TV-OMROEPSTER GEEN GLAMOURGIRL MEER POLITIEK GANZENBORD r 3 -m 5^ lilMhHM 4>\ ANALYSE VAN EEN I U -U -xWegjr TtibTUA* uo\.idocj Iiomoo L19H 4 O t,ij «•«a™ friendship ZATERDAG 25 MEI 1968 Erbij 21 Ria Dalmeijer, charmant „visitekaartje" van de NTS en volgens vele ingewijden de ideale televisie-omroepster tydens haar screentest. Ze slaagde uiteraard met vlag en wimpel. (Van onze correspondent) HILVERSUM Vroeger kende elke televisiekyker de omroepsters bjj naam: Karin, Ageeth, Hannie, Tanja en Verti waren even beroemd als minister Drees en Abe Lenstra. Ze waren de verpersoonlijking van de toen nog stevig op hun voetstukken verankerde zuilen; ze waren niet alleen hevig bewonderde idolen, maar tevens in elke huiskamer-met-kijkkast graag geziene gasten, die de sleutels hanteerden, waarmee de geheimen van het nieuwe medium werden ontsloten. -ure]SuM<j s dlUMd. -uapai-iaAP uueurzts sfudjVCWM VtOMDY jeoruxsblöin karen ijMFnaar63v- 41 n boer ion treden bü favon ttatnV luvenjjroeic vx ttrdccr nar 44 38 Inval iH^srael... terug nxxr 1. wapen stil stand met £^pte. 3 beurren wacVrt^ l-irf.-.- '>V- un- *'S|*j' ^ripp f if f §ftjgR jiS liül iteijiici 11 Sp ii ill.'):- !f As .- h Jr r. J>-k Vr"'-4.; r 'p »'«4 .j# Si ,T V- ■ft HlijSij ?i»* 5*. p Sr/*,'/- y.ïf+ï.it,?:, -■: r O* u t.» V - VLü c - EN NU? Laten we zeggen, dat er een aardig clubje kijkers is, dat weet wie Elles Berger en Ria Bremer zijn, maar dat komt dan omdat beide dames het niet bij het televisie-omroepen al leen laten. Bij de resterende lieve, aardige gezichtjes en wel luidende stemmetjes weet geen mens meer een naam te plaat sen. De glamour is er voor de kij kers af en hoe komt dat? Een gemakkelijk te beantwoorden vraag: televisie was tien jaar en langer geleden een evene ment dat veel sterker in het nieuws stond. De consumptie was niet zo groot en het aantal van vijf omroepsters één voor elke zuil was voor de kijker nog een overzichtelijke zaak. VOLGENS Cor van Leeuwen, die bij de NTS belast is met de presentatieregie en in die func tie zeer langdurig met vele om roepsters heeft gewerkt, lag het dan ook niet aan de niet weg te cijferen persoonlijkheden van de dames Scherphuis, Koen, Dixon, Kraaykamp en Lips, dat zij zo bekend waren in ons land. Vijf omroepsters van nü zouden tóen even beroemd zijn geweest. De glamour is er voor de kij ker dus af. Maar is dat ook zo voor de meisjes, die graag tv- omroepster willen worden? „Geloof dat maar niet", zegt Cor van Leeuwen, die het altijd zeer druk heeft met het zoeken, testen, afwijzen of in het zeld zame geval vinden van jonge vrouwen, die geen gek figuur op de beeldbuis slaan. HOE VINDEN de aspirant- omroepsters de weg naar de NTS en hoe verloopt dan hun „screening"? Het meeste succes heeft de NTS met spontane aanbiedingen of aanbevelingen, die televisiemedewerkers of an deren, die er kijk op hebben, doen. -^Natuurlijk krijgen we ook sollicitatiebrieven, maar daar halen we zelden wat uit. De meisjes, die geen foto inslui ten, terwijl ze hadden moeten weten, dat die voor ons onont beerlijk is, en de dames die fou ten maken in spelling en stijl en weinig persoonlijke expressie in hun schrijven leggen, terwijl ze, willen ze in aanmerking kunnen komen, affiniteit tot „het woord" moeten hebben, vallen al meteen af. Sommigen roepen we op tot een gesprek en dan moet ik meteen al de meesten vertellen dat ze niet geschikt zijn. Meest al weet ik bij de eerste oogop slag, dat het meisje niet ge schikt is; zo niet, dan