wai nnor
Blijf zveg uit Zuidelijk Flevoland!
NIEUWE POLDER IS
LEVENSGEVAARLIJK
Epupli-kaaot
POLLE, PELLI EN PINGO
Drijfzand en
wrakken van
vliegtuigen
vol munitie
Collectieve
koelkluis
r
ngestipt
k
PANDA EN DE HOBBELDONKER SCHURKERIJ
19
Ons vervolgverhaal
WOENSDAG 29 MEI 1968
Feuilleton door
JAMES GOLDMAN
Wegblijven!
Die slag is aanu,
Mijnh. J. Lagendijk
uit Rotterdam
Kees Stip
VERBOUWING S-
OPRUIMING
Enorme kortingen
D
A
Y
Y
J
O
N
K
8
maar meneer
Nier verdon kere
i
12)
Twee meisjes in minder dan een
half uur. Hij bleef op het trottoir
staan en keek heimelijk naar zijn
spiegelbeeld in een etalageruit. Nee,
hij was niet veranderd. Het oog van
de meester maakt het paard vet,
maar ook nu zag hij, net als altijd,
een gewoon, normaal gezicht. „Het
komt door Miami Beach, niet door
mij", zei hij hardop en riep een taxi
aan.
„Waarheen, vriend?"
„Ik weet het niet".
„Mijn God, jij weer?" De chauf
feur stond al half naast zijn taxi.
„Jij met je verrekte zeven dollarcent.
Weet je wat je voor mijn part kunt
doen?"
Hij wist het. Hij rende de straat
over, hield een andere taxi aan en
stapte in.
„Waarheen, meneer?"
Deze keer had hij zijn antwoord
klaar. „Rij maar langs de zee. Ik heb
een Oedipus-complex en water kal
meert me".
Zo reden ze verder: de taxi, de
Mercedes 300 SL, dan nog een taxi
en daar weer achter, op een afstand
van enige bloklengtes, verloren in
het verkeer en met gedoofde lichten,
een donkerkleurige Pierce Arrow. De
namen en de architectuur van de
hotels monterden hem op. Sans Sou-
ci, Versailles, Eden Roe, Montmartre,
Deauville. Hij leunde achterover en
wachtte vol vertrouwen op het Tria
non Hotel. Of toch minstens op het
Fontainebleau Hotel.
„Stop".
De chauffeur stond op de rem.
„Tisser?"
Waldorf staarde met grote, ronde
ogen van verbazing. „Wat is dat?"
„Dat daar is het Fontainebleau
Hotel".
Fontainebleau. Hij moest het zien.
Het was een beschikking van het Lot.
Hij liep langzaam naar boven. Elke
stap bracht een nieuwe gruwel. Hij
had altijd van echte verschrikkingen
gehouden: zoals Doris Day, Joan
Crawford, Norman Vincent Peale,
Everett Dirksen, Harold Robbins,
Tootsie Rolls. Hij glimlachte. Er was
niet veel voor nodig om hem geluk
kig te maken. Binnen getuigde alles
van vrije vormgeving, vanaf de vloer
verlichting tot aan het plafond. Hij
bekeek alles, rilde bij het zien van
de vormen en knipperde met zijn
ogen vanwege de kleuren.
Kegelbanen, ijsbaan, een overdekt
zwembad met hoogtezonnen. Hoogte-
zonnen in de tropen. Op het bordje
stond HONDERD HOOGTEZONNEN.
Hij bleef staan om ze te tellen. Het
klopte.
Hij was in een feeststemming en
liep de grote hal rond om de namen
te lezen. Hij koos de Boom Boom
Room. Het was er tamelijk druk,
maar niet aan de bar zelf.
„Ik weet niet hoe je ze noemt,
maar ze zijn groen".
„Groen. Ja, meneer; zeker". Hij
vertrok geen spier: de butlers van
vroeger zijn de buffetknechten van
tegenwoordig.
„Het zijn „gimlets"," zei een treu
rig stemmetje. Hij draaide zich om
en zag een treurig meisje. Ze zat al
leen, twee krukken verderop.
