.HAAR JOURNAAL.
GEKROOND HOOFD
Bambus....,
cadeau voor
alle vaders!
POLLE, PELLI EN PINGO
Mundi
Victor
m
igestipt
Ons vervoigverhaal
Bambus 2-in-l
shave lotion
altijd 'n verfrissende
verrassing, e
PANDA EN DE HOBBËLDONKER SCHURKERIJ
Afwijzen „methode-
Koppejan" betreurd
De sigaar die
uw vader op
zondag rookte.
Nu voor u,
elke dag.
Ambtenaar
verdacht van
oplichting
9
Veel snoepen en
weinig poetsen
3/owv%;3w/s
Mm
DONDERDAG 30 MEI 1968
Feuilleton door
JAMES GOLDMAN
Drie jaar gevangenis
voor verduistering
en bigamie
Bolknak Trianon 35 ct.
Kees Stip
D
A
T
J
O
N
E
S
oeenblik een tele
foontje van mnn
tussenpersoon.
B
R
A
M
M
X
T
J
üffi
E
F
O
K
imMÊ:
WALDORF
13) Ju
an het mannetje met het geruite
pak had haar opgebeld en ge
waarschuwd. Waldorf, die nog steeds
op weg was naar de Niagara water
val, bevond zich in het kleinsteedse
Albany toen Juan binnenkwam. Zorg
vuldig ieder contact vermijdend,
zocht hij zich een weg naar de bank
tegen de verste muur. Hij ging zit
ten en bestelde iets. Ze keek hem
verliefd en teder aan. Toen stokte
de adem haar in de keel. Er was
iets mis. Juans gebaren waren niet
mis te verstaan de manier waar
op het flapje van zijn lucifers was
omgeslagen, de wijze waarop hij
zijn sigaret aanstak. Er was iets he
lemaal fout gegaan. Ze moest on
middellijk vertrekken en trachten
Appleton met zich mee te krijgen.
Ze wilde zijn arm grijpen toen ze de
hand zag.
Het was een reusachtige hand.
Waldorf zag hem ook en schrok even.
De hand lag met een lichte, vriende
lijke aanraking op zijn onderarm.
„Neem me niet kwalijk als ik me
vergis, maar zat u vanmiddag niet
in het vliegtuig uit New York?"
Hij had een diepe, aangename
stem en zijn gezicht, onder het blon
de haar, was intelligent en beschaafd
„Ja", zei Waldorf, „dat klopt".
„Banning". De reusachtige hand
schudde de zijne. „Chuck Banning.
Ik zat recht tegenover u."
„Appleton. En dit is Anna."
De mensen met wie Banning was
binnengekomen verlieten, nu nog iets
meer dronken, hun tafel en gingen
naar de bar; twee mannen en drie
vrouwen, allemaal lang, gebruind en
knap. „Dit zijn Banning aar
zelde „Dit zijn mijn vrienden. Maar
in feite, Appleton, ken ik ze net zo
goed als ik jou ken. Ik ben iets aan
het vieren en ik wilde gezelschap
hebben."
Er knalde een fles champagne en
de glazen werden ingeschonken.
„Wat vieren we?", vroeg Waldorf.
Banning glimlachte. „Ik zit in de
reclame."
„Reclame?"
„Freitag, Wasserman en Banning,
Madison Avenue 510. Ik heb David
Ogilvy net twee opdrachten ontfut
seld. Rang, drie miljoen dollar in pa
piergeld. En dan te bedenken dat
ik op de universiteit de ethiek als
hoofdvak had."
„Hee, Chuck", zei een van de lan
ge, gebruinde meisjes en zwaaide
met haar champagne, zodat ze het
meeste ervan morste, „dit is een
snerttent. Laten we weggaan."
Een gladiator aan een tafeltje in
de buurt van de bar veegde de ge
morste champagne uit zijn dochters
encoeurtje. „Wie is die grapjas. Er
is hier ergens een grapjas". Zijn
dochter genoot ervan. Waldorf kwam
tot de conclusie dat het niet zijn
dochter was. „Jij daar, ben jij die
grapjas?"
„Ik?" vroeg Waldorf en ontkende
het.
