Gemeenteheffing op onroerend goed
NIEUW SOORT BELASTING
Extra-druk van 100 miljoen
ZO APART..
PANDA EN DE MEESTER-SUPERMAN
POLLE, PELLI EN PINGO
HAARLEM
Garagebedrijf
Boteroverschot
nog groter
igestipt
Ons vervolgverhaal
de vijf populieren
interieur
classique
Opbrengst van de
Zomerpostzegels
67 O.OOO,-
verdeeld
Expositie „minimal
art" in Den Haag
Vermeer beschadigd
in Londen
Koffie K R E M E R Thee
ZATERDAG 23 MAART 1968
8
IJMUIDEN
Pt
\\vvïf.
Mp*.
te koop of te huur
gevraagd
Derde transplantatie van
nier in Nijmegen
Kees Stip
Dr. Mansholt:
P'óe kluifje zal hu
NIET KUNNEN WEER
STAAN
DEZE ouwe
kist is ner lokaas.
Sc
Een vervolgverhaal
door Ursula Curtiss
21)
Lieverd, zei Julia, geef hem
aan mij, en hoewel haar toon luchtig
klonk lag er toch een ondertoon van
scherpte in, waardoor mrs. Mar-
rable's belangstelling een beetje ge
wekt werd. Ze hadden onderweg hier
heen ruzie gehad, daardoor had Geor
ge ook zo'n rode kleur. Ruzie over
Harriet Crewe soms? Julia opende
de fles whisky vlot. Mrs. Dimmock
die vanuit de verte bewonderend had
staan toekijken, verscheen nu met
glaasjes op een klein blaadje.
IJs? informeerde mrs. Marrable
maar George trok een gezicht dat zo
veel afschuw weerspiegelde als zijn
eerbied voor mrs. Marrable hem ver
oorloofde. Niet met deze, tante El-
sa. Dat zou jammer zijn Daar
gaat u. Hij overhandigde haar een
glas en hief zijn eigen glas op. Op
een prettige verjaardag en nog vele
jaren.
Toen mrs. Marrable's lippen de
rand van het glas aanraakten, rustte
haar blik even op het ondoorgronde
lijke gezicht van mrs. Dimmock.
Maar de fles was immers verze
geld geweest, dacht ze nijdig en
George en Julia dronken er immers
ook van. Ze nipte even aan haar glas
en zei toen na erover nagedacht
te hebben: Heel goed George.
Ja, van dat spul is niet veel meer
te krijgen, zei George voldaan.
Het witte doosje bleek bij het uit
pakken het dure geïmporteerde, ge
glaceerde fruit te bevatten dat mrs.
Marrable zo graag na het diner at,
maar dat ze, naar ze beweerde, zich
niet kon veroorloven. De tafeltjes
waarover mrs. Dimmock tactvol een
zachte stofdoek had gehaald, glans
den vorstelijk in het lamplicht; het
lichtere deel van het ingelegde blad
leek bijna te spiegelen als een wa
teroppervlak
Een plezierig gevoel nam bezit van
mrs. Marrable en steeg haar lichte
lijk naar het hoofd toen ze naar het
kostbare hout keek, naar het sabel
bont dat Julia achteloos in een don
kere hoop naast zich had gegooid en
naar het ietwat domme, maar tame
lijk gedistingeerde gezicht van Geor
ge, dat een enigszins ongeruste uit
drukking had.
De kamer wachtte erop om te ho
ren of mrs. Marrable in haar schik
was en ze zei kort: Jullie zijn veel
te vriendelijk geweest voor een oud
mens. Ik ben er erg boos over en ik
zal waarschijnlijk wakker liggen als
ik ga piekeren over al die uitgaven,
maar ik dank jullie werkelijk heel
hartelijk.
George en Julia ontspanden zich.
Mrs. Dimmock bracht de mantel van
mrs. Marrable, George hield hem
voor haar op en zij vertrokken om te
gaan dineren.