stel ik haar een aantal vragen, die me een indicatie geven over haar geestelijke instelling. Zie ik dan nog steeds mogelijkheden, dan laat ik haar een eerste, vrijblij vende screentest ondergaan, waarbij ze dan meteen advies krijgt over kleding, kapsel, make-up en sieraden. VAN ZO'N eerste test zien we natuurlijk heel wat af. De ge zichten met sterk geprononceer de lijnen doen het het best: grote ogen, een fraai getekende mond met een gaaf gebit. Mooi haar is meegenomen, maar niet beslissend; je kunt met haar stukjes wonderen doen. Véél belangrjjker is een goede stem: die moet „van binnenuit" komen. Ik zou bjjna zeggen uit het middenrif en niet uit de hersens. De stem moet geïnte greerd zjjn in de gehele per soonlijkheid, moet spontaan blijven en niet verstandelijk zjjn, want dan krijg je gemaakt heid. DAT WIL niet zeggen, dat omroepsters niet gecoachet worden op hun tekst. Dat is juist héél belangrijk en dat doen we bij kandidates al meteen bij een tweede test als ze bij de eerste niet zijn af gevallen. Komt ze ook bevre digend uit die tweede screen test, dan beslist de behoefte over het in dienst nemen. Ove rigens: de hele bijzondere, de ideale omroepsters, krijgen, be hoefte of geen behoefte, altijd een kans. Voor mij is bijvoor beeld Ria Dalmeijer een heel bijzondere omroepster". Bij ons is een omroepster een instituut; er wordt echter niet alleen naar haar woorden ge luisterd, maar waarschijnlijk nog meer naar haar kapsel en haar kleding gekeken. Die tekst, dat is een moeilijk „Dames en heren, jongens en meisjes, goeden avond. Dit is de NTS via de zender Nederland I. Wij beginnen ons woensdagavondprogramma met een nieuw deel van „Schateiland", ons wekelijks vervolg verhaal voor de jeugd. Om half acht volgt een aflevering van onze rubriek „Panoramiek"maar nu eerst het tweede deel van „Schateiland"„De dood van Bill Bones". Een simpel t.v.-omroeptekstje, dat u maar eens zélf moet oplezen en waarin u dan gegarandeerd de ver keerde accenten legt.Cor van Leeuwen gebruikt het als een soort examentje voor aspirant-om roepsters. Hij zegt: „De eerste zin moet ingehouden, met schroom klin ken, want de omroepster komt voor het eerst in de pri vacy van de huiskamer en een luide, hartelijke begroe ting valt dan volkomen uit de toon". „Zin nummer twee is in feite overbodig, maar moet tóch gezegd worden. Omdat iedere kijker weet, dat hij naar de NTS op Nederland I kijkt, moet deze strofe dan ook snel en kleurloos afgeraffeld worden. In zin nummer drie komt de eerste klemtoon: het woord „beginnen" moet verwachting wekken en ook de titel „Schateiland" moet een onderstreping krijgen. „Om half acht" is een geheugensteuntje en achter de titel „Panoramiek" staat niet voor niets een komma, want de mededeling dat het tweede deel van Schateiland (weer beklemtoond) komt, volgt er in één adem op. „De dood van Bill Bones" moet ook als een échte titel, met de nadruk op elk woord, luiden en daarbij mag een relativerend glimlachje de kijker geruststellen: het klinkt indrukwekkend, maar het valt allemaal best mee. punt. Want de inhoudelijke waarde van zo'n stuk vaste tekst is geweldig klein: het heeft al in omroepbladen en kranten gestaan. (Sommige om roepsters hebben daarom graag, een storing: dan kunnen ze iets „zelf" zeggen!) GOED, hoé krjjg je nu zo'n korte geschreven tekst van de grond zonder aanloop? Dat is het geheim van de tekstregie, die ervoor moet zorgen dat elk woord en elke zin en gedeelte van een zin het