„Dat is waar ook. Bedankt. Eén
graag". Ze was jong, zag er bleek uit
en trachtte haar tranen te bedwin
gen. Hij had het gevoel dat ze alleen
gelaten wilde worden. Dat deed hij
dus.
De tweede borrel smaakte beter
dan de eerste. Hij keek rond in het
vertrek en verbaasde zich erover dat
hij daar zat. Juwelen rond slanke
halzen of om dikke vingers. Stukjes
gebronsde boezem mokka, cara
mel, chocolade en toffee gluurden
verrukkelijk naar hem uit alle hoe
ken van het vertrek. Hij nipte voor
de derde keer van zijn tweede bor
rel. Of was het de tweede keer van
zijn derde? Hij had sinds de lunch
van de vorige dag niets meer gege
ten en begon zich af te vragen, of
hij misschien bezig was dronken te
worden. Hij verwierp die mogelijk
heid en zich naar het treurige meis
je wendend, zei hij: Vind je dat ik
er onweerstaanbaar uitzie?"
Ze glimlachte bijna. „Ik heb deze
avond twee aantrekkelijke vrouwen
weten te bekoren en daarmee het to
taal in mijn leven op twee gebracht.
Ben je van binnen net zo bedroefd
als van buiten?"
Ze had een lage stem met een licht
Spaans accent. „Ik heb mijn man
verlaten".
„Welkom in de club", zei hij en
schoof over de krukken tussen hen
in.
Ze heette Anna en haar man deed
in afval. Het was, zo hoorde Wal
dorf, een geweldige handel waarmee
tientallen miljoenen dollars waren
gemoeid. Iedere fabrikant heeft af
val: American Container, U.S. Steel,
Van Heusen, Lorillard, Mars Cancy
Ze hebben allemaal te maken met
afval en fabrieksfouten en blijven
zitten met kleinigheden, resten, rom
mel die overblijft of niet gebruikt
wordt. Felix kocht alles en verdiende
er op de een of andere manier geld
mee.
„Ik vond het niet erg dat Felix
rommel kocht en verkocht", zei ze,
„maar op de dag dat hij zo'n stuk
uitschot als maitresse nam ging ik
hel huis uit. Het stuk uitschot was,
eerlijk gezegd, bekoorlijk en de dag
waarop het gebeurde was gisteren".
Ze haalde haar schouders op en nam
een slok. Ze was niet knap om de
een of andere reden vond hij dat
prettig maar ze leek aardig en
hij had zin in een gesprek.
Hij begon haar te vertellen over
alle keren dat hij van huis was weg
gelopen. Hij was altijd in tranen
weggelopen om water te schilderen.
Toen hij nog klein was had de rivier
de Hudson ver genoeg geleken, maar
naarmate hij ouder werd, zocht hij
het verder van huis.
Hij vertelde haar van die keer dat
hij op negenjarige leeftijd halverwe
ge de Niagara-waterval was geko
men. Hij was zo ingespannen bezig
er een grappig verhaal van te ma
ken dat hij niet merkte wat er om
hem heen gebeurde.
Eigenlijk viel er niet veel op te
merken. Een groepje dronken lieden
onderwie zich een lange blonde
man met een aangename glimlach
bevond, zocht gich wankelend een
weg naar een tafeltje dicht in de
buurt. Op Anna's gezicht viel niets
te lezen. Ze deed dit werk nog maar
pas, maar het was niet moeilijk een
uitdrukkingloos gezicht te zetten; ze
had hem tenslotte al verwacht.
(Wordt vervolgd)
(Van onze correspondent)
AMERSFOORT De eerste droogge
vallen gronden van Zuidelijk Flevoland
zijn levensgevaarlijk. Het wemelt er van
explosieven, welke, al of niet verborgen
onder een sliblaagje, een groot gevaar op
leveren voor nieuwsgierigen, die een kijk
je komen nemen in het nieuwe land.
De Dienst Zuiderzeewerken kan niet veel
meer doen dan waarschuwingen geven.
Het zou een ondoenlijke zaak zijn langs de
gehele dijk bewakers neer te zetten. In de
weekeinden en vooral bij goed weer steken
bootjes bij Harderwijk, Horst, Nulde en
Nijkerk het Veluwemeer over naar de dijk.
