Twee „nieuwe" wereldkampioenen
Tiemen
Groen
wil nu
op jacht naar wereldrecord
PIET DE WIT:
Ik heb nog nooit
zo slecht gereden
Vijf gevallen van doping bij
de wereldkampioenschappen
Belgische arts voelt zich
bedrogen door de renners
Yvonne
Reijnders:
UITSLAGEN
Ik moest
wel 20 keer
„ho" roepen
MAANDAG 28 AUGUSTUS 1967
9
55
Vriendelijke man
neusdruppels
Groen vreet ik op
Minder een voudig
Hans Rombouts
V
Baandirecteur
schorst soigneur
Hans Rombouts
Waarom niet
Hans Rombouts
EF
Nederland heeft na Bongers zijn
twee andere „zekere" wereldkam
pioenen op de baan gekregen: de
amateurstayer Piet de Wit en de
profachtervolger Tiemen Groen.
W>.-.vV.w
Tiemen Groen komt even de felici
taties halen bij zijn moeder en zusje
Monica.
(Van onze sportredacteur)
Vlak voor de finale van de amateur
stayers liepen Piet de Wit en Noppie
Koch, die kort tevoren Timoner als
zevende renner naar een finale had
geleid, naar buiten. Kijken naar de
windsterkte van de vlaggen. Die vlag
gen hingen vrijwel stil. „Een groot
verzet steken, Piet", was de raad van
Koch, 's werelds beste gangmaker.
Even verder op gaf „ome Frits"
(Van onze sportredacteur)
Lang vóór Tiemen Groen zich weer tot nationale held had gefietst werk
ten zijn ploegleider en manager aan een ander project, dat het Friese
achtervolgingswonder op zijn programma heeft staan: de eerste voorberei
dingen voor een aanval op het werelduurrecord. Gé Peters, toevalligerwijs
ook wereldkampioen achtervolging in 1946 in Zürich en Frans van
der Ende zochten langs de wielerbaan, waarop Groen zich warm draaide
voor zijn twee grote achtervolgingsgevechten, contact op met een Italiaanse
journalist van de Gazetto dello Sport, die ook zaken regelt voor signor
Strumolo, de matchmaker van de befaamde snelle Vigorellibaan. Tiemen
Groen had te kennen gegeven, dat hij als hij wereldkampioen bij de profs
zou worden en zich fit voelde een aanval op het uurrecord wilde he
raden. Men nam zoals iedereen aan, dat Tiemen zijn eerste grote
werkstuk als beroepsrenner zou voltooien en dus zette Caballero al de,
eerste stappen op weg naar Milaan (of Rome), naar een project, dat het
wreedste, maar daardoor ook kostbaarste van de wielersport is. Toen Groen
in de (nieuwe, vierde) regenboogtrui afstapte na zijn triomfantelijke ere-
ronde, liet hij weten, dat hij nog niets over zijn aanval op het uurrecord
kon zeggen. Hij had zijn bazen echter wel eerder te kennen gegeven dat
ze maar eens moesten informeren.
De baas van Tiemen Groen, die een
royale kampioensgift gereed had liggen,
maakte hem 'nog eens duidelijk, dat men
alles wil doen om Tiemen in het spoor van
Rivière te zetten. „Wat het ook gaat kos
ten (aan zeven dagen baanhuur in Italië,
aan het verblijf van de blijkbaar beno
digde serie officials van de UCI, aan su
per-materiaal, verzorging en wat dan
ook) „we hebben het bedrag (we schat
ten het op f 12.000) klaar liggen." Groen
moet nu dezer dagen met zich zelf gaan
uitvechten of hij het avontuur zal onderne
men, want, zo heeft men uit Italië laten
weten: tussen 10 en 26 september is het
in Italië de beste tijd voor een aanval
en dan wel op de Milanese Vigorelli, die
meer beschut ligt dan de baan in Rome.
Tiemen Groen zal moeten beslissen of hij
twaalf achtervolgingsritten van 4 km in
toptempo (rond de 5 minuten) achter el
kaar zal gaan fietsen. Gé Peters, die na
zijn wereldkampioenschap zelf plannen
had om het uurrecord van Coppi te ver
beteren, maar dat moest laten varen, om
dat zijn arm verbrijzeld werd bij een val
partij, acht Groen een zeer goede kans
hebber. Hij zal dan ook, zo zijn de plan
nen, met v. d. Ende naar Italië gaan om
daar de zaken te verkennen.
