WAinnnr
HAAR JOURNAAL
BABY MET VAKANTIE
ENGEL
POLLE, PELLI EN PINGO
KUIPERS
igestipt
m
"«n
VIS OP Z N BEST
ETALAGE
Polaroid
zonne
brillen
reeds v.a.
f14,75
PANDA EN DE HOBBELDONKER SCHURKERIJ
ïi
Ons vervolgverhaal
Paspoort
voor de slanke I
'in
Voor Vaderdag
Kijkhuis" voor
ogentest
DONDERDAG 13 JUNI 1968
In Amsterdam
Optiek
Kees Stip
uitrust!
Feuilleton doof
JAMES GOLDMAN
24)
Ze schopte en gaf bijna 'n schreeuw
toen iets hards en zwaars haar been
vastgreep. Het speet de roodharige
man verschrikkelijk. Hij had voor de
derde keer de lengte van het zwem
bad onder water zwemmend afgelegd
en stak net zijn hand uit naar het
trapje. Hij verontschuldigde zich en
glimlachte, glimlachte en veront
schuldigde zich.
Ze herkeerg haar stem en slaagde
erin vrij kalm te zeggen, „Het geeft
niet. Het is niets".
„Kan ik u en uw metgezel iets te
drinken aanbieden of mee uit lun
chen nemen?"
Ze schudde haar hoofd. „Dank U,
tegen die tijd zijn we vertrokken".
Ze maakte aanstalten om weg te
gaan.
„Voordat u gaat.Zijn grote,
zware hand lag op haar arm.
„Ja?"
„Wilt u me iets vertellen?"
„Als ik dat kan". De man glim
lachte maar zijn ogen stonden haar
niet aan.
„Wat is er van het jongetje in het
blauw geworden?"
Sally was geërgerd. Wat had hij er
mee te maken? Dat bezoek hier een
maand geleden met die luitenant ter
zee uit Sarasota was een vergissing
geweest. Een grote vergissing. Ze
haalde haar schouders op. „Hij ver
veelde me."
Waldorf keek naar haar terwijl zij,
glanzend, over de tegels naar hem
toe kwam. Ik wed dat hier niemand
mij aanziet voor haar geliefde, dacht
Waldorf. En ze hebben nog gelijk
ook.
„Kom mee," zei ze. „Het wordt
laat".
Het was laat. Bijna tien uur en ze
zou om elf uur vertrekken. Hij kam
de zijn haar, stopte zijn overhemd
wat netter in zijn broek, ging rechtop
staan, keek zonder veel hoop naar
het gezicht in de spiegel en ging zijn
kamer uit.
Zijn kamer was dichtbij die van
haar. Hij stond voor haar deur en
was kwaad; niet op haar maar op
zichzelf, vanwege alles wat er niet
gebeurd was. En ook niet zou ge
beuren. Hij wilde weggaan. Hij klop
te aan. Geen reactie. Hij klopte weer.
De deur was niet op slbt. Hij ging
naar binnen.
Ze was er niet. Ze had haar san
dalen en haar blauwe bikini achter
gelaten en was vertrokken. Ze had
niet eens afscheid genomen. Hij
stond op het punt een schop tegen de
muur te geven toen hij water hoor
de stromen.
Dat was de laatste druppel die bij
hem de emmer deed overlopen. Ze
had zo'n verschrikkelijke haast ge
had, was er zo op gebrand geweest
hem te ontlopen, dat ze de kraan
open had laten staan. Woedend
stormde hij door de deur van de bad
kamer en smeet die achter zich
dicht.
De adem stokte Sally in de keel en
ze draaide zich haastig om in het
bad. „Walt?" Hij liet een soort gor
gelend geluid horen. „Voel je je wel
goed?"
„Zeker, best, geweldig, hoe maak
jij het?" Wat zei hij in godsnaam?
„Hier", zei ze, „pak dit eens aan".
Ze gaf hem iets. Hij nam het aan.
Wat was het? Hij keek naar zijn
hand en zag een stuk zeep. Waarom
gaf ze hem de zeep? Waarom? Was
er geen zeepbakje?
„Walt?" Ze praatte nu tegen hem.
Wat nu? Wilde ze de zeep weer heb
ben? „Was je me, Walt?"
Er scheen heel wat met water ge
spat te worden. Hij zat in het bad.
