DE ZILVEREN HAMER
Wie is
bang voor
de grote sterke
Mercedes-Benz
200D?
ngestipt
PANDA EN DE MEESTER-VER VALSER
POLLE, PELLI EN PINGO
Uim
(financieel)
I
1
i
Ons vervolgverhaal
ïmM WkV
giPTn
'1
V
jïxf*;
ZATERDAG 11 NOVEMBER 1967
8
Een roman uit de vikingtijd door
VERA HENDRIKSEN
Niet de man die meer dan 30.000 km per jaar rijdt. Voor
hem gaat dieseleconomie een rol spelen. Hij kan meester worden
over de machtige Mercedes-Benz 200 D... meester over de weg.
Wilt u het weten? U krijgt vrijblijvend de juiste cijfers. Wilt u
het beleven? Maak zonder verplichting een proeftoer in deze
zuinige, kapitale Mercedes-Benz 200 D.
Waar wacht u nog op? Bent u bang dat u nooit meer tevreden
zult zijn met uw huidige auto? Terecht!
Ervaar het zelf.
Bel meteen de
dichtst bijzijnde dealer.
Er wacht een
Mercedes-Benz 200D op u.
Kees Stip
dealer voor Haarlem e.o.
N.V. AUTOMOBIELBEDRIJF VAN WIJK
Overveen, Bloemendaalseweg 329, iel. 023-11925
Kerkelijk nieuws
6Roor! y v niet hesben mee6eno
R
E
C
H
T
E
R
T
I
E
B
R
A
M
M
E
T
J
E
F
O
K
o:-s
984
MWMAMA/MMWMM
81)
H00r je wat ze zeggen, boer
Kolbein is alleen achtergebleven met
vijf kinderen, fluisterde ze.
Nu, hij zal wel spoedig hertrou
wen, meende Astrid van Hovnes. Al
len spitsten de oren. Astrid had im
mers zelf een huwbare dochter; was
er misschien al iets besproken, waar
van de anderen in de streek nog niets
wisten? Er waren nog meer moeders
met volwassen dochters aanwezig,
voor wie boer Kolbein een goede
partij zou zijn. Er ontstond enige on
rust op de vrouwenbank, versterkt
door het gerinkel van kettingen en
sleutelbossen.
Astrid alleen zei verder niets, zij
zat waardig in de kring der vrouwen
en genoot ervan het middelpunt te
zijn.
De vrouw van Helgeid sprak het
eerst. Zij had thuis een dochter, die
reeds in haar achttiende jaar was en
nog niet verloofd.
De arme man zal toch moeten
wachten, totdat zijn eerste vrouw in
het graf ligt verzuchtte ze, terwijl
ze met een lichte beweging van spijt
haar kap goed schikte.
Och, je begrijpt dat het niet
meevalt voor hem met al die kinde
ren antwoordde Astrid vaag.
Er volgde een onzekere stilte op
die woorden. Sigrid dacht bij zichzelf
dat er morgen zeker verscheidene
mannen koers zouden zetten naar
boer Kolbein om eens voorzichtig
poolshoogte te nemen in verband met
hun dochters.
Intussen was het offermaal ge
reed, en het dampende paardevlees
ging op grote schalen rond. Sigrid
zag, dat Olve een flinke portie nam
en met smaak opat en ze volgde zijn
voorbeeld.
Aan de mannentafel gingen de
hoorns met mede van mond tot mond.
Er werd gedronken op het heil van
Odin, op Njord en Fröy. Daarna volg
den er dronken op een goed jaar, op
overwinningen in de strijd. Er wer
den plechtige geloften afgelegd over
te verrichten heldendaden, welke
eden ook weer door een dronk beze
geld werden en zo ging het maar
door.
Het duurde niet lang meer, of de
eerste dronken mannen verdwenen
naar buiten, en ook aan de vrouwen
tafel kwamen lege plekken doordat
de vrouwen haar mannen te hulp
moesten komen en mee naar huis ne
men.
