SCHRIJVENDELEZERSSCHRIJVENDELEZERSSCH
ShOWS VANAVOND GEOPEND TOT 9 UUR
wat
wa ii lieer
waarom
interieur
classique
WIC
wil ar
13
MODERNE
WONINGINRICHTING
zo boeiend is nu
Vrijdag 22 december 196 7
Wredige Kerstmis
Griekenland
Zijn er in deze tijd
WESTRA N.V.
Piet Nak en de PSP
Woningnood en D'66
Dat wij allen één zijn
Wet op vivisectie?
Buitenlands verblijf
Wouwen van
Kennemerland
Maagdelijke geboorte 9
Maagdelijke geboorte 10
en
slot
Ajax Kol Hakavod hulde)
Sociale ethica
Het lange IJ
Tandverzorging
Bijzondere nood
Wij nodigen U uit voor onze sfeervolle
vrije toegang, lekkere koffie, kerstver rassingen en veel nieuws
marktplein 30
kennemerlaan 38
IJMUIDEN
ie de vrouw van de
jaren sextig?
deden ze in Z-Afrika
met dat hart?
kan je als vegetariër
van smullen?
komt Willy Dullena
weer in 't veld?
gaat 't hij de Sussen
toch zo bont toe?
PANORAMA geeft antwoord
op de vragen van de week
LOSSE NUMMERS 60 CENT -
RUIM 5000 VERKOOPPUNTEN
Kattendorp 2
Is er dan nooit iemand die de mensen
enig begrip tracht bij te brengen voor
het ontstellende leed dat de dieren wordt
aangedaan alvorens zij op de feestdis prij
ken om de zogenaamde „kerstvreugde"
te verhogen, door de vraatzucht der aan-
gezetenen voor enige ogenblikken te be
vredigen? Denk aan het wrede mesten,
ook van het „tamme konijntje", dat ge
durende deze tijd gevangen zit in een
hokje, waarin het zich nauwelijks kan be
wegen en aan zijn door de wrede men
sen vol onbegrip voor al dit leed aange
dane ogenblikken. Denk aan het trans
port der dieren ,ook van de kippen, de
vreselijke doodsangst der dieren voor het
abattoir of andere slachtplaatsen en aan
de meestal meedogenloze slachting van de
ze onschuldige, hulploze en weerloze stak
kers, die geen mens iets hebben mis
daan. Waarom worden de mensen hier
van toch zo onkundig gehouden? Als er
voor of tijdens het verorberen van een
gedeelte van zo'n dier een filmpje zou
worden vertoond over alle ellende wel
ke het heeft moeten meemaken alvorens
men er zich aan kon verlustigen, zouden
er zeker veel mensen zijn, wie de eetlust
voor zo'n gerecht zou vergaan en die
niet meer aansprakelijk zouden willen zijn
voor dit leed en deze ellende. Zoveel
vertrouwen heeft nog net in deze maat
schappij,
L. MULDER, Haarlem.
Bij de eerste omwenteling in Grieken
land werd geschreven en geprotesteerd
tegen het bewind aldaar. Ik, als jongere,
heb me daarover verwonderd. Men
schreeuwde dat de democratie voor de
bijl ging. Dit, terwijl er op West-Irian al
jaren wordt gevochten. Iedereen, die zich
tegen het gezag verzet wordt er zonder
vorm van proces gedood. De regering van
Nederland heeft bij de overdracht in
1962 gezegd dat zij er op toe zou zien
dat het verdrag zou worden nageleefd.
Maar onze „christelijke regering" doet
niets, maar dan ook niets, voor onze vroe
gere landgenoten. De christelijke kerken
zijn doof voor de angstkreten van de Pa
poea's. Zij hebben vroeger zending ge
dreven op Nieuw-Guinea en hebben daar
mensen gedoopt die dat wilden. Maar nu
de broeders op West-Irian in nood zijn,
nu houden de kerken hun mond. Ze heb
ben het er allemaal over dat de kerken
een enorme taak hebben om mensen uit
lijden te verlossen maar nog nooit is er
een collecte in kerken gehouden voor de
Papoea's. Straks gaan ze hun kerstfeest
vieren en met een vroom gezicht gaan
ze dan naar kerstuitvoeringen van zang
verenigingen enzovoorts. Laten zij nu eens
laten zien wat naastenliefde is in deze
donkere dagen voor de kerst.
