Het vage gezicht van de Vietcong
Erbij
Lijst
Voorgeschiedenis
Voorbeeld
Le Doean
WWMMWWWMmAIWWVWWIMWWWUIAAWWWMMWW<WWIWVWWMiWIWWMWIWIIWMMWWINWIilMIMUIMVWAfWWWIWWMWWMM_
TOEN IN VIETNAM HET „NIEUWJAARSOFFENSIEF'' BEGON,
WERD ALS DE GROTE MAN ACHTER DE SCHERMEN GENOEMD
DE NOORD VIETNAMESE GENERAAL GIAP, INDERTIJD LEIDER
VAN DE VIETMINH DIE DE FRANSEN VERSLOEG, NU MINISTER
VAN DEFENSIE IN HANOI. AL DAN NIET ONDER LEIDING VAN
GIAP ZIJN HET ECHTER VIETCONG-LEIDERS GEWEEST DIE DE
OPERATIE HEBBEN VOORBEREID. DIKWIJLS IS DIE VIETCONG
BESCHREVEN ALS EEN „ANONIEME VIJAND", EEN „ORGANI
SATIE ZONDER GEZICHT". WIE ZIJN DE LEIDERS EN WAT IS DE
VIETCONG? AAN NEVENSTAAND ARTIKEL OVER DIT ONDER
WERP IS MEDEWERKING VERLEEND DOOR ONZE CORRESPON
DENTEN CHRISTIAN ROLL (HONGKONG), DIE VIETNAM VER
SCHEIDENE KEREN HEEFT BEZOCHT, EN HENK RUYSSENAARS
(STOCKHOLM), DIE TIJDENS HET „RUSSELL-TRIBUNAAL" IN
STOCKHOLM IN CONTACT KWAM MET VIETCONG-POLITICI.
Een bataljon van de Vietcong in Zuid-Vietnam.
Een groepje Vietcongstrijders maakt, be schut door het oerwoud, munitie klaar.
Cartoon in „The Louisville
Courier-Journal". De ene in
Zuid-Vietnam vechtende Ameri
kaan tegen de andere: „Zeg, de
eetbare paddestoelen zijn Zuid-
vietnamezen zij zijn goed. De
giftige paddestoelen zijn de Viet
cong die proberen je te do
den. Je komt er wel achter
welke de giftige zijn, als ze je
doden".
Kort na het onderzoek van Le Doean
zijn in '59 de eerste groepen guerrilla's
in hun zwarte pyjama's naar het zui
den gekomen; zuiderlingen die na
„Genève" hun heil hadden gezocht bij
oom Ho en waren getraind door Giaps
officieren.
Eind '64 kwamen de eerste Noord-
vietnamezen. Midden vorig jaar be
stond de zuidelijke strijdmacht vol
gens radio-Hanoi uit 67.000 Zuidviet-
namezen, 30.000 Noordvietnamezen,
150.000 man lokale militie en 55.000
overige FLN-soldaten. Hun militaire
leiders, de commandanten dus van de
Vietcong, zijn steeds Noordvietname
zen geweest.
De eerste opperbevelhebber, wiens
naam de buitenwereld bereikte, was
Tran Nam Troeng (nu vice-president
van het FLN). Hij zou toen nog
Tran Van Tra hetend luitenant-
generaal in het Noordvietnamese leger
zijn geweest. Nu is de macht in han
den van generaal Truong Son, een van
Giaps naaste medewerkers. De strijd
in de noordelijke provincies zou de
laatste tijd zijn geleid door de Noord
vietnamese generaal-majoor Ngoeyen
Don.
HET FLN mag een nationaal-pa-
triottisch tintje hebben, de politieke
macht is aan de communisten en de
band met Hanoi is hecht. De eerste
lijst met namen van leden van het
centrale FLN-comité bevatte 31 voor
de Zuidvietnamezen volslagen onbe
kende mannen, communisten van wie
er ongetwijfeld velen aan gewend zijn
geraakt te leven onder een oorlogs
situatie en zo hun aandeel te leveren
aan de anonimiteit van de Vietcong.
Het is een anonimiteit die de door
een communistische kern geleide en
duidelijk vanuit Hanoi geïnspireerde
organisatie kennelijk niet schaadt.
(Van een speciale medewerker)
HO TSJI-MINH heeft zijn
gelukwensen met de laatste „oor
logssuccessen" gezonden aan
Ngoeyen Huu To, president van
het Zuidvïetnamese bevrijdings
front (F.L.N.), de politieke arm
van de Vietcong. Ex-advocaat To
stond in de Franse tjjd bij zijn
collega's in Zuid-Vietnam te boek
als een advocaat van kwade zaken,
mogelijk vooral omdat hij een van
de weinigen was die communisten
verdedigde. Wordt ooit het Viet-
cong-verzoek om een gesprek over
een nationale coalitieregering voor
Zuid-Vietnam ingewilligd, dan zal
de praktisch onbekende To wel
licht een van de belangrijkste auto
riteiten aan de ronde tafel zijn.
ANDERS dan vroeger de Viet-
minh (met klinkende namen als
Ho Tsji-Minh en Vo Ngoeyen Giap)
heeft de Vietcong steeds geope
reerd zonder leiders die de aan
dacht eisten. Nu het F.L.N. in een
tiental landen permanente missies
heeft gevestigd en „reizend ambas
sadeur" Ngoeyen Van Hieu ook in
het westen zijn gezicht laat zien,
vermindert de geheimzinnigheid
die de organisatie omringt. Maar
ook van een man als Hieu, oud
wiskundeleraar en al in de jaren
veertig een van Ho Tsji Minhs
ijverige propagandisten, is toch nog
altijd weinig bekend.
