4
tl
De stad van Carmeneen
sprookje in wit en goud
W.A.-POLIS DEKT NIET ALLE KETTINGBOTSINGEN
1
„Quién no ha
visto Sevilla,
no ha visto
maravilla"
I
Geen schuldige
géén uitkering!
VRIJDAG 26 APRIL 1968
ÉÉiittiiVMÉli
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiifnuiiiiiniiiiiiiiïi'.iiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiüiiniinnnnin
straat der ketenen. illlilllilllllllilllllllilinilllllilllHllllimilllllllllllillllIllllllllllinimimttn
EL*
Garcia de León
DE BARRIO DE SANTA CRUZ de Wijk van het
Heilig Kruis in Sevilla wordt ten gerieve van de
vreemdelingen kraakzindelijk gehouden. Het is een wat
afgesloten stadsdeel, normaal door mensen bewoond,
maar eigenlijk een stuk openluchtmuseum. Elk hoekje
biedt een nieuwe verrassing. De huizen met hun witte
muurvlakken hebben kunstig bewerkte smeedijzeren
tralies („rejas") voor de ramen.
De Giralda, vroeger minaret van de moskee.
Calle de las Cadenas; alias de
DE STRAATNAMEN staan in grote
klassieke letters op de hoeken vermeld.
Ze zijn, zoals de meeste in de Anda-
lusische hoofdstad, opvallend eenvou
dig: Lucht, Water, Brood, Stro, De
Dode Moor, De Kettingen. Op een stil
pleintje met sinaasappelbomen staat
een muilezel zonder baas in de zon te
suffen.
Een typisch overblijfsel van oud-
Span je maar nee, opschriften op
de hekken en patio's, en op de witte
huizen, blikkerend in de gouden zon
wijzen erop dat althans een deel van
de wijk niet zó oud is. Jaartallen van
honderdvijftig jaar geleden zijn er
zelfzaam. Maar rustig als het verle
den is het er wel, ondanks de groepjes
Amerikanen, Zweden en Duitsers met
filmcamera's en fototoestellen in voort
durende aanslag.
Hoewel de Barrio de Santa Cruz nog
geen drie minuten van de kathedraal
ligt, wordt deze wijk door heel wat
bezoekers gemist. Deze na de Sint Pie-
ter grootste katholieke kerk ter wereld,
met zijn toren, de kantachtig versier
de Giralda, vroeger de minaret van
een moskee, houdt de aandacht te veel
vast. Hoogstens komt men ertoe ook
nog even het Alcazar te bekijken, on
geveer tegenover de kathedraal. Maar
dan maakt men rechtsomkeert, niet
vermoedend hoeveel schoonheid er in
de Barrio staat uitgestald.
SEVILLA is overigens ook zonder
deze wijk een sprookjesstad, waar zelfs
midden in de winter de sinaasappelen
aan de bomen langs de straten hangen.
Niemand plukt ze omdat ze veel te
zuur zijn en als vaste decoratie de
droom van een eeuwige! Andalusische
lente levendig houden.
De vijanden van Sevilla spreken
vaak verachtelijk over „die stad van
toneelspelers" en inderdaad kan Se
villa vaak één brok theater zijn, voor
al gedurende de feestelijkheden in de
Heilige Week. De inwoners echter (er
zijn er zo'n half miljoen) gaan prat
op die bijnaam en ze vinden hier steun
bij Lope de Vega, de grote Spaanse
toneelschrijver. Hij heeft de stad „het
trotse schouwtoneel van de wereld"
genoemd. Sevilla wordt immers in één
adem genoemd met Don Juan, Figaro
en maar daar willen de Sevillanen
niet erg aan van Carmen? Beroem
de schilders als Zurbaran en Velasquez
zijn er geboren en getogen, Murillo
ving er in zijn doeken de tedere as
pecten van: hij is voor alles de schil
der van de Sevillanas, de mooiste vrou
wen van Andalusië.