Tenslotte viel het zo, dat Sigrid
naast Ingerid kwam te zitten. Ze had
Ingerid in lang niet gezien; de jonge
vrouw kwam zelden van huis sinds
Finn haar verlaten had. Ze was wat
zwaarder geworden en had niet lan
ger het voorkomen van een wat
schriel nestkuiken, zoals Sigrid zich
haar herinnerde. Maar haar tranen
kwamen even snel als vroeger toen ze
Sigrid vroeg waarom Finn niet op het
offerfeest gekomen was.
Sigrid voelde zich niet erg op haar
gemak.
Is hij soms christen geworden?
vroeg Ingerid, toen ze geen antwoord
kreeg.
Neen niet dat ik weet, zei Si
grid.
Ingerid droogde haar tranen met
•en slip van haar halsdoek.
Ik zou je graag even alleen wil
len spreken, ging Ingerid verder.
Dat kan hier ook wel, er is niemand,
die naar ons luistert, meende Sigrid.
Ze had weinig lust zich ergens met
Ingerid af te zonderen. Maar Ingerid
drong net zolang aan tot ze toegaf
en met haar meeging naar buiten.
Het erf was met fakkels verlicht,
maar het was koud en Sigrid trok
haar cape dicht om zich heen. Het
was een kostbare cape die ze droeg,
gemaakt van Fries laken, met bont
gevoerd en aan de hals sluitend met
een mooie spang.
Ingerid wist de weg wel op de
boerderij en ze trok Sigrid met zich
mee naar de stal, waar het warm was.
Het was er ook donker, maar Inge
rid wist een bank te staan en daar
te midden van de rustige slapende
dieren ging ze zitten.
Ik houd nog steeds van Finn,
begon Ingerid.
Sigrid voelde de wrevel al in zich
opkomen: ze was nog net als vroe
ger, dacht ze onberekenbaar en gril
lig-
Daar geloof ik niets van, ant
woordde ze kortaf. Ze hoorde hoe
Ingerid iets wegslikte.
Ik zal dat toch wel betnr weten
dan jij zei ze.
-Nu je me met alle geweld mee
wilde hebben, zal ik je mijn mening
zeggen ook zei Sigrid. En als het
waar is, wat er allemaal over jou en
Finn hier verteld wordt, dan houd
je wel bitter weinig van hem.
Wat heb je allemaal gehoord?
vroeg Ingerid.
Dat jij te keer ging tegen Finn,
alsof hij een hond was!
Maar waarom wilde hij dan ook
niet op Gjevran blijven? klaagde
Ingerid. Ik zou heus wel goed
voor hem geweest zijn, als hij er
niet altijd over zeurde, dat hij met
mij naar die armoedige rommel van
zijn vader wilde!
Zei je dat zo tegen hem? vroeg
Sigrid.
Ja zeker, zei Ingerid, dat heb
ik hem gezegd. Sigrid keek zwijgend
voor zich uit.
Waarom wilde je Finn eigenlijk
hebben indertijd? vroeg ze toen.
Je weet zelf, wat hij met me ge
daan heeft, ontweek Ingerid.
Daar was jij even goed schuldig
aan. Jij vond het best.
Dat denk je maar, ik heb hem
die nacht gesmeekt mij geen kwaad
te doen! =t
Je hebt je gemeen en oneerlijk
gedragen tegenover hem, ging Sigrid
onverbiddelijk voort. Je had hele
maal niet met hem hoeven meegaan
naar het bos, niemand dwong je
immers.
Hoe kon ik wetentrachte
Ingerid zich te verdedigen.
Wat dacht je dat hij daar wilde?
Aardbeien plukken soms?
- Ik was een onschuldig meisje
zei Ingerid nu beledigd, en hij
heeft me verleid.
Sigrid werd zo woedend, dat ze
Ingerid bijna aanvloog.
Het is niet nodig er verder nog
over te praten, zei ze stijfjes, terwijl
ze opstond om heen te gaan. Ingerid
barstte echter in tranen uit en
klampte zich aan Sigrid vast.