Die toegang is onmogelijk te blokkeren.
Alleen door het openzetten van de brug
bij Nijkerk kan verhinderd worden dat
ook over land de nieuwsgierigen de polder
instromen. Die maatregel kan echter uit
sluitend in het weekeinde getroffen wor
den.
Een woordvoerder van de Dienst Zui
derzeewerken zegt: „Het is heel begrijpe
lijk dat de mensen het nieuwe land willen
zien. Per slot van rekening zitten hun be
lastingcenten erin en zij willen wel eens
zien waar die blijven. Maar zij hebben
geen idee hoe gevaarlijk het hier is. Je
staat versteld hoe nonchalant de mensen
kunnen zijn. Ginder ligt een vliegtuig
wrak. Daar hebben kinderen al heel wat
uit gesloopt Dat ding zit echter vol muni
tie. Kwajongens hebben met mitrailleurs
uit een vliegtuig rondgesjouwd. Die zaten
nog vol met patronen. Je kunt moeilijk
posten op de dijk gaan zetten, want dan
heb je wel driehonderd man nodig. Laat
de mensen alsjeblieft wegblijven voor er
ongelukken gebeuren!"
De levensgevaarlijke explosieven welke
in veel gevallen nauwelijks te zien zijn
in de bodem van de nieuwe polder, zijn
voor een groot deel afkomstig uit de laat
ste wereldoorlog. Er liggen Amerikaanse
en Engelse bommen. Tussen Nijkerk en
Nulde zijn twee grote raketten gevonden.
Het is ook waarschijnlijk dat er veel mij
nen liggen, welke bij de geringste voetdruk
een vreselijke uitwerking hebben. In Oos
telijk Flevoland heeft men daarmee tra
gische ervaringen opgedaan. Leden van de
Munitie-opruimingsdienst zijn regelmatig
in de weer om explosieven onschadelijk te
maken.
Een doffe dreun davert dan over het
drooggevallen land. Een lange rookzuil
stijgt op. De mannen liggen in dekking
achter een Landrover van Waterstaat. Een
zeer gevaarlijke brandbom is onschadelijk
gemaakt door een elektrische stroomstoot
via een honderden meters lange kabel. De
in een zware overall gestoken specialist
ADVERTENTIE
Prijswinnaar van f 500,-
in het boeiende Shell Dupli- kaart spel.
Speel mee, win mee op elk Shell-Station.
111 II i'
CO». MAHJ6N TOONDE*
34. „Wij zijn vannacht in ons bed geweest!" sprak
Jollipop verontwaardigd. „U wilt toch niet zeggen dat
U ons beschuldigt van schurkerij? Hebt U bewijsmate
riaal? Is er ergens iets gestolen?" „Hm.eh. nee.
mompelde agent Klabbers aarzelend. „Niet dat ik
weet.eigenlijk." Hij stak zijn revolver weg en
draaide zich wat beschaamd om. Maar voor hij weg
liep, gaf hij nog een laatste waarschuwing. „Deze keer
kan ik jullie niets maken!" zei hij kwaad. „Maar wee
je gebeente, als ik hoor dat er vannacht ergens is
ingebroken. Dan weet ik waar ik de dief moet zoeken!"
De bediende snoof beledigd en trok zich met Panda
in Hobbeldonk terug. „En toch zag ik hier een figuur
verdacht rondscharrelen!" mompelde de politieman
koppig in zichzelf. „Het zou me niets verbazen als.
Hola! D-daar is hij!" En hij keek met uitpuilende ogen
naar een duistere gestalte die een eindje verderop
neerknielde.
HIJ /WOEI HET IJS OP, DAN WETEN
WE ALTIJD WAAR HIJ IS
HE, WAAR 6A JE NAAR TOE MET
DE SNEEUW/WAN?
WE MOETEN OPHEM
LETTEN!
GELUKKIG DAT MAMMA N06 EEN
WORTEL OVER HAD1
HOPELIJK
LATEN ZE
DEZE ZITTEN
C PIB
zegt waarschuwend: „Je kunt nooit risico
nemen, je weet nooit hoever de scherven
komen. We hebben de kabel pas verlengd,
omdat we er anders te dichtbij zouden
zitten".
