Bespuiting
onkruid is
ramp voor
de natuur
Elektrische snelheidsmeting
Australische interesse voor
ontwikkeling van West-Irian
Canadese eenmansactie bij
Internationale Gerechtshof
Nu op weg
naar Hoessein
Nederland geen
land voor
aardbevingen
MIDDEL BLIJKT ERGER TE ZIJN DAN DE KWAAL
Eretitel
Water uit
Biesbosch voor
Rotterdam
ROY ARNOLD GEGREPEN DOOR
PROBLEMEN IN MIDDEN OOSTEN
Aberfan vervolgt
Kolenraad niet
Sovjet-Unie heeft
„radio-vandalen"
„Kruisberg"-comité
biedt petitie aan
Turken komen
niet terug
'mm
DONDERDAG 10 AUGUSTUS 1967
Vogelmeppers
Kweken
Kattenbelasting
Man dood door heiblok
Indonesisch blad pleit
voor openstelling
Redelijk
Brown
Verbindingen
(Van onze correspondent)
AMERSFOORT Er dreigt in Neder
land een ramp te gebeuren. Geen onheil,
dat als een vloedgolf over ons heen slaat
maar een ramp, die, gelijk aan kanker, ver
der vreet tot er geen kruid meer is gewas
sen om het in te dammen. Het kwaad
waarvan hier sprake is, is de reddeloze
verdwijning van de wilde flora langs plas
sen, sloten en beken. Oorzaak van de lang
zaam maar zekere vernietiging is de be-
spuiting van onkruid. Op zich kan niemand
daar bezwaren tegen hebben, maar het
middel is erger dan de kwaal. De zware
vergiften, die men tegen de woekerende
gewassen in stelling brengt, worden op zo'n
grote schaal gebruikt, dat mét het onkruid,
ook allerlei soorten planten en bloemen
worden vernietigd.
Dr. A. F. M. Reijnders, bioloog in
Amersfoort en lid van diverse natuurbe
schermingsinstanties. ziet de toekomst
heel somber in. „Als er aan de ongerem
de bespuitingen niet gauw een eind komt,
zal men over enkele tientallen jaren ver
geefs zoeken naar mooie plekjes".
Zijn medestander, de heer C. J. Ver
meij, die onder het pseudoniem „Critatus1
talrijke artikelen over plant en dier op
rijn naam heeft staan, komt superlatieven
te kort om zijn verontwaardiging onder
woorden te brengen.
,,Ja, ik kan me echt over de gang van
zaken opwinden. Nu de besturen van wa
terschappen, gemeenten en Waterstaat de
kanten van allerlei waterlopen laten be
spuiten, blijft er geen bloem meer over,
zodat men genoodzaakt is op den duur
naar het buitenland te gaan om nog te
kunnen genieten van de bloemen, die vroe
ger in zo'n overvloed rond bnze wateren te
vinden waren.
Kijk eens naar de kanten van het Gelders
Valleikanaal en van de Lunterse Beek.
Dat lijken wel pas gehooide weilanden,
Dat geldt ook voor de stroken langs de
Woudenbergse Grift en de sloten en we
teringen in Hamersveld en Asschat. Dan
zijn er nog mensen, die vragen of dat nou
wel zo erg is. Weet u wel, dat onze na
tuurlijke historie voor een belangrijk deel
is geënt op de plantengroei rond deze
waterlopen?"
Cristatus maakt van zijn hart geen
moordkuil als hij komt te praten over die
instanties, die „om kil economische mo
tieven" geen oog hebben voor de enorme
schade, die zij met hun onbeheerste be
spuitingen aanrichten onder bloemen en
planten. Hij treurt om de fraaie gele
lissen, de gele waterkers, het moerasver -
geetmenietje, de valeriaan, de poelruit, de
kruiskruiden, de lisdodden. Helaas, het
leed blijft naar zijn mening niet beperkt
tot de flora. Ook vlinders en zelfs vogels
gaan ten onder aan het bespuitingsge-
weld. Dr. Reijnders drukt zich iets gemati-
ger uit maar zijn bezorgdheid is geen
graad minder.
