K
K
K
■HAAR JOURNAAL-
PANDA EN DE POLYDINGUS
KIP
INT
PANNETJE
RECEPTIES
HET HOGE DUIH
DIRCK DIRCKZ
«gestipt
POLLE, PELLI EN PINGO
»7
Elizabeth Taylor opent
modespektakel in Parijs
Incident bij grens
van Cambodja
Ook het CNV is
teleurgesteld
Nieuw Kamerlid
ZATERDAG 20 JANUARI 1968
7
Nota Noorden des lands
Kees Stip
Griepepidemie in de VS
ikiou voor eten geld
11 M
ingeef roe pat hst vleiend
/s OM it horen als een
'ri"
Ben roman door
J AN DE H AR JOG
46)
Hij nam mijn masker mee naar
de kombuis en spoelde het uit. Na
dat ik het weer had opgezet en door
de neus geademd om te zien of het
goed gesloten was, zei hij: „Nog
iets. Wanneer je dieper duikt zul je
merken dat je masker platgedrukt
wordt tegen je neus en pijn gaat
doen. In dat geval blaas je er lucht
in door je neus en het springt weer
uit. Dat is alles". Voor ik de touw
ladder afdaalde, keek ik naar het
water. Het was vies en ondoorzich
tig. Ik zei, als een kind bij de tand
arts: „Geloof je niet dat we beter
nog even kunnen wachten?"
„Wachten?" vroeg de stuurman.
Waarop?"
„Nou, het water lijkt nogal sme
rig".
„Stel je niet aan. Schiet op".
Ik liet mij langs de touwladder
zakken. Ik had al mijn kracht in
mijn handen nodig, want het ge
wicht trok mij achterover. Ik dorst
niet omlaag te kijken, uit angst dat
ik mijn evenwicht zou verliezen. Toen
mijn voet het water raakte voelde
het koud aan.
„Hee", riep de stuurman van bo
ven. „Wat zou je er van zeggen als
;e je mondstuk in je mond stak?"
Ik zei: „Sorry, voelde me plotse
ling zenuwachtig worden, liet een
hand los om het mondstuk in te zet
ten: de ladder kantelde, ik smak
te tegen de flank van het schip
met een harde klap en bezeerde me.
Ik was tamelijk in de war; de fles
sen op mijn rug waren verschoven.
Ik riep naar boven: „Ze zijn ver
schoven!"
Hij riep terug: „Wat?"
„De flessen!"
Hij riep: „Duik, verdomde idioot!
Anders gooi ik de touwladder los!"
Ik zei: „Kalm aan, kalm aan" en
stak het mondstuk in mijn mond.
Het leek nog groter dan tevoren en
deed pijn aan de binnenkant van mijn
lip, onder mijn neus. De lucht siste
door de slangen met een machinaal
geluid. Ik liet mij nog een paar tre
den dieper zakken, slikkend, toen
nog een trede en mijn voet graaide
■■in het niets. Er varen geen treden
meer. Nu moest ik er aan geloven.
Ik bleef aan de laatste trede han
gen, trachtend een excuus te 'bedën-
ken dat niet te kinderachtig klinken
zou, toen riep de stuurman: „Hee!"
en schudde de ladder. Ik verloor mij
evenwicht en viel achterover in het
water.
Ik zonk een paar meter omlaag,
ademend als een paard en ik schrok
mij een ongeluk, toen ik het geluid
van een dubbeltonige hoorn hoorde,
zoals die van de Parijse brandweer.
„Ti-ta, ti-ta", keihard. Het was als
een nachtmerrie: te verdrinken in
vloeibare modder, achtervolgd door
een brandweerauto. Ik rees terug
naar de oppervlakte, zo buiten adem
dat ik maar één gedachte had: mijn
mondstuk uit te nemen. Ik hoorde
de stem van de stuurman: „Als je
het uit je mond neemt verdrink je!
Ga op je buik liggen! Haal lang
zaam adem! Langzaam!"
