VADER SERCU STIERF DUIZEND
DODEN AAN RAND VAN DE BAAN
Patrick
Maspes
Sercu haalde
en veroverde
zijn gram tegen
wereldtitel sprint
GUSTA
PROOST:
Wat een
spanning
Leo Proost: „Waarom ik won?
WEER VIER
GEVALLEN
VAN DOPING
/I
Omdat De Loof me kleineerde"
Italiaanse oud-wereldkampioen
reed niet voor een derde plaats
Telegrammen
van de prins
Financieel succes
op baan
Toch nog iets
Nederlands in
finale van
achtervolgers
Tsjechische zege
op Nederland in
basketbalinterland
King en Casals
sterkste duo ook
in Brookline
Rol van Koch
ging kapot
Buenos Aires
versloeg Nacional
i
WOENSDAG 30 AUGUSTUS 1967
19
Elf zesdaagses
Slechte verliezer
Alleen in een hok
Engels voetbal
Vuur opgepord
Wraakgevoelens
Weggebrand
Hans Rombouts
(Van onze sportredacteur)
Op het middenterrein by het rennerskwartier staat een man in een grijs
pak. Een man met een „klak" op het hoofd, een pungel met brood bij zich.
Een man met fonkelende ogen. Eerst een gewone figuur, die zoals zo velen
op dat middenterrein, samen met de 30.000 toeschouwers in het stadion,
gebiologeerd toekijken naar de traag over de baan rijdende sprinters Sercu
en Beghetto. Elkaar beloerende renners. Er wordt aangezet. Het is de laat
ste ronde van de finale. De man met de klak krijgt vurige ogen. Hij grijpt
het afzethek vast, als wil hy het tot moes knijpen met zyn grote bonkige
knuisten. De Belg en de Italiaan komen hoog in de bocht. Een Italiaan
langs de kant loopt naar de betonrand. De man met de pet beent met grote
gevaarlyke stappen naar hem toe. Hij pakt het verschrikte Italiaantje in
de kraag van het trainingspak. „Maokt dat-ge weg komt", roept de man.
Hy gaat terug naar zijn hek. Hy pakt het, laat het los. Sercu en Beghetto
zyn voor de marathontribune. Beghetto begint op tempo te komen. De man
met de klak kromt de schouders, zijn ogen flikkeren nu, de handen klauwen
in een onzichtbaar stuur. Hij draait de bocht door met Sercu, die een volle
lengte achter ligt op de Italiaanse kampioen. De man kreunt en buigt zich
nog dieper. Naast hem schreeuwen ze. „Hij haalt het". Sercu komt naast
Beghetto en raast met tien centimeter verschil voor Beghetto over de eind
streep. De man met de klak zwaait nog eens woedend de vuist naar het
Italiaantje langs de kant en barst dan uit in tranen. Hij omhelst iedereen
in zyn buurt. Die man met de klak is Bertrand Sercu, vader van de nieuwe
wereldkampioen sprint bij de profs, Patrick
De pastoor van het Vlaamse dorpje
Iezegem, wellicht clandestien naar het
middenterrein geslopen, de aalmoezenier
van de Belgische wielerbond, de schoon
vader van Sercu, de verzorgers, ze val
len elkaar allen om de hals. Patrick heeft
zijn gram gehaald. Patrick Sercu had de
nacht voor de finale niet geslapen. Hij
had maar steeds aan zijn gevecht met
Maspes gedacht. Hij herinnerde zich de
rit tegen Maspes enkele jaren geleden in
San Sebastian. Hij had de veelvuldige
Italiaanse wereldkampioen toen geklopt
in de spurt. Maar Maspes was, zoals zijn
coach Oscar Daemers later vertelde, in
het wiel van Sercu gaan sterven.
Hij wrong zich tegen de Belg aan en
viel, zoals zondag de Italiaanse tandem
rijders in de sprint tegen de Belgen om
laag gingen. Het was toen niet de schuld
van Sercu geweest. Maar hij werd gedis
kwalificeerd. Hij had toen niet meer de
kracht om terug te vechten. Hij zwoer
bittere eden, dat hij nooit, nooit meer
zou sprinten. Ze zouden hem niet meer
op de zomerbanen zien. Patrick Sercu
overdacht dat alles. Hij was bang voor
Maspes, de geslepen vos, die ondanks
35 jaren toch nog een gevaarlijk man
was.
Sercu hield zich lang aan zijn eden.
