DE ZILVEREN HAMER
-pOUtTj
-POLITIEK
Massale run in Parijs op gratis vis
PANDA EN DE MEESTER*VERVALSER
POLLE, PELLI EN PINGO
VEL
KRAMMETJE FOK
DE RADICALE REKEL
^ÉèMET DE
Fa. B. ENGELENBERG
VEL
7
igestipt
I
WÉÉ
Gevecht tegen
roken in
de VS
TIE EN
13
Ons vervolgverhaal
Een roman uit de vikingtijd door
VERA HENDRIKSEN
door Ton Smits
OFFICIËLE VERKOOP SIKKENS LAKKEN
JfPDRAKA
de harde matras
met alle comfort
van een zachte!
maai niets
Basken beschuldigd van
illegale propaganda
Kees Stip
JfPDRAKA
de harde matras
met alle comfort
van een zachte!
UUiNUEKUAG 14 SEPTEMBER 1967
31)
Sinds de jongen geboren was, had
ze het gevoel, alsof ze met haar
nieuwverworven geluk binnen een
veilig ommuurde ruimte leefde, waar
geen slechte gedachten of daden kon
den binnendringen. Het had haar veel
verdriet gedaan, dat ze haar kind
niet zelf kon voeden. Ze voelde zich
trots en gelukkig, wanneer ze hem
aan de borst had, en ze wilde in het
begin dan ook niet toegeven, dat hij
niet genoeg kreeg. Maar hoe de vrou
wen haar ook verwenden met de bes
te kost en met offers aan Frigg, de
melk bleef onvoldoende en ten slotte
had ze het moeten opgeven.
Ze zette zich echter dapper over de
teleurstelling heen en troostte zich
met de gedachte, dat ze nu tenmin-
te tijd had voor de rest van haar
zoons verzorging. Ze vond het heer
lijk met hem te spelen, hem te lief
kozen en zijn warme zachte lijfje te
gen zich aan te voelen.
Toen bleek, dat zij het kind niet
voldoende kon voeden, hadden de an
dere vrouwen beweerd, dat het
kwam, omdat ze te mager en te nie
tig was. Maar dat was ze nu allang
niet meer. Het was niet te begrijpen,
dat ze in korte tijd zoveel bijgeko
men was; het was nog nauwelijks
een maand na de geboorte van de
jongen.
Je bent taaier dan een wilg,
sprak Guttorm op zekere dag,
maar nu bloei je in ieder geval als
een wilde roos.
Ze vond het nogal vrijmoedig ge
zegd voor iemand, die ondanks alles,
in Olves dienst stond. Ze had zich
dikwijls verwonderd over de vrijheid
van spreken, die Guttorm op de hoe
ve scheen te genieten, totdat ze eens
van Ragnhild hoorde, dat Olve en
Guttorm al heel lang geleden broe
derschap hadden gedronken. Sigrids
blik volgde de rivier, die zich door
het dal slingerde, om verderop tus
sen de bergen te verdwijnen, en ze
overdacht, hoe wondderlijk het ei
genlijk was, dat een kronkelende ri
vier zoveel mooier en lieflijker was
dan een rechte. Het landschap zou er
inderdaad vreemd uitzien, wanneer
het slechts uit rechte lijnen en scher
pe bochten bestond.
Sinds ze weer op de been was, leek
het alsof ze de wereld opnieuty ont
dekt had. Ze had weer geleerd te
lachen, ze had koesterend de zonne
warmte ondergaan, ze had zich ver
heugd over de bonte bloemenpracht
rondom haar en de strakblauwe zo
merhemel erboven. Nu genoot ze van
haar vrije ogenblikken in deze heer
lijke omgeving. Ze plukte een boeket
margrieten met stralend gouden
hartjes en ze keek dromerig de vlin
ders, die bedrijvig van bloem tot
bloem vlogen na en luisterde naar het
vredige gebrom van bijen en hom
mels.
