C.H.U. is nimmer kerkelijke
partij geweest
Twee Russen uitgewezen
door Groot-Brittannië
lasi
Conferentie in Helsinki
om erkenning van de
vraagt
DDR
Normen voor harttransplantaties
Onbelemmerd
in/uitzicht
iBPRv
VISITEKAARTJE
MR. BEERNINK BIJ 60-JARIG
BESTAAN VAN PARTIJ:
Vertegenwoordigers van vijftien
landen stelden gematigd appèl op
Verklaringen niet bindend
traploper
cocos 7
mat 7
Russische trawlers
opgebracht
Appèl
MAANDAG 24 JUNI 1968
4 1
(Van onze correspondent)
DEN HAAG „Eenheid in het
noodzakelijke, vrijheid in het twijfel
achtige, boven alles liefde" is een
spreuk die men in christelijk-histori-
sche kringen graag aanhaalt. Daar de
Christelijk-Historische Unie haar
zestigjarig bestaan heeft gevierd, is
het de moeite waard na te gaan of
deze uitspraak nog altijd de sfeer in
de C.H.U. typeert.
Doorbraak
Theocratie
Hevig verzet
Neonazisme
UNESCO
Zware strijd
Veiligheid
Aan de oprichting van de C.H.U. is een
lange voorgeschiedenis voorafgegaan, die
men kan laten beginnen in 1895, het jaar
waarin een conflict tussen Anti-Revolu
tionairen dr. Abraham Kuyper en jhr.
mr. A. F. de Savornin Lohman leidde tot
het uittreden van de laatste uit de A.R.P.
Mr. Lohman en de zijnen gingen sinds
dien als Vrij Anti-Revolutionairen door
het leven. In 1903 kwam een fusie tot
stand met de Christelijk-Historische Kie-
zersbond, volgens wijlen dr. J. J. R.
Schmal eer nogal anti-rooms-katholiek
ingestelde groepering, geleid door dr. J.
Th. de Visser. Zij gingen zich toen Chris
telijk-Historische Partij noemen.
Vijf jaar later kwam het opnieuw tot
een fusie, nu met de Friese C.-H.-bond
waarvan mr. dr. J. Schokking, een over
tuigd volgeling van de theoloog Hoede-
maker, de meest vooraanstaande leider
was. In dat jaar. 1908. ontstond de
Christelijk-Historische Unie.
De minister van Binnenlandse Zaken,
mr. H. K. J. Beemink, is geruime tijd
voorzitter van de C.H.U. en van de C.H.-
Tweede-Kamerfractie geweest. Weinigen
kennen de unie zoals hij. Sinds 1928 werkt
hij in de C.H.U. actief mee. Hij vertelt:
„Van huis uit wij woonden in Dor
drecht waren wij christelijk-historisch.
In deze plaats waren de orthodoxe krin
gen in de hervormde kerk (de confessio
nele en de ethische kringen en ook wel
sommigen van de gereformeerde bonds-
richting) nagenoeg allen lid of aanhanger
van de C.H.U. In de vooroorlogse jaren
was dit eigenlijk het beeld. De C.H.U. is
overigens nooit een kerkelijke partij ge
weest, er waren slechts personele banden
met de hervormde kerk. Er waren hoofd
bestuursleden van de C.H.U. die ook lid
waren van de synode. In de naoorlogse
jaren is dit beeld bepaald veranderd.
We hebben tóen eerst de doorbraak ge
kregen. Die doorbraak is eigenlijk al in
de oorlogsjaren voorbereid. Aan de ge
sprekken die werden gehouden namen
ook leden van de C.H.U. deel. Er waren
er die meenden dat de Unie na de oorlog
niet moest terugkomen. In 1946 verlieten
mensen als Lieftinck, Van Walsum en
Van Rhijn de C.H.U. Het was geen grote
uittocht".
Wel is aan de doorbraak het blad van
de C.H.U., De Nederlander, ten offer ge
vallen. Het blad verscheen na de oorlog
onder de naam „De Nieuwe Nederlander"
met de heer Van Walsum als hoofdredac
teur en is na enige jaren opgegaan in het
inmiddels ook al weer verdwenen Haags
Dagblad. De C.H.U. heeft geprobeerd,
onder de naam „De Nederlander", op
nieuw een eigen dagblad uit te geven,
maar om financiële redenen moest deze
poging worden opgegeven.
Mr. Beemink
Mr. Beernink zegt hierover: „De pers is
altijd een zeer zwakke zijde van de C H.U,
geweest. De financiën waren een andere
zwakke zijde. Er werd wel eens gezegd,
de C.H.U. is een partij van meer welge
stelde Nederlanders, maar in heel veel
plaatsen was dat niet het geval. En men
moet niet vergeten dat deze mensen ook
vaak geven voor de kerk, de zending en
de bijzondere school.