Maar van de zomer kwam hij toch op
de baan, in Zürich. Hij reed er tegen
Gaiardoni en Beghetto. Hij versloeg Be
ghetto, maar moest Gaiardoni, die zich
moest plaatsen voor de wereldkampioen
schappen, maar later toch niet mee kon
doen, omdat hij een ongeluk kreeg, la
ten winnen. Patrick Sercu reed wel op
de winterbanen. Hij verwierf er zich tri
omfen in de elf zesdaagsen, de vele
omniums en 24uursritten. Maar de pas
23 jaar geworden Belg had in zijn ach
terhoofd toch nog een wraakexpeditie te
gen Maspes en al die andere Italianen
in het hoofd. Wereldkampioen van de
wegsprinters. Dat was het. Hij ging zich
nauwgezet voorbereiden op het titelge
vecht. Hij werd geen Belgisch sprintkam
pioen. Dat niet. Dat werd De Bakker,
maar het deerde hem niet. Wereldkam
pioen moest hij worden.
Vol overtuiging kwam hij naar Amster
dam en vocht zich gemakkelijk zijn weg
naar de halve finales. Een maal in een
rit had hij de jury mee. Dat was toen
hij ook volgens de finishfoto pre
cies gelijk finishte met de Japanner Ito.
De jury verklaarde Sercu tot winnaar,
omdat het programma toch al zo was uit
gelopen
Op de laatste avond dan moest hij eerst
Maspes overrompelen. Met de sluwe Os
car Daemers had hij het moment en de
plaats precies uitgekiend, waar hij zou
demarreren. Nog voor het ingaan van de
Prins Bernhard, beschermheer van de
wereldkampioenschappen, heeft de KNWU
laten weten dat hij, om gezondheidsre
denen, dinsdagavond niet bij de laatste
avond van de baankampioenschappen
aanwezig kon zijn. De prins die de we
reldkampioenen Bongers, De Wit, en
Groen graag persoonlijk had gefeliciteerd,
heeft de KNWU drie gelukstelegrammen
gestuurd met het verzoek deze aan de
Nederlandse wereldkampioenen te over
handigen.
De wereldkampioenschappen op de baan
hebben voor de KNWU al een groot finan
cieel succes opgeleverd. Met de 27.000 be
zoekers op de slotavond mee kwamen er
in totaal 62.000 betalende toeschouwers.
In de begroting had de KNWU rekening
(«houden met 45.000 bezoekers.
laatste ronde. Maspes had het stuur even
scheef en weg was Sercu. De Italiaan
reed wat hij kon, maar hij kon de tem
pomachine Sercu niet meer pakken. Mas
pes glimlachte toen nog: „zo kan ik niet
meer winnen, zo'n lange rit". In de
tweede rit liet Sercu, weer volgens plan,
Maspes in de waan, dat hij verrast
werd voor de laatste bocht. Maar de
Belg ging mooi mee en klopte hem
royaal.
Maspes geen wereldkampioen. De
wraak was zoet. Antonio Maspes bleek
een zeer slecht verliezer. Toen hij moest
aantreden voor de rit om de derde en
vierde plaats tegen zijn landgenoot Dami-
ano, die kansloos door Beghetto was
verslagen, liet hij het afweten. Hij zat
wel bij de baan, maar klaagde: „ik heb
zo'n hoofdpijn gekregen van de inspan
ning tegen Sercu". Hij negeerde de laat
ste oproep van de speaker. Hij kwam
niet. Damiano fietste luid toegejuicht al
leen rond. Hij was automatisch derde.
Sercu ging zich nu prepareren op de
finale tegen Beghetto. Dokter Marlier, de
bondsarts, week niet van zijn zij en duw
de iedereen weg. Sercu mopperde: „niet
roken". Hij ging naar beneden, naar een
stil hok. Hij sloot zich op, alleen. Daarna
dan de finale. Hij zou wereldkampioen
worden. Had hij niet zijn vrouw 's mid
dags gebeld en gezegd: „trek een schoon
zwart kleedje aan voor het kampioen
schap".
Beghetto, die de eerste rit uit tweede
positie had verloren, trachtte de Belg in
de beslissende rit tot aan het toppunt van
zijn zenuwen te drijven. Twee keer liet
hij zich afschieten wegens een verkeerde
sur place. Toen al begonnen de ogen van
de man met de klak te schitteren van
kwaadheid. En daarna dan kwamen dan
de minuten, die Sercu de wereldtitel zou
den geven. „Ik was even bang" zei Pa
trick na afloop, „maar toen ik de gat
van Beghetto zag springen wist ik, dat
ik zou winnen".
