POLLE, PELLI EN PINGO
KIP
IN'Ï
PANNETJE
RECEPTIES
HET HOGE DUIN
DIRCK DIRCKZ
wonen
«gestipt
Ons vervolgverhaal
Amerikaanse
reactie op
Tsjechoslowakije
PANDA EN DE HOBBELDONKER SCHURKERIJ
Vietcong-
sexbommen
Misplaatste „grap"
I
VRIJDAG 3 MEI 196 8
23
en het komfort van nu - in de stijlmeubelen
van Klassiek Wonen. Al eens in ons unieke
grachtenhuis geweest? U kunt er uw hart op
halen! U vindt er de oud-Hollandse porse
leinkast, het zalig-luie Engelse bankstel, het
Empire schrijfbureautje, elegante spiegels
en bijzettafeltjesal die dingen waar
mensen met smaak zo van houden.
Kom eens lang en onge
stoord rondneuzen
Kees Stip
KAprem
6AATONS
SUF
Cm rfvolgyihnal
door Ursula Curira*
53)
Al zag hij er erg teer uit, toch was
het geen kind dat je overdreven moest
ontzien in zulke dingen. Ja, zei
Harriet kortaf. En ga nu naar bin
nen, James, toe.
Langzaam slenterde James weg,
aan zijn heie houding kon je zien dat
hij met z'n gedachten ergens mee
bezig was en Harriet liep nu naar
Juan toe en legde hem haar pro
bleem voor. Na veie geheimzinnige
en angstvallige blikken over zijn
schouder te hebben geworpen -in de
richting van het huis, verklaarde
Juan dat zijn schoonzuster het huisje
wel zou willen komen schoonmaken;
hij zou haar wel laten opbellen om
de dag af te spreken.
Harriet bedankte hem met het ge
voel of ze 'n dranksmokkel met hem
op touw had gezet en liep terug naar
het huisje. Vaaglijk was ze een beet
je verontrust dat het zo volkomen
stil was gebleven in het huis van mrs.
Marrable. George was natuurlijk op
zijn kantoor bezig allerlei mensen te
adviseren inzake grondaankopen en
effectenbeleggingen, maar wat onhar
telijk van Julia om haar tante op de
dag van mrs. Dimmocks begrafenis
volkomen alleen te laten.
Als Harriet langs telepathische weg
haar gedachten had weten over te
brengen, reed Julia opeens langs het
huisje, ze minderde vaart en draaide
de oprijlaan van mrs. Marrable's
huis in. Kort daarna Harriet bleef
zonder zich te generen voor het raam
staan kijken kwam Julia mét haar
tante naar buiten en leidde haar naar
de rode Fiat, die mrs. Marrable 'n
tikje aarzelend leek te naderen, en
vervolgens reden ze weg.
De middag was eindeloos. Harriet
legde haar boek weg, verloor vier
spelletjes patience vóór ze merkte
dat James schoppenaas in zijn zak
had gestoken, en ging tenslotte naar
haar kamer om alvast een begin te
maken met het inpakken van alles
wat ze niet direct nodig had. Ze
werd daarbij gestoord door de tele
foon en het was mrs. Marrable met
een ietwat verrassende uitnodiging:
zou Harriet haar het genoegen willen
doen om een uur of zes een aperi
tief te komen drinken? James na
tuurlijk ook, een beker chocola zou
voor hem waarschijnlijk wel sterk
genoeg zijn?
Haar stem had de heerszuchtige
klank verloren, ze maakte een een
zame, oude indruk, ze zag duidelijk
op tegen het wéér een lange, eenza
me avond. Nu was het ook niet be
paald een huis, vond Harriet toen ze
er over nadacht, waarin zijzélf graag
helemaal alleen zou willen wonen.
Alleen de grootte en 't plechtstatige
karakter konden immers al voor ie
mand die alleen was, niet bepaald ge
schikt worden genoemd. Ze zei dat ze
graag zou komen en hing op. 'n Ogen
blik later, bijna met 'n slecht geweten,
nam ze de hoorn weer op en vroeg
een interlokaal gesprek aan met het
huis van haar broer in Connecticut.
(Connecticut: wat leek dat nu onwer
kelijk, wat ontzettend ver was ze
daar vandaan en dan bedoelde ze
niet eens de afstand in kilometers.
Het was bijna zo vreemd voor haar
geworden dat het leek of ze daar
eens een bezoek had gebracht in
plaats van aan New Mexico).
