ri
PANDA EN DE POLYDINGUS
POLLE, PELLI EN PINGO
Vervroegde
afschrijving
gebouwen
LSD-verhaal
was verzinsel
FOTO DE LEEUW
ALLER GROOTSE
OPRUIMING
«gestipt
Cl
Bezuiniging op
VS-diensten in
buitenland
Weer relletjes
in Bremen
VRIJDAG 19 JANUARI 1968
15
op kamelen!
WERKELIJK DE
VAN FOTO EN FILMAPPARATUUR
VINDT U BIJ
IN DE GIERSTRAAT 20 - HAARLEM
4111 Wiuw»
l)G» J
1
Een oorspronkelijke roman
JAM DE HARTOG
lor
45)
De anderen waren verrukt, maar
bij het woord „Griekenland" sloeg
mij de schrik om het hart. Ik wist
zeker dat het schip er niet over
dacht om naar Griekenland te gaan.
Ik was bijgelovig geworden met be
trekking tot haar; ik zorgde ervoor
het woord „Griekenland" niet uit te
spreken in onze gesprekken uit een
zwakzinnige vrees dat zij haar oren
zou spitsen en zich schrap zetten.
Toch was ik op haar gesteld ge
raakt; net als de oude kapitein was ik
tot de ontdekking gekomen, dat ik al
les van haar gedaan kon krijgen met
geduld, vriendelijkheid en een stalen
gezicht. Toen ik de oude kapitein
vertelde dat wij naar Griekenland
zouden gaan, zei hij: „O, dat zal
best gaan. Daar is ze al eens eerder
geweest". Om de een of andere re
den was dit een opluchting.
De antiquair had een bedrag als
voorschot betaald, maar hij had het
niet aan de stuurman in handen ge
geven. Hij had een cheque uitge
schreven voor een winkel in Sainte-
Maxime voor een tweede Cousteau-
apparaat. „Wij zullen veel moeten
duiken", zei de stuurman, .daar
om is het maar beter als jij je vast
begint te oefenen met het ding, want
jij en ik? zullen de enigen zijn die
duiken. Als ik Pjotr of de naderen
aan Cousteau op hun rug geef sme
ren zij hem zodra zij een vis zien en
vergeten de antiquiteiten". Ik zei dat
ik bereid was het te proberen.
Ik probeerde het diezelfde mid
dag in de haven van La Ciotat. De
stuurman zette de flessen op mijn
rug en gespte het halster vast, het
ding leek een ton te wegen. Hij stak
het mondstuk in mijn mond en ik
ademde de samengeperste lucht in;
zij smaakte muf en gasachtig. Het
mondstuk was groter dan dat van
mijn respirateur; nadat ik het een
minuut in mijn mond had gehad
voelde ik mij misselijk worden. „Je
bent te dik voor mijn ballastgordel",
zei de stuqrman, „wij zullen er een
paar blokken lood bij moeten doen.
Vier kilo in totaal, denk ik". Hij
schoof nog twee loden blokken aan
de gordel; toen hij die om mijn mid
del gespte zakte ik bijna door mijn
knieën.
„Is dit niet veel te zwaar?" vroeg
ik. „Hiermee zink ik als een bak
steen".
Maar hij zei: „Nonsens. Je zult
merken dat je in het water geen
gewicht meer hebt. Nu moet je eens
goed luisteren. Het hele geval is
doodgemakkelijk, maar er zijn een
paar eenvoudige regels. Ten eerste:
adem zo weinig mogelijk, je lucht is
kostbaar. Als je te haastig ademt
zijn de flessen veel te gauw leeg.
Adem niet helemaal in, maar on
geveer je halve capaciteit; wacht
drie seconden en adem weer uit. Je
zult merken dat je het na een tijd
je automatisch doet. Dan: blijf niet
rondplassen aan de oppervlakte
maar duik; vouw je dubbel, je vin
gers aan je tenen, en je schiet
naar beneden. Zodra je pijn in je
oren voelt stijg je terug, ongeveer
een meter, en slik je je speeksel in.
Je zult merken dat de druk op je
trommelvliezen wordt opgeheven.