Zij zat in het bad. Walt en Sally
zaten in het bad.
Later dacht hij er nog wel eens
aan terug en hechtte de meeste
waarde aan het gesprek. Ze hadden
samen op bed gezeten en gepraat.
Anders niets; gewoon gepraat.
Op een gegeven ogenblik zei Sally,
„Ik ben erg jong en ik wil groeien.
Ik weet niet waar ik naar toe wil
groeien. Ik heb alleen zo'n gevoel
alsof ik, ach ik weet 't eigenlijk niet,
dingen zou kunnen bereiken die
nieuw voor me zijn."
Op een ander moment zei ze, „Jij
bent niet mijn eerste liefde, of de
laatste. Kijk niet een andere kant op;
het hoeft je niet te bedroeven. Het
is prettig als iemand van je houdt
en dan geeft het niet hoeveel er voor
je waren".
Ze vertelde hem dat hij er knap
uitzag en dat ze er van overtuigd
was dat hij eens een beroemde
schilder zou worden. Hij zou dan een
portret van haar kunnen komen
schilderen, en ze zouden over vroe
ger praten en misschien weer een
kleine duik in het bad nemen.
Ze vertelde hem dat ze haar dienst
zou kunnen ruilen met haar kamer
genote en over tien dagen weer terug
kon zijn in San José. Voor een week
end als hij dat wilde. Toen zei ze,
„O hemel, Walt, het is elf uur".
Ze wilde hem niet mee laten gaan
naar het vliegveld. Ze had gelijk.
Een vlug afscheid is het beste. Ze
stonden op de Avenida. Haar tas
stond in de taxi. Hij hield haar hand
vast. Ze glimlachte en sloot haar
ogen. Hij wilde haar op de mond
zoenen, maar miste. Het gaf niets.
„Laat me nu gaan, Walt", zei ze en
trok haar hand terug.
De taxi reed weg. Hij bleef staan
wuiven. Hij had zelf het een en ander
te doen: hij moest inpakken, zijn uit
rusting meenemen en de trein van
twaalf uur naar Puntarenas halen.
Hij ging door met wuiven. De taxi
werd steeds kleiner en was ver
dwenen.
Hij zwaaide voor het laatst. Hij
wilde niet aan zijn vertrek denken,
dus draaide hij zich om en ging
langs de grasrandjes van het Parque
Central in de zon lopen neuriën. Hij
glimlachte en dacht aan Sally Kaa-
linnen en haar wens om nog veel
te groeien.
Toen ze haar later vermoordden,
trok hij het zich erg aan.
IV
De Noen Expres deed zijn naam
eer aan. Sterker nog, het was tevens
de Puntarenas Boemeltrein en de
Puntarenas Vrachttrein, de Middag
Post- en Melktrein en de Sneltrein
van Een Uur.
Hij was precies om twaalf uur het
perron op komen hollen en in de
trein gesprongen. Hij legde zijn ba
gage neer, ging zitten en wachtte
buiten adem tot de trein ging rijden.
Hij had een half uur gewacht toen
hij opstond, het lege rijtuig verliet
en op het perron ging staan om te
kijken of hij ergens een teken van
leven zag. Behalve de palmbomen in
de verte bewoog er niets.
(Wordt vervolgd)
IN DE VAKANTIEMAANDEN blij
ven vele gezinnen niet in hun eigen
huis. Als het jongste gezinslid dan nog
een baby is, rijst de vraag: meenemen
of elders onderdak brengen? In beide
gevallen komt de baby in een vreemd
bed te slapen.
De Stichting Samenwerkende Lande
lijke Kruisverenigingen wijst erop, dat
het dan van belang is extra aandacht
aan de slaapgelegenheid van de baby
te schenken. Aan de volgende aan
wijzingen hebt u wellicht houvast:
Als het bed spijlen heeft, moeten
deze zo dicht bij elkaar staan dat
het hoofdje er niet tussendoor kan.
Laat de baby zonder kussen slapen.
Gebruik liever geen tuigje om de
baby in bed vast te binden. Als u
meent dat de mogelijkheid bestaat
dat het kind uit bed valt, gebruik
dan een zogenaamd trappellakentje.
Het lijfje hiervan moet goed aan
sluiten en de banden van het la
kentje moeten onder de matras wor
den vastgemaakt, zó dat het kind
nog een zekere bewegingsvrijheid
heeft.
