Vanuit Zwitserland bedrijven
negentig Chinezen propaganda
w»
Revisionisme
Enorme staf
a**pr
V-jt
Belgische agent
.JPeklmg Review"
REVOLUTIONAIRE EXPORT
(Van een speciale medewerker)
IN FEBRUARI 1967 arresteerde de politie van
Milaan Michel Savi en zijn 38-jarige vriend Aldo
Ciulla. Bij een huiszoeking in de werkplaats van
Savi vond de politie 400 dynamietstaven en een aantal
slaghoedjes. De Italiaanse justitie maakte bekend dat
beide mannen lid waren van een terroristische organi
satie die nauwe betrekkingen onderhield met de Com
munistische Partij van China en van plan waren een
reeks aanslagen te plegen op hoogspanningskabels in
geheel Italië, op viaducten, bruggen, openbare gebou
wen, kazernes en monumenten. De politie van Milaan
deelde mee dat zij over aanwijzingen beschikte waar
uit bleek dat verschillende afzonderlijke organisaties
in Italië hun instructies en waarschijnlijk ook hun
springstoffen ontvingen via de Chinese ambassade in
Bern.
HET BOVENSTAANDE is een van de vele berichtjes die
in de laatste jaren in de pers zijn verschenen over organisa
ties die schijnenbaar in contact stonden met China. Peking
leidt zijn akties in Europa vanuit twee plaatsen, de Chinese
ambassade in Bern en het hoofdkwartier van de pro-Chinese
communistische partij van België, terwijl de Chinese lega
tie aan de Adriaan Goedkooplaan in Den Haag volgens de
mening van deskundigen fungeert als financieel centrum voor
de aktiviteiten in West-Europa.
WAAROM infiltreert China in Europa. Openlijk zullen de
Chinezen deze infiltratie natuurlijk nooit toegeven. Zij be
perken zich slechts tot de uitspraken dat China steun ver
leent aan alle vooruitstrevende Marxistische-Leninistische
krachten in de gehele wereld. Citaten van Europese pro-
Chinese communistische leiders doen echter uitkomen dat
de aanwezigheid van China in Europa vooral moeten wor
den gezocht in de bestrijding van het Russische revisionisme.
Jacques Grippa, een van de belangrijksten onder hen en
leider van de pro-Chinese communistische partij van België,
zegt hierover
„Het zijn de revisionistische leiders die verantwoordelijk
zijn voor de oprichting van onze partij, zowel politiek
formeel als in de methode van werken. Alle Marxisten-
Leninisten (d.w.z. China-communisten) in de gehele wereld
moeten zich verenigen om te strijden tegen het imperialisme
en revisionisme. In het conflict dat gaande is in de commu
nistische wereld zijn het onze Chinese kamaraden die de
leer van Marx juist interpreteren. Zij menen dat de sociale
revolutie in elk land deel uitmaakt van de sociale wereld
revolutie en weten dat in praktijk te brengen".
Chris Bischot, leider van de pro-Chinese communistische
groep de „Rode Vaan" in Amsterdam:
„De Russische Communistische Partij heeft grote ver
diensten als baanbreker van het communistische bestel, een
rol, die ik niet wil kleineren, maar voor de verandering in
de wereld van nu spelen de Chinezen een grote rol. Niet
omdat zij de revolutie exporteren want zij weten dat de
revolutie een nationale zaak is, maar omdat zijn hun. ver
plichtingen kennen. Daarom geven zij steun aan de strijd
tegen het (neo) kolonialisme. Rusland speelt wel een grote
rol maar laat het eigenbelang voorop staan".
DE AKTIVITEITEN van China in Europa hebben geleid
tot scheuringen in de oude communistische partijen. Proef
veld van de Chinese politiek in Europa was België, maar
het ziet er naar uit dat dit experiment als mislukt moet
worden beschouwd vanwege de vele onderlinge ruzies
in de pro-Chinese groeperingen die België rijk is. Aantrek
kelijker terrein voor China is op het ogenblik Nederland,
dat een unieke positie inneemt.
Als vrijwel enige land in Europa bestaat hier nog de
mogelijkheid dat de China-communisten de oud communis
tische partij (CPN) in haar geheel overnemen en geen tweede
partij hoeven te stichten zoals in andere landen het geval is.
Andere voordelen voor China zijn het drukke scheepvaai t-
verkeer in de haven van Rotterdam en Amsterdam, de ge
ringe grensbewaking en een toenemende werkloosheid.
