DE ZILVEREN HAMER
4
RITMEESTER
PANDA EN DE MEESTER*VERVALSER
POLLE, PELLI EN PINGO
«gestipt
BRAMMETJE FOK
Weer bezwaren
tegen uitzending
„Koning Klant"
1
Normen „passende
arbeid" moeten
bestudeerd worden
Rusland opent
showroom in
IJsselstein
MAANDAG 6 NOVEMBER 196 7
9
Een roman uit de vikingtijd door
VERA HENDRIKSEN
Galop: een Ritmeester van
onmiskenbaar ras.
Galop - een sigaar voor
mannen die zuiver ras
kunnen herkennen
groenland;
NKV-voorzitter
Kees Stip
Meer ulo-leerlingen
T'l'f
1
AMMMWMMWWMMIA*
76)
Jarl Svein was er inderdaad in
geslaagd een geducht leger op de
been te brengen. Vele aanzienlijke
hoofdmannen hadden hem hun steun
toegezegd; van alle kanten was er
versterking gekomen en vroeg in het
voorjaar zouden allen op Steinkjer
samen komen om op te trekken te
gen de ongewenste heerser.
Ook Tore Hund had zich bij de
jarl aangesloten en werd op Steink
jer verwacht. Ware hij om een an
dere reden gekomen, Sigrid zou zich
zeker op zijn bezoek hebben ver
heugd; want ze had hem niet veel
gezien de laatste jaren. Maar nu be
tekende zijn komst de nadering van
de beslissende slag tegen Olav Ha-
raldsson en die gedachte vervulde
haar met afkeer en zorg.
In haar overprikkelde toestand hin
derde zelfs het luidruchtige spel van
de kinderen haar en soms vroeg ze
zich moedeloos af, of ze ooit weer
normaal zou worden. Het was de
angst Olve te zullen verliezen, die
haar zo prikkelbaar deed zijn. Ze
begreep zelf niet, waarom ze in deze
tijd juist niet extra goed en geduldig
met hem was, in plaats van meteen
haar stekels op te zetten.
Iedere keer, als ze, ontdaan na een
onbeheerste uitval, vluchtte, nam ze
zich stellig voor, dat dit de laatste
maal zou zijn. Maar de rust was
nooit van lange duur.
Als Sigrid dan al moeilijk en on
evenwichtig was deze winter, Olve
toonde zich daarentegen een toon
beeld van rust en gelijkmatigheid.
Hij bemoeide zich veel met zijn kin
deren, die een geweldig ontzag voor
hem koesterden sinds de dag, dat ze
hem als hoofdman voor al zijn men
sen hadden zien staan. Hij was goed
voor de kinderen, doch leerde hun al
vroeg zelfstandigheid. Hij duldde
geen tranen en klachten, ze moesten
vroeg gehard worden, en eraan wen
nen hun eigen boontjes te doppen.
Geleidelijk aan leerde hij hun. hoe
ze zich konden verdedigen, wanneer
ze in nood zaten, hoe ze pijl en boog
moesten hanteren, wat er van de
zoons van een hoofdman verwacht
werd.
Wat Tora betreft, alles liep heel
anders, dan zij zich had voorgesteld.
Van argwanend gefluister of boos
aardige praatjes was geen sprake,
toen ze zich voor het eerst op de
been waagde en haar wankele stap
pen begon. Integendeel, men betoon
de haar overal een eerbied, die haar
verbaasd deed staan.
Er kwam bezoek voor haar van de
naburige hoeven, men wilde haar
zien en spreken, want het was im
mers een wonder, dat iemand, die
jarenlang verlamd was geweest, op
eens weer begon te lopen.
Op zekere dag kwam priester
Anund in grote haast op Egge. Hij
wilde direct Olve spreken. En Olve,
die zag, hoe opgewonden de priester
was, liet zijn werk in de steek en
nam zijn bezoeker mee naar een rus
tige plek. Voordat Anund zijn ver
haal begon, keek hij behoedzaam om
zich heen of geen vreemde oren hen
konden horen.
Olve was verwonderd, zo opgewon
den had hij zijn vriend nog nooit
aanschouwd.
