'HAAR JOURNAAL"
Bonnie en Clyde mode
in Amsterdam gebracht
PANDA EN DE MEESTER-SUPERMAN
n
POLLE, PELLI EN PINGO
1
m
1
1'
l
«F»
«gestipt
San balm
a
B
Postzegelhandelaar
krijgt ƒ500.- boete
Negentien maal
levenslang
I MficTliw w*
ZATERDAG 10 FEBRUARI 1968
8
WÊÊVm
8PU
Bij DE HAAS ligt
op Uw aanvraag
te wachten:
GRATIS
REISPROGRAMMA
met een
wereldwijde keus
uit goed verzorgde
touringcar-, trein
en vliegreizen.
Groot aantal
vertrekplaatsen en
boekingskantoren.
VRAAG VANDAAG
EVEN AAN BIJ:
PTT-beambte omgekocht
In Zuid-A frik a
Kees Stip
Kerkelijk nieuws
RUWE HANDO*!
oAvy^r
B
R
A
M
M
E
T
J
E
F
O
m
K
wtëi ïji
<C:xA-ï.i
64)
Wij werden in de sloep getrokken,
die vlak bij ons lag. Wij werden allen
in de sloep getrokken, een voor een,
door radeloze mensen. Allen, behalve
Bernard.
Nauwelijks waren wij in de boot of
ik nam het masker van de stuurn
af; het bloed viel er uit als een natte
koek. Hij was akelig om te zien.
Zijn huid was blauw, zijn benen
waren geschramd, hij voelde ijskoud
aan en scheen niet meer te ademen.
Pjotr zat te huilen in de boot met
lange, krampachtige snikken.
Jacques suste hem werktuiglijk en
bleef naar de zee staren, alsof hij
nog steeds zijn vriend zag ver
scheuren door de haai. Ik voelde mij
verdoofd en duizelig en zat roerloos
met de stuurman in mijn armen, ter
wijl zij ons terugroeiden naar het
schip. De stuurman werd met boot
en al aan boord gezet. Pas aan dek
lichtten wij hem er uit. Ik had maar
één wens: op mijn rug te gaan lig
gen in de zon en te slapen en te ver
geten.
Maar dat kon niet, ik moest be
slissingen nemen, de stuurman moest
naar een ziekenhuis gebracht worden,
ik moest een rapport maken over
Bernards dood en het laten tekenen
door getuigen. Ik zou eindelijk moei
lijkheden krijgen, zodra wij in de be
schaafde wereld terugkeerden; al de
nalatigheden van de oude kapitein
zouden op mijn hoofd neerkomen. Er
was geen logboek aan boord, en zij
zouden mij er ongetwijfeld naar vra
gen, want ik behoorde 't rapport over
Bernards dood daarin geschreven te
hebben. De stuurman werd naar de
stuurhut gedragen en neergelegd op
Nicoles kooi.
Zij waste hem, bedekte hem met
dekens en heetwaterkruiken en pro
beerde hem cognac te laten drinken;
wanneer iemand anders bij hem in
de buurt kwam, joeg zij die weg.
Ik werd wakker uit mijn verdoving
omdat monsieur Astanasia mij vroeg
waar wij heen gingep, nadat ik de
motor had aangezet en de bootsman
de koers opgegeven.
Toen ik zei dat wij naar Athene
gingen werd hij razend: hij zei dat
hij daartoe onder geen omstandighe
den zijn toestemming kon geven. Hij
beval mij naar een Italiaanse haven
te varen.
Ik zei dat de stuurman stervende
was en het dichtsbijzijnde hospitaal
dat deugde, was in Athene. Toen hij
moeilijkheden maakte en kapitein
Perpendiculous er zich mee ging be
moeien, Griekse vloeken schreeu -
wend, riep ik Pjotr en Jacques en
beval hun deze twee mensen in hun
hutten op te sluiten. Toen monsieur
Astanasia dit hoorde veranderde hij
van tactiek ;hij wrong zijn handen en
smeekte mij naar een Italiaanse ha
ven te varen, want in Griekenland
zou hij in de vreselijkste moeilijk
heden komen. Ik zei dat als wij een
vissersvaartuig tegenkwamen wij het
zouden praaien, misschien waren zij
bereid hem en zijn Griekse kapitein
naar Italië te varen. Hij probeerde
eerst nog gedaan te krijgen, dat het
vissersvaartuig de stuurman naar
Athene zou brengen, maar ik wilde
er niet van horen.
