DE ZILVEREN HAMER
AMRO-LENING
PANDA EN DE MEESTERVERVALSER
POLLE, PELLI EN PINGO
ngestipt
■elna
SSSHE®
KRAMMETJE FOK
(als u in 18 maanden zou aflossen).
ENGEL
Ons vervolg verhaal
Amsterdaad 75"
ftfirdt stithting
RECHTER TIE EN HET GESTOLEN HALSSNOER
«Bfrs.
DINSDAG 31 OKTOBER 1967
Een roman uit de vikingtijd door
VERA HENDR1KSEN
Als U met de vraag zit hoe U op korte
termijn aan contant geld moet komen, kan
de AMRO Bank U daar een duidelijk ant
woord op geven. Stel U wilt 2.500,
van ons lenen en in 18 maanden terug
betalen. Dan betaalt U per maandelijkse
termijn 152,62. Rekent U nu even mee:
18 X 152,62 ƒ2.747,16. In die an
derhalf jaar betaalt U dus ƒ247,16 aan
financieringskosten, waarin begrepen rente
alsmede vergoeding voor administratie
kosten en overlijdensrisico. Dat is gemid
deld nog geen 14,per maand.
Waarom komt U niet eens langs bij de
Amsterdam-Rotterdam Bank in Uw
buurt? (Bellen of schrijven kan natuurlijk
ook). Dan vertellen wij U alles over de
bedragen die U kunt lenen en het aantal
termijnen waarin U kunt terugbetalen.
Over de gemakkelijke manier van terug
betalen. Over het feit dat bij overlijden
het nog niet terugbetaalde gedeelte van de
AMRO-Lening wordt kwijtgescholden.
Voordat we het vergeten: de AMRO-
Lening-folder ligt voor U klaar.
EEN SERVICE VAN DE AMSTERDAM-ROTTERDAM BANK
Citroenjenever
Haal Henkes in huis!
Jongen terroriseerde
cafetariabezoekers
Kees Stip
NAAIMACHINES
71)
Intussen was iedereen in de hal bij
geschoven om van Kjartans wonder
lijke verhalen te genieten en Olve,
die zich bijzonder leek te amuseren,
wilde hem al naar zijn verdere avon
turen van de Vinlandse reis vragen,
toen opeens van het andere eind van
de hal een doordringend scherpe
vrouwenstem klonk.
Kjartan!
Kjartan kromp ineen. Ik moet
gaan, je moet me maar verontschul
digen, Sigvat mompelde hij verlegen,
terwijl hij zich als een haas uit de
voeten maakte. Maar sinds die dag
werd hij niet anders dan Kjartan, de
roodhuidenschrik genoemd.
Het was, alsof Brage, de god der
poëzie, zelf op Egge zijn intrede had
gedaan sinds de komst van Sigvat.
De bron van zijn dichtgave scheen
onuitputtelijk en iedere gebeurtenis,
hoe onbelangrijk ook in den huize,
gaf hem aanleiding tot het maken
van een vers. Nu eens schilderde hij
op geestdriftige wijze de avonturen
van Olve en jarl Eirik op vikingtocht,
een andere maal vervaardigde hij
een droevig vers, omdat een der
meisjes het eten had laten aanbran
den.
Hij stelde zo'n warme belangstel
ling in het doen en laten van zijn
medemens en was zo vol levenslust
en vrolijkheid, dat iedereen hem
graag mocht. Slechts een enkele
maal was hij in de dromerige stem
ming, waarin Sigrid hem op die
eerste dag had gezien. Hij had haar
gevraagd, of hij meer van haar werk
mocht zien en zo had ze uit haar kis
ten allerlei lappen gehaald, die ze
zelf mooi vond. Telkens trof het haar
opnieuw hoe zuiver hij haar bedoelin
gen aanvoelde. Toen hij het doek
zag, waaraan ze gewerkt had toen ze
Grjotgard verwachtte, zei hij zonder
een spoor van twijfel: Wat maakte
je toen een zware tijd door.
Ze had hem niet geantwoord, dat
was immers niet nodig. Sigrid merkte
wel, dat Olves blik meermalen op
haar rustte als zij en Sigvat samen
praatten. Zelf had ze ook wel eens
gedacht dat het wel heel toevallig
was dat Sigvat altijd iets te doen
scheen te hebben in de keuken als
zij daar was, of in de oude hal als
ze daar rustig zat te weven.
