mmsm
HAAR JOURNAAL-
Lindbergh
jubileert
u profiteert
van het meest
uitgebreide
vakantie
programma
nederland
lindbergh
reisbureaux
PANDA EN DE POLYDINGUS
POLLE, PELLI EN PINGO
Mode van 1968
tussen
igt
vamp en da^dy
fï
Eén gezangboek in
gereformeerde en
hervormde kerk
Rijdende eenheid
voor landelijk
reuma-onderzoek
Capucijners
met glas
ZATERDAG 13 JANUARI 1968
8
Bon oorspronkelijke roman door
JAN DB HAKTOO
SE
DE KLEURENHITPAKADE
Sam Ufp
yi.i/lvs/fiuAi/H
HB
I
Ml
ÜH
40)
Zij bleken begrepen te heb
ben dat ik geen roofvogel was die
boven hen zweefde om te doden,
maar alleen maar een dikke, roze vo
gel van contemplatie.
Tegen het einde van de reis werd
de stemming aan boord gedrukt. Er
waren lange gesprekken over geld.
Zij hadden niet meer gevangen dan
tien autobanden, die er niet beter op
waren geworden omdat zij zo lang in
het zoute water hadden gelegen, het
canvas was verrot. Bernard zei dat
hij geen geld meer had, het enige dat
ons u nog redden kon, was de roulet
te en wij hoopten dat de stuurman
geluk zou hebben. Hij was daar zeker
van zei hij, want hij had een systeem.
Hij probeerde mij het systeem uit te
leggen maar ik begreep er geen word
van. He' anige wat ik begreep, was
dat hij twee dagen in het Casino
moest doorbrengen voor het werkte.
„Wij gingen naar Cannes en had
den nogal moeite de haven binnen te
komen. Er lagen lang niet zoveel
jachten als voor de oorlog, maar wij
zagen kans hen allemaal aan te va
ren. Na de vierde aanvaring sleepte
de stuurman de oude kapitein naar
de reling en zei dat hij hem ging ver
drinken. Zelfs wanneer ik de Franse
hartstocht voor overdrijving verdis
conteerde, scheen dit een forse maat
regel. Pjotr en Jacques wisten het te
voorkomen; de oude bootsman liet
het anker vallen toen niemand op
hem lette. Gedurende de ruzie zat een
jongen met een rode wielrennerspet
bii het stuurrad te breien.
Tenslotte werden wij door de mo
torsloep van de havenmeester ge
meerd: hij wilde de papieren van de
kapitein zien en kreeg in plaats daar
van een glas Pernod, hetgeen hem
scheen te voldoen. Toen tenslotte de
loopplank op de wal lag, zei de stuur
man driftig: „Hoor eens. schipper, nu
heb ik er genoeg van. Van nu af aan
neem jij het bevel over. Dit kan niet
langer." Hij had zijn streepjespak
weer aan en zijn paarse sokken; zijn
hoed en wandelstok waren in Mar
seille achtergebleven.
Hij bleef twee dagen weg en
zwoegde in het Casino, maar dit keer
bleek zijn systeem niet te werken.
Toen hij tenslotte terugkwam, neer
slachtig, om één uur 's morgens, had
hij precies hetzelfde bedrag op zak
waarmee hij vertrokken was. Zij
waren achter zijn lysteem gekomen,
zei hij, die schoften hadden aan de
roulettetafel geknoeid. Telkens wan
neer hij op rood gewed had, was
zwart opgekomen. Er zat niets anders
op dan terug te gaan naar Marseille.
Wij voeren dezelfde nacht nog uit,
ik had het bevel. Ik had verwacht
dat het een onplezierig gesprek zou
zijn toen ik het de oude kapitein ver
telde; ijj had een toespraakje gerepe
teerd waarin ik zei dat ik zo ver
schrikkelijk graag weer eens met een
schip wilde manoeuvreren na al die
jaren, en of hij mij zorgvuldig wilde
gadeslaan en het mij eerlijk zeggen
wanneer ik iets fout deed. Het bleek
niet nodig; zodra hij begreep dat hij
weer naar bed kon gaan, deed hij
het.
