-■
Pl
ïl
m
e
v<
ïl
PANDA EN DE MEESTEEN-SUPERMAN
POLLE, PELLI EN PINGO
rHOE IS HET ONTSTAAN?^
II
1
34
H
m
V.
J
igestipt
Nederlandse radio
speelt in dorp in
Oost-Duitsland
I
12
VRIJDAG 9 FEBRUARI 1968
13
"j|
\\L yk gi. a
gjilpi
1
JÊ -
77™
75™
ÉT™
75™
sT"
77™
67™
ÏÖ5*
ïoT
wT"
ïïS™
ïïT™
vT™
54
üT™
ïüT
ï!7™
isT"
ÜT
177™
TëiT
ïsT
2?r
2ÏT"
2ÜT"
75T
757™
i5T
7ST
7TT
7Ts
TëT
ïëT
iëT
43
TT
TT
5T™
TT"
77™
3?"
TT™
In 1942 gevorderd
W*.
Mierlo in de knel
door annexatie
juist, dit is het betere orgel
dat u op de T.V. zag; het heeft
de bekende gouden klank en
biedt meer muzikaal genoe
gen voor een lagere prijs.
Dit woord: TERUG Dit woord: REINET
Dit woord:
TAMELIJK
Dit woord: TANG
DE UILENBOOM
D
A
V
Y
J
O
N
E
S
eecooF het maar, JomEN...
een man moét een hobby
wlWWWWWWi/VWWW
Ëc"iï («urepfonkelijh* roman door
JAN 1>E HARTÓG
63)
luchtvlekken hadden staan staren,
holden naar mijn duikapparaat na
dat ene woord, dat ik bijna gefluis
terd had. Zij gespten mijn halster aan
in enkele seconden; onderwijl trok
ik mijn zwemvliezen aan en de boots
man gespte de ballastgordel om mijn
middel. Ik trok ze verkeerd om aan,
maar ik liet ze zitten zoals ze wa
ren; ik daalde de touwladder af zon-
zonder eerst in mijn masker te heb
ben geblazen. Ik had in het water wil
len springen van het dek af, maar be
sefte op tijd dat mijn masker van
mijn hoofd gerukt zou worden zodra
ik het water raakte.
Toen mijn voeten al los hingen her
innerde ik mij dat ik in mijn masker
blazen moest. Er was een lek aan
de linkerkant. Terwijl ik het ver
schoof riep een stem: „Kijk!" Ik
zag een heftige beroering in het
water op de plek waar de luchtvlek
ken boven waren gekomen. Stukjes
zeewier kwamen aan de oppervlakte
en toen een slap rond ding. Ik dacht
met een gevoel van misselijkheid dat
het de stuurman was; ik dook en
zwom er heen.
Zodra ik mijn hoofd onder water
stak, zag ik een soort lange rookwolk
opstijgen uit het blauw. Toen ik
naderbij kwam zag ik dat het mod
der was en stukjes zeewier.
Er was geen vis te zien. Het slappe
ronde ding was een zwemvest met
geschabloneerde cijfers en letters er
op. Ik dook; toen ik het wrak en
de pilaren zag ging ik zeven of acht
meter rechtstandig naar beneden.
Toen moest ik wel een plafond maken
door de pijn in mijn oren. Ik keek
om mij heen, zoekend naar zijn
luchtbellen. Ik dacht dat ik ze zag,
heel zwak omhoogdrijvend met het
vuil dat in wolken bleef opstijgen. Ik
had mijn harpoen in mijn hand.
Toen zij flikkerde in het zonlicht
dacht ik dat zij iets anders was en
ik begon sneller te ademen en de
huid op mijn dijen leek te krimpen
van plotselinge angst. Ik dook op
nieuw tot de pijn mij dwong weer een
plafond te maken, toen hoorde ik een
zwak getik, dichtbij.
Het getik gaf mij een plotselinge
moed. Misschien was het geen moed
maar iets anders. Ik begreep alleen
dat de stuurman wist dat ik er was
en dat hij mij riep. Ik vergat de
haai, ik vergat de verschrikking van
het violet. Ik dook dieper en dieper
in roekeloze sprongen en maakte
alleen maar een plafond wanneer de
pijn in mijn oren te erg werd.
