TWEE HEEL GOEDE SURREALISTEN
Felisoti exposeert werk van Otto
Prinsen en Jos van Amsterdam
H
yL
Extra jarig
met Bambus
Cor Bruijn wordt vijf en tachtig jaar
altijd n verfrissende
verrassing, e
Prijzen grafiek
Holland Festival
NEGEN MUZEN
Nog tweemaal
Rood-Wit-Blauw
Bambus 2-in-l
shave lotion
Van Mercouri
tot Mae West
Eerste uitzending
over het gat
„Geweldige serie"
3/O
Televisie-vanavond
Radio-vrijdag
TV donderdag
TV vrijdag
DONDERDAG 16 MEI 1968
19
Verfijnd schilderen
DE MEERVAL
Soepel talent
Produktie
Haarlem
Afmattend
Openbaar Kunstbezit
Regisseur over Ja zuster
Hoogtepunt
Succes
A mbtelijk
MWMWimwMimmmmiMiiwiMtjM
IJMUIDEN Felison stelt het
werk van twee surrealisten ten toon.
Uitstekend werk van Otto Prinsen
uit Soest en Jos van Amsterdam uit
Alkmaar. Behalve de kwaliteit en de
vergelijkingsmogelijkheid tussen twee
surrealisten biedt het werk van Van
Amsterdam dan nog de kans te laten
zien hoe groot de mogelijkheden tot
variatie binnen de reikwijdte van één
talent zijn. Otto Prinsen daarentegen
toont aan hoe een verregaande spe
cialisatie voert tot een bijzondere ver
fijning. Allemaal redenen om deze
expositie aan te bevelen als bijzonder
instructief.
Het surrealisme bloeit in ons land. Voor
de oorlog gingen slechts enkelingen ver
der dan het bekende neo-realisme a la
Willink en Koch. De buitenlandse sur
realisten werden hier als buitenbeentjes
beschouwt en een grote Nederlander als
Joop Moesman vond pas een late erken
ning. Ook Melle is jarenlang alleen een
schilder voor fijnproevers geweest. Het
was de nieuwe figuratie (vooral in Den
Haag beoefend) die, na de Cobra-tijd, de
ogen van velen weer heeft geopend voor
een persoonlijk beleefd realisme, waarin
de dagdroom een intrigerende rol ging
spelen. Vandaar is het voor steeds meer
jonge schilders een stap geweest om zich
tot surrealist te ontwikkelen. Vreemd
eigenlijk dat zo'n richting, die juist appel
leert aan de Nederlandse zin voor „dege
lijk" schilderen, nu pas algemene erken
ning gaat vinden.
Het is gelukkig in het algemeen geen
schoorvoetend volgen van grote voorbeel
den. Een man als Otto Prinsen, toch pas
32 jaar, schildert zo knap en doorwerkt,
alsof hij reeds een leven achter zich heeft.
Het is natuurlijk niet nodig zich op „knap
heid" te verkijken, maar als.tot het uiter
ste fijnschilderen werkelijk volkomen is
geïntegreerd in de gehele opzet en uit
drukkingswijze, biedt het extra mogelijk
heden tot kijkgenoegen. Het is namelijk
verbazingwekkend hoe „ijzig" knap Prin
sen zijn vreemde wereld voor onze ogen
weet te stellen.
Hij creëert bizarre monumenten die er
pseudo-technisch uitzien. Ze zijn samen
gesteld uit organische en anorganische
materialen, die door de wijze van schil
deren eenzelfde expressie hebben ge
kregen. Het absurde karakter spruit daar
voor een groot deel uit voort. Prinsen is
niet vrij van invloeden, die soms iets te
dicht aan de oppervlakte liggen, ander
zijds is zijn wereld toch heel persoonlijk.
Men moet het werk overzichtelijk zien
ADVERTENTIE
Koningstraat 4 - IJtntiiden
tussen Julianahrug en
Koningsplein
Bedrijf: Bloemstraat 126
Alle maten aquaria, tropische
vissen, planten enz.
De grootste
sortering
de laagste prijzen
verkoop alléén
vrijdag
zaterdag a.s.
gesloten.
