FIFAX
Bonaparte
ngestipt
POLLE, PELLI EN PINGO
de vijf populieren
Ons vervolgverhaal
PANDA EN DE
Universitair
Asielfonds
20 jaar
McCarthy bleef
goed gehumeurd
KAMERBREED
DONDERDAG 2 5 APRIL 1968
17
Kerkelijk nieuws
Verstopt?
DEUX
TROIS
VOILA!
KEIJZER
TAPIJT
EEN loiC TAPIJT
Kind van ruimtevaarder
in de VS overleden
ADVERTENTIE
iiiii
Em vervolgverhaal
door Ursula Curtisa
47)
Ze droomde zelden, maar die nacht
droomde ze. Ze was in een bovenka
mertje terwijl zich het ene tafereel
na het andere verstikkend langzaam
aan haar ontrolde, samen met Har
riet Crewe was ze en opeens draaide
Harriet zich met een ruk naar haar
toe en zei: Vertel. Ik heb het aan
de sheriff verteld.
Dat zou je niet gekund hebben,
zei mrs. Marrable in haar droom,
terwijl haar hart hevig bonsde, en
haar adem stokte. Toen was Harriet
voor haar ogen opeens veranderd in
iets dat zo groot was als een kind dat
sluw naar haar opkeek en zei: Dit
kan ik doen, wannéér ik maar wil.
Het ineengeschrompelde schepsel dat
nog maar vaag geleek op Harriet
vervolgde vertrouwelijk: En ik
kan ook óveral in- en uitgaan als de
mensen denken van niet. Het begon
steeds zwaarder en hoorbaarder
adem te halen en had kennelijk iets
afschuwelijks in de zin dat het on
middellijk zou gaan uitvoeren.
Ik dróóm maar, dacht mrs. Mar
rable, maar haar borst hijgde onder
de verstikkende atmosfeer. Ze werd
zich ervan bewust dat haar hart het
bij een dergelijk tempo zou moeten
opgeven hier in haar rustige vei
lige bed Ze dwong zichzelf stil op
haar rug te liggen en diep en lang
zaam adem te halen, en heel lang
zaam vervluchtigde de afschuwelijke
droom. Een ritselend, snuivend ge
luid dat in de windstille nacht klonk,
had nu eingelijk óók moeten ophou
den. Maar dat was niet het geval.
De hónd, Chloe! Gelokt door Har
riet Crewe, aangemoedigd om te
snuffelen en te graven, misschien
een spoor te zoeken van de plaats
waar de voet van mrs. Dimmock het
voetsteuntje van de rolstoel had ver
laten en waar ze éven op de grond
gestaan had.
Mrs. Marrable wist vaag dat dit
niet logisch was, maar in een vlaag
van waanzinnige woede schoot ze
haar bed uit naar het raam toe en
klopte ze op het glas. Zonder dat het
licht of de weerkaatsing van het licht
hem scheen te hinderen, draaide de
hond zijn kop vragend in haar rich
ting vanuit de donkere tuin. De staart
hing treurig omlaag. Wacht even,
Chloe, riep mrs. Marrable en deed
haar pantoffels aan. Toen zocht ze
haar weg naar de keuken. Ze sloot de
deur die naar de eetkamer leidde,
zodat er vanaf de weg en vanuit het
huisje geen licht zou te zien zijn.
Vlug nam ze 'n overgebleven restje
vleesjus uit de koelkast, terwijl ze
nauwelijks 't beven van haar handen
kon bedwingen, schraapte het uit de
juskom in een pan om het op te war
men en voegde er een paar verleide
lijke stukjes vlees van een lams-
boutje aan toe. Daarna ging ze naar
de badkamer en vervolgens .liep ze
naar het raam om te zien of de hond
nog steeds stond te wachten. Toen
TTÏÏT
deed ze twaalf slaappoeders door het
voedsel. De capsules zou ze later
wel in het toilet "wegspoelen.