juiste gewicht, de goede beklemtoning krjjgt. Veel hangt natuurlijk ook van de omroepster zelf af, die de moeilijke taak heeft, een stukje tekst letterlijk weer te geven, maar tegelijkertijd heel intiem bij de kijker „in de huiskamer moet zitten". De omroepster moet haar annonces voor amu sement als een leuke notering brengen, met verve en ietsje pikant, zodat het de mensen meteen in de stemming brengt voor het programma dat volgt. DAT betekent dus dat de om roepsters zoveel mogelijk bij de programma's moeten worden betrokken. Daar streeft de NTS zoveel mogelijk naar, maar ik moet zeggen, dat er op dit ge bied bij de omroepverenigingen wel eens wat aan schort. Het is nu eenmaal zo, dat een omroep ster alleen in losse dienst kan worden aangenomen en per dag wordt betaald, maar dat wil nog niet zeggen, dat ze er niet bij hoort. Integendeel, zij is het visite kaartje van haar „club", als ik het zo mag uitdrukken. Daarom moet er ook zóveel contact met de club zijn dat er geen ver keerde nuances in de aankon digingen kunnen komen. Maar dan moet je er ook voor zorgen, dat er een zo reëel mo gelijk contact is tussen de om roepsters en de aan te kondigen programma's. Ze moeten er alles van weten. Alles vooraf zien zou ideaal zijn, maar dat kan natuurlijk niet. Maar de regisseurs moeten hen wel uit voerig instrueren: zij moeten het idee krijgen, dat de pro gramma's ook van hen zijn. Critiek. dat mag, maar dan na de uitzending, want anders ondermijnt het haar zekerheid. De omroepsters moeten opge wekt, gelukkig, zou ik zeggen, op het scherm komen. Ze moe ten een zo grote mate van ze kerheid krijgen, dat ze in hun weinig inhoudelijke taak toch de beste prestatie kunnen le veren. WAARTOE kan een jubileum inspireren? Het twintigjarig bestaan van de staat Israel is aanleiding geweest tot redevoeringen, be- ■chouwingen en parades, tot felicitatieboodschappen en herdenkingen. Voor de redactie van het Nieuw Israelietiseh Weekblad was dat niet genoeg. Zij vond nog een andere manier om het jubileum te vieren, namelijk een ganzenbord. Een uitzonderlijke gelegenheid voor de lezers van dit weekblad om met behulp van een simpele dobbelsteen diplomatie te plegen, presidenten te kiezen, Eichmann te executeren en "orlog te voeren. De afbeelding toont de ongelofelijke mogelijkheden van dit spel: men kan de paus op zijn vingers tikken, demonstratief wachten op het eerherstel van Lavon, vriendschap sluiten en onder leiding van Dajan een Sinaï-campagne voeren. Geheel volledig is het overigens niet, want de mogelijkheid ontbreekt om extremisten op Jordaans gebied aan te vallen, en ook mag men nergens tien plaatsen vooruit na een bombardement op een olieraffinaderij. In elk geval is het een spel dat tot bezinning maant, want voortdurend noopt het overlijden van een staatsman tot het overslaan van enkele beurten, Juist zoals dat gebeurt bij de executie van Eichmann. En het meest glorieuze van dit spel: aan het slot wacht een vredeskrans, uit te reiken door een met bloemen getooide maagd. Het Nieuw Israelietiseh Weekblad heeft een aardig spel vervaardigd, met grote actuele waarde. „Laatste wapenstilstand, drie beurten wachten op vrede". Kom daar bij andere spelen eens om J|>5 'dvvu owisa VAJiPM jsiutaad. lUZiTptJMiO 19-6-67 txeCUtic /spen l Cichtttann J ffoverLeder, ybeurtenwacJifen *3 laaUj avOYL mede 5 pEKibtU •at doom*ar^o-9 °P vrede.

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

IJmuider Courant | 1968 | | pagina 21