AMSTERDAM (ANP) De jury voor
de door het Holland Festival georgani
seerde prijsvraag grafische kunst 1968
heeft de drie voor buitenlandse kunste
naars beschikbare prijzen toegekend aan:
Richard Hamilton 2500), Kitaj 1750)
en Peter Schmidt 1250). Zij zijn allen
afkomstig uit Engeland.
De prijsuitreiking zal worden verricht
door mr. H. J. Reinink, voorzitter van
het Holland Festival, tijdens de opening
van de expositie samengesteld uit de
Nederlandse en buitenlandse inzendin
gen in het Haagse Gemeentemuseum
op 14 juni.
Antonioni. De Italiaanse filmregisseur
Michelangelo Antonioni heeft woensdag
de ereprijs van de stad München ten
bedrage van vijftienduizend mark ge
kregen.
(Van een onzer verslaggevers)
HILVERSUM. Rood-Wit-Blauw,
Frans Boelens jongerenprogramma op
de VARA-televisie, zal dit seizoen nog
tweemaal op het scherm komen: op
3 en 31 juli. Dit in tegenstelling tot
eerdere berichten.
Eenheid" een der in twee opziciiten
monumentale doeken van Otto
Prinsen.
om 1e begrijpen, dat hij werkt binnen één
verschijningswereld, die slechts door de
noodzaak van de lijsten in afzonderlijke
schilderijen uiteenvalt. Hij bereikt er een
grote eenheid mee, een eigen type werk,
maar kan daardoor natuurlijk niet voor
komen, dat er een zekere monotonie in
schuilt.
Ondanks dat kan hij zich meten met
de beste buitenlandse surrealisten, zonder
nochtans zijn typische Nederlandse ken
merk te verliezen.
Jos van Amsterdam is een heel ander
type schilder. Hij kiest zijri onderwerpen
veel ruimer. Sommige doeken zijn nieuw
figuratief, dat wil zeggen dicht bij het
realisme, doch met „ingebouwd vervreem
dingseffect", andere doeken zijn verbeel
dingen van droomwerelden. Ze zouden op
een andere planeet kunnen zijn geschil
derd. Om het nader aan te duiden: ze
doen soms denken aan de wonderlijke
rotsformaties, die van de grote surrealist
Max Ernst bekend zijn. Met die schilder
heeft Van Amsterdam dan ook zijn soepel
heid gemeen.
Een nieuw onderwerp betekent voor
hem meestal ook een nieuwe verschij
ningsvorm, een nieuw experiment, hetzij
met de kleurstelling, hetzij met de vorm
geving. Hij is nog jong, 24 jaar meen ik,
en heeft hier toch al een indrukwekkend
oeuvre hangen. Een rasschilder dus. Hij
mist de technische verfijning van een
Otto Prinsen, „tekent" minder met het
penseel en heeft een bredere opvatting.
Hij is minder statisch ook. Met enige
jaren zal hij, indien zijn talent verder
rijpt, zeker op hetzelfde hoge niveau
kunnen komen als zijn mede-exposant.
De expositie duurt niet zo lang meer,
een aansporing om snel met een heel
goede collectie te gaan kennis maken.
Hein Steehouwer
ADVERTENTIE
Nu met GRATIS namaws;
handige verstuiver
(waarde f3,25)
Idee voor cadeau
v.a. f5,95.
HILVERSUM Een televisiespel en
protestzang' van Melina Mercouri op
Nederland I, Kenya maar ook Holly
wood op Nederland II.
Pipo, het journaal en de reclame
gaan vooraf aan een aflevering van de
serie „Zonder Tralies" over de wereld
van het klooster. Daarna het tweede
journaal, gevolgd door het wekelijkse
televisiespel. Fritz Butzelaar bewerkte
en regisseert een stuk van de Italiaan
se schrijver uit de achttiende eeuw
Goldoni: „de Herbergierster". In de
hoofdrol zien we Petra Laseur, haar
knechtje is Cees Pijpers, haar drie
gasten zijn Will van Seist (als vrou
wenhater), Onne Molenkamp en Siem
Vroom. Hierna nog een half uur de
Griekse actrice en zangeres Melina
Mercouri. Medewerking aan dit pro
gramma wordt verleend door de ac
trice Elisabeth Hoytink en de zangeres
Christine Cünne. die in de afgelopen
winter voor de KRO-camera's de
Mauthausencyclus van Theodorakis
zong.