„Sla hem toch maar tot moes,
Big Steve", zei zijn voormalige doch
ter. De gladiator, woest als een stier
stond al toen Banning sprak. „Me
neer, mijn vriend is een expert in
karate. Sla zijn tafel maar eens
voor hem in tweeën, Appleton."
Zeer tot zijn eigen verbazing zei
Appleton: „Met de rechter- of de lin
kerhand?"
De gladiator ging zitten.
„Kom mee." Bannings hand lag
op zijn schouder. „Ik heb gehoord
dat er een groot feest is in de Pent
house Club."
„Wiens feest?"
't Mijne."
Vergulde engeltjes vlogen boven
de plastic open haard. De eigenaar
dig gevormde sofa zwalkte door het
vertrek. Reprodukties van schilderij
en van Utrillo hingen in imitatie 15e-
eeuwse lijsten van Lucite. Door de
wand-hoge ramen zag Waldorf het
brede, uitgestrekte terras en het
brede, uitgestrekte strand met de di
to oceaan. Hotels, die glansden als
misvormde parels, regen zich aan
een tot in het oneindige. De Penthou
se Club voldeed volkomen aan de
verwachtingen. Hij had een glas
champagne in de hand en stond in
een hoek. Banning had net gezegd:
„Ik vind de politiek vervelend Wat
vind jij ervan?"
Hij vond de politiek grappig, maar
zei dat zelden; de mensen zagen het
grappige er haast nooit van in. Maar
dat ernstige mensen ernstige dingen
deden en in alle ernst resultaten ver
wachtten die ze nooit kregen, dat
was grappig. Hij begon aan een po
ging het uit te leggen, maar gaf die
op. Hij was niet dronken hij had
nog nooit zo'n helder hoofd gehad
maar zijn gedachten raakten onder
het spreken telkens in de war. Er
waren voortdurend mensen die in
paren het vertrek verlieten en later
weer verschenen. Ik ben echt op een
feest dacht Waldorf. Ik wed dat het
er bij de dure jongens ook zo toe
gaat. Misschien waren dit ze wel.
Mogelijk; hij zou het moeten vra
gen.
Banning vroeg hem iets. „Wat vind
jij van de eed van trouw?"
„Ik heb de mijne niet getekend",
antwoordde Waldorf. Het was al wat
later. Anna stond bij hem te luiste
ren. Hij was gesteld op meisjes die
goed konden luisteren. „Ik ben do
cent en ik heb niet getekend."
„Waarom niet? Ik bedoel, je bent
toch trouw?"
„Ik weet het niet". Hij had er
nooit over nagedacht. „Het is net als
met de vraag of je moedig bent of
niet. Je weet het nooit tot je het een
keer hebt moeten tonen."
Later stond hij in de badkamer te
gen de spiegels aan de muren te
glimlachen. Het leek hem toe dat hij
pas had overgegeven. Was dat zo?
Mogelijk; hij zou het moeten vragen
De woonkamer was verlaten. Ie
dereen was weg. Met inbegrip van
Anna. Had hij haar lastig gevallen?
Was hij grof geweest? Hij had haar
verveeld, dat was waarschijnlijker.
Hij draaide zich om teneinde zich
ervan te overtuigen dat ze weg was
gegaan, toen hij op een hoek van
het terras iemand zag die veel weg
had van Banning. Hij liep naar bui
ten. Hij vond dat Anna wel goeden-
nacht had mogen zeggen voordat ze
wegging.
In een van de slaapkamers tracht
te Anna haar blouse dichtgeknoopt
te houden. Ze keek naar het dronken
gezicht dat steeds weer naar haar
toe zwaaide. Ze vroeg zich af of hij
echt zo dronken was als hij leek.
(Wordt vervolgd)
-v.
Al is de echte flower-power-tijd
voorbij, in de mode viert de bloem
nog hoogtij. Op jurken, jassen en
bloesjes is het een en al bloem.
Oorversiering moét gewoon uit
bloemen bestaan, anders bent u
hopeloos ouderwets. Die bloem-
oorbellen zijn trouwens heel goed
voor allerlei andere versiering te
gebruiken.
In het haar bijvoorbeeld, al is het
wat onvoordelig om er zoveel te
kopen als deze jongedame er in het
haar heeft. Dan zijn er wel voor
deliger kunstbloemen te krijgen
waarmee dit haarkransje is te
maken.