Hij rees langzaam op uit de diepte.
Zwak schuim spiraalde uit zijn nek.
Hij hield iets omklemd met beide
handen. Iets vierkants, maar ik
schonk er geen aandacht aan. Wat
mij opnieuw dat gevoel van misse
lijkheid gaf, was het schuim dat uit
zijn nek kwam. Het was rood. Ik
zag dunne roestkleurige rook uit zijn
oren komen; toen ik hem bereikte
zag ik dat zijn masker veranderd
was in een donkere, ondoorzichtige
schijf.
Zijn benen hingen slap omlaag, hij
dreef half op zijn zijde. Ik dacht dat
hij het bewustzijn had verloren maar
toen ik zijn schouder aanraakte lie
ten zijn handen het kistje los en hij
sloeg zijn armen om mijn middel en
klemde zich wanhopig aan mij vast.
Ik zag het kistje draaiend terugzin
ken in het donker.
Ik wist dat ik moest zien hem
zo spoedig mogelijk naar de opper
vlakte te krijgen, maar als wij dade
lijk opstegen, zonder de periodes van
wachten, zou het zelfmoord beteke
nen. Ik moest voor hem beslissen en
ik wist dat ik maar één beslissing
nemen kon: mij aan onze decom-
pressieperiodes te houden, zelfs al
zou hij sterven met zijn armen om
mij heen. Ik steeg tot op zeventig
meter, hem met mij meeslepend,
zoals de haai de visjes had meege
sleept die aan zijn buik hingen. Toen
ik aan de haai dacht ontdekte ik dat
ik mijn harpoen verloren had.
In het hart van het blauw, op vijf
meter, zag ik het zwakke rode
schuim, dat opsteeg uit zijn nek,
stokken. Ik dacht dat hij dood was
maar zijn armen knelden plotseling
om mijn middel met krampachtige
samentrekkingen. Ik tastte haastig
naar de kraan van zijn reservetank
en opende die Het schuim kwam
terug. Hij leefde nog, maar hij had
nog maar tien minuten over.
Ik steeg tot op veertig meter. Het
was veel te vlug maar ik moest het
riskeren. Het blauw werd lichter, ik
zag de met bloemen begroeide berg
helling weer en ergens boven ons aan
de linkerkant de dondere schaduw
van het wrak op de zuilen. Toen zag
ik de schaduw bewegen. Het was niet
het wrak maar een andere schaduw
cirkelend.
Ik wist niet wat ik doen moest. Wij
waren op veertig meter. Wij hadden
nog minstens één decompressieperio-
de voor ons, op vijfentwintig meter.
Toen hield mijn lucht op en ik opende
mijn reservetank. Pas toen ik mijn
hand uitstrekte naar de kraan drong
het tot mij door, dat ik al die tijd
zijn arm gestreeld had, zoals hij het
bij mij had gedaan na de voltreffer.
Om de een of andere reden gaf dit
de doorslag. Ik haalde diep adem,
stampte mijn voeten omlaag en wij
schoten omhoog uit het blauw naar
het grijs van de hemel.
Ik zag de witte buik van de haai
boven ons flitsen, greep zijn arm en
sloot mijn ogen, terwijl mijn oren be
gonnen te hameren en te gillen. Ik
slikte mijn speeksel in om de druk
te verminderen en dacht hoe futiel dit
was, hoe belachelijk. Toen, vlak na
dat mijn trommelvliezen zich her
steld hadden, hoorde ik de scherpe
klik van een veer. En toen nog een
en nog een. Ik kende dat geluid;
harpoengeweren.
Ik opende mijn ogen, zag dat zij
bijna aan de oppervlakte waren, zag
drie oranje wezens met respirateurs
boven mij zwemmen, de blauwe ge
weren blonken langs hun uitgestrek
te armen. Ik zag de harpoenen aan
het eind van hun lijnen bungelen, af
geschampt op de huid van de haai,
die zo hard was als een pantser. Ik
zag de haai op hen afschieten, terug
van een cirkel in het blauw, zijn bek
open, zijn tanden flikkerend in het
zonlicht. Toen bereikte ik de opper
vlakte.