Maak dekenklemmen niet te hoog
en te strak vast, want sommige kin
deren woelen zich eronder en kun
nen dan niet meer terug.
Zorg ervoor dat de baby zich niet
in de dekentjes en lakens kan vast-
woelen. Stop deze dus zo ver mo
gelijk in.
„PASPOORT VOOR de Slanke lijn"
is een boekje van „De Vrouw Haar
Huis" in Bussum dat zeker onder zuch
tende vermageraarsters grote opluch
ting zal veroorzaken.
Geen hongerdiëten en weinig calo
rieën, nee gewoon lekker eten. als er
maar weinig koolhydraten in de voe
ding zitten „Geen koolhydraten", is het
devies van dit paspoort dat op duidelij
ke en beknopte wijze de strijd tegen
de zwaarlijvigheid aanbindt.
Deze methode om te vermageren
door zich te onthouden van zetmelen
en suiker is zeker interessant genoeg
om te proberen.
Een voorbeeld van zo'n koolhydra-
ten-arm-menu:
200 gram asperges met sauce Hollan-
daise, een gebraden biefstukje, een ge
kookte aardappel, 150 gram doperwtjes
portie kaas. Dit menu bevat aan kool
hydraten 28,7 gram, terwijl men zestig
gram koolhydraten per dag nodig heeft
De resterende grammen worden bij
lunch en ontbijt aangevuld. Het pas
poort geeft koolhydratentabellen van
de meest voorkomende voedingsstof
fen.
WAT BETREFT de voeding van uw
baby in vakantietijd geldt het vol
gende:
Het kan zijn dat op het vakantie
adres het voorgeschreven merk
babyvoeding niet te krijgen is.
Houdbare voeding kunt u in vol
doende mate meenemen. Op het eti
ket staat meestal de datum aange
geven tot wanneer u de voeding
kunt gebruiken.
Overleg vooruit met uw arts of
wijkverpleegster welke voeding u
eventueel ter vervanging kunt
geven.
„VIS OP Z'N BEST" heet de uit
gave van het Voorlichtingsbureau voor
de Voeding waarin allerlei heerlijke
recepten staan voor het bereiden van
verse vis en diepvriesvis.
Bakken, koken, stoven u kunt alle
kanten op, alles staat beschreven.
Denk niet dat er altijd maar wortel
tjes bij vis moeten worden gegeten.
Rauwe groentesalades, spinazie, dop
erwtjes, snij- en sperciebonen, gestoof
de tomaten, rode kool en bietjes sma
ken er ook uitstekend bij. En voor
delige vis bevat evenveel voedings
waarde als de dure.
Wat denkt u van gebakken stokvis op
Spaanse wijze?
Een halve kg geweekte stokvis, zout,
bloem, olie of frituurvet, twee eetle
pels boter, margarine of olie, 500 gr.
uien, 500 gram tomaten of anderhalve
eetlepel tomatenpuree, een teentje
knoflook, een Spaanse peper of een
mespuntje sambal, peper.
De stokvis in weinig water tegen de
kook aanbrengen, laten uitlekken en
voorzichtig van graten en vellen ont
doen. De stokvis in stukken snijden
of knippen en inwrijven met zout. De
uien en knoflook schoonmaken en klein
snijden en in boter, margarine of olie
licht fruiten. Het Spaanse pepertje
klein snijden en eveneens erbij voe
gen of de tomatenpuree met een kopje
water toevoegen. De massa zachtjes
ongeveer vijftien minuten smoren. De
saus afmaken met zout en peper.
De stukken stokvis afdrogen en door
bloem wentelen. Ruim olie of frituur
vet zo heet maken dat er damp af
komt. De stokvis hierin lichtbruin- en
gaarbakken in drie a vijf minuten. De
vis laten uitlekken en de saus er over
gieten of apart er bij opdienen.
„Vis op z'n best" geeft ook lekkere
koude visrecepten, en recepten van
garnalen- en mosselhapjes. De uitgave
kost 50 cent, Voorlichtingsbureau voor
de Voeding, Laan Copes van Catten-
burch 44, Den Haag, giro 363081.
Een „Documentatie betreffende
schoolmelk" is eveneens bij het Voor
lichtingsbureau voor de Voeding te
verkrijgen.
-•
Bij het mooie weer hoort een zo
merse dracht. Dit strand- en vakan
tiejurkje van nylfrance is blauw met
wit, nog steeds de meest geliefde kleu
ren.