Ook hij laat er geen twijfel aan be
staan dat in Nederland iets vreselijks
aan de gang is. Rustig stelt hij vast:
„De situatie is heel erg en wel om een
dubbele reden. Eerstens weet je nooit
ln hoeverre bepaalde planten nog eens
van nut kunnen zijn voor de wetenschap
en vervolgens gaat tegelijk met de ver
scheidenheid aan gewassen ook een be
langrijk cultuurgoed verloren. Denk daar
niet te licht over. De mensen hebben
nog steeds behoefte aan de rustgevende
natuur. Een behoefte, die eerder toe-
dan afneemt.
Ach, kijk toch eens wat voor maat
schappij we hebben. Worden we niet ge
leefd in plaats van dat we zelf een be
staan ontwerpen? Jazeker we hebben de
sport, maar hoeveel staan er niet langs
de kant toe te kijken? Dat noem ik niet
creatief bezig zijn. En juist dat creatie
ve, daar gaat het om. Wie op stap gaat
in de natuur is tegelijk op stap naar een
evenwichtige ontwikkeling van zichzelf
omdat de natuur appelleert aan het
scheppend vermogen van de mens. Daar
kan ik voorbeelden genoeg van noemen.
Er zeggen wel eens mensen tegen me:
als ik de natuur niet had gehad zou ik
echt niet weten wat er van mijn leven
terecht was gekomen." Dat wil toch wel
wat zeggen, dacht ik zo.
De systematische moord op de wilde
flora houdt hem veel meer bezig dan het
probleem van de vogelstand in ons land,
waarover weer anderen zich het hoofd
breken. Een vogelliefhebber probeerde
ons ervan te overtuigen, dat de overheid
de praktijken van vogelmeppers diende
te bevorderen in plaats van te bestraf
fen.
„Willen we nog vogels overhouden", zo
doceerde hij, „dan moeten we hoognodig
onze verouderde Vogelwet veranderen. En
wel zo, dat de vogelmeppers ongehinderd
hun gang kunnen gaan. Want zij zijn het
die ons de vogeltjes moeten leveren voor
de volières, de enige plaats waar ze nog
eens aan de katten en aan het snelver
keer. Duizenden vogels, die door deze
twee het leven er bij inschieten. Nog
maals, de overheid moet de meppers vrij
baan geven. Ik durf te beweren, dat de
kanaries en andere tropische vogels dank
Op tiet eerste gezicht een idijllisch plekje. Maar kijkt men nauw
keuriger naar de slootkant, dan blijkt, dat van natuurschoon
niet veel sprake meer is. Bespuitingen ruimen echt niet alleen het
onkruid op.
zij deze figuren een eeuwig leven hebben
gekregen. Moet dat soms ook niet ge
beuren met de vogels van eigen bodem?"
De zienswijze van deze liefhebber gaat
dr. Reijnders toch wat te ver. Een wij
ziging van de wet zoals de vogelmepper-
vriend zich voorstelt kan volgens hem
alleen maar betekenen, dat de overheid
de controle op de vogelstand verliest.
„Waarom zouden we een wilde jacht
op de vogels moeten openen als het
veel eenvoudiger kan? Als het de lief
hebbers werkelijk om het voortbestaan
van de vogels te doen is, is het kweken
van een paar exemplaren van een soort,
dat best gedijen kan in een volière, de
beste oplossing van het probleem. Als
je maar intensief genoeg kweekt komen
de aantallen vanzelf wel. Nee, alstublieft
geen geknoei aan de Vogelwet, daar
wordt de situatie alleen maar slechter
van. Wel kan ik het helemaal eens zijn
met wat die man over de katten be
weert. Die beesten doen verschrikkelijk
veel kwaad, met name in de steden.
De mensen zijn zo sentimenteel. De
meesten denken er niet bij na, dat bij
voorbeeld een kip zich stuk legt terwil-
le van hun eitje aan het ontbijt. Maar
kom niet aan de katten, die arme die
ren. Uitroeien dan maar? Dat is na
tuurlijk onzin. Ik keer me alleen tegen
het verstoorde evenwicht. Er worden op
enorme schaal katten geïmporteerd en
dat gaat ten koste van de juiste balans".