Ik klampte mij als een drenkeling
aan zijn bevelen vast, trachtend mijn
paniek de baas te worden. Ga op
je buik liggen ik deed het. Haal
ik ademde met lange, gretige teu
gen. Langzaam ik probeerde het,
en het hielp. Ik kalmeerde een beet
je. Telkens als ik uitademde hoorde
ik een luid geborrel in mijn nek. Ik
hoorde de dubbeltonige hoorn niet
meer.
Toen keek ik, voor het eerst be
wust. Het water was smerig, dof
groen. Ik zag helemaal niets, mijn
gezichtsveld kon hoogstens een meter
zijn. Eerst dacht ik dat ik liever
nooit meer zou duiken dan in deze
groene mist. Ik dacht aan de haaien
die ik een klam prikje moest geven
met mijn dolk, en ik graaide naar
het handvat op mijn rug. Deze be
weging deed mij kantelen en met
mijn hoofd omlaag schuin de mist
inglijden. Ik hoorde de hoorn weer:
„Ti-ta, ti-ta", bij iedere ademhaling
Toen besefte ik dat ik mij aanstelde
als een dwaas.
Er was geen veiliger plaats dan in
de haven van La Ciotat. Toch dorst
ik niet dieper in dat griezelige groen
te duiken, tastend als een blinde. Ik
moest iets hebben om me aan vast
te houden, iets degelijks en gerust
stellends in deze mist. Toen dacht
ik aan de ankerketting. Ik tilde mijn
hoofd uit het water, de luchtbellen
borrelden weeruit mijn nek, ik zag
dat de ankerketting dichtbij was en
zwom er heen. Zij doemde op in de
mist. Ik greep haar met één hand,
haalde rustig adem, sloot mijn ogen
en vouwde dubbel. Omdat ik de an
kerketting vasthield, kantelde ik weer
zonder te duiken. Ik moest haar los
laten. Ik deed het met een onver
schillig, grimmig gevoel; als ik dan
verdrinken moest, vooruit maar. Ik
sloot mijn ogen, vouwde dubbel,
graaide naar mijn voeten en gleed
de stilte in. De hoorn schalde luid
in mijn oren; zij begonnen pijn te
doen en ik hoorde opnieuw het ge
knetter van vuur, luider dan ik het
ooit gehoord had. Ik opende mijn
ogen, zag niets, alleen de groene mist,
sloeg mijn voeten uit, rees omhoog
en slikte mijn speeksel in.
Het geknetter werd zwakker. Ik
voelde de flessen los van mijn rug
drijven. Ik had geen gewicht meer;
zelfs de loden gewiphten aan mijn
gohdel sthenen te drijven want zij
deden niet langer pijn. Ik keek om
mij heen naar de ankerketting en kon
haar niet meer vinden; de hoorn klonk
nu zachter verder weg. Ik vouwde mij
opnieuw dubbel en gleed dieper
naar beneden, de flessen bewogen op
mijn rug. Het geknetter in mijn
oren werd weer sterker en de pijn
begon opnieuw. Tien meter. De hoog
te van een huis. Ik slikte mijn speek
sel in, maar niet alleen om de druk
op mijn trommelvliezen te verminde
ren. Ik slikte meermalen. Ik bleef
een tijdje zweven, mijn armen ge
spreid in de mist en zocht de anket-
ketting. Zij was nergens te zien. Toen
vouwde ik mij opnieuw dubbel, koud
en onverschillig en gleed nog dieper.
(Wordt vervolgd)
Een witte overgooier met een marine
blauwe blouse was ook al de meest ge
liefde dracht in Italië en zal in Parijs
weer een belangrijke plaats innemen.
(Van onze moderedactrice)
PARIJS. Met het zingen van de
ballade van „Bonnie and Clyde" opende
Johnny Halliday gisteravond een nieu
we nachtclub in Parijs. Hij gaf daar
mee het startsein voor de 1930-mode.