Ik kwam tot de merkwaardige ont
dekking dat wat wij voor de incom
petentie van de oude kapitein hadden
aangezien in werkelijkheid het ka
rakter van het schip was. Het was
gek. Zodra ik het roer aan stuur
boord legde met de motor op volle
kracht vooruit, begon zij achteruit te
varen; toen ik stuurboord roer gaf,
klonk er een knal als van een ont
ploffende mijn, gevolgd door een
blauwe rookwolk uit het machineka
merluik, en de motor stond stil. Ik
probeerde hem weer op gang te bren
gen maar slaagde er niet in. In de
tussentijd hadden wij drie jachten
gekust, die aan de kade gemeerd la
gen.
Toen ik terugkwam aan dek met
een zwart gezicht en tranende ogen
van de rook, keek de stuurman mij
ijzig aan, maar zei niets. Er was een
lichte landwind en ik besloot haar
naar buiten te zeilen. Dit bleek een
noodlottig besluit: toen de zeilen een
maal bijgezet waren, na een harle
kinade van de schreeuwende beman
ning, wilde het schip alleen maar
dwars wegvaren. Wij naderden een
nieuwe groep jachten met een ver
ontrustende snelheid toen ik een ge
niaal idee kreeg. Als zij alleen maar
dwars weg wilde varen, moest ik
haar haar zin geven, maar haar
dwars laten varen in de richting
waarin ik haar hebben wilde. Ten
slotte wie zei dat schepen niet dwars
mochten varen?
Dat was weer zo'n dwaze traditie
die gedurende generaties was vol
gehouden om de navigatie ingewik
keld te maken. Dus stuurde ik recht
op de jachten af, waarop huiverende
groepjes mensen in pyjama's en ka
merjassen stonden te gillen in pa
niek, en wij dreven zijwaarts de zee
op, als een kreeft. Toen wij eenmaal
buitengaats waren, ging ik naar de
stuurhut om de koers uit te zetten
op de kaart; terwijl ik mij het zweet
uit de ogen wiste zei een tandeloze
stem uit de bovenkooi: „Uitstekend,
jongeman, je hebt niets vergeten.
Wanneer je daar plezier in hebt, vind
ik het best als je haar wilt blijven
commanderen." Ik zei: „Dank u" en
hij zei: „Tot je dienst."
De bedoeling was dat wij naar
Marseille zouden gaan, maar het
schip wilde daar niets van weten. Zij
had haar zinnen gezet op Saint-Tro-
pez. Ik probeerde wat ik kon om
haar ervan af te brengen daarheen
te drijven, maar tenslotte moest ik
het opgeven. Ik begon, net als de
oude kapitein, uitvluchten voor haar
te bedenken, als voor een achterlijk
kind. Ik zei dat het nodig was naar
Saint-Tropez te gaan voor redenen
van navigatie: wij hadden een touw
in onze schroef. Het was een dom
excuus, ik had geen tijd gehad een
beter te bedenken en besefte te laat
dat dit waarschijnlijk het enige schip
ter wereld was waar een touw in de
schroef onmiddellijk kon worden
verholpen.
Pjotr sprong in zee met zijn masker
voor, dook onder het achterschip en
kwam terug met het bericht, dat er
geen touw te zien was. Ik zei, zwak
jes.' „Gunst dat moet er dan uitge
spoeld zijn door de vloed", waarbij
ik vergat dat de Middellandse Zee
de enige zee ter wereld is die geen
eb en vloed kent. Tenslotte gaf ik het
op een uitvlucht voor haar te beden
ken. Ik zei eenvoudig: „Wij gaan
naar Saint-Tropez en daarmee afge
lopen (Wordt vervolgd)
(Van onze speciale verslaggeefster)
HET MAG DAN nog hartje winter
zijn, volgende week zullen de Parijse
modekoningen onthullen wat u deze
zomer aan moet trekken. Men rekent
er op dat de rokken in ieder geval zo'n
vier centimeter boven de knie blijven
en wat de rest betreft als de coutu
riers in de Franse hoofdstad trouw
blijven aan hun boutiquecollecties dan
zult u al spoedig uw keus tussen de
„vamp- en de dandy-mode" moeten
maken. Twee silhouetten geïnspireerd
op de mode van 1930. Er komen weer
veel frou-frou-blouses, spencers, jurk
jes met pofmouwen en plooirokken,
maar evenveel coltruien en vesten met
v-sluiting.