De lijnen waren allemaal bezet, zei
de telefoniste; zou ze 't blijven pro
beren? Harriet keek even naar de ra
men die al donker begonnen te wor
den en zei dat ze het later nog wel
eens zou aanvragen. Opeens drong
het tot haar door dat ze James de
laatste vijftien of twintig minuten
nauwelijks gehoord had en ze vroeg
aan het huisje in het algemeen:
James?
James was er niet.
Opeens werd Harriet gegrepen
door een hevige paniekstemming. Ze
riep luid: James? en toen weer
James!, maar de echo van haar
stem kwam alleen terug. Hij was ner
gens in het huisje. Haar hart begon
onregelmatig te kloppen, ze was vol
bange voorgevoelens; toen ging de
achterdeur open en stapte hij naar
binnen. Zijn gezicht stond erg don
ker en voorspeldde niet veel goeds,
zijn hele houding wees erop dat hij
slecht nieuws had te melden Hij
zei tegen Harriet met een duister ge
voel van voldoening: Nou, er
woont iemand in die leemhut. Har
riet zei van pure opluchting extra
vinnig James, ik heb je zó ge
zegd niet tetoen opeens zijn
mededeling tot haar doordrong. De
leemhut, dat was een vervallen
schuurtje in het aangrenzende veld.
Ze zei mechanisch: Onzin en Ja
mes werd meteen strijdlustig. - Het
móét wel. Er liggen sigarettepeukjes
en appelklokhuizen en een deken.
Ten slotte ging Harriet met hem
mee om te kijken.
Het late middaglicht had de kleur
van kersen. De Sandi's, een halfuur
geleden nog wit bevroren topaas, wa
ren van een vormloos druiveblauw.
Tegen die achtergrond deed het
kalkwitte silhouet van het populie-
renbos spookachtig aan. Ergens in
haar bewustzijn vroeg Harriet zich af
hoe ze hierna ooit van de benauwen
de straten met hoge wolkenkrabbers
in New York zou kunnen houden
en toen waren ze bij wat James
noemde „de leemhut", en hoewel het
veld vlakbij nog in zonlicht baadde
daalde er hier al een eigenaardige
duisternis om hen heen.
(Wordt vervolgd)
HMN
Puzzel no. 18
Horizontaal: 1 Uitheems zoogdier, 5.
soort paardebit. 9. vlaktemaat, 10. militaire
politie (afk.), 12. titel (afk.), 13. vis, 14.
kindergroet, 15. onbeschadigde, 17. stand,
18. rivier in Italië, 20. vis, 22. land in Euro
pa, 25. herhaaldelijk, steeds, 28. grappig
heid. 29. bijbelse naam. 30. meer in Noord-
Amerika. 31. oorzaak, 33. siersteentjes. 35.
gebaar, 38. beschaafde vrouwen, 41 in
wendig orgaan. 42. nagerecht, 43. hoekpi-
laar. 45. grondig, 47. kruitzak, 50. onsamen
hangende taal, 51. maanstand (afk.) 53.
stop. 54. oevergewas, 55. per expresse (afk.)
56. deel v. e. boom, 58. Rijksgrens (afk.),
59. voorzetsel 60. Europeaan, 61. houding.
62. nimmer.
Verticaal: 1. zitplaats, 2. tijdperk, 3. die
rengeluid, 4. Waddeneiland, 5. Vissers
vaartuig, 6. en anderen (afk.), 7. drink
gerei, 8. slordige vrouw, 11. idee, gedachte,
12. plan. 16. plaats in Duitsland, 17. die
rentuin, 19. gast, 21. riem v. jachthonden,
23. landbouwwerktuig, 24 koosnaam, 26.
kraakgeluid makend, 27. deel v. e. Franse
ontkenning, 32. Europeaan, 34. open strook
in bos, 35. schoof, 36 hofmeester, 37. jon
gensnaam, 38. plaats in Afrika, 39. meis
jesnaam, 40. materie, 41. uitroep, 44. water
in Friesland, 45. deel v. e. muziekinstru
ment, 46. strafwerktuig, 48. streelt. 49.
plaats in Utrecht, 52. huisdier. 55. gevel,
57. vogel, 60. ambtshalve (Lat. afk.).
Oplossingen, uitsluitend per briefkaart,
dienen uiterlijk woensdag a.s. in ons bezit
te zijn.
WASHINGTON (AP) Het Ameri
kaanse ministerie van Buitenlandse Za
ken heeft een maandenlang stilzwijgen
woensdag verbroken met een verklaring
dat de Amerikaanse regering met belang
stelling en sympathie de ontwikkelingen
in Tsjechoslowakije volgt.