G. J. SCHAAFSMA, Haarlem.
ADVERTENTIE
nog firma's, die werkelijk een dienende taak
vervullen Oh ja, die zijn er nog wel. Die
firma's die over mensen en meetapparatuur
beschikken, kunnen en doen dit ook.
Onze medewerkers hebben een H.T.S.-niveau
en jaren praktijk-ervaring.
Onze buizen (lampen) zijn geen dumpgoe
deren. maar onder fabrieks-garantie inge
kocht. Onze uitgebreide dokumentatie lijkt
wel een bibliotheek.
Praktisch van ieder toestel, ongeacht het
merk, hebben wij er één in ons bezit. Elke
reparatie wordt onder garantie uitgevoerd
Nogmaals breng zelf uw toestel, het spaart
u geld Oh ja, u kunt iedere dag tot 7 uur
n.m. bij ons terecht.
Rnzenhagenstraat 3* (bij de Kloppersingel)
Er schijnt verwarring over mijn be
danken voor de P.S.P. te bestaan. Ik
verklaar met nadruk dat dit bedanken
niets te maken heeft met welke contro
verse dan ook. Waar het wel mee te ma
ken heeft is de zaak van het Vietnamese
volk. Mede door mijn initiatief is het Co
mité Vietnam erin geslaagd steeds meer
aandacht van ons volk op de mensont
erende gebeurtenissen in Vietnam te ves
tigen. De geslaagde demonstraties op 20
mei en 21 oktober 1967 zijn daar het be
wijs van. Met de dreigende uitbreiding
van de oorlog in Vietnam voor ogen, ver
plicht dit een ieder de acties voor het be
ëindigen van die oorlog nog intensiever
te voeren. Door de grote publiciteit rond
om mijn persoon beschouwen velen, ten
onrechte dat de zaak-Vietnam een per
soonlijke zaak van mij is. In deze om
standigheden heb ik gemerkt dat mijn
lidmaatschap van een politieke partij rem
mend kan werken op de verdere uitbrei
ding van de acties voor Vietnam. Ik sta
op het standpunt dat de actie voor Viet
nam ons gehele volk aangaat.
Niemand mag dus een zo belangrijke
zaak om welke reden dan ook belemme
ren. Het is uit deze overweging dat ik
mij uit de PSP heb teruggetrokken. Men
kan dit betreuren in PSP-kringen, maar
ik vertrouw dat men de beweegredenen
zal kunnen begrijpen.
PIET NAK (in Radikaal. weekblad voor
socialisme en vrede. Ie jaargang nr. 50
van 14 december 1967).
D'66 (de nieuwste politieke groepering)
heeft de mond vol om nog meer miljoe
nen te geven aan de ontwikkelingsgebie
den. Ze kunnen beter eens op stap gaan
naar de wijken in Haarlem en andere
grote steden met krotwoningen. Als D'66
het „goede heertje" wil spelen, dan is
dat akkoord, maar dan is mijn voorstel
dit: U krijgt 26.000 per jaar voor uw
bemoeienissen in de Kamer, maar stort
dan laten we zeggen tien mille in de ont
wikkelingspot. Ik geloof dat de heren van
die partij, nog niet weten dat het doel
van de staat is de welvaart van alle bur
gers te bevorderen, dus niet de éne groep
in slechte arbeidershuizen en de andere
groep in huizen van op zijn minst 300
per maand.
P. VAN DE WESTEN, Haarlem.
In uw nummer van vrijdag 8 december
heeft de heer P. van der Westen over
dit onderwerp geschreven. Ik meen zo
tussen de regels door te kunnen lezen dat
hij het betreurt dat die eenheid maar niet
komt. Ligt de oorzaak misschien in zijn te
verstandelijke opvatten van de eenheid?