Vouw je weer dubbel, duik tot je
weer pijn in je oren krijgt, dat is
ongeveer vijf meter dieper, daar
herhaal je hetzelfde. Je stijgt een
meter terug, slikt je speeksel in tot
de spanning is opgeheven en je ga t
weer vijf meter dieper. Zodra je die
per duikt zul je vissen tegenkomen
die niet bang van je zijn, omdat
ze nog nooit een mens op die diepte
hebben gezien. Ze zijn nieuwsgierig
en zij zullen naar je toe komen om
te kijken. Wees niet bang, ze zullen
je niets doen en vergeet niet dat
zij er onder water twee keer zo
groot uitzien als zij in werkelijkheid
zijn. Je zult in deze haven niets in
teressants tegen komen, misschien
een liche. Die zijn erg groot en zien
er nogal griezelig uit, maar ze zijn
volkomen onschuldig. Als je ze weg
wilt jagen om de een of andere re
den, klap dan in je handen. Voor
het geval je een haai mocht tegen
komen, hetgeen vrijwel uitgesloten
is in deze streek, maar je kunt nooit
weten, trek dan je dolk, tik op je
flessen en hij gaat weg. Als hij terug
komt zal hij nogal dichtbij komen,
want zij zijn bijziende en alles wat
wit is trekt hen aan. In dat geval
geef je hem een kalm prikje met je
mes en hij zal opnieuw weggaan.
Je moet niet stoten, maar hem al
leen maar een zetje geven: zo". Hij
prikte mij in mijn zij met zijn vin
ger, „Begrepen?"
Ik zei: „Ja". Mijn mond was
droog.
„Nog iets" zei hij. „Deze flessen
hebben een reservetank. De kraan
zit onderaan aan de linkerkant, net
boven je heup. Als je lucht op is
draai je hem open, dan heb je nog
tien minuten over".
Toen beval hij de bootsman de
diepte van de haven te peilen. Het
was vijfentwintig meter. „In dat ge
val zou ik maar niet helemaal naar
de bodem gaan", zei hij. „Blijf op
twintig meter".
„Maar hoe weet ik dat ik op twin
tig meter ben?", vroeg ik.
„Dat is heel eenvoudig", ant
woordde hij. „Je krijgt pijn in je
oren en moet een plafond maken,
op de manier zoals ik je verteld
heb, na iedere vijf meter. Dus als je
dat drie keer doet, dan ben je tussen
de vijftien en de twintig meter
Nou, daar ga je dan".
Ik zette mijn masker voor, maar
ik had vergeten erin te spuwen en
het glas beslbeg. Ik nam het weer
af een spuwde erin. „Haal een
aardappel", zei de stuurman tegen
Pjotr. „Op die diepte is speeksel
niet genoeg". Pjotr bracht een aar
dappel, de stuurman sneed die door
midden en wreef de binnenkant van
het glas met de snij kant in. „Je kunt
het beter onder de kraan uitspoe-
lne", zei hij, „dan hoef je dat niet
in de haven te doen".
Ik wilde naar de kombuis gaan,
maar. ik ontdekte dat ik ver voor
overgebogen lopen moest vanwege
het zware gewicht op mijn rug. Mijn
voeten schenen gezwollen te zijn
door het gewicht, mijn zwemvliezen
knelden gemeen. „Laat maar", zei
de stuurman. „Ik zal het wel voor je
doen".
(Wordt vervolgd)
^WWMWWWWWWWWWWIfWWWWIIIWIIIWWIWIWWIlWIWIWWWIIMWWMIWIMWWWWWMMWWWWIlWIWWIIIWWWMWWIIIIWIIWIIWW
PUZZEL No. 3
De letters van het alfabet hebben we ge
nummerd van 1 tot en met 26. Als opgave
krijgt u het product van de waarde van
de letters van het gevraagde woord. B.v.
is het antwoord „sap", dan luidt de opga
ve 304, want SxAxP 19x1x16
304. (Een kleine tip voor beginners: re
ken eerst de kleine woordjes uit).
OPGAVE
Horizontaal:
1.
18673200
29.
260
48.
65
5.
5040
30.
90
50.
100
9.
195
31.
288
51.
12540
10.
239400
33.
3780
53.
456300
12.
35
35.
120
56.
72
14.
1350
37.
12
59.
75600
16.
46800
38.
75600
61.
1050
17.
4320
39.
35112
62.
957600
18.
21000
40.
810
65.
630
20.
81900
41.
171
66.
72
21.
46200
43.
400
68.
108000
24.
104500
44.
960
70.
18
26.
60
46.
70
71.
50400
28.
11
47.
18
72.
33600
Verticaal:
1.
39000
20.
2600
45.
2160000
2.
342
22,
14784
47.
72
3.
22050
23.
252
49.
1300
4.