De Inn was prettig en stond bekend
om zijn uitstekende kok. Bij het bin
nenkomen van de eetzaal had mrs
Marrable even een onwelkome ver
rassing te verwerken. Een rond, don
ker, gladgeborsteld jongenskopje,
grote ogen in een klein gezichtje
James. Tegenover hem, niet in sa
belbont, maar met een regenjas aan
en kennelijk James berispend niet zo
te kijken, want hij wendde zijn ogen
met tegenzin van haar af: Harriet
Crewe.
De hond en nü Harriet Crewe,
die de hond aanmoedigde.
Mrs. Marrable dronk haar gebrui
kelijke Martini, nuttigde een paar
eetlepels soep, probeerde te genieten
van haar verrukkelijk klaargemaak
te rosbief en broccoli. Maar haar ver
jaardag was voor haar kapot, ze
voelde zich belaagd, ze was als een
vrouw die met vakantie gaat op een
bootreisje en zich dan opeens herin
nert een brandende sigaret te hebben
laten liggen op een raamkozijn, of
haar oven te hebben laten aanstaan.
Ze kwam niet vaak in de Inn. Het
was toch stellig heel vreemd dat Har
riet Crewe toevallig hier was om te
luisteren, om haar te observeren?
Zelfs flarden van haar gesprek met
James die ze opving als het even stil
was in de eetzaal, klonken gedwon
gen, alsof haar aandacht volkomen
ergens anders was.
Zacht legde mrs. Marrable haar
vork neer. Op een verwarde en tege
lijk heel besliste manier begon ze
een hekel te krijgen aan Harriet
Crewe.
Zouden ze ons gescalpeerd heb
ben? vroeg James, op een bijna hoop
vol klinkende toon. Zoals gewoonlijk
als hij in zijn pyjama was, zag hij
er met zijn sober gestreepte badjas-
je uit als een heel klein, bejaard ban-
kiertje. Harriet probeerde niet meer
aan de man te denken die ze zojuist
het huis van mrs. Marrable had zien
binnengaan. Nee.
Maar jij dacht van wel.
Onzin, zei Harriet waardig.
Maar ze was bang geweest, meer
dan bang. Ze waren laat geweest
toen ze de rituele dans gingen bij
wonen en Harriet die op het punt
stond het verlaten plein, de plaza,
over te rijden had stilgehouden bij
een geluid van trommels en had de
wagen opgetrokken tot ze aan de voet
van een laag rond bouwwerk van
handvormsteen stonden.
De trommelslagen versnelden en
veranderden, er was kennelijk iets
gaande binnen. Harriet stond de lad
der naar het dak te bestuderen, de
enige mogelijkheid om erin te komen
toen ze opeens schrok van een
schreeuw en een bijna naakte In
diaan zag die met een spookachtig
zwart-wit beschilderd gezicht en kaal
geschoren hoofd plotseling tegen de
hemel afstak.
(Wordt vervolgd)
DEN HAAG De regering wil de
gemeenten de bevoegdheid geven tot
heffing van een gemeentelijke belas
ting op onroerend goed, die behalve
op de eigenaars ook zal drukken op
de gebruikers. Een wetsontwerp
daartoe is vandaag bij de Tweede Ka
mer ingediend. De nieuwe gemeente
lijke belasting komt in de plaats van
de personele belasting, de straatbe
lasting, de grondbelasting, de bouw
terreinbelasting, de baatbelasting en
de assurantiebelasting.
De nieuwe maatregel geeft een extra be
lastingdruk op de bevolking van f 100 mil
joen, die vooral zal worden afgewenteld
op de groep gebruikers.
Het voordeel voor de gemeenten wordt
geraamd op 300 miljoen, waarvan 200
miljoen ten laste komt van het Rijk, dat
een stukje eigen belastinggebied afstaat
en dat de gemeenten compensatie biedt
voor het verlies uit de opcenten op de per
sonele belasting en de grondbelasting.
Hieronder wil de regering een „schoon
maak" houden.
Het verlies aan middelen dat de gemeen
ten daardoor lijden neemt de regering voor
haar rekening door middel van een hogere
uitkering uit het Gemeentenfonds.
