DE ZILVEREN HAMER
DE RADICALE REKEL
PANDA EN DE MEESTER*VERVALSER
POLLE, PELLI EN PINGO
Chinees blad vraagt om
terugroepen van kaders
ïgestipt
KRAMMETJE FOK
VN-conferentie in
Athene gaat door
Strijd over een
wapen-embargo
Priester legt zijn
soutane af
l ïA
RECHTER TIE EN HET
11
Snuif en wrijf
DINSDAG 17 OKTOBER 1967
Een roman uit de vikingtijd door
VERA HENDRIKSEN
door Ton Smits
Hooggerechtshof in VS
verklaart doodvonnis
tegen neger nietig
ffllWIH
rW
V
Kees Stip
59)
Ja, dat kan ik niet ontkennen,
zei Finn, maar ik zou een schurk
zijn, als ik haar erin liet lopen.
Wist je dan niet, dat Blotolf al
besprekingen voerde met de lui van
Skjerdingstad over een huwelijk van
de oudste zoon daar met zijn doch
ter?
Ze heeft me verteld, dat haar
vader haar wilde uithuwelijken,
maar ze zei er niet bij wie .iet was,
alleen dat de man een weduwnaar
met vier kinderen en bijna even oud
als haar vader is!
Rane is een flinke kerel, zei
Olve kort. en het is helemaal niet
erg, dat hij ouder is dan zij.
Er trok een lachje om Tores mond
hoeken, Olve zag het en was erdoor
getroffen. Hij had er zelf niet eens
aan gedacht, dat Rane en hij even
oud waren. Maar Tore had het ge
merkt en had er plezier in. Het 'was
goed, dat Tore weer kon lachen. Zijn
sombere stemming had een stempel
op alle huisgenoten gedrukt. Olves
stem klonk dan ook minder streng,
toen hij zich weer tot Finn richtte.
Weet je eigenlijk wel, dat zij
tot de voornaamste geslachten hier
uit de streek behoort?
Neen, zei Finn, daar heb ik
nooit over nagedacht, ik meende al
leen, dat haar broer Haakon en ik
goede vrienden waren.
Finn, Finn, zei Tore nu ernstig,
je bent een beste kerel, maar ik
geloof niet, dat Blotolf je als man
voor zijn dochter zal aanvaarden.
Finn haalde mismoedig de schou
ders op.
Zou het werkelijk niet helpen,
als jullie er met hem over spraken?
Ik heb mijn zinnen nu eenmaal op
Ingerid gezet, probeerde hij nog
eens.
Je bent nog te jong om te be
grijpen. dat dat een onmogelijkheid
is, zei Tore beslist.
Toen je met Rannveig begon,
was ze even oud als ik nu wierp
Finn tegen.
Houd je mond! snauwde Tore.
Neem me niet kwalijk, stamel
de de jongen geschrokken, maar
ik weet nu eenmaal, dat zij de enige
ware voor me is.
Je zult toch aan de gedachte
moeten wennen, dat het nooit iets
kan worden tussen jullie beiden,
waarschuwde Olve. Als Blotolf
hoort dat zijn dochter ongerept is ge
bleven, zal hij er wel voor zorgen,
dat dat huwelijk met Rane, één, twee
drie bekonken wordt, maar, zo
voegde hij er met een blik op Finn
aan toe, als jij je niet zo edel
moedig tegenover dat meisje gedra
gen had, zouden we nu misschien wel
iets met de oude Blotolf te bespre
ken gehad.
Denk je dat? vroeg Finn gretig,
terwijl zijn ogen begonnen te schit
teren.
Olve besefte te laat, dat hij sla
pende honden had wakker gemaakt
en hij beet zich op de lippen. Be
grijp me niet verkeerd, Finn, haast
te hij zich daarom te zetten. Het
zou erg vervelend zijn, niet alleen
voor Ingerid en Blotolf maar ook voor
Tore en mij. Bovendien heb je de
eer nu aan jezelf gehouden. Je zou
verraad hebben gepleegd aan je
vriendschap met Haakon, als je zijn
zuster had onteerd.