De pro-Chinese werkers in Europa zijn over het algemeen
Europeanen, al was het alleen maar vanwege het feit dat
druk politiek bedrijvende Chinezen direkt zouden opval
len door hun uiterlijk en zich moeilijk in de massa kunnen
verschuilen. De akties worden wel geleid door Chinezen in
ambassades en legaties en soms door Peking-Chinezen die
Chinese gemeenschappen in Europa infiltreren. Enige jaren
geleden werd Nederland voor het eerst met de neus op de
feiten gedrukt door een bericht dat ook in het buitenland
de aandacht trok. „Den Haag wil immigratie van Chinezen
stopzetten, Chinezen wonen illegaal in Nederland
Het ministerie van Justitie nam deze maatregel bepaald
niet om het Nederlandse Horeca-wezen te beschermen tegen
een toeneming van scherp concurrerende Chinese eethuis
jes. Het begon toen brigadier Helmes van de politie in Alphen
aan de Rijn twee van de drie Chinezen van het restaurant
„Kota Radja" achter de tralies zette omdat „zij lieden waren
van vreemde nationaliteit die geen papieren bezitten waar
uit blijkt dat zij hier mogen blijven".
gaten krijgen. Ook zijn er een aantal Chinezen in ons land
die zowel een paspoort van China als van Formosa bezitten.
Het klinkt misschien overdreven wanneer men spreekt
van Peking-agenten in Nederland. Dat er communistische
spionnen zijn, ook in Nederland, zou onder andere uit het
volgende kunnen blijkende bekende Russische spion Abel,
die als een van de leiders van de Russische inlichtingen
dienst met succes jarenlang in Amerika heeft geopereerd,
werkte voordat hij naar Amerika werd uitgezonden in Ne
derland. Zijn afspraken met zijn agenten maakte hij in de
plaatselijke bioscoop van Vlissingen.
VIA DE EUROPEANEN die in hun ideologie geloven heb
ben de Chinezen op het ogenblik in een aantal landen par
tijen achter zich, die zich vooral inspannen om de Chinese
buitenlandse politiek in praktijk te brengen. De belangrijkste
daarvan zijn
Engeland: Comité voor Bestrijding van het revisionisme.
(Maandblad „Vanguard".)
Finland: Stichting tot Studie van het Socialisme. (Maand
blad „Tilinne" onder leiding van Jarno Pennansen.)
China wenst dus een hergroepering van de communistische
wereld onder leiding van de ware volgelingen van Marx en
Lenin, de Chinese Communistische Partij van Mao Tse-Toeng.
BERN, Kalcheggstrasse 10. Hier in de Alpen ligt de Chi
nese ambassade in Zwitserland, vaak het centrum van de
Chinese activiteiten in West-Europa genoemd. Sedert 10 juli
1959 bekleedt de 55-jarige Li Tsjing-Hoean de post van
ambassadeur, bijgestaan door een enorme staf van medewer
kers, handelsvertegenwoordigers, journalisten en tolken.
Hun aantal staat in geen verhouding tot de normale
diplomatieke werkzaamheden die men van een ambassade
verwacht. Het gebouw wordt bezet door ongeveer zeventig
mensen terwijl op het Chinese consulaat in Genève nog eens
twintig man werken. Ter vergelijking: de Zwitserse ambas
sade in Peking bestaat slechts uit vier personen.
DE BELANGRIJKSTE medewerkers van de ambassadeur
zijn diens raadsman Tsjoei Tsji-Jan en kolonel Ting-Sjang,
t- ^'£yy
IN NEDERLAND WONEN ongeveer drieduizend Chinezen.
Vooral op Katendrecht in Rotterdam waar zij bleven hangen
na de zeeliedenstaking in 1911. Al vele jaren was de im
migratie van Chinezen naar Nederland een probleem waar
over de BVD en de minister van Buitenlandse Zaken en
Justitie zich bogen.
Niemand kan nagaan of Lao-Tsji een vluchteling is uit
Hongkong of een agent van Peking die onder het mom van
vluchteling naar Nederland is gekomen. Binnen de Chinese
gemeenschap kunnen de papieren gemakkelijk worden ge
ruild zonder dat de Nederlandse autoriteiten dat ooit in de
Denemarken: splinterpartij onder leiding van Benito Sco-
cozza.
Duitsland: Marxistisch-Leninistisch Comité. (Tijdschrift
„Sozialistisches Deutschland".)
Frankrijk: splinterpartij onder leiding van Jacques Jur-
quet. (Orgaan „Bulletin d'Information Marxiste-Leniniste.")
Oostenrijk- splinterpartij. (Maandblad „Rote Fahne" on
der leiding van Franz Strobl.)
Italië: Partij met vierduizend aanhangers onder leading
van Ugo Duse.
