Arce lichtte nieuwe
KNHB-coach Alhouse
over Nederland in
JEAN BESSEMS
stapte on
bevangen
top
klasse
binnen
Amerikaanse methode om
van roken af te komen
RAPPORTEN
BLEVEN
GEHEIM
Amerikaanse
coaches
na dit jaar
alleen nog in
zomermaanden
Sundquest en wellicht ook
Nobels tegen titelhouder
Jean Bessems in librefinale
Geld voor:
wintersport,
uitverkoop,
nieuwe auto of
kleurentelevisie
persoonlijke lening
Heilige angst
Pools vierde
rentree met zege
Stichting BOTA: „Breek ermee!"
I
Waarom
zou u
het niet
lenen?
Algemene Bank Nederland
WOENSDAG 10 JANUARI 1968
15
mrnmmm
msmmmm
U bent welkom bij de
Koersen in Hilversum
Wilskracht
J;-
S f s r,
1
(Van onze sportredactie)
HAARLEM. „Onthoud, dat er
twee doelen zijn. Naast hand
having van uw clubsysteem mo
gelijk maken, dat talentvolle spe
lers het beste honkbal kunnen spe
len. Mijn oplossing zou zijn, om te
komen tot een clubcompetitie zoals
het nu is en daarnaast een meer
stedelijke competitie, waarheen de
beste spelers kunnen promoveren,
als zij dat wensen".
Dat is het oordeel van een van de
vroegere Amerikaanse coaches, die
voor de Koninklijke Nederlandse
Honkbal Bond is werkzaam geweest.
Het is het standpunt van Bill Arce,
uiteengezet in een rapport, dat het
bondsbestuur van de KNHB nooit
openbaar heeft willen maken.
Bill Arce stelt, dat wanneer zes of
acht stedenteams worden geformeerd
met 13 a 14 spelers elk vele voordelen
zouden worden verkregen.
De clubs zouden in kracht niet veel
meer uiteenlopen, omdat de y,room"
van de clubs in de stedenteams terecht
zou komen.
Jonge spelers zouden sneller de
kans krijgen om in een eerste team
te spelen.
Overschrijvingen zouden tot een mi
nimum worden beperkt of geheel ver
dwijnen.
Keuze voor een plaats in het natio
nale team zou niet zoveel jaloezie in
de clubs te weeg brengen.
Spelers van het nationale team zou
den niet afdalen tot het clubpeil en ook
geen problemen voor hun coaches be
tekenen wat nu nog al eens gebeurt.
Iedere topspeler zou zichzelf kunnen
promoveren naar werkelijk tophonkbal
Er zou gedurende het hele seizoen
werkelijk goed honkbal gespeeld kun
nen worden.
Het hele seizoen goed honkbal, daar
draait het om, meent Bill Arce. „Met
werkelijk goed honkbal zal de publieke
belangstelling toenemen en niet be
perkt blijven tot familieleden, vrien
den en clubleden. Met meer toeschou
wers komen er meer en betere facili
teiten. En wat het belangrijkste is,
kleine jongetjes krijgen de kans om
goed honkbal te zien en gaan probe
ren dat te imiteren. Deze jongens kun
nen niet bij de stedenteams beginnen,
dus zullen zij lid van de clubs moeten
worden. Ik voorspel de groei van club
honkbal en verhoging van het peil. Er
is dus een grote kans op een ketting-
reaktie met als resultaat dat er geen
grenzen voor de ontwikkeling van het
spelpeil in Nederland zullen zijn.
Bill Arce, bondscoach van de KNHB
in 1963, kwam tot zijn rapport, om
dat hij meende, dat de Nederlandse
honkbalwereld op 'n kritiek punt was
gekomen. „De basis voor een goede
ontwikkeling is gelegd, maar wat
nu?".
De vroegere bondscoach, die na zijn
arbeid in Nederland regelmatig terug
keerde om met studententeams aan de
Haarlemse honkbalweek deel te ne
men, meent, dat jonge spelers het bes
te honkbal willen spelen wat mogelijk
is. Dat is voor hen belangrijker dan
clubliefde. Of dit juist is of niet, het
bestaat, oordeelde Arce. „Wanneer
deze spelers dus vooruit willen zullen
er steeds meer gevallen van overschrij
vingen komen. Er zijn naar mijn me
ning, (van Arce) al te veel veranderin
gen geweest, die narigheid veroorzaak
ten. De overschrijvingen zullen uw sys
teem ondermijnen en een ongezonde
sfeer scheppen".