Haakon heeft me beloofd alles
te doen wat in zijn macht ligt om
Ingerid en mij te helpen, zei Finn.
Zou hij er soms met Blotolf over
gepraat hebben?
Nee, helemaal niet, zei Tore,
Ingerid heeft zelf haar mond voorbij
gepraat, en ze moet als een razende
zei, dat hij haar zou dwingen tot een
huwelijk met Rane.
Kan dat huwelijk niet verhin
derd worden? vroeg Finn.
Stel je daar maar niets van
voor, was Olves antwoord, maar
ik beloof je, dat ik morgen naar
Gjevran zal rijden, en Tore zal hoop
ik meegaan om te trachten een goed
woordje voor je te doen. Verwacht
er echter niet te veel van. Blotolf
zal waarschijnlijk niet eens naar me
luisteren.
Finn bleef enige tijd nadenkend
voor zich uit staren. Toen hij weer
opkeek, lag er een nieuwe, vastbera
den uitdrukking op zijn gezicht. De
mannen begaven zich gezamenlijk
naar de grote hal. Maar onderweg
vroeg Finn aan Olve, of hij zich voor
de rest van de avond kon terugtrek
ken.
Olve knikte hem bemoedigend toe,
hij begreep wel, dat de jongeman nu
graag alleen wilde zijn.
Olve werd gewekt door opgewonden
kreten en tumult van wapens bui
ten op het erf. Hij sprong uit bed
en was zo snel in de kleren, dat Si-
grid, die een langslaapster was zich
nog de ogen lag uit te wrijven toen
hij al in zijn wapenrusting klaar
stond.
Wat is er verder kwam ze niet
want Olve drukte zijn hand op haar
lippen. Hij wilde horen, wat erbuiten
gezegd werd. Ze hoorden Blotolf woe
dend te keer gaan en daartegenin
Guttorms stem, die hem trachtte te
kalmeren.
Ga Olve halen! schreeuwde Blo
tolf - hij zal mij verantwoording heb
ben af te leggen, als die dekselse
jongen mijn dochter ontvoerd heeft.
Sigrid verbleekte.
Houd je erbuiten, beval Olve, ik
wil niet dat jij je nog eens met een
gevecht bemoeit.
Tracht je te beheersen, Olve,
smeekte Sigrid nog. Wees maar
gerust, ik zal niet de eerste zijn, die
naar het zwaard grijpt, beloofde hij.
Bedaard stapte hij naar buiten.
Blotolf was met op zijn minst twin
tig bewapende knechts op Egge af
gestormd. Eén van Olves mannen
was gewond geraakt tijdens een korte
schermutseling voordat Guttorm
was verschenen, die verhinderde, dat
het erop los ging tussen beide partij
en.
Zodra Olve op het erf verscheen,
trad Blotolf hem tegemoet met een
van woede vertrokken gelaat. - Waar
is Finn Haraldsson? brulde hij kortaf
Ik zal hem laten halen. Doch de
man, die erop uit gestuurd werd,
kwam onverrichter zake terug: Finn
was weg.
Ik had niet naar je moeten luis
teren Olve. Blotolfs stem trilde van
woede. Als ik die jongen gisteren
onder mijn ogen had gekregen, was
dit niet gebeurd!
(Wordt vervolgd.)
wwvvvvwvvwvvvvwvvwvvvvvywwwvvvvvvvvvvvvvvvvwvvwwvwvvvwwvvvvvvvvvwvvvvvvvvvvvvvvvvwvwvvvv
NEW YORK (AFP) De internationa
le conferentie van de Verenigde Naties
over de industriële ontwikkeling, die op
29 november begint, zal ondanks een boy
cot van de communistische landen in
Athene worden gehouden, zoals aanvan
kelijk de bedoeling was. Hiertoe heeft
de Economische Commissie van de Al
gemene Vergadering van de VN beslo
ten.