Spanje: Verschillende cellen met bladen „Mundo Obrero
Revolucionario" en „Vanguardio Obrera".
Portugal: Marxistisch-Leninistisch Comité (orgaan „Revo-
luca Popular".)
België: Communistische Partij België (orgaan „La Voix
du Peuple" „De stem des Volks".)
Nederland: „Rode Vaan"-groep (orgaan „de Rode Vaan")
en Marxistisch-Leninistisch Centrum Nederland (orgaan
„De Rode Tribune").
SAMENVATTEND KAN de Chinese aktiviteit in Europa
worden omschreven zoals dit staat in de brief die Peking
in 1963 richtte aan de leiders in het Kremlin: „Als de lei
dende groepen van een oartij een niet-revolutionaire lijn
volgt verandert in een revisionistische partij dan zullen de
Marxisten-Leninisten in en buiten de partij hen vervangen
chef van de militaire afdeling. De Zwitserse autoriteiten zijn
niet zo gelukkig met deze grote Chinese invasie. Toen de
ambassadeur in Bern aankwam, deelde hij de autoriteiten
mee dat zijn taak bestond uit het geven van voorlichting en
het aanknopen van economische betrekkingen.
Binnen enkele jaren groeide de ambassade echter tot de
grootste officiële Peking-vertegenwoordiging in Europa. De
Westerse autoriteiten ontdekten al spoedig dat de ambassa
deur, kolonel in het Chinese volksleger was en zij hebben dan
ook wel eens als hun officieuze mening uitgesproken dat hij
in feite het hoofd is van een enorme inlichtingendienst van
China in West-Europa met als voornaamste taak het bestrij
den van de Russische „revisionistische" propaganda.
Zijn raadsman Tsjoei-Tsji-Jan, hoofd van de diplomatieke
afdeling van de ambassade, wordt beschouwd als een van de
belangrijkste figuren. Hij beschikt over een aantal personeels
leden dat als journalisten, studenten of toeristen geheel
Europa doorreist om inlichtingen in te winnen voor de
ambassade. Ook organiseert hij, in samenwerking met de
landelijke culturele comités, culturele reizen naar China.
Kolonel Ting-Sjang, de militaire adviseur, beschikt in
verschillende landen over ongeveer 140 ambtenaren die allen
een rang in het Chinese volksleger bekleden. De meesten van
hen bevinden zich in andere ambassades, anderen zijn onder
verschillende identiteiten werkzaatn in Frankrijk, Italië,
België, de Scandinavische landen en Nederland. Hun taak ligt
vooral op het gebied van de NAVO-geheimen.
Als identiteit meten zij zich vaak de naam aan van een
Hongkong-Chinees wiens papieren zij hebben gekocht. Des
kundigen nemen aan dat de ambassade jaarlijks over een
budget van bijna twee miljard gulden beschikt. De ambassade
staat via de radio in direct contact -met Peking en onderhoudt
in West-Europa een eigen telexnet waarop o.a. het Chinese
persbureaus „Nieuw China" is aangesloten.
EEN VAN DEZE agentschappen bevindt zich in Brussel in
de Antoine Breartstraat en wordt geleid door de jonge Belg
Jean-Paul Mineur. Hsinhua („Nieuw China") verspreidt
dagelijks een in het Frans gesteld nieuwsbulletin en brochu
res in het Frans, Engels en andere talen. De artikelen van
„Hsinhua" zijn doorgaans fel anti-Russisch en de Russische
ambassade in Brussel heeft dan ook pogingen in het werk
gesteld de Belgische regering over te halen tot sluiting van
het Chinese persbureau wegens „de voortdurende versprei
ding van beledigende documenten over de Sovjet-Unie".
In zijn zeer duur uitgevoerde kantoor vertelde Mineur ons
dat zijn persbureau oorspronkelijk in Praag was bevestigd
maar dat na de verslechtering van de betrekkingen tussen
Rusland en China het bureau moest verdwijnen en er nu
een rechtstreekse telex-verbinding bestaat tussen Brussel en
Sjanghai.
„Wij leveren nieuws en politieke commentaren, ongeveer
dertig pagina's per dag. De meeste bulletins sturen wij aan
ambassades, dagbladen, culturele instellingen enz. Verder
aan iedereen die erom verzoekt.
Hoeveel mensen er op ons bureau werken? Dat moet ge
heim blijven en kan ik U dus niet vertellen
De papieren propaganda-oorlog is voor China zo belangrijk
dat de meeste bladen en boeken gratis worden geleverd of
tegen prijzen die nog niet eens de porti kunen dekken.
Centrum van de Chinese propaganda is Guozi Shudian
(Internationale Boekenuitgeverij), postbus 399 in Peking.
