fliUW
m
•M$ 1 1?
LICHTENDE KLEDING
IN DONKERE DAGEN
18
I 1
ZATERDAG 9 DECEMBER 1967
Erbij
li
1
MP**1
r/////////////////////////A//////////////^^
«r
MI, 'L.
Éll - -iF W* -
■Éi'
De oudere zuster van de tiener kan zich hullen
in deze lange lamé-japon in violet en turquoise
bezaaid met glinster-païlletten. (Esterel).
Voor het hippe tienertje een jurkje met cachemier-motieven in roze,
blauw en goud. De bloomer kan wel, maar hoeft er niet onder.
Kil?
Voor de jonge dochter des huizes die alles durft
een broekpak van glinsterende lamé waarin de
tint groen overheerst.
DIENSTPLICHTIGE MILITAIREN mogen sinds kort tijdens het weekeinde in
burger naar huis. De minister van Defensie en zijn staatssecretarissen zijn voor
standers van democratisering van het kazerneleven. Vandaar dat men op het
ogenblik bij de marine, de land- en de luchtmacht de mogelijkheden bestudeert om
sterk verouderde legerorders af te schaffen en gedragsregels aan meer eigentijdse nor
men aan te passen. In hoeverre strekken de vernieuwingen zich ook tot de MILVA,
de Militaire Vrouwen Afdeling van de Koninklijke Landmacht uit?
Luitenant-kolonel Rie
is tegen eigen meningen
(Van een onzer verslaggeefsters)
LUITENANT-KOLONEL Rie
Korevaar die zestien jaar gele
den van kostschooldirectrice
MILVA-commandante werd,
doet forse uitspraken, „militaire-
ment" en zonder veel ruimte
voor twijfels. Zij zegt: „De disci
pline zou volgens mij eerder
sterker dan zwakker moeten
zijn.
Voor mij is de kern van de
militaire dienst de zelfdiscipline.
Een heleboel mensen kennen
geen zelfdiscipline, zeker anno
1967 niet. Als wij ooit in een
oorlog betrokken raken, dan ge
loof ik dat wij het alleen kun
nen redden met een enorm brok
zelfdiscipline en dat men die in
militaire dienst soms geforceerd
moet opbrengen ik geloof
dat daar niet aan getornd mag
worden. Maar wat de MILVA
betreft, daar heeft men het ac
cent eigenlijk nooit zo op de
militaire dienst gelegd en altijd
eerst de mens gezien. Daar komt
nog bij dat wij ten eerste alle
maal vrijwilligsters zijn en ten
zerne en uniform bij het leger
kunnen werken?
Overste Korevaar: „Ach foto
graaf, denkt u aan mijn plantjes,
daar ben ik zo trots op over
dat werken als ambtenares, kijk
de mensen in militaire dienst
tweede vrijwel allemaal indivi
dueel werken".
ZOU EEN MILVA niet net zo
goed als ambtenares zonder ka-
spreken een eigen taal en het is
voor de baas zo bijzonder prak
tisch als het meisje dat voor
hem werkt ook die militaire taal
spreekt en daardoor begrijpt
waarvoor zij werkt, maar daar
naast is het belangrijk dat zo'n
meisje militair is en dus onder
de krijgstucht valt, zodat ze niet,
als de grond onder haar voeten
te heet wordt, kan zeggen: nu
heb ik het wel gezien, ik ga weg,
dan zouden wij in tijd van nood
zonder mensen komen te zitten.
Het is wel zo dat er een hele
boel burgermeisjes werken bij
het ministerie van Defensie,
maar militairen vinden dat niet
prettig. Het is eigenlijk precies
hetzelfde als het zonder ver
pleegstersopleiding in een zieken
huis werken.
Een militaire opleiding voor
onze meisjes is nu eenmaal on
ontkoombaar, maar het hele le
ven van zo'n meisje hoeft daar
om niet zo militair te zijn en is
het ook niet. Als ze hier aanko
men krijgen ze in diensttijd een
make-up-cursus. Ik ben er na
melijk een voorstandster van dat
mijn meisjes er verzorgd uit
zien met een beetje lipstick en
zo en bovendien dring ik er
altijd op aan, dat zij na dienst
tijd een gezellig jurkje aantrek
ken. En dat'kazerneleven? Dat
valt wel mee. In het Juliana-
kamp, het MILVA-hoofdkwar-
tier in Kijkduin, wonen op het
ogenblik 30 meisjes, 90 percent
van het korps woont er buiten.