AAN DE OEVERS van de Guadal
quivir, honderd kilometer van de zee,
lossen oceaanschepen hun uit alle
windstreken afkomstige vrachten. Een
zakelijke kant van de stad, moeilijk
te verenigen met de altijd volle cafés
en altijd bezette terrassen waar
Spaanse mannen op alle uren van de
dag behalve in de siësta de meerder
heid vormen. In het feeërieke Hotel
Alfonso XIII, in 1929 officieel geopend
door de gelijknamige koning (hij ver
bleef in kamer 173, vertelt men u nog)
speelt zich „het grote leven" af. Oos
terse vorsten en rijke Amerikanen
hebben er feesten aangericht voor de
elite. Het hotel heet in Andalusische
stijl te zijn gebouwd, maar er zijn nog
al wat Moorse ornamenten en Spaanse
barokinvloeden. Het is een wirwar
van poorten, patio's en grandioze trap
pen. En vlak ernaast staat de voor
malige sigarettenfabriek, nu een deel
van de universiteit, waar volgens het
operalibretto Carmen heeft gewerkt.
HOEVEEL vreemdelingen de moeite
zullen nemen de Archieven van Indië
te bezoeken, is me niet bekend. Toen
ik er rondliep, was het er bijna onbe
haaglijk stil. Het gebouw is vlak bij
de kathedraal te vinden het ziet er
tamelijk onopvallend en saai uit. Ster
ker echter dan ergens anders drong
hier het besef zich aan me op wat het
betekend moet hebben, ontdekker of
kolonist in het oude Amerika te zijn
geweest. In duizenden dozen ligt er
het werk van ontdekkingsreizigers,
zeelieden, soldaten, gouverneurs, ar
chitecten en ontwerpers van steden in
de Nieuwe Wereld. De plannen voor
de bouw van Buenos Aires en de for
ten van Cartagena, de aanleg van we
gen in Montevideo en regeringsgebou
wen in Peru, ze kunnen er nog alle
maal worden bestudeerd.
Hier kunnen we het eerste rapport
van Hernan Cortez en de brieven van
Columbus lezen, hier wordt een getui
genis van een stuk tragiek in het le-
(Van een onzer verslaggevers)
DEN HAAG Acht auto's wachten bij een pont-
veer. En dan: kettingbotsing! Acht auto's, waaronder
een vrachtwagen en een bestelauto, hebben min of
meer ernstige blikschade. Verzekering en politie heb
ben het in dit geval gemakkelijk: iedereen wijst naar
achteren („ik werd opgeduwd") en de achtste wagen,
die licht beschadigd is, wordt als de boosdoener aan
gewezen. De verzekeraar van de bestuurder moet alle
schade vergoeden.
DE SCHADEAFWIKKELING na een
kettingbotsing is niet altijd zo'n een
voudige zaak. De eerste moeilijkheden
komen voor de politie, die de schul
dige moet aanwijzen. Is die aan te wij
zen, dan volgt de procedure als hier
boven genoemd. Is er geen aansprake
lijke aan te wijzen, dan wordt de zaak
aanmerkelijk gecompliceerder. Ket
tingbotsingen, waarbij vijftig tot zestig
wagens zijn betrokken, zijn niet van
alle dag, maar komen toch geregeld
voor. In zo'n geval kunnen er tiental
len verzekeraars aan te pas komen,
want Nederland alleen al telt 130 mo
torrijtuigenverzekeraars.
DE PROCEDURE bij een ketting
botsing: ongeacht of er proces-verbaal
is opgemaakt of niet: noteer naam,
adres, kenteken, verzekeringsmaat
schappij (zo mogelijk ook het polis
nummer) van de automobilist, die men
geraakt heeft en de antecedenten van
degene door wie men geraakt is.
En dan? „Als er geen schuldigen ge
vonden worden, kunnen er mensen in
de kou komen te staan" zegt de afde
ling voorlichting schadeverzekerings
bedrijf namens de Nederlandse unie
van schadeverzekeraars, „automobilis
ten met alleen maar een WA-verzeke-
ring moeten dat beseffen. Automatisch
gaat er namelijk niets. Het verzeke
ringsstelsel is gebaseerd op het aan
sprakelijkheidsrecht." Als er geen aan
sprakelijke gevonden wordt, behoeft
niemand uit te keren aan een WA ver
zekerde. Ook al is hij opgeduwd.