Terwijl ze daar zo zat, kwam ze
tot de slotsom dat in haar periode
van neerslachtigheid, alles in haar
omgeving dezelfde grauwe tint had
aangenomen alsof bos en veld te
zamen met haar weenden. Ze had al
die maanden geleefd als iemand, die
buiten zinnen was. Wie weet hadden
kobolden en slechte aardgeesten het
erop aan gelegd, haar te beheksen,
om haar gehele omgeving zwart af
te spiegelen. Sj-f
Bij die gedachte keek ze verschrikt
om zich heen. Ze wist immers dat er
aardgeesten huisden in de grafheu
vels hier in de buurt, en overal in
bos en veld waren trollen en kobol
den, die loerden op de mensen. Haar
hart begon sneller te kloppen en te
gelijk greep haar hand naar het Tor
hamertje, dat ze van Hild gekregen
had. Ze slaakte een zucht van op
luchting. toen ze het veilig om haar
hals voelde hangen.
De gedachte aan de goden maakt
haar rustiger zij waren sterk en
zij bestuurden de goede machten. Zij
herinnerde zich opeens iets eigenaar
digs, dat Olve haar in haar huwe
lijksnacht op Bjarköy verteld had
over de goden.
Wat was ze toen nog een kind
geweest, volgzaam als een schaap en
als was in zijn handen, toen hij met
zijn mooie verhalen aankwam over
Fröy en Gerd. De herinnering aan
die nacht deed haar pijn, ze wilde
er niet meer aan denken.
Maar Olve had doen voorkomen,
alsof de goden en de machten die hen
vertegenwoordigden, één en dezelfde
waren. Fröy betekende de vrucht
baarheid, had hij haar uitgelegd en
Gerd betekende het zaad in de aar
de terwijl Skirne licht en warmte ver
tegenwoordigde. Ze zou hem er toch
verder over vragen, als hij weer te
rug was van de volksvergadering in
Frosta.
Sinds de jongen geboren was, leek
hij volkomen veranderd, hij besprak
allerlei met haar en toonde veel be
langstelling.
Eerst had ze gedacht, dat het
kwam doordat Khadija verdwenen
was, maar later kwam ze tot de
overtuiging, dat die verandering was
veroorzaakt door de naamgeving van
hun zoon. En toen Khadija 'ervan
door bleek te zijn, had hij zich dui
delijk opgelucht getoond, hoewel het
hem toch moest ergeren, dat ze hem
er zo tussen genomen had.
Die geschiedenis met Khadija had
zich afgespeeld toen Sigrid nog te
bed lag. Bagnhild had het haar ver
teld. Tot haar eigen verbazing had
ze toch nog iets van medelijden ge
voeld voor die vrouw, die zover van_
haar eigen land en familie moest le
ven. Maar het was, zoals Ragnhild
zei, niemand had haar immers ge
vraagd hier te komen.
Olve had het plan opgevat, Khadija
uit te huwelijken en was daartoe zelf
naar de boer op Saurshaug gestapt,
om de zaak met hem te bespreken.
Toen hij echter terugkwam met de
boodschap, dat de oude man zich
graag tot een huwelijk bereid toonde,
was Khadija buiten zichzelf van woe
de. Ze schold Olve uit in haar eigen
taal en ging tekeer, dat het over het
hele erf te horen was. Een van Olves
mannen, die destijds met hem mee
was geweest in Cordoba, vertelde,
dat het maar goed was, dat de an
dere vrouwen haar niet konden ver
staan, want het was bar, wat ze er
allemaal uitbraakte.
De volgende ochtend was ze ver
dwenen. Des nachts was ze het huis
ontvlucht en Olve had de grootste
moeite om de oude boer te kalmeren,
die haar vol verwachting kwam af
halen en de vogel gevlogen vond.
(Wordt vervolgd.)
ADVERTENTIE
Doclstraat 59 Haarlem - Tel. 1J252
VERFAFBRAND-APPARATEN
NEW YORK (AP) In 1966 zijn vol
gens de directeur van de Amerikaanse
bevolkingsdienst, dr. R. T. Ravenholt,
meer dan 301.000 Amerikanen gestorven
als gevolg van roken, hetgeen bijna even
veel is als de 307.000 Amerikanen die
gestorven zijn als gevolg van infecties
T.B., longontsteking en influenza inbe
grepen ongelukken, suikerziekte, moord
en zelfmoord.
