DE ZILVEREN HAMER
DE RADICALE REKEL
PANDA EN DE MEESTERVERVALSER
1
POLLE, PELLI EN PINGO
ngestipt
AMMETJE FOK
m.
\V. VAOO
m \A0VJ
VRN JEZUS
„Textiellonen
mogen geen
sluitpost worden
Brandend maagzuur,
Amerikaanse
consul waarschuwt
tegen vervoer
mej. Paul
St. Olofskapel
behouden
Kledingindustrie
ontslaat 55 man
RECHTER TIE EN HET GESTOLEN
DINSDAG 24 OKTOBER 1967
11
Een roman uit de vikingtijd door
VERA HENDRIKSEN
doer Ton Smits
Voorzitter Lambertus:
helpen direkt!
Spoorwegproject van
44 miljoen in Breda
n
dak!
AFDOENDE VERWEER TEGEN GRIEP
ss>
mMMVWWimVIIVVWVI
65)
Zijn lippen streelden haar haren
en na een laatste blik op zijn jong
ste spruit geworpen te hebben, ver
liet hij de kamer.
De zomer liep ten einde en op
Gjevran was bruiloft gevierd. Inge-
rid deed nu wel niet zo'n schitte
rend huwelijk maar toch had Blo-
tolf een groot gastmaal laten aan
richten voor familie en buren. Finn
voelde zich niet erg op zijn gemak
onder de kritische blikken van zijn
nieuwe familie. Maar Blotolf had be
wezen geheel op de hand van zijn
schoonzoon te zijn.
Toen hij een schampere opmer
king van een zijner familieleden aan
Finns adres opving had hij meteen
gereageerd door te zeggen dat hij
een belediging van Finn beschouw
de als een belediging van hemzelf.
Overigens verliep het leven van
de jonggehuwden niet zo rooskleurig
als ze zich dat misschien voorge
steld hadden. Olve kwam op zekere
dag met een bedenkelijk gezicht van
een bezoek aan Gjevran thuis. Die
kleine Ingerid kon nog wel eens be
drogen uitkomen, als ze meent Finn
aan de ketting te kunnen leggen en
naar haar pijpen te laten dansen,
zei hij. Sigrid keek verbaasd op.
Ik dacht nog wel dat zij zo'n
volgzaam vrouwtje was zei ze ver
rast.
Jazeker, gaf Olve spottend
toe dat bleek wel toen ze zich
tegen haar vaders wens verzette en
met Finn naar het bos verdween!
Ze kan de mensen aardig om de
tuin leiden dat juffertje, ik ken haar
beter dan jij. Met haar zachte ge
zichtje en tranenvloed als iets haar
niet zint zet ze iedereen naar haar
hand. In werkelijkheid is ze echter
onoprecht en sluw en zo hard als een
bikkel. Ze heeft al die jaren haar
vader om haar vinger gewonden. En
ze is van plan dat spelletje met Finn
voort te zetten. Je hebt immers zelf
gezien dat ze geen middel schuwt
om haar doel te bereiken.
Finn laat zich niet zo gemak
kelijk voor de gek houden meende
Sigrid.
Op den duur niet. Maar hij is
nog zo jong en bovendien erg ver lied
hij geeft haar in alles haar zin
Olve schudde bedenkelijk het hoofd.
Het kan nog een tijdje goed
gaan voorspelde hij maar als het
op zekere dag tot hem doordringt,
dat er misbruik van zijn goedheid
wordt gemaakt dan voorspel ik je
een ruzie zoals die op Gjevran nog
niet voorgekomen is.
Tore zou spoedig vertrekken. Wan
neer de wind uit het oosten woei
hing er overal een teerlucht, want
op Steinkjer waren ze bezig Tores
schip te teren.
Olves schip had al veel eerder
zee gekozen. Hij had het „De Bok"
genoemd, omdat het net was alsof
de drakekop een bokkesik had. Al
len waren het er over eens, dat
Olve een schip gekregen had, waar
iedere aanvoerder trots op kon zijn.