Hij gebruikt de uitdrukking „Eén in
denken, één in geloven". Aan die waar
heid geloof ik ook niet. Maar zou dit de
bedoeling van Christus zijn geweest? Als
alle mensen gelijk zouden denken zou er
geen uitwisseling van gedachten meer
mogelijk zijn. Wat eenheid in geloven
betreft wijs ik er op dat geloven ver
trouwen is. Als ik een persoon vertrouw
berust dat niet alleen op mijn denkleven
maar ook op mijn gevoels- en wilsleven.
Geloof is niet in de eerste plaats het aan
nemen van allerlei waarheden, hoe be
langrijk ook, maar een wijze van leven.
Wie in de bijbel gelooft beschouwt de
mens als een „schepsel Gods". Ik moet
die mens volledig aanvaarden, hem ern
stig nemen. Als men dat van beide kan
ten wil begrijpen kan er een harmonische
verhouding ontstaan. Daarvoor is zelf
verloochening nodig, men moet leren de
ander uitnemender te achten dan zich
zelf.
Zal de eenheid, waarbij de gehele per
soonlijkheid is betrokken, worden be
reikt? De opdracht is er, de taak is gege
ven. Voor die taak zal veel geduld, oot
moed, wilskracht, zelfverloochening en ga
zo maar door moeten worden opgebracht.
Verder kunnen we als onvolmaakte men
sen niet komen. Een noodzakelijke voor
waarde voor het geloof is de liefde, de
solidariteit met de evenmens.
A. HOFSTRA, Zandvoort.
Vele dierenvrienden zullen de ogen
hebben uitgewreven, toen onlangs staats
secretaris Kruisinga in een interview
verklaarde: er is nu eindelijk een wets
ontwerp tot regeling en beperking van de
vivisectie, en het is voor advies gezonden
aan de Centrale Raad voor de Volksge
zondheid. De staatssecretaris zei nog
meer; het is de uitdrukkelijke bedoeling
dat de commerciële vivisectie geheel
wordt verboden, de overige dierproeven
zullen worden onderworpen aan een stel
sel van vergunningen en zelfs aan
universiteits- en ziekenhuislaboratoria zal
bijvoorbeeld worden voorgeschreven dat
geen proeven op levende dieren meer ge
daan zullen worden, wanneer deze kun
nen worden vervangen door films of proe
ven met weefselcultures.
Dit alles klinkt ons als muziek in de
oren, dierenvrienden!, vooral omdat de
staatssecretaris aan het slot van dit inter
view verklaarde: wij zullen beslist niet
vervallen in de fouten, die bij de wetge
ving op dit gebied vroeger in het buiten
land zijn gemaakt.
Enige jaren geleden kwam eindelijk
ook in Nederland een wet op de dierenbe
scherming tot stand. Het duurde nog tot
najaar 1964, voordat het hieraan verbon
den Honden- en Kattenbesluit werd af
gekondigd, welk besluit in de eerste
plaats was bedoeld om de handel in huis
dieren te controleren en te beperken.
Groot was echter de teleurstelling bij
vele dierenbeschermers toen bleek hoe
onvoldoende deze controle van overheids
wege was en hoe er in feite nog maar heel
weinig was veranderd. Want ondanks een
duidelijke toezegging van de toenmalige
minister van Justitie, dr. I. Samkalden,
op 2 mei 1965 in de Tweede Kamer ge
daan, heeft er aan onze grenzen nog al
tijd géén behoorlijke controle op deze uit
voer plaats, zodat vele gestolen huisdie
ren zonder inentingsbewijs (zoals de wet
voorschrijft) en dus voor de handelaren
erg winstgevend, over de grens verdwij
nen, de marteldood in een buitenlands
laboratorium tegemoet. Doch niet alleen
bij de ongecontroleerde uitvoer naar het
buitenland, ook bij de dierenhandel welke
binnen onze grenzen blijft, wordt om de
wet gelachen, als er maar flink te ver
dienen valt! Want, lang niet alles kan
worden gecontroleerd; de handel en zelfs
de honden- en kattenmeppers kunnen
rustig hun gang gaan. De heren profes
soren maken zich aan de lopende band
medeschuldig aan wetsovertreding en
geen Officier van Justitie vindt dit tot
dusver de moeite waard om in te grijpen.
