i
Don Quichot-musical
nog dit jaar in Carré
PANDA EN DE POLYDINGUS
POLLE, PELLI EN PINGO
«gestipt
I
Zo gróót, die
keuken van ons
denken sommigen.
Aubert gestorven
m
C\
DONDERDAG 11 JANUARI 1968
11
jan me hak ror;
om een keuken te kopen
De radio geeft vrijdag
Televisieprogramma's
Kees Stip
Kerkelijk nieuws
af
Een uqrepronkelijke roman doof
38)
„Als we nou allemaal eens rustig
naar beneden gingen", zei Pjotr, „dan
gaan we het eens gezellig uitpraten
en een Pernod drinken".
Wij gingen naar beneden, ik had
geen zin om het uit te praten maar
ik had niets tegen de Pernod. De an
deren waren bijzonder geïnteres
seerd. Zij schenen het heel normaal
te vinden dat twee boezemvrienden
elkander ongans sloegen om een
meisje waar geen van beiden iets
om gaf:
Toen ik op mijn kooi lag, deed miin
kaak zeer en ik had hoofdpijn. Mijn
handen balden zich aldoor tot vuis
ten, zoals de tentakels van de inkt
vis nadat zii afgesneden waren. Ik
vroeg mij af waarom wij dit had
den gedaan, of het Chinese meisie
werkelijk de reden was. Zij was dat
natuurlijk niet, want hij had haar
zelf naar mijn kamer gestuurd, dus
hij kon niet in haar geïnteresseerd
zijn. En ik voelde geen enkele teder
heid voor haar, noch begeerte. De
gedachte aan haar gaf mij een ge
voel van een soort verre kameraad
schap, alsof wij veel dingen gemeen
hadden maar die nooit zouden kun
nen uitspreken omdat onze werel
den te ver uit elkaar lagen.
Ik sliep bijna toen plotseling een
hoofd naast mij opdook. Het Was
Pjotr. ..Zullen we de tafel laten dan
sen?" fluisterde hij. Ik zei: „Nee,
dank je stichtelijk", en keerde hem
de rug toe.
Toen ik naar de patrijspoort in mijn
kooi lag te kijken en de sterren zag
rijzen en dalen met de deining her
innerde ik mij dat ik niets meer nu
serieus moest nemen. In de laatste
plaats mijzelf. Die gedachte was een
opluchting en ik viel glimlachend in
slaap, denkend aan de meester. Juf
frouw De Roos en Poldercake.
Die herihnering. zo licht en on
schuldig, gaf mij een gevoel van
heimwee. Een verspeelde kans, een
verloren kindertijd. Ik wist niet
waarom.
Ik merkte dat ik een vuistgevecht
niet langer als een jongensachtige
uiting van levenslust kon opvatten. Ik
neem aan dat het een bewijs was
dat ik volwassen begon te worden.
Het gevecht met de stuurman had
mij verschrikt door de woede die het
in mij had losgemaakt. Ergens bin
nenin mij was een driftig beest,
waarvan ik het bestaan slechts een
maal tevoren gevoeld had: tijdens
mijn gevecht met de Amerikaanse
kapitein op de steiger in Westport,
nadat ik Hasenfratz tot zinken had
gebracht.
Het gevecht met de stuurman had
een onverwacht resultaat. Ik begon
hem. zijn vrienden, de bemanning
en het schip met andere ogen te
zien. Ik vond ze niet zo grappig meer.
Hun dagelijkse slachtpartij stond mij
tegen, hun constante dringelagen be
gonnen mij te vervelen, en ik kreeg
het op mijn zenuwen van de piano.
