zonneschermen
BARA- LO INI
•HAAR JOURNAAL
COLLECTIE MET UPS AND
DOWNS BIJ OFFERMAN
PANDA EN DE MEESTER-SUPERMAN
POLLE, PELLI EN PINGO
Laat uw salaris
igestipt
m
I
de vijf populieren
2®
Ziekenhuizen
werken samen
*Ons vervolgverhaal
uw markiezenmaker adviseert u
Rente
over uw
inkomen?
rente-girorekening
3 V2 procent rente
duizend gulden krediet
betaalcheques.
Algemene Bank Nederland
km r
KL h:
DINSDAG 26 MAART 1968
11
'<r
In Eindhoven
HiiiiiS:
en andere periodieke inkomsten
boeken op een
bij de Algemene Bank Nederland.
U krijgt dan
over het constante saldo per halve maand
èn zo u wilt tot
en de beschikking over
U bent welkom bij de
Kees Stip
Bommen bij Amerikaanse
ambassade in Madrid
At eeuwen heeptmeen
M. I ;,V
:v'v"
E«n vervolgverhaal
door Ursula Curtis*
23)
Mrs. Marrable had eigenlijk maar
heel weinig gegeten bij het diner.
Nog lang nadat Harriet Crewe ver
trokken was, met een houding alsof
zij het sabelbont van Julia droeg in
plaats van een goed gesneden, maar
heus niet bijzonder nieuwe regenjas,
snoerde de haat die in haar was ont
waakt haar de keel toe. Ze zei ge
prikkeld: Och ja, als ik iets moet
gebruiken, en mrs. Dimmock ging
met kwieke stapjes naar de kast en
kwam weer terug. Het deksel en de
binnenste verpakking waren verleide
lijk weggeschoven en de kleurtjes
glansden koel door het vleugje poe
dersuiker heen: rood, oranje, geel,
bijna doorschijnend wit. Mrs. Mar
rable strekte een hand uit en het
licht van de lamp scheen opeens te
zijn gevangen in de grote apart ge
zette steen van haar moeders ring.
Langzaam trok ze haar hand weer
terug; ze zei: Ik geloof dat het te
vlug na het diner is. Neemt u er zelf
een, mrs. Dimmock.
Er was even een kleine stilte. Toen
zei mrs. Dimmock: O, mag ik? en
haar onberispelijk verzorgde vlugge
vingers aarzelden even, doken toen
in de doos en kozen een citroenvul
ling. Ze beet erin, trok een vies ge
zicht en zocht haastig in haar wollen
vestzakje naar een zakdoek. Toen ze
weer kon spreken, zei ze: Het
moet bepaald iets zijn dat je moet
léren eten, o lieve help!
Mrs. Marrable die onbeweeglijk in
haar stoel zat, wist precies hoe het
vruchtje had behoren te smaken:
zoet en koud, met een pikant smaak
je van een tikje wrang fruit. Er was
niets in waar zelfs iemand die nooit
iets bijzonders had geproefd een af
keer van kon krijgen. Zou het moge
lijk zijn dat de vruchtjes bedorven
waren, sinds ze gekocht waren, of
zouden ze misschien te lang op de
plank van een winkeltje met derge
lijke speciale lekkernijen gelegen
hebben? Of was het mogelijk
Mrs. Marrable moest zichzelf ver
mannen om een aantal onplezierige
en gevaarljike dingen te doen. Onver
schillig deed ze een greep in de doos,
nam er een oranje vruchtje uit en
proefde het. Het was een volle, heer
lijke smaak, maar heel licht rinsig
precies zoals het moest zijn.
Waarom keek mrs. Dimmock haar
zo nieuwsgierig aan? Met een bruusk
gebaar sloot mrs. Marrable de doos,
keek even op haar horloge en stond
op. Ze nam de doos mee naar haar
kamer, maar ze at er niets meer van.
De citroenvruchtjes vond ze altijd
het lekkerst zoals Julia en George
wisten, en als haar zenuwen niet zo
gespannen waren geweest door de
combinatie van de hond en de aanwe
zigheid van Harriet Crewe achter
haar bij het diner, zou ze zelf aan de
vruchtjes gedacht hebben en zonder
twijfel de citroensmaak hebben uit
gepikt.