(Wordt vervolgd)
PÜÉi
,:y
lÉl
:.v
-,A ;L
Z
li
s
k|
m
N® A
ïW
1
2
3
4
5
6
7
8
10
14
15
57™
58
59
6^
63™
65™
66™
"68™
6^"
16
55
lÖT
106
108
112
115™
70
17
103
145™
14^
148
149™
152™
116
71
18
53
102
143~
178
179™
181
182
183™
117
72
19
52
101
142
175
200
20^
202*
203™
204"
205
184
155
118
73
20
51
100
141
174
199
2T7™
218
219
2D6
185
156
119
74
21
50
99
140
173
198
215
[224
22lT
22C
207
186
157
120
75
22
49
98
139
172
197
214
1223
222™
1221
208
187
158
121
76
23
48
97
138
171
196
213
212
209
188
159
122
77
24
47
96
137
170
195
194
192
189
160
123
78
25
46
95
136
169
158
161
124
79
26
45
94
135
134
133
132
13"
130
129
128
127
126
125
80
27
44
93
92
9^
90
89™
88
87
86
85
84
83
82
81
28
34"™
33™
31™
30™
29
R
PUZZEL No. 6
16 vrouw wier man overleden is, 5—
14 k nnis, 1321 fijngemaakte appelen,
2026 deel v. e. vloot, 2532 aanstoot,
31—36 land in Azië, 3542 deel v. d. arm,
4148 tel, 4751 heiligenvoorstelling, 50
57 les, 56—61 zeer koud, 60—64 pl. in
Gelderland, 63—68 wederzijds, 6778 re
detwisten, 7785 Europeaan, 8491 om
gekeerd, 90102 toestand waarin men
verkeert, 101108 aanhanger v. h. idea
lisme. 107112 vast, sterk, krachtig, 111
117 laaghartig. 116123 rekband, 122127
vogel, 126132 kluizenaar; 131137 uit
stalkastje of tafeltje, 136143 spreker, 142
148 behoeftige omstandigheid, 147154
schuldenaar, 153160 noodwendigheid,
159166 niemand uitgezonderd, 165171
briefomslag, 170174 babysitter, 173181
sterrenkundige, 180184 griekse letter,
183191 soort herenhoed, 190196 sie
raad, 195200 stijl van het eerste Franse
keizerrijk, 199208 terugbetaling, 207
210 soort bij, 209—217 het grootste gedeel
te, 216222 pl. in Gelderland, 221225
verdieping.
Oplossingen, uitsluitend per briefkaart
dienen uiterlijk woensdag a.s. in ons bezit
te zijn.
OPLOSSING PUZZEL No. 5
Horizontaal: 1. mr. 3. kameleon, 10 rek,
13. aal, 15. talon, 16. am, 18. ho, 19. Utah,
21. tak, 22. maag, 24. kam, 26. neg, 28.
riant, 30. of. 31, rog, 33. tel, 35. spijs, 36.
pp, 37. as, 38. Nes, 40. e.d., 41. Eli, 43. 1.1.,
44. botter, 47. ui, 48, te, 49. kit, 50. ik, 51.
ka, 52. koning, 54,#hl, 55. nor, 56. da, 57.
Ada, 58. r.i., 59. aera, 60. aula, 62. aak, 64.
taak, 66. boord, 68. pon, 70. ur, 71 s.h., 72.
teug, 73. rol, 75. ds, 77. en, 79. si, 80. aster,
82. lot, 84. som, 85. fantasie, 86. me.
Verticaal; 1. mausoleum, 2. rat, 4. at,
5. mat, 6. elan, 7. loket, 8. en, 9. naar, 11.
eh, 12. koets, 14. lak, 17. mais, 20 harp,
23. gaper, 25. m.o., 27. genot, 29. nijd, 32.
gal. 34 Let, 36. pi, 39. stil, 42. li, 43. Lena,
44. big, 45. e.k., 46. parachute, 48. To, 49.
knaap, 51. kor, 52. kalot, 53. Ida, 54. hit,
55. nek, 56. duo, 59. aard, 60. abces, 61.