De bemanning, die ik eerst zo
schilderachtig en Frans had gevon
den, werd een stelletje lijntrekkers;
de aardige oude kapitein in zijn pya-
ma hield ook op grappig te zijn. Ik
kwam er achter dat hij alleen maar
lag te slapen omdat hij dronken was;
aangezien de jongens weigerden hem
alcohol te geven, moest hij die zelf
kopen en daarvoor verkocht hij, deze
reis, de scheepsklok op een eiland
genaamd Port Cros.,
Voor ik met de stuurman gevoch
ten had zou ik dat waarschijnlijk
amusant gevonden hebben; nu kon ik
het niet helpen mij af te vragen wat
er gebeuren zou als wij in een mist
zouden verzeilen. De enige oplossing
leek te zijn de gehele bemanning op
te stellen aan de reling en hen „Boe!"
te laten roepen met een tussenpoos
van twee seconden, want 'n misthoorn
was er ook niet aan boord.
Er was geen sextant, geen chrono
meter, geen log, geen logboek, geen
pleinschaal, geen logaritmentafel; de
kaarten waren van 1916 en de zeil-
aanwijzingen van 1920, de lenspomp
werkte niet en de kompassen in de
stuurhut en op het achterdek toon
den een verschil van zeven graden.
Omdat ik verondersteld werd mij
met de navigatie te bemoeien, maak
te ik een lijst van de dingen die wij
nodig hadden en liet deze aan de
stuurman zien. Hij nam het luchtig
op en zei dat we die dingen in Mar
seille zouden kopen. Bernard vroeg:
„Met welk geld?" Er kwam geen ant
woord.
Toch trok ik mij van dit alles
eigenlijk weinig aan. Ik had iedere
dag gedoken, dat wil zeggen: ik
noemde „duiken" het aan de opper
vlakte van de zee drijven en omlaag
kijken op de wereld, onder water. Ik
had een paar keer geprobeerd werke
lijk te duiken tot op een diepte van
een meter of drie, maar had mij
daarbij onbehaaglijk gevoeld.
Het was meer een kwestie van
trots geweest dan van belangstelling,
want ik zag de dingen veel beter wan
neer ik rustig aan de oppervlakte
bleef. De wereld onder water was
fascinerend en het gadeslaan ervan
had een kalmerend effect. Het scheen
de buitenwereld naar de achtergrond
te schuiven.
Wanneer ik boven het droomland
schap zweefde, met zijn blauwe prai
ries, zijn met bloemen begroeide
hellingen, zijn woestijnen van zand
met zeeëgels en zeesterren en vteem-
de worstachtige dingen, waarvan ik
niet wist of het planten of dieren
waren, voelde ik mij in een totaal
andere wereld. Een droom.
Wij voeren langzaam langs de kust
en ik zag steeds verschillende land
schappen van een adembenemende
schoonheid, vreemd belicht deor de
schuine zonnebanen, die door het wa
ter vielen en waarin stof scheen te
dansen als in een kathedraal. De
wereld onder mij scheen zich lang
zaam voor mij te openen, iedere dag
zag ik meer. Ik begon de vissen te
herkennen, waarvan alleen de klein
ste enige belangstelling voor mij
toonden; ik zag colonnes van geel en
zwart gestreepte vissen paraderen en
wist, dat de eenling die voor hen uit
zwom de leider was, want zodra hij
een obstakel bereikte, draaide hij
snel om en de andere volgden zijn
voorbeeld in een honderdvoudige be
weging, als Pruisen. Ik begon de rog
gen te kennen, donkere zwaarmoedi
ge vleermuizen van de diepte, die
volkomen ongevaarlijk waren en
schenen te zoeken naar iets dat zij
verloren hadden.
(Wordt vervolgd)
)WWW|>tVWW|IWWMWMIIWWWWWM%niWWWIIIIWWWWW»*W'WWWfWIIWWWWWIWIWWWWIIWWWW»WWVWIW>nWIWI«WIIWI
(Van onze correspondent)
WENEN. Ook in ons land zal de
Amerikaanse musical „De man van la
Mancha" worden opgevoerd, en wel eind
dit jaar in Carré. Het overweldigende suc
ces in Wenen heeft de musicai-producer
Paul Keizer, die onder andere Anatevka
in Nederland uitbrengt, in zijn mening
gesterkt, dat hij deze musical ook in Ne
derland moet opvoeren. Hij heeft de
Nederlandse vertolkers reeds in zijn
hoofd. Het succes in Wenen is daarom zo
opvallend, omdat er tevoren geen reclame
was gemaakt.