De meisjes moeten hier blijven
tot hun 21ste en wanneer ze hier
ouder komen, houd ik ze een
jaar binnen om ze beter te leren
kennen".
WAAROM KOMT EEN meisje
bij de MILVA?
„Omdat zij meent dat het zo
iets heel anders dan anders is.
Neem mij zelf maar. Ik was 34
jaar en al een tijd lang kost
schooldirectrice, toen een vriend
je mij naar de trein bracht en
een krant voor me kocht waarin
een MILVA-advertentie stond,
het trok mij direct aan. De mees
te meisjes die nu bij ons sollici
teren, willen weg van huis. Va
der en moeder zeggen: daar ben
je nog te jong voor. Je mag niet
alleen op kamers in de grote stad
en als ze dan zegt: mag ik in mi
litaire dienst, dan vinden zij het
wel goed. Het is hier ook wel
gezellig met zo'n hoop meisjes
om je heen. De meesten van hen
komen van het platteland en van
de kleine provinciesteden, wij
hebben maar een paar MILVA's
uit de Randstad Holland."
WAARUIT BESTAAT DE mi
litaire opleiding?
„Allereerst uit de inwendige
dienst, dat is hoe je je gedragen
moet, dat je moet vragen of je
's avonds om twaalf uur binnen
mag komen, dat je op tijd aan
tafel moet zijn en dat je je bed
zelf moet opmaken. Meisjes in
de opleiding moeten 's avonds
om half elf binnen zijn. Komen
ze na twee waarschuwingen
weer te laat, dan mogen ze een
week lang 's avonds het kamp
niet uit. Je moet ze erop trainen
dat nu nü is, in oorlogstijd komt
het daar op aan."
VINDT U MILITAIRE disci
pline geen inbreuk maken op
iemands persoonlijke vrijheid?
„Ik geloof dat het leven zoveel
van ons eist dat wij eraan ten
onder gaan wanneer wij ons niet
met zelfdiscipline wapenen. En
omdat wij dat van ons zelf niet
altijd hebben, moeten wij het er
en masse inbrengen. Ik merk hoe
goed het werkt voor onze meis
jes. Wij halen veel meer uit ze
dan de gewone burgermaat
schappij. Als er hier iemand
over het terrein loopt op zoek
naar lucifers en papiertjes dan
zal hij er maar heel weinig vin
den. Wij bereiden ze meer voor
op het leven ik geloof dat
het leven vrij hard is!
Laatst hadden wij een kam-
peeroefening dat doen wij al
tijd om de nieuwe MILVA's be
ter te leren kennen. Een van de
meisjes had nogal veel blaren en
een vriendinnetje kwam zich
daarover beklagen. Ik zei tegen
haar: ga naar haar toe en zeg dat
de overste haar toewenst dat zij
in haar hele leven nooit iets er-
gers krijgt dan dit. Het hielp, ze
liep door".
VINDT U DAT niet hard van
u zelf?
„Nee eh ja, ik geloof dat
wij deze tijd veel te weinig neen
kunnen zeggen. Het zou voor mij
veel gemakkelijker zijn geweest
om dat kind over haar bol te
strijken, dan ben je meteen po
pulair. Ik geloof dat de leiding
in deze wereld zo graag populair
wil zijn en dat zij daarom ja zegt
op alles wat men wil. We roepen
op het ogenblik allemaal zo om
menselijkheid, maar ik geloof
dat wij roepen om eigen popu
lariteit. Ik geloof dat al die men
sen met hun geschreeuw om
menselijkheid aan zichzelf den
ken. Aan het leven zelf heeft
nog niemand iets kunnen veran
deren, evenmin als aan het
eindeloze verdriet dat wij zullen
hebben, daar moeten wij onze
jeugd in opvoeden en ik geloof
dat dat iets is dat wij niet doen."
EN DIE VIETN AM-DEMON -
straties van jongeren, wat vindt
u daarvan?
