i
4
POLLE, PELLI EN PINGO
ngestipt
de vijf populieren
JI
Ons vervolgverhaal
Ontslagen bij een
Unileverbedrijf
DE
Voor 14 man is
nog geen werk
Maandag nieuw
gesprek met Leber
ATERDAG 27 APRIL 1968
8
Reeds bij de eerste bladzijde weet u het: dit unieke standaardwerk
hoort in elk gezin thuis. Honderdvijftig kloeke pagina's in kleuren
druk geven u een realistische kijk op het huiselijk
leven in Nederland. Vraag ernaar bij uw
leverancier. Hij heeft 't. Het nieuwe
Staalboek 1968 van Rath& Doodeheefver.
Stralend nieuwe behangdessins voor to
taal nieuw wonen. Behang van R&D.
if
NVV-secretaris
„CNV is op een
gevaarlijke weg"
J rije Volk Groningen
Kees Stip
bEze cheque
ADVERTENTIE
Liii
Emi vervolgverhaal
doot Ursula Curtis»
49)
De kuur zou overigens weer net
als gewoonlijk zijn goede uitwerking
op Harriet gehad hebben, als een
gibbon met een vriendelijk toetje niet
héél even precies op mrs. Dimmock
geleken had. Daaruit volgde weer dat
een beledigde struisvogel een grieze
lige gelijkenis vertoonde met mrs.
Marrable vóór hij er op een belache
lijke, zorgeloos heupwiegende draf
vandoor ging en Harriet zei geërgerd
tegen James: Laten we maar
naar huis gaan.
Toen ze terugkwamen, stond de
wagen van Darrah op de oprijlaan en
Hugh Darrah zelf kwam juist van de
achterkant van het huisje de hoek
om.
Hij was even aan komen wippen,
zei hij, maar toen hij niemand thuis
had gevonden, had hij op het punt
gestaan te vertrekken toen hij opeens
een rooklucht had geroken. Het is
in orde, zei hij snel toen hij Harriets
gezicht zag. Alleen maar uw haard
de schuif was helemaal afgesloten.
Gelukkig dat uw achterdeur niet ge
sloten was.
Maar het vuur was uit.
Niet helemaal, zei Darrah veront-
ontschuldigend, maar vastberaden.
Het zou overigens toch niet veel
kwaad gedaan kunnen hebben, behal
ve dan dat u het hele huis vol rook
zou hebben aangetroffen. Hij glim
lachte even. Ik hoop dat u het mij
niet kwalijk neemt, dat ik zo maar
naar binnen gelopen ben, maar ik
veronderstelde het ergste. Harriet zei
automatisch: Natuurlijk niet, ik
ben u heel dankbaar, maar ze voelde
zich wat onzeker, ze begréép het niet
goed. James, heb jij de schuif
aangeraakt?
Nee, zei James, maar dat zou
hij natuurlijk altijd gezegd hebben.
Hij was een onverbeterlijke onder
zoeker; geen enkel huishoudelijk
voorwerp ontsnapte hem.
Zou ze vragen of Darrah even bin
nen kwam? dacht ze een beetje on
zeker. Andere vrouwen schenen al
tijd intuïtief te weten hoe ze in een
bepaalde situatie moesten handelen,
en ze wist dat ze zelf ook de indruk
maakte of ze dergelijke problemen
nauwelijks had, maar zo was het niet.
Hij was aan komen rijden (waar
om?) had zich meer dan normaal uit
gesloofd voor haar en aan de andere
kant was zijn reactie op de dood van
mrs. Dimmock verbluffend onver
schillig geweest. Met rode wangen
van de koude, haar haren glanzend
in de zon, zei Harriet een beetje stug:
Nu, nog eens bedankt hoor
Och, alle Darrah's zijn altijd
vrijwillige brandweerlui geweest, zei
Darrah lachend, met een volmaakt
correct gezicht en op volmaakt cor
recte toon voegde hij eraan toe: U
vertrekt nu zeker alweer gauw?
In een oogwenk was zijn houding
jegens haar volkomen veranderd. Het
klonk onmiskenbaar of hij hóópte dat
ze spoedig weg zou gaan! Was hij
misschien ongerust dat Harriet iets
tegenover George zou loslaten over
zijn omgang met Julia? Verbeten op
eens, viste Harriet haar sleutel op.
Tamelijk gauw. Dat hangt alle
maal af van mijn broer. James
Maar uw huur loopt toch onge
veer over een week af, nietwaar?