Hij zat urenlang op het voordek in
de hete zon in zijn witte badjas, die
met bloed was besmeurd, omdat hij
tegen de sloep geleund had. Hij zat
lange sigaretten te roken, de ene aan
de andere aanstekend, starend naar
de horizon. Kapitein Perpendiculous
staarde ook naar de horizon, op het
achterdek.
Tegen vier 's middags praaiden
wij een vissersboot. Er volgde een
lange onderhandeling in het Grieks.
Tenslotte holden, monsieur Astana
sia en de kapitein de trap af en
haalden hun bagage Toen zij ver
trekken wilden zei ik dat ik geld
nodig had. Hij werd wit van drift
en begon te schelden, maar ik hield
voet bij stuk. Ik zei: „Doet u geen
moeite, mijnheer „ik moet geld heb
ben, anders laat ik u niet van dit
schip af".
Hij zag eruit alsof hij mij in mijn
gezicht'zou slaan. Toen riep de vis
ser uit de diepte. Hij haalde zijn
portefeuille te voorschijn en smeet
een paar bankbiljetten op het dek.
De bootsman moest zich languit la
ten vallen om te voorkomen dat zij
wegwaaiden. Ik dacht dat het een
groot bedrag was toen ik het geteld
had, maar ik kende de waarde van
Grieks geld niet. De volgende mor
gen in ÏPiraeus ontdekte ik dat het
net voldoende was om ons havengeld
te betalen en duizend liter water.
De stuurman werd door twee leke-
broeders van boord gedragen en in
een ambulance geschoven. De ambu
lance stond wit en schoon in de don
kere wanorde van de kade. Soldaten
en politie zwermden over het dek;
ik had vergeten dat Griekenland nog
in staat van oorlog was. Het kostte
mij uren voor ik al deze wespen van
mij af had geslagen. Toen ging ik
met Pjotr en Jacques naar het Fran
se consulaat. Daar, in een koel kan
toor met paieren stroken op de ramen
leverde ik mijn rapport in en tekende
de verklaringen. Wij hadden onder el
kaar besloten monsieur Astanasia er
buiten te laten om complicaties te
vermijden. Als hij hier door de poli
tie werd gezocht konden wij weken
lang vastgehouden worden om vragen
te beantwoorden. Wij lagen vijf dagen
lang in Pyraeus te wachten tot de
stuurman sterven zou. Nicole was
met hem meegegaan naar het hos
pitaal en zij bleef 'daar, ofschoon zij
hem maar enkele halve uren per dag
mocht zien. Overdag zat zij op een
bank in de hal, nadat zij er 's avonds
was uitgezet bracht zij de nacht door
op een bank in het plantsoen aan de
overkant. Wij brachten haar eten en
een deken en spraken af dat wij om
beurt 's nachts bij haar zouden wa
ken. Wij konden haar onmogelijk al
leen laten op die bank.
De eerste twee nachten, toen het
nog maar een kwestie van uren
scheen voor de stuurman sterven zou,
zei zij geen woord. Zij zat roerloos
voor zich uit te staren met de de
ken om haar knieën, soms viel zij
enkele minuten in slaap met haar
hoofd op de schouder van wie er
naast zat. De avond van de derde
dag kwam het bericht dat de stuur
man in leven zou blijven. Zijn trom
melvliezen waren gesprongen en als
gevolg van de caissonziekte was de
linkerhelft van zijn lichaam verlamd.
(Wordt vervolgd)
Voile jurkjes van bruin Brabants
bont, nog geen twee weken geleden
voor het eerst in Parijs, werden
donderdag al in Amsterdam gelan
ceerd.