De vogelliefhebber-in-kwestie ziet in
de kat een heel wat grotere boosdoener
dan de vogelmepper. Wat moet de over
heid dus doen? Een kattenbelasting hef
fen. „Waarom wel voor honden en niet
voor katten?" vraagt hij zich verwon
derd af. „Is dat soms geen prachtig
middel om de kattenvloed te weren?"
In de republiek Litauen is de titel
ere-kolchoswerkeringesteld. Deze
wordt toegekend aan de leden van de
landbouwcollectieven die bij de arbeid
de beste resultaten hebben behaald.
Voor de eerste maal is deze titel toe
gekend aan de melkster A. Sabutene
en de dierenarts I. Lazauskas die wer
ken op één van de collectieve bedrij
ven van het Silale-district in Litouwen.
Aan de erekolchoswerkers wordt een
verhoogd ouderdomspensioen toege
kend., terwijl zij ook het recht krijgen
gratis gebruik te maken van de elek
triciteit, brandstof en het automobiel-
vervoer van de kolchos.
Rotterdam en Noord-Brabant zijn het
eens geworden over de oprichting van
de n.v. Waterwinningsbedrijf Brabantse
Biesbosch, die in Biesbosch grote spaar
bekkens gaat aanleggen voor het opvan
gen van water uit de Maas. Er is tot dus
ver nog vrijwel geen grond aangekocht
door een tekort aan financieringsmidde
len, maar B. en W. van Rotterdam ver
wachten dat de produktie in 1973 kan be
ginnen. Rotterdam zal dan naar schat
ting 120 miljoen kubieke meter per jaar
uit de Biesbosch afnemen. De n.v. zal zo
nodig ook water leveren aan de water
leidingsbedrijven in Noord-Brabant.
De vennootschap krijgt een maatschap
pelijk kapitaal van 100.000,en zal gro
tendeels een beroep moeten doen op de
kapitaalmarkt. Noord-Brabant en Rotter
dam krijgen ieder 40 percent van de
aandelen. Acht aandelen van ƒ2.500,- zijn
gereserveerd voor anderen bijv. de pro
vincies Zeeland en Zuid-Holland.
De directie zal berusten bij ir. P. L.
Knoppert, adjunct-directeur vim de Rot
terdamse Drinkwaterleiding.
De 59-jarige heer L. Blom uit Zwolle
is in Leeuwarden om het leven gekomen
toen een heiblok van 400 kilo op zijn
schouder terecht kwam. De heer Blom
was op een dekschuit samen met een
collega bezig met heiwerkzaamheden voor
een walbeschoeiing.
Maximumsnelheden wor
den voorgeschreven in het
belang van de veiligheid
van het verkeer. Het is
droevig om te zien, hoe
vaak maximumsnelheden
worden overschreden. He
laas wordt slechts een zeer
klein gedeelte van deze
snelheidsmaniakken ge
snapt en strafrechtelijk
vervolgd.
De politie kan met be
hulp van een elektronische
snelheidsmeter de snelheid
van een auto nauwkeurig
vaststellen.
Bij de elektronische
snelheidsmeter behoren
twee draden, die met een
tussenruimte van twee me
ter dwars over de weg
worden gelegd. De tijd,
welke ligt tussen de aan
raking van de eerste en de
tweede draad door een
daarover rijdende auto
wordt elektronisch ge
meten en omgerekend in
de afstand per uur.
De apparatuur kan zo
worden ingesteld dat zij
pas begint te werken als
een auto een bepaalde
snelheid overschrijdt. Wan
neer ter plaatse een maxi
mumsnelheid geldt van
70 km per uur, kan de ap
paratuur worden ingesteld
op een snelheidslimiet van
bijvoorbeeld 77 km per
uur. Passeert er nu een
auto met grotere snelheid
dan 77 km per uur, dan
wordt die auto automa
tisch gefotografeerd. Op de
foto wordt tevens de exac
te snelheid van de auto
vastgelegd, alsmede het
tijdstip van de overtreding.
Een zwak punt van deze
apparatuur is, dat zij alleen
goed bruikbaar is, wan
neer slechts één auto de
draden passeert. Als één
auto het eerst over de eer
ste draad rijdt en een snel
lere inhalende auto het
eerst de tweede draad aan
raakt, zal de apparatuur
een snelheid registreren,
die groter is dan die van
de ingehaalde auto, doch
kleiner dan die van de in
halende auto.