Glamour-girls en super-elegante da
mes zullen de komende twee weken
de dienst uitmaken, wanneer de Fran
se couturiers hun creaties voor deze
zomer showen.
Parijs is volledig in de ban van de
door de Britse film gepropageerde
gangster-look geraakt. De modekonin
gen in de Franse hoofdstad hebben
echter met stelligheid verklaard de
rok in tegenstelling tot hun Londense
collega's een flink stuk boven de knie
te zullen houden.
FILMSTER ELIZABETH TAYLOR
is vandaag in Maxim de eerste .die
haar voorjaars- en zomercollectie
heeft gepresenteerd. De actrice, die
aan de rive gauche met mode-ont
werpster Mia Fonssagrives een eigen
boutique zal beginnen, nodigde voor
het festijn de hele Parijse high-socity
en alle Franse filmgrootheden uit.
Mode-experts verwachten dat de
shows van Chanel, Lavin en Dior dit
keer de meest-opzienbarende zullen
zijn.
HET IS VRIJWEL zeker, dat even
als in Italië, overgooiers de meest fa
voriete zomerdracht zullen worden.
Marineblauw, wit, grijs en lakrood
staan als modekleuren het hoogst ge
noteerd. En wat de dessins betreft:
loslippige mannequins onthulden dat
genopte stoffen, pied-de-poules, prince-
de galles en tennisstrepen deze zomer
de bloemmotieven volledig zullen
overtreffen.
mnnnnii/uuuuifiniuumnAnnAnnnnnnnnnnnnnnnnivwwnnnnnrirr"M""*,,M*",,,,,",,",,*""**M**"**WIM>*"<lwll<>ltltltltlt<ll>lt<<<<ltwlwwwtlMIIWWMW
PNOM PENH (Reuter) Volgens
Cambodja zijn Amerikaanse en Zuidviet-
namese troepen tweehonderd meter op
Cambodjaans gebied doorgedrongen. Drie
Cambodjanen zouden zijn gedood en twee
gewond. De Internationale Controle Com
missie zal vandaag naar het gebied gaan
om een onderzoek In te stellen.
Volgens de verklaring had de grens-
schending plaats bij de Cambodjaanse
post te Peam Momtea in de provincie
Preyveng en werden de invallers ge
steund door vier vliegtuigen. Na veertig
minuten trokken zij zich terug.
De Verenigde Staten hebben Cambodja
opnieuw de verzekering gegeven dat zij
al het mogelijke zullen doen om schen
ding van Cambodjaans gebied te vermij
den, aldus het officiële Cambodjaanse
persbureau.
HEERENVEEN. In een vandaag! in
Heerenveen gehouden regionale voorlich
tingsbijeenkomst van het Christelijk Na
tionaal Vakverbond heeft de secretaris
van het CNV, de heer L. C. van Dalen
uiting gegeven aan zijn teleurstelling over
de regeringsnota inzake de ontwikkeling
van het noordelijk deel van het land. Als
belangrijkste reden voor die teleurstelling
noemde de heer Van Dalen dat in de
nota zelfs niet wordt gesproken over ver
dere maatregelen tot bestrijding van de
werkloosheid van dit ogenblik. Het lijkt
wel, zo zei hij, of de regering er geen
notie van heeft hoe benauwend de schrik
barend grote werkloosheid van vandaag
voor vele duizenden inwoners van Fries
land, Groningen. Drente en Noord- Over
ijssel is.
DEN HAAG. In de vacature van mr.
A. M. I. H. Baeten, die benoemd werd
tot burgemeester van Maastricht, is tot
lid van de Tweede Kamer benoemd ver
klaard de heer J. H. Dirx (Beek/Lb). De
installatie van de heer Dirx tot Kamerlid
heeft plaats op 30 januari.
