ACTEUR ERIC PORTER (ALIAS
SOAMES FORSYTE): „NA 26
KEER THE SAGA WIL JE HEUS
WEL EENS WAT ANDERS..."
E
DE BEVERLY HILLBILLIES
FILMEN NU IN ENGELAND
I
19
Ontmoeting met het verleden
thema van nieuwe t. v.serie
ZATERDAG 14 OKTOBER 1967
W Erbij W
„BLIJ DAT IK weer eens mezelf kan zijn en
niet ene Soames", verzucht acteur Eric
Porter (hiernaast „in civiel"). Hij rolt een
shaggie en zegt: „Roem is fijn, maar als
toneelspeler moet je jezelf in elke rol opnieuw
bewijzen - en niet blijven teren op één suc
ces". Vandaar dat hij, na de tv-Forsyte Saga,
teruggekeerd is naar zijn oude liefde, Shake
speare, en tevens een nieuwe omhelsd heeft:
de speelfilm.
(Van een onzer redacteuren)
DE BRITSE ADEL u weet het heeft moeilijkheden. Om hun land
goederen en kastelen in stand te kunnen houden, ontvangen zij dagjes
mensen aan huis'". Soms worden die door His Lordship zelf rondgeleid.
Eén markies steekt zich daarbij zelfs in middeleeuwse wapenrok. Een
andere „peer" houdt leeuwen op zijn grasgazon, een derde Lord verkoopt
in eigen persoon ijsjes en popcorn. Burggraaf De l'Isle, eigenaar van het
landgoed Penshurst Place in Kent, vond andere wegen. Deze zomer ver
huurde hij heel zijn historisch hebben en houden aan een Amerikaanse
filmmaatschappij, die thans ter plaatse een nieuwe serie tv-films opneemt
de Beverly Hillbillies.
van
'*r
1 1 i - -r
spsgiis
(Van een medewerker)
LONDEN De zeeman met de scherpe trekken van
Soames uit „The Fortsyte Saga" draait niet geoefende
vingers een shaggie. Het past niet erg bij de voorname
Brit uit het Victoriaanse tijdperk, maar dat wil de
Londense acteur Eric Porter, die thans een zeeman
voor de film „The lost continent" gestalte moet geven,
dan ook helemaal niet meer zijn. „Dat was een rol,
zeker, een heel fijne rol. En zoals ieder acteur ben ik
jjdel genoeg om blij te zijn met de enorme response, die
ik erop heb gehad, maar toch
Soames zoals wij hem nu, na
enkele afleveringen van The
Saga, kennen. In de loop van de
t.v. serie moest Eric Porter hem
uitbeelden van 29-jarige tot een
krasse zeventiger.
Vóór IK erachter kom, wat er
„maar tochis, veegt Eric Porter
met een resoluut gebaar een paar
draadjes tabak van tafel, volgt mijn
blik in de richting van zijn zelfge
bouwde sigaret en zegt lachend: „Ja,
nu is het very fashionable om shag te
roken, maar ik heb het altijd al ge
daan. Ik vond het gewoon lekkerder.
Maar het was wel eens moeilijk om
er bij voorbeeld in het Savoy Hotel
eentje te gaan zitten draaien
EN IN DAT deftige Londense Savoy
is Eric Porter kind aan huis. Dat zal
wel niemand verwacht hebben, toen
hij 38 jaar geleden in de Londense
arbeiderswijk Shepherds Bush werd
geboren. Niemand uit die buurt zal er
trouwens ooit bij hebben stilgestaan,
dat uit de kleine Eric, „El" zoals hij
wordt genoemd, de beroemde acteur
Eric Porter zou groeien, die bij de
belangrijkste toneelensembles van zijn
land de grootste rollen uit het Shake
speare-repertoire, van Ibsen, Tsjechow
en andere vooraanstaande schrijvers
zou spelen. Want in die dagen was het
Engelse theater nog het domein van
de meer welgestelden en van de aris
tocraten: de Caines, de Finneys, de
Courtenay's, de Stamps en de Porters
kwamen letterlijk nog niet in het stuk
voor.
MAAR Eric Porter zette door. Via
de toneelclub van het Wimbledon Tech
nical College, waar zijn ouders hem
in gedachten al in de richting van een
job zagen gaan, waarop de buren, al
lemaal mensen uit de „working class"
jaloers zouden zijn, kwam hij in het
theatervak. Zo droeg hij op zestienja
rige leeftijd zijn eerste speer op in
een Shakespeare-produktie in Strat-
ford-on-Avon. Hij kwam gauw verder
en toen hij in maart 1950 met het
Birmingham Repertory Theatre in de
Koninklijke Schouwburg in Den Haag
optrad prezen ook de Nederlandse cri
tici zijn acteertalenten.