Hans Rombouts
Proost en Koch: onstuitbaar duo.
Nieuwe wereldtitel voor Patrick Sercu.
(Van onze sortredacteur)
Toch was er nog iets Nederlands in de
finale van de ploegachtervolgers. Het
prachtig rijdende rode Russische kwar
tet fietste de Italiaanse machinerie aan
flarden op Nederlandse fietsen. Dat was
natuurlijk zeer plezierig voor fietsenbou-
wer Henk Bustraan, maar meer nog mis
schien voor zijn Russische vrouw Ange
lina Kowtoien. Angelina had tijdens het
duel niet durven kijken. Maar toen het
eindschot door het stadion klonk en de
„rode garde" in triomf de handen op
stak slaakte ze een (Russische) kreet van
plezier.
Dat finaleschot bezegelde ook het echte/
Italiaanse drama, dat vele „mama-
mia's" liet opklinken in het bastion van
de azurri. Want, nietwaar, de Italiaan-
tjes hadden zich maandenlang voorbe
reid op deze finale. Vorig jaar waren ze
kampioen geworden. Dat moest herhaald
worden. De Italiaantjes startten voortref
felijk en namen ook, zij het een zeer
geringe voorsprong in hondersten van
seconden uit te drukken Drie ronden
voor het einde ging Antonio Castello, die
de ploeg op tempo getrokken had en
zich leeggereden had normaal van het
wiel. De drie anderen, Cypriano, Chemel-
lo en Pancino moesten het triomfantelijke
werk verder opknappen. Maar tot zijn
grote ontzetting zag Castello dat Panci
no gelost werd door zijn voortrazende
landgenoten. Toen dan klonken de eerste
„mama mia's". Pancino vocht, maar hij
kon niet meer. Zijn twee vrienden ke
ken om en verbleekten. Ze moesten af
remmen, terwijl de Russen als een prach
tige eenheid verder stoomden. Het was
gebeurd. Huilend moest Pancino door
coach Costa worden opgevangen. De an
deren zwegen slechts somber, maar ke
ken vernietigend.
Intussen was er feest bij de Russen.
Feest bij Moskwin, Laktic en Kolucev, de
oude rotten, die ook in San Sebastian
wereldkampioen werden en nu de nieuwe
ling Bikov met zich meevoerden naar het
erepodium. Bustraan keek vergenoegd.
Alleen Kolucev had het nog niet aange
durfd op zijn nieuwe Nederlandse RIH-
fiets te starten. Hij had de Italianen mee
helpen verslaan op een Italiaanse fiets.
De Russen vertrekken morgen met 22
Nederlandse baanframes naar Rusland.
Een aardig stukje export dus. De West
duitsers vorig jaar tweede werden nu
derde.
*lfVWWWVVW»rWVWWVVVWV'VVVVVWVlVW'VVVl»W<IW«fWl»ifWWl«'in»lf»fl»innfWlf%AnflfWl»W%»lfVWWlA#MWWWMlfWl»i»tf%fVVWWVW%»l»W*»MVVWlfWWWWVUVVVVVVVVVWVVVWWVWVVWVtn#VVV%#WWW'VVVVWW
99
Het comité-directeur van de UCI heeft
opnieuw in vier gevallen van doping tij
dens de wereldkampioenschappen straf
fen opgelegd. Het betreft ditmaal de
profs Ron Baensch (Australië), Karl He-
berlé (Zwitserland) en Charlie Grosskost
(Frankrijk), die elk 2000 frank boete
kregen en de amateur Milan Purzla
(Tsjechoslowakije), die met ingang van
29 augustus voor de tijd van drie maan
den is geschorst.
Zij behoorden tot de groepen die zater
dag en zondag werden gecontroleerd.
Baensch en Heberlé zijn uitgekomen in
de sprint, Grosskost in de achtervolging.
Purzla maakte in de kwalificatieronde
deel uit van de Tsjechische achtervol-
gingsploeg. De Tsjechen mochten dins
dagavond echter toch met een plaatsver
vanger starten.
Van het viertal is Grosskost al eens
eerder langdurig geschorst geweest. In
de Ronde van de Toekomst van 1965 viel
hij ep een dag samen met zijn ploeg-
makker Bayssière uit. Beiden werden
aanvankelijk levenslang geschorst maar
later werd de schorsing ingekort tot
1 mei 1966.