Arce sprak zich in zijn rapport ook
uit over het lot van de Nederlandse
coaches. „Goede coaches kunnen niet
behandeld worden als dienaren, want
dienaren zijn geen goede coaches". Te
veel, meende Arce, wordt een coach
door de administratieve leiding van een
club behandeld als een loopjongen, het
geen het moeilijker maakt voor de
coach om gerespecteerd te worden
door zijn spelers.
De voorzitter van de Nederlandse I I (rechts) bij de begroeting van de
Honkbalbond, E. van Steeden, nieuwe Amerikaanse coach Alhouse
en diens vrouw.
(Van onze honkbalmedewerker)
HAARLEM. Dinsdagmorgen 9 januari
was het bijna complete KNHB-bestuur,
bondscoach Charles Urbanus en de TC-le-
den Han Urbanus en Dick Vonk aanwe
zig op Schiphol om de nieuwe KNHB-ad-
viseur, de Amerikaan William G. Alhouse,
met zijn gezin te verwelkomen. Alhouse
die aanvankelijk was aangewezen als op
volger van Archie Allen, bleek in 1964
echter op het laatste moment verhinderd.
Nu komt hij als opvolger van Hal Smetltz-
ly. De eerste zorgen van Alhouse en zijn
gezin zijn echter niet van honkbaltech-
nsiche aard: allereerst zullen zij moeten
wennen aan de barre Nederlandse koude
die wel een heel grote tegenstelling vormt
met het klimaat van Californië.
De 42-jarige William G. Alhouse kwam
niet geheel onvoorbereid op de Neder
landse winter. Dr. William B. Arce die
in zijn Nederlandse honkbaljaar de barre
winter van '62-'63 meemaakte, had hem al
enigszins op de hoogte gebracht. Het was
ook dr. Arce die de nieuwe KNHB-adviseur
op de lijst van kandidaten zette. Arce en
Alhouse kennen elkaar bijna 20 jaar en
het oordeel van dr. Arce over Alhouse
is bijzonder lovend. Vooral de Nederland
se jeugd zal van de nieuwe Amerikaan
kunnen profiteren.
Alhouse heeft een ruime ervaring, zoals
de meesten van zijn voorgangers. Hij speel
de gedurende zijn high-school-tijd in het
schoolteam, tijdens zijn militaire dienst in
het Marine-team, waarna hij vijf jaar als
prof in Brooklyn Dodgers-organisatie speel
de. Als coach is hij nu al zestien jaar ver
bonden aan de Stanford Universiteit (8500
studenten en 800 docenten). Hij heeft bij
zonder veel tijd gespendeerd aan het
jeugdhonkbal en niet dlleen in Palo Alto,
een stad van 30.000 inwoners niet ver
van San Francisco. Alhouse heeft vele
cursussen gegeven voor jeugdhonkbal-
leiders.
Kort voordat Alhouse naar Nederland
vertrok, woonde hij het jaarlijkse congres
van college-coache bij. Daar ontmoette
hij o.a. Hal Smeltzly, Dr. Arce, Archie
Allen en Ron Fraser. Tijdens het con
gres werd de hoofdcoach van de Stanford
Universiteit, Dutch Fehring, uitgeroepen
tot de coach van het jaar. Bovendien
werd de honkbalploeg van deze universi
teit tot het sterkste team uitgeroepen. Op
deze twee onderscheidingen was Alhouse
bijzonder trots.
Alhouse die bijzonder tevreden was met
zijn appartement in het Amsterdamse Bui-
tenveldert, heeft voordat hij zich geheel
aan honkbal gaat wijden, nog een zorg:
zijn twee dochters (15 en 12 jaar oud)
moeten hoog nodig weer naar school.
(Van onze honkbalmedewerker)
HAARLEM. De Koninklijke
Nederlandse Honkbal Bond gaat ge
heel onder Nederlandse vlag varen!
Dat staat te lezen in het jaarverslag
van KNHB-secretaris Martin Bremer.
Dit varen onder Nederlandse vlag
houdt in dat William G. Alhouse, die
gisteren in ons land arriveerde, de
laatste Amerikaanse adviseur is die
gedurende langere tijd in Nederland
zal zjjn. De Amerikaanse coaches
Arce, Allen en Smeltzly en de Neder
landse TC achten de tijd hiervoor rijp.