Met de halflange-harenmode van
tegenwoordig, waarmee sommige
televisiemedewerksters met of zon
der pruik het voorbeeld geven,
staat zo'n ouderwets kransje toch
romantisch.
„HET IS MAAR wat je er zelf van
maakt", vindt men bij het Ivoren
Kruis, de Nederlandse Vereniging voor
Mond- en Tandhygiëne. Het motto is
bijzonder van toepassing op de jonge
Nederlanders tussen twaalf en achttien
jaar, de veelsnoepende en weinig-poet
sende tieners. „Het is maar wat je er
zelf van maakt" laat de waarheid over
de toekomst van hun kiezen en tanden
zien. Voor luttele stuivers te koop bij
het Ivoren Kruis, Hoogstraat 111,
Rotterdam-I, telefoon 010-126650. Voor
het te laat is maatregelen nemen.
MODEHOND van 1968 is volgens de
insiders de teckel. De poedel zou op
de tweede plaats komen, met op de
staart de Duitse herder.
IN BRUSSEL is een ontmoetingscen
trum voor alleenstaande vrouwen ge
opend. Zij kunnen elkaar daar niet al
leen ontmoeten maar ook allerlei in
formatie krijgen. Het centrum organi
seert bijeenkomsten, heeft een biblio
theek en geeft een maandblad uit.
iets anders op de beddenmarkt. Be-
EEN BED dat „meegroeit" is weer
stemd voor baby die het bed kan hou
den tot het een boom van een kerel
of een struise schone is geworden. In
eerste instantie is het een wieg, dan
kunnen er steeds delen tussen worden
geplaatst.
SOMMIGE MENSEN eten- langzaam,
anderen vlug. Er zijn er die hun maal
tijd zo snel verslinden dat het meer
dan ongezond is. Maagklachten en ver
der ongerief zijn er het gevolg van.
Een Deense arts heeft nu een uurwerk
ontworpen dat met een kleurenschema
de eter wil leren een normaal tempo
aan te houden.
De eerste tien minuten geel op
de wekker zijn voor de soep of het
hapje vooraf. Dan vijf minuten pauze;
een wit vlak. De te snelle eter mag dan
bijvoorbeeld iets drinken. Voor het
hoofdgerecht zijn 25 minuten uitge
trokken in het rood. Dan weer vijf
minuten pauze voor tien minuten die
in de groene zone aan het na
gerecht mogen worden besteed. Dan
moet de haastige eter nog vijf minuten
blijven zitten, voor hij of zij naar werk
of plezier holt.
IN DEZE TIJD is er weer volop
verse groente verkrijgbaar; niet altijd
maar hetzelfde eten, al is het ook
steeds sla met die nieuwe slamix die
zo uitstekend smaakt. Ter variatie eens
een komkommersla.
Een grote komkommer, een bosje
radijs, peterselie, halve citroen, wat
zout, tijm, peper, worcestersaus, potje
sour cream. (Wat die sour cream of
zure room betreft, het smaakt echt lek
ker en niet naar zure melk of be
dorven room). Roer de sour cream
romig met de kruiden, citroensap en
zout. Snij de komkommer in kleine
blokjes en de radijsjes in vieren. Knip
de gewassen peterselie heel fijn. Meng
dan alles door de sour cream en gar
neer de sla met een paar plakjes hard
gekookt ei.
ADVERTENTIE
Nu met GRATIS
handige verstuiver
(waarde f 3,25)
Idee voor cadeau
v.a. f5,95.
35-98
35. Agent Klabbers wachtte niet tot de verdachte
figuur verderop hem zou zien en weer ging ontsnappen.
Hij rende met grote snelheid naar de gestalte toe, en
hief dreigend zijn knuppeltje op. „Nu heb ik je te pak
ken!" riep hij, toen hij dichtbij was gekomen. „Geef
je over!" „Wat bedoel je precies?" vroeg de ander
kalm, terwijl hij zich oprichtte. En nu ontdekte de
politieman tot zijn schrik dat hij tegenover zijn in
specteur stond. „Wat is dat voor taal tegenover je
meerdere?" riep deze kwaad wordend. „Je moest je
schamen!" Eerst sla je een flater als een olifant, en
nu dit!" „Fl-flater?" stotterde Klabbers verblekend.