Deze cijfers zijn dinsdag door dr. Ra
venholt verstrekt aan de wereldconferen
tie over roken en gezondheid.
Op dezelfde conferentie heeft de de
mocratische senator van New York Ro
bert Kennedy gisteren verklaard dat ie
dere dag tussen de vierduizend en vijf
duizend Amerikaanse schoolkinderen hun
eerste sigaret opsteken.
Kennedy heeft drie wetsontwerpen in
gediend. Hij wil in alle sigarettenadver
tenties waarschuwingen voor de gezond
heid opnemen, de federale communica
tiecommissie meer zeggenschap over der
gelijke advertenties verlenen en de fe
derale belastingen op rookartikelen met
groot teergehalte verhogen.
De tabaksfabrikanten in de Verenigde
Staten hebben 22 miljoen dollar beschik
baar gesteld ten behoeve van een on
partijdig onderzoek naar het verband
tussen roken en de gezondheid. Zij heb
ben vrijwillig het maken van reclame
voor roken op de universiteiten gestaakt
en waarschuwingen op de verpakking ge
bracht. Dit heeft het Amerikaanse tabaks
instituut verklaard als reactie op de re
de van Kennedy, die ook had verklaard
dat de sigarettenfabrikanten uit winstbe
jag met mensenlevens spelen.
Kolendampvergiftiging. In een Gronings
ziekenhuis is de 77-jarige weduwe
mevr. K. Wiersma overleden als gevolg
van kolendampvergiftiging.
(Van onze correspondent)
PARIJS. De Parijzenaars hebben
elkaar gisteren in de Hallen letterlijk
onder de voet gelopen om, met concreet
levensgevaar, gehoor te kunnen geven
aan de oproep van de vakvereniging van
vishandelaars die hen op gratis zeeban
ket onthaalde.
In de gigantische Hallen stonden overal
stands en tafels opgesteld die beladen
waren met mosselen, oesters, garnalen
en alle soorten vis. De invitatie zich
gratis aan die gerechten te goed te ko
men doen was dan ook niet voor dove
mansoren gelanceerd. Terwijl 20.000 uit
nodigingen waren rondgestuurd hadden
zeker honderdduizend Parijzenaars fi
guurlijk, zo niet letterlijk de lucht van
de gratis vismaaltijd gekregen en nooit
hebben organisatoren van een receptie
zich dan ook in zo'n talrijke belangstel
ling mogen verheugen.
ADVERTENTIE
4. Jij met mij stapstap naar falder-persoon, ja?"
riep de schotel-bestuurder geestdriftig. „Goed! Vlug?"
„Jazeker", zei Joris Goedbloed. „Maar erwelke
falderpersoon had u precies op het oog? Niet dat ik
niet weet wat een falder-persoon is, maar ik wil graag
zekerheid! Er zijn zoveel falder-soorten, ziet Ik
denk nu bijvoorbeeld aan mezelf. En bovendien
kunnen we uw vliegende schotel wel zo achterlaten?
De vindingen daarbinnen zijn ongetwijfeld zeer kost-
baari" „Kostbaar, ja?" vroeg het mannetje verrast.
„Goed dan!" Ikke even frietsel doen en hup!" Zo
sprekend haalde hij een doosje tevoorschijn en drukte
op een knopje dat daar was ingebouwd. Meteen daarop
verhief de schotel zich een weinig in de lucht en
zweefde achter zijn bezitter aan. „Een aardig appa
raatje!" prevelde Joris binnensmond, terwijl hij een
begerige blik op het doosje wierp. „Als ik daar de
hand op kan leggen kan ik dat vliegende tuig zelf
besturen. En er zitten ongetwijfeld wereldschokkende
vindingen in. „Als ik nu het vertrouwen van deze
heer Astral kan krijgen, door mezelf als falder-persoon
te presenteren, kom ik een stuk verder!"
