WALDORF
TRICHT een jaar na de ramp
m
POLLE, PELLI EN PINGO
warmte WARMTE WARMTE
1 SERIEVERWARMING 1
2600.- y
W
ngestipt
m
PANDA EN DE HOBBELDONKER SCHURKERIJ
Ongeboren baby
at kogel op
Fred Anton Maier
gaat vrijuit
u/i
mm
raarsma
complete volwaardige
centrale verwarming vanaf circa
DE JONG's
ZATERDAG 15 JUNI 1968
Ons vervolgverhaal
Feuilleton doof
JAMES GOLDMAN
fm.lA
onze Mseoor'
po we!
-
V
Lees onze WARMTEKRANT VOOR NEDERLAND
Heeft u nog geen „WARMTEKRANT"?
Een briefkaart of telefoontje aan:
E. M. JAARSMA POSTBUS 193 HILVERSUM
tel. 02150 41151 is voldoende.
Kees Stip
Garagehouders
26)
Verscheidene kleinere boten lagen
afgemeerd aan enkele verweerde
steigers. De steiger van de United
Fruit was prachtig en leeg. Waldorf
keek uit over de Golf van Nicoya.
Aan de overkant, op een afstand van
veertig mijl, lag het stompe schier
eiland van de provincie Guanacaste.
De zon stond nu laag en scheen recht
in zijn gezicht, terwijl hij met half
dichtgeknepen ogen de kust aan de
overkant trachtte te onderscheiden.
Hij kon niet veel zien, maar hij wist
dat er recht tegenover hem een stadje
lag, een vissersdorp eigenlijk, dat
Puerto Jesus heette. Wanneer hij
daar eenmaal was moest hij land
inwaarts naar de stad Nicoya, onge
veer twintig mijl naar het noordwes
ten. En daarna pal naar het westen
in de richting van de Grote Oceaan
en Puerto Crisco. Welke stappen hij
moest nemen was duidelijk genoeg.
De moeilijkheid was alleen dat hij
niet wist hoe hij de eerste stap moest
doen. Waldorf had geen idee hoe hij
in Puerto Jesus moest komen. De
spoorlijn eindigde in Puntarenas.
Een vliegtuig of een pont was er na
tuurlijk niet. Wat wegen betreft,
stond de route op zijn wegenkaart
aangegeven met een stippelijn die,
volgens de verklaring, betekende dat
de weg spoedig geplaveid zou worden
Hij schudde zijn hoofd. „Eerst wat
eten", zei hij „daarna Puerto Jesus"
Het was 38 graden, hetgeen het des
middags in Puntarenas bijna altijd
was. Hij had wel geweten dat Costa
Rica in de tropen lag, maar hij had
niet verwacht dat er zo'n tropische
hitte zou heersen. In San José was
het zo koel geweest.
Hij voelde zich wat flauw. Van de
hitte en de honger veronderstelde hij.
Hij bleef staan en leunde tegen een
deur. De deur ging open en hij zag
dat hij zich in een restaurant bevond.
De sterke, prikkelende geur van ge
bakken gekookte en gedroogde vis
kwam hem tegemoet. Teveel en te
vroeg. Hij was misselijk, draaide zich
om en haastte zich naar buiten. „Ik
ben hier niet gelukkig", mompelde
Waldorf.
„Schipper, als dat zo was zou je
een verdraaide idioot zijn". Oude zee
rob was een uitdrukking die bij Wal
dorf nooit een bepaald beeld had op
geroepen. maar hij kende nu de be
tekenis. De man was klein, gedron
gen, door weer en wind gebruind en
had een tatoeëring op beide harige
onderarmen. Hij was licht gepati-
neerd door vet, stof, olie en veel
kleurige vlekken. Hij was ook dron
ken.
„Ben je vreemd in dit verdraaide
gat?" Waldorf knikte. Met een hand
die tien pond gewogen moet hebben
sloeg hij Waldorf op de schouder.