Wat voert je wel in zo'n haast
hierheen? vroeg hij, terwijl Anund
zat uit te blazen van de vermoeiende
rit. Heb je dan niet gehoord, wat
er hier in de streek over je moeder
verteld wordt! riep Anund uit. Er
is zoveel over haar gesproken, is er
dan nog iets nieuws bijgekomen?
Ze zeggen, dat er een wonder
gebeurd is en dat ik haar genezen
heb, zuchtte Anund vertwijfeld.
Olve schoot in de lach bij het zien
van Anunds ontstelde gelaat. Ha-
gios Anundos de heilige Anund,
zei hij, dat klinkt prachtig. Ik
weet zeker, dat een aureool je prach
tig zou staan, man.
Je kunst je ongepaste grappen
voor je houden, gromde Anund.
Je weet immers wel beter. En voor
mij is dit een hoogst ernstige zaak.
Olve begreep, dat hij zijn spot te
ver gedreven had en haastte zich,
zijn gezicht in de plooi te brengen.
Hoe heb je het ontdekt? wilde
hij weten.
De mensen brengen mij hun zie
ken vertelde Anund, ze smeken
mij hen te genezen. Ik zei hun, dat ik
ze zou hlepen, zover dat in mijn ver
mogen lag, en dan prevelden ze iets
over wonderen. Ten slotte kreeg ik
argwaan. Toen er een vrouw bij mij
kwam met haar zoontje, die een hor
relvoet heeft, nam ik er haar over
onder handen. Ik zei haar, dat ze wel
wist dat zoiets niet te verhelpen was.
Ja, dat weet ik wel, antwoord
de ze, maar Onze Lieve Heer zal
helpen als een van Zijn heiligen er
Hem om bidt.
De heilige Lucas was dokter, zei
ik. Bid tot hem.
Toen keek ze me met zulke strak
ke ogen aan, dat ik er bijna bang
van werd en ze zei letterlijk: U
kunt mij helpen, als u wilt, u hebt
Tora op Egge ook genezen.
Dat is sterk! riep Olve uit.
Zeg dat wel zei Anund hoofd
schuddend. Maar zeg me nu eens,
wat ik moet doen? Ik sta machteloos,
ik kan je moeders vertrouwen niet
misbruiken.
Zal ik er met haar over pra
ten? stelde Olve voor. Anunds ge
zicht klaarde op. Wil je vragen,
of ze er bezwaar tegen heeft? vroeg
hij. Je begrijpt, als dit zo door
gaat, zal ik hier moeten verdwijnen.
Olve dacht na.
Ten slotte is het ook eigenlijk
een wonder, sprak hij dan ernstig.
Ze zou zeker haar leven lang
zo gebleven zijn als niet
Hij maakte de zin niet af. Opeens
stond hij op, maar toen Anund aan
stalten maakte heen te gaan, beduid
de hij hem te wachten. Even later
kwam hij terug met iets in de hand,
dat hij aan Anund gaf. De priester
staarde er sprakeloos naar. Het was
een prachtig gouden kruis met schit
terende stenen ingelegd, aan een dik
ke gouden ketting.
Ik heb dit eens als krijgsbuit
meegenomen, toen ik onder een der
zonen van Hajib al-Mansur vocht,
verklaarde Olve. Anund wilde het
geschenk weigeren, maar Olve drong
aan.
Neem het, het komt jou meer
toe dan mij, zei hij. Ik heb het
door geweld gekregen.
(Wordt vervolgd)
ADVERTENTIE
GALOP
IS VOOR
KENNERS
UTRECHT. De bond van automo
biel-, garage- en aanverwante bedrijven
(Bovag) heeft in een brief aan de mi
nister van Cultuur, Recreatie en Maat
schappelijk Werk zijn bezwaren kenbaar
gemaakt tegen de televisie-uitzending
„Koning Klant" van 24 oktober, waarin
een kwartier lang aandacht werd besteed
aan de produkten, die de Alge
mene Nederlandse Automobilisten Club
(ANAC) op de markt brengt.