Daar tegenover stond echter de ge
ruststellende gedachte: ze zouden het
niet durven wagen. (Maar wat zou
een beter ogenblik geweest zijn dacht
mrs. Marrable, bijna vakkundig?) Op
haar verjaardag, nadat ze haar dure
cadeaus gegeven hadden, haar mee
uit dineren hadden genomen en door
iedereen gezien waren zoals ze bij
het diner vol genegenheid naar haar
oirergebogen hadden gezeten? En als
je nu eens zou aannemen dat ze het
wel degelijk zouden durven wagen
zou het dan misschien mogelijk zijn
dat Harriet Crewe daarbij een of an
dere, nog niet helemaal duidelijke
rol had te spelen die vreemdelinge
die ze zo handig in het huisje hadden
geïnstalleerd? Toezicht, chantage,
vergif het waren geen gedachten
die een gezonde slaap stimuleerden
en mrs. Marrable sliep dan ook niet
best. Gelukkig dat ze de blozende,
geruststellende mrs. Dimmock bij
zich had; dat was een goede keus
van haar geweest.
Het was bepaald pech dat mrs.
Dimmock nu juist de vólgende dag
uit moest kiezen om bescheiden en
bijna onderdanig mrs. Marrable- om
raad te vragen hoe ze het best haar
appeltje voor de dorst zou kunnen be
leggen.
Het was niet bepaald een gunstige
dag om wat dan ook aan mrs. Mar
rable te vragen. Ze ontwaakte zon
der enig gevoel van verkwikking in
een grauwe morgen. De bergen wa
ren gehuld in een staalgrijze wolk,
de populieren stonden roerloos en bij
na helemaal kaal. Ook nadat ze haar
ogen met een koude natte doek had
gebet,' keken ze haar vanuit de bad-
kamerspiegel onplezierig aan, haar
oogleden waren gezwollen, de zakken
onder haar ogen leken eens zo dik
als anders. De verjaardag scheen
zijn sporen te hebben nagelaten.
Maar tijdens een van haar vele
rusteloze nachtwaken had ze ten slot
te een tijdelijke oplossing gevonden.
Na het ontbijt stuurde ze mrs. Dim
mock naar de garage om een oude
leren jas te zoeken in de hutkoffer
die daar stond, en belde intussen
George op zijn kantoor op. Ze infor
meerde naar haar aandelen en kon
digde toen kortaf aan dat ze van plan
was even naar de dokter te gaan om
zich eens grondig te laten onderzoe
ken.
Zoals te voorspellen was, was Geor
ge verbaasd; mrs. Marrable had
haar wantrouwen en afkeer van dok
ters in het algemeen nooit onder
stoelen of banken gestoken. Zij kon
zich duidelijk voorstellen hoe zijn
blozende gezicht stond terwijl hij
hierover napiekerde, terwijl zijn
glanzende ogen, die op rijpe olijven
leken, zochten naar een passend ant
woord. Ik hoop dat gisteravond
niet te veel voor u is geweest, tante
Elsa!
(Wordt vervolgd)
ADVERTENTIES
j-inn-rnnnnrrir—-
AMSTERDAM Om over zijn fa
voriete kleuren voor het komende sei
zoen geen misverstand te laten ont
staan, liet gisteren de Amsterdamse
couturier Ferry Offerman uit het pret
park „De Efteling" geel, roze, oranje
en mosgroen geverfde duiven aanruk
ken. Van meer smaak getuigden echter
zijn grijze jersey-manteljaponnen
voorzien van een kleurige tussengezet-
te tailleband, waarmee hij zijn collec
tie opende.
Het was een collectie vol ups and
downs. Verreweg de beste creaties ge
heel op de nieuwe Parijse modelijnen
afgestemd, waren die van de assistent
van de „grand-old man" van de Neder
landse haute-coutre, de talentvolle in
India geboren Praful Patel. Offerman
zelf, die door zijn langdurige ziekte
slechts enkele modellen ontwierp, gaf
de voorkeur aan japonnen met aange-
rimpelde rokken-creaties die ons voor
de over het algemeen niet zo slanke
Nederlandse vrouw te volumineus le
ken.
PRAFUL PATEL liet zich behalve
door Parijs ook door de romantiek uit
het oerwoud inspireren. Hij lanceerde
een hele reeks exotisch getinte cock
tail- en avondjurken van zwierig or
ganza. Daarnaast bood hij een over
vloedige keus uit chique kanten crea
ties. Bij Offerman, waar de prijzen
variëren van 110 voor een jersey-
manteau tot 1350 voor een avondja
pon, waren uitsluitend tot boven de
Een kanten japon met „vleugel
mouwen" van Ferry Offerman.
knie reikende rokken te vinden en niet
zonder reden. De Amsterdamse coutu
rier zei er in zijn traditionele toe
spraak vlak voor de show ervan over
tuigd te zijn dat zeker tachtig percent
van de Nederlandse vrouwen niets
voor de maximode voelt.