„Kom mee, schipper. Laten we een
biertje gaan drinken".
De cantina, vond Waldorf, had een
tweede functie, als tehuis voor oude
en behoeftige vliegen. Sommige gons
den bij vlagen, enkele vlogen onzeker
van het ene bierplantje naar het an
dere en sommige lagen te zieltogen op
de tapkast.
„Carla Bianca", zei de zeerob, „is
verdraaid slecht bier. Dos Carta
Blancas, Felix", Toen hij zijn biertje
kreeg, had Waldorf er moeite mee het
naar binnen te krijgen. Het spul was
ijskoud. De tweede fles ging, zoals
gewoonlijk beter dan de eerste. De
zeerob zei dat hij Condon hete, maar
„mijn maats noemen me Con. Vroe
ger was ik smokkelaar, maar er valt
nu niets meer te smokkelen. Ik kom
hier om rum te smokkelen, en weet
je wat ik ontdek? Dat dit land zelf
rum prediceert, God nog toe".
De bar liep vol met vissers en zee
lui. Condon scheen geen vrienden te
hebben, niemand kende hem. Het le
ven werd treurig. Waldorf nam zijn
derde biertje.
„Weet je wat ik noodgedwongen ge
worden ben?" vroeg Condon. „Ik ben
een verdraaide visboer." Hij schudde
zijn hoofd. „Dat is een achteruitgang
voor iemand die vijf tot tien jaar in
de bak heeft gezeten". Hij zuchtte.
„Ik koop die verdraaide vis, snap je,
en verkoop die weer in Puerto Jesus".
„Puerto Jesus?" Was dat even een
bof? Allemachtig. „Dat meen je
niet". Maar Condon meende het wel.
„Wanneer ga je weer?" vroeg Wal
dorf.
„Vanavond".
Je neemt zeker geen betalende pas
sagiers mee?"
Er zat een vlieg in Condon's glas.
Hij keek toe hoe ze verdronk.
„Waarom niet?"
Eerst waren ze naar Condons huis
gegaan. Condon moest zijn kaarten
halen of zoiets. Het duurde maar een
ogenblik. Waldorf knikte en ging op
het grind zitten, bij de voordeur
van het houten huis. Het duurde in
derdaad maar een ogenblik. Dat was
voldoende om de achterdeur uit te
glippen, een duif uit 'n gehavende
houten kooi te halen en een helder
rood draadje aan zijn linker poot te
binden. De vogel vloog in de duister
nis omhoog weifelde, dook en ver
dween in noord-westelijke richting.
Vervolgens gingen ze naar het sta
tion waar ze Waldorfs bagage ophaal
den. Elk met een bundel, schuifelden
ze de stoffige straat uit en sloegen bij
de haven rechtsaf.
Condon had een oude boot, die, dat
kon Waldorf zelfs met zijn benevelde
blik in het donker zien, medische ver
zorging nodig had. Maar er zat toch
een bodem in en een motor, en zon
der enige twijfel, vis. Condon snoof
en schudde zijn hoofd. „Dat is me
ook een verdraaide stank". Het stonk
werkelijk. Hij had de vis sinds zater
dag klaarliggen en het een en ander
begon behoorlijk aromatisch te wor
den.
Toen de boot eenmaal voer ging
het beter. De Golf was kalm, de he
mel redelijk helder en een zacht
briesje voerde de stank aan bak
boord met zich mee. Het was bijna
koel. Waldorf leunde achterover in de
stuurhut en zag Puntarenas verdwij
nen.
„Wat voert jou hierheen?" vroeg
Condon terwijl hij de motor nakeek,
toen die de eerste keer was uitgeval
len. „O, ik weet 't niet precies". De
woorden „ik ben schilder" kwamen
nog niet vanzelf. Hun betekenis was
zo opwindend: ze konden onmogelijk
op hem van toepassing zijn. „Gewoon
zin om te zwerven, denk ik".