Mannen van de Dienst Zuiderzeewerken
zoeken regelmatig de drooggevallen grond
voorzichtig af naar mogelijke projectielen.
Worden die gevonden dan wordt de Mu
nitieopruimingsdienst gewaarschuwd.
Vooral tegen het weekeinde wordt alles
terdege afgezocht, omdat ondanks alle
waarschuwingen de mensen tóch komen.
Gevaarlijk is het vooral ter hoogte van
Horst waar op scherp gestelde en niet-
ontplofte projectielen een groot gevaar
voor nieuwsgierigen opleveren.
Er is nog een niet te onderschatten ge
vaar. De drooggevallen zandvlakte mag er
dan aantrekkelijk uitzien om er een wan
deling op te maken, de bodem is in hoge
mate verraderlijk. Er zijn gedeelten
drijfzand, waar men plotseling in kan
wegzinken. Nog pas werd een man aan
getroffen, die tot zijn nek in het zand was
weggezonken. Vier mannen hebben hem
eruit moeten trekken. Maar als die vier
mannen niet toevallig waren langsgeko
men, zou hij spoorloos verdwenen zijn.
Laatst liep een vader met zijn 12-jarig
zoentje over het zand. Plotseling zakte
het kereltje tot zijn schouders weg in het
zand. GeluFkig hield de vader vaste grond
onder de voeten, zodat hij zijn kind kon
redden. „Het is ontstellend te zien hoe de
mensen, ondanks alle waarschuwingen,
een eind de polder inlopen, onbewust van
het daaraan verbonden levensgevaar.
De vliegtuigwrakken in de polder wor
den vanuit de lucht gefotografeerd en in
kaart gebracht. Als de polder helemaal
drooggevallen is zullen zij worden opge
ruimd. Zij vormen nu echter een sterke
aantrekkingskracht op de nieuwsgierigen,
die .er een honderden meters gevaarlijke
wandeling voor over hebben om ze te be
kijken. In vele gevallen zitten de wrakken
nog vol projectielen. Ook rondom zo'n
wrak ligt de bodem vaak met munitie be
zaaid.
De Dienst Zuiderzeewerken geeft ieder
een de raad: „Blijf weg van de droogge
vallen polder Het is er levensgevaarlijk!"
Kamperen wordt een steeds minder
primitief bedrijf. Hier een koelkast
waarin tentbewoners voor enkele
dagen een vak kunnen huren. Gezien
op de „Goed Kamp"-tentoonstelling
in Parijs.
De Toegevoegde Waarde waarop mi
nister Witteveen zijn komende belas
tingheffingen denkt te baseren heeft
mij aan het nadenken gebracht over
de vraag welke waarden er in de loop
van de jaren aan mij is toegevoegd.
Ik ben begonnen met een gewicht van
zeven pond en één ons. Door eigen vlijt
heb ik dit gewicht vertwintigvou-
digd, en ik moet er niet aan denken
wat er zou overblijven als dit er met
een heffing ineens allemaal weer werd
afgehaald.
Gelukkig heeft de minister begre
pen dat onze werkelijke waarde niet
wordt bepaald door de hoeveelheid
vlees die wij met ons meedragen,
maar door de hoeveelheid geest. Door
de geest met mammoetvlees te voeden
tracht men er zoveel mogelijk leerstof
aan toe te voegen. Maar hoeveel van
dat toegevoegde heeft werkelijk waar
de?
Laat ik als voorbeeld een eenvoudig
schoolvak nemen: rekenen. Hoeveel is
1 1? Op de lagere school wordt ons
zonder discussie bijgebracht dat dit
2 is. Bij het voortgezette onderwijs te
kent zich de eerste twijfel af. De uit
komst wordt aanvaardbaar geacht als
resultaat van een stelsel dat weliswaar
door de koplopers in de wiskunde is
achterhaald, maar dat het in de prak
tijk nog altijd aardig doet. De middel
bare leerling die als som van 1 1 de
uitkomst 2 vindt, kan, naar gelang van
het humeur van de leraar, rekenen op
een beoordelingscijfer tussen de 7 en
10-, Kom daar bij een professor in de
wiskunde eens mee aan! Hij zal u
vertellen dat de grondslagen van het
soort wiskunde waarmee hij ons tot
nogtoe hebben beholpen fout zijn, dus
de uitkomsten ook. Met schaamte geeft
hij toe dat zijn tak van wetenschap
nog niet ver genoeg is gevorderd orr
de juiste som van 1 1 te bepalen. Hij
kan alleen bewijzen dat het niet 2 is.
