DE ZILVEREN HAMER
Puzzel van de week
WïïMMs
r
PGLLE. PELLI EN PINGO
DERBY
UP
DRINK
«gestipt
BRAMMETJE FOK
w.
KEUKENCENTRUM
IJMUIDEN
PANDA
DE BOZE WARAPURI-DIAMANT
Britse tv minder
Amerikaans
nu
met
gratis
sleutel
hanger
RECHTER TIE
HET GESTOLEN HALSSNOER
m
Ons vervolgverhaal
VRIJDAG 11 AUGUSTUS 1967
8
Een roman uit de vikingtijd door
VERA HENDRIKSEN
CACTUSSEN
CACTUSSEN
CACTUSSEN
J. ZWART - Bloemsierkunst
u'If1
J
ïAa VA .^r rr<~>
Componist Weinberger in
Florida overleden
l\ I 11 A origineel FORMICA
WLÜH DROOMKEUKENS
Ensemble met „Je kunt 't
toch niet meenemen" in
Koninklijke Schouwburg
tintelend fris en lekker pittig
Kees Stip
mmmmmmwwww
2)
Met de hand voor de ogen spiedde
ze in de verte, om te ontdekken, wie
daar uit ging varen. Het was de
oude Halldor Sveinsson, de betrouw
baarste van al het dienstvolk. Het
was haar een raadsel, hoe hij zo
vroeg al op de been kon zijn, want
toen ze hem het laatst gezien had,
gisteravond, was hij te dronken ge
weest, om ook maar een stap te kun
nen doen. Een paar jonge knechts
hadden hem naar bed moeten slepen.
Halldor kon niet veel meer hebben,
tegenwoordig. In zijn goede tijd was
hij een boom van een kerel geweest,
moedig in de strijd en iedereen de
baas als het op drinken aankwam,
maar dat was lang geleden, toen haar
vader nog jong was. Hij was echter
nog steeds een flink en verstandig
man en meer dan iemand anders de
steun en toeverlaat van dé broers na
de dood van hun vader.
Er begon nu bedrijvighied te heer
sen op boerderij beneden in het dal.
De vrouwen en lijfeigenen waren al
tijd het eerst op en aan het werk,
daarna kwamen de mannen geleide
lijk aan te voorschijn. In de verte
naderde een groepje knechts de ha
ven, waar de boot nu vaarklaar lag,
en vrolijke begroetingen van het
scheepsvolk naar die van de wal
klonken over en weer, gevolgd door
enige ruwe grappen en toespelingen
op het dronkemansfeest van de vorige
avond. De wind was juist zo, dat
Sigrid hun woorden kon verstaan.
Nou Björn, er was vannacht
vast geen meid, die jou bij zich wilde
hebben, zo zat als je was! riep er
een van het schip.
Neen, dat heb je goed geraden!
klonk het terug, zelfs het liefje van
Eirik moest me niet!
De mannen lachten bulderend. Hall
dor strekte zich dreigend in zijn vol
le lengte uit.
Houd je bek, Björn! schreeuwde
hij woedend en meteen was het ge
lach verstomd.
Sigrid hield de adem in. Ze had
wel gemerkt, dat de dienstmeiden el
kaar blikken van verstandhouding
toewierpen, toen zij was binnen ge
komen, maar dat de knechts zulke
dingen over haar waagden te zeg
gen
Ze omknelde de spang, die haar
halsuitsnijding sierde, zo ruw, dat
haar hand er pijn van deed. Toen ze
voelde, dat hij losliet, nam ze hem
af, om hem nog eens goed te bekij
ken. Het was een bijzonder mooi,
kunstig bewerkt gouden sieraad, dat
Tore van zijn buitenlandse reis voor
haar had meegebracht.
Ze bedacht, dat de spang zeker
een hoge waarde had, misschien zou
ze er een gedeelte van Eiriks boete
mee kunnen betalen. Aangemoedigd
door dit idee, ging ze meteen na,
wat ze nog meer aan waardevolle
voorwerpen bezat. Veel was het
niet. Een paar broches en kettin
gen, wat munten, die haar oudste
broer Sigurd in de herfst van zijn
vikingreis had meegenomen en een
kostbare lap stof, een geschenk van
Tore, dal ze in haar bruidskist be
waarde. Haar vaderlijk erfdeel kon
ze niet aanraken, dat kreeg ze pas
mee, als ze trouwde.