De zorg over die beslissing had Tiemen
Groen in het Olympisch Stadion nog niet.
Hij had toen eerst af te rekenen met de
vriendelijke oude man Leandro Faggin,
Om zeven uur zaterdagavond werd
Yvonne Reijnders (vier keer wereldkam
pioen op de weg en drie keer op de baan)
bij kennissen weggehaald. ,Je bent be
schuldigd van doping-gebruik". Een laai
ende Yvonne verkleedde zich rap, koos de
snelste wagen van de twee die ze bezit,
de Floride, en racete van haar woon
plaats Halle bij Antwerpen naar Amster
dam. Yvonne, die anders nooit rookt, liet
vier sigaretteneindjes in de wagen ach
ter, toen ze om tien over negen naar de
dokterskamer beende in het stadion.
Dokter Baart moest de Belgische kam
pioene teleurstellen. „Er is niets aan te
doen". Reijnders kwam aandragen met de
befaamd geworden neusdruppels en het
verhaal van de mysterieuze thermosfles,
waaruit ook de geschorste Belgische ama
teurstayer Alex Boeye gedronken zou heb
ben.
Yvonne Reijnders klaagde in kostelijk
Vlaams, dat ze er toch mee gestopt zou
hebben na de wereldkampioenschappen.
Dat dit een schande op haar naam ge
worpen had. Yvonne aan het begin
van het seizoen al zeker van vele duizen
den guldens opleverende contracten en be
zitster van een riante villa in Halle
was niet te troosten. „Ik heb niks gepakt.
Waarom zou ik het voor die plaatsingsrit
gedaan hebben. Wat ken ik van die vui
ligheid. Ik ben al eens twee keer eerder
gecontroleerd en er werd nooit wat ge
vonden".
Voor meer nieuws over de WK
zie pag. 11
die in 1954 al zijn eerste poursuite-titel
in de wacht sleepte. Groen, die in de
voorritten van dit toch wel armzalig bezet
te toernooi, geen moeite had gehad met
Vogels (beiden hadden een lekke band ge
had en kwamen als „pechvogels" tegen
elkaar te rijden, hetgeen de Haarlemse
Australiër een goede prestatie opleverde
en een vijfde plaats in tijd); hij kon zich
later toch niet plaatsen en met hem de Brit
Bohner, deed het best. Tegen Bohner druk
te Groen er een tijd uit van 6.10.76 zon
der zich in te spannen.
De als één van de gevaarlijkse concur
renten van Groen bestempelde Belg Fer
dinand Bracke had toen al zijn spullen
gepakt. De Belg ging af tegen het vinnige
Italiaantje. Evenals in de finale van vorig
jaar in Frankfort stortte Bracke tegen het
einde volkomen in. Hij besloot toen maar
de biezen te pakken en heimelijk het
strijdtoneel te verlaten. „Die Groen, die
vreet ik op", had hij in een Belgische
krant laten vermelden. Hij kan nu de
Belgen laten weten, dat hij nooit meer
op de piste zal rijden.
Groen had voor de rit tegen Bohner
even staan piekeren en praten over de
mogelijkheden, die er voor hem in zaten.
Vlak voordat hij op de fiets stapte, zei
hij even droogweg en genadiglijk: „kom,
ik zal Porter maar tegen Fornoni laten
rijden". Dat betekende dat Groen toen de
tijd van Porter baa= moet blijven. Het
ging volgens plan. Het was alleen erg
laat geworden. Half één pas was het,
toen hij zijn bed opzocht. Om half zeven
kriebelden de zenuwen hem wakker. Hij
reed in de auto naar Haarlem om zijn
verzorger Flens Koek op te halen. Daar
na wat trainen op de baan. En toen de
rit tegen Faggin. Groen was toch wel wat
bezorgd, want „hij knijpt 'm" zoals
Peters zei voor alle renners met een
grote of bekende naam. Zo is het ook op
de weg."
Na een wat moeizame start kwam
Groen op dreef en zijn lichte achterstand
werd omgezet in een royale voorsprong.
Het rijk van Faggin was ten einde.
Vriendelijk lachend, zoals hij zijn hele
carrière gedaan heeft, stelde Leandro de
troon ter beschikking van de Nederlandse
geweldenaar.