Ares, 63. korst, 65. au, 67. duif, 69. nota,
74. les, 76. s.l., 78 n.o., 80. An, 81. r.i., 83.
om.
De namen der prijswinnaars vindt u
elders in dit blad.
WINSCHOTEN. Brigadier G. Tuin
van de gemeentepolitie YVinschoten weet
nu waar het radiotoestel van zijn ouders,
dat in 1942 door de Duitsers was gevor
derd, is gebleven.
Hij kreeg een briefkaart van Ullrich
Krüger uit Catthus in Oost-Duitsland, die
hem schreef dat hij een oud maar nog
goed spelend radiotoestel bezat, waarin
binnenin de aanduiding „Tuin-Winschoten"
was gekrast. Ullrich Krüger wilde graag
weten hoe het mogelijk was dat dit toe
stel in Oost-Duitsland belandde.
De heer Tuin heeft hem terug geschre
ven dat de Duitsers in oorlogstijd, toen
Ullrich nog niet was geboren, niet al
leen voedsel, maar ook onder andere ra
dio's vorderden en ook het toestel van
zijn ouders hadden meegenomen.
CO*. TOONDfc*
6 Joris Goedbloed raakte na een poosje over zijn
verrassing heen. „Ei, ik kan vliegen.prevelde hij.
„Ik wist niet, dat ik het in me had. Maar waarom
eigenlijk niet? Per aspera ad astra, zoals de klassieken
uitriepen toen de jonge Icarus zijn vleugels aangord
de". Zo sprekende verdween hij in westelijke richting
uit het gezicht, terwijl ver beneden hem professor
Kalker grote vorderingen maakte met de opruiming
van zijn laboratorium. Tot hij op een klein schakel
doosje stuitte, dat ergens tussen zijn rommel lag.
..Merkwaardig.mompelde de geleerde. „Waarvoor
heb ik dit indertijd gemaakt? Wat gebeurt er als ik
het schakelaartje om zet?" Omdat hij daar niet zo
gauw een antwoord op wist, voegde hij de daad bij
het woord, en verzette het knopje. Helaas zag hij niet,
dat er op hetzelfde moment een plotseling einde
kwam aan de vliegtocht van Joris anders had de
geleerde zich misschien herinnerd waarvoor zijn vin.
ding diende.
HIER HADD6NJUUIE
EIGENLIJK ZELF OP
MOETEN KOMEN]
WAAROM HE8 JE DAT
NIET VEEL EERDER
UITGEVONDEN?
WACHT MAAR, IK ZAL JULLIE
EEN VEEL EENV0UDI6ER I
MANIERTJE LATEN ZIEN
WE HEBBEN ER GEEN 21N MEER
IN OM DIE DORRE BLADEREN BIJ
ELKAAR TE HARKEN.'
(Van onze correspondent)
HELMOND. Nu Helmond de kerk-
dorpjes Mierlohout, Stiphout en Brouw
huis heeft geannexeerd is de buurge
meente Mierlo in de knel gekomen.
Mierlo raakte aan Helmond bijna 5.000
inwoners kwijt, maar behield het grootste
deel van zijn gebied. De kapitaaluitgaven
blijven ongeveer gelijk, maar de bijdrage
van het rijk per inwoner loopt met de
helft terug. Bovendien is het de vraag
of de gemeentelijke bedrijven voor de
kleine overgebleven dorpskern nog renda
bel zijn.
ADVERTENTIE
HAARLEM
Gr. Markt 8 - Tel. 11338
In het woord terug voelt men
evenmin een samenstelling van twee
woorden als in than s. Toch schuilt
in het eerste het zelfstandige naam
woord r u g en in het tweede het„zelf-
standige naamwoord h.-a n d. In de
Middeleeuwen zei men: achter
r u g g h e en bedoelde daarmee: ach
teruit, achterover. Precies hetzelfde
zien wij in het Duitse z u r c k, dat
ook: op de rug, achterwaarts betekent.