Boos keek ze naar het groepje
mannen bij de haven. Die lompe vle
gels hadden haar en Eirik belache
lijk gemaakt. Haar deerde het niet,
zij zou het hun wel inpeperen, maar
ze werd gekweld door de herinne
ring aan Eiriks doodsbleke versteen
de gelaat, toen hij na zijn vermetele
daad de hal uitgevoerd werd.
Ze liet het hoofd mismoedig in de
handen rusten. Natuurlijk had Eirik
zich dwaas aangesteld, maar het
was niet helemaal zijn schuld. Zij
had met hem gespeeld en hem aan
gemoedigd. Misschien droeg zij even
veel schuld an het gebeurde ja,
ze was er nu van overtuigd, dat ze
zich slecht gedragen had.
Sigrid was niet langer boos, ze
liet zich voorover in het gras val
len, en verborg haar gezicht in haar
armen.
Ze schrok op, doordat iemand
haar bij de schouders pakte.
Eirik, mompelde ze slaapdron
ken, Eirik.
Maar opkijkend zag ze haar
broers ogen op zich gevestigd.
Wat. is het al zo met je ge
steld! Hij slingerde zijn woorden
met een felheid op haar af, welke ze
niet van hem kende.
Sigrid was niet bij machte, met
een te antwoorden, ze was nog doe
zelig van de slaap, en haar gedach
ten waren ver weg. Ze had van Ei
rik gedroomd. Hij was als lijfeige
ne gekleed en sjouwde zware stenen
in een steengroeve. Iedere steen,
die hij droeg, werd in zijn handen
groter en zwaarder dan de vorige.
Op het laatst waren het geen stenen
meer, maar droeg hij haar. Sigrid,
en zij woog zwaarder dan de groot
ste steen, die hij had moeten sjou
wen.
Haar broers heftige uitroep en de
uitdrukking op zijn gelaat, brachten
haar met een schok tot de werkelijk
heid terug, en tevens vlamde de oude
woede weer in haar op.
Natuurlijk was ze lichtzinnig ge
weest en had ze zich aan een spel
letje gewaagd, waarvan ze de ge
volgen niet had kunnen voorzien,
maar dat betekende nog niet, dat
ze het liefje zou zijn van een van
hun eigen knechts! Ze voelde zich
beledigd in haar trots en draaide
zich met een ruk naar Tore toe. De
felle woorden bestierven haar echter
op de lippen, toen ze hem zag zit
ten, zo wonderlijk en afwezig opeens
nu, alsof zijn gedachten zich met
heel andere dingen bezighielden. Het
leek zelfs wel, of het hem niet inte
resseerde, wat ze' te zeggen had.
Hij was naast haar gaan zitten,
de ellebogen op de knieën gesteund,
de vingers in elkaar gevlochten. Hij
zag haar niet aan. Zijn blikken on
der de zware, borstelige wenkbrau
wen dwaalden ver weg van mensen
en boerderijen, over het water, waar
zij schenen te rusten op iets, wat
voor haar onzichtbaar was.
Zijn manier van zitten herinnerde
haar aan de tijd, dat hij nog een
jongen was, en al haar oude liefde
voor hem kwam weer in haar boven.
Tore, was vader en moeder tege
lijk voor haar geweest, vanaf de tijd
dat haar vader stierf en haar moe
der langzaamaan waanzinnig was
geworden
(Wordt vervolgd.)
nmnnnnnrvM^nnnnnnrrinnnnrrinnnnnnnnnfvvinnr>nnnnnnf>nnnfY¥innnnrr>nnnfvvYVv\~nrrrnnnfinnrifyyyM|,u_
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
2
3
4
S
6
7
8
9
10
11
12
13
U
15
R
PUZZEL NUMMER 32
Horizontaal: 1. keursoldaat der infante
rie; beroep: 2. scheepsbestuurder; aan
drang; 3. och kom!; jongensnaam; hoofd
slagader; 4. vochtig; plaats in Drente; be
hoeftige omstandigheid; 5. hetzelfde
jongensnaam; ingeslagen gedeelte; 6
maatschappijvorm (afk.)kleefmiddel
getij; stijgwerktuig; dun weefsel; 7. roof
vogel; deel van een Franse ontkenning
strafwerktuig; muziekinstrument; 8. rivier
in Spanje; rivier in Duitsland; truc; plaats
in Overijssel; 9. deel van een Franse ont
kenning; rivier in Oostenrijk; volledig
ontwikkeld insekt: drank; 10. vogel; eens
watervogel; 11. titel (afk.); bar; hijswerk
tuig; gedroogde halmen; geheel de uwe
(Lat. afk.); 12. zoete lekkernij; kleur
vrucht van de kokospalm; 13. bekende
motorraces (afk.); aanhaling; deel van de
Verenigde Staten; bid (Lat.); 14. Duits
lidwoord; voormalig Russisch heerser
uitgestrekte vlakte in de poolstreken
15. steenmassa; langzame; deel van de dag.
