3
MAX ARAB
w
I
DE VEELZIJDIGE
C
V
Q
X
GRATIS
t&i
Kerst-Erbij
Bi»
ft
rpjruó^i-JUM^jrrl
MAX ARAB is een jonge car
toontekenaar wiens grapjes u vrjj
regelmatig in Erbij aantreft. Zijn
meestal milde humor, die altijd de
menselijke zwakheden tot mikpunt
heeft, is stellig voor een goed deel
gevormd door het nogal wissel
vallig leven dat hij totnutoe geleid
heeft. Arab begon, als veertien
jarige Maxje, met chemische proef
nemingen die ten doel hadden, een
vreedzame toepassing voor nitro
glycerine te ontdekken, hetgeen
niet gelukte. Voor hij al experi
menterend het ouderlijk huis kon
opblazen ontdekte hij een nieuwe
roeping: dirigent worden. Maar in
plaats daarvan zonden de oudelui
hem naar de Academie voor Beel
dende Kunsten in Arnhem, waar
hij behalve de tekenstift ook de
penhouder hanteerde. Uit die jaren
dateert zijn eerste roman, een
schrijnende, goeddeels onleesbare
aanklacht tegen de gevestigde
maatschappelijke orde, die nooit
werd uitgegeven.
DAAROP ontwikkelde hij als
etaleur een enorme vaardigheid in
het decoratief aan- en weer uit
kleden van gipsen mensenfiguren,
waarvan hij ten onrechte veronder
stelde dat er grote vraag naar be
stond. Dat bleek niet het geval,
maar daarom niet getreurd. Er was
nog een braakliggend terrein dat
op zijn scheppingsdrang wachtte:
de poëzie. Hij schreef aan de lopen
de band lyrische verzen, hekeldich
ten en vinnige spotliedjes, tot ook
dat (tijdelijk) overging. Volgende
stap: reclame-ontwerper. In welke
kwaliteit hij ervoer dat de meeste
winkeliers genoeg hadden aan een
bordje: „Wij zijn van 12 tot 1 eten".
De stille uurtjes in het reclame
vak doodde Max Arab met het
schrijven van een omvangrijk
lekenspel dat in 1957 een uitgever
vond. Ook de cartoons, waar hij in
die tijd mee begon, gingen prompt
van de hand. AVRO's jeugdomroep
Minjon, en later het cabaret Krik-
Krak, maakten gebruik van zijn
cabaretliedjes en teksten. De KRO
bekroonde een van zijn schep
pingen een Nederlands liedje
met een eerste prijs uit 700 inzen
dingen.
ARAB heeft onlangs een boekje
voltooid, „Reetjes kijken" gedoopt
(met uw permissie), met cartoons,
illustraties, spotliedjes, teksten en
wilde kreten, alles eigen werk. De
teksten zijn Kronkeliaanse cursief
jes vol speelse zinswendingen en
woordgrapjes. De wilde kreten zijn
(ten dele) gillers. „Cultuur be
tekent de klei bakken waar ze je
uitgetrokken hebben", bijvoor
beeld. Of „collectiviteit is een
bundeling van domme-krachten".
Ook puntdichtjes met een ondeu
gende inslag: „Een nylon nacht
hemd op een stoel zei tussen
twee drie gapen ach was de
nacht maar niet zo zwoel dan
kon ik ook weer slapen". Jawel,
dat is Max Arab ten voeten uit, in
al zijn veelzijdigheid. En verder
filmt hij dan nog (experimenteel)
en met succes (vele bekroningen).
Hij geeft een cursus filmen aan een
Volkshogeschool en is redactioneel
medewerker van het maandblad
Smalfilm. Van alle markten thuis
dus. Maar vooral van de cartoon-
markt. Volgend jaar, zegt hij, ga
ik misschien weer wat nieuws
doen. Wel, hij doet maar. Als-ie
maar blijft tekenen. Zijn boekje,
tussen twee haakjes, is een uitgave
van Semper Agendo in Apeldoorn.
H.C.
VOORUVOWNOCREW
Só>
|nnnnnnnfV1|Winnnfu^nfifinrinnfiriiiJWinivififinfirinnf'infifionniinnnrr'in^