162
24.
3420
51.
2970
5.
100
25.
507000
52.
57000
6.
24700
27.
15120
54.
113400
7.
60
30.
19800
55.
2646
8.
18900
32.
4320
57.
90
9.
351000
34.
675
58.
720
11.
100
36.
1520
60.
2268
13.
352800
37.
224
63.
3360
15.
540
40.
32760
64.
324
17.
2640
42.
5415
67.
168
19.
2310
43.
1820
69.
300
WASHINGTON (Reuter) De rege-
ring-Johnson is van plan om in het kader
van het bezuinigingsprogramma de perso
neelsbezetting bij overheidsdientsen in het
buitenland met omstreeks tien percent te
besnoeien, zo wordt in de „Washington
Post" gemeld. Hierdoor worden vooral
diensten met een groot personeelsbestand,
zoals het ministerie van Buitenlandse Za
ken, het bureau voor internationale ont
wikkeling, het Amerikaanse voorlichtings
bureau en het vredeskorps getroffen.
VS *5,
49 De Polydingus was heel blij dat hij eindelijk
iemand ontmoette die zo aardig was om hem iets lek
kers te geven Hij draafde opgewekt naar Sloer Sluipstra
toe en ving handig het stuk chocola op dat deze hem
toewierp. „Hmmmmm lekker!" riep hij vol vreug
de, een hap nemend. „Tjonge.dat is nog eens
lief!" Maar Sloer wilde helemaal niet lief zijn - en
dat liet hij merken ook. Met een zwaai bracht hij het
grote vlindernet naar beneden, en ving zodoende de
nietsvermoedende snoepeter.
„Nu heb ik je!" gromde hij kwaadaardig. „Nu ga je met
me mee, zodat ik de beloning voor het vangen van jou
kan opeisen!" Deze woorden werden opgevangen door
Panda en de Meester-Ontdekkingsreiziger die juist in de
buurt aan het zoeken waren naar de Polyndingus. „Ie
mand heeft hem gevangen!" zei Panda opgewonden.
„Ziet u dat? Hij gaat vast kwaad doen!" We moeten
Polyndingus redden.
ACH, H6T IS •ZÊÊROB MAAR - DIE HEEFT EEN
ecUTP WATCBDUD -K
EEN ONHEILSPEUEM
GEilCHT/,,
ER IS EEN ZANDSTORM
IN AANTOCHT, PIN601
Vit Vc/Y vV-
-J-iL 'TM-AA
JA -OF
lA/OESTIONROVERS
„MAAR TOCH
OOK VERTROUWD
©PIB
C0»l»N»G!N
25S6-R
Oplossingen, uitsluitend per briefkaart,
dienen uiterlijk woensdag a.s. in ons bezit
te zijn.
OPLOSSING PUZZEL No. 2:
Horizontaal: 1. Katrien, 6. prutsen, 11. eli,
12. rei, 13. ra, 15. glas, 16. oker, 17. au, 18,
bas, 20. en, 21. er, 22. alt, 23 tt, 25. de, 27.
ol, 28. dr., 29. ulaan, 32. ski, 34. Idaho, 36.
wip, 37. uk, 39. er, 40. kan, 41. atlas, 42.
neo, 45. om, 46 tm, 48. lek,, 51. elan, 53.
esp, 55. grouw, 57. ss, 58. 11, 59. ai, 61. on,
62. Ede, 64. ka, 65. rd, 67. tas, 69. 11, 70.
loki, 72. reep, 73. st, 75. een, 76. une, 78.
gobelin, 79. wending.
Verticaal: 1. karbouw, 2. tij, 3. iele, 4.
eland, 5. nis, 6. pro, 7. rekel, 8. uier, 9. se,
10. neutron, 14. aa, 17. al, 19. stap, 22. arak,
24. ta, 26. es, 27. oi, 28. dd, 30. li, 31. nu,
33. kales, 34. ir, 35. ha, 38. kam, 39. est, 42.
netelig, 43. el, 44. oase, 45. od, 47. mg, 48.
lont, 49. eu, 50. kwistig, 52. ns, 53. el, 54.
pa, 56. ro, 58. lakei, 60. Irene, 63. dl, 64.
koel 66. Deen 68. as, 71. Inn, 72. ruw, 74.
ob. 77. ei.
De namen der prijswinnaars vindt u
elders in dit blad.