De Weense muziekkritiek is veelal ge
reserveerd, maar via de eerste voorstel
ling hebben alle bladerrde^e musical ge
prezen. De „Kurier" opende "zijn bespre
king met de kop: „Dit mag u niet misseiï".
ADVERTENTIE
Ze denken: als wij beginnen aan een
gemakkelijke keuken, zijn de kosten niet
te bespringen. Maar de inbouw kan
plaatsvinden per stap: een wand, de
onderkastpartij, de bovenkasten. Dan
groeit het. Of financiering, dat kan ook.
Kom, laten we u een IDEE mogen geven
Dan kunt er verder over denken.
kruisstraat 38
Het Weense ensemble gaat hiermee op
tournee door West-Duitsland en Zwitser
land. In het libretto worden de voor
naamste avonturen van Don Quichot uit
gebeeld: zijn gevecht met de windmolens,
zijn intrek in de herberg die hij be
schouwt als het kasteel van een graaf, de
economie waarin hij tot ridder wordt ge
slagen en waarbij hij de naam krijgt „rid
der van de droevige figuur" en vooral
zijn verheerlijking van Dulcinea.
(Van onze correspondent)
PARIJS. De deken der Franse com
ponisten, Louis Aubert, is gisteren in
zijn Parijse woning op 91-jarige leeftijd
gestorven. Aubert zette tot in onze dagen
de traditie voort van Gabriel Fauré, in
wiens compositieklas op het Parijse con
servatorium hij als medeleerling van Mau
rice Ravel studeerde. Louis Aubert, die
ook vele jaren als criticus is opgetreden,
laat een oeuvsg na van liederen, kamer
muziek, symfonische wej-ken en vooral
van balletten als „Cinima" en opera's
als „Het blauwe woud",' die in Parijs
en in Boston niet zonder succes werden
opgevoerd.
Wanneer de naam van Louis Aubert
door die van zijn grote tijdgenoten De
bussy, Ravel, Roussel en Dukas vooral
buiten de grenzen van zijn vaderland
duidelijk overschaduwd werd, dan zal
hij vermoedelijk toch de historie ingaan
als een oprecht en zuiver vertegenwoor
diger van het impressionisme in de Fran
se muziek van deze eeuw.
Premire. Het Nederlands Dans Theater
heeft woensdag in de Koninklijke
Schouwburg in Den Haag een ballet van
de Amerikaan Glen Tetley op muziek
van Oedeon Partos „Mythical hunters"
voor het eerst uitgevoerd.
Cyclotron. In Groningen is een begin ge
maakt met de opbouw van het grootste
isochrone cyclotron in Nederland dat
in opdracht van de rijksuniversiteit in
Groningen door Philips in Eindhoven is
ontworpen en gebouwd. De universiteit
hoopt dat het kernfysisch onderzoek,
onder leiding van professor dr. H.
Brinkman, met dit cyclotron binnen
twee jaar een aanvang kan nemen.
Nederland I. De vijftig minuten van het
voorprogramma, die overblijven na het
nieuws, Pipo en de reclame, heeft de
VARA aan Milo Anstadt gegeven, die
zijn serie documentaires over landen ach
ter het ijzeren gordijn voortzet. De
Oekraïne, de korenschuur van Rusland.
Hieraan zullen drie programma's worden
gewijd. In dit eerste voornamelijk de
beide grote steden Kiew en Lwow. In
het avondprogramma eerst „Achter het
Nieuws" en de quiz „Per seconde wijzer".
Tenslote een eenakter van George Ber
nard Shaw, „Inca van Perusalem".
Shaw, die dit stuk tijdens de eerste we
reldoorlog schreef, bedoelde met de
denkbeeldige Inca de Duitse keizer. Een
meisje wil graag met een prins trouwen
en wordt daarom kamenierster van een
prinses, die op haar beurt zal worden
uitgehuwelijkt aan een zoon van de Inca.