„W-wat is er dan gebeurd?" „Er is vannacht een dief
langs je gelopen!" bulderde de inspecteur. „Hier zijn
z'n sporen! Hij heeft een antieke kandelaar gestolen
uit een kunsthandel in de stad. Dat is er gebeurd!"
„M-maar dan heb ik hem gezien!" prevelde de agent.
Hier bij Hobbeldonk! Panda of z'n bediende is de
boef dat kan niet anders!"
EN BOVENDIEN HAD
HIJ WEL EEN 6UJ-PAR-E
TIJDE VERDIEND,,,
JIJ HAD MOETEN UITKIJKEN, ZEEROB, DE
SNEEUW/MAN KWAM VAN RECHTS
OMOP HEM TE
WAAROM NEEM JE
DE SNEEUWMAN
MEE OP HET IJS?
LETTEN,,,
2678-C
UTRECHT. De Bond van Christelij
ke Politieambtenaren betreurt dat de re
gering de preventieve „methode-Koppe-
jan" (ordeverstoorders afvoeren naar een
afgelegen punt en daar „droppen") heeft
afgekeurd. Dit zei bondsvoorzitter, de
heer D. Rook, in de algemene vergade
ring in Utrecht.
Hij zei voorts dat de overheid, nu het
na juni 1966 in ons land rustig is gewor
den, zich niet in slaap mag laten sussen.
Berlijn en Parijs zijn waarschuwende
voorbeelden, zo zei hij. Hij gaf de schuld
aan „ultra-links georiënteerde stromin
gen met hun voorkeur voor de misluk
king en wanorde".
De heer Rook had waardering voor het
feit dat de politie meer gaat doen aan
voorlichting.
(Van onze correspondent)
LEEUWARDEN De rechtbank in
Leeuwarden heeft woensdag eep 48-jarige
uitvoerder uit Drachten tot drie jaar ge
vangenisstraf veroordeeld. De eis was
twee jaar en zes maanden.
Hij had in 1966 50.000 verduisterd van
een maatschappij die aardgasbuizen aan
legt. Voorts was hij schuldig bevonden
aan bigamie Hoewel hij getrouwd was,
was hij met een 19-jarige dochter van een
Thailandse arts getrouwd.
ADVERTENTIE
sa.*-ar
Voorradig bij de gespecialiseerde sigarenwinkelier
Onze Parijse vriend Gaston was even
in het land, en u begrijpt dat we hem
ons niet lieten ontgaan. Mijn vrouw
snelde naar de slager om worst en
kluif en naar de groentewinkel om
knolselderij, want hoewel het eindelijk
een warme dag was wisten wij, dat
onze erwtensoep er bij Gaston ingaat
als zijn bouillaisse bij ons. Op mijn
zwarte adres haalde ik een fles witte
jenever, die weliswaar veel duurder is
dan witte benzine, maar ook veel beter
smaakt. Gaston was het daar zodanig
mee eens, dat we reeds ver voor de
soep in de politiek zaten.
„Ik begrijp niet", zei ik, „dat jullie
een chaos maken om van De Gaulle
af te komen, de man die jullie van de
chaos heeft afgeholpen".
„Ik weet niet over welke De Gaulle
je het hebt", zei Gaston, „maar als
het die met die neus is moet ik je
gelijk geven. Hij heeft ons van de
chaos afgeholpen, en dat nemen we
hem hoogst kwalijk".
„Wat ik je landgenoten kwalijk
neem, zei mijn vrouw, „is dat ik ze
een boom heb zien omhakken om er
de weg mee te versperren. Een prach
tige plataan in de bloei van zijn leven.
Had die boom iemand iets gedaan? Er
zijn toch auto's genoeg om barricaden
van te bouwen?"
„Die boom keur ik af", zei Gaston,
„maar wat wil je? Iedere oorlog heeft
zijn onmenselijkheden. Wij voeren onze
oorlog omdat wij de wanorde verkie
zen boven de orde van een man, die
zich met al onze zaken bemoeit. Je
kunt geen snee brood afsnijden of je
loopt de kans dat je er een plak neus
op hebt".
