DE ZILVEREN HAMER
cnnni!w
JEUGD
ROMANTIEK BLIJKT REMMENDE FACTOR
IN ONTWIKKELING VAN MEISJESBOEKEN
msm
POLLE, PELLI EN PINGO
Griezelig vliesje
ïgestipt
KRAMMETJE FOK
imm
f
Ongestoorde doop
voor prinsje
PANDA EN DE BOZE WARAPURI-DIAMANT
Gevaarlijk beroep
RECHTER TIE EN HET GESTOLEN HALSSNOER
mm
miss*
Ons vervolgverhaal
RflFKFN
DONDERDAG 10 AUGUSTUS 1967
9
Een roman uit de vikingtijd door
VERA HENDRIKSEN
De schrijfsters van meisjesboeken
willen wel iets anders, iets meer mo
derns, meer van deze tijd, vandaar
dat er wel eens het woord „Vietnam"
valt, of „gastarbeider", en de „hij"
niet meer op zo'n onwrikbaar voet
stuk staat als in vroegere meisjes
boeken. Maar in de uitwerking van
de verhalen blijkt dat in nieuwe be
woordingen, en nieuwe stijl de roman
tiek van de (vaak) ongegronde ver
wachting, nog net zo hard wordt aan
gewakkerd als vroeger. Het meisje
de weg te wijzen hoe zij met haar
overgeërfde romantische verlangens
(het kind kan het ook niet helpen!)
een aanpassing vindt aan het sterk
veranderde tijdsbeeld, blijkt voor de
meeste auteurs een te zware opgaaf
te zijn.
Meisjes blijven meisjes
Remke ten voeten uit
Avontuur in viervoud
-
O
POI,IE ÉN PIN60!
ÉIJN JUUIÉ DAAR
BENEDEN
Daphne in de mode
Een stuke van de hemel
Miep Diekmann
Kees Stip
-
"TT^-r _i
i)
Om de lezer enig inzicht te geven
in de leefwijze en gebruiken der
Noren omstreeks het jaar duizend,
de tijd, waarin dit verhaal speelt, is
enige toelichting nodig.
De hoofdmannen waren de vrije
boeren, grootgrondbezitters, die aan
voerder waren op de vikingtochten.
Boven hen stonden de jarls, dat
waren de edelen, die uiteraard meer
rechten hadden.
In dit verhaal is sprake van de
Lade-jarls, die in de Noorse geschie
denis van deze tijd een grote rol ge
speeld hebben.
Myklagard is de Noorse naam voor
Byzantium aan de Zwarte Zee. Toch
ten der Zweden en Noren door Rus
land waar tal van Noorse kolonies
waren, waren geen rooftochten, doch
dienden om belangrijke handelswegen
te ontsluiten en te beveiligen. De
Griekse keizer te Byzantium had een
Noorse lijfgarde, de Vaeringer.
Vikingtochten naar Engeland en
Ierland waren wel degelijk plunder
en moordtochten, deels ontstaan door
de onvruchtbaarheid van eigen bodem
die het zoeken naar ander gebied ge
wenst maakte.
Wijnland of Vinland was een kust
strook in n.w. Amerika, vermoedelijk
bij Nova Scotia. Daar zou het klimaat
zo mild geweest zijn, dat er wijn
stokken groeiden. Veel later werd
hier ook goud gevonden. In feite
werd op deze tochten reeds Amerika
ontdekt!
Godsdienst: de hardhandige wijze,
waarop de reeds gekerstende Noorse
koningen het christendom in hun land
wilden vestigen, stuitte vaak op ern
stig verzet van jarls en hoofdman
nen. De eerste kerstening vond dan
ook vrijwel uitsluitend onder dwang
plaats en tegelijkertijd bleven vele
heidense riten, o.a. de offerfeesten,
in gebruik.
Onder het bewind van koning Olav
Haraldsson is het christendom ver
sterkt.
Er vloog een steen tegen de rots
achtige zijkant van de helling, ge
volgd door een kluit aarde, die naar
alle kanten uiteen spatte.
En op de heuvel tegenover de hui
zen lag een jong meisje met een paar
ogen, die fonkelden van woede.