De rol van de Inca wordt gespeeld door
Ton van Duinhoven. Ina van Faassen is
het lieve kamenierstertje. Andere mede
werkenden: Wim van den Heuvel Kitty
Courbois, Paul Deen en Jan Hundling.
Ton Lensink vertaalde het stuk. spreekt
het voorwoord en voert de regie.
Nederland 2. De NTS met Pipo, de re
clame, het journaal, „van Gewest tot Ge
west" en „Mensen in de Sport". Na het
tweede journaal de KRO, eerst met een
aflevering van de serie „Mijn broer en
ik" van Eli Asser. Het verhaal speelt
zich af in de wereld van de reclame,
waar de gebroeders Jons en Sander Kal
leman een eigen bedrijfje hebben. Ze
houden van stunts en zijn bereid de gek
ste opdrachten uit te voeren. De titel
van het tweede deel is „De Scheve
Schaats van Harry Drogemalen". Vaste
medewerkenden zijn Mieke Verstraete,
Jan Blaaser, John Lanting, Hetty Ver
hoogt en Sylvain Poons. Gasten Dini de
Neef en Hans Boskamp. De rest van de
avond wordt gevuld met drie documentai
res. Eerst een aflevering van de Engelse
serie „Survival", waarin aandacht wordt
besteed aan de bescherming van vliegtui
gen tegen vogels. Vervolgens „Gamma",
het wetenschappelijk journaal, waarin
aan de orde komen: het maken van een
bestuurbare kunstarm, die aan de zenu
wen van de mens wordt verbonden, de
uitgave van een dierkundige encyclope
die en de achtergronden van menselijke
prestaties. De avond wordt afgesloten met
een kerkelijke uitzending getiteld „Kerk
vol scheuren". Zij gaat over de kerk in
Zweden, waar volgende zomer de vierde
assemblee van de Wereldraad van Ker
ken wordt gehouden.
HILVERSUM I
-ifcOO Nws. 7.10 Het levende woord- 7-15 Ra-
dinerie. 8.12 Voor de huisvrouw .9.35 Wa
terstanden. 9.40 Schoolradio. U.OQ Klassieke,
gramm. muziek. 11.00 Nws. 11.02 Voor de zie
ken. 12.00 Van twaalf tot twee. 14.05 School
radio. 14.30 Musiesta. 15.00 Semi-klassieke or
kestwerken. 15.30 Voor oudere luisteraars.
16.00 Nws. 16.02 Actualiteiten. 16.05 Lichte
gramm. muziek. 16.30 Voor de tieners. 17.15
Jazztrio. 17.30 Sportkompas. 17.50 Actualitei
ten. 18.00 Kerkorgelconcert. 18.30 Nws. 18.45
Actualiteiten. 19.05 Lichte gramm. muziek.
19.40 Wereldpanorama. 19.50 Uit. 21.15 Moe
der van de Guerrilla (hoorspel). 22.00 Jazz
muziek. 22.30 Nws. 22.40 All In. 23.55 Nws.
HILVERSUM II
7.00 Nws. 7.10 Ochtendgymnastiek. 7.20
Lichte gramm. muziek. 8.00 Nws. 8.10 Radio
journaal. 8.20 Lichte gramm. muziek. 8.50
Morgenwijding. 9.00 Operaconcert. 10.00
Voor de kleuters. 10.10 Arbeidsvitaminen.
11.55 Beurs. 12.00 Blik op de wereld. 12.27 Me-
ded. t.b.v. land- en tuinbouw. 12.30 Overheids
voorlichting voor de landbouw. 12.40 Lichte
gramm. muziek. 12.50 Lezing. 13.00 Nws.
