ln Vgrbeten nijd. Haat bijna tegen de Huub en Jan zijn professional zijn
het aantrekken van de trui. Maar Jo dc gedrongen, opeens zo goedlachse Lim- werk niet had willen doen in een vecht-
Roo ontbrak. Jo de Roo is stil verdwe- burgse jongen, die nu wel actief was. lustige kopgroep. Die zo snel mogelijk
Tnals de verliezer moet E« blÜ M331" die toch de b,ikkl'n van I wilden vergeten, dat al maanden eerder,
zijn collega's niet durfde zoeken. Die niet in de Ronde van Limburg, die zelfde Ger
zijn. Een enkeling vond hem terug, er- naar Leo Duindam, naar Gert Harings zich 80 kilometer lang heeft la-
gens in de buurt van de verzorgings- Bongers, naar Fedor den Hertog, naar ien meesleuren door een Chris Pepels,
plaats waar hij gepijnigd bijna, zijn fiets Daan Holst. Nee, vooral niet naar Leo (>n dat men toen boos was geweest, op
demonteerde, opborg in de kofferruimte Pu'ndam zich -even maar -nog
1 inhield. Die verbijstering: kende over
van zijn luxueuze auto. „Hoe is het mo- z 0 v e e J onsportiviteit. En die toen in
gelijk", mompelde hij, hees nog, gelaten, tranen uitbarstte toen het volle besef
het nooit mogen doen. Ik had op tempo
moeten blijven. Ik had hem op moeten Toen was de huldiging. En Joop Mid-b een zlln
I vangen op snelheid, dan had ik hem ge- delink, die Duindam een zeer krachtige d jonkie later Èen Den Hertog
klopt. Maar nu dit. Ik reed als een klein hand gaf „Jij was de man, Leo. Je reed Her og.
Leo Duindam (links) huilend
naast de nieuwe amateurkam-
pioen Ger Harings. Rechts Gert
Bongers, die zijn ontroering ook
al nauwelijks meester is. Op de
voorgrond KNWU - voorzitter
Van Dijk
Ger die niet wilde werken, maar wel
profiteren. Limburgers, die zich opeens
allemaal herinnerden, dat Ger Harings,
vorig jaar op het Zandvoortse circuit, I
300 nieuwelingen „jawel, ge hoort het
goed, 300" te snel af was geweest in
het nationale kampioenschap. Want sprin
ten kan Ger Harings wél, zeer zeker.
Leo Duindam heeft dat later allemaal I
kind". Jawel. Maar juist dat is de kracht I fantastisch. Jammer van die tactische
van Evert Dolman, die op één dag alles fouten. Maar heus, het was geweldig'
kan. Als het de dag is, die hij heeft uit- Unievoorzitter Van Dijk, die het obliga-
I gekozen. En Evert Dolman heeft op de te toespraakje tot de winnaar hield, en
30ste juli gewacht. Zoals hij zo vaak repte van „slim rijden". Maar géén tra-
wachtte. En, eigenlijk, al zo vaak won. ditionele „belofte" van de voorzitter. Niet
I Voor Evert Dolman geldt een nieuw „de grote koers die nog staat te wachten
woord: „wie wacht die wint". Het is nu| en waarvan we hopen dat jij..." enz.
alleen nog maar de vraag of die stelregel
in de wielersport vaste voet krijgt. Dal
is de enige bedenking, die men tegen
de nieuwe kampioen kan inbrengen.
Een bescheiden felicitatie. En gelukwens,
die insiders duidelijk maakten: met. Ger
Harings is de Unie niet blij. Maar wél
van diezelfde dr. Van Dijk, een hardop
Eef Dolman is de winnaar. Jo de Roo maakt op enkele meters achter hem, de
riempjes al los. De strijd is aangegaan, gestreden en verloren voor de Zeeuw.
De nieuwe Nederlandse wielerkam
pioen bij de beroepsrenners, Evert Dol
man, is voor de tweede maal in zijn
carrière betrokken bij een „doping-
affaire". De Rotterdamse renner heeft
gisteravond in Beek geprobeerd een
reserveflesje urine te gebruiken voor
het afleggen van de gebruikelijke
proef. De Amsterdam arts J. Baart, die
het onderzoek leidde, heeft Dolman
echter betrapt. Daarna heeft Dolman
alsnog de eigen urine ter beschikking
gesteld.
Het dopingonderzoek, door de
KNWU aan de hand van het nieuwe
iopingreglement gelast, heeft een
uiterst moeizaam verloop gehad. De
renners De Roo, Schepers, Karstens
en Tummers waren laat op de plaats
waar het zou worden afgenomen en zij
hebben geruime tijd moeten blijven.
Om duidelijke redenen moest hen
enkele malen worden aangeraden „iets
te drinken".
