DE ZILVEREN HAMER
w - --
POLLE, PELLI EN PINGO
Chinese scheepsoperette
^^igestipt
BRAMMETJE FOK
Afh-
Veel branden
door spelen
met vuur
tmmè.
Ons vervolgverhaal
Arrabal vrij
op borgtocht
PANDA EN DE BOZE WARAPUREDIAMANT
illimi
Bankemployé stal
effecten
Vervalste
schilderijen op
London Airport
in beslag genomen
RECHTER TIE EN HET
mi Mv
DINSDAG 15 AUGUSTUS 1967
Een roman uit de vikingtijd door
VERA HENDRIKSEN
W Aantal branden in Nederland
mm wpwpi.,,,,
S8 59 SÜ 6?
63 Si 65 66
-
DireUte brandschade
in Nederland
-
NibUMti Wm
Onderwijzer ontdekt
nova vanuit
zijn ligstoel
Kees Stip
Onderzoek naar dood van
14-jarige jongen
-.IS
5)
En zo was Sigrid heel vrij opge
groeid, gewend haar eigen zin te
doen.
Hild had allang geleden haar po
gingen opgegeven, het meisje naar
haar hand te zetten, want ondanks al
haar goede zorgen bezat ze toch geen
leidende positie in huis. Jong als hij
was, bewees Tore zich heer en mees
ter, en ze had zich neer te leggen
bij zijn besluiten.
Door dit alles was Sigrid eigenzin
nig en trots geworden, en dartel als
een jong veulen. Maar ze kon ook
heel lief zijn en ze had er slag van
iets goed te maken van alles, wat ze
ondernam.
En nu, na hetgeen gisteren ge
beurd was
Maar Hild was er de vrouw niet
naar om genoegen te scheppen in
haar eigen sombere voorspellingen.
Ze keek naar het tweetal, dat daar
opgewekt, en onbewust van de veel
zeggende blikken die de bedienden
op hen wierpen, kwam aanlopen en
met een zucht van verlichting stelde
ze vast, dat «het dan wel niet zo'n
vaart zou lopen met Tores wraakge
voelens.
Die nacht was er storm geweest en
nu stond er een frisse westenwind.
In de ochtend liep er een schip de
haven binnen, beladen met rendier
huiden en andere handelswaren: ren
dierhoorns, wolvehuiden, uit hout en
been gesneden gebruiksvoorwerpen.
In ruil hiervoor kwamen de kooplie
den gedroogde vis en koren voor de
aanstaande winter opdoen.
Tore bezat aan de haven grote
voorraadschuren, waar hij allerhan
de waren opgeslagen had liggen met
het doel, die te verhandelen.
Nu stond hij wijdbeens en vol kri
tische aandacht de voorraad huiden
te monsteren, die aan land gesleept
werden.
Jullie moeten wel ver gezocht
hebben, om zo'n armzalig zoodje
beesten bij elkaar te brengen, zei
hij ironisch. Als je niets beters aan
te bieden hebt, kun je verderop va
ren.
De kooplui wisselden blikken van
verstandhouding. Tore had de naam,
een scherp zakenman te zijn, die
goed uit zijn ogen keek. De huiden
waren inderdaad niet van de beste
soort, maar ze waren toch heel be
hoorlijk en daarvan wist de woord
voerder Tore te overtuigen.
Na enig heen en weer gepraat werd
men het eens over de prijs en kon de
boot gelost worden. Tores dienstvolk
droeg daarvoor in ruil stapels ge
droogde vis en zakken koren aan
boord en grote bedrijvigheid beheer
ste een tijd lang het beeld in de haven.
Midden in deze drukte kwam Sigri
aan rennen, haar wijde rokken wap
perend om haar benen, haar haar in
lange lokken achter zich aan. Toen
ze Tores afkeurende blik opving,
bleef ze staan, maakte haar kapsel
in orde, streek haar rokken glad en
vervolgde waardig haar weg. Maar
er glinsterden spotlichtjes in haar
ogen toen ze voor haar broer bleef
stilstaan.
Waarde broeder, begon ze op
overdreven plechtige toon er is
een schip in het zicht. Ik breng je
hierbij het bericht, dat onze broeder
Sigurd hier gekomen is om ons te
bezoeken, en dat Halldor Sveinson op
de thuisreis is.
