DE ZILVEREN HAMER
DE RADICALE
REKEL
Joh
ÜSOty
hoo
Johnson,
Mooi zo
ngestipt
PANDA EN DE MEESTER-VERVALSER
ff
POLLE, PELLI EN PINGO
RAMMETJE FOK
Ons vervolgverhaal
Voor kopen van
gestolen brommer
boete van 200
Regie cursus voor
schooltoneel
Kneedbaar hout in 10 kleuren CEtaln
upa
TIE EN HET
DONDERDAG 2 NOVEMBER 1967
7
Een roman uit de vikingtijd door
VERA HENDRIKSEN
door Ton Smits
Politierechter Haarlem
Kerkelijk nieuws
73)
Maar hun schip bevond zich nu in
handen van de koning, en die had hun
voor de keus gesteld: of ze betaalden
hem nu direct of ze gingen mee naar
Lade, waar de zaak verder besproken
zou worden. Verder vertelde de bood
schapper dat Olav aanstalten maakte
Steinkjer te verlaten, want het was
hem ter ore gekomen, dat de boeren
uit de omtrek zich op Egge verenigd
hadden om zich tegen hem te ver
zetten.
Dat bericht was Olve niet naar de
zin, hij had liever dat Olav onkundig
was gebleven van hetgeen zich hier
op Egge afspeelde. In stilte had hij
gehoopt, dat de koning zolang op
Steinkjer zou blijven tot het hem ge
lukt was een flinke krijgsmacht op de
been te brengen, waarmee Olav wel
licht op de vlucht gedreven had kun
nen worden.
Is Olav de jarl Svein nog tegen
gekomen? wilde Olve weten. Maar
het bleek, dat de jarl kans gezien
had. ongemerkt weg te komen. De
IJslander wendde zich nu tot Sigvat.
Jouw vader bevindt zich in het
gevolg van de koning, vertelde hij.
Sigvats vader, de bard van jarl
Sigvals, had na diens dood enige tijd
als koopman gevaren, en was verder
bard geweest bij de broer van de
jarl. In het buitenland was hij in aan
raking gekomen met Olav Haraldsson
en nu was hij met hem naar Noor
wegen getrokken.
Misschien doe ik er goed aan,
eens met hem te gaan praten op
Steinkjer, meende Sigvat.
Niemand zal je beletten je vader
op te zoeken, zei Olve, die blij was
van de jonge vreemdeling af te
komen.
Een ogenblik ontmoetten hun blik
ken elkaar en in de diepzwarte ogen
van de jongeman vonkte een glimp
van verstandhouding.
Misschien stelt de koning wèl
prijs op mijn dichtkunst zei hij op
veelbetekenende toon.
Onwillekeurig gleed er een glimlach
over Olves gelaat, terwijl hij bedacht,
dat die jongeman ondanks zijn vrij
moedigheid en zelfverzekerdheid toch
wel aardig was. Na enig overleg
werd besloten, dat alle IJslanders,
die hier tijdelijk onderdak gehad had
den, naar Steinkjer zouden gaan.
Vrouwe Holmfrid had een innig
dankgebed opgezonden bij het ver
nemen van haar mahs ongestoorde
tocht langs de vijandelijke vloot.
Maar nu stond ze vanaf een hoog
gelegen gedeelte op Egge handen
wringend toe te zien, hoe daarginds
op Steinkjer haar bezittingen leegge
plunderd werden door de mannen des
konings, die alles wat ze maar sjou
wen konden, aan boord van hun
schepen droegen. Toen ze ten slotte
laat in de avond zee kozen hadden
ze niet alleen hun eigen schepen vol-
gestouwd. Ze hadden nog een praam
gevonden, die eveneens zo beladen
was, dat zij bijna zonk. Het IJslandse
schip vertrok tegelijkertijd. Op Egge
kon men hen zien wegvaren.
Daar gaat de voorraad van de
jarl, sprak Olve hoofdschuddend.
Het is een beroerde boel. Maar er is
een troost, we zijn nu tenminste ver
lost van die viskopetende dichter!
Olve en Holmfrid waren oude vrien
den. Ze kenden elkaar al sinds de
tijd, dat Olve samen met de jarls
van Lade in ballingschap leefden in
Uppsala. Daar trouwde Holmfrid ook
met Svein. Maar Sigrid leerde haar
nu beter kennen dan in al die jaren,
dat ze als bufen naast elkaar woon
den. Ze konden over alles samen
praten. Sigrid luisterde naar de ver
halen uit Holmfrids jeugd, en over
Olav Skattekonge, haar broer, die
koning was in het rijk der Zweden.
Olve had haar ook dingen uit zijn
tijd in Uppsala verteld, en hoe Olav
Skattekonge naar Westergorland ver
jaagd was, toen hij christen geworden
was en de tempel wilde laten ver
woesten.