(Wordt vervolgd)
ADVERTENTIE
MERCEDES-BENZ
uw goede ster op alle wegen
Zoals u hebt gehoord, en wanneer u
niet al te dicht bij de bulderbaan
woont, misschien ook hebt verstaan,
heeft een ministeriële commissie onder
leiding van professor Kosten een rap
port samengesteld over de te verwach
ten geluidshinder in de omgeving van
de luchthaven Schiphol. De conclusie
was dat liefhebbers van lawaai de
toekomst met vertrouwen tegemoet
kunnen zien.
Nu zijn wetenschappelijke conclusies
afhankelijk van hun uitgangspunt en
omdat Schiphol zelf een mooi uitgangs
punt is, heeft de directie van d% lucht
haven door ir. Peutz een nieuw rapport
laten opstellen waarvan de conclusies
gelukkig afwijkend zijn. Anders was al
die moeite voor niets geweest.
Prof. Kosten heeft veel hogere cijfers
op zijn rapport dan Peutz, niet voor
de kwaliteit van zijn werk, maar voor
de kwantiteit van het lawaai. Bij Peutz
is alles maar half zo rumoerig ën half
zo hinderlijk. Wat een geluk dat het
ministerie Peutz niet heeft genomen en
Schiphol Kosten, want dan waren wij
tot de conclusie gekomen, dat het
tweemaal zo erg was als zij dachten.
Dat zou heel vervelend zijn geweest
voor de luchtvaart, omdat iedere ge
meente met bouwplannen voortdurend
aan de richting van de landingsbanen
zit te rukken. Als Schiphol daaraan
toegaf zouden de vliegtuigen alleen
nog maar zigzag kunnen landen.
Om beide standpunten te vergelijken
en ze aan de praktijk te toetsen zouden
we de heren Kosten en Peutz eigenlijk
moeten bewegen om samen eens een
wandeling te maken door het polder
land van de Haarlemmermeer met
zijn indrukwekkende wolkenluchten
waaruit zoveel welvaart op ons land
komt neergedaald. Het gesprek dat zij
voeren zou ongeveer zo kunnen ver
lopen:
Kosten: „In uw rapport, meneer
Peutz, hebt u de geluidshinder bij
Schiphol vergeleken met die in de om
geving van de luchthavens van New
York en Londen. En u zegt dat het hier
maar half zo erg is. Dat zegt niets.
Uit een enquête, waarvan de resulta
ten in mijn rapport zijn vastgelegd, is
gebleken dat de Nederlanders veel ge
voeliger oren hebben dan de Engelsen
en de Amerikanen".
Peutz: ..Dat zeggen ze zelf, meneer
Kosten. Maar als dat waar was denkt
u dan ook niet dat de mensen hier
veel muzikaler zouden zijn dan daar
ginds?"
Kosten: „Wie zegt dai ze dat niet
zijn?"
Peutz: „Ik. Noemt u mij maar eens
een Nederlandse componist waarvan
de werken zo wereldberoemd zijn ge
worden als die van Handel of Gersh
win".
Kosten: „Wanneer de Nederlandse
componisten in het buitenland niet het
gehoor hebben gekregen dat ze ver
dienden, dan komt dat omdat Schiphol
zo veel lawaai maakte. Tegenover
Handel stel ik Sweelinck, tegenover
Gershwin Willem Pijper, Peter Schat
en Brom Brom".
Peutz: „Wie is Brom Brom?"
Kosten: „Brom Brom. Brom."
Peutz: „Ik versta u niet. Die ver-
bromde vliegtuigbrombrom maken
brom brombrom."
Kosten: „Brom brom brom brom
brom!"
Ziet u wel dat ze het eigenlijk eens
zijn?
Bij inruil op een 200D valt de waarde van uw huidige auto ongetwijfeld mee. Vraag het onderstaande dealer.
Geref. Kerken Vrijgemaakt.
Beroepen te Berkum B. de Vos te Ten
Boer.
EXAMENS
AMSTERDAM. Geslaagd voor arts
examen I. E. G- H. Jager, Haarlem.
Jii?