Na Birmingham en enkele tournees
door Engeland en Canada met het
toneelgezelschap van Sir Donald Wol-
fit werd het werken bij John Gielgud,
bij de Bristol Old Vic, de National
Old Vic en de Royal Shakespeare
Theatre Company. Jaren van hard
werken, maar ook van voldoening,
want Eric Porter kreeg rollen te spe
len als Beckett in „Moord in de kathe
draal", Banquo in „Macbeth", de ko
ning in „Henry IV", Shylock in „De
koopman van Venetië", en de titelrol
len in „King Lear", „Macbeth" en
„Oom Wanja". Hij speelde in zijn va
derland en daarbuiten, had succes op
Broadway en zette een aantal opmer-
«UUVWUWWUUWVAAAAAMAAftAAnnAfWWWWUWtfifMfUtfWWiAfWUWtiWWifVUUWWWMAfWWUWWUWWWVWWUWVW
HET IS DE eerste keer dat de
„Clampetts" buiten Hollywood wer
ken, maar hun stijl en uitmonstering
zal dezelfde blijven. Daarom hebben
vader Jed, „Grannie", lieftallige doch
ter Elly May en neef Jethro, niet al
leen hun gehavende vilthoeden en oud
modische jurken, maar ook de gezins
auto - de stokoude T-Ford in pickup-
uitvoering-naar Tunbridge Wells, Kent
9000 km van hun riante villa op Be
verly Hills, Hollywood meegeno
men.
HET COLUMBIA Broadcasting Sy
stem heeft lange tijd geaarzeld of het
de Beverly Hilbillies die nu reeds
zes jaar aan één stuk voortduren, een
nieuw vervolg zou geven. De enorme
populariteit van de serie - die in Ame
rika nog altijd een zeer grote kijk
dichtheid heeft gaf tenslotte de
doorslag. De Hillbillies zijn overigens
naar meer landen verkocht dan enige
andere t.v.-serie van dit luchtige gen
re.
Er was, vond producent Paul Hen-
ning, alleen verandering van atmo
sfeer nodig. Henning heeft vele maan
den in Europa rondgezworven om een
nieuw „location" voor de Hillbillies
te vinden. Zijn keus viel tenslotte op
Penhurst Place, „een magnifieke plaats
met precies de goede entourage voor
de scènes, die een indruk moeten ge
ven van het leven in Elizabethaanse
tijden", aldus Paul Henning.
VERDER wilde hij niets zeggen,
maar het vermoeden ligt voor de
hand dat de Clampett-familie inte
graal „terugverplaatst" zal worden
naar een roemruchte periode in de
Britse historie. Een pendant dus mis
schien van wat Mark Twain zijn „Con
necticut Yank aan het hof van koning
Arthur" liet beleven en als dat
waar is, dan zal er heel wat te lachen
vallen om de Penshurst-Hillbillies-
nieuwe stijl.
IN AUGUSTUS is men mei de op
namen begonnen. De eerste afleverin
gen komen binnenkort in de V.S. op de
beeldschermen; de filmerij in Kent
wordt voortgezet zolang het Engelse
klimaat dat toestaat. Het belangrijkste,
tevens oudste deel van Penshurst Place
dat gebouwd is tijdens de regering van
Edward II, is de z.g. Barons Hall met
zijn unieke, met hout beslagen dak en
houten beelden. In deze Hall, maar ook
in de Great Hall, de Wapenzaal, het
binnenplein, de Italiaanse tuinen en het
park, gaan Grannie en Jed, Elly-May
en Jethro nu hun nieuwe dolle avontu
ren beleven, waarbij zelfs voor ori
ginele „totaalopnamen" hele toe
standen vanuit een helikopter gefilmd
worden.
OF WIJ de Beverly- Penshurst- Hill
billies ook te zien krijgen? De NCRV
wist het nog niet precies. Maar zeker
niet dit winterseizoen, moest men ons
meedelen.
BURGRAAF De l'Isle dager van
het Victoria Cross en tegenwoordige
bewoner van Penshurst Place (hij is 'n
afstammeling van de Sydney-familie,
die als belangrijkste figuur de Eliza
bethaanse dichter-soldaat Sir Philip
Sydney heeft voortgebracht) is in deze
maanden een vreemdeling op zijn eigen
buitengoed. Maar uit de huurpennin
gen van de filmmaatschappij kan hij
althans zijn achterstallige schulden aan
de fiscus voldoen, zodat hij van de win
ter weer baas in eigen kasteel zal zijn.
kelijke filmrollen neer. Kortom „El"
was een acteur geworden van het eer
ste plan.