Maar dan liet ze alle waardigheid
varen, om uit te roepen: Sigurd
moet al voorbij de landtong zijn,
kijk, daar komt hij!
Tore schudde het hoofd, maar hij
had moeite, om zijn ernst te bewa
ren.
Sigrid toch, je moest je met
nuttiger zaken bezighouden en niet de
gehele dag buiten de tijd verbeuze
len en bovendien had ik je verboden,
je vandaag hier te vertonen!
Maar Sigrid schenk geen aandacht
aan zijn woorden.
Het was een mooi schip, dat met
Sigurd aan boord de haven binnen
voer, rank van bouw, met fier oprij
zende drakekop aan de boegzijde, die
moest dienen om de landgeesten te
bezweren. Halldor, die een zwaarder
vaartuig had, was ver achtergeble
ven.
Sigurds mannen roeiden, gelijkma
tig en onberispelijk, ze hadden te
genwind gekregen zodra ze om de
landtong gevaren waren en nu waren
een stuk of drie, vier mannen bezig,
de ra te vieren en de zeilen op te
rollen.
De riemen werden ingehaald, de
boot aan land getrokken. Alles ging
rustig en handig in zijn werk, men
kon zien dat het ervaren zeelieden
waren.
Sigurd sprong aan land met een
behendigheid, die men niet zou ver
wachten van zo'n grote forse man.
Hij was blootshoofds, zijn lange brui
ne mantel hing los over zijn schou
ders en zijn broek sloot nauw om
de kuiten, zoals gebruikelijk was voor
iemand die per schip reisde. De broe
ders Hund hielden er niet van om
buitenlandse kleedwijze na te 'apen,
zoals sommige hoofdmannen in zui
delijker streken wel deden. Ze von
den het pronkzuchtig en dreven er de
spot mee, wanneer ze een man ge
kleed in zijden en met gouddraad
doorweven stoffen zagen. Het enige
sieraad, dat Sigurd zich veroorloofde,
was een speld van zeer bijzonder
smeedwerk, waarmee zijn mantel op
de schouder bijeengehouden werd.
Sigrid was altijd een beetje bang
voor deze broer. Hij had de gewoon
te haar op neerbuigende toon toe te
spreken, alsof ze een hoogst onbe
langrijk schepsel was. Heimelijk
hoopte ze altijd, dat er nog eens een
tijd zou komen, dat hij haar wel de
moeite waard vond!
Maar vandaag sloeg hij totaal geen
acht op haar, hij wendde zich recht
streeks tot Tore, die hij op gedempte
toon iets toefluisterde.
Toen Tore het hoofd schudde, leek
het, alsof hij nog iets wilde zeggen,
maar hij bedacht zich blijkbaar.
Het vreemde handelschip was in
middels klaar met laden en een der
scheepslieden riep naar de wal:
Jullie baas heeft gezegd, dat we
een knecht van hier mee aan boord
moesten nemen!
Ja, hij komt er al aan, riep een
van Tores mannen terug.
Sigrid meende wel te weten, wie
hij bedoelde, maar ze wilde zich niet
omdraaien om te kijken.
(Wordt vervolgd.)
Volgens het jaarverslag over 1965
van de Inspectie voor het Brand
weerwezen hebben in dat jaar voor
zover bekend eenenvijftig mensen
bij brand het leven verloren, tegen
zesenvijftig het jaar daarvoor.
Het aantal gewonden bedroeg 615
(1965: 597), onder wie 181 brand
weerlieden (179).
De directe brandschade, die in
1966 door 13.800 branden werd ver
oorzaakt, bedroeg 120 miljoen gul
denof 16 percent minder dan in het
jaar daarvoor.
