Fameuze Oelanova met
Russische ballet op
bezoek in Nederland
Hoed op in
Holland
NIEUWS VAN NEUS TOT HAK
Mi ti i-badkamers
op Binnenhuis
Slecht VOOR DE LIJN, MAAR machtig LEKKER
AFCIET-ZEEF
ZATERDAG 10 FEBRUARI 1968
Erbij
21
HAAR LANGE, SLANKE HANDEN
hebben geen moment rust. Ze spelen met de
bril, illustreren iedere zin met een expressief
gebaar, verstrengelen zich in elkaar. Blond haar
valt in losse krullen om een gezicht waarin
helder blauwe ogen staan. Haastig heeft ze een
jasje om haar schouders geslagen. „We zijn
vanmorgen om vijf uur uit Moskou vertrokken
en nog geen half uur in het hotel. De groep is
moe". Dat zei Galina Oelanova dinsdag deze
week.
(Van een medewerker)
GALINA OELANOVA was
ook moe, maar als leidster van het
gezelschap Russische dansers en
danseressen dat deze maand in
Nederland optreedt, mag ze daar
aan niet toegeven. De danseres die
eertijds in de hele wereld bewon
dering afdwong, weet zich nu
representatief voor een brok Rus
sische cultuur dat overal waar be
langstelling voor dans is, hoog
wordt aangeslagen. Woensdag is
het ballet woor het eerst opgetre
den in Amsterdam. De laatste
voorstelling wordt op 22 februari in
Scheveningen gegeven.
WilBlSi
Van Galitzine komt deze donker
bruine glanzende lakschoen met
halfhoog hakje. Een paarlmoe-
ren versiering draagt de initia
len van Irene Galitzine.
Vierkante neuzen bij Andrea,
een laag hakje om in de stad ge
makkelijk op te winkelen en een
siergespje om het elegant te
maken.
DOOR
GASTON COURMET
- n*
„La" Oelanova nu, leidster van een Russisch
ballet op tournee.
3
„WE BRENGEN HIER een concert
programma met twaalf dansers en
danseressen. Het zijn grotendeels pas
de deux: uit het Zwanenmeer, Don
Quichot, Doornroosje, begeleid op
piano, viool en cello. Het zijn leden
van zowel 't Bolsjoi-theater in Moskou
als van het Kirow ballet in Leningrad.
nnnnftivwvwwvwvwwHftnftftftftf *JUUU**A<I*UM
(Van een medewerkster)
DE JONGE NEDERLANDSE vrouw
tot 35 jaar houdt niet van hoeden.
Tachtig percent van de 15- tot 25-jari
gen draagt er nooit een, 68 percent
van de 25- tot 35-jarigen evenmin.
Beide groepen wijzen de hoed af, om
dat ze vinden dat een hoed oud(er)
maakt, niet modieus is en in dit win
derige klimaat onpraktisch is. De
hoofddoek is zowel bij jongeren als bij
ouderen het sterkst in trek. Dat zijn
de resultaten van een onderzoek, dat
is ingesteld in opdracht van de com
missie detailhandel in dameshoeden
naar de draaggewoonten en de image
met betrekking tot de dameshoed.
Boven de 35 jaar stijgt de belang
stelling voor dit hoofddeksel aanmer
kelijk. Sociale motieven gaan dan een
rol spelen: recepties, kerkbezoek, de
kring waartoe men behoort. De meest
fervente hoedendraagsters zitten in de
groep boven de 50 jaar. Men voelt
zich dan kennelijk te oud om nog
blootshoofd te lopen.
Hoe belangrijk het dragen van een
hoed als een verplichting wordt ge
voeld, blijkt uit het feit dat 44 per
cent het prettig vindt, hetzelfde per
centage de hoed liever niet draagt
maar het doet omdat het nu eenmaal
hoort en 12 percent geen mening heeft.
Twee factoren, die het hoeden dragen
bevorderen, zijn de sociale status van
de vrouw en haar godsdienst. Beter
gesitueerden en vrouwen uit de mid
denklasse dragen vaker iets op het
hoofd dan vrouwen uit de lagere in
komensklasse. Katholieke en protes
tantse dames winnen het in hoedenbe-
zit van vrouwen zonder godsdienst.
HET ONDERZOEK wees voorts uit
dat bijna de helft van de vrouwen de
prijs voor een hoed aan de hoge kant
vindt. De meesten leggen 20 tot 30
gulden voor een hoed neer. De aan
koop van een hoed is meestal een
sluitpost: na afloop van andere kleding
wordt pas geld. besteed aan een hoofd
deksel-
Er was een periode van grote rivali
teit tussen die twee groepen. Dat is nu
voorbij. Er is zelfs een heel inten
sieve uitwisseling. De helft van de be
langrijke choreografen en dansers van
Moskou, zijn afkomstig van de oplei
ding in Leningrad".
In die laatste woorden klinkt een
ondertoon van trots in haar zachte,
vriendelijke stem. De verklaring daar
voor geeft ze zelf: „Mijn halve leven
is met Leningrad verbonden".