ER ZAL KEUS in overvloed zijn,
zijn, vooral uit broekrokken, die Cour-
règes al voor deze winter lanceerde.
Ze zullen, zo verwacht men, de best
sellers van deze zomer worden. Maar
ook overhemdjurkjes staan hoog geno
teerd, evenals tuniekcreaties. In vamp
stijl, een tikkeltje ondeugend van door
zichtig mousseline, of a la dandy van
wit flannel, rein, rechtvaardig en on
kreukbaar. Maak uw keus en u mag
gerust in de garderobe van uw echt
genoot grasduinen want in Parijs zijn
sportjasjes voor een vrouw „en vogue".
ADVERTENTIE
(50 jaar Lindbergh
wordt gevierd
met een reisgids
van 74 pagina's,
groot formaat, met
veie prachtige foto's in zwart/wit
en kleur)
Raadpleeg, voor U Uw vakantieplan
nen definitief afrondt, nog eerst dit
unieke feestpakket vakantiereizen.
Vraag het aan bij:
Damrak 26 Tel. 222766 Amsterdam
Sarphatipark Tel. 722880 Amsterdam
Geie Rijdcrsplein 25 Tel. 21662 Arnhem
Barteljorisstraat 6 Tel. 17229 Haarlem
Kruiskade 8 Tel. 118432 Rotterdam
Gedempte Gracht 87 Tel. 60158 Zaandam
en boekingskantoren
TSN TOON O 6^
44. Panda was erg verontwaardigd toen de Meester-
Ontdekkingsreiziger hem zo vermanend toesprak. „Als
ik niet had gewaarschuwd, was die handgranaat hier
ontploft!" riep hij. „En dat was héél gevaarlijk ge
weest! Iemand probeerde ons pijn te doen!" Dat is
nog geen reden om zo onrustig te worden!" sprak de
ontdekker. „Rust en kalmte, is ons devies." Maar er was
een ander, die ook erg onrustig was. Dat was Sloer
Sluipstra die het slachtoffer van zijn eigen granaat
was geworden. „Grrrrr!" tierde hij knarssetandend.
MisluktMaar deze keer zal ik die Polydingus krij
gen en daarmee de beloning!" Zo sprekend richtte
hij een mortier op het groepje verderop, en laadde het
met een zware kogel. „We gaan verder met ons onder
zoek!" verklaarde de Meester-Ontdekkingsreiziger in
tussen, onbewust van het gevaar. „Ik wil dat scheur-
effect wel eens zien! Wilt u even lachen, meneer Poly
dingus?" Op dat moment klonk er een harde knal.
oei, ER ZITTEN AFSCHUWÊUJKE SPIJKERS IN
De MATRASSEN -IK HOOP
DAT ONZE NACHTKIE-
DIN6 CR NIET STOK
VAN GAAT
HEERMJK ZIJN DIE VEREN
FAKIR
DAT ZIET ERÜIT
AD5 EEN HOTEL, MIS
SCHIEN KUNNEN WE
DAAR OVERNACHTEN
JE MOET'AA
NATUURLIJK
OMKEREN
JA, IK
HEB OOK WEt
ZIN OAA IN DE
VEREN TE KRUI
PEN.'
i
'''/'Vx
sm-M
Van Yves Saint-Laurent een
vondst in safari-stijl, liet werd
een kaki-kleurig ensemble van
wollen whipcord. Opvallend
detail: een zeer brede tailleband
met padvinderceintuur.