In het verslag wordt opgemerkt,
dat de brandschadecijfers van de
eerste maanden van dit jaar een
verontrustende stijging te zien geven
vergeleken met dezelfde periode van
vorig jaar.
i De belangrijkste Ltumdaarzaak
was in 1966. spelen met vuur.
yt m - -» m O. ig
De Spaanse toneelschrijver Fernando
Arrabal, die op 22 juli in Zuid-Spanje
werd aangehouden, is gistermiddag voor
lopig op vrije voeten gesteld tegen stor
ting van een borgsom van drieduizend
gulden. Waarschijnlijk moet hij in de
herfst voorkomen, omdat hij zich in een
geschreven opdracht in één van werken
obsceen, heiligschennend en anti-patriot
tisch" zou hebben uitgelaten. De schrijver,
die in Parijs woont, was voor vakantie
naar zuid-Spanje gekomen. Op een boe
kenmarkt in een Madrileens warenhuis
had hij de gewraakte opdracht geschreven
Hij mag Spanje niet verlaten. Arrabal
is één van de leiders van een zeer mo
derne richting in de Spaanse kunstenaars
wereld, bekend als „El panice" (de pa
niek).
•I L r RJliNTV
HH-9k
HARTtM TOONO»
44. „We gaan niet bij de pakkens neerzitten!" ver
klaarde Pat O'Nozzle, terwijl hij achter de beide schur
ken aan begon te lopen. „Ik ga de Warapuri-diamant
met een enorme list terugkrijgen! Let maar op!" Op
dat moment kregen de twee onverlaten echter in de
gaten dat ze werden gevolgd, en ze keerden zich al
lopend naar de detective en Panda. „Geen stap ver
der!" riep Henkie dreigend. „Anders schiet ik een
blauwe boon!" „En laten we niet zien, dat jullie
ons achterna zitten!" voegde Aal daar aan toe. „Want
dan zullen we Het zou echter nooit duidelijk worden,
waarmee hij dreigde, want op dat moment stapten ze
alletwee van de kant van de weg, en verdwenen in
de diepte. „Begorrah!" prevelde Pat, zodra hij van de
verbazing was bekomen. „Zie je wel, Panda? Met een
list heb ik hun aandachtens afgeleid!" „Maar de dia
mant hebben we nog niet terug!" zei Panda. „En ik
zie niet, hoe we die te pakken kunnen krijgen!" Ze
zijn op een lopende band terecht gekomen, zie je
wel? En wie-weet waar ze nu heengaan!"
DUIZEND MAAlA
DANK, POLLE,
MAAR WACHT EVEN
0, JE HEBT JE
SLABBETJE GCHAAlD',
NEE, DAT IS EEN VER
BAND WANNEERJEJE
PERRONGELUK OPJE VIN
GER SLAAT'
IKHELPJEJE
NOTEN TE KRAKEN,
EEKHOORNTJE
Op het hoofdkantoor van de Algemene
Bank Nederland in Amsterdam is begin
van deze maand bij een periodieke con
trole geconstateerd dat vier Nederlandse
stukken ter waarde van circa 35 mille,
waarvan de nummers bekend waren, ont
braken. Er werd aangifte bij de politie ge
daan, die een 40-jarige employé van de
bank arresteerde. De man had de vier
stukken weggenomen en te gelde gemaakt.
(Van onze correspondent)
LONDEN. Rechercheurs van Scot
land Yard hebben op London Airport een
aantal vervalste schilderijen in beslag
genomen en daarbij een ernstige slag
toegebracht aan een internationale bende
kunstvervalsers.
Er werden negen schilderijen, die een
bedrag van V-k miljoen gulden moesten
opbrengen, in beslag genomen. Er was
een knappe vervalsing bij van een Picas
so en één van een Matisse.
Het betrof een groep van acht uit
Europa afkomstige personen, die in
Frankrijk en Duitsland opereren. De zaak
werd aan het rollen gebracht, toen be
kend werd dat er in Californië met een
lijst van de schilderijen werd geleurd
waarop alleen al voor dertien miljoen
dollar aan Rembrandts voorkwamen. Een
van deze Rembrandts was een portret
van Saskia. Het ofiginedl daarvan werd
29 jaar geleden uit het kasteel Chilhan
in Kent gestolen.
LONDEN (AP) Het Britse koninklij
ke observatorium Greenwich heeft beves
tigd dat een onderwijzer in Huntingdon
een nieuwe exploderende ster een zo
genoemde nova heeft ontdekt m het
sterrenbeeld Delphinius. De nova heeft de
de naam „Nova Alcock" gekregen naar
de ontdekker, de 55-jarige George Alcock.