Op zekere avond werd het Olve te
machtig. Bij het uitkleden wierp hij
nijdig zijn schoenen tegen de muur.
Nu wordt het toch al te gek!
barstte hij uit.
Sigvat had een vers ter ere van
Sigrid gemaakt en dat aan tafel voor
gedragen. Olve was inwendig woe
dend maar hij had zich om wille van
de gastvrijheid weten te beheersen.
Schreeuw niet zo, waarschuwde
Sigrid, ze kunnen je op Maerin
horen!
Dat moet ook! brieste Olve,
en ik hoop, dat je vriend Sigvat niet
zo in zijn eigen voortreffelijkheden
verdiept zit, dat hij me ook kan
horen. Nu weet ik tenminste, wat er
gebeurd is met de druppels dichters-
mede, die Odin verloor tijdens zijn
vlucht naar de Asenburcht. Ze kwa
men natuurlijk op IJsland terecht,
daar is de drank te krijgen, die van
sukkelachtige mannen verzenmakers
maakt. Daarom zit heel IJsland vol
dwaze rijmelaars, die menen dat ze
kunnen dichten.
Dat je Sigvat niet mag, is je
eigen zaak, zei Sigrid wat wrevelig,
maar je moet hem geen onrecht
aandoen. Hij is werkelijk een goed
dichter en als jij meent, dat hij wat
te veel van de dichtersmede heeft
gedronken, nu dan is dat de schuld
van Odin zelf.
Natuurlijk verdedig jij hem
Olve citeerde op schampere toon een
der minder geslaagde regels van Sig-
vats vers:
„Schoon als het zonlicht
vertoont zich de vrouw in de hal".
En naar dergelijke onzin moeten
wij luisteren en nog verdragen dat jij
hem verrukt zit aan te staren ook!
Houd nu maar op! Sigrid werd
ook boos.
Omdat ik op Sigvat en op zijn
verzen gesteld ben, hoef jij je nog
niet als een jaloerse beer te gedragen.
Als je vindt, dat ik verkeerd gehan
deld heb, zeg dat dan ronduit en
anders kun je beter zwijgen.
Olve wilde haar juist lik op stuk
geven, toen de kleine Tore, die het
andere bed in de kamer met zijn
broer en zuster deelde, overeind krab
belde, gewekt door hun opgewonden
stemmen. Sigrid ging naar hem toe
om hem te sussen maar intussen was
ook Gudrun huilend wakker geworden
en het duurde enige tijd, voordat de
kinderen weer rustig waren.
Olves boosheid was in die tijd ge
zakt. Hij zat achterover geleund in
bed met gesloten ogen, er lag een
vermoeide uitdrukking op zijn gelaat.
Sigrid bleef even naar hem staan
kijken. Hij begon al wat grijs te wor
den, en al was het hem nog niet aan
te zien, zelf beweerde hij, dat hij te
dik werd. Om in goede vorm te blij
ven, beoefende hij regelmatig sport
en het schieten met pijl en boog.
Nam hij dat onschuldige voorval met
Sigvat misschien zo zwaar op, omdat
hij het grote leeftijdsverschil tussen
hen beiden begon te voelen? vroeg
Sigrid zich af.
Toen ze naast hem in bed kroop,
nam ze zijn arm en legde die om
zich heen. Hij zei niets, en ze bleef
stil liggen met haar hoofd tegen zijn
schouder.
Ze waren nu ruim zeven jaar ge
trouwd en Sigrid voelde, hoezeer haar
leven met dat van Olve verweven
was. Zij zouden onmogelijk meer ge
scheiden kunnen worden, zonder dat
ook het leven van de ander daardoor
verwoest werd.
Hoe kon Olve ook maar een ogen
blik denken, dat Sigvat iets voor haar
betekende? Natuurlijk, ze bewon
derde zijn verzen en ze vond hem
aantrekkelijk en zijn huldebetoon
streelde haar, maar verder.. Toch.,
haar gedachten stokten, was dat wel
alles? Stak er verder niets achter het
genoegen, dat ze vond in Sigvats aan
wezigheid, in het saamhorigheidsge
voel, dat zo snel al tussen hen beiden
ontstaan was? Had Olve misschien
wel gelijk, dat hij boos was?
Hoe langer ze erover nadacht, des
te meer raakte ze ervan overtuigd,
dat ze meer voor die jonge vreemde
ling voelde, dan ze beseft had, dat er
langzaam maar zeker iets tussen hen
beiden gegroeid was, dat er niet be
hoorde te zijn.