Ook is het mogelijk, dat
door een samenspel van
twee auto's een ongekend
hoge snelheid van bijvoor
beeld 250 km per uur
wordt geregistreerd. Dit
kan gebeuren als de appa
ratuur reageert, doordat de
achterste auto over de eer
ste draad rijdt en onmid
dellijk daarop de voorste
auto de tweede draad aan
raakt.
Bij verkeer over twee
rijbanen in dezelfde rij
richting is de bruikbaar
heid van de elektronische
snelheidsmeter derhalve
omgekeerd evenredig aan
de verkeersdrukte.
In de praktijk valt de
bruikbaarheid echter erg
mee.
De politie kan aan een
zoemer en een lichtje mer
ken, op welk moment de
apparatuur reageert. Als
twee auto's kort achter el
kaar rijden, kan de politie
dus vaststellen op welke
auto de apparatuur heeft
gereageerd.
Als er nog een tweede
auto op de foto staat, zal
de verdachte dan kunnen
volhouden, dat niet be
wezen is, dat zijn auto te
hard gereden heeft?
Een automobilist werd
strafrechtelijk vervolgd,
omdat hij op de rijksstraat
weg in Wassenaar met een
snelheid had gereden van
ongeveer 91 km per uur,
althans met een grotere
snelheid dan de ter plaatse
voorgeschreven maximum
snelheid van 70 km per
uur.
De kantonrechter ver
oordeelde deze automobi
list tot een boete van f 150
met ontzegging van de rij
bevoegdheid voor drie
maanden. Dit vonnis werd
door de rechtbank beves
tigd.
De automobilist ging in
cassatie bij de Hoge Raad.
Hij citeerde het volgende
de politie: „Uit de bij dit
procesverbaal gevoegde
foto blijkt, dat op boven
genoemde datum en op het
tijdstip op de foto aflees
baar twee voertuigen over
de rijksstraatweg hebben
gereden in de richting van
Amsterdam. Door mij, ver
balisant, werd daarbij
waargenomen, dat de ap
paratuur reageerde en
fotografeerde, toen de
links rijdende personen
auto de over het wegdek
gespannen signaalkabels
passeerde".
De automobilist betoog
de, dat deze verklaring een
tegenstrijdigheid inhield.
Wanneer twee voertuigen
op hetzelfde tijdstip ter
plaatse hebben gereden,
kan niet onderscheiden
worden of de apparatuur
heeft gereageerd op het
éne dan wel op het andere.
Eén van de twee is slechts
mogelijk: öf de verbalisant
kan niet hebben waarge
nomen hetgeen hij mede
deelt óf de beide voertui
gen hebben niet op het
zelfde tijdstip ter plaatse
gereden, aldus de automo
bilist.
Maar de advocaat-gene
raal wees er op, dat de foto
niets vertoont waaruit ge
concludeerd kan worden,
dat de beide auto's óf ge
lijktijdig óf zo kort na el
kaar de signaalkabels moe
ten hebben gepasseerd, dat
niet te onderscheiden kan
zijn geweest, dat de in een
registratie van 91 km per
uur resulterende impuls
door de auto van de ver
dachte is veroorzaakt.
Overeenkomstig de con
clusie van de advocaat-
generaal werd het beroep
van de automobilist ver
worpen. Met de aandui
ding „rijksstraatweg" irv
het procesverbaal is ken
nelijk bedoeld de gehele
weg, voor zover op de foto
afgebeeld, en niet enkel
het gedeelte tussen de ka
bels, aldus de Hoge Raad.
uit het proces-verbaal van Mr. C. A. baron Bentinck
(Van onze correspondent)
DJARKARTA Australië zou bereid
zijn Djakarta te helpen bij de ontwikke
ling van West-Irian. Dit is althans ver
kiaard door de Australische journalist Pe
ter Hastings, die onlangs in Djakarta
over de kwestie-Irian-Barat van gedach
ten heeft gewisseld met Soeharto's twee
de man. generaal-majoor Alamsjah. De
Australische regering is volgens deze
journalist bezorgd over een groot ver
schil in levensstandaard dat in de toe
(Van onze correspondent)
DEN HAAG Toen Roy Arnold
deze maand in Den Haag arriveerde,
bezat hij naast de kleding die hij droeg
alleen een extra overhemd, een tweede
paar sokken en wat toiletgerei. Een
maand eerder, nadat zijn huwelijk op een
mislukking was uitgelopen, had hij in
Vancouver zijn schoenwinkel verkocht en
een vliegtuigticket genomen naar Israel.