„Het is de hoop van de regering", aldus
woordvoerder McCloskey op een perscon
ferentie, „dat deze ontwikkelingen zullen
leiden tot de verbetering der betrekkin
gen tussen Oost- en West-Europa en tus
sen Tsjechoslowakije en de Verenigde
Staten".
13-93
TOC-NMI
13. Agent Klabbers had nachtdienst in de Stieltjes-
wijk. Zodoende kwam hij vanuit de Steenstraat de Hob-
belweg op en daar bleef hij verrast staan.
„Een verdachte figuur!" mompelde hij. „Bij de ju
welierswinkel van Schinkel en Zonen! Daar is iets niet
pluis. Waarom is die daar helemaal in het zwart ge
kleed? En wat spookt hij daar uit, midden in de nacht?
Dit is geen tijd om boodschappen te doen!"
Hij besloot om een nader onderzoek in te stellen, en
stak de straat over.
„Hela!" riep hij met zware stem. „Wat moet dat
daar?"
„Dat moet ik hier!" gromde de ander, en trok met
verrassende snelheid een stuk hout tevoorschijn, dat
hij met grote kracht op het hoofd van agent Klabbers
liet neer komen. En daar kon de arme politieman
niet tegen
NEE, NEE, AtlES IS IIM ORDE. IK
HEB AUEEN EEN 6EMAKKEUJKË
HOUDING OM TE SCHRIJVEN UIT
GEZOCHT
6RAPPI6 -OF ALLE BORD
JES IN HET BOS HAN
GEN ONDERSTEBOVEN
LOPEN
HOOFD
<3003(113933
0OO8N3933
26**-J
Oplossing puzzel 17
Horizontaal: 1. uitslag, 3. plank. 5. spaak,
7. netelig, 8. grind. 10. sabel, 12. roest. 13.
traan, 14. Venlo, 16. flink, 18. garen, 19.
leest, 20. graniet, 22. titel, 23. laken, 24.
brutaal.
Verticaal: 1. ulaan, 2. graag, 3. premier,
4. kotelet 5. soldaat, 6. karabijn, 8. grim
mig, 9. dreinen, 10. spaniel, 11. lorgnet. 14.
vergiet, 15. onthaal. 16. fragiel, 17. kletsen,
20. getob, 21. takel.
De namen der prijswinnaars vindt u
elders in dit blad.
ADVERTENTIE
gebraden halve kip;
royaal garnituur, fruitmix 4.95
geen
zaalhuur I
port - sherry - vermouth 0.90
Vraag de folder menusuggesties
diners 15 pers.en meer v.a. 6.50
HOTEL-CAFE-RESTAURANT
40 meter boven de zee
.«WW*-
Wijk aan Zee 02517-322
SPECIALITEITENRESTAURANT
Bilderdijkstraat hoek Kwakersplein
ADA^Wes^2^31^^J
DA NANG (AP) De „sex bom"
maakt nu ook deel uit van het wapenar
senaal van de Vietcong.
Deguerrilla's rondom de grote Ameri
kaanse mariniersbases gebruiken „ver
leid en vermoord"-patrouilles van meisjes
om Amerikaanse mariniers in de val te
lokken.
Onlangs hadden drie mariniers die in de
nabijheid van hun kamp patrouilleerden
drie meisjes ontdekt, die naakt in een ri
vier zwommen. Korte tijd later werd één
marinier dood in het water gevonden. De
andere twee worden nog steeds vermist.
ADVERTENTIE
ff de charme
van toen.
Raamsingel42 (bij brug Houtplein) - Haarlem - tel. 15549
Wij hadden Ella op bezoek, een
alleenstaande vrouw die drie kinderen
heeft op te voeden sinds haar dit met
haar man niet gelukt is. Zij is zeer
behulpzaam en stond zelfs op om de
krant van de gangmat op te rapen,
een taak die in normale gevallen
wordt verricht door onze poedel. Mo
reel ondermijnd bleef het beest haar
bewegingen argwanend volgen. Maar
Ella zakte terug in haar stoel, sloeg
veel te veel been over elkaar en be
gon ons uit onze eigen krant voor te
lezen.
„Moet je horen!" riep ze. „De 46-
jarige Elisabeth R. uit Mainz heeft,
om ongestoord naar de televisie te
kunnen kijken, haar drie kinderen een
papje van slaaptabletten opgevoerd.
De oudste, de 10-jarige Hans, ver
trouwde het niet, klom uit het slaap
kamerraam en liep in pyjama slaap
dronken de straat op. De gealarmeer
de politie vond de 9-jarige Norbert en
de 5-jarige Birgit bewusteloos in hun
bedjes. Door snel ingrijpen kon het
leven van de kinderen worden gered.