Een woord waarmee terug vergeleken
kan worden, is achterbaks. Bak
is namelijk een oud woord voor rug,
zoals blijkt uit het Engelse back en
uit b a k b o o r d, de zijde van het schip
waar de stuurman met zijn rug naar
toe staat. Bij oud-Germaanse schepen
zat het roer zijdelings tegen de rech
terzijde. Achterbaks betekent dus:
achter de rug, stiekem.
In het Middelnederlands kwamen in
ongeveer gelijke betekenis voor de
woorden: t a m e 1 ij c, b e t a m el ij c,
be tame en ghetame. Men ver
slond er onder: passend, behoorlijk en
dat betekent b e t a m e 1 ij k nog steeds.
Het erbij behorende werkwoord luidde:
tarnen: passen, toekomen, behoorlijk
zijn. De betekenisontwikkeling van
t a m e 1 ij k loopt van: behoorlijk, ge
past, fatsoenlijk over: behoorlijk van
grootte, niet te groot en niet te klein
naar: niet te veel en niet te weinig,
middelmatig, redelijk, vrij goed, nog
al. In het Duits voltrekt zich de bete
keniswijziging op precies dezelfde wij
ze. Ziemlich is immers eigenlijk:
was sich ziemt, wat past. Nu betekent
het: tamelijk, nogal.
Er is een appelsoort die reinet of
goudreinet wordt genoemd en die
heel smakelijk is „ofschoon zijn uiter
lijk voorkomen niet veel zoude doen
vermoeden", zoals een oud boek het
uitdrukt. Het Engels heeft rennet,
het Duits R e n e 11 e en men leidt de
ze drie woorden meestal af van het
Franse r e i n e 11 e dat men dan ver
klaart als het verkleinwoord van
reine: koningin. Deze appel zou dan
de koningin aller appels zijn. Ter ver
gelijking wiist, mpn op de pruimsoort
die reineclaude heet naar konin
gin Claude, de vrouw van Frans I van
Frankrijk. Anderen evenwel verbinden
het woord reinet liever met de naam
van de rivier de Rijn.
Men noemt een boosaardige vrouw,
een vrouw die kijft en slaat, wel eens
een tang. Ook andere namen van
werktuigen worden wel als scheld
woord gebruikt. Voorbeelden daarvan
zijn: vlegel voor kwajongen, zwab
ber voor dronkelap en schoelje
voor schurk. Eigenlijk is een schoei-
j e een ovendweil, dus zoiets als een
zwabber. Deze verklaring van het
woord tang verdient de voorkeur
boven die welke verwantschap zoekt;
met het Maleise orang setan: boos
aardig mens. De eigenlijke betekenis
van het woord tang is: bijter, happer.
Het Middelnederlands kende het bij
voeglijk naamwoord tangher: kloek,
maar ook: scherp, scherp van smaak,
ruw. En een tang van een vrouw
is ruw en scherp van tong. Daarom
noemt men haar zo.
In de geschiedenis zal de dag van
vandaag M-dag zijn, de dag dat Rotter
dam deze lage landen heeft opgesto
ten of liever neergestoten m de vaart
der metrobezittende volken. Bij alle
woorden daaraan gewijd zal dit tunnel
stukje spoorloos wegzinken in het wa
ter van de Lethe, de rivier der ver
getelheid, welke de oude Grieken ge
bruikten om er hun onoplosbare pro
blemen in op te lossen. De Rotterdam
mers zetten zulke problemen om in
daden. En als daarbij een enkel op
losbaar probleem onopgelost blijft, bij
voorbeeld: „Waar halen we het geld
vandaan?" strekt dit Rotterdam
slechts tot meer glorie.
Hieruit mag niet worden afgeleid dat
Rotterdammers dolle driftkoppen zijn
die eerst schieten en dan pas kijken
waar het doel van Ajax is. Ze weten
dat het zich bevindt op de plaats waar
de meeste ballen terechtkomen. Ik ver
meld Ajax omdat ik de Amsterdam
mers beloofd heb in het hol van de
leeuw de naam Ajax driemaal te noe
men. Ze mogen ook wel wat hebben,
nu de grootste wereldhaven beschikt
over 's werelds modernste metro.