ADVERTENTIE
gebraden halve kip;
royaal garnituur, fruitmix 4.95
geen
zaalhuur!
port-sherry-vermouth 0.85
Vraag de folder menusuggesties
diners 15pers.en meerv.a.6.50
HOTEl-CAFE-RESTAURANT
40 meter boven de zee
Wijk aan Zee 02517-322
SPECIALITEITENRESTAURANT
Bilderdijkstraat hoek Kwakersplein
A'DAM-West-020-83176
„In een myrtetak zal ik mijn dolk
bij mij dragen, zoals Harmodios en
Aristogeiton, toen ze de tyran ver
moordden en van Athene een demo
cratie maakten". De tekst van het
Griekse chanson dat ik hier vertaal
is niet van Mikis Theodorakis, maar
van zijn 2500 jaar oudere broer Simo-
nides. Ook hij bediende zich al van
een wapen dat scherper was dan de
dolk van de tirannenmoordenaars, na
melijk zijn pen. Alleen verkeerde hij
in de voordelige omstandigheid dat hij
dit lied schreef toen de tiran al dood
was, terwijl Theodorakis met zijn pen
in het vlees van levende tirannen ge.
prikt heeft, die door deze injecties nog
veel levendiger zijn geworden. Athene
is allang geen democratie meer, voor
zover het dat dan naar onze begrip
pen ooit geweest is en mensen als
Theodorakis worden er dan ook be
schouwd als het verderfelijkste dat er
daar te bedenken is: als communisten.
En dat communisten juist zulke bra
ve mensen zijn heb ik een uur geleden
nog met eigen ogen kunnen aanschou
wen, toen ik de huiskamer binnenstap
te waar het gezin zich ademloos had
laten meeslepen naar Siberië. Adem
loos kijken is daarbij ook geraden,
want de adem zou tot bloemen op de
beeldbuis bevriezen, zo koud was het
daar, maar van binnen werd je hele
maal warm als je zag hoe lief ze daar
voor elkaar waren en hoe dat loonde.
Vroeger stuurden ze daar de slechtste
Russen naar toe, maar tegenwoordig
zijn het juist de besten. En die krij
gen daar een wetenschappelijke oplei
ding die klinkt als de klokken van het
Kremlin.
Een mooi voorbeeld daarvan had ik
net gemist, maar het werd mij over
verteld: de Russen zijn in staat om
langs wetenschappelijke weg jonge vos
sen, slimme maar onbetrouwbare die
ren, volledig de karaktereigenschap
pen van honden bij te brengen, waar
door de hondetrouw aan het regime
hun uit de beginselvaste oogjes staar
de.
Dat geloof ik best, want eenzelfde
loyaliteit las ik in de ogen van de stu
denten die door een wetenschappelijk
hoogstaande dame voor het voetlicht
werden geroepen om een parate kennis
te demonstreren die bij ons op de
universiteiten geheel ontbreekt en ten
hoogste bij de hersengymnastiek voor
komt. Die dame vroeg dan bijvoor
beeld zoiets als: „Iwan Iwanowitsj,
vertel ons eens wie was Protsopof?"
Geen hond bij ons die ooit van Protso
pof heeft gehoord, zelfs geen vos, maar
Iwan spoot het op zoals men een bouw
terrein opspuit:
„Protsopof was een Sovjetgeleerde,
de eerste die er in slaagde het virus
van het kapitalisme te isoleren door
het met een hamer dood te slaan en
het met een sikkel in dunne plakjes te
snijden".
„Zeer goed, mijn zoon", antwoordde
de dame dan, die waarschijnlijk niet
eens zijn moeder was., „Ik zal je voor
dragen voor een verhoging van je stu
dietoelage".
Zoveel kennis en zoveel geloof in het
communisme dient inderdaad te wor
den beloond. Is het dan niet begrij
pelijk dat er strenge maatregelen ge
nomen worden tegen schrijvers die hun
pen gebruiken om het vertrouwen te
ondermijnen?
Trouwens, wat doen wij zelf met
mensen die morrelen aan onze demo
cratie? Inplaats van ze door opslui
ting tot inkeer te brengen, sturen we
ze de straat op. Vraag het maar aan
de jongens van Hoepla.