OFFERMAN zal evenals vele andere
exclusieve modezaken deze zomer de
„tropicalia" jurken in een nieuw soort
Liberty print van de Britse ontwerper
Collin Clascoe gaan verkopen. De ja
ponnen, die in prijs van 89 tot 300
te koop zijn, zijn gemaakt van banlon,
een kunstweefsel. Collin Clascoe liet
gisteren op doorreis van Scandinavië
naar Madrid in Amsterdam zijn crea
ties zien. Hij zei dat hij met zijn kleu
rige collectie de veel hoger geprijsde
ontwerpen van de Italiaanse modeko
ning graaf Pucci hoopt te benaderen.
|VIHIW1MIWWWMIIMMWMIMWWWWWIWWVWMWWWWWWMWIMIWWI
(Van onze correspondent)
EINDHOVEN De vier ziekenhuizen
in de agglomeratie Eindhoven hebben be
sloten nauw te gaan samenwerken.
Er is een commissie van overleg ge
vormd welke de vier ziekenhuizen zowel
gevraagd als ongevraagd over organisato
rische en economische vraagstukken zal
adviseren. De ziekenhuizen zullen onder
meer overleg plegen over de verdeling van
specialismen, concentratie van behande
ling en onderzoek en gezamenlijke voor
ziening van geneesmiddelen.
De vier ziekenhuizen, drie in Eindhoven
en één in Geldrop, beschikken samen over
1875 bedden en 135 specialisten. Volgens
een recent onderzoek heeft de agglomera
tie Eindhoven in 1980 behoefte aan 2500
bedden. De besturen van de ziekenhuizen
hebben zich. bereid verklaard bij eventuele
vestiging van de achtste medische facul
teit in Eindhoven de uitbreidingsplannen
aan te passen ten behoeve van de bouw
van een academisch ziekenhuis. Dit zie
kenhuis zal tenminste 800 bedden moeten
krijgen.
N.
38
.:*»T£N TOONDf
45. De schurken overlegden even of ze Joris zouden
laten vechten met Klaasje Spierbal. „Waarom niet?"
riep deze laatste. „Ik ben de sterkste! Kom maar op!
Hier kan jij deze gewichten optillen zoals ik?"
„Ach, eh.mompelde Joris aarzelend. Hij wist dat
hij zijn supersterkte kwijt was, en daarom wilde hij
graag even wachten met zijn krachttoeren. Maar daar
kreeg hij geen gelegenheid voor. „Schiet op" riep
Klaasje ongeduldig. „Niet teuten! Anders heb jij ver.
loren en dan maken we mosterd van jou!" Dat
kon natuurlijk niet. En daarom greep Joris een uit
einde van de zware halter beet, en probeerde die van
de grond te krijgen. „Vreselijk.mompelde hij hij
gend. „Ik heb een hekel aan deze brute patserij. tioe
prettig zou het niet zijn om mij elegant hiervandaan
te bewegen.Zijn wens werd prompt vervuld. Plot
seling had hij zijn kracht terug en daardoor zweef
de hij sierlijk omhoog met het gewicht.
MA6 IK MUM PUP EENS
MET JOUW TABAK STOPPEN
f^JAi NATUURLIJK.
wt.
tVATNOU! BEIVAARJE
JE TABAK ALTIJD INJ&
tAARS?
NEE, MAAR ER21T EEN 6AT
IN M'N 2AK - EN DAAR IS
HET D00R6EUALLEN 1
I ZA.
ADVERTENTIE
Inlichtingen en folders bij onze kantoren
Wie had dat kunnen geloven: voor
een tientje op safari! En dan niet in
een veel te warm en ongemakkelijk
land als Afrika, maar gewoon achter
Burgers Dierenpark op onze eigen
veilige Veluwe. Nou ja, als je 't zo ziet
is het nog niet goedkoop, maar we
moeten ook bedenken dat iedereen in
de auto moet blijven met de raampjes
dicht, dus die leeuwen moeten worden
bijgevoerd. Het duurt nog tot mei
voordat het leeuwenpark opengaat,
maar zo lang kunnen we niet wachten,
en daarom laten we onze verbeelding
door de kalenderbladen springen als
een leeuw door een brandende hoepel,
en daar staan we dan opeens met onze
auto in de file voor het loket: pa, ma,
Jantje en Marietje, ik neem eenvoudi
ge namen omdat dit bij wijze van
voorbeeld is.
Pa overhandigt zijn tientje met een
gebaar van: „Vier broodjes leeuw en
een pilsje", terwijl de dames elkaar
giechelig op het sanitaire blok wijzen,
waarboven in sanitaire blokletters ge
schreven staat: „Uw laatste kans". Ook
daar staat een file, en de dames blij
ven heldinnen. Dat heren helden zijn
stond bij voorbaat vast. Hoewel pa
toch voor alle zekerheid de krik voor
in heeft gelegd, een overbodige maat
regel, want waar kom je een leeuw
tegen met een lekke poot? Jantje
droomt nog even van de doorn die hij
eruit zal trekken, waarna hij als welp
wordt opgenomen, maar dan gaan de
raampjes dicht en ze rijden tussen lang
geel gras en vliegdennen, een land
schap Afrikaanser dan Afrika, en ook
de temperatuur in de auto is hoger dan
ooit in Afrika wordt aangetroffen.