Negentien dagen reisde hij per vliegtuig,
bus en toen de oorlog volop was ont
brand zelfs per tank door het Midden-
Oosten en zag, naar hij zelf gelooft, meer
van de strijd dan enig ander waarnemer.
Daarna verkocht hij zijn scheerapparaat
en zijn transistorradio om voldoende ka
pitaal te vergaren voor een reis naar Eu
ropa. Hij was vastbesloten een bijdrage
te leveren aan de oplossing van de mid-
denoostelijke problemen.
Een dag na zijn aankomst in Den Haag
stapte de idealistische Canadees het Vre
despaleis binnen met het plan het Jor-
daans-Israelische geschil over Jeruzalem
voor te leggen aan het Internationale Hof
van Justitie. „Het was 't proberen waard",
zei hij later. „Ik vroeg me af of een parti
culier een zaak bij het Internationale Hof
aanhangig zou kunnen maken". Men heeft
het een origineel idee gevonden, maar de
mogelijkheid bestaat niet. Daarom treft
Roy Arnold, een tanige 52-jarige man, nu
voorbereidingen voor zijn tweede bezoek
aan Jordanië. Uitgerust met brieven van
de Jordaanse consul-generaal in Den Haag
aan twee van diens persoonlijke kennissen
(de lijfarts en de hofmaarschalk van
koning Hoessein) twijfelt hij er niet aan
dat hij zijn plan voor de Jordaanse vorst
persoonlijk zal kunnen ontvouwen.
Roy Arnold praatte met autoriteiten
van het Hof, van het Hoge Com
missariaat voor de vluchtelingen en
van bijvoorbeeld de Landscommanderij
van de Ridderorde van het Heilige
Graf. En over één ding zijn al dege
nen die hem ontmoetten het eens: de
zwervende Canadees is niet gek. Hij heeft
het onderwerp voorbereid. Hij heeft mis
schien zelfs wel gelijk wanneer hij be-
Roy Arnold
weert dat het Internationale Hof de eni
ge instelling is die een oplossing kan be
reiken zonder dat een van de partijen het
gezicht verliest. En er is zegt Roy Ar
nold zelf een precedent: zeven jaar ge
leden berechtte het Hof een Thailands-
Cambodjaans geschil over een tempel
ruïne in het grensgebied tussen de twee
landen. De uitspraak van het Hof beëin
digde inderdaad de ruzie.
Maar wat kan een enkeling beginnen?
Roy Arnold vindt dat hij tenminste kan
proberen de zaak op te lossen. Israel en
Jordanië erkennen elkaar weliswaar niet,
maar beide erkennen de jurisdictie van
het Hof. En Hoessein vindt hij de rede
lijkste Arabische leider. Daarom is de
kwestie-Jeruzalem gekozen voor een eer
ste actie. Jeruzalem moet een internatio
nale stad worden zoals indertijd ook Dan
zig dat was.
Er staat meer op zijn programma. Na
het onderhoud met Hoessein denkt hij een
paar weken onder te duiken in een Ara
bisch vluchtelingenkamp om te onder
vinden of zijn gevoel, dat de hulpverle
ning allerminst effectief is, hem al dan
niet bedriegt. In Den Haag praat hij trou
wens even druk over die hulpverlening
als over zijn bemiddelingsplannen. Hij
heeft ideeën, maar nogal zot vaak. Een
kleine Nederlandse organisatie heeft de
kens klaarliggen voor Arabië. Zij mist
echter het geld voor de overtocht. Roy
Arnold zou het zo gek niet vinden de
KLM toestemming te vragen om reizigers
naar Libanon op Schiphol een deken te
mogen meegeven, die 's nachts de gebrui
kelijke vliegtuigdeken zou kunnen ver
vangen en die in Libanon zou kunnen
worden afgegeven aan een contactman. Zo
regelt men gratis transport!