Ook werden prijzen genoemd en ver
koopadressen van automaterialen, olie en
benzine gegeven. De Bovag vraagt, of de
minister niet van oordeel is dat hierbij
de voorschriften met betrekking tot de
reclame in de ether zijn overtreden.
19-.95
49. Joris Goedbloed stopte zijn auto, en keek belangstel
lend naar Panda en Astral die zich op de weg be
vonden. „Kan ik ergens mee helpen?" vroeg hij nieuws
gierig. Misschien wel meneer!" zei Panda. „Astral
hier wil nog iets meenemen naar zijn planeet. Hij zou
graag een aardbewoner willen falderen, ziet u? Maar
het moet een keurig iemand zijn en die is moeilijk
te vinden!" „Maar foei nu toch, baaske" sprak Joris.
„Herkent ge een keurig persoon niet, als hij voor u
staat? Ik,.eh.de baron van Malpertuus, sta be
kend om zijn fatsoen." „Is dat zo?" vroeg Panda on
der de indruk. „Dat moet ik Astral vertellen!" Hij rende
naar de ruimtevaarder, en die richtte na een klein
gesprekje zijn fnuk op Joris. „Hoe opwindend!" mom
pelde deze tot zichzelf. „Op deze wijze zal ik een vreern-
de planeet kunnen bezichtigen terwijl ik tóch hier blijf.
Avontuur en weelde: wat een leven!" Op dat moment
plopte naast hem zijn evenbeeld reeds tevoorschijn.
HET BESTE, MOEDER Ml, EN BE
DANKT VOOR DE HULP
KIJK, POlie, DAAR KOMT EEN
GROEN-
WEES MAAR NIET0N6ERUST,
HOOR. IK HAD ALLEEN EEN
BEETJE AFK0ELIW6 N0DI6
IK HEET IJSPOUE
WELKOM IN
ARME KEREL, ZIJN
JAK IS GEKANTELD, WÊ
MOETEN HEM REDDEN1
LANDER
AAN'
{.249S-0
Behalve de brief heeft de Bovag af
drukken van door de ANAC geplaatste
advertenties aan de minister verzonden,
waarin de genoemde produkten worden
geadverteerd met een verwijzing naar de
gewraakte televisie-uitzending.
Volgens de Bovag verschilde deze uit
zending van de eerder gehouden afleve
ringen over vergelijkend warenonderzoek.
Voorheen werden steeds produkten, kwa
liteiten en prijzen met elkaar vergeleken,
hetgeen in de laatste uitzending van
24 oktober niet het geval was.
DEN BOSCH. „Men moet oppassen,
al te generaliserende kritiek te uiten op
de werkloze werknemer wanneer deze
aangeboden werk weigert. Uit een onder
zoek van de Sociale Verzekeringsraad is
gebleken, dat hier bepaald niet van exces
sen gesproken kan worden. Een andere
zaak is, of het niet wenselijk is de normen
voor zogenaamd passende arbeid nader te
bestuderen en eventueel aan te passen".
Dit verklaarde de voorzitter van het
Nederlands Katholiek Vakverbond, de
heer P. J. J. Mertens, zaterdag in Den
Bosch bij de herdenking van het 75-jarig
bestaan van de afdeling Den Bosch van
het N.K.V..
Hij keerde zich wel nadrukkelijk tegen
diegenen, die werkloosheidsuitkering ge
bruiken als basis voor een soort bijver-
dienste-activiteit en die daarom elk aan
bod weigeren, waarvan de honorering be
neden de optelsom van uitkering en bij
verdienste ligt. Het zijn die lieden, aldus
de heer Mertens, die op de andere werk
lozen die liever vandaag dan morgen aan
het werk willen, een onverdiende blaam
werpen.
Anderzijds noemde hij het onjuist, dat
werk moet worden aanvaard waarvan de
honorering lager ligt dan de werkloos
heidsuitkering of ongeveer gelijk. In dat
laatste geval zou de werknemer namelijk
bij herhaalde werkloosheid een steeds
lagere uitkering ontvangen. De heer Mer
tens zei, dat spoedig maatregelen moeten
worden genomen die enerzijds excessen
tegengaan en anderzijds bij herhaalde
werkloosheid een suppletie mogelijk
maken tot aan het eerste W.W.-uitkerings-
bedrag.