De vertegenwoordigers van de Sovjet
unie en de andere communistische lan
den hadden aangekondigd de conferentie
te zullen boycotten als deze in Athene
wordt gehouden. Daarmee willen zij hun
afkeer van het huidige Griekse bewind
tot uiting brengen.
WASHINGTON, (AP). Het Ameri
kaanse hooggerechtshof heeft de veroor
deling van Johnny Coleman, een ter dood
veroordeelde neger uit Alabama, die een
blanke monteur zou hebben vermoord,
nietig verklaard.
Coleman werd op 4 april 1962 ter dood
veroordeeld en in beroep bij het Hoogge
rechtshof werd de zaak toen terugver
wezen. Een tweede doodvonnis volgde.
Het werd bevestigd door het gerechts
hof van de staat Alabama. Het hoogge
rechtshof in Washington heeft het von
nis nu nietig verklaard op grond van
door een beweging voor rassengeliikheid
aangevoerde bewijzen volgens welke er
sprake was van discriminatie, omdat alle
juryleden blanken waren.
ADVERTENTIE
Uw verkoudheid van neus
keel of borst
met
Inbreker. De Bredase rechtbank heeft een
25-jarige Bossenaar veroordeeld tot een
jaar gevangenisstraf. Hij ontsnapte uit
de Rekkense inrichtingen en pleegde
inbraken in Roosendaal, Den Haag,
Zoetermeer, Breda en Schiedam.
LONDEN. Binnen het Britse Labour-
kabinet bestaat naar verluidt verschil
van mening over een Zuidafrikaans ver
zoek om het verbod op wapenleveranties
af te zwakken. Uit betrouwbare bron
wordt vernomen dat Zuid-Afrika de laat
ste tijd belangstelling toont voor de aan
koop van Britse oorlogsschepen, duikbo
ten en marinevliegtuigen.
De ministers die voor levering voelen
zijn volgens de zegslieden de minister
van Buitenlandse Zaken George Brown en
de minister van Financiën James Cal-
laghan. Andere ministers zouden tegen
het akkoord zijn omdat dit in strijd is
met de belofte van Labour, tegen de apart
heid te ageren.
SQUTH BEND, INDIANA (AFP) On
der de leuze „De institutionele kerk is
dood" heeft de katholieke priester James
Kavanaugh op een bijeenkomst van vier
honderd personen op de universiteit van
Notre Dame in South Bend zijn soutane
afgelegd.
Kavanaugh, auteur van het boek „Een
moderne priester analiseert zijn ouder
wetse kerk", zei de religieuze vrijheid
te willen hebben „die het Vaticaan mij
beloofd heeft". Hij verklaarde spoedig in
het huwelijk te zullen treden.
li1i
32. Panda was zo verdiept in zorgen over de ver
dwenen fnuk, dat hij niet lette op het verkeer. Zo
kwam. het dat een dure automobiel met gierende rem
men vlakbij hem tot stilstand moest komen. „Uit de
weg, baaske!" riep de bestuurder, ongeduldig op de
toeter drukkend. „Ik heb haast!" „Tjonge!" zei Panda,
toen hij van de schrik was bekomen. „Ben jij het,
Joris? Ik herken je bijna niet! Wat heb je een dure
kleren aan! Hoe komt dat zo plotseling?" „De zaken
gaan goed!" verklaarde de aangesprokene ontwijkend
Maar maak nu even ruim baan, bid ik u! Ik moet
mij reppen!" Panda stapte op zij en zodra de weg
weer vrij was, gaf Joris gas en verdween in een
wolk van stof en uitlaatdampen. „Hij heeft inderdaad
haast!" mompelde Panda, hem nakijkend. „Hij kon
niet eens netjes „Dag" zeggen! En ik had hem nog wel
willen vragen, of hij ook iets wist van die fnuk die
Astral mistOf zou hij er soms meer van weten,
en daarom niet met me praten? Foei ik mag
niet zo lelijk over anderen denken! Maar tochik
weet het niet!"