13.10 Actualiteiten. 13.30 Semi klassieke
muziek. 14.20 Wikken en wegen. 14.30 De
universiteit en studentenproblemen (klank-
'y
42. „Je moet niet zo lachen!" zei Panda tot de Poly-
dingus. „Want dan gebeuren er alleen maar vervelende
dingen. Er komen scheuren van en dat is heel ge
vaarlijk!" „M-maar ik kan er echt niets aan doen.
mompelde het ventje met een droevige pruillip. „Als
ik iemand hoor niezen, moet ik toch zó lachen
Op dat moment werd hun gesprek onderbroken door
de nadering van een vreemdeling. „W-wie is dat?"
vroeg de Polydingus verblekend. „Is d-dat een reus?"
„Nee, hoor!" zei Panda geruststellend. „Dit is de Mees-
ter-Ontdekkingsreiziger. Hij doet geen kwaad!" Maar
niet ver van hen vandaan was iemand, die wèl kwaad
wilde doen. Dat was Sloer Sluipstra, die met een aan
tal gevaarlijke wapens was aangekomen, en nu op het
punt stond om de Polydingus te vangen. Dood of le
vendprevelde de schurk, een handgranaat scherp
stellend. „Het is vervelend dat die andere twee bij
hem staan maar daar is niets aan te doen. Ik wil
mijn beloning!" En met die woorden gooide hij
DAAR KOMT EEM
ONWEER OPZETTEN
WE HEBBEN
SEEN VALSCHERM
NO0I6, WE
ZO DICHT 8IJ
DE6R0ND
PAT WE 6R
WEU ZO VAN
AF KUNNEN
SPR(N6EN
OEI, HET TA PUT
KRIMPT IN DE
RESEM.'
VLUS, EEN
PARAPLU'
254? -K.
beeld). 15.00 Vliegende blaadjes. 15.20 Le
zing over films, 15.30 Noten-Festival. 16.00
Nws. 16.02 Thuis. 16.30 Voor de kinderen.
16.45 Moderne muziek. 17.40 Informatie. 18.00
Nws. 18.15 Commentaar op informatie. 18.20
Uitzending van het G.P.V. 18.30 Hee. 19.60
Jazz-rondo,19.20 De Nederlander van mor
gen (lèzingi 10,30 Nws. 19.351iCriterium. 20.00
Revolutie. 21.00 Moderne en klassieke mu
ziek. 21.50 Klassieke muziek. 22.30 Nws. 22.40
Actualiteiten. 22.55 Prettig weekend. 23.55 Nw
HILVERSUM III
9.00 Nws. 9.02 Licht platenprogramma.
11.00 Nws. 11.02 Licht platenprogramma.
12.00 Nws. 12.02 Ons kent ons. 13.30 Help.
14.00 Nws. 14.02 Actualiteiten. 14.05 Platen
programma. 15.00 Nws. 15.02 Muziekkantjes.
16.00 Nws. 16.02 Operette. 17.00 Nws. 17.02
Sport. 17.05 Gevarieerd platenprogramma.
BRUSSEL 324 m.
12.00 Nws. 12.03 Lichte muziek. 12.40 Wéer-
bericht. 12.48 Muziek voor strijkinstrumen
ten. 12.55 Buitenlands persoverzicht. 13.00
Nws. 13.20 Tafelmuziek. 14.00 Nws. 14.03
Schoolradio. 15.30 Lichte muziek. 16.00 Nws.
16.03 Beurs. 16.09 Lichte muziek. 17.00 Nws.
17.15 Etnische muziek. 17.45 Vocale wereld
successen. 18.00 Nws. 18.03 Voor de solda
ten. 18.28 Paardesport. 18.30 Lichte orkest
muziek. 18.35 Tips voor het verkeer. 18.40
Orkestmuziek. 18.45 Sport. 18.52 Taalwenken.
18.55 Zang. 19.00 Nws. 19.40 Pianomuziek.
19.45 Echo's uit de natuur. 20.00 Lichte or
kestmuziek. 20.30 Licht programma. 22.00
Nws. 22.15 Dansmuziek. 23.40 Nws.