Tenzij mrs. Marrable de termijn
wil verlengen. Maar er moeten nog
wel andere kamers te huur zijn hier
of daar in de omgeving. Ik kan mis
schien nog wel een heel tijdje hier
blijven, het is zo'n heerlijk klimaat
hier. James Er hing nog steeds
een zwakke rooklucht in de kamers.
James was nog geen minuut in zijn
kamer geweest of hij kwam opgewon
den naar Harriet toe. Wie is er in
mijn kamer geweest?
Niemand, zei Harriet.
Welles, zei James dreigend.
Kom zelf maar eens kijken.
De jury, onder voorzitterschap van
de vrederechter Maurice Vigil had
niet veel moeite met haar uitspraak
in de zaak mrs. Alice Dimmock. Haar
slingerende manier van rijden was
verontwaardigd gerapporteerd door
de eigenaar van het paard, de zijweg
naar het afvoerkanaal stond erom be
kend dat hij gemakkelijk te verwar
ren was met de andere zijweg en de
kranten stonden nog vol ongelukken
die rechtstreeks of zijdelings het ge
volg van de storm waren geweest.
Mrs. Dimmock werd aan de statistie
ken toegevoegd.
Met het flesje dat ze weer uit het
half doorweekte tasje terug had, had
mrs. Marrable voorzichtigheidshalve
haar neusdruppels laten aanvullen en
was daardoor in staat de eenvoudige
begrafenis bij te wonen. George
kwam ook en verleende een zeker
cachet aan de plechtigheid; in de
onvriendelijke ogen van mrs. Mar-,
rable leek hij overigens op een mooi
uitgevoerd, leeg vat. Ze was verrast
Hugh Darrah óók onder de belang
stellenden te zien, tot ze zich herin
nerde dat mrs. Dimmock zijn pols
had verbonden. Het was niettemin
toch vrij overdreven van hem, en hij
scheen zelf ook een beetje verlegen
te zijn met zijn aanwezigheid.
Mrs. Marrable droeg haar verlies
flink ze plengde wel een traantje
bij de begrafenis maar haar ge
zicht was verder plechtig en opeens
erg oud, en toen George haar terug
reed naar huis, gebruikte ze een
glaasje aangelengde whisky. George
nam zelf een flink glas en zei werk
tuiglijk, terwijl hij dronk: Arme
vrouween vreselijke geschie
denis.
(Wordt vervolgd)
Een
standaardwerk
ronder weerga
Elk behang van de R D fabrieken
is uitgevoerd in Fixacolor kwaliteit
DORDRECHT. Voortgaande rationa
lisatie heeft volgens de directie van de
Verenigde Oliefabrieken in Zwijndrecht
een bedrijf van het Unileverconcern, bot
overtollig personeel in de uurloonsector ge
leid. Met ingang van 22 juni worden daar
om 21 werknemers ontslagen. Het betreft
pendelende Belgische arbeiders. Voor de
ontslagenen is, naar de directie mededeel
de een gunstige afvloeiingsregeling getrof
fen. Het bedrijf telt op het ogenblik ruim
duizend werknemers, waarvan ongeveer
700 in de uurloonsector.
9. De herbergier ging zijn gasten voor naar binnen,
terwijl hij intussen op sombere toon vertelde over de
Spookburcht. „Heel vroeger woonde daar een roofrid
der. sprak hij. „Met zijn bende heeft hij deze hele
omgeving uitgeplunderd. En nog steeds komen daar ge
heimzinnige bandieten vandaan.„Ik hoop toch niet
dat u ons aanziet voor rovers!" zei Jollipop veront
waardigd. „Op onze naam rust geen enkele smet! Wij
zijn eerzame reizigers, die een onderkomen zoeken!"
„Natuurlijk, natuurlijk heren!" riep de waard sussend.
„Ik zal u uw kamers wijzen. Volgt u mij maar!" Hij
voegde de daad bij het woord en wenste zijn bezoekers
ieder een goede nachtrust toe. „Ik zal vast heel lekker
slapen!" 'mompelde Panda, terwijl hij het beeldje uit
de Spookburcht op een kastje zette en in bed kroop.
„Ik ben heel erg moe!" Hij deed het licht uit, draaide
zich om en binnen enkele tellen was hij in een diepe
slaap. Daardoor merkte hij niets van' de fonkelende
ogen van het beeldje die naar hem staarden.