ERI/AtTHÊlE
TE l-ACHEN.
DAT KAN Iepe
reen OVERKO-
WÊ REPAREREN HET Telu 6EW00N
EN GAAN WEER VERDER ZEIEEN
AfctES V JA, ZEEROB, WE
IttAAR?) WACHTEN Aï
(«EEN NOG OP
JOU/
KtAAR
Met een massale run op al die heer
lijkheden werd het feest om drie uur in
MADRID (AFP) Drie jonge Basken
uit Baquio zijn in Bilbao gearresteerd. Zij
worden beschuldigd van illegale propa
ganda. Zij zouden een vlugschrift hebben
verspreid waarin acht priesters uit de
streek van Lunguia protesteren tegen de
aanwezigheid van de Spaanse vlag bij li
turgische plechtigheden in Biscaye.
Naar verluidt zou een Spaanse vlag, die
van een balkon van het casino van Sope-
lana woei, in benzine gedrenkt en aange
stoken zijn. Dit gebeurde zondag tijdens
een Baskisch folkloristisch feest in Sope-
lana. De politie stelt een onderzoek in.
de middag geopend, maar nauwelijks had
den de eerste duizenden zich aan de vis
tegoed gedaan of een volgende golf van
liefhebbers had de markthallen al weer
overspoeld. De vis smaakte best maar
moest, ofschoon gratis aangeboden, om
Heijermans Kniertje te citeren, niettemin
toch wel duur worden betaald. Want men
moest daarna werkelijk knokken en vech
ten om, met volle maag, de uitgang weer
te kunnen bereiken.
De operatie Neptunus, zoals de onder
neming was gedoopt, werd al in het voor
jaar opgezet om de Parijzenaars weer te
verzoenen met de vis die ze, vooral se
dert het Engelse olie-offensief op de
Bretonse kusten, steeds duidelijker ver
smaadden. De vrees echter dat de vis nu
nog steeds naar stookolie zou smaken, is
gisteren in ieder geval ongegrond ge
bleken.
Zelden heeft een stadsbestuur een
vooruitziender blik gehad dan dat van
Rotterdam, toen het Zadkine's monu
ment voor een verwoeste stad aan
kocht. Het beeld dat, zoals wij nu alle
maal weten, in een menselijke figuur
een stad symboliseert waaruit het hart
is weggeslagen, werd destijds alge
meen zo lelijk gevondendat het over
twintig jaar wel mooi moest zijn.
Die twintig jaar zijn nu om, en een
Rotterdammer hoort vandaag nog lie
ver kwaad spreken van zichzelf dan
van Zadkine. Doe het bij voorkeur van
geen van beiden, want Rotterdammers
zijn sterk, en hun havens diep.
Rotterdam heeft een nieuw hart ge
kregen. Een kunsthart misschien maar
sterk genoeg om nieuw leven te stu
wen door de onderhuidse verkeers
aders en de hartslagader van het we-
reldscheepvaartverkeer. Wie tegen de
ze achtergrond de schepping van Zad
kine de handen ten hemel ziet wringen
boven de weggeslagen borstkas, beseft
met een minimum aan anatomische
kennis dat een kunsthart het hier niet
bolwerken zou tenzij er een wonder
aan te pas kwam. Dat wonder hebben
de Rotterdammers aan hun stad ver
richt. Zadkine heeft het onmogelijke
uitgebeeld, zij hebben het volbracht.
Ze zijn trots op hun stad en hun beeld,
en wie doet ze wat.
Wie ze wat wil doen, is de burge
meester van Keulen. Hij is getroffen
door de overeenkomst tussen het lot
van Rotterdam en van zijn eigen stad.