Rode Kruis helpt. Het Nederlandse Rode
Kruis zendt voor de tweede keer ruim
5000 kilo baby- en kindervoeding ter
waarde van bijna 10.000 gulden naar
het Rode Kruis in Joegoslavië voor de
slachtoffers van de aardbevingsramp
van begin december in Macedonië.
DEN HAAG. Bij de Tweede Kamer
is een wetsontwerp ingediend waarin
wordt voorgesteld de vervroegde afschrij
ving voor gebouwen (geen woonhuizen)
weer in te voeren in een aantal gebieden,
waar de werkgelegenheid duidelijk on
voldoende is.
Deze gebieden zijn: de provincies Gro
ningen, Friesland, Drenthe, Overijssel,
Gelderland, Noord-Brabant, Limburg en
Zeeland. Het gedeelte van de provincie
Noord-Holland ten noorden van de ge
meenten Schoorl, Warmenhuizen, Lange-
dijk, Heer Hugowaard, Oterleek, Scher-
merhorn, Beemster en Oosthuizen en de
Zuidelijke IJsselmeerpolders.
De wederinvoering van de vervroegde
afschrijving geldt voor die gebouwen, c.q.
verbeteringen van gebouwen, waarvoor na
11 oktober 1967 verplichtingen zijn aan
gegaan of voortbrengingskosten zijn ge
maakt. De vervroegde afschrijving vindt
voor het eerst plaats in het jaar waarin
het gebouw, c.q. de verbetering daarvan,
in gebruik wordt gesteld.
Het in totaal vervroegd afschrijfbare
bedrag is gelijk aan 1/3 van de aanschaf-
fings- of voortbrengingskosten. Aangezien
het per jaar vervroegd afschrijfbare be
drag is gesteld op ten hoogste 1/6 van die
kosten, kan voordeel van de vervroegde
afschrijving in twee jaren worden geno
ten, nl. in het jaar van de ingebruikstel
ling en het daaropvolgende.
Uitgaande van het voor 1968 geraamde
niveau van investeringen in gebouwen be
tekent het herstel van de vervroegde af
schrijving voor de gezamenlijke belang
hebbenden een belastingverlichting van
rond 80 min. per jaar, gedurende twee
jaar. Voor de begroting 1968 zal het be-
lastingverlies echter slechts een fractie
van 80 min. zijn.
HARRISBURG. (AP) Het verhaal
van de zes studenten in de Amerikaanse
staat Pennsylvanië die twee jaar gele
den blind zouden zijn geworden toen zij
tijdens een Lsd-roes naar de zon hadden
liggen kijken, is door gouverneur Ray
mond Shafer van Pennsylvanië een ver
zinsel genoemd.
Hij onthulde dat dr. Norman Yoder, be
last met de verzorging van blinden in
Pennsylvanië, die het verhaal lanceerde
bekend heeft gelogen te hebben: „Er
schuilt geen greintje waarheid in het ver
haal".
Shafer beschreef Yoder, die zelf blind
is. als „gestoord en ziek". Hij werd waar
schijnlijk geobsedeerd door de mogelijke
gevaren van Lsd.
ADVERTENTIE
Daar snelt hij door het landschap,
goudgeel als een bliksemschicht, als
een uit de pan geschoten spiegelei.
Maar laat ik niet meer vergelijkingen
op elkaar stapelen om de nieuwe Ne
derlandse trein te beschrijven, alleen
al niet om railbreuk te vermijden.
Het is iets prachtigs, niet de railbreuk
welke zelden voorkomt, maar de trein
welke ook nog zelden voorkomt, maar
spoedig een alomtegenwoordig sym
bool zal zijn van de nieuwe energie die
in het oude bedrijf is gevaren.
Die goudgele kleur vertegenwoordigt
niet alleen de activiteit van de spoor
wegen, maar heeft ook een activeren
de uitwerking op de reizigers. Op grau
we stations, waar de reizigers bijeen-
hokken heeft de binnenkomst van het
gouden wonder het effect van een on
verhoeds opgaande zon. Alles begint
zich opeens te reppen en te roeren. Ik
zag een oude man die het roeren tot
nogtoe beperkt had tot een kop sta-
tionskoffie. Bij het binnenlopen van de
gele gloed sloeg hij de inhoud in één
slok achterover en verscheurde daar
na het plastic bekertje met zijn tan
den. Een oude dame die roerloos ver
smolten had gestaan met een giet
ijzeren zuil welke de stationsoverkap
ping schraagde, ontplooide uit louter
geestdrift een rode parasol en liep
toen naar de locomotief om de stoker
te omhelzen. Tot zijn geluk was de
man reeds bij de invoering van de
elektrische tractie met pensioen ge
zonden.