Na de oorlog zijn de zaken weer krach
tig aangepakt. De aanhang is tamelijk
constant gebleven, gemiddeld ongeveer
acht percent van het kiezerskorps. Het is
zeker niet meer zo dat de midden-ortho
doxe groep uit de hervormde kerk in nog
zo groten getale christelijk-historisch
stemt, (daarnaast heeft de Unie stemmen
gekregen uit andere volksgroepen), maar
het sociologische en kerkelijke beeld is
nog wel ongeveer hetzelfde.
Ten aanzien van het principiële uit
gangspunt is wel een duidelijk verschil te
constateren met vroeger. De theocratische
benadering (het aanvaarden van de lei
ding van God) heeft niet meer de be
langstelling van het gros van het publiek.
Jongeren nemen het woord theocratie
liever niet in de mond. Ze zeggen: wij
kopen in de praktijk voor die theorie
niets. Maar de theocratie vormt de
achtergrond van waaruit men de vraag
stukken beziet.
Men is nu bezig met een herziening van
het beginselprogramma. Het zal veei zorg
vergen om een dusdanige redactie te ont
werpen, dat men niet een gedeelte van de
mensen afstoot. Het hoofdstuk van de
achttien over het principiële uitgangspunt
moet dusdanig worden vertaald dat de
mensen zeggen: het oude zit er nog in".
De C.H.U. mr. Beemink niet in de
laatste plaats was tegen een samen
gaan met de A.R.P., maar men wil nu
wel samenwerken met de K.V.P. en de
A.R.P. samen. Hoe verklaart mr. Beer
nink dit?
,Bij samenwerking in een groter ver
band zal het eigen karakter van de
C.H.U. beter bewaard kunnen blijven dan
bij een samenwerking alleen met de
A.R.P.".
Is de A.R.P. militant?
„Vooral in mijn jeugd waren de anti
revolutionairen bijzonder militant. Een
samenwerkingsverband met de K.V.P. er-
(Van onze correspondent)
LONDEN Het Russische regerings
blad „Izvestia" heeft de Londense politie
ervan beschuldigd twee leden van een
Russische handelsdelegatie op verdenking
van autodiefstal op 15 mei te hebben ge
arresteerd en mishandeld en daarna te
hebben vrijgelaten, omdat er een vergis
sing in het spel was.
Nadat Scotland Yard ontkend had dat
er van een slechte behandeling sprake zou
zijn geweest heeft het Britse ministerie
van Buitenlandse Zaken vannacht onthuld
dat het tweetal, dat als leden van een
handelsdelegatie poseerde, gegrepen werd
omdat het verdacht werd van spionage. Zij
waren in het bezit van afluisterapparaten
en andere spionage-instrumenten.
De verdachten. Juri Dusjkin en Vladimir
Loginov, behoorden tot de vaste Russische
handelsdelegatie in Londen. Zij zijn vorige
week naar Moskou teruggestuurd, nadat
ze door de politieke recherche (MI 5) twee
maanden lang waren geschaduwd. Zes
keer hadden zij zich op verdachte wijze
opgehouden in de nabijheid van een gara
ge in de Zuidlondense volksbuurt Batter-
sea, die door het ministerie van Defensie
zou worden gebruikt voor geheim werk.
Het enige wa+ opvalt bij deze garage is een
zeer hoge antenne op het dak.
Gebaseerd op de verwarde verhalen
over dit geval is er nu een theorie dat de
mannen zouden zijn gepakt door twee
plaatselijke agenten in burger, die op auto
dieven loerden en niet wisten dat de po
litieke recherche zich met deze zaak bezig
hield.
Toen Dusjkin werd gearresteerd verzet
te hij zich hevig. Later heeft hij zich daar
over tegenover de politie verontschuldigd.
Het ministerie van Buitenlandse Zaken
zegt dat de activiteiten van de beide Rus
sen volkomen in strijd zijn met hun status
als lid van de handelsdelegatie. In ver
band hiermee werd hun verblijfsvergun
ning verkort
Beiden werden niet persona non grata
verklaard, omdat zij geen diplomaten zijn.
De Russische lezing van het gebeurde,
wordt in Londen een onhandige poging
genoemd om de werkelijke toedracht van
het incident te verbergen. Het Russische
krantenartikel is kennelijk bedoeld om de
Britse „politiebrutaliteit" te stellen tegen
over de clemente wijze waarop de Russen
in Moskou de drie Britse jongelui hebben
behandeld, die daar pamfletten hebben
verspreid en na een opmerkelijk hoffelijke
gedachtenwisseling met de politie werden
vrijgelaten, voordat zij naar Groot-Brit
tannië moesten terugkeren.
bij zien velen in de Unie als de beste op
lossing".