Na veertig minuten Brandpunt een
concert van het Amsterdams Kunst-
maandorkest onder leiding -an Anton
Kersjes. Uitgevoerd wordt een werk
van Jurriaan Andriessen: „Berkshire
Symphonies". Wouter Paap heeft voor
het concert een gesprek met de com
ponist.
Tussen zeven en acht een NTS-pro-
gramma, bestaande uit „Van Gewest
tot Gewest", „Mensen in de Sport" en
„Openbaar Kunstbezit". Na het jour
naal een programma van een half uur,
waarvoor Rob Touber verantwoorde
lijk is. Het heet „Tomorrow's People"
naar de balletgroep van Lyn Wolselev,
die er een belangrijk aandeel in heeft.
Andere mensen van morgen zijn de
toneelspeelster Ida Bons en de zanger
Rob de Nijs, die de laatste maanden
hard aan een come-back werkt, die
hem al voor de Westduitse televisie
bracht.
Leo Kool ging met cameraman Jaap
Buis naar Kenya teneinde de afleve
ring van „Speciale Berichtgeving" te
maken, die tegen negenen op het
scherm verschijnt. In Kenya woonde
tot voor kort een groot aantal Aziaten,
Indiërs voornamelijk, die onder het
Britse bestuur zich hier hadden ge
vestigd. De regering van Kenya be
sloot vorig jaar, dat de hogere func
ties in het land voornamelijk door
zwarte inwoners vervuld moesten wor
den. Het gevolg was, dat vele Indiërs
de wijk namen naar Engeland. De toe
loop werd zo groot, dat de Engelse re
gering de immigratie beperkte. Met ge
charterde vliegtuigen probeerden zo
veel mogelijk Aziaten voordat de
nieuwe wet van kracht werd naar En
geland te komen. De vraag die Leo
Kool stelt is: Wat is er geworden van
degenen die achterbleven?
Simon van Collem ging naar Ameri
ka. In Hollywood had hij een ontmoe
ting met Mae West, een van de legen
darische sex-symbolen van de Ameri
kaanse filmindustrie, wier glorietijd
bijna veertig jaar achter haar ligt. Na
tuurlijk zitten er in Simons oude draai-
doos nog wel een paar filmpjes, die
Mae laten zien, zoals ze toen was.
Het Convent van Kerken en het
Ikor sluiten het donderdagavondpro
gramma af met een aflevering van de
serie „Dichter bij de Profeten", waarin
Samuel aan de orde komt.
(Van onze correspondent)
HILVERSUM. Jong' groen onttrekt
de woonstee van schrijver Cor Bruijn,
vanaf de rijkelijk met natuurschoon be
deelde Eikenlaan in Hilversum, groten
deels aan het gezicht. De grote tuin is er
overvloedig mee gevuld en in de vorm
van klimop klautert het naar de nok van
het rieten dak. Het grintpad naar de in
gang van de woning is door het gestadige
opdringen van de flora sluip-door. kruip-
door. Onopvallend staat op een akerkleu-
rige platte steen „De Lorzie". Dat is dan
de naam van het, bijna vijftig jaar oude,
met smaak ingerichte huis.
Cor Bruyn over die naam: „dat bete
kent zoveel als doorgangshuis. Het is een
verbastering van logies, en in de streek
waar ik vandaan kom hadden we een oude
molenschuur de molen zelf was afge
brand die de Lorzie heette. In mijn
eerste boek neemt de Lorzie een belang
rijke plaats in".
Vrijdag worlt hij 85 jaar. Voor hem
geen reden om het kalm aan te doen: er
staat tenminste nog één boek op stapel.
Een roman die in Polen en in Duitsland
speelt, aan het eind van de laatste oorlog.