VOOR DONDERDAG
NEDERLAND I
.18.5Q..Pipo de clown. 18J»6 Reclame. 19.00
Journaal. 19.03 Reclame. 19.06 De Oekraïne.
19.56 Reclame. 20.00 Journaal. 20.16 Reclame.
20.20 Achter het nieuws. 20.50 Per seconde
wijzer (quiz). 21.30 De Inca van Perusalem,
komedie van G. B. Shaw. 22.30 Journaal.
NEDERLAND II
18.50 Pipo de clown. 18.56 Reclame. 19.00
Journaal. 19.03 Van gewest tot gewest. 19.25
Mensen in de sport. 20.00 Journaal. 20.16
Reclame. 20.20 Mijn broer en Ik (tv-feuille-
ton). 20.55 Vogels contra Jets (TV-film). 21.20
Gamma. 22.00 Kerk in Zweden (documen-
tare). 22.30 Journaal.
VOOR VRIJDAG
NEDERLAND I
10.20 Schooltelevisie. 18.50 Pipo de clown.
18.57 Reclame. 19.00 JOurngal. 19.03 Recla
me. 19.07 Luipaard op schoot. 19.30 De vlie
gende non (TV-film). 19.56 Réclame. 20.00
Journaal. 20.16 Reclame. 20.20 AVRO's Tele-
vizier. 20.50 Zo zingt de Jordaan. 21.30. Voor
de vuist weg. 22.40 Journaal.
NEDERLAND II
18.50 Pipo de clown. 18.56 Reclame. 19.00
Journaal. 19.03 Weekjournaal voor slechtho
renden. 19.25 Tips voor het vrije weekend.
20.00 Journaal. 20.16 Reclame. 20.20 Vi-
docq. 20.45 Amusementsprogramma. 21.30
Farce Majeure. 21.50 Hier en nu. 22.10 Het
andere Vietnam. 22.20 Journaal.
01
Nu het verwisselen van vitale onder
delen in het menselijk lichaam zozeer
om zich heen begint te grijpen dat men
geen ziekenhuis meer durft te betreden
zonder zijn hart vast te houden, lijkt
mij de tijd gekomen om u het authen
tieke rapport voor te leggen van een
bevriend chirurg, dr. Alexander Mc-
Knife, die reeds geruime tijd geleden
in zijn kwaliteit van eerste chirurg van
het Trossackhospitaal een geslaagde
harttransplantatie verrichtte.
„Nadat de medische raad van ons
hospitaal herhaaldelijk bij de regering
had aangedrongen om subsidie voor
een eigen afdeling voor de ontwikke
ling van wetenschappelijk onderzoek,
werd ons vorig jaar een witte muis
ter beschikking gesteld. Het diertje had
rode oogjes en heette Minnie. Om te
verhinderen dat iemand haar kwaad
zou doen nam ik haar mee naar huis,
waar zij door mijn vrouw en kinderen
met grote hartelijkheid werd ont
vangen. Zij werd ons liefste huisdier en
gedijde voorspoedig onder de lekkere
hapjes die iedereen zich beijverde haar
toe te schuiven. In deze voorspoed
kwam een tragische wending door de
komst van tante Priscilla. Het goede
mens had zich voorgenomen het diertje
eens extra te vertroetelen. Misleid door
de naam kocht ze daarvoor een zakje
muizentarwe. Toen ik thuiskwam was
het te laat om Minnie te redden. Wel
slaagde ik erin het hart als preparaat
in leven te houden, en door dit voort
durend bij te voeden met een mengsel
van roggemeel en gist wist ik te be
reiken dat het binnen enkele maanden
uitgroeide tot het formaat van een vol
wassen menselijk hart.