Alleen de verleidelijke
geur van lamsvlees kwam uit de war
me kom, die ze op het plaatsje achter
het huis naast haar slaapkamerdeur
neerzette. Kom Chloe, brave hond,
kirde mrs. Marrable, en Chloe die
nog nooit iets anders had ondervon
den vanuit dit huis dan stenen en
scheldwoorden, kwam langzaam en
wantrouwig naar haar toe. De smalle
zijdeachtige kop ging omlaag toen de
geur van het vlees in de koude lucht
opsteeg. De hond deed hongerig een
stap naar voren en toen nog een, dan
hief hij zijn kop onrustig op om mrs.
Marrable aan te kijken.
Zo'n kostje werd meestal gestólen,
dacht mrs. Marrable. Ze zei daarom
kwaadaardig in de wantrouwige hon
desnoet: Vort jij, Chloe, en sloot
de deur en keerde terug naar de keu
ken om de pan af te wassen en de le
ge capsules weg te spoelen. Zelfs als
je rekening hield met zijn enorme
lichaam had de hond beslist een do
delijke dosis. Hij zou niet zo maar
neervallen, maar ergens een schuil
plaats zoeken om te sterven en nie
mand zou meer lastige vragen stel
len; in de Valley stond men nu een
maal zo tegenover honden: als ze
leefden was dat best. Maar als ze
dood gingen, dan hoefde je heus niet
te treuren, want dan nam je een an
dere, er was altijd wel ergens een
nest jonge honden die nog geen thuis
hadden.
Chloe zou toch niet teruggaan naar
die uitgeslapen Harriet Crewe?
mrs. Marrable werd opeens gegre
pen door een gevoel van paniek. Snel
en bedachtzaam deed ze eerst overal
het licht uit, in de keuken en in de
hal, toen ging ze terug naar haar
slaapkamer en opende de deur naar
de patio.
De kom stond er nog onaange
roerd, even vol als ze hem de laatste
maal gezien had en Chloe was ver
dwenen.
De sheriff zelf was voor een onder
zoek in een roofmoordzaak naar Pla-
citas geroepen en in zijn plaats kwam
nu Armijo, een van zijn ondergeschik
ten, de volgende dag een bezoek
brengen aan mrs. Marrable om haar
enkele gebruikelijke vragen te stel
len.
Armijo had geen gemakkelijke
jeugd gehad, hij kwam uit een gezin
met zeven kinderen en zijn idee van
een woning was nog steeds een héél
klein huisje opgetrokken van handge-
vormde stenen met een piepklein
kiezeltuintje, strengen Spaanse peper
die overal werden opgehangen waar
ze konden drogen, een onvervaarde,
veel te vroeg oud geworden vrouw,
die een heel huis met luie kinderen
met grauwen en snauwen in toom
hield, hongerige honden en doelloos
kakelende kippen.
(Wordt vervolgd)
3: -
"Z f
Van Bach tot Beat,
over muziek
lopen hun
meningen
fiks uiteen!
Maar hun pijp stoppen ze graag uit hetzelfde
pakje. Voortrekker Pijptabak is aan geen gene
ratie gebonden. Gewoon, eerlijke tabak zonder
franje. Misschien wel de beste naturel pijp
tabak, die u voor 1,25 per pakje kunt kopen!
VOORTREKKER PIJPTABAK VAN THEODORUS NIEMEYER
Ds. J. Geel te Winsum is door de Raad
van Samenwerking van de Geref. Zending
voorgedragen tot miss,pred. bij de Gered-
ja Kristen di Indonesia van Midden-Java.
Geref. Kerk Vrijgemaakt
Bedankt voor Avereest-Dedemsvaart,
Ferwerd-Hallum, Hoek (Zld.), Kantens,
Oosterwolde-Smilde en voor Sneek J.
Kruidhof, kand. te Hattem voor Enu-
matil R. Hoogsteen te Den Ham (O.).
ADVERTENTIE
ELKE DROGIST HEEFT HET
:JW
(van onze correspondent)
UTRECHT. De stichting Universitair
Asielfonds bestaat twintig jaar. Dit jaar
kon aan veertien uit hun land gevluchte
studenten een studiebeurs worden ver
leend. Door financiële acties via over
koepelende organisaties in universitaire
kringen hoopt het Asielfonds in de nabije
toekomst het aantal jaarlijks uit te reiken
beurzen van 14 op 20 te kunnen brengen.