(Van onze modemedewerkster)
AMSTERDAM. Nog geen week na
de shows in Parijs zijn nu ook in Ne
derland „Bonnie en Clyde" creaties
te koop (Bonnie en Clyde waren zoals
inmiddels wel bekend een berucht
gangsterduo uit de USA. Vier Neder
landse confectiefabrieken lieten de
jeugdige Amsterdammer Frank Go-
verse bliksemsnel een boetiekcollectie
in 1930-stijl ontwerpen. Tot op de kuit
reikende Clyde-pakjes zullen evenals
zeer lange maar ook zeer korte gang
sterjurkjes in prijs variërend van f 39
tot 89 binnenkort bij wagenhuizen en
hippe modewinkeltjes hangen.
NOG NOOIT IS een internationale
moderage zo vlug naar ons land over
gewaaid. Op het Leidse plein liepen
enkele Amsterdamse tieners deze week
al in Clydecreaties compleet met al
pinopetten rond. Eerlijk gezegd waren
de vier confectionairs, die in het Hil-
tonhotel hun gezamenlijke collectie on
der de naam „Nicky Trend" lanceer
den niet de eersten.
Dat wafen zij wel met het verwer
ven van de exclusieve rechten bij de
Amerikaanse filmproduktie maatschap
pij Warner Bros, om in de Benelux
als enige Bonnie and Clyde-kleding
van een origineel etiket te mogen
voorzien.
EEN PRIVILEGE DAT echter niet
zo veel om het lijf heeft aangezien
moderedaktrices van bladen als Vo
gue, Elle, Marie Claire en Constance
de Bonnie en Clyde-mode een levens
duur van hooguit vier maanden ge
ven. Men was het er vorige week in
Parijs algemeen over eens, dat de kle
ding van het eens zo gevreesde gang
stermeisje het afgelopen najaar aan
zienlijk meer kans op succes zou
hebben gehad. De zomer is niet be
paald de tijd om met lange rokken aan
te komen.
MANNEQUINS. DIE DE Clyde-crea-
ties voor bijna 400 genodigden, onder
wie vrijwel alle Nederlandse tv-pre-
sentatrices, showden zagen er zelfs
voor „insiders" onherkenbaar uit. Dat
kwam door de make-up en de acces
soires. Bij zwarte katoenen mantel-
ADVERTENTIE
7. Dat was voor Joris een lelijke schok, toen er plot
seling een ruw einde kwam aan zijn vliegtocht. Het
ene moment genoot hij van zijn sierlijke gezweef en
het volgende moment boorde hij zich met een zware
klap in de straat. „Grrrmps!", prevelde hij, toen hij,
na enige tijd gekneusd en vergramd uit het gat klom.
„Dat is geen stijl! Mij wordt ook nooit eens een ple
ziertje gegund.Het is duielijk, dat iets of iemand
mij hindert!". Nu trad toevallig niet ver van hem
vandaan professor Kalker uit zijn huis en de geleerde
had het apparaatje bij zich, waarmee hij Joris wandel
stok aan- en uit kon schakelen. Maar helaas was hij
dat vergeten. „Vreemd.mompelde hij. „Ik weet
toch zeker dat dit een belangrijke uitvinding was. Maar
wat? Soms ben ik wat vergeetachtig, geloof ik.Laat
ik dit schakelaartje in ieder geval maar weer terugzet
ten. Anders kunnen er misschien brokken van komen
en dat zou toch vervelend zijn".
OH, 6EIUKKIG! ZE
21JN TOCH GEZOND
IK ZAL EENS EVEN
MAARTE GAAN
KIJKEN
ZOUDEN ZE
ZIEK ZIJN
DOKTOR D1L, IK MAAK ME TOCH ZO'N
ZORGEN - IK KAN M'N ZOONTJES
ANDERS MET 6EEN STOK DE TOBBE IN
KRIJGEN, MAAR VANMORGEN
KWAMENZE ZELEOM
WATER EN ZEEP VRA6EN
pakjes met witte piqué kragen en bei
ge kuitlange V-hals jurkjes van crepe
droegen zij kleurige tot over de taille
reikende kettingen, witte alpinopetjes,
genopte sjaals, panties in pasteltinten
en hadden zij donkerrode lipstick op
en lakschoenen in dezelfde kleurscha
kering aan.