Cor Bruijn is een auteur met een behoor
lijke produktie. Zo'n zestig boeken wer
den er van hem uitgegeven. Er moeten
een anderhalf tot twee miljoen exempla
ren van zijn verkocht, volgens zijn eigen
schatting. Grootste commerciële succes,
zonder twijfel, „Sil de strandjutter" (ook
verfilmd): een van Bruijns Terschelling-
boeken. Dan zijn er vier „Laplandboeken"
verschenen, kortgeleden de laatste uit het
kwartet, met als beste, volgens de ver
koopcijfers tenminste „Lasse Lanta": be
kroond jeugdboek in 1956 en in vele talen
vertaald.
„De mensen denken allemaal dat ik in
Lapland geweest ben, maar dat is niet zo.
Allemaal studie". De vrijheidlievende be
woners van Lapland hebben Bruijns hart
gestolen. De wijsheid van het land, dat
Cor Brupn
hij uit boeken heeft leren kennen, ligt hem
na aan het hart. Over die wijsehid zegt
Bruijn: „Hier in Hilversum hoor ik eigen
lijk helemaal niet thuis. Hier is mijn blik
te beperkt. Soms denk ik dat alles op mij
afkomt".
In Wormerveer geboren als oudste uit
een gezin van tien kinderen, „genoemd
naar de twee opa's", groeide Cornells
Pieter in de Zaanstreek op. in „Wijd is
mijn land" zijn zijn jeugdherinneringen
neergeschreven. Opgeleid in Haarlem
kwam de Zaankanter als onderwijzer te
rug in Wormerveer, om daarna via tien
jaar humanitaire school in Laren, hoofd
van de Hilversumse schoolvereniging te
worden. Tot .zijn 58ste, toen er een kwart
eeuw Hilversum opzat en Cor Bruijn met
vervroegd pensioen ging.
Niet met pensioen echter ging de
schrijver Cor Bruijn. Er verschenen boe
ken aan de lopende band („als ik eens
een jaar weinig heb geschreven, word ik
onrustig"), die allemaal „geboren" wer
den in de oude rookstoel met twee vleu
gels, waarop documentatiemateriaal en
schrijfmachine te vinden zijn. Cor Bruijn
heeft een uitgebreid schrijversrepertoire.
Van jeugdboeken tot volwassen romans
(de ene keer voor de jeugd, de andere
keer voor de groten",. Voor zichzelf slaat
hij zijn drie in de middeleeuwen spelende
romans, uit de tijd van Karei de Stoute,
het hoogst aan. Er ging een jaar studie
aan vooraf.
Aan een autobiografie denkt de bijna
85-jarige wel, maar hij betwijfelt of het
er nog wel van zal komen: Hij bekent dat
het schrijven aan een boek niet alleen
een loden hand oplevert, maar dat het
hele lichaam meeleeft. Afmattend werk,
nu meer nog dan vroeger. Cor Bruijn
werkt volgens een vast schema. Hij be
gint en eindigt zijn dag met een uitzen
ding van de nieuwsdienst. Daartussen
wordt 's ochtends (met ballpoint) ge
schreven of gestudeerd. Terwijl in de
middag de „pennevruchten" worden uit
getikt: met de schrijfmachine op schoot.
Financieel een zorgeloos bestaan lei
dend, kijkt de oud-onderwijzer terug op
„een mooi leven". Hij kan zich moeilijk
voorstellen dat hij een boeiender tijdvak
mee had kunnen maken. „Soms vind ik
het jammer dat het allemaal zo vlug ge
gaan is", verzucht Cor Bruijn, die vooral
bij de Hilversumse schooljeugd bekend
is, omdat hij de man is achter het boek
„Ons Hilversum", in opdracht van het
Hilversumse gemeentebestuur geschreven.
Over collega's velt Bruijn maar liever
geen oordeel. ,,Ik bemoei me er weinig
mee, ben wel lid van de Nederlandse
Vereniging van Letterkundigen". Met
buurman-collega Jaap ter Haar kan hij
het best vinden. Verder gaat hij zo zijn
eigen gangetje in zijn honderden boeken
herbergende „doorgangshuis" met het,
helaas voor hem, beperkte zicht.