Eerst echter moest hij daarvoor Hugh
Porter verslaan en dat was een minder
eenvoudige zaak dan gedacht. Het .was de
eerste keer, dat de Nederlandse wereld
kampioen tegen de Brit, ook pas overge
gaan naar de beroepsrenners, aantrad.
Toen het startschot viel stoof Groen weg
en nam hij een voorsprong van twintig
meter. Een knal en gesis sneden voorlo
pig de weg naar de wereldtitel af. Een
lekke band bij Groen. Overrijden. Zenuw
achtig ging Groen zitten. Nog een slok
koffie. Hij trilde. Totdat hij op de fiets
zat en opnieuw weg kon springen, alle
zenuwen wegduwend in de pedaaltrappen.
Groen nam weer een kostbare voorsprong
met als toppunt 5 seconden. Toen schoof
Porter naar voren. De Brit knabbelde aan
de voorsprong. Groen hield het tempo ech
ter te hoog voor de tegenaanval van Porter.
Een grote last viel van de brede Friese
schouders af, toen het laatste schot van
de dag door het stadion knalde. Na drie
keer wereldkampioen te zijn geweest bij
de amateurs nu de beste op dat bijtende
nummer bij de profs. „Maar ik wil
meer", had Tiemen ons tevoren gezegd,
„ik wil dat uurrecord. Dat lijkt me wel
wat." En dus zal Groen, die deze week
6 kg is afgevallen, nu gaan nadenken, of
hij naar Italië zal afreizen.
De Wit tijdens zijn ereronde met
gangmaker Koch.
v 's M
m
v.\v:\>s
v;v.v
De Duitse baandirecteur en manager
Otto Weckerling heeft na het bekend wor
den van de uitslag van de eerste doping
controle besloten de toegang tot de win-
terbanen in Dortmund, Bremen en Frank'
fort te ontzeggen aan de Belgische soig
neur Charles van Cauter. Deze is de
soigneur van Dieter Kemper en van het
zesdaagsekoppel KemperOldenburg.
Volgens de Duitsers heeft Van Cauter
verboden stimulerende middelen heime
lijk in de koffie van Kemper gedaan.
Het eerste resultaat van het doping
onderzoek tijdens de wereldkampioen
schappen is wel als een stuk trotyl
ingeslagen in het Olympisch Stadion.
Toen UCI-secretaris René Chésal za
terdagmiddag de deur van de bestuurs
kamer in het stadion uitstapte en een
met ballpoint geschreven communi
qué, resultaat van een spoedzitting van
land) is doping geconstateerd. De con
sequenties zijn: 1. Ze zijn gediskwali
ficeerd. 2. Ze mogen niet meer starten
in Amsterdam. 3. De amateurs worden
voor drie maanden geschorst en de
profs (Kemper en Ruegg) krijgen een
boete van 2000 Franse francs. Er is
geen protest tegen het onderzoek of de
uitspraak mogelijk."
het UCI-bestuur, belegd, na het ont
vangen van het resultaat van het do
pingonderzoek over de eerste dagen,
voorlas, betekende dat in feite de pro
clamatie van de strijd tegen de doping.
Er was wel tijdens het UCl-congres
bekendgemaakt, dat men strenge straf
fen zou uitdelen tijdens de wereld
kampioenschappen, maar men weet dat
nooit bij de UCI als het erop aan komt.
Het verleden had tot voorzichtigheid
op dit punt gemaand. Maar Chésal las
voor: „bij Yvonne Reijnders en Alex
Boeye (beiden België), Kervin Crowe
(Australië), Freddy Ruegg (Zwitser
land) en Dieter Kemper (West-Duits-
Toen het bericht even later werd
omgeroepen, moet het stevige applaus
van het publiek de vechters tegen de
doping een hart onder de riem hebben
gestoken. De renners applaudisseerden
niet. Wel werd er direct druk gedebat
teerd in de kwartieren. Vooral in het
Belgische kamp natuurlijk. Men kan
ervan denken wat men wil ,maar op
merkelijk was wel het verdwijnen van
de Belgische achtervolger Bracke uit
het toernooi. „Maagklachten", zei hij
ons, smakelijk een appeltje verorbe
rend. Zijn verzorger meldde echter:
„Last van de ademhaling".