Het gaat immers maar om de dieren, de
grote heren bijten elkaar zo gauw niet!
Zo zien we. er kunnen wel wetten-komen,
maar alles hangt af van de werkelijke wil
van de overheid, om deze ook met kracht
toe te passen.
Comité „Bescherming van het weerlo
ze dier". Voorzitster G. PLAT-VINCENT,
Laren N.-H.
In de/« rubriek worden eenmeal per
week brieven opgenomen, die met uit
drukkelijk verzoek tot pubiikatie aan de
redactie worden toegezonden; voorwaar
den tot pubiikatie zijn
Het onderwerp dient van genoegzaam
algemeen belang te rijn en uit het oog
punt van dat algemeen belang te rijn
beschouwd
De inzender moet de brief met rijn
volle naam en adres ondertekenen en
instemmen met de vermelding van zijn
naam en woonplaats. (Dus geen pseudo
niem of initialen*.
De brief mott gesteld rijn ln behoorlijk
Nederlands en in begrijpelijke, beknopte
De redactie behoudt rich het recht voor
de brief ter pubiikatie te bekorten op
niet essentiële punten, of opneming te
weigeren
-*• Opneming van een bepaalde brief be
tekent allerminst, dat de redactie het
eens is met daarin vervatte meningen of
argumenten.
Voor jonge Nederlanders, zoals scho
lieren, studenten, onderwijzers en leraren,
verpleegsters, maatschappelijk werksters,
bibliothecaressen, secretaressen, analys-
ten, journalisten en anderen, die graag
met Amerika en het Amerikaanse leven
zouden willen kennismaken, doch slechts
voor korte tijd twee a drie maanden
hun studie of werk kunnen onderbre
ken, bestaan drie verschillende mogelijk
heden tot een verblijf in de Verenigde
Staten onder auspiciën van het Experi
ment in International Living, waarbij
door Amerikaanse families gastvrijheid
wordt verleend
a) het „Experiment Ambassador Pro
gram" (leeftijd 19-35 jaar);
b) het West-Coast Individual Program
ma (leeftijd 21-35 jaar);
c) het East-Coast Groeps Programma
(leeftijd 18-25 jaar).
Nadere bijzonderheden (onder andere
over kosten) en formulieren zijn tot 15
februari 1968 te verkrijgen bij
Nederland-Amerika Instituut,
Museumplein 4.
Amsterdam, telefoon 020-72-22-80.
Het is eveneens mogelijk dergelijke rei
zen te maken naar Griekenland, Polen,
Tsjechoslowakije, Israel, Engeland, Ugan
da-Kenya, Tanzania, Zuid-Afrika, Japan,
Peru en Chili, en India.
Nadere inlichtingen hierover zijn tot
15 februari 1968 verkrijgbaar bij
Experiment in International Living,
Joh. Verhulststraat 92 bv.,
Amsterdam, telefoon 020-79 90 96.
Toen ik de wens las van de heer Schre-
gardus, geuit in de gemeenteraadsverga
dering heb ik gezegd: „Eindelijk". Toen
ik kort na de oorlog moest spreken op
de landdag van de internationale vereni
ging Bellamy in het Openluchttheater te
Bloemendaal waren mijn eerste woorden
gewijd aan een eresaluut en een in stilte
herdenken van de heldinnen, de vrouwen
moeders die tijdens de oorlog zich zo
dapper gedragen hebben en soms hun le
ven gaven. Wie, in het oosten woonde,
ik was daar als evacuée, herinnert zich
de hongeroptochten van de vrouwen uit
de Randstad, slecht gekleed, met door
weekte schoenen, een niet berijdbare fiets
met houten banden, waarop men hoopte
op de terugweg een voorraadje voedsel
mee naar huis te brengen, maar wat
menigmaal nog bij de IJselbrug door de
moffensoldaten werd afgenomen, zodat ze
toch nog met lege handen én lege beurs
thuis kwamen?