„Ik vind het zo jammer dat de
jeugd op school niet geleerd
wordt om wat genuanceerder te
denken, je mag wel schreeuwen
maar dan moet je genuanceerd
schreeuwen. Ik vind het zo erg
dat iedereen zich in deze wereld
maar een mening aanmeet. Neem
nu de MILVA, men zegt de
MILVA is waardeloos, de MIL
VA is mannelijk, het zijn alle
maal slechte meiden. Als wij de
mensheid aan zouden klagen
over kwaadsprekerij over de
MILVA, dan zouden wij heel
wat aan te klagen hebben." Zo
is het ook met Vietnam en Afri
ka. Wat weten wij ervan.
HOE KOMT HET dat de MIL-
va bij veel mensen zo impopulair
is?
„De Nederlander is over het
algemeen niet zo militair gezind.
Een jongen is zielig, die moet
twee jaar in dienst, die krijgt
fruit en snoep mee van thuis,
maar het feit dat een meisje in
dienst gaat, dat vindt men het
einde. Bovendien zitten wij met
de niet zulke beste herinnerin
gen van de burgerij aan de
„Grijze muizen" van de Duitsers,
wat natuurlijk heel fout is en
waar ik altijd tegenop kom, want
die meisjes moesten en die heb
ben zoals alle Duitse meisjes
„De image van de Milva
is gelukkig veel ver
beterd", zegt de com
mandante met grote
voldoening.
normaal - maar zeker in oor
logstijd verschrikkelijk hard
gewerkt. De Engelse en de Ca
nadese meisjes waren óók niet
zulke lieverdjes
Een ander punt is het idee dat
wij geld kosten en dat is een
combinatie waartegen de Neder
lander neen zegt.
Maar toch is er in vergelijking
met zestien jaar geleden heel
wat veranderd, je wordt niet
meer zo nageroepen op straat en
als je nu ergens vertelt dat je
commandant van de MILVA
bent, dan zegt men: och, wat
geestig, vertel mij daar eens wat
van in plaats van tot voor kort
nog oh foei, hoe kun je!"
HOEVEEL MEISJES gaan als
ongehuwde moeder de dienst?
uit?
„Om precies te zijn vier in de
afgelopen zestien jaar. Wat mij
altijd zo woedend maakt, zijn de
bezwaren van vaders die niet
willen dat hun dochter bij de
MILVA komt omdat zij dan mis
schien „slecht" wordt. Dat is na
tuurlijk onzin want er wordt
geen meisje bij ons aangenomen
voordat er over haar een gunstig
advies is uitgebracht door het
Centraal Selectie Orgaan, dat
gevormd is uit vertegenwoordig
sters van vrouwenorganisaties
van verschillende levensrich
tingen. Op ouderdagen zeg ik al
tijd duidelijk: Ik steek niet voor
iedere MILVA mijn handen in.
het vuur, dat zou dwaas zijn,
maar zodra wij merken dat een
meisje een verhouding heeft met
een getrouwde man dan ga ik met
haar praten en stel haar dan
voor de keus: het uitmaken of de
dienst uit. Als een meisje na
verloop van tijd buiten het kamp
mag gaan wonen dan zoeken wij
een vertrouwd adres en ga ik
zelf met de hospita praten, daar
door sluiten wij voor een
MILVA iedere mogelijkheid om
met een jongen met wie zij niet
getrouwd is samen te gaan wo
nen uit, wapt één, rotte appel in
de mand zou het hele korps
kunnen schaden".
EEN JAAR OF TWAALF geleden gingen jonge meisjes naar hun eerste (Kerst)
bal in roze of lichtblauw gebloemde „nachtjaponnen", hooggesloten met een
kraagje. De rok hing sluik af tot hun voeten. In die afschuwelijke mode is ver
andering gekomen. Jonge dames gaan nu hip en mini naar bals en feesten. Veel vlot
ter en jeugdiger dan de zogenaamde geklede „nachtjaponnen". Ook voor de twenners
en hun moeders is er veel meer variatie op feestkledinggebied.
•S, 'V..-
is p S
TUSSEN cocktail- en galatoiletten is niet zo'n strikt onderscheid meer. Met een
lange rok kan men alle kanten uit en zijn vele combinaties te maken. Verder
zijn er mogelijkheden van deux-pièces van glanzend brocaat tot een broekpak
van goudlamé. Goud- en zilverkleurige kousen kunnen het geheel completeren.
Glinsterende randen langs hals, mouwen en zoom zijn ook heel geslaagd om
een effen japon te versieren.
v