Dit betekent een groot succes voor
bondscoach Charles Urbanus die nu
al weer ruim anderhalf jaar de ver
antwoordelijke man is.
Toch zal het Nederlandse honkbal niet
geheel zonder Amerikaanse steun komen,
want het plan bestaat om vanaf het vol
gend jaar ieder jaar een Amerikaanse
coach gedurende de zomermaanden naar
Nederland te laten kortien, waarbij dan
vooral gedacht wordt aan Bill Arce, Ar
chie Allen en Hal Smeltzly.
De momenteel al zwaar overbelaste
Charles Urbanus krijgt dus nog meer
werk, maar men heeft nu maatregelen ge
nomen in de vorm van het aantrekken
van een viertal assistent-coaches. Dit vier
tal W. Geestman Sr., Dolf de Zwart,
Cees Herkemij en Fokke Jelsma zal
voorlopig op basis van onkostenvergoeding
werken. Als daartoe een subsidie wordt
verstrekt, zal Charles Urbanus dit jaar
zijn licht mogen opsteken in de Verenig
de Staten.
Uit het bovenstaande blijkt overduidelijk
dat Charles Urbanus zijn werk in de
moeilijke eerste periode uitstekend heef
verricht. Zijn werkgever heeft diverse
maatregelen genomen om hem het wer
ken iets gemakkelijker te maken. Het
allermooiste geschenk dat men onze
bondscoach kon geven, was het volle
dige vertrouwen. Dit gebeurde. Maar nu
is het zaak om zijn positie tot een vol
waardige te maken. Nog steeds is Char
les Urbanus behalve bondscoach en or
ganisator van jeugdhonkbalcursussen,
beheerder van bondsmaterialen. Dat is
een deftige term, maar de vlag dekt
de lading niet. Het betekent dat Urba
nus naast zijn veelomvattende werk ook
nog op de spullen moet passen. En
dat is ondoenlijk en niet in overeen
stemming met zijn functie.
(Van onze biljartmedewerker)
HAARLEM. Het kampioenschap 47/2
in Helmond, waarvoor de libre-wedstrij-
den in Vreeburg speciaal zijn onderbro
ken, heeft geen nadelige invloed op Sund
quest gehad. Zijn laatste twee partijen
beëindigde hij gisteren in 2 en 3 beurten
(moy. 150.00 en 100.00). De partij van 3
beurten sloot hij af met een bekwanfe
serie van 292.
Niettemin reikte Sundquests algemeen
moyenne te kort voor promotie naar de
ereklasse. Daarvoor had hij een te zwakke
start, welke, achteraf bezien, wellicht ver
oorzaakt is door een te grote concentratie
op het kampioenschap 47/2. Dit dooreen
lopen van wedstrijden speelde ook de
ADVERTENTIE
BREMEN. In de zesde nacht van de
Zesdaagse van Bremen heeft het Duitse
duo Rudi Altig-Sigi Renz de leiding her
overd. Zij verzamelden in totaal 400 pun
ten. Een andere Duitse ploeg, Kemper-»
Oldenburg, bezette bij de neutralisatie de
tweede plaats. Gert Bongers en Piet de
Wit staan op 22 ronden als negende ge
klasseerd.
Duizenden mensen vinden het heel
gewoon om geld van ons te lenen voor een
belangrijke aankoop. Waarom zou u in
zo'n geval ook niet een
bij ons sluiten? Wij lenen u het benodigde
bedrag (van 500,- tot 5.000,-)
zónder borg of andere zekerheid;
zónder beperkingen voor wat de
besteding betreft;
mèt kwijtschelding van de nog te
betalen termijnen bij onverhoopt
overlijden.
Over de Persoonlijke Lening zal men u
gaarne op al onze kantoren (meer dan 380)
iedere gewenste inlichting geven.
jeugdige Piet Vet uit Hoorn parten. Kans
loos geworden in deze kwalificatiewed
strijden, koos hij voor deelname aan de
le klas 38/2, waarvan zijn poulle gister
avond startte. Hoewel hij dit verstek gaan
met genoemde reden aankondigde, is het
een niet te accepteren keuze.