DE ACCESSOIRES ZULLEN zo is
de bedoeling, bij de boetiekjes los
verkrijgbaar zijn. Dat is ook nodig,
want mocht u iets voor een Clyd
creatie voelen dan heeft u aan een
jurkje niet genoeg maar zult u zich
een hele „outfit" aan moeten schaf
fen, waarin u om het „echt" te laten
lijken alleen zeer langzaam lopend en
voortdurend sigaretten rokend rond
wandelen mag.
WWMMI/WWVWIAmilWWWWWWIfWWWWIiyWWMIIWIIWWWWWIIIIWWWWIAIWVWWWWWIWIIWMWIIWWWWIIMWWWWIIWimWMWM
(Van onze correspondent)
DEN HAAG. Een 29-jarige postze
gelhandelaar uit Rijswijk is door de Haag
se politierechter wegens omkoping van
een beambte van PTT veroordeeld tot
f 500 boete en twee maanden voorwaar
delijke gevangenisstraf. De handelaar had
voor 20 gulden beloning de beambte er
toe bewogen een honderdtal eerste-dags
enveloppen, beplakt met blokken pas ver
schenen postzegels ,af te stempelen met
een stempel welke gedateerd stond op
een jaar eerder.
De 57-jarige PTT-beambte, die na 37
dienstjaren voorwaardelijk ontslag had
gekregen, werd veroordeeld tot een boe
te van 50 gulden en 2 maanden voorwaar
delijke gevangenisstraf.
De postzegelhandelaar heeft in 1966 in
Zwitserland voor een soortgelijk feit te
recht gestaan. Hij werd daar veroordeeld
tot een boete en voorwaardelijke gevan
genisstraf en moest ƒ30.000 aan schadever
goeding betalen.
PRETORIA (Reuter) Rechter Joseph
Ludorf heeft vandaag negentien negers
schuldig bevonden aan terrorisme in Ziiid-
west-Afrika en tot levenslange gevange
nisstraf veroordeeld. Negen negers kregen
gevangenisstraffen van vijf tot twintig
jaar. Drie negers kregen een voorwaarde
lijke straf.
Er was eens een bakker die heerlijk
vers brood bakte, waar hij een goede
boterham aan had. En toch kon die
bakker 's nachts niet slapen. Niet om
dat hij geen slaap had, maar omdat
hij moest bakken.
Broodbakken is namelijk nog wel
even iets anders dan cakebakken. Dat
laatste bestaat voor de meeste huis
vrouwen uit mixen, in de oven zetten,
vergeten en afschrapen. Bakkers ma
ken van hun nacht een volledige werk
dag. En als ze, zoals deze bakker, geen
knecht hebben en het brood zelf moe
ten rondbrengen, komen ze pas in bed
tegen de tijd dat de kinderen van
school thuiskomen. Die zijn dan op
hun beurt weer naar bed als de bak
ker opstaat. Uit bakkerskinderenkrin-
gen stamt het gezegde: „Vader is die
bleke man die zondags het vlees
snijdt."
Om daar verandering in te brengen,
ging de bakker samen met andere bak
kers naar de regering. Die verbood het
volk 's morgens vóór tien uur vers
brood te kopen. Dat had als voordeel
dat de bakker beter sliep en de men
sen beter kauwden, want brood van
gisteren gaat nooit zo gulzig naar bin
nen als de kraakverse korst van een
knapperig knipje.