(Wordt vervolgd.)
ADVERTENTIE
voorf.152,62
in de maand
RTN. Een actie-comité van voormalige
leden-contribuanten van de RTN, die dit
jaar met AVRO een fusie aanging,
heeft zijn jnridisohe aKtie tot "Cfïtbmc^ng^
van de omroepstichting RTN gestaakt.
ADVERTENTIE
m
té
wSsj
44. Joris Goedbloed verveelde zich. „Hier zit ik nu in
mijn landgoed.prevelde hij. „Als ik wil, kan ik al
lerlei rijkdommen hierheen halen met behulp van dit
■falder-instrumentje. Maar wat helpt het mij? Het leven
is sine flor fina, zoals wij latinisten geeuwend zeggen
Hij greep verveeld een envelopje dat een bedien
de hem overhandigde en opende het traag. „Zeker weer
een rekening", mopelde hij. „Ik zal wat geld falderen
om te betalen.Hoewel nee! Dit is een uitnodi
ging van de markies Fleur de Belle voor een V.I.
P. bal van hedenavond. Ach dat is aar
dig! Ik zal de fnuk meenemen om mij te vertreden
Zo gezegd zo gedaan. Tegen het vallen van de avond
verliet Joris zijn buitenhuis in zijn sportauto. Maar hij
was niet alleen. Zonder dat hij het wist, volgden Pan
da en Astral hem in de vliegende schotel. Want ze ver
trouwden de baron van Malpertuus nog steeds niet-en
nu wilden ze wel eens uitvinden of hij inderdaad As-
strals fnuk had
Eft IS 6EM VERSCHRIKKELIJKE
MKTOP7BBI
PEUE, JE MOET OP Y NIET N0DI6 - ZEER08
DE MISTHOORN A HEEFT /ULE£M MAAR DE
BLAZEN
VERKEERDE T/)
6AK MEE6E
NOMEN
if
V>
AMSTERDAM. De handtekeningen
actie „Amsterdam 75" die, zoals wij
hebben gemeld de 100.000 ruim heeft over
schreden wordt voortgezet in de stichting
„Stadskern". Talrijke briefschrijvers heb
ben om een gironummer gevraagd, omdat
ze meer willen doen dan alleen een hand
tekening zetten. Bijdragen kunnen worden
gestort op postgiro 1142 of gemeentegiro
a 12471 van de bank Pierson, Heldring
en Pierson in Amsterdam, met vermel
ding „Amsterdaad".
AMERSFOORT De politie heeft een
17-jarige woonwagenbewoner aangehou
den, die in een cafetaria een kelner met
een mes had bedreigd. Samen met een
aantal andere woonwagenbewoners oefen
de de jongen de laatste tijd een ware
terreur uit in het cafetaria. Herhaaldelijk
werden bezoekers lastig gevallen en
vechtpartijen uitgelokt. Zonder enige aan
leiding werd een echtpaar afgeranseld.
Dikwijls bestelden de 17-jarige en zijn
vrienden het duurste wat er te krijgen
was, waarna zij zonder betalen verdwe
nen.
Telkens als er zich in mijn hoofd
een mooie gedachte vormt, blaas ik die
als een rookwolkje door het raam naar
buiten en kijk hem na. Zo heeft een
ander er ooïc nog wat aan, denk ik
dan.
Zoiets lukt natuurlijk alleen als ik
een sigaar rook. En dat lukt weer al
leen als ik lucifers heb. Vandaag had
ik die niet. Een kleine huiszoeking die
ik bij mijzelf hield leverde wel bezwa
rend materiaal op, maar geen ver
lichtend.
In de goede oude tijd, waarnaar
weer krachtig wordt terugverlangd,
stond er altijd wel een werkloze intel
lectueel aan de deur, maar tegenwoor
dig moet je ze halen. Voor een slaap
kamerameublement of een zwembad
kun je nog opbellen, maar lucifers
brengen ze je niet.
Om de eerste straathoek liep ik vast
in een file. Een politieman snelde ons
tegemoet, roepend: Alle rookgerei
doven! Ontploffingsgevaar
Het bleek dat er vaten van een
vrachtwagen waren gerold waaruit
kerosine de straat op stroomde. Ik
hoorde dat van het publiek dat naar
de kerosine kwam gestroomd.
Na een half uur mochten we verder,
nog steeds met gedoofd rookgerei,
want op de volgende hoek stond een
tankwagen met een gebroken leiding.