De KNWU wil de gedragingen van
Dolman overigens nog niet officieel
bevestigen. Wél deelde zij bij monde
van administrateur Smit mede. „dat
Dolman aan derden heeft verklaard,
dat hij is betrapt en dat eerst nog een
vergadering van de sportcommissie en
overleg met de arts Baart zal volgen,
vóór men een nadere verklaring af
legt".
Inmiddels heeft de sportcommissie zaterdagavond in een vergadering in
het Limburgse Beek besloten voor de beroepsrenners een andere strafmaat
aan te leggen dan voor de amateurs. Bij een eerste overtreding zal een pro
fessional worden bestraft met een geldboete van 750 gulden.
Een amateur daarentegen wordt bij een eerste overtreding voor een maand
geschorst. Maar zowel voor de profs als voor de amateurs geldt, dat een
kampioen bij een geconstateerd gebruik van stimulerende middelen zijn titel
verliest. In dat geval zal voor het betreffende onderdeel van de wiel
rennerij geen andere kampioen worden aangewezen.
mogen zijn, maar hij niet. Maar we kre
gen hem niet uit de wielen". Een Holst
die ziedend van woede kwam melden:
iedereen had het van mij mogen worden.
Leo, Fedor, Joop Zoetemelk, of wie ook. I
Maar niet hij". Een voortijdig afge-1
stapte Rini Wagtmans: „Leo, ik had het
jou gegund. Niet die plakker. Jij maakte
de koers".
Later ook heeft men Leo Duindam ge
wezen op de fouten, die hij maakte: tij-
dens de koers meer dan twee ronden al
leen vooruit wat moet dat een kracht
I hebben gekost. En: in de laatste fase
demarranten terug halen, Zoetemelk en
Tesselaar bij voorbeeld. Ook dat heeft
het scherp van de sprint doen slijten.
Allemaal ten faveure van Ger Harings,
I die niets deed dan alleen vlijtig mee
rijden. Die daardoor de kracht bezat en
I die daarom niet door de anderen uit de
wielen kon worden gereden. De anderen,
die elk hun eigen kans wilden rijden en
die geen overeenkomst kónden sluiten
om Harings uit de kopgroep te bannen.
Misschien hééft Leo Duindam iets te
I veel kopwerk gedaan. Misschien heeft hij
te veel krachten verspild, in die 3d km
lange solo. Maar men vergeet dan, dat het
Duindam was, die het veld zo kort na
de start al uiteentrok. Dat het Duindam
was, die door zijn solo het achtervolgend
kopgroepje in stand liet en daar achter
het peloton in al zijn voegen deed kra-
ken, zodat gerenommeerde rijders hij
gend van hun fiets stapten. Zoals een
I Dubois, een Leen de Groot, een Harry
Jansen, een Rini Wagtmans en zoveel
anderen.
Ach, zal men tenslotte zeggen, „die Ha-
I rings heeft dan die trui toch maar. En
hij heeft leep gereden ook nog". En:
„Harings draagt die trui tot volgend jaar
I juli en dan is iedereen vergeten hoe hij
eraan kwam". Het is juist daarom, dat
Leo Duindam snikte. Dat een sterke at
leet een trjest brokje mens. was, in de
1 armen van velen, die hem wilden troos-
De vreugde van een winnaar.
De vreugde van een renner, die
gewacht heeft aan het wiel van
de ander, tot zijn kans was ge
komen. Leo Duindam heeft het
hoofd al naar beneden geslagen.
ten. Maar er zijn er ook die zeggen: „zo
wordt Ger Harings nimmer een groot
coureur". Men mag hopen, dat die laat-
sten gelijk krijgen, wat ook de beweeg
redenen van Ger Harings mogen zijn
geweest om te spotten met de wetten van
de koers.
De 19-jarige Zeeuwse Bella Hage heeft
zaterdag op het Adsteegcircuit bij Beek
haar nationale titel als wegkampioene van
Nederland geprolongeerd. De Zeeuwse de
marreerde in de vierde van de elf ronden,
die de dames moesten afleggen en bleef
tot het einde alleen vooruitrijden.
De uitslag luidt: 1. Bella Hage (St. Maar
tensdijk) de 57,2 km in 1.36.09, 2. Jannie
Jonkers (Gameren) op 15 seconden, 3. Kee-
tie Hage (St. Maartensdijk) z.t., 4. Hennie
Hondeveld (Laren, Gld.) z.t., 5. Irene Paul
(Den Haag) z.t., 6. E. Meskérs (Warmond)
op 26 sec., 7. A. Timpe (Schaesberg) op 49
sec., 8. R. Heemskerk (Oude Ade) op 2.08,
9. Ciska Hage (St. Maartensdijk) op 2.14,
10. T. van der Plaat (Geldermalsen) z.t.