„Ik praat", zegt Roy Arnold, „met ie
dereen; wanneer je iemand de mening
kunt inpraten dat jouw idee het zijne is,
heb je al veel gewonnen. Ik heb gepraat
met George BroWn. 's Avonds bleek in
het Lagerhuis dat Brown zijn standpunt
over Jeruzalem had gecorrigeerd". Een
gevolg van Arnold's betoog? Zover gaat
hij niet, maar aan de andere kant: waarom
niet? En als George Brown naar hem
luistert, waarom Hoessein dan niet. Bij
het Internationale Hof erkent men, dat
nooit eerder iemand met het idee is geko
men de zaak voor het Hof te brengen.
ABERFAN (AP) De inwoners van
het mijnstadje Aberfan, die 144 kinderen
en andere verwanten verloren bij de
ramp met de schuivende sintelberg van
vorig jaar oktober, hebben besloten geen
gerechtelijke vervolging in te stellen te
gen functionarissen van de Britse Kolen-
raad, die verantwoordelijk zijn gesteld
voor de tragedie.
Lord Robens, voorzitter van de Kolen-
raad, heeft de verantwoordelijkheid op
zich genomen nadat een tribunaal op
grond van een langdurig onderzoek uit
spraak had gedaan. Hij diende zijn ont
slag in maar van vele kanten is hem
dringend verzocht in functie te blijven.
komst zou kunnen gaan ontstaan tussen
het oostelijke (Australische) deel van
Nieuw-Guinea en het westelijke.
De opbouw van „Papua New Guinea
door de Australiërs krachtig ter hand ge
nomen. Zij zouden van plan zijn het ge
bied in 1990 onafhankelijkheid te verle
nen. een tijdstip dat volgens Peter Has
tings echter tot 1980 zou kunnen worden
vervroegd.
Generaal-majoor Alamsjah zou zich in
het gesprek met Hastings niet afkering
hebben getoond van Australische hulp
aan het Indonesische gebied dat voor ziji
eerste levensbehoeften geheel is aange
wezen op de import van rijst, zout, sui
ker, textiel en tabak. De Nederlandse
regering heeft vroeger voor dit doel ja
renlang ruim honderd miljoen gulden be
schikbaar gesteld. Na overdracht van het
bestuur aan Indonesië bleef hetzelfde be
drag beschikbaar via het V.N.-fonds dat
echter werd bevroren toen Indonesië de
Verenigde Naties verliet. Het invoeren
/an de Indonesische roepiah voor West-
Iian heeft later geleid tot het praktisch
leegroven van het gebied.
De Australische regering steekt jaar
lijks (in samenwerking met de Verenig-
de Naties) meer dan vierhonderd miljoen
gulden in oostelijk Nieuw-Guinea. Dit
deel van het eiland profiteert bovendien
van het feit dat de verbindingen met het
moederland Australië heel wat beter zijn
dan die van West-Irian met de rest van
de Indonesische republiek. De Australi
sche interesse voor hulp aan het weste
lijk deel van het eiland is een gevolg van
het feit dat men in de toekomst span
ningen vreest, als er een groot verschil
in ontwikkeling tussen oost en west ont
staat.
Het Indonesische blad „Business News'
heeft er een dezer dagen op gewezen dat
Nieuw-Guinea economisch een geheel
vormt en dat samenwerking met de Au
straliërs, wanneer daar een scheepvaart
contact tussen beide delen van het eiland
door ontstaat, op zichzelf al een stoot
lot grotere economische bedrijvigheid in
het westen zou kunnen geven.
Het blad schrijft dat bovendien de ver-
verschepingskosten vanuit Australië naar
Nieuw-Guinea lager zijn dan vanuit Java
en dat dus ook de import maar beter uit
Australië zou kunnen komen. Het pleit
voor het openstellen van West-Irian voor
Australische investeringen en scheep
vaartmaatschappijen.
MOSKOU (AP) Niet alleen West-
Europa heeft te kampen met piratenzen
ders, ook in de Sovjet-Unie moet tegen
clandestiene radiostations worden op
treden.