Het verhelpen hiervan duurde een uur.
In mijn hoofd vormden zich minder
mooie gedachten, maar dat kwam door
dat ik ze niet als rookwolkjes kon uit
blazen. Het verschafte mij evenwel
een diabolisch genoegen dat de ande
ren, die lucifers hadden, ze ook niet
konden gebruiken.
Toen wij de laatste hoek omsloegen
was ik voorbereid op twee uur ver
traging. maar het tegendeel was het
geval. Een tankauto die voor ons uit
reed nam de bocht te snel, sloeg om
en overstroomde de straat met een
vloedgolf van vloeibare zeep. In volle
vaart gleden wij met veertig auto's
tegelijk een supermarkt binnen.
„Hebt u lucifers?" vroeg ik aan de
juffrouw achter de toonbank.
„Welke maat?" vroeg ze verstrooid.
Daardoor zag ik dat ik in de lingerie
afdeling was beland en dat mijn anten
ne geheel was gepavoiseerd met vrij
dagvoordeel. Ik stak mijn sigaar in de
mond en riep: „Heeft iemand een
lucifer?"
„Uw dienaar", sprak een soort bat
man die plotseling in het rood gekleed
voor mij oprees. Hij hield een spitse
vingernagel tegen de punt van mijn
sigaar, die zwavelig begon te branden.
„Lucifer!" riep ik. „Jullie spelen
met vuur", sprak de hoofdpersoon uit
Vondels televisiespel. „Als ik zou wil
len kon ik hier elke dag een filiaal
beginnen. Maar ik wil niet. Je moet
wat bewaren".
ADVERTENTIE
Grote Houtstraat 181 - Haarlem
vy---
ti - -
ijni- ii
lf-82-
82. Nadat kapitein Sioe de Keizerlijke
standaard heeft laten hijsen, ten teken
dat een zeer hoog Keizerlijk ambtenaar
de stad bezoekt, geloppeert hij met een
klein escorte naar het paleis. Alle nood
zakelijke maatregelen worden door zijn
luitenants genomen. Zo wordt de hele
stadswijk afgesloten door gardisten. De
burgerij moet binnenshuis blijven en de
luiken voor de ramen doen. Intussen is
de Rechter door een der luitenants naar
de militaire rechtszaal gebracht, waar de
Opperkamerheer en kolonel Kang in au
diëntie zullen worden ontvangen. Rechter
Tie had ook zelf meteen naar het paleis
kunnen gaan, maar nu ze zo plotseling
ontboden worden, zullen ze geen tijd heb
ben om eventuele compromitterende pape
ren te vernietigen. Liefst had de Rechter
ook de Oppereunuch ontboden, maar de
Paleisreglementen verbieden hem ooit zijn
post te verlaten, ongeacht de omstandig
heden. De militaire rechtszaal is een ruim
vertrek. Achterin, op een verhoging staat
de balie, bedekt met een scharlaken
kleed, waarop een bronzen reukbrander
staat. Naast de balie staat een kleine ta
fel, waaraan bij zittingen de militaire
griffier gezeten is. „Haal de griffiersta
fel weg, luitenant", beveelt de Rechter,
„en plaats aan weerszijden van de balie
een armstoel voor de hoge gasten."Het
zal een informele audiëntie worden, be
denkt hij, maar de Opperkamerheer en
de kolonel zullen opkijken als het parel
snoer tevoorschijn komt.
974. Toen de plant niet wilde applau
disseren, probeerde Bram het met andere
liedjes. „Klap eens in je handjes" jubelde
hij, en „De zevenklap"maar hij kreeg
geen hand op elkaar. De plant scheen
hem niet eens te horen.
„Zal ik het eens proberen?" vroeg Karo
en daar moest Bram in alle ellende nog
om lachen.
Beste vriend", zei hij vriendelijk, „als
die plant niets om mijn gezang geeft,
dan toch zeker niet om jouw kattegejank
neem me niet kwalijk, dat ik het
zeg".
Maar Karo wilde het toch proberen.
Met veel gevoel en kermende uithalen
zette hij een lied in, dat hij vele malen
in de nacht op het dak had gerepeteerd.
Het schrille geluid drong Bram door
merg en been.maar de plant begon
enthousiast in de handen te klappen
Bram en zijn vrienden werden los ge
laten, en nog terwijl hij viel bromde
Bram:
„Dat is de meest onmuzikale plant, die
ik ooit ben tegengekomen". Maar hij was
blij weer vrij te zijn!