Nu het donorprobleem zo gemakke
lijk was opgelost begon ik uit te kijken
naar een patiënt wiens leven ik met
dit hart zou kunnen redden. Het meest
dringend leek mij dit voor een zekere
Ben Nevis, die in sterke mate leed aan
wat hartspecialisten een whiskyhart
noemen. Ik vroeg hem toestemming de
operatie uit te voeren zodra de om
standigheden dit noodzakelijk zouden
maken en hij stemde na enig nadenken
toe. Een week later werd hij met een
zware hartaanval naar het hospitaal
gebracht. Het schijnt dat hij onderhan
delingen had aangeknoopt met 'n aan
tal geïllustreerde weekbladen. De be
dragen die deze hem hadden geboden
voor een geslaagde fotoreportage sche
nen voor zijn hart te hoog te zijn
geweest.
Hier was geen tijd te verliezen. Met
een inderhaast getraind team ging ik
onmiddellijk tot de operatie over en
verving het hart van de patiënt door
dat van de donor. Technisch stuitte dat
op geen enkele moeilijkheid, maar wel
werd mijn concentratie telkens ver
stoord door een aantal onaangename
incidenten. Twee van de verpleegsters
die mij assisteerden bleken verklede
kerels te zijn die bij elk instrument
dat zij mij aanreikten met een pols-
cqjjiera eepjoto. .maakten. ,ln de harf-
longmachine bleek een filmcamera te
zijn ingebouyid e,p de oogspiegel van
~mïjn tweede assistent ontpopte zich als
een flitsapparaat. Gelukkig had ik hier
rekening mee gehouden en terwijl mijn
handen hun volle vaardigheid op de
operatie richtten, bediende ik met mijn
voet de Tri-X-stralenapparatuurwaar
door al het in de operatiezaal aanwezig
gevoelige materiaal onbruikbaar werd
genaakt. De 'operatie slaagde zo goed,
dat Ben Nevis het ziekenhuis drie
weken later geheel genezen verliet.
Bij zijn thuiskomst lag er een brief
van de weekbladen dat wegens 't mis
lukken van de reportage de betaling
niet zou doorgaan. En dat is het punt
waar ik heb gefaald. Ik had moeten
weten dat zijn hart dit niet zou ver
dragen".
Geref. Kerken Vrijgemaakt
Aangenomen naar Brunssum-Treebeek
dr. J. Douma te Rijnsburg, die bedankte
voor Utrecht-N.W.
Geref. Gemeenten
Beroepen te Wageningen C. Wisse te
Elspeet te Nieuwdorp (Z.) J. Karens te
Nieuwerkerk (Z.).
EEN ONHEILSPELLEND GEKRAAK VER-
STOORT RAM'S AAN6ENAME VISIOE-
MSN, HST DREIGENDE GELUID VAM
EEN WRAK DAT ONDER 06 DRUK VAN
HET U/ATER OP SPRIN6EN STAAT...
7 E DOET HAAR EIGEN
DAVY. VLUG, WE MOETEN HAAR
VINDEN!
IK VERBERG ME
IN DIT GANGBOORD
TOT DAVY ME
VINDT.
IK WAARSCHUWDE
PAM NOG, NIET AF
te Dwalen.
Léff
AlHWlLLMUlj
PI B
1033. Fluisterend overlegden de beide
mannen achter het touwwerk, wat hun nu
te doen stond.
„Laten we eerst proberen, met een klei
ne opdracht, of hij werkelijk naar de be
velen van die papegaaipop luistert", zei
de tekenaar. De baas vond dat een uit
stekend idee. Het was hem natuurlijk niet
bekend, dat Dienaar Dzjinn de gewoonte
had elke opdracht letterlijk uit te voeren.
..Dzjinn!" zei de baas krassend, en het
léék op Tutu's stem. Wijd opende de Die
naar de ogen. Hij glunderde bij het idee
een nieuwe opdracht te krijgen en in het
donker merkte hij het verschil tussen echt
en onecht niet op.
„Tot uw dienst", zei hij met zware
stem.
„Wij willen water", zei de baas, want
dat vond hij de eenvoudigste opdracht,
die hij kon bedenken. Hij verwachtte een
glas volmaar in plaats daarvan stort
te een kleine wolk zich plotseling leeg bo
ven baas en tekenaar, die meteen tot op
het hemd nat waren.