Die verschrikkelijke Tore! Het zou
goed zijn, wanneer de goden hem
meevoerden naar hun onderaardse
rijk hij verdiende niet beter, dan
voorgoed van hier verbannen te wor
den.
Doch hier stokten haar verwensin
gen Woorden kunnen toverkracht be
zitten, zo had Hild immers ernstig
gewaarschuwd, en natuurlijk wenste
ze haar broer niet echt zo'n treurig
lot toe.
Maar wel vond zij Tore onnozel.
Hij kende haar toch goed genoeg, om
haar niet meteen van het ergste te
hoeven verdenken! Natuurlijk was
hij die keer dronken geweest. Ze zag
hem weer vóór zich, hoe hij in toorn
verrees uit zijn hoge zetel, en met
de vuist op tafel sloeg, zijn beker
met mede omstotend, om haar en
Eirik ter verantwoording te roepen.
Zijn stem was schor en de beschul
digend uitgestoken vinger trilde
De gedachte aan zijn mislukte
waardigheid deed haar opeens in de
lach schieten.
Mar Eirik opnieuw kwam de
boosheid in haar omhoog. Weliswaar
had hij ook te veel gedronken, maar
dat was toch nog geen reden, om
zich op een dergelijke manier tegen
over haar te gedragen.
Ze gaf graag toe, dat ze hem in
de afgelopen zomer meer dan eens
met welgevallen bekeken had, en ze
had best zijn verwarring opgemerkt,
wanneer hij in haar buurt kwam.
Ze herinnerde zich nog zo goed die
keer, dat hij in de voorhof plotseling
haar hand beetpakte en haar snel en
hard tegen zich aandrukte kort maar,
doch voordat hij haar losliet, had hij
haar fluisterend zijn liefde bekend en
gevraagd, of zij ook van hem hield.
Ze had hem lachend weggeduwd:
Dat begrijp je best, had ze gezegd,
maar ze had zich niet al te afwerend
getoond, want er lag een vreemde
gloed in zijn ogen, die haar tegelijk
bang maakte en aantrok.
Hij zag er goed uit, Eirik, een
grote, forse man en met heldere,
vrolijke ogen. En onder de meiden
op de boerderij waren er heel wat,
die hem verlangend nakeken, als hij
zich op het erf vertoonde. Hij had
ook geen slavenbloed in de aderen,
van vaders, noch van moeders zijde.
En al was het bedrijf van zijn vader
dan niet groot, hij kon het in elk
geval zijn eigendom noemen.
Doodsbleek was hij gisteren gewor
den bij het horen van de som, die
Tore eiste als schadeloosstelling, om
dat Eirik het gewaagd had, hand
tastelijk jegens zijn zuster te worden.
Het was een schrikbarend groot be
drag, groter dan hij ooit als zijn
vaderlijk erfdeel te wachten had, hij
zou zich diep in de schuld moeten
steken, om deze som gelds op te kun
nen brengen.
Sigrid schopte opnieuw steentjes en
stukken aarde omlaag, terwijl ze zich
de pijnlijke geschiedenis weer voor
de geest haalde. Wat was Eirik een
verwaande dwaas, om zich te ver
beelden, dat er ooit sprake kon zijn
van een verbintenis met haar, de
dochter van een aanzienlijke hoofd
man! En hoe haalde hij het in zijn
hoofd, haar in zijn armen te nemen
ten aanschouwe van al het dienst
volk in de voorhof en, wat nog het
ergste was voor de ogen van Tore,
die juist van een lange reis huis
waarts keerde!
Daarbij had hij nog de brutaliteit
gehad te beweren,. da.t zij zijn bruid
zou worden!
Het was wel uitgelekt, dat de an
dere knechts hem met zijn verliefd
heid geplaagd hadden en zich afvroe
gen hoe het mogelijk was, dat hij,
die een oogje had op Sigrid Tores-
dochter, zo mak als een lammetje
werd, zodra haar broer thuisgekomen
was!
Sigrid vloog ineens overeind.
Ze hoorde stemmen, die uit de rich
ting van de haven kwamen. Dat be
tekende dat er een schip zeilklaar
gemaakt werd. Vreemd! Ze wist niet
dat er iemand zou uitvaren vandaag.