1: grijs
2: marineblauw
3: chocoladebruin
4: gebroken wit
5: royal blue
6: wit
rnrnnnnnnnnnnnnnnji
t-a r -
(Van onze correspondent)
LUNTEREN Voor 1969 is een nieuw
gezangboek voor de hervormde en gere
formeerde kerken in ontwerp gereed. Het
zal een stamdeel van honderden liederen
bevatten, waarvan nummering, teksten
en melodieën gelijk zullen zijn voor de
beide kerken en andere kerken welke zich
er bij aan willen sluiten. Daarbij kunnen
de afzonderlijke kerken, liederen toevoe
gen die alleen in hun eigen kring gang
baar zijn.
De gedachte vond gisteren bij de Gere
formeerde Synode in Lunteren weerklank
Tot voor kort stuitte een bundel van aan
zienlijk geringere omvang op weerstand.
De synode besloot gisteren tot uitgave
van een kerkboek, dat naast de bijbel en
de nieuwe psalmberijming, de belijdenis,
de liturgie en gebeden zal omvatten.
(Van onze correspondent)
LEIDEN. Het Nationale Reumafonds
heeft een mobiele eenheid ten behoeve
van bevolkingsonderzoek ter beschikking
gesteld van het Instituut voor Reuma-on
derzoek in Leiden. De eenheid bestaat
uit twee caravans en een „Landrover"
ter waarde van ruim 160.000 gulden. Het
is de eerste in haar soort op het Euro
pese vasteland. De caravans zijn uit de
Verenigde Staten geïmporteerd. Zij om
vatten een miniatuur-polikliniek met re
ceptieruimte, ruimte voor klinisch onder
zoek en een laboratorium, een röntgenin-
stallatie, een donkere kamer en een wacht
kamer en voorts installaties voor licht,
gas en water, air-conditioning en sanitaire
voorzieningen. De eenheid zal worden ge
bruikt voor een wetenschappelijk onder
zoek van landelijke omvang. Een team
van vier artsen en zeven medewerkers
zal in 1968 omstreeks vierduizend perso
nen boven de vijfenveertig jaar onder
zoeken op het voorkomen van reumatische
aandoeningen.
Nauwelijks lijkt het erop dat de
Staatsloterij en de voetbaltoto hun
hoofdprijs zullen verhogen tot een half
miljoen of er wordt van verschillende
zijden getracht om roet in deze vette
hap te gooien. En dat nog wel uit
de meest edele overwegingen... Stel je
voor", roepen de tegenstanders, dat
een brave, hardwerkende huisvader
plotseling steenrijk wordt. Zo'n man
weet van gekkigheid niet wat hij moet
doen! En dan komen ze met de Duitse
transportarbeider die laatst een half
miljoen in de Ltto heeft gewonnen. De
gelukkige man nam dadelijk zijn intrek
in de duurste suite van het duurste
hotel van de stad. Hij kocht drie sport
auto's en een exclusieve garderobe en
voedde zich met de meest extravagan
te gerechten, om daarna tot de pijn
lijke ontdekking te komen dat hij werd
uitgelachen, wat hem als transportar
beider nooit was gebeurd. Om dit on
gemak te overwinnen huurde hij een
Zwitserse student die hem met mes
en vork leerde eten. Hij zou het
hierin misschien nog ver hebben ge
bracht wanneer niet binnen een half
jaar was gebleken dat het halve mil
joen op was. Daardoor werd hij ge
dwongen voor zijn fatoen in zijn oud
ste nieuwe pak uit stelen te gaan.
Hetgeen toch nog opviel, zodat hij nu
voor het eerstvolgende halfjaar in een
veel kleinere suite in een staatshotel
verblijft.
Wie dit geval als voorbeeld neemt
vergeet dat alle Nederlanders, hoeveel
zij overigens ook van elkaar mogen
verschillen, één eigenschap gemeen
hebben die hen voor een overeenkom
stig lot behoedt. Mochten ze een half
miljoen winnen, dan gaan ze dadelijk
uitrekenen wat ze er mee kunnen doen.