De mannen en zoons konden dit niet
doen. Ze moesten thuisblijven om bij het
eerste alarm weg te vluchten naar hun
schuilplaatsen voor de overvalwagens van
de vijand. Het is goed en kan soms nodig
zijn in deze tijd van gemak en weelde
ons deze dingen nog eens te herinneren
opdat we nooit vergeten, daarvoor was
het té erg.
Ik heb in Bloemendaal de vrouwen
opgewekt haar plaatsen in te nemen in
gemeenteraden en regering en het niet
meer alleen aan de mannen over te la
ten, positief en aktief te zijn. Helaas, nu,
na tweeëntwintig jaar is er nog niets
van terecht gekomen. Nogmaals zou ik
willen zeggen: „Vrouwen, moeders, denk
aan de toekomst van uw kinderen van
uw zoons!! Mijnheer Schregardus, ik heb
nog nooit met zo'n algehele instemming
een wens onderschreven en als er voor dit
doel een monument voor deze heldinnen
geld wordt gevraagd, dan stel ik er prijs
op de eerste bijdrage te mogen geven,
Vrouwen van Kennemerland hier is iets
belangrijks te doen!!
N. V.D. LEK-MUNS, Overveen
Met klimmende verbazing heb Ik het uit
gebreide artikel van de heer Henschel over
„Het mysterie van de goddelijke geboorte"
gelezen. Het geheel getuigde niet van god
delijke, maar van menselijke wijsheid.
Over wereldse wijsheid lees ik in Mattheus
11:25: In die tijd antwoordde Jezus en zei-
de: Ik dank u Vader, Here des Hemels en
der Aarde, dat Gij deze dingen voor de
wijzen en yerstandigen verborgen hebt, en
hebt ze aan de kinderkens geopenbaard.
En dat zijn de kinderkens in de genade.
Onlangs hoorde ik iemand zeggen: „Als in
de bijbel gestaan zou hebben dat de vis
drie dagen en drie nachten in Jona gezeten
had, zou ik het nog geloven, omdat Gods
woord het zegt".
D. WILGENBURG, Haarlem.
Naar aanleiding van het artikel ..Het
mysterie van de goddelijke geboorte zou
ik de lezers de volgende bijbelteksten ter
aandachtige lezing willen aanbevelen: Jo
hannes 9:35-41, Lucas 9: 20-22, Lucas 10:
21, Mattheus 16: 15-17, 1 Johannes 4: 1-3,
Galaten 1: 6-9, Efezen 6: 10-13. Waar de
bijbel letterlijk en waar hij symbolisch
moet worden verstaan is volgens mij een
gave van de Heilige Geest. Geen mens
is in staat ons deze begrippen bij te bren
gen. Maar een aandachtige lezing van bo
venstaande teksten (natuurlijk zijn er
veel meer), kan misschien velen tot be
ter begrip van deze matierie brengen.
M. G. KLINKERT, Haarlem.
(Hiermee sluiten wij de discussie over
de maagdelijke geboorte).
Het was dan zover. Kampioen van Ne
derland 1966-1967 Ajax, zou komen als
sparring-partner van het Israëlische elf
tal. Wanneer er zich zo'n gelegenheid
voordoet dat er een elftal uit Neder
land komt sta je altijd weer voor een
dilemma: „Voor wie moet je nu eigen
lijk zijn?" Voor het Nederlandse team,
in dit geval Ajax? Per slot van rekening
ben je geboren en getogen in Nederland:
Hongaren blijven van goulash houden, de
Engelsen van hun whisky/soda en de
Hollander van, ja. van Ajax. Of moet je
voor Israel zijn, dat toch je nieuwe va
derland is. Zo komen er bijvoorbeeld naar
zulke wedstrijden bosjes mensen, die fei
telijk niets met voetballen hebben uit te
staan, maar die het leuk vinden oud-land-
genoten, waarover iedereen zo vol is, aan
het werk te zien.