Zodra de nieuwe belasting op onroerend
goed wordt ingevoerd, moet de heffing van
de opcenten echter worden gestaakt en
krijgen de gemeenten ook de hoofdsommen
ADVERTENTIES
Kennemerlaan 38
Tel. 0 2550- 19015
Ook maandags geopend
43. Panda was erg ongerust geworden, toen hij zag
dat Joris zijn Superkracht kwijt was. „Ik moet hem hel
pen!" mompelde hij, terwijl hij weg holde. „Een dok
ter halenOf de politie. Ja dat is nog beter. Ik ga
de politie bellen!" Zo sprekend draafde hij naar Hob
beldonk terug. Maar daar liep hij in het donker tegen
een bekende figuur aan, die juist uit de struiken tevoor-
schijn-kwam. Dat was professor Kalker, die was verge
ten dat het nacht was, en nu een ochtendwandelingetje
maakte. „Goedenmorgen!" sprak de geleerde. „We vie
len, geloof ik. Erg lastig." „En of!" riep Panda. „Ik
heb erg veel hast, ziet u? Joris is zijn kracht kwijt ge
raakt en nu „Kracht kwijtherhaalde pro
fessor Kalker peinzend. „Dat herinnert me Ik had
een proefneming op dat gebied. Iets met een wandel
stok, als ik me niet vergisHoe zat het ook
weer
IK ZAL EEN STEVIG STUKJE OP DIE
SCHEUR IN JE BROEK NAAIEN», ZÈ6)
HET MAAR ALS IK JE PRIK»,
DAT ZIET ER PRIMA UIT.' HET IS OOK
ZO'N LEUK 6E8L06MD
STOFJE
A POLLE, HELP MEI £>l£ BLOEMEN ZIEN ER
^-.VEELTE ECHT UIT! DE
BIJEN ZITTEN
f- ACHTER ME AAN!
O OOo
niet langer uitbetaald. In het wetsontwerp
worden de gemeenten maximaal tien jaar
tijd gelaten om tot invoering van de nieu
we belasting over te gaan.. Buiten de
nieuwe heffing wordt gelaten de cultuur
grond, die bedrijfsmatig wordt geëxploi
teerd ten behoeve van de land- en bos
bouw. Volgens de ministers zouden deze
sectoren dan te zwaar worden belast. De
vrijstelling geldt echter niet voor de tuin
en de bedrijfsgebouwen.
Tot slot verduidelijkten gisteren de mi-
DEN HAAG. Van liet netto bedrag
van 670.000, dat de Zomerpostzegelactie
1967 heeft opgebracht zal voor het eerst
een gedeelte (20 percent) worden be
stemd voor de realisering van projecten
in de rijksdelen overzee.
Met het hierdoor beschikbaar komende
bedrag van 134.000 zullen vier objec
ten op de Nederlandse Antillen en in
Suriname geheel of gedeeltelijk kunnen
worden gefinancierd. Het betreft hier
steun aan de Stichting jeugdwerk „De
Oleander" op Curagao ten behoeve van
een nieuw te bouwen jeugdcentrum en aan
de Stichting bevordering maatschappelijk
werk in Paramaribo voor de uitvoering
van een bijstandsproject.
Voor restauratie van historische bouw
werken gaan bijdragen naar de stichting
openluchtmuseum fort Nieuw Amsterdam
in het district Commewijne in Suriname
en naar de stichting Monumentenzorg
Curacao, die hiermede respectievelijk het
tweede kruithuis van het fort Nieuw Am
sterdam en een 17-eeuws huisje in Wil
lemstad in hun oorspronkelijke staat zul
len brengen.
De overige tachtig percent van de op
brengst van de zomerzegelactie 1967
wordt gelijkelijk verdeeld over landelijke
en regionale instellingen die steun ver
lenen op de terreinen van de volksge
zondheid, de cultuurbevordering en de
sociale zorg.
DEN HAAG. De ambassadeur van
Amerika in ons land, de heer William R.
Tyler heeft in het Haags gemeentemu
seum de expositie van „minimal art" van
tien Amerikaanse kunstenaars officieel ge
opend. De expositie is een primeur voor
Europa. Zij blijft tot 26 mei in Den Haag
en gaat vervolgens naar Parijs, Berlijn,
mogelijk naar Rome, dan naar Dussel-
dorp, Keulen en Zürich. Van de exposan
ten waren er vier bij de opening, van wie
drie geruime tijd in het museum werkten
om hun beeldhouwwerken in elkaar te
zetten.