ER IS WEER EEN nieuw soort
„Haircolour" verkrijgbaar waarmee de
handigen onder de harenwassters zelf
hun lokken kunnen bijtinten. Na ruim
een maand is de kleur vervaagd, zodat
van sterke kleurverschillen door uit
groei geen sprake is. De fabrikant heeft
de kleurstof in een flesje gegoten. Met
een verstuiver wordt de verf samen
met ontwikkelaar op 't haar gebracht.
In de verpakking bevinden zich' ook
nog een paar plastic weggooihand-
schoenen.
ADVERTENTIE
ADVERTENTIE
Dealer voor Haarlem
en omstreken
Grote Houtstraat 181 - Tel. 1 44 44 - Haarlem
Enorme keus naaimeubelen voor elk inte
rieur, in teak, noten, palissander e.a. hout
soorten.
co», MACfN rDONOO
46. De schurk die zo lelijk was gestruikeld voor de
voeten van agent Klabbers was helemaal versuft. „Dat
komt ervan!" zei de politieman berispend. „Dan moet
je maar niet weglopen, als ik „Halt" roep. Nu ben je
er gloeiend bij. Je wilde natuurlijk weer op het rovers
pad gaan maar daar komt niets van in!" Zo spreken
de boog hij zich over de ander, en pakte het maskertje
beet dat voor diens gelaat geknoopt was. „En nu gaan
we eens kijken wie je eigenlijk bent!" vervolgde Klab
bers triomfantelijk. „Pas op als je tegenstribbelt, ibant
dan geef ik je een klap!" Maar de enige die een klap
kreeg, was hij-zelf. Een tweede ongunstige figuur was
vlak achter hem geslopen, en die sloeg zó hard op de
helm van de politieagent, dat het in de omtrek weer
galmde
/8£N JÊAAN HeriEReMj'. /T, r
HOERA
SNEEUWT
MAAR JE KUNT
o V SCHAATSENRIJDEN, o
HAAST NIET
POLCÊ?
A BLIJVEN STAAN!
3
o v7
AMSTERDAM De Stichting „Oog en
Bril" heeft in voorgaande jaren o.a. weg
gebruikers getest op hun gezichtsvermo
gen. Daarbij kwam men tot de uitkomst,
dat 17 pet. van de verkeersdeelnemers on
voldoende ziet. Er kwam critiek op dit
resultaat, ook omdat men meende dat de
stichting, welke mede door de opticiens is
opgezet, niet geheel objectief was geweest.
Daarom heeft de stichting nu in een in
Arti et Amicitiae in Amsterdam geves
tigd „Kijkhuis" de mogelijkheid geopend
voor een nieuwe serie tests, waarbij men
uitgaat van de eisen, die in West-Duits-
land voor het verkrijgen van een rijbe
wijs gelden. Tot en met 29 juni zal een
ieder die daartoe behoefte voelt, daar zijn
ogen kunnen laten testen.
Zijlstraat 97 - Haarlem
Telefoon 12726
Een kind kan begrijpen dat er in
Groningen weer heel wat ingezonden
stukken binnen zullen komen over die
stadsbus die op gladde banden reed.
Of liever over alle stadsbussen die op
gladde banden rijden. Misschien ko
men er zelfs wel stukken binnen van
die banden zelf, wanneer ze een beetje
hard worden opgepompt.
En toch staan die banden in hun
recht. Maar om dat uit te leggen
moet ik eerst aan iedereen wiens aan
dacht door ander plaatselijk nieuws
was afgeleid vertellen wat er vorige
week in Groningen is gebeurd.
In de Oosterstraat botste een stads
bus tegen een geparkeerde vrachtwa
gen. Een heleboel mensen die de klap
hoorden kwamen toesnellen om hem
ook te zien, maar daar was het natuur
lijk te laat voor. Wat ze wel zagen was
dat die autobus een mirakels gladde
band had. Niemand zou zijn dochter
met zo'n dun laagje jurk op straat
laten lopen als die band aan loopvlak
had, uit angst dat onbevoegden haar
canvas zouden zien.
Maar de politie, die er bij kwam,
vertelde dat die band vrijuit ging, om
dat autobussen en vrachtauto's gerust
versleten banden mogen hebben, als
ze maar minstens 3500 kilo wegen.