„Ach kom", zei ik, „die man is al
zo oud. Als je nog even wacht krijg
je vanzelf de goede oude tijd terug,
die het resultaat is geweest van al
jullie revoluties".
Gaston nam een smartelijke slok.
„Deze revolutie is nu al te laat", zei
hij. „Parijs is niet meer wat het vroe
ger was. Is jullie bij je laatste bezoek
niets opgevallen?"
„Dat er zo goed voor de buiten
landse gastarbeiders werd gezorgd",
zei mijn vrouw. Wij stonden opeens
voor een splinternieuwe Griekse tem
pel. Ik wist niet eens dat die mensen
nog heidenen waren".
De Madeleine!" riep Gaston. „De
Opéra. De Are de Triomphe. Noem
maar op. Al die grote grijze gebouwen,
die Parijs het aanzien gaven van een
bloesemtuin in de lenteregen, zijn door
zijn schennende hand gepoetst, ge
schrobd, gekrabd en geschuurd, tot ze
eruit zagen of ze vers van de zerken
maker kwamen. De tandaanslag des
tijds is er van verwijderd, de glorie
van het verleden, waar hij zelf zo de
mond van vol heeft, is geweken voor
het chloor van zijn poetsmiddelen.
Daniel Cohn-Bendit, de studentenleider
die twee Europese talen beheerst, zou
niet aarzelen met betrekking tot deze
aanslag van putschmiddelen te spreken.
Door Parijs zijn karakter te ontnemen
heeft De Gaulle gemeend het Franse
karakter te kunnen onderdrukken. Hij
heeft zich vergist. Parijs zal herrijzen
uit de pijn die de Parijzenaars voelen,
wanneer ze hun stad zien geschonden
door zere plekken als steenpuisten op
het gelaat van een geliefde. Berlijn is
ondergegaan door een huisschilder.
Parijs zal niet sterven aan een stuka
door".
(Van onze correspondent)
NEDERHORST DEN BERG Onder
verdenking van op grote schaal geld van
de gemeente te hebben verduisterd is een
27-jarige secretarie-beambte door de
rijkspolitie gearresteerd. Hij zou enkele
tienduizenden guldens voor Sociale Zaken
in eigen zak hebben gestoken. De ambte
naar was de vertrouwensman tussen de
gemeente en een aantal inwoners die in
bejaardentehuizen en verpleeginrichtingen
worden verzorgd.
IK t/ERWACHT BIK
U HE8T6EL/JK. AF
PERSERS SCHRIKKEN
VOOR NIETS TER.U6
AAENEER6REEN
VERTEL HAAR
NIETS TOT WE 01E
INSTRUMENTEN
HEBBEN.
KELLY HOORDE O
PRATEN MET DIE AFPERSER
Sam Leff
AHIv^LLIAIKJ
©RIB
DAT SPUT
ME,.. IK WIL
HAAR ERBUITEN
HOUDEN,
K
v.- i- -j t
1150. Diender Bonnebon kende zijn
plicht. Hij had een bedelaar betrapt in
de uitoefening van zijn functie. Hij greep
de Markies in de kraag en begon hem
vriendelijk, doch nadrukkelijk, in de rich
ting van de gevangenis te duwen.
Lang duurde het niet of de bedel-Mar-
kies zat in het hok onder de toren. Aar
zelend keek Bram links en rechts. Hij
wist, dat het verboden was met de toren
gevangenen te spreken. Maar het ging
toch niet aan de Markies in deze moeilijke
omstandigheden aan zijn lot over te la
ten.
„Markies.Markiesje.fluisterde
Bram. toen hij vlakbij de tralies stond.
De bedelaar verscheen wel aan het ven
ster, maar gaf geen teken, dat hij Bram
herkende of besefte, wie hij zelf wel was.
„Ik zal je helpen.we vinden er wel
wat op", zei Bram bemoedigend. „Ik laat
je niet in de steek"
De blik in de ogen van de Bedel-Markies
veranderde niet. Door de tralies kwam
alleen zijn hand, terwijl hij op klagende
toon uitbracht: „Aalmoes, alstublieft, voor
een arme oude man