Ik herkende de dame als dezelfde
die destijds in de humoristische bla
den de leverancierster is geweest van
de navolgende dialoog: Dame tot sta
tionschef: „Is dat nu niet gevaarlijk,
mijnheer, met die elektriciteit wan
neer men met zijn voet op de rails
stapt?" Stationschef: „In het geheel
niet, jnevrouw, mits men zorg draagt
niet met zijn andere voet de bovenlei
ding te beroeren."
Ditmaal is de stationschef zelf te
veel in beroering om tijd te hebben
voor een dergelijke conversatie. Hij
drentelt zenuwachtig heen en weer
langs het goudgele gevaarte, als een
kip die zijn spiegelei kwijt is. Want
dat hebben ze hem ten onrechte afge
nomen. En dan zou ook de rode pet
weer welkom zijn als vrolijke noot bij
de veelkleurige reclames, welke de ge
le zijvlakken op fleurige wijze onder
breken. Het enige wat er functioneel
misschien nog te verbeteren zou zijn
is het vooraanzicht van de motorwa
gen. Ik zou de spoorwegen in overwe
ging willen geven hierop het gezicht
van een draak of een haai of gewoon
van een lelijke vent te schilderen.
Want ijverige machinisten hebben
juist geteld dat er per maand onge
veer duizend mensen uit gebrek aan
respect tussen de halve bomen door
vlak voor de trein langs glippen. Als
het niet helpt, weet ik maar één be
taalbare oplossing om deze roekelozen
te beschermen: de bomen dwars over
de rails plaatsen, waardoor de trein
moet wachten tot het publiek gepas
seerd is.
Maar dat is van later zorg. De chef
heeft toch in de gauwigheid in zijn
rode pet een spiegelei gebakken. Hij
steekt het nu triomfantelijk omhoog.
Niets kan het versnelde schema nog
vertragen. Behalve de oude dame die
op hem toetreedt, met haar parasol
op de trein wijst en vraagt: „Wat kost
zo'n kleurentelevisie nu?"
Kees Stip
BREMEN (DPA) In Bremen zijn
donderdag weer relletjes uitgebroken in
verband met de verhoging van de bus- en
tramtarieven.
Duizenden betogers legden het verkeer
in de binnenstad volledig stil. Toen de
politie de betogers met waterkanonnen
en de gummiknuppel te lijf ging, werd
zij onthaald op een regen van stenen. De
politiemannen dreven tenslotte tweedui
zend demonstranten van het Marktplein
de zijstraten in. Er zijn verscheidene ar
restaties verricht.
als je me ooit verheven
KOMT, AAA/ WIL IK HELE
MAAL OPNIEUW
BEGINNEN,
MAAK TOEN JIJ DAT MAK INZWOM
om mij te redden, zonder het
GEVAAR JOOP JE2ELF TE TELLEN,
TOEN REALISEERDE IK/WJ INEENS
DAT IK JAN JOU HOUD,
UEVELIN6 I
OX., DAVY,
PAM HEEFTEEN
FOUT 6EMAAKT.
BLIJF ER NIET
OVER DOORZA
GEN
- *»S<
Sam Lefp
PIB
DAVY HEEFT
GELUK, MARCO. IK
l/V/LDE M£/H IN HET
wrak LOKKEN OM al
leen MET HEM TE
ZIJN.
S Th
Int
1040. Zelfs de ontdekking, dat hij
langzamerhand in het Niets oploste kon
Dienaar Dzjinn niet van zijn lachbui ver
lossen. Tussen enkele brulstoten door
bracht hij moeilijk uit:
„Het is de slappe lach.dat hebben
wij Dzjinns allemaal.als we zo moe-
ten lachen vergaan we tot niets".
„Hoe krijg ik je terug?" riep Tutu.
„Dat kan niet.ik kan niet meer
terug.riep Dzjinn en op dat moment
kwam Brammetje, eindelijk wakker ge
worden door alle lawaai, naar buiten.
Stomverwonderd zag hij nog net een
stukje oor en een puntje neus van Dzjinn
in de lucht zweven. „Wat heeft dat te
betekenen?" vroeg hij streng.
Tutu keek bedroefd naar de laatste
restjes Dienaar.
„Wegzei hij slechts.
Hij had het idee, dat hij een goede
vriend had verloren.