Hoofdagent van deze uitgeverij is de Peace Book Company,
Bank of China Building, kamer 803 in Hongkong. De uitgeve
rij heeft ongeveer zeventig vertegenwoordigingen in West-
Europa of bezit zelfstandige uitgeverijen die door China
worden gefinancierd.
Daarnaast bestaan er nog marxistisch-leninistische uitge
verijen die, al of niet gesteund met Chinees geld, boeken
uitgeven voor het land waarin zij zijn gevestigd, die de
specifieke problemen van dat land tot onderwerp hebben. In
België is „Het Internationale Boek" een grote uitgeverij op
dit gebied (Emiel Clausstraat 10, Brussel).
In Nederland bestaat „Het Progressieve Boek", Schiphol
straat 16, in Rotterdam dat in nauw contact staat met het
Marxistisch-Leninistische Centrum Nederland. Dit centrum
heeft o.a. uitgegeven „Voor een socialistisch Nederland" en
„De grote revolutionair Georgi Dimitrov en de revisionist
Paul de Groot". „De Rode Vlag" in Amsterdam publiceerde,
volgens Bischot volledig uit eigen fondsen, „Weerlegging van
de eenheid van aktie van de nieuwe CPSU-leiding", samen
gesteld uit artikelen die zijn verschenen in „Renmin Ribao"
(„Volksdagblad") en Hongqi („Rode Vlag") uit Peking.
DE BELANGRIJKSTE uitgave van China voor het buiten
land is ongetwijfeld het goed gedocumenteerde, in zes talen
verschijnende blad „Peking Review". Naast dit weekblad
verschijnt het maandblad „China Pictorial" dat in kleuren
druk en twintig talen altijd lachende Chinezen vertoont en
beschrijft. Zeer fraai uitgevoerd en gratis is het maandblad
„China Literature", meer een maandelijks boek, waaruit
duidelijk blijkt dat de Chinese literatuur zich geheel heeft
gericht op de grote proletarische revolutie.
Wat de rechtstreekse Chinese aktiviteiten betreft moeten
ook de weinig bekende Zweed Nil Anderson en de 37-jarige
Jacques Verges, zoon van een Creoolse vader en Vietnamese
moeder, worden genoemd. Verges heeft deel uitgemaakt van
de FLN in Algerije en richtte daar het tijdschrift „Révolution
Afrique" op. Daarvoor werkte hij vier jaar in Praag voor de
Communistische Internationale Unie van Studenten.
Als advocaat in Parijs behartigde hij de zaken van de
FLN, vestigde zich daarna als adviseur van Ben Bella in
Algerije die hem in mei 1963 het land uitzette wegens
ondermijnende aktiviteiten. In de tussentijd had Verges China
al meermalen bezocht en ontmoetingen gehad met Mao. Op
het ogenblik bereist hij als geheimzinnig figuur Europa,
meestal verblijft hij in Lausanne, Marseille, Brussel, Tirana
of Milaan. Al enkele jaren schijnt hij van plan te zijn een
centrum van politieke propaganda te stichten dat contacten
moet onderhouden met alle pro-Chinese groeperingen in
West-Europa. In hoeverre hij de leidende figuur is van de
Chinese infiltratie in Europa is onbekend.
JACQUES GRIPPA, de leider van België's pro-China
communisten, stelt dat de revisionistische leiders verant
woordelijk Zjijn voor de oprichting van pro-Chinese groe
peringen.
In Nederland komt echter niemand anders dan Paul de
Groot, de verguisde leider van de CPN, die „eer" toe.
In het conflict tussen Rusland en China verbood De Groot
een openlijke discussie daarover binnen de partij en de leden
van de CPN moesten het verloop van deze communistische
machtsstrijd volgen via de „burgerlijke" pers. Paul de Groot,
in zijn hart een stalinist, weigerde partij de kiezen. Hij zocht
de fouten zowel bij de Russen als in Peking en probeerde
zigzaggend een koers te varen. In de Tweede Kamer zei hij
bijvoorbeeld: dat hij het betreurde dat China weigerde het
kernstop-akkoord te ondertekenen, een verdrag dat door
Grippa c.s. werd gezien als kernchantage.
Pas in de laatste jaren werd het duidelijk dat De Groot
de Chinese koers prefereerde hetgeen een verslechtering
van de betrekkingen tussen de Sovjet-Unie en de CPN
betekende. Het was toen echter al te laat voor De Groot om
tot de Nederlandse pro-Chinese avant-garde te worden ge
rekend, deze plaats was al ingenomen door andere groepe
ringen.