Bij de Belgen was de bondsarts dok
ter Marlier zeer positief in zijn com
mentaar, zoals ook dokter Van Dijk
zich al eerder zeer verheugd over de
strenge aanpak had getoond. „Ik ben
er blij om", zei de Belgische arts, die
behalve bij de wielerbond ook werk
zaam is bij de voetbalclub La Gantoise
uit zijn woonplaats Gent, „u moet we
ten, ik voel me bedrogen door de lie
den, die gepakt hebben. Ze hebben ook
zichzelf bedrogen en. hun leiders. Voor
mij is dit morele aspect, het bedrog,
het zwaarst tellend. Elke avond en elke
ochtend hebben we ze gezegd: denk
erom. Pak niets. Maar achter je rug
doen ze het toch. Of wij een gesprek
met de andere hierover hebben? Ze
moeten er zelf maar over nadenken.
Praten helpt toch niet."
Dokter Marlier, die twee jaar in
Utrecht in het Academisch Ziekenhuis
heeft gewerkt onder de hart- en vaat-
specialist dokter Nieuwenhuyzen,
heeft de Belgische wielerleiders voor
gesteld om de hele wegploeg van de
Belgen, amateurs en profs, aan een
„discreet" eigen onderzoek te onder
werpen. „U mag alles doen wat u wilt.
Wij steunen u", was het antwoord.
De Nederlandse ploeg heeft nog een
extra eigen dopingonderzoek ingesteld.
De coureurs krijgen dat van tevoren
te horen.
Het UCI-onderzoek van vrijdag heeft
een gunstig resultaat gehad. Er waren
geen positieve reacties van snel aan
toonbare preparaten.
Finale amateurstayers: 1. en wereldkampioen
De Wit (Ned.) achter Koch (83.294 meter afge
legd in één uur): 2. Markov (Rusl.) achter Wai-
rave op 580 meter; 3. Helsloot (Ned.) achter
Wiersma 760 meter; 4. Weil (W.-Dld.) achter
Stakenburg op 1795 meter; 5. Introzzi (It.) ach
ter Meuleman op 1960 meter; 6. Herger (Zw.)
achter Notter op 2895 meter; 7. Janser (Zw.)
achter De Graaf 3250 meter; 8. Groenewegen
(Ned.) achter Pelser 7650.
Herkansing profstayers: 1. Timoner (Sp.)
(gangmaker) Koch) in een uur afgelegd 82,291
km; 2. De Lillo (It.) (Meuleman) op 180 meter;
3. Deloof (Belg.) (Lorenzetti) op 270 meter; 4.
Rudolph (W.-Dld) (Walrave op 585 meter; 5.
Verschueren (Belg.) (Stakenburg) op 815 meter;
6. Scob (Fr.) (De Graaf op 9035 meter.
Voor de eindstrijd (Dinsdag) hebben zich ge
plaatst: Proost (Belg.), Oudkerk (Ned.). Le
Grand (Ned.), Raynal (Fr.), Timoner (Sp.), De
Lillo (It.), Deloof (Belg.), Rudolph (W.-Dld.).
Eindstand tandem: 1. Italië (Gonzato en Ver-
zini), winnaar in twee finaleritten; 2. Frankrijk
(Moreion en Trentin); 3. België (Goens en
Lancker); 4. Sovjet-Unie (Agapov en Tseloval-
kinov).
Kwartfinale achtervolging profs. Eerste rit:
1. Fornoni (It.) 6.16.62; 2. Vogels (Austr.) 6.26.72;
tweede rit: 1. Faggin (It.) 6.17.40; 2. Grosskost
(Fr.) 6.21.95; derde rit: 1. Porter (G.-B.) 6.15.90;
2. Schroder (Ned.) 6.27.93 (ingevallen voor
Bracke); vierde rit: 1. Groen (Ned.) 6.10.76 2
Bonner (G.-B.) 6.23.06
Halve finales: eerste rit 1. Porter 6.18.01; 2.
Fornoni 6.27.68; tweede rit: 1. Groen 6.17.43; 2.
Faggin 6.25.01. Om de derde en vierde plaats: 1.
Faggin 6.26.09; 2. Fornoni 6.31.58. Om de eerste
en tweede plaats: 1. Groen 6.10.46; 2. Porter
6.13.44.
Sprint profs, kwartfinale: eerste ritten 1.