Verticaal: 1. Nederlandse provincie
deel van het jaar; 2. staaf; raadgever
jongensnaam; in oprichting (afk.); 3. ver
harde huid; insekteneter; bevallig; 4. num
mer (afk.); water in Utrecht; plaats in
Afrika; poste restante (afk.); water in
Brabant; toets alleen (afk.); 5. opoer-
bevelhebber voor Troje; zelfzuchtige
6. deel van het spijsverteringskanaal
maaksel; beun; 7. ontvangen; hersens
dun; water in Brabant;'8. ik (Lat.); ver
voerbedrijf (afk.); vod; lengtemaat (afk.)
bijwoord; boos; 9. betrekking waarin per
sonen tot elkaar staan; open plaats in
het bos; koninklijk besluit (afk.); voor
zetsel; 10. vreemde munt (afk.); vurig
heftig; jleel van een kachel; voorzetsel
11. eerste'mens? netto (afk.); zangnöot
zoals de akten getuigen (Lat. rfk.)
maand: 12. heilwens; wondvoeht; deel
van een kledingstuk; 13. kostbaar klein
ood; deel der Verenigde Staten; en om
gekeerd (afk.); rivier in Italië; de dato
(afk.); 14. loot: naar beneden gaan; één
jarig dier; rondhout; 15. rijksgrens (afk.)
als eerder (afk.); klaar; langzaam.
Oplossingen, uitsluitend per briefkaart,
dienen uiterlijk woensdag a.s. in ons bezit
te zijn.
ADVERTENTIE
Rijksstraatweg 100 - Tel. 56003 - Haarlem
COP. MART6N TOONOëA
41. Aal de Glibber was op het dak van een goede
renwagon terechtgekomen, en daar zat hij verwezen te
kijken. Al spoedig kreeg hij echter in de gaten, dat
hij veilig was. „Is dat even link!" mompelde hij te
vreden. „Zo rijd ik lekker op m'n gemakkie naar de
stad en als ik daar ben kan ik de Warapuri-diamant
verkopen! Zonder dat ik de centen met Henkie hoef
te delen!" Zijn makker begreep echter wat zijn plan
was. En daarom draafde hij roepend achter de trein
aan, vergezeld door Pat O'Nozzle en Panda. „Halt!"
riep de grote detective, met een revolver zwaaiend.
„Blijf staan of ik schiet!" „Ik blijf wel staan, maar
de trein rijdt!" schreeuwde Aal terug, Probeer die
maar te stoppen maar mij krijg je niet zo!" De
schurk had echter buiten een brug gerekend, die over
de spoorbaan was gebouwd en voor hij wist, wat
er gebeurde, werd hij van de goederenwagon ge
veegd, terwijl de Warapuri-diamant hem uit handen
vloog
WIJ ZlJM HET,
ZEEROB - W£
OEFENEN VAST
DUS JULLIE MENEN HETECHT? JULLIE
WILLEN WERKELIJK EEN6AT
WAT IS DAT? IK HOOR AL
IEMAND CHINEES SPRE
KEN
DANK JE
WELi IK DOE
LIEl/ER EEN
DUTJE IN DÊ
FRISSE LUCHT
6RAVEM TOT JE BIJ DE CHI
NEZEM
JA, ZEEROB, 6A
UITKOMT
JE MEE?
C PIB
OPLOSSING PUZZEL NUMMER 31
Horizontaal: 1. internaat: 4. waard;
7. metro; 8. animo; 9. naken; 10. rei;
11. zwaar; 12. dia; 14. niks; 15. knip;
18. lijn; 19. leest; 21. oke; 23. abeel; 24. ak
ker; 25. Ommen; 26. molen; 27. nagelriem.