Het liefst vertelde Holmfrid over
haar ouderlijk huis, de koningshof
stede omgeven door hoge grafheuvels,
of over de wijd en zijd beroemde
tempel, waar om de acht jaar grote
offerfeesten werden gehouden in d e
heidense tijd. Er werden zowel men
selijke als dierlijke offers gebracht
en na afloop werden de lijkenen het
offerbos opgehangen.
Holmfrid kende ook veel sagen uit
oude tijden, maar liever dan daarvan
of van de heldendaden van haar voor
vaderen te vertellen, sprak zij met
Sigrid over de heilige mannen en
vrouwen uit de christelijke geschiede
nis. Haar lievelingsverhaal was de
geschiedenis van de heilige Sunniva.
Eens zo vertelde zij had zij
een pelgrimstocht gemaakt naar het
graf van deze heilige.
En heb je daar gevonden, wat
je zocht? vroeg Sigrid benieuwd.
Holmfrid glimlachte.
Neen, zei ze, maar ik vond
iets beters. Ik ging naar haar graf
om God te bidden, dat Hij mij een
zoon mocht schenken. Maar in plaats
daarvan vond ik er de kracht om
erin te berusten, dat ik er geen
kreeg. En mocht er nu weer een
dochter geboren worden, dan zal ik
haar met dezelfde vreugde aanvaar
den als wanneer het een zoon zou
zijn. Want toen begreep ik pas goed,
dat de heilige Sunniva, door haar
land te verlaten, haar leven en lot
in Gods hand legde, zonder te vragen,
waarom en waarheen Hij haar zou
voeren. En toen God haar Balling
schap en armoede en nood zond,
droeg zij haar kruist zonder morren.,
Daarom kan ik er nu ook in berusten
geen zoons te hebben, want hierin zie
ik Gods wil.
Tora was degene, die de meeste
belangstelling had voor Holmfrids
heiligenverhalen. Dikwijls zat ze lan
ge tijd in gepeins verzonken en haar
bitse stem had de laatste tijd ook
veel van haar scherpte verloren. Wat
niemand had kunnen denken was ge
beurd: het verblijf van priester Anun
op Egge had tot gevolg gehad, dat
Tora tot de christelijke kerk terugge
keerd was. Ze bezocht weer geregeld
de kerk, hetgeen zowel voor haar als
voor degenen, die haar dragen moes
ten, een zware opgave was. Het ge
beurde echter ook nog al eens, dat
de priester haar de moeizame kerk
gang besnaarde en haar het heilige
sacrament op Egge bracht.
(Wordt vervolgd.)
WVWV*#VV*VVVWWVVVVVVWV'»'»*'VVVVVVVVVVVVVV*VVVWVVVVWVVVWVWVVVVVVWVVVVVVVVVVVWVVVVV1#V
(Van een onzer verslaggeefsters)
HAARLEM. „Kunnen jullie voor mij
ook wat versieren", vroeg afgelopen zo
mer een 18-jarige bankwerker uit Heems
kerk aan enkele vrienden die erover poch
ten dat zij bromfietsen stalen. De bestel
ling werd uitgevoerd en de bankwerker
kreeg een bromfiets gepresenteerd waar
voor hij ƒ110 moest betalen. De koop
werd gesloten, al verklaarde de jongeman
woensdag voor de politierechter in Haar
lem dat hij de verhalen meer als bluf
had beschouwd en niet had gedacht dat
hij werkelijk een brommer zou krijgen.
Voor de heling eiste de officier van jus
titie driehonderd gulden boete en een
maand voorwaardelijke gevangenis
straf met drie jaar proeftijd. De politie
rechter deed honderd gulden van de boete
af.
„Het is te hopen dat wij hen hier later
niet samen zien voor belediging", zei de
officier van justitie in de zaak van een
22-jarige machine-bankwerker die bij ver
stek werd veroordeeld tot een boete van
tweehonderd gulden, waarvan de helft
voorwaardelijk. De machinebankwer
ker had 's nachts voor het huis van een
meisje waarmee hij bevriend was geweest
staan schelden. Het meisje en haar moe
der stonden voor het raam en hoorden de
beledigingen aan. „Hij is d'r weer", zei
den de buren, die al aan de verschijning
van de scheldende ex-minnaar gewend
waren. Maar ondanks de scheldpartij was
de liefde tussen de eerst zo smadelijk be
jegende jongedame en haar vriend weer
opgebloeid. Daar zag de officier van jus
titie in de toekomst nog meer rechtszaken
wegens belediging uit voorvloeien.