Alcock heeft de afgelopen zes jaar acht
honderd uur doorgebracht in een ligstoel
in zijn achtertuin om, de sterren te ob
serveren met een telescoop.
De woordvoerder van het observato
rium noemde Alcock een bekende en sys
tematische waarnemer, die ook reeds een
komeet heeft ontdekt. Hij zei dat ama
teurs een betere kans hebben op dit soort
ontdekkingen dan de beroepsastronomen,
die zich concentreren op bekende punten,
terwijl de amateurs altijd zoekende zijn.
GENUA (AP). Het
Chinese vrachtschip Li
ming ligt nog steeds in de
haven van Genua. De be
manning van het schip
heeft demonstratief drie
ankers neergelaten en ge
weigerd een bevel de
haven te verlaten op te
volgen. De havendienst
van Genua heeft als re
presaille de telefoonver
binding van het schip op
geheven, het schip met een
politiewacht omgeven en
aan de regering gevraagd
wat er verder zal moeten
gebeuren.
De Liming kwam zondag
de haven binnen met het
volgende citaat uit de wer
ken van Mao Tse-Toeng op
een bord: „Als ze een steen
willen optillen, gooien ze
hem op hun voet. Met ait
spreekwoord omschrijft het
Chinese volk het gedrag
van krankzinnigen. Reac-
tioneren in alle landen zijn
krankzinnigen van dit
soort".
Luigi Gatti,-.waarnemend
hoofd van de havendienst
VafV GeTiua, stéld? de kb)&-"
tein van het 8.076 ton me
tende schip voor de keus
de leus te verwijderen of
uit de haven te verdwijnen,
omdat buitenlanders in
Italië geen politieke propa
ganda mogen maken. Kapi
tein Koe Foe-Sjan weiger
de toe te geven en de vol
gende morgen stonden op
het achterschip nieuwe
borden met teksten in Chi
nees en Italiaans, waarin
de havendienst werd be
schuldigd van ernstige po
litieke vijandigheid tegen
het Chinese volk.
Dit was nog slechts het
begin. Korte tijd later stel
den de vijftig bemannings
leden zich aan dek op voor
het roepen van leuzen in
het Chinees, waarbij mej
Eët.i-ode boekje van Mao
werd gezwaaid. Twee ma
trozen lieten een klein an
ker zakken. De bemanning
verdween benedendeks,
maar kwam een kwartier
later weer te voorschijn
voor een nieuwe serie leu
zen, aangevuld met zes lie
deren met accordeonbege
leiding. Daarna werd een
tafeltennisdemonstratie ge
geven op het dek.
Waar ook ter wereld de NAVO-
vloot aan het oefenen is, overal duikt
onverwachts een Russische vissersvloot
op, waarvan de bemanning met. grote
verrekijkers iedereen op de vingers
kijkt. Terugkijken schenkt weinig vol
doening, want er zijn daar alleen
kerels aan boord. Hun gegluur werkt
zo nadelig op de navigatiespieren dat
er al enkele kleine aanvarinkjes heb
ben plaatsgehad. Om daar een eind
aan te maken heeft de leiding van de
NAVO niets beter kunnen bedenken
dan een vlooteenheid samen te stellen
die op haar beurt de Russen gaat be-
koekeloeren.
De eenvoud van dit plan heeft tot
voordeel dat er slechts een geringe
fantasie voor nodig is om zich voor te
stellen hoe dat in zijn werk gaat.
Men ziet het Nederlandse fregat, dat
als een soort commis-voyeur aan deze
visuele missie deelneemt, al uitvaren.
En het kielzog bij Den Helder is nog
niet opgedroogd of het seint al dat het
twaalf mijl noord van Rottum een Rus
sisch vissersvaartuig heeft waarge
nomen. Het schip is over de radio can-
geroepen, maar heeft boe noch ba ge
zegd, wat trouwens heel ongepast zou
zijn. Zeer verdacht is het feit dat er
geen verrekijkers te zien zijn, xvat wijst
op een verborgen kijkgelegenheid.
Door de eigen verrekijkers wordt ge
constateerd dat er met schroeve-
draaiers aan elektronische apparatuur
wordt gesleuteld.