WAT EEN 60ED IDEE, HE WIJ ifJN 66 ENI6EN
DIE NIET SLANKER HOEVEN TE
2EER06! WAKKER WORDEN JE MOET
DUWEN
BEN JE MOE, JUMBO J£ BENT NU
OOK WEL SLANK 6EW066
GEWORDEN
HIJ IS IN SLAAP
GEVALLEN
WORDEN, EN WIJ MOETEN
DUWEN
247B-C
PEKING AFP. Een Chinese krant
heeft maandag ronduit bekend dat de
„revolutionaire rebellen" niet in staat
zijn de leidinggevende functies in het land
over te nemen, en gewezen op de absolute
noodzaak dat de aan de dijk gezette
kaders worden teruggeroepen.
„De proletarische revolutionairen heb
ben de macht gegrepen maar komen
ervaring tekort op leidinggevend terrein.
Alleen de kaders hebben de voor dat
organisatiewerk vereiste ervaring. Het is
absoluut noodzakelijk dat ze weer op hun
posten worden geplaatst, anders zal het
onmogelijk zijn de doelen van de revolutie
en de produktie te verwezenlijken", zo
heeft het in Sjanghai verschijnend blad
„Wen Hoei. Pao" in een hoofdartikel ge
schreven.
Men moet volgens het blad zelfs ge
bruik durven maken van de kaderfunctio
narissen die fouten hebben begaan. „Men
moet die kwestie in historisch verband
zien. Talrijke kaderleden hebben fouten
begaan, soms zelfs ernstige fouten, maar
daarbij moeten de sociale achtergronden
in aanmerking worden genomen. Onder
invloed van de bourgeois-ideeëp hebben
sommige kaderfunctionarissen op hoge
posten zich losgemaakt van de massa. De
meerderheid van die massa valt hen aan
en stoot hen uit. Dat is nu precies wat
niet moet gebeuren. Essentieël is op het
ogenblik dat ze worden opgevoed en ge
bruikt", aldus het blad.
„Daar het ondergetekende bekend
is", zo schrijft mij de heer Ter Meu-
len uit Gouda, „dat uw ingezonden
stukjes veel gelezen worden en ook de
aandacht van het gemeentebestuur
hebben, doe ik een beroep op u". En
hij verzoekt mij dan de problemen die
hij in zijn brief behandelt publiekelijk
onder de aandacht van het gemeente
bestuur te brengen.
Nu ben ik er van overtuigd dat Gou
da een rechtvaardig gemeentebestuur
heeft met evenveel oor voor klachten
van ingezetenen als oog voor mijn
stukjes. De heer Ter Meulen is dus
bij mij aan het verkeerde adres en bij
het gemeentebestuur aan het goede.
Dat ik niettemin een stukje inzend
waarin zijn problemen aan de orde ge
steld worden komt omdat het proble
men zijn waarmee alle bewoners van
alle steden in aanraking kunnen
komen. Hopelijk zal die aanraking
geen ernstiger gevolgen hebben dan
dat bij de heer Ter Meulen het geval
was. De eerste keer zwiepte een stads
bus, die uithaalde om een scherpe
bocht te nemen, hem met de uitzwaai
ende achterhand over een hekje. De
tweede keer, kort daarna, was het een
veel te hard. rijdende vrachtauto, die
om een hoek plotseling een tegenlig
ger voor zich zag en scherp naar
rechts uitweek, die hem noodzaakte
zich met een nieuwe hek sprong het
leven te redden.
Beide voorvallen hadden plaats aan
de ingang van het park, waar twee ste
nen zuilen staan waarvan de heer Ter
Meulen zich afvraagt of ze antiek zijn
of gewoon maar oud, maar waarvan
hij in ieder geval meent dat ze verder
uit elkaar dienen te staan. De status
van de zuilen zal daarvoor geen be
lemmering zijn, want zijn ze oud dan
kunnen ze meteen worden vernieuwd.