De leider van de Tsjechische ploeg, dr.
Karl Böhm, verklaarde na het bekend
worden van de schorsing van Milan
Purzla dit jaar tweede in het natio
nale achtervolgingskampioenschap achter
Daler dat de straf terecht was opge
legd. Hij zei voorts dat Purzla niet alleen
de Tsjechische ploeg schade had toege
bracht maar ook geheel Tsjechoslowakije.
De Nederlandse basketbalploeg, die in
Praag een trainingsstage volgt, heeft dins
dag in het plaatsje Brandys in de buurt
van de Tsjechische hoofdstad de eerste in
terlandwedstrijd tegen Tsjecho-Slowakije
met 62-89 verloren. Bij rust hadden onze
landgenoten nog met 38-37 de leiding. In
de eerste speelhelft boekten zij bijzonder
veel succes met hun zone-verdediging. Na
de hervatting dekten de Tsjechen de Ne
derlanders beter af en kwamen tot een
zeer gunstige 52-24 score. Voor de Neder
landse treffers zorgden: Frank Kales met
19, Roel Tuinstra 18, Tom Boot 10, Peter
Rijsewijk 6, Jan Bruin 4, Hans Hoeksema
3 en Frans de Haan 2.
De Wimbledontitelhoudsters Billie Jean
King Moffit en Rosemarie Casals hebben
dinsdag in Brookline bij de Amerikaanse
dubbelspelkampioenschappen de titel ver
overd in het damesdubbel. Zij versloegen
Mary Ann Eisel en Donna Floyd Fales
met 4-6 6-3 6-4. De finale van het heren
dubbelspel werd een overwinning voor de
Australische combinatie Tony Roche en
John Newcombe. De kampioenen van
Australië en Frankrijk wonnen met 6-8
9-7 6-3 6-3 van hun landgenoten Owen
Davidson en Bill Bowrey.
Voor de Engelse eerste divisie werden
gisteravond de volgende competitiewed
strijden gespeeld:
Burnley-West Ham United 3-3. Coven
try City-Nottingham Forest 1-3. Everton-
Tottenham Hotspur 0-1. Sheffield United-
Stoke City 1-0.
(Van onze sportredacteur)
Zijn ogen schoten vuur in de twee
vierkante meter grote kabine. „Weet
je waarom ik terug ben gekomen,
toen ik eigenlijk al geklopt was? Wil
je weten waarom?" Leo Proost, de
nieuwe wereldkampioen by de prof
stayers spuwde de woorden uit. De
spanning moest weg, de opgekropte
zenuwen van vele dagen. „Weet je
waarom? Omdat De Loof zondag
namiddag voor de radio beweerd
heeft, dat ik altijd tegen hem heb ge
reden. Dat moet hij zeggen. Hij heeft
nooit anders gedaan dan mij in de
wielen rijden. By wedstrijden heb ik
\.v.
hem wel laten passeren. Hij deed dat
nooit. Ze riepen me naar de radio.
Maar ik ben niet gegaan. Anders had
ik beginnen te schelden. Hij zei, die
De Loof" diepe verachting lag in de
intonatie „dat ik veel minder klas
had dan hij. Dat hij me wel eens wat
zou laten zien. Hij was toch ook in
Frankfort wereldkampioen gewor
den? Ik werd razend. Wel, hij heeft
het gezien, wie de grootste klas heeft-
Ik zat kapot, toen De Loof me pas
seerde. Maar ik ben teruggekomen.
Om wat hij had gezegd. Dat heeft me
de courage gegeven om hem te ver
pletteren".
Ver van de kabine van Proost, waar
Timoner hem gelukwenste en nostal
gisch zei: „C'était un momento tristo
pour moi het was een triest ogen
blik voor mij, toen jij wereldkampioen
werd. Voor mij is het afgelopen" ver
van die kabine zat Romain de Loof,
Belgisch coureur van Italiaanse snit,
stil, in het Belgische rennerskwartier.
Hij had zijn kostbare les geleerd.
De vete tussen Proost en De Loof
groeide in het uur van de waarheid in
Amsterdam tot een geweldig tweege
vecht uit, waarin de kansen van Oud-
kerk, die een maal Proost voorbij stoof
(„ik was toen niet bang", zei Proost,
„ik kon hem weer terugpakken") na
drie keer te schielijk aanzetten van
gangmaker De Graaf verpulverd wer
den. Dat gebeurde in een onvergetelijk
spannende en boeiende finale, zoals men
er zelden een ziet.