Naar aanleiding van dit bericht be
sluit het vlootcommando nog een fre
gat en twee jagers naar de opgegeven
plaats te sturen. Maar voordat die er
zijn komt de melding binnen dat de
Russen dat al hebben gedaan.
Om aan de overmacht het hoofd te
bieden zendt het NAVO-commando
drie fregatten en een kleine kruiser,
wat door de Russen wordt beantwoord
met twee grote kruisers en een klein
vliegdekschip.
De NAVO is daardoor genoodzaakt
meteen een groot vliegdekschip uit te
sturen, waarop de Russen twee even
grote exemplaren op zicht zenden. Nu
de grote maten zijn uitverkocht moe
ten de aantallen de doorslag geven. Het
duurt dan ook niet lang of de volledige
vloten van Oost en West liggen over
zichtelijk rond het vissersvaartuig ge
groepeerd.
Dat is het moment waarop de schip
per van het mysterieschip de radio
stilte verbreekt met de woorden:
„Hallo schippers, hallo schippers, dit
is de Neeltje III. We hebben de radio
gefikst en als de heren nu zo goed
willen zijn ergens anders te gaan oefe
nen, dan kunnen we eindelijk gaan
vissen".
Uit de Prinsengracht in Amsterdam is
gisternacht het lichaam opgedregd van
een 14-jarige jongen. Hij was omstreeks
één uur door nog onopgehelderde oorzaak
van zijn ouderlijke woonboot in het wa
ter gevallen. Het staat nog niet vast of
het slachtoffer door verdrinking om het
leven is gekomen. De politie onderzoekt
of misdrijf in het spel is.
14. Rechter Tie betreedt de Ijsvogel
Herberg. De hal is vrij donker, maar het
schijnsel van enkele kaarsen is voldoen
de om te zien dat er een sfeer van rus
tige welstand heerst, en dat alles goed
onderhouden is. Rechter Tie richt zich tot
de bediende achter een kleine houten ta
fel bij de ingang en vraagt of er een ka
mer beschikbaar is.
„Alle grote suites zijn bezet, heer",
zegt de jonge klerk die blijkbaar voor
lopig de plaats van de vermoorde kassier
heeft ingenomen. „Maar we hebben een
mooie kleine kamer voor u aan de ach
terzijde, op de tweede verdieping. „Dat
is prachtig", zegt de Rechter, en hij
schrijft zijn nieuwe naam in het register
dat de klerk tevoorschijn heeft gehaald:
Dokter Liang Moe, uit de hoofdstad. „Ik
zou graag een bad nemen voor ik naar
mijn kamer ga", vervolgt de Rechter,
„maar allereerst heb ik hier een paar din
gen die toebehoorden aan uw zo onge
lukkig omgekomen kassier. Kapitein Sioe
verzocht me zijn persoonlijke bezittingen
bij u af te geven .Het gaat om een tel-
raam, een landkaart, wat kopergeld en
enkele visitekaarten. Kunt u er verder
voor zorgen, dat mijn bagage gehaald
wordt bij de smid achter de Vismarkt?"
„Dat komt in orde, dokter", zegt de
klerk, „en hartelijk bedankt voor uw
moeite. Als u mij wilt volgen, breng ik
u naar het gemeenschappelijke bad".
-f
908. Zonder zich te storen aan de duide
lijke afwijzing van de prinsen zocht Bram
in de doolhof naar het kroontje van de
koning. Urenlang liep hij rond. Hij werd
vermoeid, hongerig en wanhopig. Het
scheen hem toe, dat hij elk plekje van de
ingewikkelde doolhof al dertig keer had
doorzocht, maar hij had nog niets gevon
den. Moedeloos keek Bram in het rond.
en toen bleef hij plotseling stokstijf staan.
Niet omdat hij een kroontje had gevon
den. maar omdat hij eensklaps een af
druk in de rulle aarde zag van zijn eigen
blote voet. Die afdruk wees in de richting
van de heg. Maar Bram wist zeker, dat
hij niet door een heg was gegaan.en
daar kon maar één verklaring voor zijn.
Geen wonder, dacht Bram, dat niemand
iets kon vinden en dat je haast niet uit
de doolhof kon komen. Het stond voor
hem vast, dat de een of ander een grap
uithaalde.
De heggen werden steeds verplaatstl