Galina Sergeevna Oelanova werd er
op 8 januari 1910 geboren. Haar vader
was regisseur, haar moeder danseres
in het gezelschap van het Kirow-thea-
ter. Hoewel ze aanvankelijk niets met
het ballet te maken wilde hebben, om
dat ze zag hoe hard haar moeder
moest werken, zwichtte ze toch voor de
aantrekkingskracht die deze kunstvorm
op haar ha'd. Ze kreeg haar opleiding
bij Agrippina Vaganova, wier trai
ningsmethode nog altijd een begrip is,
en danste op haar achttiende jaar Odille,
de zwarte zwaan, in het Zwanenmeer.
Technisch stond ze toen reeds boven
alle problemen en toen zich ook haar
persoonlijkheid ontwikkelde, groeide
ze naar een artistiek niveau dat haar
bewonderaars vergelijkingen opdrong
met Anna Pawlowa.
IN LENINGRAD
hoofdrollen in Doornroosje. Giselle,, de
fotitein' c'ari BaksjifSfaT RolftA%h%ïK
lia met een expressie en een techni
sche gaafheid welke haar in 1940 de
hoogste onderscheiding voor een Rus
sische artieste opleverde, „Kunstena
res van het volk".
In 1944 ging ze over naar het Mos-
kouse Bolsjoi-ballet, kreeg twee jaar
later de Stalin-prijs en vergaarde op
- t f
x--;
Marineblauw is deze wandelschoen van Roger Vivier met een lange
brede klep vanaf de teen tot over de wreef.
haar buitenlandse tournees een roem
welke haar tot de belangrijkste danse
ressen van haar tijd deed behoren.
„NU BEN IK in Moskou belast met
de training van de sterren van het ge
zelschap. Groepslessen geef ik er nooit.
Ik werk jaren en jaren met slechts
enkele jongen mensen om hen op een
zo hoog mogelijk peil te brengen. We
geven er gemiddeld zes voorstellingen
per week. Dat kan omdat het Bolsjoi-
Akeater !OVer twee tonelen beschikt. De
opera dp het ene, wij op^ higi
De belangstelling is er bijzonder groot,
want het zijn niet alleen de Mosko-
vieten die er 's avonds naar de
schouwburg gaan. Voor de mensen uit
de andere republieken geldt: als je in
Moskou bent, ben je het aan jezelf ver
plicht om naar het Bolsjoi-theater te
gaan".
ALS DE NAAR Nederlandse begrip
pen hoge leeftijd van het programma
dat hier wordt gepresenteerd ter
sprake komt, zegt ze nog altijd even
vriendelijk, maar beslist: „Wanneer ik
met mensen uit het westen over oud
en nieuw spreek, is er altijd een soort
spraakverwarring. Oud is voor ons
Petipa. Wat bijvoorbeeld Igor Belski
doet, staat veel dichter bij Balanchine.
En op hèt ogenblik zijn in Moskou
choreografen bezig met werk als
Strawinsky's „Le sacre du printemps".
Er gebeuren heus wel nieuwe dingen".
Wel blijkt later dat geen van de
dansers en danseressen uit de groep
die nu door Nederland reist, ooit in een
Balanchine-ballet heeft gedanst. Een van
hen heeft eens een film over Martha
Graham gezien. Haar reactie: „wij zijn
niet geinteresseerd in de Graham-stijl,
we hebben onze eigen stijl".
GALINA OELANOVA zelf danst niet
meer. Ze is in Moskou pedagoge en
gedurende deze rondreis door Nederland
en Engeland de bezielende leidster van
danseressen en dansers uit Moskou,
Leningrad, Kiev, Riga, Armenië. De
manier waarop ze op haar halfhoge
hakjes wegloopt, verraadt dat ze on
danks de vermoeiende reis uit Moskou
die taak even ernstig neemt als ze
a 4c£l: dfigtyjjls inzette jvoor haar vertol
kingen uit het klassieke balletreper
toire.
Galina Oelanova in een van de
rollen waarmee ze destijds
wereldnaam veroverde, Giselle.
WWVWWWWWWVWIIWWWWWWWI/IIWWWI/WWWWWI
ff
VELEN ZULLEN ZICH vaak heb
ben geërgerd aan het feit dat bij het
afgieten van aardappels of groente het
maar al te vaak voorkomt dat door
een onhandige manipulatie de deksel
van de pan losraakt en de inhoud van
de pan in de gootsteen terechtkomt.
Om dit herhaaldelijk voorkomende
euvel te verhelpen, is er onlangs een
afgietzeef op de markt gebracht die,
bij plaatsing op de pan, het afgieten
makkelijk maakt zonder dat daarbij
het gevaar bestaat dat de inhoud van
de pan in de gootsteen terechtkomt.
De zeef is vervaardigd van plastic en
is geschikt om op pannen met een mid
dellijn van dertig cm te worden ge
plaatst, mits bij kleine pannen de oren
niet boven de pan uitsteken. De zeef
is kookvast, onbreekbaar en de moeite
van het aanschaffen waard. In Neder
land verkrijgbaar tegen een zeer bil
lijke prijs.