ACH, 66N JIJ HET,
€6EL'. WAAROM HES
JE 6AT NIET METEEN
6EEE6D?
15 DAT EEN NIEUWE
KNOT6AREN -OF IS
HET EEN VOETBAL
£R ZITTEN SPEl-
WAAROMS
IK KON TOCH NIET
WEIEN DATJIJ
PIOTSEUN6 WOU
6AAN V0ET8AL-
tEN!
OEN IN
UTRECHT. „Het Christelijk Natio
naal Vakverbond heeft de laatste tijd bij
verschillende gelegenheden gemeend, in
het openbaar een eigen geluid te moeten
laten horen. Dit is een voor de Neder
landse vakbeweging en dus voor de po
sitie van de werknemers gevaarlijke weg,
omdat men zich niet kan onttrekken aan
de indruk, dat het vooral gebeurt om het
gevaar van onduidelijkheid ten aanzien
van de eigen positie in de samenwerking
te ontgaan.
Het zou goed zijn, wanneer het
CNV zich erop zóu bezinnen, welke ver
antwoordelijkheid het daardoor op zich
neemt voor de schade aan de effectieve
belangenbehartiging voor de werknemers
en voor de structuurhervormingen die in
de maatschappij noodzakelijk zijn".
Dit zegt drs. H. ter Heide, secretaris
van het Nederlands Verbond van Vakver
enigingen, vandaag in het NVV-blad „De
vakbeweging", waarin hij de brochure
van de heer J. Lanser, toekomstig voor
zitter van het CNV, over „sociale actie
en christelijk geloof" bespreekt.
K X *4 1; - r
GRONINGEN. Van de 63 personeels
leden van de nv De Arbeiderspers te Gro
ningen, die in verband met het sluiten
van de drukkerij met ingang van maandag
zullen afvloeien, hebben 47 voor hun ver
trek weer werk gevonden, meestal in het
eigen beroep. Voor twee langdurig zieke
personeelsleden kon nog geen bemidde
ling worden verleend. Zij blijven hun
ziektegeld behouden. Voor de veertien
personeelsleden die nog geen werk heb
ben gevonden, is een bemiddelingscom
missie ingesteld met medewerking van
het NVV, hard aan het werk. Dit is gis
teren meegedeeld door de heer J. J. Velt-
man, rayondirecteur van het Vrije Volk
te Groningen, tijdens een afscheidsbij
eenkomst met de personeelsleden die ver
trekken.
Ir. Verheul. Binnenkort is de benoeming
te verwachten van ir. T. Verheul, di
recteur van de Waterleidingsmaat
schappij Midden-Zeeland in Goes, tot
directeur van het Rijksinstituut voor
Drinkwatervoorziening in Den Haag.
Het bericht dat Unilever overweegt
een Brits concern over te nemen dat
papieren luiers vervaardigt, heeft mij
nadenkend gestemd. Toen Unilever zelf
nog in de luiers lag heette hij „De
Lever's zeepmaatschappij" en op de
zeep die hij verkocht waren twee aan
elkaar vastzittende stukken van de
zelfde zeep afgebeeld, waarop twee
witte handen zich blauw wrongen. Het
bijschrift luidde: „De wring om twee
stukken van elkander te bekomen".
Met zulke reclame vormt men een
wereldconcern dat alles verkoopt en
als het nodig is alles koopt ook.
De belangstelling voor de luiers is
overigens verklaarbaar. Unilever levert
zijn zeep tegenwoordig voor een groot
deel in de vorm van waspoeder, dat
zonder handenwringen uit het pak kan
worden gestrooid. Maar voor een zeep
fabrikant is het niet zonder handen
wringen aan te zien dat steeds meer
pasgeborenen overgaan tot het dragen
van papieren luiers welke waspoeder
overbodig maken. Alleen een concern
dat beide produktietakken beheerst
kan uitmaken welke tak het wil laten
groeien.
Welke tak zou dat moeten zijn? Mijn
aandelenbezit in Unilever is helaas te
gering om een meerderheidsoordeel te
geven, maar een gratis adviesje kan er
bij mij altijd af.
Om te beginnen maak ik de prijzen
van de papieren luiers zo schandalig
laag dat dé babies het gevoel krijgen
dat ze afzakken. Ik belemmer daarmee
de verkoop van mijn waspoeder, maar
met de produktie ga ik gewoon door.