Toch trok Tores schip meer de aan
dacht. Het had krachtige, sierlijke
lijnen, een fier oprijzende steven het
was een echt schip; met wilde
het „De Zeemeeuw" noemen.
Zijn fraaie uiterlijk trok alom de
aandacht. Tore Sigrids hart werd
zwaar, wanneer ze aan Tores nade
rend vertrek dacht. Gedurende de
tijd, dat hij op Egge woonde, waren
ze elkaar zoveel nader gekomen.
Het leeftijdsverschil speelde nu geen
rol meer, zoals vroeger. En doordat
ze beiden een en ander hadden door
gemaakt, begrepen ze elkaar ook
beter.
Wel was ze een ogenblik gegriefd
en teleurgesteld geweest toen ze
hoorde, dat hij van Khadija's be
staan geweten, had. Maar ze had
zichzelf voorgehouden dat hij toch
altijd een goede broer voor haar ge
weest was, en haar met meer zorg
had uitgehuwelijkt dan vele andere
vaders of broers deden. En haar
wrok was als sneeuw voor de zon
weggesmolten toen hij haar kwam
vertellen dat hij besloten had de
kleine Sigurd bij zich op Bjarköy
te nemen.
Het hinderde haar wel, dat de ver
houding tussen Olve en Tore merk
baar verkoeld was. Ze bejegenden el
kaar niet onvriendelijk, maar de ou
de hartelijkheid was verdwenen. Si
grid had het gevoel, dat zij hieraan
schuld had. Ze herinnerde zich, dat
Olve haar verweten had dat ze geen
twee heren kon dienen maar ze kon
niet inzien, dat dit sloeg op de liefde
die ze hun allebei toedroeg. Ze deed
zo goed mogelijk haar best, tussen
de moeilijkheden door te laveren.
Toch voelde ze zich de laatste tijd
ongedurig en zenuwachtig en ze dacht
veel aan Bjarköy.
Natuurlijk was Egge haar thuis
maar als ze bedacht, dat ze mis
schien nooit haar ouderlijk huis zou
terugzien, werd het haar droef te
moede.
In de lichte zomeravonden stelde ze
zich voor hoe het nu zou zijn daar
in het noorden waar de zon niet on
derging. Hoe de fjord spiegelglad lag
te baden in de glans van het zon
licht, en de eilandjes in de verte le
ken te zweven tussen hemel en aarde.
Ze verlangde verschrikkelijk naar de
zee. Soms als de donderslagen tegen
de bergen weergalmden, vloog ze in
haar slaap overeind en dan waande
ze zich thuis op Bjarköy waar ze de
branding tegen de kust hoorde beu
ken. De geluiden van de zee dat
was de branding, soms het machtige
geruis der golven, dan weer een
vreedzaam kabbelen bij windstil
weer, het waren de kreten der zee
vogels, het kraken van het wier on
der de voeten.
Dan de onvergetelijke geuren, waar
ze zo naar kon verlangen de zilte
smaak op de tong de lucht van wier
en vis, onverbrekelijk verbonden met
de herinneringen aan de vele dagen,
op het strand doorgebracht.
In deze tijd, dat de herinneringen
haar steeds overvielen, bekroop haar
een grote neerslachtigheid, die uit
heimwee voortkwam, waar ze in het
eerste jaar van haar verblijf op Egge
zo onder geleden had. Dit was veel
eer een gevoel van weemoed om een
verlies, dat diep in haar knaagde, en
waarvan ze zich niet kon bevrijden,
al deed ze nog zo haar best.
Wordt vervolgd.)
yy
UTRECHT. „Hoewel ik nog niet
weet wat de werkgevers bij het loonge-
sprek op 3 november zullen vragen con
stateer ik al bij voorbaat dat de lonen
niet de sluitpost behoren te zijn bij de
calculaties die in de ondernemingen wor
den gemaakt". Dit zei vanmorgen de
voorzitter van de Katholieke Bond van
Werknemers in het kleding- en textielbe
drijf Sint Lambertus de heer Huysmans
op de algemene vergadering van de bond.