Welnu ik zou hulde willen brengen aan
Ajax. Ik geloof de eerste maal een „va-
kantieploeg" aanschouwd te hebben, die
niet eventjes de centjes kwam opstrijken
doch 2 x 45 min. hongerig voetbal speel
de; een ploeg die tot het laatste fluit
signaal trachtte met constructief voetbal
en aantrekkelijk spel haar doelpuntenhon-
ger te bevredigen. Hier dus het eerste
verschil met de andere, ook in Israel
veel uitgenodigde, buitenlandse sparring
partners.
Bovendien bleek dit Ajax een sympa
thieke ploeg te zijn, spelende zonder de
gebruikelijke arrogantie, die dergelijke
ploegen over het algemeen tegen zwakke
tegenstanders aan de dag leggen. Een
speelse ploeg, waarin iedereen wil bewij
zen een vakman te zijn ten einde zijn
baas aan het eind van het jaar opslag
te kunnen vragen.
Dit alles uitte zich in het derde ver
schil: de houding van het publiek. Het
Israëlische publiek is vaak een heetge
bakerde en chauvinistische zich luidruch
tig roerende menigte, die de objectiviteit
meestal uit het oog verliest en die de
goede hoedanigheden van de tegenpartij
nauwelijks of niet waardeert. Echter niet
in genoemde wedstrijd. Men had oog voor
de voetbalkunde die men te zien kreeg.
Men was enthousiast over het sympa
thieke optreden van Ajax, dat keer op
keer een open doekje van het publiek
kreeg. Werkelijk een zeldzaam voorko
mend feit. De scheidsrechter werd op
zijn vingers getikt (uitgefloten) bij een
beslissing in het nadeel van Ajax en werd
uitgejouwd toen hij Israel een penalty ca
deau gaf.
Ajax kreeg na het laatste fluitsignaal
een langdurige staande ovatie, werkelijk
'n unicum voor buitenlandse voetbalploe
gen op Israëlische voetbalvelden. De uit
slag 6-1 was onbelangrijk. Ajax bedankt.
U was een uitstekend ambassadeur voor
uw land bij een zomerse temperatuur van
ongeveer 25 graden celsius.
ALBERT DE VRIES Azor (Israel).
Naar aanleiding van uw artikel Sociale
ethica van 13 december zou ik speciaal
de aandacht willen vragen voor een groep
ambtenaren, die op 45 a 50-jarige leeftijd
in Rijksdienst (Financiën) zijn getreden.
Aangenomen voor zogenaamde rand-
werkzaamheden, worden zij door perso
neelstekort in de hogere rangen, dikwijls
al spoedig ingezet voor verantwoordelijke
werkzaamheden en meestal tot tevreden
heid van hun directe superieuren.
Een eventuele aanvraag naar gelijk
waardige honorering naar de aard der
werkzaamheden, wordt door het ministe
rie door een feodale, duistere, dor theo
retische taakwaardering, gespeend van
alle zin voor realiteit en menselijkheid,
getorpedeerd.
Wel wordt sinds een paar jaar aan deze
ambtenaren een uitloop gegeven in een
hoger salaris, na een diensttijd van 15
jaar, aanvangende met 25.- per maand:
een lachertje, want gezien hun leeftijd
halen de meesten het amper of helemaal
niet.
Een vroegtijdiger taalwaardering reke
ning houdend met ervaring, algemeen in
zicht en verantwoordelijkheidsgevoel, aan
oudere personen nu eenmaal eigen, zou
zeker op zijn plaats zijn.
In vele gevallen zijn de betreffende
ambtenaren of hun echtgenoten genood
zaakt de „status" van ambtenaar hoog te
houden.
Ten opzichte van het jongere personeel
dat door een te volgen vakstudie in de
gelegenheid wordt gesteld hun positie te
verbeteren, kan men zeker van discrimi
natie spreken.