Wie goed kan rekenen krijgt van de
professor een dikke 0. wat zelfs in
zijn eigen wiskunde weinig is.
Ik neem nu de wiskunde maar als
voorbeeld omdat ik deze altijd als mijn
hobby heb beschouwd, wat uit mijn
rapportcijfers nog valt af te lezen. Nog
steeds volg ik de ontwikkelingen van
dit vak op de voet, en pas ze ook toe.
De ontvanger van de belastingen heeft
daardoor dikwijls grote moeite met
mijn aangifte, en van mijn kant is er
heel wat overredingskracht nodig om
hem duidelijk te maken dat ik mijn in
komen niet te hoog heb opgegeven.
Daar belastingambtenaren zeer soepel
zijn, krijg ik meestal mijn zin. Maar
als u mij vraagt welke waarde er
door het wiskunde-onderwijs aan mij is
toegevoegd, kan ik alleen antwoorden
dat ik mijn leertijd heb besteed met
het afleren van wat ik geleerd heb.
De toegevoegde waarde is van nul en
gener waarde.
Ieder kan voor zichzelf gemakkelijk
aantonen dat het er met de andere
schoolvakken niet beter voorstaat.
Maar dat is niet belangrijk. Onze wer
kelijke waarde ontlenen wij niet aan
wat wij weten, maar aan 'wat wij doen.
Van huis uit hebben wij het besef van
goed en kwaad meegekregen. Als wij
nagaan wat de mensheid daar in vroe
ger tijden mee heeft gedaan, wordt
geschiedenis plotseling een waardevol
vak. Kunt u van uzelf bewijzen dat u
niet alleen het goede wilt, maar het
ook doet? Dan bent u een duidelijk ge
val van toegevoegde waarde. Schrijf
uw bevindingen eens op en stuur ze
aan de minister van Financiën. Hij
ziet uw aangifte met belangstelling te
gemoet.
ADVERTENTIE
Modehuis „STODÉL"
Grote Houtstraat 79 - Haarlem
6REEN, HETZUN
werme BEWIJSSTUK
KEN van DE UM6TÜCK
RAMP. 0 KUNT ze
MANEN
WAT DIB INSTRUMENTEN
OOK AANTONEN. IK 6E£P
ze REbetRecHT o\jer
justitie
mof.' IK HAD
moéten weren
dat u Miers
oneerbaars
ZOU DOEN,
SPMTME
8E6RUPT MÉ
VERKEERD
ik Moer DIE
INSTRUMENTEN
HESBEN
U.IAIH5
1149. Bedelend trok de Markies van
straat tot straat. Een enkeling gaf hem
wel eens een kleinigheid, waarvoor de
man met diepe buigingen dankte. Op een
afstand keek Bram met toenemende be
klemming toe.
Hij volgde de bedel-Markies tot bij het
concertgebouw, waar juist een deftig ge
zelschap naar buiten kwam. net zoals de
Markies vroeger de trap af was geko
men als hij in zijn eigen loge een uit
voering had bijgewoond.
Niemand herkende hem natuurlijk, toen
hij beverig de hand uitstak en om een
aalmoes vroeg. Men liep hem voorbij, als
of hij er niet was. Moedeloos wilde de
bedelaar alweer doorlopen toen een arme
violist naar buiten kwam, die in de uit
gestrekte hand een gulden drukte.
„Hier, arme sloeber", zei de kunstenaar
„je staat hier ook niet voor je plezier,
neem ik aan.
Dit werd gezien door de politie
man Bonnebon, die achter een boom ver
dekt stond opgesteld.