Hoe vinden jullie dat?"
Wij vonden het erg.
Natuurlijk is het erg!" riep Ella.
„Ik wil ook rustig naar de televisie
kijken, maar daarom vergiftig ik mijn
kinderen nog niet. Ik hypnotiseer ze".
Zij keek mij zo doordringend aan dat
onze poedel begon te grommen. „Na
het eten zeg ik: Onze ogen worden
loom. Onze leden ontspannen zich. Wij
zijn moe. O, wat zijn wij moe. Wij
gaan nu naar bed. Binnen vijf minuten
slapen wij als rozen".
„Hou op!" riep mijn vrouw, waar
door ik wakker schrok.
Toen Ella weg was, vroeg mijn
vrouw: „Zou dat waar zijn, van die
hypnose?"
„Ik ben bang van wel", zei ik, maar
mijn vrouw twijfelde. „Ik moet het
nog zien", zei zij.
Om onze poedel na zijn morrcle
schok weer wat op te fleuren trak
teerden we hem op een uitvoerige
avondwandeling. Zo kwamen we ook
bij het huis van Ella. Het televisie-
vertrek was schemerig verlicht, de
rest was donker. Toen onze hond het
voortuintje in zijn dringende bezig
heden betrok, zag ik, dat er een touw
ladder uit het raam hing.
„Durf jij?" vroeg mijn vrouw. Ik
was al boven. „De slaapkamer is
leeg!" fluisterde ik. Onze poedel hief
een woest geblaf aan. Beneden mij
stonden drie spookachtige figuurtjes.
„Mammie kijkt televisie", zei het
grootste. „En dan smeren wij hem".
Ze klommen door het raam en lieten
ons door de deur binnen. „Kom maar
eens kijken!" riepen ze.
Ella zat in trance naar de beeldbuis
te staren. Het kleinste spookje schoot
voor haar neus een klappertjespistool
af. Maar we moesten de televisie af
zetten om haar wakker te krijgen.
MAASTRICHT. De moeder en een
aantal andere familieleden van de 35-
jarige Annie Willems waren gisteren
naar Vorst-Kempen getogen om in dit
Belgisch dorpje de begrafenis van Annie
bij te wonen. Zij keken heel vreemd op
toen na hun aanbellen aan het sterfhuis
de „overledene" zelf open deed en zeer
verbaasd was toen zij haar treurende fa
milieleden zo onverwacht in alle vroegte
voor de deur zag staan. De droefenis
maakte snel plaats voor vreugde.
Een verklaring voor het misverstand
zou kunnen zijn dat in Vorst-Kempen een
alleenstaande dame is overleden, die ook
Willems heette.
De pastoor van de Maastrichtse parochie
waartoe de moeder van Annie behoort,
meent echter dat hier sprake is van een
zeer kwalijke „grap". Hij werd maandag
opgebeld door iemand die zei kapelaan in
Leuven te zijn en die verzocht de familie
Willems te willen waarschuwen dat hun
dochter ziek was. Dezelfde „Leuvense
kapelaan" belde ook dinsdag op, toen met
het verzoek de familie Willems mee te
delen dat hun dochter was overleden.
4-|li&AuAui;
1128. Moeizaam klom Jan-Joost in de
klapperboom naar boven. En intussen
dacht hij bij zichzelf:
„Wat is Bram toch goed. Wat hebben
we hem toch eigenlijk een verdriet ge
daan. Door onze schuld is het goede schip
Kokanje vergaan. We hadden allemaal
dood kunnen zijn. Maar Bram verwijt
ons niets. Hij deelt zijn aardappels met
ons. en morgen de scheepsbeschuit. Wat
zijn we toch lelijk tegen hem geweest.
WatHij had de kokosnoten bereikt
en strekte de hand uit om er één te
plukken. Maar langs de noot heen werd
zijn blik eensklaps getrokken door een
bewegend voorwerp in de verte, dat hij
net tussen de takken door kon zien.
„Nee, maardat lijkt wel.dat
is de Kokanje", zei Jan-Joost, en toen hij
nauwkeuriger toekeek, zag hij, dat het
schip netjes voor anker was gegaan in de
verborgen baai.
Eensklaps begreep hij alles. Hun droge
kleren, de narigheid, de komst van Bram.
„Hoe bestaat het", zei hij zachtjes, „die
heeft ons gewoon in de maling genomen.
Dat zet ik 'm betaald."