Exposanten zijn Carl Andre, Ronald
Bladen, Dan Flavin, Robert Grosvenor,
Dohald Judd, Sol Lewitt, Robert Morris,
Tony Smith, Robert Smithson en Michael
Steiner.
Minimal Art is een nieuwe Amerikaan
se beeldhouwkunst met werken van een
voudige structuur, die meestal grote af
metingen hebben en vervaardigd zijn van
kunststof, metaal, hout of glas. Minimal
Art streeft geen schoonheid na, ontroert
niet, choqueert niet, maar is slechts aan
wezig. Minimal Art-objecten zijn monu
menten van onze nieuwe technologische
cultuur.
nisters dat de aard van de nieuwe heffing
met zich mee brengt, dat de eigenaar van
een woning dubbel zal worden aangesla
gen, te weten als zakelijk gerechtigde en
als gebruiker. Op het ogenblik betaalt hij
echter ook personele en grondbelasting.
ADVERTENTIES
Voor een daartoe geschikt te
maken pand of grond waarop
een automobielbedrijf gesticht
kan worden bestaat eveneens
belangstelling.
Brieven met vermelding van
ligging, opp. terrein, bebouwd
opp. alsmede prijs onder nr. 266
bureau van dit blad
(Van onze correspondent)
LONDEN. Een van de bekendste
schilderijen in de National Gallery in
Londen, Johannes Vermeers „Jonge
vrouw aan het virginaal" (spinet) is vrij
dag door een onbekende beschadigd. Het
doek toont een snede van ongeveer 10 cm
bij het hoofd van de vrouwenfiguur. Het
zal echter niet moeilijk zijn de schade te
herstellen. Slechts een uiterst geringe hoe
veelheid verf werd afgeschraapt.
NIJMEGEN. In de nacht van 21 op
22 maart heeft het niertransplantatieteam
van de katholieke universiteit te Nijme
gen een derde niertransplantatie verricht.
De nier was afkomstig van een patiënt,
die kort tevoren elders was overleden. De
ontvanger was sedert april 1966 behan
deld met de kunstnier. De patiënt werd
voor de operatie uitgekozen onder meer
op grond van het onderzoek naar de
weefselverwantschap tussen de gever en
een groot aantal mogelijke ontvangers in
Nederland.
Dit onderzoek geschiedde in het labora
torium van de bloedbank te Leiden. Dank
zij de medewerking van diverse politie-
instanties is het transport van de nier-
feilloos verlopen. De ontvanger heeft de
operatie goed doorstaan en verkeert tot
dusverre in goede conditie. Ook de twee
eerder in Nijmegen verrichte niertrans
plantaties mogen tot op heden als ge
slaagd worden beschouwd, aldus een
mededeling van de universiteit te Nijme
gen.
Op een ochtend was het ochtendvoer
voor onze kip Kokkeltje op. Wij zoch
ten naar iets geschikts om het te ver
vangen, maar vonden alleen twee pot
ten pindakaas. „Huishoudkwaliteit of
goudmerk?" vroeg ik. „Goudmerk",
zei mijn vrouw. „Dat is het minste
waar de stumper recht op heeft". De
stumper pikte bijna mijn vingers
met de pindakaas op, liet zich toen
door haar landingsgestel zakken en be
gon te kakelen. „Zij legt een ei!" riep
mijn vrouw.
Het ei was zo zwaar dat het uit mijn
handen viel en een deuk in de vloer
maakte.
„Het is van goud!" riep ik. „We
moeten de dierenarts waarschuwen".
„Waarschuw de Nederlandsche Bank
maar", zei mijn vrouw, op Kokkeltje
wijzend. Het dier rees langzaam om
hoog op een snel groeiende piramide
van gouderen eieren. President Zijl
stra kwam zelf aan de telefoon en riep,
dat ik hem een onbeperkte hoeveel
heid eieren tegen de officiële goudprijs
had aangeboden, alle transportmidde
len op.