Bij het bouwen daarvan zijn de Rot
terdammers waarachtig met onder eén
nacht ijs gegaan. Alleen de alleroudste
stadgenoten zullen zich herinneren hoe
hun voortvarend bestuur, in een tijd
toen er nog bijna geen bovengronds
verkeer was, aan het stadsbestuur van
Parijs opdracht gaf bij wijze van
proef een ondergronds spoorwegnet
aan te leggen, opdat Rotterdam, wan
neer het zelf daartoe mocht overgaan,
de aldaar gemaakte fouten zou kun
nen vermijden. De Parijse metro deed
het aardig, maar rook naar de ver
keerde kant van een stofzuiger en
tochtte overeenkomstig. Niet geheel be
vredigend door dit experiment gaf de
Rotterdamse overheid een gelijksoor
tige opdracht aan Londen. Daar maak
ten ze echter zulke hoge roltrappen
dat de gebruikers, behalve met een
zakkenrollersprobleem ook met een
trappenrollersprobleem te kampen kre
gen. Daarom werd als derde proefter-
rein Moskou ingeschakeld. De Russen
vermeden de fouten van hun voorgan
gers, maar om te tonen hoe ze het
thuis gewend waren voorzagen ze hun
stations van een dusdanige overdaad
van marmer, dat elke onderbreking
van de reis het karakter kreeg vaa een
sanitaire stop.
Toen wisten de Rotterdammers hoe
het niet moest. En ze bouwden hun
metro zoals een metro moet zijn. Ze
kozen het juiste moment, namelijk toen
het verkeer niet voor de bouw hoefde
te worden stopgezet omdat het zich
zelf al had stopgezet. Bovengronds ble
ven ze bij de tijd, ondergronds wa
ren ze hun tijd ver vooruit. Iedereen
kan zich daarvan tegen een betrekke
lijk geringe vergoeding overtuigen.
De Rotterdamse vlag wappert in
mijn stem nu ik uitroep dat een me
tro, zo mooi en zo modern als deze
onze kindskinderen nog in verrukking
zal brengen wanneer ze erin rondrij
den onder de stad die bestemd is de
metropool te worden van Nederland.
Volgens planologen is dat Eindhoven.
Kees Stip
ADVERTENTIE
Hotel
Restaurant
Taveerne
vanouds
Een van onze specialiteiten
FONDUE BOURGUIGNONNE
een gezellig pruttelende maaltijd in
Oud-Hollandse omgeving.
FORELLENBASSIN in het Restaurant
Hoofdstraat 204, Santpoort - Tel. 0 2560 - 8623
HEBBEN O/I
EEN Ar
schuweujk
pROBteew'
MIJN OUE&RONNEN MAKEN
ME IEDER OUA RIJKER, 20NDER
DAT IK E€N VlN&ER HOEFT UIT
re STEKEN.
HOEZO, MENEER
TRESEER 2
1.0N6DUIKEN
HEEFT MIJN CE
VEN 6CRED!
SahLïff
ILLIAK
PI B
824 ik, li
1058. DOOR DE SPANNING van het
avontuur had Bram helemaal vergeten,
dat hij zich in de poppenkast bevond.
Maar Jan Klaassen niet. En zodra Bram
zich afvroeg, waar de Dood van Pierlala
ivas gebleven besloot Jan het aan de
kinderen tussen het publiek te vragen
„Jongens.zeg eens eerlijk.waar
is de Dood van Pierlala? Alle monden
gingen wagenwijd open
„In de kiiiiiiiist
„Kist?" Brammetje keek verbaasd naar
de zeemanskist. „Maar dan hebben we er
al die tijd vlakbij gestaan".
Hij nam een aanloopje en wipte op het
deksel.
„Knappe Dood. die er nu nog uitkomt",
riep hij de kinderen met een knipoog toe.
Groot en klein juichte.
Men dacht al dat het verhaal ten einde
liep.
Maar zó gemakkelijk liet de Dood van
Pierlala zich niet pakken.