HET KOMT niet meer voor, dat grote
maatschappijen na omvangrijke ket
tingbotsingen gaan touwtrekken om te
proberen de schade op elkaar te ver
halen. Die grote maatschappijen heb
ben „knock for knock"-schaderege-
lingsovereenkomsten: ze gaan er van
uit, dat ze allemaal wel „aan hun trek-
De lente is begonnen
en daarmee ook het
seizoen van de lange
autofiles ln de week
einden. Afstand hou
den is dan de beste
remedie tegen ket
tingbotsingen.
ven van Cervantes bewaard. De inner
van 's lands belastingen die in de ge
vangenis terechtkwam, de schrijver
die geen succes had, en die vergeefse
pogingen deed als soldaat te worden
aangeworven, had blijkens het vergeeld
epistel dat men u toont, ook geen suc
ces toen hij solliciteerde naar een baan
overzee.
SEVILLA IS een grootse en
vrolijke stad. Dat is niet altijd zo ge
weest. De huishoudster in mijn hotel,
een Engelse die al veertig jaar in
Spanje woont, vertrouwt me toe dat dit
ook een „oord van wreedheid" kan
zijn. „In de eerste weken van de bur
geroorlog," zegt ze, „werd ik 's nachts
Bidaltaar voor passanten op de
binnenplaats der kathedraal.
vaak wakker door het geratel van wie
len over de straatstenen. Politieke te
genstanders werden uit hun huizen ge
sleurd en met karrevrachten gefusil
leerd.'.' Zoals dat overigens in heel
Spanje gebeurde tijdens de „guerra
civil" en aan beide kanten.
DAT IS DE (lang vergeten?) keer
zijde van het sprookje van Sevilla, dat
stellig een der mooiste steden ter we
reld is. „Quién no ha visto Sevilla,
no ha visto maravilla", zeggen de Span
jaarden: Wie Sevilla niet kent, heeft
een wonder gemist. Jawel. Maar niet
hartje zomer. Want dan is Sevilla
vaak een hel van hitte, die u alle lust
tot een stadswandeling beneemt.
ken komen"; dat het zinloos is als A
zijn schade op B verhaalt, omdat bin
nenkort B wel weer bij A zou moeten
aankloppen.
AUTOMOBILISTEN, die in een ket
tingbotsing terecht komen, kunnen niet
altijd verlicht adem halen zelfs al we
ten ze zich verzekerd van een all risks-
polis. „Een all risks-verzekering is
eigenlijk niets anders dan een WA- en
cascoverzekering" zegt het schadever
zekeringsbedrijf in Den Haag, „inzit
tenden zijn niet gedekt. Als een ander
schuldig is aan 't ongeluk, zijn er geen
moeilijkheden. Dan is die ander aan
sprakelijk, ook voor mede-passagiers
van de gedupeerde automobilist. Is er
daarentegen geen schuldige te vinden,
dan zijn de passagiers nergens gedekt.
De bestuurder van de wagen blijft zit
ten met een morele schuld, juridisch
heeft hij geen verantwoordelijkheden.
Wordt hij wel aansprakelijk gesteld
voor een ongeluk, dan kan hij zich niet
beroepen op bordjes met opschriften
als ,,U rijdt mee op eigen risico".
VEEL automobilisten, die te allen
tijde verantwoordelijkheid voelen voor
hun lifters, hun zakenrelaties en hun
vrienden, nemen een inzittendenver
zekering.
Wat die verzekering betreft, wordt
er een onderscheid gemaakt tussen
een ongevallenverzekering voor inzit
tenden en de schadeverzekering voor
inzittenden. De eerste soort verzekert
al dan niet per zitplaats in de
polis bepaalde bedragen in geval van
overlijden, invaliditeit of medische ver
zorging.
DE SCHADEVERZEKERING vo-
inzittenden, die alleen kan worden a
gesloten bij de maatschappij, die o>
de WA- (en casco-) verzekering v:
de wagen verzorgt, vergoedt de we
kelijk geleden schade. Waarbij me
natuurlijk niet bij voorbaat weet, waa
men aan toe is.
De ongevallenverzekering kost per
auto om en nabij dertig gulden per
jaar, de schadeverzekering een paar
tientjes extra.
Verblindend witte huizen met fraaie smeedijzeren „rejas".
lifP-§0Ê1ÊÊÊÊÊi
Straatje in de Heilig-Kruisbuurt.