ATLANTA (A.F.P.) De Aziatische
griep eist in de Verenigde Staten hoe lan
ger hoe meer slachtoffers. In de eerste
twee weken van dit jaar zijn in 122
steden 1.859 personen aan a-griep of long
ontsteking overleden, van wie 1.054 in
de week van 7 tot 13 januari.
Alleen de westkust is tot dusver goed
afgekomen. De epidemie woedt het ergst
in de staten Missouri, Kansas, Texas en
Florida.
50. Sloer Sluipstra was heel tevreden, dat hij de
Polyndingus zo makkelijk had kunnen vangen. En de
Polyndingus zelf was ook blij. Hij at smakelijk het
stuk chocola op, dat hij als lokaas had gekregen, en
leunde behaaglijk in het grote vlindernet „Heel mooi
net" zei hij bewonderend. „Mag ik dat ook hebben?".
Nee - hij had niet door in welk gevaar hij zich be
vond. Maar gelukkig was Panda in de buurt. „Ik weet
al hoe we dat ventje kunnen bevrijden", zei hij. „Ik
zal gewoon niezen en de rest komt vanzelf. Hats joe!"
Panda's nies was niet erg hard en niet erg overtui
gend en daarom moest de Polyndingus maar eventjes
lachen. Maar - dat was genoeg om het net te doen
scheuren, zodat hij met een bons op de grond viel.
,Wat jammer is dat nou", riep hij jammerend „Ik had
net zo'n mooi net! En ik zat net zo prettig! Bah. Maar
Sloer Sluipstra luisterde niet naar hem. Die was veel
te boos, dat zijn poging om de Polyndingus dood of
levend te vangen alwéér mislukt was
NU HOEF IK NIET /WEER 6AN6 TE
ZIJN, DAT ER EEN KOKOSNOOT OP
MIJN HOOFD VALT 1
LETOP, JONGENS,
DAAR STAAT
EEN PRIMA
w BOOM
MISSCHIEN
Wil» DIE
BEDOEÏEN HEMT66EN
EEN ZONNESCHERM
RUILEN?
20'N WOESTIJN WANDELING
VERMOEIEND'
JA, IK BEGIN
NAAR ONS SCHI PTE
VERLANGEN
GEBONDEN WILLEN ZUÜ
AAN EEN VROUW we 20
ON VERA iNTWOORDELNK
MET ANDEREN OM
SPRINGT ALSJ/J-,
MOLE EN SUCCESVOLLE VROUW
PAT ZE6T TEGEN EEN SUFFERD
AIS IK, MAAR...
LR WEET
HET 2EKCR,
MARCof
DUS NU HEB -IS
PLOTSELING ONTDEKT
DATJE VAN MIJ HOOPT,
PAM
SamLëff
Af/WlLLIMIS
PIB 'TL-
1041. Op zijn bekende korte manier leg
de Tutu aan Brammetje uit, wat er alle
maal was gebeurd voordat de Dienaar
Dzjinn was verdwenen.
Strenger en strenger werden de ge
laatstrekken van de zeeman Bram.
„Het is me volkomen duidelijk néé,
I blijf staan", riep hij de werfbaas toe,
die er stilletjes met de tekenaar vandoor
wilde gaan. „Jullie hebben die Dienaar
willen overnemen jullie hebben be
drog gepleegd hier zal werk van ge
maakt worden".
Hij sprong op de kade en greep de werf
baas bij de jas.
„Je dacht toch niet, dat je er zo gemak
kelijk zou afkomen, wel?"
De ander had nu moeten beven op de
benen. Maar inplaats daarvan zei hij bru
taal: „Niet jij gaat de politie waarschu
wen, maar ik. Tenminsteals je me
dit schip niet zou betalen, dat tenslotte
op mijn werf is gebouwd, ook al heeft die
Dzjinn dat gedaan!"
I
1