Het meest vreemde hierbij is zelfs,
dat ondanks deze vakopleiding het ver
loop in deze groep groot is te noemen,
waarvan bij de gediscrimineerde groep
niets blijkt, vermoedelijk omdat door hun
leeftijd de verbetering van hun positie
buiten deze dienst als regel zeer moei
lijk zal zijn.
RIJKSAMBTENAAR
(naam en adres bij de redactie bekend)
Een klein gedichtje voor „ERBIJ"
Het gaat hier om de letter IJ.
Het brengt de Nederlandse spelling
Wel degelijk weer op de Helling
Heel in 't verleden klonk het wel
Als iemand zei van „Koopvaardij"
Dat klonk heel deftig, gedistingeerd
Dat woord is eig'lijk te geleerd.
Het bleef lang bij de „Koopvaardij"
Betrekkelijk maar kort geleden
Kwam daarin wel verandering.
Het was tot nu maar onderling
Dat Makelaars het samen spelden
De nieuwe naam „Makelaardij".
Nu kon men aan twee kanten snijden,
Het klonk zo arm „Makelarij"
Verschilt niet veel van „Zwijnerij",
Ook niet van Bakker Slagerij"
En wat zo meer met IJ geschreven
Nu, Schilders, allen aan de slag.
Er is veel werk, en kort de dag.
Op elke winkelruit moet prijken
Van slager Bakker Wasserdij
De D van deftig, voor de IJ.
J. JANSEN, Haarlem.
(Inderdaad, meneer Jansen de grote
Van Dale geeft alleen makelarij"de
makelaars echter honden aan de „d" vast
Redactie).
In uw courant van 13 december schrijft
u in een artikel over tandverzorging on
der meer over overbelaste tandarts-prak
tijken. Het volgende is ons overkomen:
Toen wij nog in het ziekenfonds zaten en
steeds voor de halfjaarlijkse controle kwa
men had ik de tandarts al meermalen
gevraagd iets aan het gebit van mijn
zoontje te doen. Dit was volgens hem niet
mogelijk. Toen ik echter particulier ver
zekerd was zag hij plotseling wel een mo
gelijkheid. Tandsteen verwijderen was vol
gens hem niet nodig: dit was een kwestie
van goed poetsen. Onder de particuliere
verzekering was het plotseling twee maal
per jaar nodig. Eigenaardig, vindt u niet?
Naam en adres van inzender bij de re
dactie bekend.
(naam en adres bij de redactie bekend)
We zijn oecumenisch en we zijn pro
gressief; We zijn radicaal, ja. zéér mens
lievend, sportief; We zijn óók vrijgevig
en bezuinigen niet op de hulp voor het
„achtergebleven gebied", Maaaarrr
doen we dit óók in ons dagelijks leven.
Voor „hen, onder óns", die zijn „achter
gebleven"? Ja. we zijn voor de armoe
zo bang als de dood; Helpt BIJZONDERE
NODEN dus óók uit de nood!
J. WIELING,
Heemstede.
ADVERTENTIE
;;vc%>v
de ruiiter
ft -jpter*'
1 -Muffin
jmjviru-innriru-uTnru-u-tru'viJVVwvnnrd'vnrM-onnrrMVVV'r^
ADVERTENTIE
Met verbazing heb ik de reactie van
een van de lezers op het toekomstig Kat
tendorp gelezen in de krant van 18 no
vember. Deze lezer vindt de stichting
van een kattendorp in een tijd van wo
ningnood onverantwoord. Ik vind wel,
dat er aan de vergelijking tussen wo
ningszoekenden en zwerfkatten wel het
een en ander schort. Woningzoekenden
kunnen tenslotte in hun eigen levens
onderhoud voorzien, terwij katten altijd
afhankelijk zijn. Als het buiten guur is en
u zit warm binnen, denkt u dan eens aan
het lot van deze stakkers. Centrale ver
warming in Kattendorp is ook geen luxe,
vooral 'n verband met het slechte klimaat
van Nederland. Kortom, ik juich de stich
ting van Kattendorp ten zeerste toe.
G ,J. VAN DONSELAAR, Haarlem.