Toen ik weer opkeek stak de pira
mide al boven ons huis uit. Mijn vrouw
zat erop, naast Kokkeltje, die zij be
moedigend toesprak. De transportco
lonnes reden als razenden en de vol
gende morgen was de piramide zoveel
lager dat de puinhopen van ons huis
in zicht kwamen. De eerste echte moei
lijkheden kwamen toen ik naar de
kruidenier liep om een nieuwe pot pin
dakaas, Goudmerk. „85 gulden, me
neer", zei de kruidenier. Daar het een
onuitroeibaar soort humor is van som
mige mensen om centen guldens te
noemen, legde ik 85 cent neer.
„Haha", zei de kruidenier, pijnlijk
lachend om de- terugslag van zijn eigen
grap. Het is ernst, meneer. Door het
grote aanbod is de goudprijs zo laag
geworden dat de gulden geen dekking
meer heeft. Hij staat al onder de cent".
Met veel moeite praatte ik voor
veertig gulden een pot huishoudkwali
teit los. Zodra Kokkeltje daar een hap
van had genomen, staakte zij het leg
gen. Juist op tijd. want de transporten
waren ook gestaakt.
Uit de Nederlandsche Bank steeg
rook op. De president zei: „U krijgt
50 miljard in bankbiljetten, maar u
moet het zelf verslepen. Tenzij u ge
noegen neemt met de intrinsieke waar
de".
„Wat is dat?" vroeg ik.
„Rook u die schroeilucht?" vroeg de
heer Zijlstra. „De goudprijs is gedaald
beneden de papierprijs. Wij trachten
ons bankpapier om te smelten tot
krantenpapier".
Tot mijn verbazing trof ik mijn
vrouw lachend aan tussen de ruïnes.
„Kijk eens wat ik vind!" riep ze. „Het
zilver is enorm in waarde gestegen".
Ze had gelijk. Het zilver was zo sterk
in waarde gestegen, dat het Hilton-ho
tel ons levenslang pension aanbood,
inclusief ochtendvoer voor Kokkel. En
dat alles voor een zwaar verzilverd
theelepeltje.
LUXEMBURG. Dr. S. L. Mansholt,
vice-voorzitter van de Europese Commis
sie, heeft gisteren in Luxemburg mee
gedeeld dat zijn schattingen betreffende
boteroverschotten in de komende jaren
in de gemeenschap nog te laag geweest
zijn. Zij zullen nog veel meer dan 40.000
ton per jaar bedragen. Dr. Mansholt ba
seerde dit op de jongste cijfers over
melklevergnties aan fabrieken.
ADVERTENTIE
EEN 100DJB SPRINGSTOF
eRIN, EEN BATTERIJTJE
ERAAN -EN DAN IS DEZE
5URPR/SE KLAAR OM DOOR
DAVY JONES EN P, J, ONT
DEKT TE WORDEN,
P, J. FRESSER IS GEK OP
SCHATGRAVEN, DITSAP-
V 'VXVv
1095. In zalige onwetendheid over wat
zich buiten afspeelde werkte Brammetje
Fok zich met moeite door de zoutmassa
heen. Telkens zakte hij tot zijn middel
in de witte vlakte, op zoek naar een
uitweg.
„We moeten eruit, jongens" zei Bram
„Als die kereltjes buiten de boei komen,
zien ze oma.en dat zou omaatje in
moeilijkheden brengen. Ze is zo oud en
zo hulpeloos.ik moet haar te hulp ko
men".
„Hulpeloos?" vroeg Karo zich af, maar
hij durfde niet tegen te spreken. In de
zoutkamer kon niemand vermoeden, dat
oma Fok de Zoetekauwers kordaat aan
het drooglijntje had gehangen en nu vol
ongeduld op haar kleinzoon wachtte.
„Ik begrijp het niet" zei ze. „Die kwajon
gen had allang weer aan boord kunnen
zijn. Op die manier staat mijn kostelijke
eten te verpieteren. Ik zal maar weer
eens een kijkje gaan nemen.je kunt
die jongens nooit alleen laten".
Ze liet de ankerlijn vieren totdat ze op
de boei kon overstappen. Haa, breiwerkje
nam ze mee. Als ze ergens wachten moest
wilde ze toch iets te doen hebben.