Condon gaf een schop tegen de mo
tor, toen die ten tweede male afsloeg.
Het was na middernacht en Waldorf
had zitten dommelen, was bijna in
slaap gevallen. Een poosje later
kreeg Condon hem weer op gang. Het
aftandse gepuf klonk als een slaap
liedje. Waldorf sliep.
(Wordt vervolgd)
(Van onze correspondent)
TRICHT. Bijna een jaar geleden, op
zondag 25 juni 's middags om half zes
werd 't Betuwse Tricht in enkele minuten
'n rampgebied. Een voor Nederland onge
kende kracht maakte de Trichtse nieuw
bouwwijk Rooijenburg met de grond gelijk
Vijf mensen vonden de dood, enkele tien
tallen werden gewond.
De schade liep in de miljoenen. Vijfen
vijftig huizen waren vernield, bijna hon
derd woningen beschadigd.
De eerste weken na de ramp komen tien
duizenden automobilisten het dorp bezoe
ken. Lange rijen auto's rijden de „ramp
route".
Zwijgend kijken de mensen naar de
vernielde huizen, de autowrakken en de
ontwortelde boomgaarden.
Maar daarna werd 't stil rond het 1550 in
woners tellende dorpje. In het kleine
raadhuis van Buurmalsen, dat mid
den in Tricht staat, werd echter hard ge
werkt aan herstelplannen en in november
van vorig jaar was de wijk Rooijenburg
herbouwd.
De gemeente had 27 verwoeste wo
ningwetwoningen en 49 beschadigde pre
miewoningen hersteld. Niet minder dan
78 particuliere herstelwerken konden uit
gevoerd worden dankzij uitkeringen van
het Rampenfonds. Slechts enkele wonin
gen wachten nog op herstel.
Twee huizen worden niet meer op de
zelfde plaats opgebouwd. De gemeente
Buurmalsen heeft namelijk de ramp aan
gegrepen om een versnelde ruilverkave
ling tot stand te brengen. In recordtijd
kwam deze verkaveling tot stand.
De gemeente heeft geen geld behoeven
te vragen aan het Rampenfonds. Alle ge
meentewoningen waren verzekerd tegen
stormschade. Volgens de burgemeester
was dat een groot geluk, want de gif-
£pt.,
Midden in het dorp ligt nog een
berg puin, zand en betonblokken als
herinnering aan de rampzondag van
bijna een jaar geleden.
ten zijn niet zo royaal toegestroomd als
verwacht was. Nederland was Tricht wat
dat betreft snel vergeten.
Op bepaalde punten in het dorp is de
baan van de windhoos nog te- zien, welke
een breedte van enkele honderden meters
had. In een boomgaard is een strook op
gevuld met jonge aanplant. Op verschei
dene plaatsen in het dorp staan nog be
schadigde huizen. Vlak achter de kerk ligt
een enorme zandhoop, waaruit boomstron
ken en stukken gewapend beton steken
Hier en daar liggen nog delen van verniel
de auto's. Maar over een paar jaar her
inneren alleen vijf grafstenen met het
opschrift „Overleden 25-6-'67" aan de
ramp, die een Betuws dorp in twee mi
nuten in diepe rouw dompelde.
BROOKLYN, New York (Reuter) In
New York ligt een pasgeboren meisje
ernstig ziek, met loodvergiftiging, in het
ziekenhuis omdat het blijkbaar een kogel
heeft ingeslinkt die op haar moeder was
afgevuurd.
De moeder, de twintigjarige Lucy Or
tiz, was in de achtste maand van haar
zwangerschap. Op dinsdagochtend stond
zij voor het open raam van haar woning
toen een onbekende een schot op haar
loste. De kogel ging aan haar rechterzij
naar binnen.
Zij werd naar het ziekenhuis gebracht,
waar haar kind in een spoedoperatie met
de keizersnede ter wereld werd gehaald.