Het Universitaire Asielfonds werd in
1948 na de communistische machtsover
name in Tsjechoslowakije opgericht. Het
beoogt hulp te verlenen aan alle studen
ten die uit hun land vluchten wegens
politieke, raciale of godsdienstige discri
minatie. Het aantal jongeren dat uit Afri
ka en het Nabije Oosten in Nederland komt
studeren neemt steeds toe. Het fonds
heeft in de afgelopen 20 jaar aan 362 ge
vluchte studenten gelegenheid gegeven
in Nederland verder te studeren.
ADVERTENTIE
UN
MOTECHT
P. STR. MTR.
POSTBUS 39 - HILVERSUM
O
Hoewel ik wapenbezit voor minder
jarigen afkeur, verheugt het mij dat
ons jongste prinsje reeds op de dag van
zijn geboorte bij Koninklijk Besluit in
het bezit is gesteld van een eigen wa
pen. Het ontwapenende daarvan is het
speelse karakter. Een schild waarop
2 leeuwen en twee jachthoorns zijn af
gebeeld wordt overeind gehouden door
een oude leeuw en een groot dartel
hert, dat kennelijk op de lokroep van
de jachthoorns is toegesneld om de
leeuw te assisteren. Het hart is aan
het koninklijke wapen toegevoegd uit
familiebezit van de familie Van Volle
hoven. De standsbarrière voor vorste
lijke huwelijken is weliswaar doorbro
ken, maar wij mogen toch blij zijn dat
prinses Margriet niet met een ongewa
pende jongen is getrouwd, want de
leeuw ziet er niet naar uit of hij het
karwei alleen zou kunnen klaren. Het
hert heeft er niet de minste moeite
mee en steekt zelfs een beetje plage
rig zijn tong uit tegen de leeuw, die
dit gebaar beantwoordt met een ge
laatsuitdrukking alsof hij geen hert
lust.
Wapenkundig bezien betekent dit na
tuurlijk heel iets anders, maar voor
mij zijn de dragers van het schild
symbolisch voor de vreedzame een
dracht waarmee de prinselijke geboor
te door ons volk is omringd. Rookbom
men hebben bij de gebeurtenis ont
broken, evenals ons nationale masker,
de feestneus. Maar er bestaat een stil
le vreugde, zoals die vroeger te be
luisteren was in de toon van de
VPRO-dominees toen ze daar nog re
den voor hadden. Met hun stem zou
men willen roepen dat een blanke
blijdschap ons volk heeft overtogen. En
geen wonder. Alleen de monarchie
stelt ons in staat personen die later in
de Nederlandse geschiedenis zullen ko
men in de wieg te bewonderen. Het is
ondenkbaar dat vader Van Rhijn bij de
geboorte van zijn zoon Rembrandt te
gen het toestromende volk gezegd zou
hebben: „Kijk die kleine friemelige
vingertjes eens! Het is niet te,geloven
dat die eenmaal de brede toets zullen
bereiken waarmee ze de Nachtwacht
zullen schilderen". Of dat moeder
Moulijn op 'n per conferentie de klei
ne Coen uit de trappelzak zou heb
ben getrokken met de woorden: Deze
beentjes zullen de wereld in verbazing
brengen".
Bij een prins is dat anders. Hij heeft
ambtshalve toegang tot de historie. En
wat zijn rol daarin ook zal zijn, hij is
de enige die de dag na zijn geboorte
zijn portret in de krant krijgt. Wij
kunnen hem daardoor beter bekijken
dan wanneer we met z'n twaalf mil
joenen om zijn wieg stonden te drin
gen. Hij komt ons zo na te staan als
een eigen zoon en iedereen is trots op
hem.
De speelsheid waarin tegenstanders
elkaar rond de troon vinden is voor
treffelijk uitgedrukt in het nieuwe wa
pen. Waar de jonge prins ook zijn on
derricht zal genieten, leeuw en hert zul
len verzoend toezien hoe hij gewiegd
wordt in de sluf van de mammoet.
Kees Stip
NEWARK, (AP). De democratische
senator Eugene McCarthy is in Newark
lastig gevallen door negers, die bovenop
zijn auto sprongen en ,,Sieg heil" riepen.