Naar zijn stellige overtuiging zullen de
werkgevers bereid moeten zijn de werk
nemers onder behoorlijke loon- en ar
beidsvoorwaarden te laten werken. Als
dit niet kan of wanneer men dit niet wil,
dan moeten de werkgevers niet ver
baasd zijn dat wanneer straks de indu
strie misschien is gered, er geen werk
nemers meer zijn om de orders uit te
voeren.
De St. Lambertus-voorzitter waarscuw-
de er ook voor het vertrouwen van de
werknemers in de textielindustrie niet
verder aan te tasten door tussentijdse
wijzingen in de CAO aan te brengen. Dit
vertrouwen heeft de laatste tijd toch al
onder zware druk gestaan, zo zei hij.
De heer Huysmans keerde zich ook te
gen de gedachte dat werklozen niet vol
doende bereidheid tonen nieuw werk te
aanvaarden. Hij stelde dat naar zijn me
ning de werklozen in het algemeen heb
ben te lijden onder hun werkloosheid en
niets liever willen dan zo gauw mogelijk
weer aan de slag te gaan. Hij deed een
beroep op de werkgevers bij het aan
trekken van personeel de leeftijdsgrenzen
niet te nauw te stellen.
ADVERTENTIE
druk op de maag, opgeblazen gevoel?
SCHIPHOL. De Amerikaanse consul-
generaal in ons land, de heer Harold E.
Howland, heeft luchtvaartmaatschap
pijen er voor gewaarschuwd de 38-jarige
mej. Yvonne Paul naar de V.S. te ver
voeren. Mej. Paul, die negen en half jaar
in New York heeft gewoond, maar wier
immigratieaanvrage werd afgewezen,
bivakkeert al twee weken op Schiphol.
De consul-generaal zei dat zij niet over
een visum en een geldig Nederlands pas
poort beschikt. Een maatschappij, die
haar toch vervoert zou de immigratiewet-
ten overtreden.
(Van onze correspondent)
BREDA Breda krijgt als vierde
grote stad in Brabant een nieuw station
en hoogspoor met tunnels in de binnen
stad ter ontsluiting van nieuwe stads
wijken. Met de eerste werkzaamheden
van dit acht jaar durende plan is be
gonnen. De kosten worden op 44.000.000
geraamd.
AMSTERDAM De St. Olofskapel, het
oudste kerkje van Amsterdam, zal niet
verdwijnen. De vereniging „Hendrick de
Keyser" is eigenares geworden van de
ruim een jaar geleden door brand deerlijk
gehavende kapel, welke uit het begin van
de 17de eeuw dateert. De Friesch-Gro-
ningsche Hypotheekbank, eigenares van
de kapel en van zes aan de Olofspoort
gelegen huisjes, heeft deze aan „Hendrick
de Keyser" geschonken met f 10.000 als
begin van een herstelfonds.
De restauratie zal ruim twee miljoen
vergen, waarvan de overheid rijk, pro
vincie en gemeente negentig percent
voor haar rekening neemt. „Hendrick de
Keyser" zal met bijkomende kosten rond
f300.000,- moeten investeren.
.Petra". Het vorige week tijdens de zwa
re storm in „Het Keeten" gezonken
740 ton grote motorschip „Petra"
wordt niet gelicht, Bij laag water staat
op het gezonken schip nog ongeveer
20 meter water.
UT
'Ó&-95
CO? MARTEN TOONDER
38. Joris Goedbloed keek even misprijzend naar de
rijdende toonzaal, en wendde zich toen af. „Het spijt
me.mompelde hij, terwijl hij de fnuk van Astral
te voorschijn haalde en onder zijn arm door stiekem
op de grote bus richtte, „maar uw concurrentie was u
voor! Ik heb mijn meubelen en vloerbedekking reeds!"