De dokters konden de kogel echter niet
vinden. Bij een röntgenonderzoek van het
kind bleek tot hun grote verbazing dat
de kogel in de maag zat. Het had de
kogel blijkbaar ingeslikt, met het gevolg
dat er loodvergiftiging optrad. Ze weten
nog niet of er een operatie nodig zal zijn,
of dat de kogel langs natuurlijke weg
het lichaampje zal verlaten.
De schutter is nog niet gevonden. De
moeder maakt het redelijk wel.
OSLO (AP) De politie in Oslo heeft
categorisch tegengesproken dat wereld
kampioen Fred Anton Maier betrokken
zou zijn bij een smokkelaffaire.
Maier had dit zelf ook al gedaan en ge
zegd dat het gerucht, dat de Noorse kran
ten niet hebben gebracht, misschien toe
te schrijven is aan het feit dat hij vroeger
voor één van de verdachten in de smok
kelaffaire in Groenland heeft gewerkt
ADVERTENTIE
48. Agent Klabbers was wel even verdoofd door de
klap die hij op zijn hoofd had gehad. Maar dat duurde
op de schdel en nu stond de politieman tegenover twee
duizelige figuren die als schurk vermomd waren. Hij
niet lang. „Wie doet dat nu weer!" riep hij kwaad, wilde juist trots zijn ploertendoder wegsteken, toen
terwijl hij zich omdraaide. „Gelukkig, dat ik een helm
had, die de schok opving. Maar jij hebt niet zo'n ding
en daarom zal mijn klap beter werken!" Met die woor
den trof hij zijn aanvaller met zijn knuppeltje boven-
hij achter zich een gekraak hoorde. Hij keerde zich
vliegensvlug opnieuw om, en zag tot zijn grote verba
zing dat daar een derde duistere gestalte naderde
IK HEB JUMBO
ÜIT66N0W6DV
EEN TOCHTJE MET
s»
NOG EEN BEETJE PEPER,
20,15
AU£5
kt AAR
DAT NOEM IK NOG EENS
EEN ORKAAN
/a.A
Enkele vaders hebben mij gevraagd
met het oog op Vaderdag nog eens
duidelijk uiteen te zetten hoe belang
rijk de vader is in het kader van het
gezin. Ik heb geïnformeerd of ze de
vader belangrijker vonden dan de moe
der. Ze zeiden: „Allicht". Maar dat
mocht ik niet zeggen, want wat er
aan bruikbare geschenken voor vader
afvalt moet meestal via moeders beurs
uit vaders portefeuille komen. Dat is
nu al dadelijk een aardig trekje van
vader: hij is dankbaar als een hond
voor de restjes die hij zichzelf toe
werpt. Vader is een brok gezinszorg,
welke hij gelukkig het grootste deel
van de dag uitoefent op een plaats
waar hij buiten gezinszorg is. Anders
zou het vaderschap herh ten gronde
richten.
Nu wij nog zo ver verwijderd zijn
van de volgende Moederdag, kan het
gerust eens gezegd worden dat de taak
van de moeder daar wat schrieltjes
tegen afsteekt. Wat doet de vrouw om
moeder te worden? Ze krijgt kinderen.
Het woord „krijgen" zegt in dit
verband alles. Ze hoeft ze nergens te
halen, ze worden bij haar gehaald.
Voordat de emancipatie van de man
ver genoeg gevorderd was om hem toe
staan op de televisie te zien hoe dat
gebeurde, was het gebruikelijk dat hij
zenuwachtig buiten de kraamkamer
heen en weer dribbelde. Bij volken
die nog dicht bij de natuur staan is
het zelfs gewoonte dat de vaders na
de geboorte van een kind geruime tijd
het bed houden. Dit is inderdaad de
natuurlijke toestand, want waar de pijn
van de moeder ophoudt, begint de pijn
van de vader: Hoe houd ik mijn kind
in leven en voed ik het op tot het zelf
standig genoeg is om te beseffen dat
ik het allemaal verkeerd heb gedaan?