Beghetto (It.) 12.5 sec.; 2. Yoshikawa (Jap.); 1.
Sereu (Belg.) 12.2; 2 Hirama (Jep.); 1. Maspes
(It.) 12.2 sec.; 2. Baensch (Austr.); 1. Damiano
(It.) 12.2 sec.; 2. De Bakker (Belg.). Tweede
ritten: 1. Beghetto 12.3 sec.; 2. Yoshikawa; 1.
Sercu 11.7 sec.; 2. Hirama; 1. Maspes 12.4 sec.;
2. Baensch: 1. Damiano 13,1 sec.; 2. De Bakker.
In de halve finales, die dinsdag worden gere
den, hebben zich geplaatst de Italianen Beghet
to, Maspes en Damiano en de Belg. Sercu
Wiersma zijn zenuwachtige pupil
Dries Helsloot een zelfde advies. Een
advies dat later zijn hele verjaardag
fhij was 73 jaar geworden) zou ver
gallen. Na de race troffen we hem
aan, nog gestoken in de door de UCI
voorgeschreven en beschikbaar ge
stelde grauwe jaegerhemden, zijn
handen wassend. „Dat doe ik niet in
onschuld. Ik heb er zo'n spijt van.
Had ik die jongen van Helsloot maar
zijn normale verzet op laten zetten.
Ik verzeker u, dan was hij en niet
Piet de Wit wereldkampioen bij de
stayers geworden. Want De Wit reed
op zijn hoge verzet bepaald niet sterk.
Integendeel". De 73-jarige slofte weg.
Wiersma had gelijk. Bekende De Wit
niet: „Dit is de slechtste wedstrijd ge
weest, die ik ooit gereden heb. Dat
verzet is een grove misrekening ge
weest. Na tien minuten heb ik het
heel moeilijk gehad".
Piet de Wit weer wereldkampioen dus.
De twintigjarige Zaankanter had de finale
wellicht wat te gemakkelijk opgenomen.
Hij had zich tevoren niet laten masse
ren. „Ik dacht tijdens de rit: had ik het
maar wel laten doen. Ik moest wel meer
dan twintig keer „ho" roepen naar Koch".
Even verderop zat Dries Helsloot, toch
een goede derde, te jammeren: „dat gro
te verzet, hè. Ik lag nog zo goed op de
tweede plaats en daar komt me Bruno
Walrave toch nog aanzetten met die Rus.
Ik dacht: als Nederlander gaat hij me
toch niet voorbij." Walrave was Helsloot
in de laatste minuten voorbij gestoven met
de Rus Markov in zijn kielzog. Dat brak
de weerstand van Helsloot volkomen.
Later werd er gezegd: waarom heeft
Koch Helsloot niet laten passeren, hij lag
toch een ronde voor en had dan de Rus
kunnen opvangen. Maar de wijze Wiers
ma zei daarvan: „Koch hoeft dat hele
maal niet te doen. Natuurlijk niet. Het
is geen landenwedstrijd. Het is een indi
vidueel titelgevecht." En zo zag stayer-
coach Zwartepoorte zijn verzekering
„twee man op de eerste plaatsen" en zijn
wens „drie man op het ereschavot" volko
men wegdrijven. Groenewegen, die dan
voorbestemd was voor de derde plaats,
werd opgejaagd door Pelser. Het werd
forceren en Groenewegen ging als maar
van de rol. Hij eindigde met 15 ronden
smadelijk als laatste.
Een mineur-stemming dus? Natuurlijk
niet. Elk land zal wensen zo'n stayer
macht te hebben. Dat De Wit ondanks
zijn gebrek aan topvorm toch nog ge
makkelijk won brengt nog eens naar vo
ren, dat hij een stayer van aparte klasse
is. Dat de race geen summum aan span
ning bracht gaf hij grif toe:, „het is een
titelgevecht en dan speel je op zeker
heid. Dan maak je geen gekke caprio
len."
Verbaasd was hij over de kracht van
de Rus Markov, de verrassing van het
toernooi. Walrave, die geen woord met
hem kon wisselen Markov spreekt al
leen maar Russisch en kent maar één
buitenlands woord „ruhig", dat hij dan
ook voor alles gebruikt, ook als hij har
der wil rijden werd luid bejubeld in
het Russische kamp.
De latere Italiaanse wereldkam
pioenen vallen in de sprint tegen de
Belgen.