Men zou denken, dat de mannen de
dag wel nodig zouden hebben om hun
roes uit te slapen na de wilde thuis
komstfeesten van de vorige avond.
(Wordt vervolgd.)
De beste vergelijking met de tegen
woordige meisjesroman krijgen we wel
door de unieke verzameling die Wim Hora
Adema bijeenbracht uit boeken van elf
befaamde schrijfsters tussen 1876 en 1935.
Van ieder van hen koos ze als fragment
een afgerond probleem uit, en daar zijn
er enkele bij die nog altijd opgeld doen.
Waarschijnlijk zullen de moeders met
rode oren in dit heerlijke boek duiken;
waarschijnlijk zullen ook de meisjes van
13-15, die door de ouderwetse, gezwol
len taal en stijl heenkijken, uren van
Duur romantisch genot beleven. En laten
we hopen dat de meisjes die bij het lezen
van een moderne gemiddelde meisjes
roman altijd het gevoel hebben dat er
iets te zoetelijk met hen omgesprongen
wordt via deze bloemlezing inzien dat
thema's als sterfbedden, standsverschil,
het opbouwen van een carrière nog steeds
aan de orde moeten komen. Want niet
tegenstaande uiterlijk modern vertoon
blijkt de jonge mens in veel opvattingen
hopeloos „ouderwets".
Door een slordige stijl, en hier en
daar gefilosofeer dat weinig spontaan
aandoet is het overigens pittige verhaal
over Remke, met haar voorliefde voor
paarden en haar vriendschap voor de
oude dierenarts, niet geworden wat het
had kunnen zijn. Voor oudere meisjes
zal het slot ook onbevredigend zijn:
Remke heeft een serieuze huwelijkskan
didaat nogal onbeheerst afgewezen, en
komt later op die beslissing terug. Hoe
motiveert zij tegenover Sytze die twee
beslissingen, hoe is haar gedrag als mens
tegenover hem en niet alleen als vrouw?
En juist dit belangrijke sluitstuk ont
breekt.
Veel van de ouderwetse meisjesroman
is terug te vinden in dit boek over Repi
sn Jennifer, die „naar de grote stad
trekken", daar interessante mannen ont
moeten en merkwaardige toestanden
meemaken. De stijl is wat gestroomlijnd
Cissy van Marxveldt. Van Marjolein de
Vos hadden we op dit thema een minder
fluttig, minder goedkoop aangezet ver
haal verwacht, waarin de helden niet zo
robotachtig aandoen.
De Rijksluchtvaartdienst heeft vandaag
het volgende bekendgemaakt:
„In verband met de doop van prins
Willem-Alexander op 2 september 1967
is het uitoefenen van de burgerlucht
vaart boven de gemeente 's-Gravenhage
op die datum van 0900-1200 gmt ver
boden".
COP. MARTEN TOONDER
40. Door de kracht waarmee het zijspan tegen de
motorfiets was gereden, werden de beide berijders hoog
de lucht in geslingerd. „Pas op!" waarschuwde Pat
O'Nozzle. „Ik voorspel dat die schurkens neer zullen
vallen.' En dan kunnen wij met rappe beweging de
Warapuri-diamant van hen afpakken!"" Maar dat viel
tegen. Want toen Henkie op de grond plofte, en de
kordate detective dreigend op zich af zag komen,
barstte hij in schreien uit. „Doe me niets baas!" jam
merde hij. „Ik heb het niet gedaan! Het is Aal! Hij
heeft me op het slechte pad gebracht! Ik heb die
flonkersteen niet- heus! Aal heeft hem!" „Bejapers!"
prevelde Pat O'Nozzle teleurgesteld. „Ik stel in de
eerste plaats vast, dat die andere schurk Aal heet, in
de tweede plaats dat hij de diamant heeft, derdens
dat hij op de trein daar is gevallen en vierdens dat
hij van ons wegrijdt!"
WE HEBBEN Al
LEEM EVEN E6N
WOORDENBOEK
66HAAID
HEB ■06
6EROEPEN
■ZEEROB?
JA, GRAVEN OULI/16 MAAR EEN MEP
6AT, TOT JUDGE BIJ DE CHINEZEN
UITKOMEN. IK DOE Z01AN6
EEN DUTJE.'