Onmogelijkriep de handelaar. „Ik was het eerste
hier!" „Dacht u dat?" vroeg Joris, zich gehinderd om
draaiend. „En wat is dat dan voor autobus? U wilt toch
niet zeggen dat ik die daar op dit moment te voor
schijn heb getoverd?" Dat was natuurlijk prcies wat
Joris had gedaan maar dat wist de woninginrichter
niet. Hij staarde geschrokken naar de beide voertuigen
en stamelde verblekend: „H-hoe k-kan d-dat? W-welke
van de twee is van mij?" Gindse bus!" verklaarde
Joris, op het gefalderde voertuig wijzend. „En rep u
nu heen! Ik heb veel werk te doen!" De handelaar
klom in de toonzaal en reed kwaad heen, Joris verge
noegd achterlatend
OH! NU HE8 IK
MEZELF wet IN
HET NAUW
6EDR6VEM
R 15 MAAR
EN UIHVE6
PJN60 VERFT DE PLANKEN
EN ZEEROB TEERT HET
ZEEROB IS AtTUDZO PRAKTISCH! j w .///TT;
HIJ WAST A/IETEEM 1 -
DE TEER UIT
ZIJN kleren!)" W
-D
ROTTERDAM. De N.V. Nederland
se Kledingindustrie in Rotterdam heeft
aan 55 personeelsleden ontslag aange
zegd. Het betreft hier zowel fabrieks- als
kantoorpersoneel.
De directie van De Kledingindustrie,
waar nog 300 mensen werken, geeft als
reden voor het ontslag de steeds toene
mende specialisatie in de kledingindu
strie en een noodzakelijk geworden ra
tionalisatie. Voorts is het volgens de di
rectie nodig het produktieprogramma
van het bedrijf aan te passen, omdat
de laatste tijd de exportpositie sterk is
afgenomen. Vakbonden en directie heb
ben overeenstemming bereikt over een
afvloeiingsregeling.
Jo met de banjo, Lien met de man-
dolien en Kaatje met haar mondhar-
monikaatje, de drie zonnige zussen uit
het bekende liedje, zijn juist in dit
jaargetijde dol op de bossen. Ze waren
dan ook dezer dagen in de buurt van
Hilversum naar het Spanderswoud ge
trokken om te kijken welke herfstkleu
ren die in zijn collectie had.
Terwijl Jo het picnicplastic op het
vochtige mos uitspreidde riep Kaatje
opeens -.„Jongens!"want zo noemen
zulke meisjes elkaar, „Kijk eens wat
een schat van een boom!".
Het groepje schaarde zich bewonde
rend om een rijzige eik in de kracht
van zijn leven. Het bleef echter niet
bij scharen, want ze haalden ook de
messen erbij om de woudreus een hart
in de schors te kerven. Maar met drie
punten van een knipmes op zich ge
richt riep de boom plotseling: ..DAMES
NIET DOEN! Ik ben geen boom. Ik
ben een man!" En ja hoor, toen zagen
ze wie het was. Siebe van der Zee, ge
schorst, dat wil zeggen van schors voor
zien en het bos ingestuurd. En waar
om?
Ik laat nu de uitwerking van dit ar
cadische tafereeltje aan ieders persoon
lijke verbeelding over en treed in het
strijdperk ter verdediging van de goede
Siebe.
Toen hij nog geen schors droeg, maar
een keurig grijs pak, was hij de per
sonificatie van alles wat degelijk, ver
antwoord en moreel onondernüjnbaar,
kortom, 'uaf AVRO was. Met Siebe op
de beeldbuis kon je je kinderen zonder
oppas thuislaten.
Hadden de honderdduizenden die aan
zijn welversneden lippen hingen gewe
ten dat hij, tussen zijn neus en lippen
door, ook nog adviezen liet vallen die
miljoenenorders opleverden, dan zou
dat de algemene achting die hij genoot
alleen nog maar hebben verhoogd.
Een immoreel arbeidscontract dwong
hem echter de gaven te onderdrukken
die hij niet in dienst van zijn omroep
kon stellen. Had hij maar dadelijk hoog
van de radiotoren geblazen, dan zou
den zijn werkgevers hem waarschijn
lijk hebben vrijgelaten in zijn vrijetijds-
besteding. Want van de radiotoren naar
de radiatoren was voor Siebe maar
één stap geweest, al wist niemand
dat het een misstap zou zijn.