Waarom? Als ik dat verklapte zou nie
mand er inlopen. Door het uitvallen
van de luierwas ondervindt de wasma
chinebranche een gevoelige terugslag.
De aandelen daarvan zijn dan voor een
habbekrats te krijgen en ik Koop ze
ook. De textielindustrie, die al een
klap van de papieren luier heeft ge
had. ligt op zijn blote knieën aan mijn
voeten zodra ik overschakel op papie
ren kleding voor volwassenen. Mijn
kostuums en japonnen zijn zó goedkoop
en zó chique, dat iedereen er in wil
rondlopen. Dat duurt tot het gaat
regenen. Dan komt de ongeëvenaarde
oploskracht van mijn luiercelstof aan
het licht en nog veel meer. Mijn echte
textielindustrie komt handen tekort,
evenals degenen die door de bui zijn
overvallen. De prijzen trekken weer
ferm aan, de wasmachines hebben
weer werk en de waspoederberg slinkt
als sneeuw voor de zon. Kortom, alles
is weer normaal, met dit verschil dat
de betrokken industrieën allemaal van
mij zijn, althans van het concern waar
aan ik mijn bescheiden diensten heb
verleend. Het maakt nu genoeg winst
om alle overige ondernemingen op te
kopen. Niemand kan nog pap zeggen
zonder dat het concern er een vinger
in heeft.
Wat zegt 11? Totalitaire macht? Wel
nee! Het overschot aan papieren luiers
zal worden gebruikt om nieuwe aan
delen te drukken. Ieder die bereid is
het concern aan een klein reservekapi
taaltje te helpen kan een rol spelen
in het beleid. Kijk de aandeelhouders
maar eens tevreden met hun rol onder
de arm over straat lopen. Ze hebben
geen idee dat daar de luren inzitten
waarin ze zijn gelegd.
(Van onze correspondent)
BRUSSEL. Maandagavond zullen de
Nederlandse minister van landbouw Lar-
dinois en de staatssecretaris van verkeer
Keijzer in Luxemburg een gesprek heb
ben met de Duitse minister Leber waarin
nogmaals door onze bewindslieden zal
worden gepoogd Duitsland tot andere ge
dachten te brengen met betrekking tot
de Duitse vergunningen voor het vervoer
over de weg, die Nederland zo ernstig
duperen.
De aanwezigheid van minister Lardi-
nois bij het gesprek van maandagavond
wordt gemotiveerd door de omstandig
heid dat Nederland van oordeel is dat het
beletten van het vervoer per Nederlandse
vrachtauto van landbouwprodukten in
strijd is met de landbouwverordeningen
van de EEG.
MAMMA MIAfoM
DOODZIEK VAN TE
WORDEN!
JA, EN DAAROM
GAAT HIJ NU IN
STUKKBKl! MET
20'N VERLEIDING
KAN IK N/ET U
20 IS HET, MARCO. JIJ
EN JE STAM6EN0TEN
KUNNEN RUSTIG
DOORGAAN MET HET
V/EREN IJAN COLUMBUS-
DAG
KREEG IK
VAN P.J.
HE, HIJ IS 6ETEKÉNb,
MAAR JE KUNT HET
BEDRAG ZELF INVUL
LEN - IS HET NIET 2
HEB JE HET BEWIJS bAT LE>F
ERICSSON MIJN VOORVADEREN
TE VLUG AF WAS, 6EVONDEN
IK HOOP VAN NIET
V-im-
1124. Het kalf van een kuiken stapte uit
het ei en stampte de jongens achterna.
Met grote ploffen kwamen de pootjes op
de grond neer, die golfde onder het ge
weld. Uit wijdgeopende bek kwamen krij
sende geluiden, waarvan zelfs Tutu die
er toch ook wat van kon de rillingen
over het lijf liepen.
„Bram, doe iets", zei Karo, want
hij vreesde het ergste.
„Tjahet zal wel moeten, maar dan
gaat mijn plannetje natuurlijk verloren'
zei Bram, zo besluiteloos als zijn vrienden
hem nog nooit hadden gezien.
Frans-Frits en Jan-Joost renden in cir
keltjes rond, volkomen de kluts kwijt en
radeloos in paniek. Het kon niet uitblij
ven het kuiken kreeg hen te pakken.
Heftig schudde het jong de beide knapen
heen en weer, en nu kwam Bram achter
de bomen te voorschijn.
Het moment van ingrijpen was geko
men.
Hoewel.