5V-95B
54. Voordat Joris precies wist wat er gebeurde, werd
hij door zijn bedienden ongepakt en de tuin van zijn
landgoed uitgejonast. „Dit is'te ver gegaan!" mompelde
hij, moeizaam zijn gedachten verzamelend die bij zijn
val waren geschokt. „Het gaat niet aan, dat men door
zijn eigen ik zo schandelijk kan worden behandeld!
En het is allemaal de schuld van Panda en Astral.
Die mannekes maken maar vervalsingen van mij met
hun fnuk. Dat moet nu maar eens ophouden. Ik zal
ze op gevoelige wijze duidelijk maken, dat ze derge
lijke grapjes niet met mij kunnen uithalen!" Met die
woorden begon hij voorzichtig naar de vliegende scho
tel te sluipen. Daar stonden Panda en Astral blij met
elkaar te praten, zonder dat ze het naderende gevaar
in de gaten hadden. „Die Baron van Malpertuus is nie
mand anders dan Joris", zei Panda „Ik heb hem door
de schurk! Maar we hebben hem een lêsje geleerd!
Dan moet hij ook maar niet zo oneerlijk zijn!"
Hf, WAAR IS ZE6R08?
HIJ VERDWIJNT AM
DERS NOOIT, WAM-
NEERER6ESLAPEN
MOET WORDEN
JA.2E ZIJN1! DE VERSCHRIKKELIJKE SNEEUW
REUSACHT/6yl/MAN ZAL ONZE 2EER08 TOCH
MEN?
DIE VOETSPOREN LIJKEN
WEL OP DIE VAN ZEEROB -
ZE ZIJN ALLEEN TE GROOT
ZOO HIJ MISSCHIM
BUITEN Zl JN 2
a
92. Van het kantoor van kolonel Kang
zijn Rechter Tie en de twee paleisfunc
tionarissen rechtstreeks naar de vertrek
ken van de Oppereunnch gegaan. De deur
wordt meteen geopend en de zwaarlijvige
eunuch, die de Rechter al eerder ontmoet
heeft, heeft zich languit op de grond la
ten zinken, ten teken van eerbiedige be
groeting. „Ik zal de Opper eunuch nu toe
stemming vragen om de Gouden Brug te
mogen overschrijden," zegt Rechter Tie.
.Ik zal hem dan meteen enkele vragen
stellen. U wacht hier." Hij gaat alleen
verder en klopt op de goudgelakte deur,
die toegang geeft tot het kantoor van de
Oppereunuch. Alles wijst erop dat nie
mand minder dan deze hoge arhbtsdrager
het brein is achter het komplot van het
gestolen halssnoer, maar het zal niet mee
vallen hem aan het praten te krijgen. Om
te beginnen kan hij niet gearresteerd wor
den zonder uitdrukkelijk bevel van de Kei
zer zelf, en er zullen vele kostbare dagen
voorbijgaan voor een dergelijk bevel
schrift uit de hoofdstad gearriveerd is...
Als er geen antwoord komt, gaat Rechter
Tie het vertrek binnen. Er is niemand in
deze elegante bibliotheek, maar door het
maanvormige raam ziet Rechter Tie de
oude man in de tuin staan, bezig zijn
orchideeën te verzorgen. Als steeds is
hij uiterst sober gekleed. Het is moeilijk
voorstelbaar dat deze waardige oude ge
leerde een monsterlijk komplot heeft uit
gebroed.
984. Door de grote toevoer van lucht
kreeg het monster het akelig benauwd.
Het keek versuft uit de ogen, bibberde
wat en schokte wat en zag er zo zielig
uit, dat Bram medelijden met 'm zou
hebben gekregen, als-ie maar iets klei
ner was geweest.
Nu klom en zwom hij omhoog naar
de kop van het ondier, dat geen aandacht
meer voor dat nietige mensenkind had.
Een traan welde op in het geweldige oog.
Zoet maar, zoet maar", bromde Bram
en hij begon het monster klopjes op de
- J-r -*i
rug te geven. Bram had wel eens ge
hoord, dat baby's daarvan veel opluch
ting krijgen..en wat bij een baby hielp
zou misschien ook dit monster helpen.
En ja hoor.
Wijd sperde het monster de muil open.