In de eerste uitzending van de serie
van drie over het gat in de beeldhouw
kunst, worden we ons bewust van twee
zeer verschillende soorten beelden.
„Het monument", een beeld op een
voetstuk, een trapje hoger dan wij, en
een beeld, dat gewoon maar tussen ons
in staat, van heel gewoon materiaal
vaak ook- een ding dat niets voorstelt,
maar er alleen maar is een obstakel
in de ruimte. Zo'n beeld heeft geen an
dere bedoeling dan iets in de ruimte te
„doen".
We volgen de ingrepen van de beeld
houwer op zijn materiaal; een bestaand
blok steen, heel schuchter wat behakt
of ingekrast, of, ingrijpender, een beeld
met armen die een gebaar maken in de
ruimte, beelden zoals Zadkine ze maak
te, met als het ware een positieve en
een negatieve kant; beelden die sugge
reren dat de ruimte rondom het beeld
even belangrijk is als de materie van
het beeld.
Tenslotte het doorboorde beeld. Een
citaat daarover van Barbara Hepworth,
die zelf zoveel stukken steen doorboor
de: „Ik beleefde een intens genoegen
aan het doorboren van de steen met het
doel een abstracte vorm en ruimte te
maken. Het is een geheel andere sen
satie dan wanneer je hetzelfde doet in
een figuratief beeld".
(Van een onzer verslaggevers)
AMSTERDAM. Opa krijgt de
schuld dat hij bij een bezoek aan cir
cus Boltini een leeuw uit de kooiwa-
gen heeft doen ontsnappen. Hij ont
kent het. Als Opa aee zegt, dan heeft
hij het niet gedaan, vind Jet. En het
blijkt dat Opa inderdaad vrijuit gaat.
Maar wie veroorzaakte dan de paniek
in het circus?
Zaterdag weten wij het. Dan zullen
naar schatting zeven miljoen mensen
kijken naar de laatste aflevering van
dit seizoen van „Ja zuster, nee zuster".
Het is de negentiende. Na de vakan
tie komt zuster Clivia nog éénmaal op
het scherm, dan is het gebeurd.
Deze t.v.-serie stopt op het hoogte
punt. Jammer, vindt regisseur Henk
Barnard. Hij had nog best een jaartje
door willen gaan met de teksten en
liedjes van Annie M. G. Schmidt en
het gezelschap, dat de afgelopen twee
jaar zo goed heeft samengewerkt. „Het
was een geweldige tijd. Ik had er nog5
wel een jaartje mee door willen gaan,
maar daarna zou het beslist nodig zijn
geweest om te stoppen. Het vormt een
te grote belasting voor Annie en trou
wens, voor ons allemaal".
Henk Barnard werkt al dertien jaar
bij de VARA-televisie. Aanvankelijk
als floormanager, later als regisseur
van vrouwen- en kinderprogramma's
en soms van culturele programma's.
Hij was het die aanvankelijk Pipo op
de beeldbuis bracht.
„Ik wist dat Annie Schmidt ai jaren
geleden een dergelijke serie wilde
schrijven. Succes kun je tevoren nooit
voorspellen. De kijkdichtheid is ge
middeld 75 percent geweest en vele
avonduitzendingen halen dat niet.
Annie Schmidt heeft een enorme pres
tatie geleverd. Niet alleen door twin
tigmaal een goede tekst te leveren, ze
schreef ook nog zestig liedjes, waarvan
er zeker vier de hitparade hebben ge
haald".
Tien jaar geleden, toen Annie
Schmidt de serie „Pension Hommeles"
schreef, had zij eveneens succes, maar
in die tijd werden er nog weinig bui
tenlandse tv-series aangekocht. Nu
wordt het publiek geconfronteerd met
de beste internationale serie-produk-
ties en „Ja. zuster" sloeg hierbij geen
slecht figuur.
Regisseur Barnard wil niet klagen,
maar hij moet wel toegeven dat voor
een tv-serie bijvoorbeeld in West-
Duitsland een grote staf gereed staat,
terwijl hij het, naast de technici en
de acteurs, moet doen met een staf
van twee mensen.