IJSSELSTEIN. De Russische am
bassadeur in ons land, de heer V. S. La-
vrov, heeft in IJsselstein een showroom
geopend waar Russische machines per
manent tentoon worden gesteld.
Sinds vijf jaar exporteert Rusland ma
chines voor de industrie naar ons land.
Sinds J t tijdstip treedt de NV Stemm-
ler-Imex op als vertegenwoordiger van
Stanko-import, de export-organisatie van
de totale werktuigmachineproduktie van
de Russische industrie.
Rusland exporteert op dit moment ma
chines naar meer dan zestig landen, in
clusief praktisch alle Europese landen.
Het exportprogramma omvat meer dan
1200 typen van eenvoudige boormachines
tot ultrasonore verspaningsmachines. Ne
derland heeft dit jaar ongeveer 50 ver
schillende typen machines uit Rusland
betrokken. Op dit moment heeft Rusland
circa 200 Nederlandse klanten, die dit
jaar tussen de 300 en de 400 machines
afnamen. Men verwacht dat dit aantal
de komende jaren aanzienlijk zal toe
nemen.
In 1965 bedroeg de omzet van het han
dels verkeer tussen Nederland en Rusland
ongeveer ƒ350 miljoen, vorig jaar ƒ430
miljoen en men verwacht dat de omzet
dit jaar zal stijgen tot circa 600 miljoen
gulden.
De Amerikaanse oliemaatschappij Texaco heeft
twee tankschepen van 209.000 ton besteld bij de
Westduitse scheepsbouwmaatschappij Howaldt-
werke in Kiel. De schepen zullen in 1969 en
1970 worden afgeleverd. In juni van dit jaar
bestelde de maatschappij bij dezelfde werf
eveneens twee schepen van dit type.
Meneer de president van de Verenig
de Staten van Amerika, ik weet niet
of u deze krant dagelijks leest, maar
anders zullen uw inlichtingendiensten,
die zoveel belang stellen in de menin
gen die er heersen in andere landen
dan het uwe, wel zo vriendelijk zijn u
mijn woorden over te brengen. Wat ik
schrijf is namelijk van het grootste be
lang voor het voortbestaan van uw
land.
In de vertrekhal van het Nederland
se vliegveld Schiphol vertoeft sinds we
ken een vrouw, Yvonne Paul.
Zij heeft meer dan vijf jaar in de
Verenigde Staten gewoond en wenst de
Amerikaanse nationaliteit te verwer
ven. Uw ambtenaren beschouwen haar
echter als geestelijk gestoord en heb
ben haar uitgewezen. Nu wacht zij in
de vertrekhal van dat vliegveld op een
gunstige beschikking op haar verzoek
opnieuw te worden toegelaten. Hoewel
zij een Nederlands paspoort heeft en
in Nederland zeker onderdak zou kun
nen vinden, geeft zij er de voorkeur
aan op het vliegveld te blijven tot haar
terugkeer of haar dood er op volgt.
U meneer de president, bent opge
voed in een traditie waarin de bereid
heid om te sterven voor uw land
wordt beschouwd als een van de groot
ste deugden. En niet alleen voor uw
eigen land, maar ook voor de vrijheid
van andere mensen in andere landen.
Ontelbare Amerikanen gaven van die
bereidheid blijk door te vallen in de
strijd tegen Duitsers, Japanners, Ko-
reanen en Vietnamezen. En twee van
uw voorgangers vielen door de hand
van de Amerikanen. Niemand dan een
president van de Verenigde Staten kan
er dieper van overtuigd zijn dat geen
veiligheidsmaatregel, tot kogelvrije au
toruiten toe, die zelfs aan het front
weinig toepassing vinden, hem kan be
schermen tgen de kans het offer te
brengen van zijn leven, voor of tegen
wie of wat dan ook.