En daar zijn dan de leeuwen, hoe
wel niet in de verwachte kwaliteit
van overstekend wild. Ze liggen rug
gelings uitgestrekt in het struweel,
met overal losse klauwen laveloos om
zich heenbungelend, en laten de stoet
van met mensen gevulde stinkdieren
onbewogen aan zich voorbijtrekken.
Dit hier isde leeuw Leo met zijn
vrouw Lea en hun twee welpen, de
Leoniden, die speels aan vaders staart-
pluim plukken. „Vader heeft een vaat-
kwast, vader heeft een vaatkwast!",
roepen ze op een pesterige welpen-
dreun. Maar vader is niet te beledi
gen. Hoe zou het ook kunneri, want
in de vrijheid, die grote leeuwen-
droom, is moeder de kostwinsterEin
delijk eens een geëmancipeerde dier
soort. Hier valt echter niets te jagen,
want we kunnen hier toch niet een
kudde van die lieve antiloopjes losla
ten. De vleesrantsoenen worden tel
kens op verschillende plaatsen gede
poneerd, zodat het voedselzoeken een
soort puzzelrit wordt, en vader mag
meesjokken of verhongeren.
Onderschat hem daarom niet. Op
een stil uur zal de pa van de mensen
familie opnieuw een tientje besteden
Vier leeuwen zullen klauwtje op staan
liften, en een klein klapje op het dak
zal voldoende zijn om pa, ma, Jantje
en Marietje gillend in een vliegden te
jagen. Wat onwennig schakelend zul
len de leeuwen wegrijden, Leo met
pa's pet op, Lea met ma's hoedje, en
de welpen met zonneklepjes van de
kinderen. Als ze de uitgang zijn ge
passeerd zal Leo zeggen: „Denk erom
jongens, de ramen blijven dicht tot
Afrika. Want hier leven de mensen
in het wild".
(Van onze correspondent)
BARCELONA. Voor het gebouw van
de Amerikaanse ambassade in Madrid
zijn gistermiddag twee bommen van
eigen maaksel ontploft. Er deden zich
geen persoonlijke ongevallen voor.
Op maar honderd meter afstand van
het zeer moderne gebouw van de ambas
sade ligt het secretariaat van prinses
Irene. Hier werd de ontploffing wel ge
voeld, maar er werd geen schade aange
richt. Prinses Irene was op dat moment
niet aanwezig. Van vele andere gebou
wen in de omgeving sprongen de ruiten.
mU N06 WAT 2AND EN
ZEEWIER OVER DE RIST- EN
HU 2! ET ERUIT Of HE HIER
ROTTEN,
DIT IS DE PLAATS DIE IK VOOR
HEM GEMARKEERD HEB. "ZELFS
EEN AMATEUR-DUIKER ZOU DE
PLEK KUNNEN VINDEN, LAAT.
STAAN EEN PROFAlS DAVY
JONES!
NU !K MIJN NAMAAK-
SCHATKAART KUNSTMATIG)
VEROUDERD HEB, MOET IK AL
LEEN DE VAL NOU) OPSTEL-
AUIÏ/iuuaiii5
PIB
Avit.'-L.-K:1
Ji. -Jf;
V "rj - -
V i'J v a A
V\ A
SA'.
1097. VERRAST keek oma, zodra de
deur van de zoutkamer geopend was, naar
Brammet je.
„Zit je daar rekel", zei ze bestraffend.
„Waarom laat je me wachten met mijn
eten? Vroeger was je altijd op tijd, als
er gegeten moest worden. Vooral als we
witte boontjes met zoute snijbonen had
den, daar was je zo dol op, en
Ze zou misschien nog lang zijn doorge
gaan met het ophalen van heerlijke her
inneringen, als achter haar de deur niet
met een knal was dichtgesmeten.
„Hé, wat betekent dat?" vroeg oma.
„Dat betekent", zei Bram, „dat u 'ook bent
opgeslotenoma". Hij vertelde haar wat
de Zee-Zoeters van plan waren en wat hun
boosheid had opgewekt. Eindelijk begon
het ook tot oma door te dringen, dat die
kleine mannetjes niet bepaald vriend
schappelijk gezind waren.
„Maar dat is toch wat", zei ze gebelgd.
„Moeten mijn aardappels staan afkoken,
terwijl ik hier zit. Is er dan helemaal
geen uitweg. Bram?"
„Jawel", zei een krassende stem, die aan
Tutu toebehoorde.