Het tumult ontstond tijdens een verkie-
zings-bijeenkomst in een negerwijk in
Newark. McCarthy sprak de bijeenkomst
een minuut toe, schudde handen en ver
trok in een onveranderlijk goed humeur.
HOUSTON (Reuter) Matthew Eisele,
de zesjarige zoon van de Amerikaanse
ruimtevaarder Don Eisele, is in het
kinderziekenhuis van Texas overleden
aan leukemie. Eisele is aangewezen voor
de eerste bemande vlucht met een Apollo-
ruimtevaartuig.
7. Jollipop en Panda keken verschrikt in de duisternis
naar het paar ogen dat hen dreigend aanstaarde. „Een
ogenblikje.verzocht de knecht, terwijl hij haastig
zijri luciferdoosje te voorschijn haalde en met trillen
de vingers een nieuw vuurtje afstreek. „Sta me toe dat
ik ons voorstel.Maar het was helemaal niet nodig
om beleefd te zijn. Want zodra er weer wat licht was,
verdween de gloed van de vreemde ogen, en inplaats
daarvan was nu een bestoft voorwerp zichtbaar. „Het
lijkt wel een beeldje.mompelde Panda. „Het zit
helemaal onder de viezigheid. Maar die ogen waren erg
helder. Raar, hé Jollipop?" „Inderdaad bevreemdend!"
sprak de bediende die intussen een trap had ontdekt
die uit de kelder voerde. „Komaan, meneer Panda. La
ten we ons hieruit begeven!" „Wacht even!" zei Pan
da, terwijl hij het beeldje oppakte. „Ik neem dit mee.
Ik wil wel eens weten wat het is!" „Ik vraag me af,
of wij daar verstandig aan doen.prevelde Jollipop
misprijzend. „De oogopslag van dat voorwerp bevalt
me niet. Er ging iets hoogst ongunstigs van uit".
WAAROM HUIL Y MUM SCHOMMEL IS I
JE, VRIENDJE? r1 STUK
EM JU ZIET la
ER OOK NIET
VAARWEL, EN
BEDANKT VOOR DE
HUlPi EN VEEL GE
LUK 8U HET ZOEKEN
NAAR 0E SCHAT'
VROLIJK JA'IWWR,I< W
VKU. 7/ ZIT OOK HELE-
l MAAL IM DE
KNOOP
!C PI R
2638*0
ACS IK DIE KNAAP
OOIT TSRü&tie.M
ons deze "streek
(becmRoHtefT,
2AC !K 'M EENS
DANIG De WAARHEID.
MERTECCENf
ereens 8e-
eiNiKTeiwu-
f£L£N, OF J6
HEM OOIT TB-
rugzuit zien
WAT KAN HET Y WAARSCHIJN-
GEWEEST ZUN, DIJK EEN OUDE
OORLOGSMIJN,
Die TEGEN IETS
HARDS BOTSTE
Al.., DIE KCAP MOET ACCES
IN DE BUURT IN SWKKEJj
GERETEN HEBBENf
samLbcf
-i v*-A, -
122
1122. OPNIEUW barstte de ruzie tussen
de neefjes in volle felheid uit. Zij ga
ven elkaar de schuld, dat de hut was in
gestort.
„Jij hebt die takken niet stevig neerge
zet".
„Nee, nou wordt-ie goed. Als jij die
lianen beter had samengedraaid, was er
niets gebeurd!"
Met grote voldoening luisterde Bram
naar die woordenstrijd. Hij wilde de bei
de jongens leren om samen te werken, en
samen moeilijkheden te overwinnen. Want
hij was ervan overtuigd, dat zij zeer
grondig bedorven waren door een al te
gemakkelijk leventje zonder problemen.
Hij schrok op. toen de ruzie eensklaps
besloten werd door een kreet van Jan-
Joost.
Kijk daar eens!"
Tussen het geboomte was een wit vlak
zichtbaar, dat tot dusver door niemand
was opgemerkt. Het leek het meest op
een ontzaglijk ei, en het was begrijpelijk,
dat de hongerige jongens er op af vlogen.
Maar Bram keek nu zeer ernstig.
„O, jeeals dat maar goed gaat..."
zei hij.