GISTEREN is in de Ahoy-hal in Rot
terdam de internationale beurs „Bin
nenhuis" geopend. Tot en met zon
dag 18 februari kan men aan deze
enige consumentenbeurs voor woning
inrichting in Nederland een bezoek
brengen.
Tachtig standhouders uit 19 verschil
lende landen zullen de 12.000 m2 ten
toonstellingsruimte bezetten.
Vorig jaar waren er 87.000 be
zoekers. Dit jaar rekent men op
100.000.
Naast modern en ultra-modern meu
bilair, waarbij vooral de opkomst
van de kunststoffen tekenend is, is er
antiek en klassiek meubilair. Uit
gebreide aandacht is besteed aan de
sanitaire inrichting o.a. met een col
lectie „mini-badkamers".
Meubelen zijn o.a. te zien uit Zwe
den en West-Duitsland. Er zullen geen
huishoudelijke artikelen te zien zijn
en ook geen haarden (wel open haar
den).
Bijzondere belangstelling zal zeker
de bungalow krijgen, die in units is te
vervoeren en zeer snel te monteren
waardoor men tegemoet komt aan de
nomadennatuur van de moderne mens.
DE EERSTE MAANDEN van het
nieuwe jaar zijn gereserveerd voor de
goede voornemens. Bij u ook?
Ik heb mij namelijk voor 1968 voor
genomen serieus te vermageren (voor
de zoveelste maal).
Misschien hebt u andere ideeën over
wat goede voornemens zijn, maar voor
lopig ben ik met de mijne nog druk
bezig. Hetgeen nou ook weer niet wil
zeggen, dat ik nimmer meer culi
nair uit de band zal springen.
De lust tot experimenteren, deed mij
dezer dagen weer de keuken ingaan:
er moest sateh gemaakt worden, in
opdracht van moeder en dochters.
De halve kip in blik, geen succes
naar ik mij had laten vertellen, wacht
te in de ijskast. (Kip in blik is maar
beperkt houdbaar!) Daar moest een
saus bij gekozen worden.
De pindakaas was op, gado-gado
(pindapasta voor de satehsaus) was
er nog maar heel weinig. Ook hier
zou dus geïmproviseerd moeten wor
den.
Ik liet daarom de keuze vallen op
drie sauzen alle drie funest voor
de lijn maar o, zo lekker! Het wer
den: pinda en gembersaus voor de sa
teh en paprikasaus voor de wat ble
ke kip-in-blik.
Voor de laatste saus hebt u nodig:
2 eetlepels boter, 2 eetlepels fijnge
hakte ui, 2 kopjes bouillon of witte
wijn, 2 tot 3 eetlepels bloem, 2 tot 3
eetlepels room of koffiemelk, 1 a 2V4
opgehoopte eetlepel paprikapoeder,
wat zout, marjolein, mint, een snufje
tijm. De boter smelten, ui erin smo
ren, dan de bloem erdoor roeren en
wat kleur laten krijgen, vervolgens tot
een gebonden saus roeren met de
bouillon of witte wijn. Dan de paprika
poeder erdoor. Even proeven en op
smaak afmaken met de kruiden. Ten
slotte vlak voor het opdienen er de
room of koffiemelk door kloppen. Zo
krijgt u een heerlijke romige papri
kasaus, die u de wat teleurstellende
bleke kip uit blik al ras doet vergeten.
Voor de gembersaus, welke voor
treffelijk past bij bijna elk vleesge
recht dat u bij rijst en groente geeft,
maar die het ook bij visgerechten goed
doet, hebt u nodig: 3 eetlepels sui
ker, 2 kopjes water, 1 eetlepel (niet
zoete) chilisaus, 2 bolletjes gember,
(fijngehakt) of 1 eetlepel gembersnip-
pers, 2 eetlepels tomatenketchup of
1 eetlepel tomaten puree. Eventueel in
plaats van de chilisaus, 1 lombok heel
fijn gesneden zonder de zaadjes. Om
te binden, indien nodig, 1 eetlepel
bloem.
Doe de suiker droog in een koeke-
pan en laat ze op middelgroot vuur
smelten en licht geel kleuren (vooral
niet laten verbranden) giet er dan het
water op en roer goed totdat u een
lichte stroop hebt verkregen. Daar de
chilisaus, de gembersnippers, ketchup
of -puree bij en goed roeren. Indien
de saus te dun is binden met wat
bloem of tapioca.
Deze saus smaakt ook goed bij
eigengemaakte loempia's.
Voor de satehsaus hebt u nodig: 2
tot 3 eetlepels pindakaas, 3 eetlepels
gado-gado (pindapasta in pot, of bij
de Indische winkel los te koop) warm
water, een mespunt sambal oelek, of
wat chilisaus (een theelepel) een eet
lepel citroensap, 2 eetlepels ketjap ben-
teng manis, 1 eetlepel goela dwaja
(javasuiker) of 1 eetlepel bruine sui
ker. Verdunnen met de marinade waar
in het vlees heeft gelegen.