IK 6EL00F
DAT IK 6ES1A
PEN HEB -
WAAR ZIJN
lUHKUÏ
Een apart boek over een apart onder
werp, op prettige, klare wijze zonder mis
leidende poespas gebracht. Het leven
van een jonge mannequin en een veel
belovend ontwerpstertje, verbonden aan
een bekend Londens modehuis, is zo
kundig beschreven, dat meisjes er een
heel wat reëlere kijk op zullen krijgen;
behalve de glamour krijgen ze ook de
harde uitputtende strijd om het opbou
wen van een carrière, dwars tegen ja
loezie en intriges, voorgezet.
Door gebrek aan „vakkennis" is Gré
de Reus er jammer genoeg niet in ge
slaagd de goede en exclusieve opzet van
haar verhaal waar te maken. Ze laat
de jonge Sacha de lijn doortrekken tus
sen haar eigen liefde en de gestrande
liefde van haar ouders (een thema dat
te zeldzaam aan bod komt). Maar dan
vervalt ze met haar argumentatie te veel
in een afgesleten patroon, en ook de
nieuwe partnerkeuze van Sacha is te
chichéachtig benaderd. Hier wreekt zich
het genre boeken: want de wezenlijke
Meisjes blijven meisjes
verzameld door Wim Hora Adema.
Uitgave Arbeiderspers. 8.90
Remke ten voeten uit
door Max van Amstel.
Uitgave Van Goor. 6.90
Avontuur in Viervoud
door Marjolein Vos.
Uitgave Arbeiderspers. 4.90
Daphne in de mode
door Marjorie Gayier.
Uitgave Van Goor. 4.90
Een stukje van de hemel
door Gré de Reus.
Uitgave West-Friesland- 5.91
oorzaken van het mislukken van een
liefde mógen nu eenmaal nog niet in
het meisjesboek openlijk worden behan
deld.
Peter Landecker, een geleerde van
de Cornelluniversiteit in Amerika,
heeft een plastic lens vervaardigd
die een even sterke vergroting geeft
als een geslepen lens van 30 centi
meter dik. Hier kijkt de uitvinder
door zijn vliesdunne vinding de
wereld in.
Misschien bent u juist van vakantie
terug uit een exotisch land waar u het
heerlijk gehad zou hebben als u er
niet zoveel mensen had gezien die het
ellendig hadden. In dat geval hebt u
zich voorgenomen u over niets meer
op te winden dat zich binnen de gren
zen van onze welvaartsstaat afspeelt.
Maar reeds dadelijk duwt de bovenste
krant van de stapel die in de gang op
u ligt te wachten de nieuwe invalidi-
teitsregeling onder uw neus. Voordat u
het weet danst u in uw voortuintje de
Tarantella. Niet uit vreugde dat u over
voldoende valide ledematen beschikt
om deze moeilijke dans, oorspronkelijk
voorbehouden aan patiënten van een
bijzonder gemene spin, uit te voeren,
maar omdat u gebeten bent op de re
gering, die weer iets met uw belas
tinggeld heeft gedaan wat u er als
rechtvaardig mens nooit mee zou doen.
Nadat u bent uitgehijgd en de post
hebt gesorteerd, waaronder zich, naar
wij nu vooral hopen, geen nieuwe be
lastingaanslagen bevinden, leest u het
allemaal iets rustiger na. De regering
heeft een datumgrens ingesteld voor de
trekkers van invaliditeitsrente. Wie na
1 juli invalide wordt krijgt tachtig tot
honderd percent van het inkomen dat
hij op dat ogenblik heeft. Wie het vóór
die tijd al was, krijgt een overeenkom
stig percentage van het dagloon van
een ongeschoolde arbeider. Op grond
van de verstrekte getallen maakt u een
ruwe berekening, die uitmondt in een
ruw woord. Hoewel u voor een drie
dubbel salaris niet invalide zou willen
zijn, komt u tot de conclusie dat u,
wanneer u het vóór 1 juli geweest zou
zijn, na die datum nog maar een der
de deel van uw invaliditeitsrente zou
beuren. U leest daarbij ook de verkla
ring van een man die, na door drie
hartaanvallen te zijn getroffen, nu ook
nog door deze regeling getroffen wordt,
en die schrijft: „Dan waag ik nog lie
ver mijn leven en ga tegen dokters
advies weer ergens werken om op
nieuw invalide te worden verklaard
volgens de nieuwe regeling".