„Wij krijgen een voortreffelijke
technische begeleiding van de NTS,
maar voor onze maandelijkse uitzen
ding heb ik nooit dezelfde camera
ploeg. Verder moet je als regisseur
vijf weken voor de uitzending aan de
NTS exact kunnen opgeven hoe het
programma zal verlopen.
Henk Barnard roemt de faciliteiten
die de NTS biedt, maar het ietwat
ambtelijke systeem ziet hij als een be-
nerking op de ontplooiing van de
spontaniteit en de creatieviteit van de
tv-makers. Hij zou niet iedere maand
een nieuwe aflevering willen maken,
maar vier of vijf maanden constant
achtereen doorwerken om de hele
serie op film vast te leggen.
Zesenhalf a zeven miljoen kijkers
voor „Ja zuster, nee zuster" per uit
zending. Dat betekent, dat er altijd
wel een aantal naar de pen grijpt om
hun oordeel te geven. De stapel brie
ven na iedere uitzending bevat vrij
wel zonder uitzondering waardering.
Een enkele maal valt er iemand over
een plat woord, dat zou zijn gebezigd.
Henk Barnard: „Annie Schmidt
schrijft de werkelijkheid en sommige
mensen willen die niet zien. Sommige
buitenlandse produkties zijn zo gepo-
liist en gestileerd, dat ze te ver van
de werkelijkheid afstaan. Dan herken
nen de mensen zich niet meer in de
situaties op het scherm. Dat deugt
ook niet".
HILVERSUM I
7.00 Nws. 7.10 Ochtendgymnastiek.
7.20 Lichte gramm. muziek. 7.54 Deze
dag. 8.00 Nws. 8.11 Radiojournaal. 8.20
Lichte gramm. muziek. 8.50 Morgen
wijding. 9.00 Fragmenten uit Russische
opera's. 10.00 Voor de kleuters. 10 10
Arbeidsvitaminen. 11.55 Beurs. 12.00
Ontwikkelingshulp. 12.26 Med. v. land
en tuinbouw. 12.29 Overheidsvoor
lichting: voor de landbouw. 12.39 Film
muziek. 12.49 Praatje. 13.00 Nws. 13.11
Actualiteiten. 13.20 Klassieke muziek.
13.50 Moderne liederen. 14.00 Consu
mentenrubriek. 14.10 Lichte gramm.
muziek 14.30 Leven en laten leven en
Jodendom (klankbeeld). 15.00 Vliegen
de blaadjes. 15.20 Praatje. 15.30 Let the
people sing. 16.00 Nws. 16.02 Thuis.
16.45 Moderne kamermuziek. 17.40 In
formatie. 17.55 Meded. 18.00 Nws. 18.16
Berichten. 18.20 Uitzending van het
G.P.V. 18.30 Hee: een programma voor
onvolwassenen. 19.00 Jazz-rondo. 19.20
Kritiese universiteit. 19.30 Nws. 19.35
Criterium. 20.00 Hedendaagse muziek.
20.45 Theologische gesprekken. 21.00
Klassieke en semi-klassieke muziek.
22.30 Nws. 22.40 Meded. 22.45 Actuali
teiten. 22.55 Prettige weekend. 23.55
Nws.
HILVERSUM II
7.00 Nws. 7.10 Het levende woord.
7.15 Klassieke gramm. muziek. 8.30
Nws. 8.32 Voor d e huisvrouw. 9.40
Schoolradio. 10.00 Klassiek platenpro-
gramma. 11.00 Nws. 11.02 Voor de zie
ken. 11.55 Meded. 12.00 Gevarieerd pro
gramma. 14.05 Schoolradio. 14.30 Mu-
siesta. 15.00 Moderne muziek. 15.30
Voor oudere luisteraars. 16.00 Nws.
16.02 Actualiteiten. 16.07 Lichte gramm
muziek. 16.30 Boem! 17.15 Jazz. 17.30
Sport. 17.50 Actualiteiten. 18.00 Kerk
orgelconcert. 18.30 Nws. 18.46 Actuali
teiten. 19.00 Wereldpanorama. 19.10
Licht gramm. muziek. 22.00 Maande
lijkse opinierubriek. 22.30 Nws. 22.40
All in. 23.55 Nws.