Of dit echter de schuld van Piet Vet
is of van de door de K.N.B.B. geschapen
situatie, is nog niet te overzien. Hoewel
Chris Nobels bereid was de laatste partij
voor Vet (tegen Sundquest) te spelen,
zouden reglementair alle door Vet ge
speelde partijen dienen te vervallen. Chris
Nobels wist in zijn drie beurten tellende
partij tegen Hans Sunquest toch nog 78
caramboles te scoren, die echter niet bij
zijn eindecijfers werden opgeteld. Zijn
algemeen gemiddelde van 26.70 betekent
een fraai debuut.
Met zijn 10 matchpunten kan hij vrijwel
zeker r kenen op een finaleplaats, waarin
hij dan Hans Sundquest wederom zal ont
moeten. In deze finale, waar Jean Bessems
zijn titel verdedigt, kan Sundquest trach
ten alsnog de ereklasse te bereiken en zou
ook Chris Nobels wel eens voor een ver
rassing kunnen zorgen.
De eindstand van de voorwedstrijden in
Vreeburg luidt:
H. Sundquest
Chr. Nobels
P. Vet
G. Plooyer
G. Broekhof
12
10
4"
2
2
1800
1709
1129
1124
995
49
64
89
89
84
36.73
26.70
12.68
12.62
11.84
292
150
119
117
185
(Van een speciale verslaggever)
HELMOND. Het smakeloze
zaaltje met zijn inferieure wand
schilderingen, met zijn lampjes
gekleurd als zuurstokken, met
zijn bar, waarboven een luifel met
bungelende lege flessen, en ook
nog enkele verveloze tribunetjes
rond de smetteloze matchtafels,
dat alles weggestopt achter het
stamcafé Van der Reek aan de
Heistraat in Helmond, zal Jean
Bessems uit Cadier en Keer niet
licht vergeten. Het was hier dat
de 23-jarige machine-bankwer
ker in de afgelopen week plotse
ling en onverbiddelijk werd ge
confronteerd met de nationale
biljartstrijd op het hoogste ni
veau, met de grootmeesters in
deze zo moeilijke combinatie van
sport en spel.
Jean Bessems liep tussen de par
tijen door in de nog met weelderige
kerstversiering opgesmukte gelagka
mer wat verloren en verlegen rond.
Maar hij moest vele handen drukken,
zich schouderklopjes laten welgeval
len en vele „pilskes" afslaan, zodat
het wel eens moeilijk was voor de
slanke, donkerharige jongeman, die
op een keramische fabriek in Maas
tricht werkt, om zijn hoofd uitslui
tend bij het biljarten te houden. Toch
was hij niet ondersteboven van al die
belangstelling. De jonge aankomende
biljartster, die op het laatste nip
pertje werd uitverkoren de ereklasse
het hoogste dat men in de natio
nale biljartwereld kan bereiken
binnen te stappen omdat enige spe
lers van de vaste, selecte groep waren
verhinderd, nam het allemaal nogal
laconiek op. Om de lange wachttijden
tussen twee partijen te doden, be
proefde hij nu en dan zijn geluk in
een trekautomaat of luisterde met be
langstelling naar de gesprekken van
de vaste deelnemers in het reizende
„biljartcircus". Over het materiaal
dat „bijna volmaakt" (Henk Scholte)
was, over het iets te snelle lopen van
de tafels (Janus Jacobs), over het
gebrek aan trainingstijd (Bert van
Nijnatten), over de toch goede speel-
sfeer in dit lage en bedompte feest-
zaaltje, waar de ventilatoren zo'n la
waai maakten.
Jean Bessems stond er allemaal
niet zo bij stil, misschien ook omdat
hij nog geen 24 uur van tevoren had
vernomen, dat hij het met de groten
mocht opnemen. Hij had het glim
mende biljartvest en de keu in het
valies gedaan en was naar Helmond
gekomen, met de gezonde, onbevan
gen instelling, dat hij niets te ver
liezen had. Maar ook met de vaste
wil zoveel mogelijk te winnen. De
grote biljartdeskundige, de bijna 60-
jarige Jacobs, gevreesd door iedereen
om zijn tergend langzame spel en zijn
never-say-die-mentaliteit, werd het
eerste slachtoffer van Bessems. Mis
schien ook omdat de jonge Limbur
ger volkomen onbekend was met de
gevaarlijke eigenaardigheden van de
Amsterdamse biljartprofessor. Hij
vertelde het na afloop. „Ik had Ja
cobs nog nooit zien spelen en wist
niet of hij groot of klein, langzaam
of snel speelde. Maar goed ook, ge
loof ik. Ik kwam nu helemaal onbe
vangen aan.de tafel".