HIJ WAS de eerste secretaris-gene
raal, zowel van het FLN als van de
Zuidvietnamese revolutionaire volks
partij. Hij dook in juli 1962 als vice-
voorzitter van de Zuidvietnamese com
missie voor de bescherming van de
wereldvrede op in Moskou en een
maand later als vice-precident van de
Zuidvietnamese vereniging van pa
triottische journalisten in Boedapest.
Daarmee zijn alle gegevens over een
van de hoogste Vietcong-autoriteiten
gepubliceerd.
Zo'n cumulatie van ambten is type
rend voor het FLN, onder wiens ba
nier in Zuid-Vietnam veertig „pa
triottische" organisaties actief zijn. De
kennis van FLN en Vietcong is gro
tendeels gebaseerd op gegevens, af
komstig van radio-Hanoi, die de vroe
gere architect Hoeyen Tan Phat uit
Saigon annonceert als de huidige se
cretaris-generaal van het FLN en de
„intellectueel en voorbeeldige patriot"
Tan Buu Kiem als een soort minister
van Buitenlandse Zaken. Hanoi heeft
op dit terrein de wijsheid in pacht,
want de kiem van de Vietcong ligt in
het noorden.
TOEN IN 1954 in Genève de over
eenkomst werd gesloten die Vietnam
(tijdelijk, dacht men) splitste, had Ho
Tsji Minh in het noorden orde op
zaken gesteld.^
De van oorsprong zuiver nationalis
tische Vietminh, waarin Ho's commu
nisten de stuwende kracht werden, was
als een te gecompliceerd raderwerk
opzij geschoven, toen Ho er in 1951
besloot de communistische partij offi
cieel te laten herleven. Zes jaar nadat
Ho in Hanoi de „Democratische repu
bliek van Vietnam" had opgericht,
kwam de Dang Lao Dong, de „arbei
derspartij", tot stand.
Al tijdens de strijd tegen de Fran
sen was er verschil geweest tussen
noord en zuid. Grote gevechten wer
den voornamelijk geleverd in het
noorden. In het zuiden handhaafden
de Fransen hun overwicht op de ter
roristen van de Vietminh, die toen al
gebruik maakten van de sluipweg door
Laos, de Ho Tsji-Minh-route. Na „Ge
nève" zijn naar schatting vijftigdui-
gers in het zuiden, Le Doean, de toe
komstmogelijkheden ter plaatse laten
onderzoeken.
Le Doean, later eerste secretaris van
de Lao Dong-partij, heeft de plannen
uitgewerkt voor de vorming van een
zo breed mogelijk bevrijdingsfront in
Zuid-Vietnam, als politieke organisatie
achter de Vietcong. Begin '61 meldde
radio-Hanoi: „Verscheidene krachten,
die het fascistische regime van Ngo
Dinh-Diem verwerpen, hebben op 20
december 1960 een nationaal front
voor de bevrijding van Zuid-Vietnam
gevormd".
HANOI ZORGDE ervoor dat een deel
van de Vietminh-geschiedenis zich in
het zuiden kon herhalen. Het FLN
noemt zich naar het voorbeeld van de
Vietminh een nationale organisatie,
waarin hlle bevolkingsgroepen zijn
vertegenwoordigd. Als de Zuidvietna
mese tak van de Lao Dong-partij
kwam in 1962 echter de revolutionaire
volkspartij (PRP) tot stand, een partij
die „spontaan deelnam aan het front"
(voordien nog vaag en vermoedelijk
zonder sterke leiding).
Radio-Hanoi heeft de PRP „de ziel"
van het bevrijdingsfront genoemd.
Volgens gevangengenomen Vietcong-
guerrilla's is nu al jarenlang het cen
trale comité van de PRP in de prak
tijk tegelijkertijd het „Centrale bu
reau van Zuid-Vietnam", het mobiele
hoofdkwartier van FLN en Vietcong,
dat doorgaans in de buurt van de
Cambodjaanse grens gevestigd is.
Een van de leiders van de Vietcong voerde de afgelopen week besprekin
gen in Moskou met de Russische partijleider Brezjnev. De Russen hebben
beloofd meer steun te zullen geven.
zend Vietminh-militairen noordwaarts
getrokken, op de voet gevolgd door
vijfentwintigduizend andere gezworen
Ho-supporters.
Zeker is dat Ho Tsji-Minh een net
werk van ervaren kaderleden achter
liet. Ook uit grote wapenvondsten die
later werden gedaan bleek dat Ho erop
was voorbereid een tegenvaller bij de
in Genève beloofde verkiezingen op te
vangen. Algemeen was men er overi
gens in die dagen van overtuigd dat
de (nooit gehouden) verkiezingen zou
den leiden tot hereniging onder „Oom
Ho".
OPMERKELIJK is dat er, na Ge
nève, vier jaar verliepen voordat de
ondergrondse operaties in het zuiden
grote vorm gingen aannemen en men
de terroristen ging samenvatten onder
de noemer: Vietcong, of voluit „Viet
Nam Cong San", een verzamelnaam
voor „de communisten".
Volgens Amerikaanse documenten
heeft Hanoi, ontstemd over de on
macht van wat in het zuiden de „Viet
cong" werd genoemd om zich politiek
te organiseren en verder te komen
dan wat terreur, in 1958 een van Ho
Tsji-Minhs vroegere vertegenwoordi-