HILVERSUM III
9.00 Nws. 9.02 Klink-klaar. 11.00 Nws
11.03 Micronotities. 12.00 Nws. 12.03
Agent 000. 13.00 Nws. 13.03 Hans Kem-
na. 13.30 Help. 14.00 Nws. 14.03 Actua
liteiten. 14.08 Platen. 15.00 Nws. 15 03
Muziekkantjes. 16.00 Nws. 16.03 Ope-
rette-varia. 17.00 Nws. 17.02 Actualitei
ten. 17.05-18.00 Tussen 10+ en 20
BRUSSEL 324 m.
12.00 Nws. 12.03 Lichte muziek. 12.40
Weerbericht. 12.48 Orkestmuziek. 12.55
Buitenlands persoverzicht. 13.00 ws.
13.20 Tafelmuziek. 14.00 Nws. 14.03
Schoolradio. 15.30 Lichte muziek. 16.00
Nws. 16.03 Beurs. 16.09 Dansmuziek.
17.00 Nws. 17.15 Folkloristisch pro
gramma. 17.45 Lichte muziek 18.00
Nws, 18.03 Voor de soldaten. 18.28
Paardesport. 18.30 Lichte vioolmuziek.
18.35 Verkeerstips. 18.40 Trompetmu-
ziek. 18.45 Sport. 18.52 Taalwenken.
18.55 Zang. 19.00 Nws. 19.40 Lichte mu
ziek. 20.00 Volksliedjes. 20.30 Amuse
mentsprogramma. 22.00 Nws. 22.15
Dansmuziek. 23.40 Nws.
Nederland I
18.50 NTS: Pipo de Clown.
18.56 STER: Reclame.
19.00 NTS: Journaal.
19.03 STER: Reclame.
19.06 KRO: Honger (tv-film).
19.56 STER: Reclame.
20.00 NTS: Journaal.
20.16 STER: Reclame.
20.20 KRO: De Herbergierster (blijspel)
21.30 Melina Mercouri in Nederland,
protest-programma.
21.55 Brandpunt.
22.35 Het Amsterdams Kunstmaand-
orkest: Moderne muziek.
23.20 NTS; Journaal.
Nederland II
18.50 NTS: Pipo de Clown.
18.56 STER: Reclame.
19.00 NTS: Journaal.
19.03 Van gewest tot gewest.
19.25 Mensen in de sport.
19.45 Openbaar Kunstbezit.
20.00 Journaal.
20.16 STER: Reclame.
20.20 VPRO: Tomorrow's People: Dans
en zang.
20.50 Documentaire over de Aziaten in
Oost-Afrika.
21.15 De oude draaidoos.
22.00 CVK/IKOR/RKKDichter bij de
Profeten: Samuel.
22.30 NTS: Journaal.
Nederland I
10.45 NTS/NOT: Schooltelevisie.
18.50 NTS: Pipo de Clown.
18.56 STER: Reclame.
19.00 NTS: Journaal.
19.03 STER: Reclame.
19.06 NCRV: Rodeo.
19.56 STER: Reclame.
20.00 NTS: Journaal.
20.16 STER: Reclame.
20.20 NCRV: Actualiteitenrubriek.
20.45 Kent u mijn vrouw?
(tv-feuilleton).
21.15 Show rond Frank Sinatra.
22.05 Het verhaal van een Russische
moeder (documentaire).
22.30 Utrechts Byzantijns koor:
liturgische liederen.
22.40 NTS: Journaal.
Nederland II
18.50 NTS: Pipo de Clown.
18.56 STER: Reclame.
19.00 NTS: Journaal.
19.03 Weekjoumaal voor gehoor
gestoorden.
19.25 Tips voor het vrije weekend.
20.00 Journaal.
20.16 STER: Reclame.
20.20 AVRO: Peyton Place
(tv-feuilleton).
20.45 AVRO's Danstest 1968.
21.50 AVRO's Televizier
22.20 NTS: Journaal.