Dat ging zolang goed tot de brood
fabrieken roet in het eten van de bak
ker begonnen te gooien door verpakt
brood te verkopen dat langer vers
bleef dan het zijne. Daar kon de bak
ker alleen tegen concurreren door toch
weer vroeg vers brood te gaan verko
pen. Maar dat deed hij niet, want hij
was een brave man, die vreesde voor
dit vergrijp op water en brood te wor
den gezet. Het enige dat hij nog kon
doen om zijn kinderen zijn eigen lot
te besparen, was ze in het bos te laten
verdwalen.
De jongste zoon. een belezen knaap
je. Klein Kruimpje geheten, kende de
truc echter. Hij brak al wandelend het
verse brood dat moeder hem had mee
gegeven in kleine brokjes. Maar de vo
geltjes trapten er niet in. Ze waren
gewend aan oud brood en ze dachten
dat het verse misschien met een insek-
tenverdelgingsmiddel was bespoten. De
mus, de merel, de spreeuw, de goud
vink en de platvink lieten het liggen.
Maar de roolvink pikte er hier en daar
een hapje van op. „Als ik minister
word", zei hij, zal ik zorgen dat er de
hele dag vers brood te krijgen is."
Zo kwamen de kinderen toch weer
thuis en gelukkig lag daar juist een
aanbod voor de oudsten om in dienst
te treden bij een broodfabriek, waar
door de vader gespaard bleef voor de
hongerdood tussen zijn eigen broden.
En doordat de minister zijn woord
heeft gehouden, werken de zonen nu
in vaders eigen goedbeklante zaak. De
oude bakker bakt er weer lustig op
los en hij kan weer rustig sapen al
moet dat, net als vroeger, 's middags en
's avonds gebeuren. Dat heeft hij voor
op de minister, want om die tijd zijn
meestal de Kamerdebatten.
Geref. Kerken Vrijgemaakt
Beroepen te Grootegast en te Gerkes-
klooster-Stroobos H. Mostert te Harder
wijk; te Loenen aan de Vecht-Nigteveeht-
Weesp A. Kamer te Hijken en Ho, ghalen.
Chr.-Geref. Kerken
Bedankt voor Schiedam B. Bijleveld
te Bussum.
ADVERTENTIE
uw handen vragen erom
NOU NOU'.DIT
IS OP ZIJN MINST
EEN 90 VOBTS
JACHT.
har haao c aj,iai T BREN6 MENEER.
BOOT IK ZOU HET OP
PRIJS STELLEN ALS JUL
6BLIJK HES JE, VRIEND.
KOM MEE AAN BOORD.
DAN LAAT IK JE HET
SPUL ZIEN.
DIT ZIJN MIJN ARME
ONDERVOEDE OUDJES.
ZIJ HEBBEN HET HELAAS
NIET MEER BELEEFD DAT
ER OLIE 6E80ORD WERD
OP HUN SCHAMELE AK
KERTJE.
LIE ME ERHEEN
BRACHTEN 1
Sam Lefp
ILLIAM?
flor U. S. r«t. O#.—All ri«M.
I by Un'rttd E««»yr» Syndic»
i'VA
-( :»yf
a-1 ftiJ'.
1059. BOVEN OP DE KIST kreeg Bram
langzamerhand een verschrikkelijk ver
moeden.
„Luister eens", zei hij tegen Jan Klaas-
sen. Zou die Dood van Pierlala er echt
wel in zitten? Het blijft zo stil"
Jan Klaassen keerde zich tot het pu
bliek voor de poppenkast.
„Jongens. jullie houden ons toch niet
voor de gek?"
„Nééééé.riepen alle kinderen.
„De Dood zit toch heus in de kist?"
„Jaaaaaaa
Als om het te bwijzen bonkte de Dood
van Pierlala plotseling hevig tegen het
deksel. Bram wipte op en neer. „Help
me... vlug... ik houd hem niet....."
„Laat me eruit", brulde de Dood van
Pierlala. Maar daaraan dacht Bram geen
moment. Hij was er nu vast van overtuigd
de Schrik van de Poppenkast bedwongen
te hebben. en hij kon niet weten dat
het gebrul van de Kille Kronkelaar een
krijgslist was om tijd te winnen bij zijn.
ontsnapping