De sprong naar de ereklasse was
hem wel meegevallen. „Misschien ook
omdat ik pas op het laatste nippertje
de uitnodiging ontving. En het spelen
voor publiek doet me niet veel. In de
eerste plaats hoor ik of zie ik niets
om me heen als ik speel, pas veertien
dagen geleden heb ik het kampioen
schap le klas 47/2 behaald. Bij m'n
vader in het café en daar was het ook
bomvol."
Pas een jaar speelt Jean Bessems op
de grote tafel. Een sprong waarvoor
de meeste biljarters enige jaren no
dig hebben om zich aan te passen. Da
experts was het echter in Helmond
al spoedig duidelijk: hier stond een
geboren biljarter boven het groene
laken gebogen. Een natuurlijke coup
de queue, hard, zelfverzekerd inzet
ten van de speelbal, een scherp oog
voor positie, plaatsend en koelbloe
dig corrigerend als een volleerd spe
ler.
Jean Bessems is er zich echter ter
dege van bewust dat hij aan de top
nog voor vele onvoorziene omstan
digheden zal komen te staan. Hij
maakte er geen geheim van. „Voor
het brede spel, als de ballen uit el
kaar liggen, daarvoor heb ik nog een
heilige angst. Zo heb ik bijvoorbeeld
nog nooit driebanden gespeeld en ik
weet niet eens of het me ligt. Over
band zal ik nog wel het een en ander
tekort komen. Ik moet het speciaal
hebben van het kleine spel aan de
korte band. Trouwens, daar maken
ook de groten, zoals Scholte, Vultink
en vooral Marty de geweldige series.
En natuurlijk altijd met de hand mee,
zodat je niet achter de rug om moet
stoten".
Nu heeft Jean Bessems een van de
beste leermeesters in de Belg Rene
Vingerhoedt. Twee jaar geleden heeft
deze grootmeester hem onder zijn
hoede genomen. Toch niet meer dan
twaalf dagen per jaar om hem de
fijne kneepjes van dit moeilijke me
tier eigen te maken. Veel tijd kan
Jean Bessems trouwens ook niet vrij
maken. In de avonduren volgt hij een
cursus voor reclametekenaar, zodat
er voor biljarttraining niet eens veel
tijd over blijft. Hoogstens een uurtje
per dag en in de weekends wat meer.
Het voetballen heeft hij er al voor
aan de kant moeten zetten. Bessems
speelde in het eerste elftal van
RKVVC in de le klas van de afdeling
Limburg en deed dat niet onverdien
stelijk maar hij kwam al spoedig tot
de conclusie dat hij moest kiezen of
delen.
Hij heeft aan biljarten de voorkeur
gegeven, maar zegt hij: „uren per dag
biljarten zou ik niet kunnen opbren
gen. Ik wil er wel wat voor doen om
een goed speler te worden, maar in
uitsluitend biljarten zie ik niks. Je
kunt er moeilijk je brood mee ver
dienen en dan zou voor mij gauw de
aardigheid er af gaan."
1 wedstrijd minder gespeeld.
HILVERSUM Harry Pools uit Beverwijk
heeft zijn rentree op de Hilversumse baan op
de enig juiste wijze gevierd. Bij de amateur-
winterkanipioenschappen won Pools met Dazy
H. de panterprijs, een rit over 2000 meter.
Pools liet 2.50.3 noteren na een kilometertijd
van 1.25.2.
De uitslagen van de dinsdag gehouden dra
verijen te Hilsersum luiden:
Tijgerprijs: 1. Donar Spencer (J. Heijman);
2. Elfine; 3. Fernanda Hanover. Win. 14.10, pi.
2.2.2.cov. 5.20, koppel 7.10, trio
2486.90.
Otterprijs: 1. Empereur CH (F. Eerenberg);
2. Edsel; 3. Earl Milkbottle. Win. 3.20, pi. 1.70,
I.90, 2.80, cov. 5.20, koppel 6.10.
Wolvenprijs (le afd.): 1. Barbarossa W (A.