Hoeveel sentimenteels er ook over
het moederschap mag worden geba
zeld, van het moment af dat de va
der de rekening van het kind krijgt,
is hij het kind van de rekening. In
de uitputtende strijd om het bestaan
moet hij trachten zijn eigen gezins
hoofd zover boven water te houden,
dat ook de kinderhoofdjes geen water
schadeoplopen. Ik bedoel hiermee niet
dat hij door het vaderschap in de ar
men van het marxisme wordt gedre
ven, want het verschil tussen Marxis
me en kapitalisme is gering. De mar
xist bestrijdt het kapitalisme tot de
laatste kapitalist, de kapitalist be
strijdt het tot de voorlaatste, in de
hoop dat hij zelf de laatste zal zijn.
Maar zover brengt niemand het met
dat beetje kinderbijslag.
De moeilijkheden van de vader lig
gen dan ook niet zozeer op politiek als
wel op psychologisch terrein. Dit
geldt in het bijzonder voor vaders van
zonen. Sinds Freud weten we dat de
kleine kereltjes de rammelaar al on
derbewust hanteren als een vooroefe
ning de vader door elkaar te ramme
len, de eerste zuigfles als een middel
om hem vergif te voeren en dat het
demonstreren van de eerste bloem
vooruitloopt op het samenstellen van
het bruidsboeket waarmee ze, o schan
de, hun eigen moeder in de bruidskoets
willen sleuren. Vandaar de das op Va
derdag. Het is de strop die het werk
van de vadermoorder voltooit.
Beste jongens, als ik jullie hiermee
van je agressie tegen vader heb af
geholpen. wees dan eens royaal van
zijn geld. Heeft vader al een grote
auto van de zaak aan het kapitalisme
ontworsteld? Geef hem er dan een
kleintje bij voor het gezin. Oedipus
vermoordde zijn vader om een voor
rangskwestie. Dat zullen jullie niet
doen. Laat deze Vaderdag geen va-
derdas zijn, maar vaderDaf.
ADVERTENTIE
Technisch revisiebedrijf
Trompstraat 66 IJmuiden O
Telefoon 02550-13784
Revisie
Hydrauliek en persgereedschap
Ruilsysteem:
Mac Pherson voorveerophanging
PIT tS HET 6EMAKKE
NIKSTE KWART MlUOEN
DAT EEN DUIKER OOIT
VERDIENDE
HOPELOZE TAAK. DAVY
IS TE VER WEE) OM TE
KUNNEN HELPEN
DAVY EU AMR-
CO! DE HEMEL
2M DANK!
Lfcff-
/4UIS/iLiiAms
1163. STAP VOOR STAP schoven Bram
en de Markies over de houten plank. Zien
konden ze niets. Maar ze waren zich
voortdurend bewust van de peilloze diep
te onder hun voeten. Eén enkele misstap
kon een afschuwelijke val veroorzaken,
waarbij zij zich lelijk konden zeer doen.
De broer van de Markies kon het niet
langer aanzien. Wat zijn broer hem ook
had aangedaan, dit kon hij niet toelaten.
„Stop... stop..." riep hij uit, terwijl
hij langs de borstwering stormde. Links
en rechts blies hij wolken Losseton
een bekend anti-tovermiddel door een
pijpje naar de verklede figuren.
Het was, alsof iedereen uit een verdo
ving ontwaakte. Zelfs de beruchte piraat
was zich er eensklaps van bewust, dat
hij slechts een verklede figuur was en
niet werkelijk een zeerover. Een beetje
angstig keek hij naar Bram en de Markies
op de plank.
„Tjonge", zei hij met een keurige stem.
„Wat doen die twee kereltjes daar ge
vaarlijk, zeg".