Een attractieve wijze om een half
miljoen te besteden lijkt de aankoop
van een middengroot landgoed in het
oosten des lands. Met een hoofdge
bouw. een tuinmanswoning, een paar
paardestallen en enkele hectaren bos-
en weideland lijkt dit een heel sobere
basis om er in alle eenvoud het leven
van een halve miljonair op te leiden.
Dit wordt u dan ook uitsluitend belet
door de omstandigheid dat u ergens
in de stad verschrikkelijk hard zult
moeten werken om alleen al het sa
laris van de tuinman-chauffeurvan
zijn vrouw, goede kunnende koken,
van de stalknecht, de werksters en
de dagloners te kunnen betalen, aan
nemende dat er dan nog een boterham
voor uzelf op overschiet, hoewel dat
soort mensen daar meestal heel gul
mee is. Nee. dan doet u er misschien
toch beter aan uw kapitaal solide op
de bank te belggen. waar het gauw
een dikke dertigduizend gulden per
jaar opbrengt. Dat betekent dat u er
na aftrek van de belasting, waarschijn
lijk wel een vierhonderd gulden per
week van kunt opstrijken. En daar
hoeft v dan helemaal niet meer voor
te werken. Natuurlijk mist. u wel
de gezelligheid van de zaak.maar mis
schien is de directie bereid u geheel
belangeloos uw opvolger te laten as
sisteren. zodat u weet dat het daar
geen janboel kan worden. Op die ma
nier hebt u van het halve miljoen
geen centje pijn.
Zo schijnt die Duitse transportarbei
der er bij nader inzien ook over te den
ken. Die wil ook graag weer gewoon
aan de transportarbeid. Om zijn vrij
lating te bespoedigen schijnt hij zijn
lepel te hebben opgegeten. Met mes
en vork.
Kees Stip
HOUTEN. Een bord capucijners met
spek en wat tafelzuur is een inwoner van
Houten minder goed bekomen dan an
ders. Hij kreeg namelijk bij de derde
hap een stuk glas in de mond, afkomstig
uit het potje zilveruitjes. Toen hij dat
glazen potje aan een nader onderzoek on
derwierp, moest hij constateren, dat de
leverancier zijn klanten al voor de in
houd had gewaarschuwd. In de pot stond
nameliik: Gratis alas"
K STALEN BALK VALT DWAPS OVER
MARCO'S IUCHTSLAN6 ENSN/JPT DE
ZUURSTOFTOE VOER AF,
PAM Rrn U/T ALLE MACHT, MA4RVER6E„,
eris&eenbe mum indezware balkte
KRIJ6EN
TERWIJL MARCO HET VERTEERDE WRAK BINNEN-
ZWEMT OM RAM JENSEN TE REDDEN, BE66EFT
BOVEN ZIJN HOOFD EEN STALEN BAlKHET.
10.35. DIENAAR DZJINN wist niet meer
naar wie hij luisteren moest. De goede
Dienaar, gewend om één meester te ge
hoorzamen, zweefde van links naar rechts.
Als hij kalm en bedaard was gebleven
dan zou hij misschien het verschil tussen
de ene Tutu en de andere hebben opge
merkt. Maar hij raakte volledig de kluts
kwijt.
,,'t Is een pop", kraste Tutu.
,,'t Is een ballonnetje, vermomd als
papegaai", schreeuwde de schurk.
„Ik ben de baas!"
„Ik ben je meesterrrr".
„Ik
Het zou misschien nog lange tijd zo
zijn doorgegaan, als niet de schurk op
een listige gedachte was gekomen. „Zo ko
men we er nooit uit", zei hij bedaard. „La
ten we een wedstrijd houden om de Dzjinn
te bewijzen, wie de echte Tutu is en wie
de valse"
Tutu vertrouwde het niet. Maar hij be
sloot af te wachten.