„Altijd die Indischen, 't zit me tot
hier", zou volgens een Heemskerkse huis
vrouw een buurtbewoonster gezegd heb
ben toen zij haar zoontje dat aan het
vechten was thuishaalde. Voordat zij zoon
lief mee naar binnen nam, zou zij echter
het andere jongetje twee harde klappen
in zijn gezicht hebben gegeven. De vrouw
ontkende dit voor de politierechter. „Ik
scheidde ze alleen maar", was haar ver
dediging. Maar de politierechter veroor
deelde haar conform de eis tot een boete
van 75.
(Van een onzer verslaggevers)
HAARLEM. Op 10 november begint
in de aula van het Coornhertlyceum een
cursus regie ten behoeve van het school
toneel. Er worden twintig lessen gegeven
alle op vrijdagmiddag. De regielessen, te
geven door Gelijn Molier, zullen plaats
vinden aan de hand van enkele repetities
van door deelnemers geregisseerde voor
stellingen. Voorts worden drie lessen
stemtechniek gegeven door Georgette Re-
jewski en drie lessen beweging door Joy
ce Velzeboer. De cursus werd georgani
seerd door de Nederlandse Amateur To
neel Unie. de NATU, en het Werkver
band katholiek amateurtoneel, gemeente
Haarlem Aanmeldingen bij de heer J.
G. Bisenberger, Kanaalweg 31 in Zand-
voort.
De 20ste eeuw is zevenenzestig jaar
oud en voor een zevenenzestigjarige
lijdt hij op een verontrustende manier
aan jeugdpuistjes. Ik bedoel daarmee
niet dat de jeugd eraan lijdt, want die
heeft er recht op, maar dat zoveel
ouderen erdoor zijn aangetast, waar
door ze de jeugd bezien met een ver
draagzaamheid die voor jeugdige per
sonen onverdragelijk moet zijn.
Toen ik zestien was, liep ik met de
opgerolde vlag van de wereldrevolutie
in mijn binnenste rond. Het waren de
ouderen die mij beletten die vlag te
laten wapperen. En daar ben ik ach
teraf blij om, want in Rusland wap
pert die vlag al vijftig jaar en dat is
nu het conservatiefste land van de we
reld. De revolutie is het einde van al
le revolutionairen.
Tegenwoordig is wit de modekleur
van vlaggen. Geen tiener kan daarmee
lopen wapperen of hij krijgt een stoet
van twintigers, dertigers en veertigers
achter zich aan. En daarachter de vijf
tigers en alles daarboven in leeftijd
oplopend tot het helemaal niet meer
kan lopen.
Hoe kun je nu nog als opstandige
jongere, de vijand in het wit van de
ogen zien als hij achter je aan mar-
scheert? Want de vijanden dat zijn de
ouderen ,die het altijd verkeerd heb
ben gedaan en die je eerst moet over
winnen voordat je het zelf verkeerd
kunt gaan doen.
Geloof mij, jongeren, wij ouderen
zijn het grote gevaar. Bestrijd ons,
stoot ons uit je gelederen waar je ons
aantreft en spreek ons tegen waar we
met jullie meepraten. Onze ideeën zijn
oud, ouderwets, oudbakken, benard,
benauwd en benepen.
En gij ouderen, sta pal. De idee-
en van de jongeren zijn onbekookt, on
besuisd, onbehouwen en onbeschrijfe
lijk dom. Het zijn dezelfde ideeën die
wij hadden toen wij zo oud waren als
zij nu. De tijd heeft ons inzicht bijge
bracht en blijft doorgaan dat te doen.
Daarom moeten de twintigers de tie
ners bestrijden, de dertigers de twin
tigers en zo verder elke volgende leef
tijdsgroep de vorige. Pas wanneer al
le leeftijdsgroepen van alle volken in
een voortdurende strijd met ideeële
wapens zijn gewikkeld zal er een einde
komen aan al die vervloekte oorlogen
met reeële wapens.
Jeugd van alle leeftijden, denk er
eens over na. Imiteer geen ideeën van
anderen die niet passen bij je leeftijd
en je temperament. Met het rode boek
je van Mao kom je er niet. Strijd
baar blijf je pas wanneer je met je
leeftijd ook je ideeën blijft verander-
ren. Zodra de commerciële kleurente
levisie betaalbaar wordt zal ik wat
voorlezen uit het Regenboogboekje, dat
binnenkort hoopt te verschijnen in de
Kameleonreeks. Het bevat alles wat
iedereen nodig heeft voor een voort be
staan op basis van vreedzame discus
sie. Alleen dit kan verhinderen dat de
wereldf. van de ruimte uit gezien, te
kenen zal vertonen die met de beste
wil van de wereld niet kunnen worden
gehouden voor jeugdpuistjes.
Kees Stip
Ned. Herv. Kerk
Beroepen te Elspeet-Vierhouten (toez.)