Ook van Keulen is het centrum weg
gebombardeerd. En ook daar is een
wonder in werking getreden waardoor
alles weer is opgebouwd. Hij heeft het
beeld van Zadkine gezien, en hij vindt
het prachtig. Hij wil het hebben. Niet
het exemplaar dat in Rotterdam staat,
natuurlijk. Die wens is al ruim twintig
jaar niet meer vervulbaar. Een afgiet
sel is ook goed. En of de heer collega
in Rotterdam zo vriendelijk wil zijn
daar zijn toestemming voor te geven.
De heer collega is heel vriendelijk.
Het zou hem spijten een oude relatie
teleur te stellen. Keulen heeft ons
land niet alleen Vondel geleverd, maar
ook de bommenwerpers die Rotterdam
bombardeerden. Maar hij gelooft toch
dat hij zijn collega verkeerd heeft
verstaan. Kan het zijn dat hij het in
Keulen heeft horen donderen?
Rotterdam zal het beeld van Zadkine
dus wel voor zich alleen houden. Toch
jammer. Over een paar jaar zijn we al
die kleine strubbelingen vergeten. Zou
het niet aardig zijn als er dan een
Duitse toerist in Rotterdam kwam die
uitriep: „Schau mal Heinrich, daar
staat onze Zadkine."
„Onze?" zou een Rotterdammer dan
vragen.
„Jazeker", zou de toerist dan ant
woorden, „onze Zadkine uit Keulen,
die daar staat omdat de stad door de
luchtpiraten is verwoest."
„Dat is ook toevallig", zou de Rot
terdammer antwoorden, onze stad
ook."
En dan zouden ze samen verder
marcheren, hand in hand, kameraden,
om de ellendeling te zoeken die hun
dat had gelapt.
(ADVERTENTIE)
42. Na het onderhoud met de vijandig
gestemde Opperkamerheer, laat Rechter
Tie zich door de officier van de Garde
rechtstreeks naar de paleispoort bren
gen, waar de palankijn staat waarmee
hij uit de Ijsvogel Herberg werd opge
haald. Nee, de Opperkamerheer was
hem niet meegevallen. Een stugge, bijna
arrogante man, die hem duidelijk met
een had gewantrouwd. Eigenlijk had hij
in de afgesloten paleispalankijn naar de
poort moeten worden gebracht, omdat
buitenstaanders geen idee mogen krijgen
van de preciese ligging van het paleis
complex, maar nu de Opperkamerheer
zijn papieren in orde bevonden heeft,
wordt die regel blijkbaar niet zo nauw
meer genomen. Rechter Tie had graag
afscheid genomen van de dochter van
Vrouwe Hortensia, maar die was waar
schijnlijk toch al teruggekeerd naar haar
eigen vertrekken. Als ze de paleispoort
naderen, wordt Rechter Tie's aandacht
getrokken door een lange, forse officier
in gouden wapenrusting en gepluimde
helm. De Rechter vangt een glimp op
van het knappe maar gekwelde gezicht
van deze hoge officier. „Was dat soms
kolonel Kang?" vraagt hij zacht aan de
luitenant die hem begeleidt. „Ja, onze
commandant", antwoordt de luitenant op
een toon van diep respect. „De hele Gar
de zou voor hem door het vuur gaan!"
0®
SSre
934. De vis had nog meer groei-sclaclit-
offers gemaakt. Als een klein model
bommenwerper zweefde een reusachtige
kopmeeuw boven de stad, waar steeds
meer mensen door de groei waren ge
troffen. Gehuld in gordijnen spraken zij
wenend over hun lot.en ieder moest
beamen, dat hij kort tevoren vis had ge
geten.
„Het is duidelijk", zei Bram tot zijn
vrienden. „Het zit in de vis.en er
is maar één beroepsvisser, die de vis
verkoopt.en dat is die man aan de
kade. Wijs ons de weg, Karo".
Maar toen zij bij het plekje kwamen,
waar Schubbejak zo kort tevoren nog in
actie was geweest, vonden zij de kade
verlaten.
„Hij is er niet meer", zei Bram
schrander. „Ik vraag me af of dat toe
val is of.dat hij geplaagd werd door
een slecht geweten?"
Een kreet deed hem opschrikken.