Verticaal: 1. ivoor; 2. akoniet; 3. telkens;
4. waanzinnige; 5. Alida; 6. drogreden;
7. mustang; 10. reukaltaren; 12. dadel
palm; 13. splijten; 16. takelen; 17. pro
loog; 20. enkel; 22. nozem.
De namen der prijswinnaars vindt u
elders in dit blad.
In St. Petersburg (Florida) is in de
leeftijd van 71 jaar overleden de com
ponist Jaromir Weinberger, die in Praag
werd geboren en in 1939 naar de Ver
enigde Staten ging. Hij verwierf na de
oorlog de Amerikaanse nationaliteit.
Werken van hem zijn onder meer de
opera ,,Schwanda" en de composities
.Marionette", „Under the spreading chest
nut tree" en „Religious prelude".
ADVERTENTIE
Wij tonen u 12 keukens van 9 binnen-
en buitenlandse keukenfabrikanten
Tevens een ongekend grote sortering
HANG-, LEG- en WANDKASTEN.
KENNEMERLAAN 165 - 159 - IJMUIDEN
Telefoon 0 2550- 11428 of 10770.
De Britse commerciële televisie ver
toont steeds minder Amerikaanse films
in een grote campagne om de kijkers te
rug te winnen van de BBC.
De laatste maanden blijken slechts en
kele Amerikaanse programma's kijkers te
trekken. De lijst van de beste twintig
programma's wordt beheerst door Britse
produkties.
In de weekends zal de ITN (Indepen
dent Television Network) nog slechts
één Amerikaans programma vertonen
..Cimarron Strip", een western van an
derhalf uur met Stuart Whitman in de
hoofdrol.
Zaterdag en zondag zijn op de ITN-
zenders nog tien Amerikaanse program
ma's grotendeels westerns en vrolijke
films te zien. Een van de grootste
nieuwe Britse attracties wordt de serie
„The Prisoner" met Patrick McGoohan
in de hoofdrol. Diens spionageserie
.Danger man" is een van de grootste
bronnen van dollarinkomen van de ITN.
Van 16 tot en met 31 augustus zal het
toneelgezelschap „Ensemble" in de Ko
ninklijke Schouwburg in Den Haag een
serie voorstellingen geven van „Je kunt
t toch niet meenemen." Regie heeft Jan
Retel, de vertaling is van Jan van Ees.
De hoofdrol, Opa Vanderhof, wordt ge
speeld door Johan Kaart. Verdere mede
spelenden zijn onder anderen: Mieke Ver-
straete, Guus Verstraete, Chris Baay,
Pleunie Touw, Ine Veen. Henk Molen
berg, John Leddy, Arnold Gelderman,
Dick Scheffer.
ADVERTENTIE
Het heeft geen nut er omheen te
dribbelen: de verhoogde voetbalprij-
zen zijn een strafschop in de maag
van de hardwerkende, moegezwoegde
Nederlandse man. Na een zware week
van ingespannen kostwinnen heeft hij
zondagsmiddag zijn plaats op de ere
tribune ten volle verdiend. Hij is trou
wens onmisbaar. Want de spelers zou
den besluiteloos achter de bal blijven
aandrentelen als hij ze niet toeriep
wat ze ermee moesten doen. „Gooi
open dat spel!" roept hij. De speler die
het spel dan durft dicht te gooien is
het weggooien niet waard.
Dat de roeper niet altijd bij zijn
thuiskomst de erepalm der overwin
ning naast zijn dampende soepbord
kan leggen, is te wijten aan het feit
dat ook de supporters van de tegen
stander het nodige roepen en dikwijls
zelfs het onnodige. In theorie zon het
mogelijk zijn de spelers helemaal weg
te laten en de partij die het best roept
tot overwinnaar uit te roepen. De
kostenbesparing die dit zou opleveren
zou het onnodig maken de entreeprij
zen te verhogen. Maar de bal zou zo
uitnodigend op de middenstip blijven
liggen dat de toeschouwers geen weer
stand zouden kunnen bieden aan de
verleiding. Zij zouden zelf aan het
voetballen slaan en aangezien wi] le
ven in de tijd van het betaalde voet
bal zouden ze daarvoor betaald wil
len worden inplaats van ervoor te be
talen.
Dat is dus ook de oplossing niet.
Wij moeten ons vertrouwd maken met
de gedachte dat aan een verhoging
van de entreeprijzen niet is te ont
komen. Reeds nu komt de prijs voor
een behoorlijke plaats op de tribune
overeen met die van een goede plaats
in de schouwburg of twee in de bio
scoop. Hoeveel harde werkers verdie
nen een loon dat toereikend is om nog
meer te betalen?