Vanuit deze sfeer van doodsverach
ting verzok ik u in gedachten de spron-
te maken naar het vliegveld Schiphol,
waar een vrouw balancert op de lucht
brug tussen dood en leven. De gees
telijke gestoordheid die uw ambtenaren
haar toeschrijven ligt hierin dat zij
niet voor Amerika wil sterven, maar
dat zij wil sterven wanneer zij niet in
Amerika kan leven. Zolang er één
Amerikaanse staatsburgeres is die en
kel bij dit verlangen leeft, is uw land
niet verloren. Uw hand zal haar het
vrijgeleide langs 't vrijheidsbeeld ver
strekken. En daarop zal te lezen staan:
„Hier komt Yvonne Paul. Zij is Ame
rika".
DEN HAAG. Volgens cijfers van het
Centraal Bureau voor de Statistiek telda
het ulo op 16 september 282.800 leer
lingen tegen 276.600 een jaar tevoren.
Als het aantal leerlingen in de brugklas
sen van de experimentscholen bij het ulo
worden geteld, zijn deze cijfers respec
tievelijk 286.600 en 279.900.
Het aantal tot het eerste leerjaar toe
gelaten leerlingen nam toe van 68.300 in
1966 tot 70.300 in 1967. Met inbegrip van
de toegelatenen tot de brugklassen was
de toeneming 2.400 leerlingen of 3 per
cent.
Van de 12- en 13-jarigen ging in 1967
31.5 percent naar het ulo tegen 30.8 per
cent in 1966. Met inbegrip van de brug
klassen bedroeg het percentage 33 tegen
32.1 in 1966.
87. Voor het Hoofdkwartier van de Gar
de wachten twee kolossale palankijns,
elk uitgerust met een dozijn dragers. Aan
weerszijden staat een rij soldaten stram
in de houding, hun hellebaarden geheven.
Rechter Tie is ingestapt en wenkt de
Opperkamerheer om naast hem plaats te
nemen. De Keizerlijke Woorden heeft hij
bij zich gestoken, gewikkeld in gele zij
de. Kolonel Kang bestreedt de tweede
palankijn en de stoet zet zich in beweging.
Een belangrijk deel van zijn opdracht is
vervuld, bedenkt Rechter Tie, maar nu
gaat het er nog om de intriganten in het
paleis te ontmaskeren. Het enige spoor
waarover hij beschikt is het feit dat de
boogschutters op de muur waren wegge
lokt toen Tai Min het halssnoer kwam
stelen. Als hij kan nagaan wie daar ver
antwoordelijk voor was, weet hij meteen
wie de intriganten zijn. Terwijl de dra
gers, begeleid door het escorte soldaten,
de twee palankijns zo snel mogelijk naar
het paleis brengen, neemt de Opperkamer
heer het woord. „Als het telraam op het
lijk van de kassier gevonden werd", zegt
hij, „hoe kwam het dan weer in de bureau
la terecht?". Rechter Tie bedenkt zuur,
dat de sluwe kerel meteen de zwakke
plek in zijn verhaal heeft opgemerkt. „Ik
zelf heb het telraam teruggebracht naar
de herberg", zegt hij stroef. „Ik wist toen
nog niet dat er een parelsnoer vermist
werd, maar ik had er eerder aan moe
ten denken". De stoet nadert de marme
ren brug over de paleisgracht.
979. Grote ogen zette Prikkebeen Junior
op aan boord van het wandelende schip,
toen hij zijn cirkelzaagvis zag aankomen,
gevolgd door het afschuwelijke monster-
van-de-zee.
Hij was te verbaasd om bang te zijn.
„Een Ondier, een origineel Ondier",
riep hij opgetogen, terwijl hij zwaaide
met zijn vlindernet. „Dat heeft hier al die
tijd geleefd en ik heb het niet geweten.
Die moet ik hebben voor mijn verzame-
ling.Poes, poes, poeshier poessie,
poessie, poessie."
Het monster kwam inderdaad zijn rich
ting uit, achter de cirkelzaagvis aan. In
doodsangst snorde het achtervolgde dier
door het wateren in paniek zaagde
hij dwars door het wandelende schip
heen.
„Héniet doenweg wezen.
ik kan niet zwemmen", riep de Verzame
laar, die nu ineens benauwd werd voor
zijn eigen hachje.