Leo Proost, zoon van een bouwvakker
diens dood een jaar geleden had hem
erg aangepakt, waarmee zijn slechte mo
raal voor de finale in Frankfort ver
klaard is heeft praktisch alleen tegen
De Loof gevochten. Om drie uur was
hij in Amsterdam gearriveerd. Hij was
toen niet gaan trainen achter de motor
(„dat doe ik niet. Ik train alleen maar
achter de derny"). Zijn soigneur Willy
Ashman, die zichzelf niet de verzorger
maar de kameraad van Proost noemt
(„en dat is heel iets anders") had hem
in zijn auto genomen. Daar hadden ze
uren zitten praten, hadden ze een boter
hammetje genomen, hadden ze het vuur
van de rancune tegen De Loof opge
pord.
Onmiddellijk na de start joeg Koch
met Proost naar voren toe, naar de eer
ste positie. Oudkerk schoof achter hem
naar een beste tweede plaats. Dit eerste
geweld al was de goede, oude Guiller-
mo Timoner te veel. Hij schreeuwde,
steeds harder, naar zijn invaller-gang
maker: „ho, ho". En hij riep moede
loos: „pas de forme". En Timoner, na
1954 zes keer heerser bij de profstay
ers, stapte af. „Liever doe ik de gesp
jes los dan dat ik als een vod op de
laatste plaats eindig. Ik wil waardig
vertrekken. Ik had geen macht meer.
Ik wil Pelser de schuld niet geven. De
man deed zijn best, al reed hij veel te
hard door, toen ik riep. Maar we waren
vreemd voor elkaar". En dus verdween
Racing Buenos Aires heeft gisteravond
de Zuidamerikaanse voetbalbeker ver
overd. De Argentijnen, die in de beslis
singswedstrijd in Santiago het Uruguese
Nacional met 2-1 versloegen, spelen het
komende seizoen tweemaal tegen de win
naar van de Europese beker, het Schotse
Celtic Glasgow, in de strijd om de offi
cieuze wereldbeker. De Argentijnen na
men in de beslissingswedstrijd de twee
finale ontmoetingen eindigden in een doel
puntloos gelijkspel in de eerste helft
een 2-0 voorsprong.
Timoner, die van nu af coach-werk zal
doen voor de Spaanse federatie.
Inmiddels was de strijd in alle heftig
heid ontbrand. Oudkerk was Proost voor
bij gestoven. Proost moest ook De Loof
laten gaan. En dat was het moment
van de beslissing. De Loof voorbij.
„Even rusten" schreeuwde Proost naar
Koch. Vijf minuten nam hij voor die
rust en toen balde alle wraakgevoelens
in die verschrikkelijke rush, die hem
eerst langs Oudkerk en tenslotte langs
De Loof bracht. Romain gaf zich niet
snel gewonnen. Rondenlang lagen ze bo
ven elkaar.
Toen dan brandde Koch met zijn vlam
mende motor De Loof weg. De hitte
van Kochs motor en de inspanning wa
ren te veel. De Loof moest buigen. Hij
wist het. Hij was verslagen. Tegen deze
ontketende Proost was niemand bestand.
Oudkerk vocht nog even, maar verder
dan een vierde plaats achter de slim en
bijna onmerkbaar naar voren „geslo
pen" De Lillo, die uitgroeide tot een ge
vierd rolvechter hetgeen het publiek niet
ontging, kwam hij niet.
Even nog kreeg Koch de schrik van
zijn leven. Hij voelde een schok in de
laatste toer. De rol was kapot. Een hoek
van de bevestiging was los getrild. Maar
de rol hield het. „Het is gelukt", riepen
Koch, die twee man wereldkampioen
maakte, en Proost tegelijk. Ze gaven el
kaar een zoen. Gusta Proost, de vrouw
van de wereldkampioen, huilde met lan
ge uithalen volop. Daarna brak de lach
door.
Koch 100 km in 1 uur 13 min. 42,66 sec.
(81.480 km gemiddeld). 2. De Loof (Bel
gië) achter Lorenzetti op 110 meter. 3.
De Lillo (Italië) achter Meuleman op
180 meter. 4. Oudkerk (Ned.) achter De
Graaf op 460 meter. 5. Raynal (Frank
rijk) achter Wiersma op 715 meter. 6.
Legrand (Ned.) achter Stakenburg op
1150 meter Timoner (na 22 km) en Ru
dolph (na 40 km) staakten de strijd.