Uw lust tot een nieuwe Tarantella
is nu geheel vergaan. Voorzichtig
drinkt u de gelukkig niet al te sterke
koffie die uw vrouw als opkikkertje
voor u heeft klaargemaakt en u bla
dert in uw oude schoolatlas. U herin
nert u dat er ook over de aarde een
datumgrens moet lopen. Daar hebt u
hem. Hij passeert het oostelijkste punt
je van Siberië ter hoogte van de Pool
cirkel. De aanblik werkt verkoelend
op uw verhitte gemoed. Het lijkt een
rustig punt om er na te denken over
een nieuwe invaliditeitsrenteregeling.
U wenst er de regering een aange
naam verblijf toe.
Een staking van een week van 25.000
man telefoonpersoneel in New York is
geëindigd nadat zij de toestemming had
den gekregen dat zij in wijken met een
hoge criminaliteit betere bescherming
zullen krijgen.
De staking was uitgebroken nadat een
man, die het geld van munttelefoons
moest ophalen, was neergeschoten. De
mannen zullen voorlopig geëscorteerd
worden.
'muui
10. „De Opper eunuch is verantwoorde
lijk voor de Prinses en haar hofdames",
legt kapitein Sioe uit. „De Opperkamer
heer gaat over het talrijke personeel en
mijn chef, kolonel Kang, onze comman
dant van de Garde, is verantwoordelijk
voor de veiligheid in het paleis en de
rest van deze militaire zone. Hij zelf
neemt het paleis voor zijn rekening, en
ik zorg voor de stad. Nu is Rivierstad
een paradijs voor allerlei louche indivi
duen „Merkwaardig", zegt Rechter
Tie, „ik dacht juist dat het in een mili
taire zone altijd heel rustig was. De
zware straffen zullen de meeste misdadi
gers toch wel afschrikken?" Als kapitein
Sioe en de Rechter weer zijn gaan zitten,
antwoordt de kapitein bedachtzaam: Ze
schrikken de kleine boeven af, dat wel.
Maar niet de grote misdadigers, de ben
deleiders. Juist de kopstukken van de
onderwereld zijn hier betrekkelijk veilig
voor aanslagen van concurrerende bendes
of persoonlijke vijanden. Nu blijkt het
uitermate moeilijk om deze misdadigers
te vinden tussen de honderden eerlijke
toeristen di ehier hun vakantie doorbren
gen. Ze houden de schijn op, dat ze zaken
lieden zijn en hun papieren zijn altijd
geheel in orde". „Ik begrijp wat uw pro
bleem is", zegt Rechter Tie, „maar ik
vraag me af waarmee ik u kan helpen".
904. „De tweede opdracht", ging de
schoenmaker verder, „is heel belangrijk.
We hebben hier veel last van aardman
netjes dat zijn echte plaaggeesten.
Ze zijn zo snel, dat we niet eens goed
weten, hoe ze er uit ziendaarom
hebben we er maar een getekend, zoals
we denken dat hij eruit ziet. Jij moet
zo'n aardmannetje te pakken krijgen en
te roeten komen, waarom ze ons zo pla
gen".
„Anders niet?" vroeg Bram nijdig. „En
die derde opdracht, is dat ook zoiets
leuks?"
„De geluksring", zei de schoenmaker
ernstig. „Je moet de geluksring vinden,
dat is beslist noodzakelijk, anders kan ik
de dochter van de koning niet trouwen.
En als ik dat niet kan, brengen de laar
zen jou niet meer terug naar je eigen
tijd".
„Veel keus heb ik niet", zei Bram neer
slachtig.
„Je hebt helemaal geen keus", zei de
schoenmaker. „En als ik jou was, zou ik
maar gauw gaan, want er zijn minstens
twintig prinsen aan het proberen om die
opdrachten uit te voeren. Ze willen alle
maal de dochter van de koning trouwen,
zie je".