Brouwer); 2. Amad Kinley; 3. Yewel Boy.
Win. 2.60, pi. 1.30, 1.50, 2.50, cov. 4.30, koppel
3.—.
Wolvenprijs (2e afd.): 1. Zevenklapper (E.
de Vries); 2. Acrobaat; 3. Diomedea S. Win.
2.20, pi. 1.30, 3.80, 1.80, cov. 12.—, koppel 7.30.
Amateur Winterkampioenschappen II: 1. Cu-
nera (G. Kapteijn); 2. Donna Fez; 3. Ciscana
Scotch. Win. 6.40, pi. 3.70, 2.80, 2.cov. 8.10,
koppel 6.70, trio 306.80.
Panterprijs: 1. Dazy H (H. Pools); 2. Dox
van Rood en Noot; 3. Donna Hanna. Win.
15.70, pi. 3.20, 1.60, 1.40, cov. 4.40, koppel
10.90.
Beverprijs: 1. Eros Hollandia (M. Vergay)
2. Egyptian Princess; 3. Danilo Manin. Win.
4.30, pi. 1.70, 4.40, 14.70, cov. 12.10, koppel 4.40,
trio 1259.80.
Leeuwprijs: 1. Fils du Coq d'Or (M. Ver
gay); 2. Fan Dancer; 3. Fantast CH. Win. 4.10
pi. 3.20, 5.50, 2.20, cov. 16.10, koppel 7.20.
Totale omzet 155.796,50.
(Van onze correspondent)
ROTTERDAM. In de foyer van het
Rijnhotel zitten elke avond zo'n 160 men
sen, die met roken willen ophouden. De
meesten rookten meer dan één pakje per
dag. Ze zijn afgekomen op de oproep van
de Rotterdamse Advent-kerk om binnen
vijf dagen van het roken af te komen.
Ds. B. Gabriel, predikant van deze kerk,
verzekerde ons dat het zo genoemde vijf-
dagenplan geen religieus karakter heeft.
Het is een Amerikaanse methode, ont
worpen door medici en psychologen en
in Nederland georganiseerd door de stich
ting BOTA (Bond van Onthouders van
Tabak en Alcohol).
Deze stichting is een adept van de
Advent-kerk, waarvan de leden niet ro
ken en drinken. Niet roken is een vorm
van voorkomen van ziekte, welke valt
onder de bijbelse princips van de Advent
kerk.
De Haarlemmer ds. D. Vink van de
Adventkerk en organisator van het ge
heel, leidde de eerste avond in. Hij noem
de argumenten, welke dr. Meinsma ook
gebruikt om aan te tonen dat roken scha
delijk is voor de gezondheid.
Volgens ds. Vink is een sigaret een
vodje papier met wat tabak erin. „We
mogen ons toch door zo iets onbenulligs
niet laten ringeloren", vindt hij.
De leuze van de actie is: „Breek er
mee". De ongeveer 160 aanwezigen moe
ten tot driemaal toe hardop getuigen van
hun voornemen, door op de maat te roe
pen: „Ik breek ermee". Iedere morgen
moet men verder ademhalingsoefeningen
doen. Goed ademen is één van de dingen,
die de nicotine-invloed uit de hersenen
zal doen verdwijnen. Een streng dieet
moet een en ander voltooien.
Vruchtensap en water moeten veelvul
dig worden gedronken. Alcohol is funest,
evenals koffie, thee en gekruid eten. Maar
behalve een dieet is veel wilskracht no
dig om van het roken af te komen. Er
bestaan zogenaamde Power Boxes", wel
ke op sigarettenpakjes lijken, maar die
in plaats van sigaretten een soort bid
prentje bevatten.
Om mentaal niet alleen te staan heeft
de organisatie van de anti-rookcampagne
het partnersysteem bedacht. Iedere aan
wezige krijgt een partner aangewezen, die
hij de komende dagen regelmatig moet
opbellen om te informeren of het moei
lijk is en om hem eraan te herinneren
wat de leefregels zijn.
Alle aanwezigen worden opgeroepen,
hun meegebrachte sigaretten aan de uit
gang in een prullenmand te werpen. Vol
houden schijnt de moeite te lonen. De or
ganisatoren verzekeren althans, dat na de
vijfdaagse kuur ongeveer negentig per
cent van de aanwezigen van hun versla
ving is afgeholpen.