Zijn ze antiek, dan is het uit een
oogpunt van monumentenzorg wense
lijk ze aan de verkeersstroom te ont-
treken. Dit laatste gebeurt dan vanzelf
met de wandelende monumenten die
wij voetgangers noemen.
Want zover is het met onze bewege
lijke wereld al gekomen dat de voe
ten, waarop de mens zich sinds de
schepping veilig en comfortabel heeft
voortbewogen, alleen nog maar mee
tellen als hulpstukken van de snel
heidsmachine die hij denkt te beheer
sen, maar waardoor hij in werkelijk
heid wordt beheerst. Met vijftig of
honderd paarden voor zijn blikken ka
ros houdt hij zich voor zo ver verhe
ven boven de armzalige die zich nog
met mensenkracht moet behelpen, dat
hij hem alleen nog kan zien als een
misplaatst overblijfsel uit lang vervlo
gen tijden, een monument van traag
heid. In zoverre heeft hij gelijk dat
lang niet alle monumenten tijdig over
een hekje kunnen springen. Voor zo
ver wij automobilist zijn zullen we
moeten leren daar rekening mee te
houden. En voor zover we voetgan
ger zijn ook.
Als we dat nog even kunnen vol
houden, hoeven we de moed niet op te
geven. Eens zal de tegenstelling tus
sen automobilist en voetganger zich
zelf opheffen. Want de tijd is niet ver
meer dat een voetganger alleen maar
een automobilist zal zijn die erin ge
slaagd is zijn auto te parkeren.
70. De straten zijn verlaten als Rechter
Tie zich naar de kade begeeft. Hij zal zo
vrij zijn om Violet's boot te lenen voor
zijn nachtelijke tocht. Het is een geluk
dat hij vanmiddag wat geoefend heeft in
het manoeuvreren van de boot, toen hij
met Violet terugkeerde van het vissen.
Het moet nu een uur of elf zijn en er
schijnt een bleke maan. Het is te hopen
dat de wolken niet al het maanlicht zul
len verduisteren, want dan kan hij geen
hand voor ogen meer zien. Het is een
laatste kans, deze nachtelijke tocht naar
het erkerpaviljoen van de Prinses. Als
de boogschutters op de muren hem snap
pen, is hij verloren. En als de Prinses
niet in het paviljoen is, zal alles voor
niets zijn geweest. Maar toch moet hij
het erop wagen. Heeft de Prinses niet
gezegd dat ze haar geluk in zijn handen
legde? Hij móet deze opdracht tot een
goed einde brengen. Het zou eenvoudiger
zijn geweest als hij in zijn functie van
Keizerlijk Groot-inquisiteur naar het pa
leis kon gaan, ohn daar een officieel on
derzoek in te stellen. Maar de Prinses
heeft hem juist gelast om zijn opdracht
geheim te houden tot hij het halssnoer
gevonden heeft. De Rechter vindt de boot
van Violet aan de kade en stoot af met
de vaarboom. Gelukkig staat er geen wind
en verkeer is er nu ook niet op de rivier.
Nu moet hij die vierde inham zien te
vinden.
,i »»-'
962. *De storm, die Bram verwacht had,
was niet gekomen. Maar omdat ze toch
geen haast hadden besloot Bram pas de
volgende morgen verder te varen, als ze
vers water en sappige vruchten hadden
ingenomen.
Het nieuwe schip kwam langzaam in
beweging.
De zwaarden langs het schip verlieten
hun starre positie en peddelden het vaar
tuig vooruit, totdat de boeg tegen de wal
stootte.
Toen gebeurde het wonderlijke.
Als twee voeten tastten de zwaarden de
bodem af en zonder veel moeite tilden
zij het hele schip op om hetaan land
te dragen. Terwijl Bram, Karo en Tutu
van hun slaap genoten en zich van geen
gevaar bewust waren, tippelde het ivon-
derlijke schip alsof het een avond wan
delingetje 'was door de nacht.
Tussen de bomen door.
Over de struiken heen.
Recht op een ravijn af