Waarom? Omdat een nieuwe band
voor zo'n bakbeest een briefje van
1000 kost, met een portret van Rem
brandt erop. Als die op canvas schil
derde, mogen zij er toch zeker wel op
rijden.
Dat had u nooit beseft, niet, dat u
voor de prijs van vier nieuwe autobus
banden een compleet autootje kunt
krijgen, ook met nieuwe banden, en
wel twee of drie oude autootjes met
oude banden, maar dat mag niet.
Waarom niet? Nu, natuurlijk omdat
een nieuwe band voor een klein au
tootje misschien maar 50,- kost. Voelt
u de logica?
Voel u niets? Mijn grootvader, die
saluutschotenlosser was op een oor
logsschip, zei altijd: „Wie niet voelen
wil, moet maar horen". Overal kunt
u verhalen horen over kleine autootjes
die al slippend in een riool of een
brandputje zijn geraakt, en ga daar
maar eens zoeken. Tientonners glijden
gewoonlijk een warenhuis in, en zijn
daar gemakkelijk terug te vinden, zelf
als ze op de speelgoedafdeling belan
den.
En dat is lang niet het enige argu
ment. Iedere natuurkundige kan u ver
tellen dat een autobus, als hij maar
zwaar genoeg is, niet of nauwelijks
kan rijden, laat staan slippen. De men
sen denken altijd dat een geparkeer
de vrachtauto geen schuld aan een
aanrijding kan hebben. Maar wie de
gewoonten van de vrachtrijders kent,
weet dat ze dikwijls hun wagen al ge
lost hebben voordat hij goed en wel
tot stilstand is gekomen. Ik voor mij
geloof dat de vrachtauto de aanrijder
was. Zelf ben ik laatst, toen ik uit
een uitrit reed, aangereden door een
lantaarnpaal die met een vaart van
40 kilometer per uur van achteren op
mij afstormde en mijn bumper volledig
vernielde.
Om mij te vergewissen van het ge
voel van veiligheid dat iedereen in de
Groninger stadsbussen dient te heb
ben. maak ik er op dit ogenblik een
rondrit mee. Heerlijk soepel glijd ik
door de stad, ik bedoel niet bij het
remmen, maar bij het rijden. Een kind
kan trouwens begrijpen dat banden
waaruit de gleuven zijn weggesleten
met het grootst mogelijke oppervlak
de grond raken. Ai, daar steekt het
kind, juist vlak voor ons over. Geluk
kig, een voetganger geeft opzij een
trap tegen de bus, en wij veranderen
tijdig van richting. Als dat kind van
de schrik is bekomen, mag het bij mij
een speelgoedautootje komen uitzoeken
We staan er toch tussen.
ADVERTENTIE
De matras
waarop U
wérkelijk
Van
DRAKA.
Her 6AAT 668EUREN,
we zijn
ER BIJNA,
LIBFje.
we zijn re ven oir
06 KUST DAN DAT DA
VY OPTIJD KAN IN-
GRIJPEN -IKHE8
Her SPED VERLO
REN!
oven een kwar
tier hebt u de
UMGLÜCK-INSTRU-
MENTEN.
MARCOze GAAN VOOR
ANKER!
ISHèT
NOé VER,
MISS 2
SamLepf
A IIIW'LUAUll
1161. Met een snelle beweging greep de
piraat zowel de Markies als Brammetje
Fok in een ijzeren greep. „Dat hadden
jullie niet gedacht", zei hij met donde
rende stem, die het hemelbed deed tril
len. „Weten jullie niet, dat zeerovers al
tijd slapen met één oog open?"
„Nee, dat wist ik niet", zei de Markies.
„Toch is het zo", zei de zeerover. „Daar
om lopen we overdag meestal met een
zwarte lap voor één oog.dan kan dat
tenminste ook eens rusten".
..Interessant", zei de Markies bevend.
De broer van de Markies was tijdig ge
vlucht. Vanuit zijn schuilhoek zag hij, hoe
de zeerover de twee gevangenen meenam.
Hij voerde een heftige tweestrijd. Het was
toch zijn broer, die daar werd meegeno
men. en hij zou diens droevige lot ge
makkelijk kunnen verlichten door de be
tovering ongedaan te maken.
„Maar hoe weet ik dan of hij mijn kon-
trakt nog verandert?" zuchtte de broer.