In Bakoe aan de Kaspische Zee zijn
radio-amateurs gearresteerd die popmu
ziek uitzonden, waaronder Westerse lied
jes die op de band waren overgenomen
van de Amerikaanse zender „Voice of
America". De stations droegen namen als
Gorny kot" („zwarte kat") en „Leta-
oesjtsji Skelet („Vliegend skelet").
De plaatselijke krant „Bakinski Ra-
bochy" („Arbeider van Bakoe") meldde
dat enige piraten zijn vervolgd omdat ze
Ach niet hadden laten inschrijven bij het
ministerie van Communicatie en bestaan
de golflengten stoorden. De krant gaf te
kennen dat de beklaagden veroordeeld
waren, maar repte niet over de vonnissen.
Volgens het bericht waren de amateurs,
die „radio-vandalen" werden genoemd, in
een dorpje in het geheim samen gekomen
om een comité van geheime zenders te
vormen.
„Het is vrijwel onmogelijk, dat ons land
getroffen kan worden door aardbevingen
zoals deze zich hebben voorgedaan in
Turkije, Columbia en Venuzuela", aldus
dr. A. R. Ritsema, wetenschappelijk
hoofdambtenaar bij het K.N.M.I. in De
Bilt.
De lichte aardschokken, die eind april
in Zuid-Limburg werden gevoeld, zijn,
aldus seismograaf Ritsema, niet schok
kend te noemen. „Wij weten, dat zich in
dit gebied onderaardse breuken bevin
den".
Aardbevingen ontstaan, wanneer zich
die in de aardbodem (vaak 30 kilometer
onder de oppervlakte) verschuivingen
voordoen, waardoor een spanningsveld
ontstaat. De vrijgekomen energie'uit zich
in trillingen en vormt een zogenaamd
hypocentrum. Loodrecht boven dit cen
trum ligt de plaats op aarde, die dit span-
ningengebied het dichtst "benadert: het
epi-centrum.
In het algemeen kan worden gezegd, dat
gebieden waar zich hoge bergen en diepe
zeeën bevinden, de meeste kans op aard
bevingen maken. De aanwezigheid van
de bergen geeft al een indicatie, dat zich
hier vroeger aardschokken en -verschui
vingen hebben voorgedaan. Nederland
heeft nooit in zijn geschiedenis noemens
waardige aardbevingen meegemaakt. Al
leen in 1932 kon in Noord-Brabant bij
Uden van een lichte aardbeving worden
gesproken. Er werden toen enkele huizen
beschadigd.
In Turkije zijn aardschokken bijna een
dagelijkse aangelegenheid. Gemiddeld
worden in dit bergachtige gebied 300 tot
400 aardbevingen per jaar gevoeld.
DOETINCHEM. Het actiecomité
.Kruisberg veilig voor Doetinchem"
heeft in het departement van Justitie in
Den Haag een petitie overhandigd waarin
bij de minister wordt aangedrongen op
het nemen van meer veiligheidsmaatre
gelen bij het rijksasiel voor psychopaten,
in Doetinchem. De petitie ging verge
zeld van ongeveer 6000 adhesiebetui
gingen, voor het merendeel afkomstig
van ingezetenen van Doetinchem en om
geving.
Het comité zegt onder meer dat, nu
twee keer binnen een half jaar door een
verpleegde van De Kruisberg een moord
is gepleegd, er fouten moeten zijn ge
maakt bij de selectie, welke fouten na
plaatsing in De Kruisberg niet zijn ont
dekt. Het comité meent, dat de selectie
zodanig moet worden gewijzigd, dat in de
open inrichtingen uitsluitend gedetineer
den worden geplaatst die geen agressieve
misdrijven hebben gepleegd.
47 Turkse arbeiders, die bij de Neder
landse kabeifabrieken te Delft te werk
waren gesteld, keren niet van verlof te
rug.
Dit heeft de directeur van het gewes
telijk arbeidsbureau te Delft verteld. Hij
voegde eraan toe dat niet een vermin
derde werkgelegenheid bij het bedrijf de
oorzaak is doch dat de Turken eenvou
dig niet wensen terug te keren. De Ne
derlandse kabeifabrieken willen nu in de
vacatures voorzien door te trachten Ne
derlandse werknemers van buiten Delft
aan te trekken.