TOCH KWAM de doorstoot naar de
top van de populariteit pas dit jaar.
Om precies te zijn door zijn rol van
Soames, in de ambitieuze opzet van
BBC's Donald Wilson, om Galsworthy's
„The Forsyte Saga in een serie
van 26 afleveringen op de Britse beeld
buizen te brengen. Een gigantische on
derneming, waar men in Television
Centre in White City soms wel eens
wat angstig tegenaan keek. Waar vele
jaren van onderhandeling met de film
maatschappij MGM die de wereld
rechten bezat en achttien maanden
van voorbereiding aan waren vooraf
gegaan en waarvan in Londense the
aterkringen beweerd wordt dat ieder
van de 300.000 woord dialoog, welke
vijf script-writers tenslotte uit Gals
worthy's werk puurden een pond (f 10)
gekost heeft.
VAN DE DAG af, dat de eerste uit
zending in Londen de lucht inging,
stroomde de fanmail binnen, bleven de
mensen er voor thuis. Uitgeverijen
haastten zich om goedkope uitgaven
van de tot voor kort nauwelijks nog
verkochte boeken van Galsworthy op
de markt te brengen en de acteurs en
actrices werden van de ene op de an
dere dag nationale beroemdheden. Zo
ook Eric Porter, die daar dus best
blij mee is, maar toch.„Kijk, dat
je tweehonderd brieven met de beste
wensen krijgt als je ziek bent is na
tuurlijk leuk, dat de mensen je op
straat aanhouden voor een handteke
ning streelt je ij delheid, maar je zit
zo in 'n hokje gedrukt. Dat veel ac
teurs nooit meer „uit hun succes ko
men" komt doordat het eigenlijk een
luie troep is. Lekker op de lauweren
rusten is gemakkelijker dan steeds
weer iets nieuws te doen. Maar je
roest vast op die manier. Daarom wil
ik steeds wat anders."
Familiefoto, in Londen ge
maakt bij het opnemen van de
voorlaatste aflevering van „The
Fortsyte Saga". Van links naar
rechts op de achterste rij Cyril
Luckham als Sir Lawrence
Mont, Nicholas Pennell als Mi
chael Mont, Eric Porter als
Soames, Martin Jarvis als Jon
en Jonathan Burn als Val. Op de
eerste rij June Barry als June,
Margaret Tyzack als Winifred,
Susan Hampshire als Fleur, Ny-
ree Dawn Porter als Irene, Su
zanne Neve als Holly en Karin
Fernald als Anne.
Vandaar die filmrol in „The lost
continent" als eerste na Soames. Want
dat is echt iets heel anders.
VERDER heeft Eric Porter zoveel
interessen, dat het hem niet moeilijk
zou vallen maanden achtereen zijn da
gen anders te vullen met hobby's: hij
doet aan yoga, is amateurastronoom,
houdt van tuinieren, zeilen, vissen,
wandelen, lezen in en praten over Sha
kespeare. Want daar ligt een van Eric
Porters allergrootste liefdes. Die kan
hij vaak uitleven, want zijn werk
voert hem jaarlijks enkele malen in
die richting.
Binnenkort weer, want dan gaat
Porter „King Lear" spelen in Strat-
ford-on-Avon. En dat is dan echt wel
wéér iets heel anders dan de titelrol
in de grote BBC-televisieproduktie van
„Cyrano de Bergerac", die kort gele
den is opgenomen en pas in januari
1968 zal worden uitgezonden, maar
waar nu al grote belangstelling voor
bestaat. Omdat Eric Porter, als
Soames, een van de populairste Lande
naars van dit ogenblik geworden is.
DE WENSDROOM (of
nachtmerrie)?) van
iedere tv-criticus is nu
waarheid geworden:
een televisie-ontvanger
waarmee men vier pro
gramma's tegelijk kan
zien. De grote (63 cm.)
beeldbuis is bestemd
voor kleurenprogram-
ma's, de drie monitoren
er onder geven alleen
zwart-wit weer, maar
kunnen ieder moment
op de hoofdbuis wor
den omgeschakeld. Het
geluid kan men via een
koptelefoon beluisteren
Prijs van dit Westduit-
se nieuwtje, de „Spec
tra Color Studio": circa
5000 mark.
•V* T