Gelukkig hoeft dat niet. Want bij
steeds meer mannen, die een hoofd
op hun hals hebben staan inplaats van
een voetbal, begint, het besef te dagen
dat zij nog steeds dezelfde positie in
nemen als de man in de tijd toen er
nog met een stenen bal werd gevoet
bald.
De man kon toen doen wat hij wil
de en de vrouw kon ook doen wat
hij wilde. Maar de tijden zijn veran
derd. De vrouw is een hoog ontwik
keld wezen geworden met een grote
culturele belangstelling. Zij zit liever
in de schouwburg dan in de keuken.
Wat is dan logischer dan dat zij, voor
hetzelfde geld dat haar man vroeger
aan het voetballen besteedde, op zon
dagmiddag in de schouwburg gaat zit
ten? Dan komt zij er eens uit, terwijl
haar man, die de hele week al uit is,
in de keuken kan bewijzen dat hij op
het gebied van de kookkunst volstrekt
niet voor de vrouw hoeft onder te
doen. Wat hij met voetbalen kan be
reiken kan hij ook met gehaktballen.
Als hij ze lekker voor zijn vrouw
klaarmaakt, wie weet mag hij dan de
volgende keer gezellig met haar naar 1
de bioscoop.
Noodweer. Als gevolg van zware onweers
buien, gepaard met hevige regenval, zijn
in de Franse departementen Drome en
Ardeche in Zuidoost-Frankrijk zeker
vijf mensen om het leven gekomen.
11. „Ik zou natuurlijk onopvallend mijn
ogen de kost kunnen geven", zegt Rech
ter Tie, „maar ik kan u moeilijk garan
deren, dat ik uw onderwereldfiguren kan
ontmaskeren. Ik blijf hoogstens drie da
gen in Rivierstad." „Maar meer verlang
ik niet", roept kapitein Sioe opgetogen
uit. „Iemand met uw enorme ervaring,
uw weergaloze staat van dienst in de
bestrijding van de misdaad. Intussen is
de luitenant binnengekomen met Rechter
Tie's nieuwe papieren. Hij legde ze voor
de kapitein en blijft in de houding wach
ten. Sioe kijkt de papieren door, zet een
stempel, schrijft er iets onder en zegt:
prachtig werk. Oordeelt u zelf, magi
straat! Een officieel identiteitsbervijs op
naam van dokter Liang Moe. Volgens
de stempels is het vier jaar geleden afge
geven door de hoofdstedelijke autoritei
ten, en het ziet er beduimeld genoeg uit
om inderdaad al zo oud te zijn. Volgens
mijn aantekening op het document bent
u op de terugweg naar de hoofdstad, en
zult u hier drie dagen doorbrengen. Uw
eigen papieren zal ik maar - voor u be
waren, magistraat. Het zou uiterst pijn
lijk zijn als iemand zou merken dat u
twee verschillende identiteitsbewijzen bij
u droeg..Hier zijn uw nieuwe papie
ren. Als ik u een herberg mag aanbe
velen, gaat u dan naar de Ijsvogel. Z«
hebben daar een uitnemende keuken. ,.D
Ijsvogel Herberg", bedenkt Rechter Tie.
Daar werkte die vermoorde kassier.
I*-- j»
905. Er zat voor Bram niets anders op
dan te proberen de drie opdrachten te
gaan uitvoeren. De laarzen moest hij ach
terlaten; schoenen wilde de schoenmaker
hem niet lenen.
Jouw voorvader heeft nooit voor die
laarzen betaald. misschien zou jij voor
die schoenen ivel niet willen betalen",
zei hij ernstig.
„Maar ik wil ze toch kopen", zei Bram
boos.
„Voor jou is hier niets te koop", zei de
schoenmaker en Bram was dus wel ver
plicht op zijn sokken op pad te gaan.
Even buiten het stadje ontmoette hij
een vreemd manneke, dat in een soort
bladerkostuum was gekleed en dat een
vreemd uitsteeksel op het hoofd droeg.
„Pardon", zei Bram, kunt u me de
weg naar de doolhof wijzen". Het man
netje wees het bos in, Bram bedankte
hem beleefd en liep in de aangewezen
richting. En hij wist niet, dat achter zijn
rug het vreemde mannetje heel gemeen
grinnikte.