L. Blok te Ridderkerk; te Huizen (N.-H.)
(vac. J. H. Cirkel) (toez.) J. van der Vel
den te Amersfoort; te Vuren en Dalem
J. T. Groot, kand. te Utrecht.
Bedankt voor Hien en Dodewaard
(toez.) W. E. Heijboer te 's-Gravenmoer;
voor Puttershoek (toez.) P. C. 't Hooft
te Kollumerzwaag.
Geref. Kerken
Beroepen te Hattem J. M. Bloemkolk te
Eindhoven.
ra
46. Astral had zijn fnuk op het stapeltje kaartjes ge
richt en overhandigde de bediende nu twee ~dupli-
katen van de bovenste uitnodiging. ..Baron van Malper-
tuus" las deze verrast. „Maar die is hier al". „Ssst!
siste Panda. „Wij zijn neefjes van hem, ziet u? En we
willen hem verrassen".. De dienaar haalde niet-be-
grijpend. zijn schouders op, terwijl de nieuwe gasten
naar binnen stapten. In plaats van zich echter net
jes te gedragen, verstopten ze zich achter een vaas.
Daarvandaan hadden ze een goed uitzicht op de baron
van Malpertuus, die juist het parelsnoer van een dame
bewonderde. „Wat een glans", prevelde de baron on
der de indruk. Een kapitaal snoer, zou ik zeggen. Ach
mocht ik het slechts éven tegen het licht houden.
Wat een vreugde zou dat zijn!" De douairière gaf ge
vleid haar toestemming - en de bewonderaar maakte
met een geoefende beweging het snoer los. „Ongetwij
feld hoogst kostbaar!" vervolgde hij, zich omdraaiend,
zodat het licht op het sieraad viel. Daardoor kon de we
duwe niet zien, dat hij intussen zijn fnuk tevoorschijn
haalde. Maar Panda en Astral zaken dat w Z. „De
schurk!" siste Panda kwaad. „Hij heeft je fnuk. zie
je dat, Astral? En nu gaat hij natuurlijk die parels
f aider en."
WAT EEN HARDE KLAP WAS DAT.
EENS KIJKEN WAAR WETE6ENAAN
6E1/AREN ZIJN
HET IS 20 DONKER INEENS -
20U DE MIDDERNACHTS20N
SOMS ZZJN 0NDER6E6AAN?
UEt/E HELP, m ZITTEN
VAST IN T US
HOE KOMEN WE NU
AAN EEN IJSBREKER
U93-I
ADVERTENTIE
84. Als de Opperkamerheer en kolonel
Kang hebben plaatsgenomen aan weers
zijden van de balie, zegt Rechter Tie af
gemeten: „Zijne Keizerlijke Majesteit
heeft mij per edict opgedragen een on
derzoek in te stellen naar bepaalde onre
gelmatigheden in het paleis. U weet,
waarover het gaat. Er is een halssnoer
ontvreemd uit het paleis, een Keizerlijk
pronkstuk, bestaande uit vierentachtig
volmaakt gelijke, weergaloos zuivere pa
rels. U beiden bent, met de Oppereunuch,
de hoogste gezagsdragers in het paleis,
en dus verantwoordelijk. Ik hoef U niet
te herinneren aan de ernst van de situa
tie." De kolonel en de Opperkamerheer
buigen het hoofd. Rechter Tie herneemt:
„Ik heb mijn onderzoek nu afgesloten en
zal aanstonds naar het Paleis gaan om
rapport uit te brengen bij de Prinses, en
haar het parelsnoer terug te geven. Maar
daarmee is de zaak nog niet afgesloten.
Achter de diefstal zit een complot van be
paalde personen in het Paleis. De schul
digen, die zelfs niet geschroomd hebben
zich te vergrijpen aan Vrouwe Hortensia,
de Eerste Hofdame van de Prinses, moe
ten gevonden worden en hun gerechte
straf ondergaan. Daarbij zal ik uw me
dewerking nodig hebben. Nu allereerst
de kwestie van het halssnoer. Sioe!" Als
de kapitein naderbij getreden is, zegt
Rechter Tie: „Breng mij de twee laden
uit het bureau van de kassier Tai Min,
en ook een porseleinen kom gevuld met
warme loog. Snel!".
ft
9 76. Het voordeel van een rariteiten,
verzameling als deze was, dat je het zo
gek niet kon verzinnen of het was er.
Wat Bram gezien had en snel opzette
was een bijzonder duikmasker, waarmee
je onbeperkt onder water kon blijven.
De lucht uit het water werd namelijk,
door een soort vlies, van het nat ge
scheiden. waardoor Bram als een vis on
der water kon blijven.
Om sneller vooruit te komen nam
Bram bovendien de cirkelzaagvis mee,
die in het aquarium helemaal tam was
geworden en blij was er eens uit te kun
nen. Pijlsnel schoot Bram kort daarna
door het water, op zoek naar zijn schip
en naar de man, die ermee vandoor ivas
gegaan.
De cirkelzaag draaide met kracht en
geweld.