Die misstap is Siebe gespaard geble-
en, maar de misstappen van zijn bazen
niet.- Niet omdat hem een fout werd
verweten werd hij geschorst, maar om
dat er eerst moest worden uitgemaakt
wie van zijn bazen de baas was.
Daarom staat hij als een eik in het
woud, langzaam ontbladerend in het
radioactieve stormen van dit herfstge-
tij der middenstanders.
Hou stand, Siebe. De dag zal komen
dat bazen en baasjesbazen elkaar zul
len schorsen en de schors zal hun van
de stam vallen tot ze in hun blote hou
ten basten voor de beeldbuis staan.
Dan krijgt de Tros er 700.000 leden
bij.
Kees Stip
ADVERTENTIE
U redt het met Togal en veel vers fruit. De griep verdwijnt, u kunt weer ver
licht ademhalen. Zo gaat het ook met verkoudheid, reumatische pijnen, hoofd
pijn, spit, ischias en migraine. Bij apoth. en drog. TOGAL 0,95; 2,40; 8,88.
-r-' I
i k -ri",
-"'-ér' ~i 1 f t
l f
- - .V -f- t V vf
"r
Lri
i .J i sljSkU. i. t
76. „Je kunt de Prinses nu beter niet
spreken, Tie", zegt Vrouwe Hortensia. „Ze
zal je misschien wantrouwen omdat ik
ziek werd na het innemen van jouw me
dicijn. Ik zelf zal je alles vertellen. Vol
gens het besluit van de Keizer mag de
Prinses zelf haar echtgenoot kiezen. Ver
schillende hofklieken schoven hun kandi
daat naar voren, maar de Prinses werd
verliefd op kolonel Kang, een man die
zich altijd afzijdig heeft gehouden van
alle hofintriges. Een aantal personen
spant nu samen om Kang te ruïneren, en
omdat de Prinses nog niet zeker is van
haar liefde, zouden ze wel eens in hun
opzet kunnen slagen. Ze hebben het hals
snoer laten stelen om Kang van de dief
stal te kunnen beschuldigen. Daartoe
moeten ze het onder zijn bezittingen la
ten terugvinden. Kang kan in theorie de
dief zijn, want hij was samen met de
Prinses in het erkerpaviljoen toen het
snoer werd gestolen. Als Kang eenmaal
voor de diefstal onthoofd is, hopen de
samenzweerders hun eigen kandidaat te
kunnen doordrukken. De echtgenoot van
de favoriete prinses zou natuurlijk een
heel machtig man zijn.Dit is alles wat
wij weten, Tie. Jij bent onze enige hoop
om het complot te verijdelen en het hals
snoer terug te vinden. Geef me nu wat
water". Rechter Tie laat haar drinken
uit de holte van zijn samengevouwen
handen. Hij zegt: „Morgenvroeg kom ik
naar het paleis, Vrouwe, en ik zal alles
doen om u te redden. Wanhoop niet, er
is mij veel duidelijk geworden".
i/TJ/K""'' V
968. Op hun tocht vielen de drie reizi
gers van de ene verbazing in de andere.
Zij zagen de vreemdste dieren, zoals het
Nijlfantje (Latijnse naam Nilefantiasus
Swaepioris)en zonderlinge bloemen met
zwevende blaadjes of maanvormige ge
zichten. En te midden van een grote tuin
vol grillig-gevormde planten zagen zij
eensklaps een huisje staan.
Hier wandelde het Tippelschip het land
op, zonder dat Bram er iets aan kon doen.
„Héla, hola, wat is dat?"
„Wat voert het toeval op mijn pad?"
Het was een schrille stem, die het uit
riep, en het was een merkwaardige man,
die bij de stem hoorde. Met hoge hoed
en vlindernet kwam een persoon naar
buiten, die Bram vaag bekend voorkwam.
En eensklaps wist hij, aan wie deze vlin
dervanger hem deed denken!
Bent u", vroeg hij voorzichtig, „mis
schien familie vanPrikkebeen?"