Hoe zal de C.H.U. zich in de toekomst
ontwikkelen?
„Er zijn wat Radicalen, maar zij willen
in de Unie blijven. Ook de heer Reus (een
Noordhollands Statenlid die actie onder
neemt tegen het optreden van de Radi
calen) wil zeer bepaald in de Unie
blijven.
In de tijd van de Indonesiëpolitiek is
wel eens een actie gevoerd om op de kan
didatenlijst slechts personen te plaatsen
die tegen het Indonesiëbeleid van de re
gering waren. Deze acie is op niets uitge
lopen. Men vroeg: waarom zou Tilanus
niet meer in de Kamer mogen? Tilanus,
de freule, Kikkert en Van de Wetering
zijn weer in de Kamer gekomen en de
mensen die deze actie voerden zijn in de
Unie gebleven, een aantal van hen is
raadslid of wethouder.
Ik vind het een verlies dat de zomer-
eonferenties zijn afgeschaft. Het waren
bijeenkomsten van gelijkgezinden die in
een rustige sfeer in de natuur met elkaar
over bepaalde dingen wilden praten.
Buitenstaanders, ook de pers, vonden die
conferenties wel merkwaardig, maar men
moest er niet een te zwaar karakter aan
toekennen. De mensen waren er even uit.
Zij wilden niet over te diepe dingen pra
ten. Vóór de oorlog was er eens iemand
die het hele gezelschap op kersen trac-
teerde. Hij wilde burgemeester worden.
Hij is het nog geworden ook".
(Van onze speciale verslaggever)
HELSINKI De Duitse Democra
tische Republiek, in de volksmond
Oost-Duitsland, doet veel moeite door
een zo groot mogelijk aantal landen
als afzonderlijke Duitse staat naast de
(West)duitse Bondsrepubliek te wor
den erkend. Evenals alle andere
westelijke landen heeft ook Neder
land geen diplomatieke betrekkingen
met de DDR. Het communistische re
gime in Oost-Duitsland is daarop van
invloed, maar vooral is van belang dat
men geen moeilijkheden wenst te ris
keren met de regering van de Duitse
Bondsrepubliek.
Nog altijd hanteert West-Duitsland
de Hallsteindoctrine, die inhoudt dat
geen diplomatieke betrekkingen wor
den aangeknoopt en dat de betrek
kingen worden verbroken met staten,
die de DDR erkennen. Mede in het
licht van de ontwikkelingen in Oost-
Europa, met name de liberaliserende
tendenzen in landen als Roemenië en
Tsjechoslowakije, ziet het ernaar uit
dat dit Westduitse standpunt op den
duur onhoudbaar zal zijn, maar op het
ogenblik durft nagenoeg geen enkele
regering de ontstemming van West-
Duitsland te riskeren.
Economische belangen spelen daarbij
een rol en ook de vrees, dat erkenning
van de DDR de stemming in West-Duits
land dusdanig oncunstig zou beïnvloeden
dat een krachtiger heropleving van het na
tionalisme het gevolg zou zijn.
Oost-Duitsland legt zich daarbij niet
neer. Het heeft reeds in tal van landen
culturele en handelsvertegenwoordigin
gen gevestigd en streeft voorts naar de
oprichting van vriendschapsverenigingen.
Ook in Nederland wordt de oprichting
van een vriendschapsvereniging Neder
land - DDR voorbereid.
Onder auspiciën van de Oostduitse Liga
für Völkerfreundschaft is eind 1967 een
initiatiefcomité gevormd, bestaande uit
vertegenwoordigers van dergelijke vriend
schapsverenigingen, met als voorzitter,
het sociaal-democratische lid van de
Zweedse rijksdag dr. Stellan Arvidson.
Dit comité heeft deze dagen in de Fin
se hoofdstad Helsinki een conferentie be
legd waaraan ongeveer honderdvijftig ver
tegenwoordigers uit een vijftiental niet-
communistische Europese landen deelna
men en die het onderwerp „De erkenning
van de DDR met betrekking tot de Euro
pese veiligheid" als thema had.
Tot de deelnemers behoorden talrijke
parlementariërs en geleerden van uiteen
lopende politieke richting: uit Engeland
leden van het Lagerhuis, uit België onder
meer de minister van Staat Henri Rolin,
een volkenrechtsgeleerde van naam, uit
Italië onder meer de christendemoncraat
La Pira, die als burgemeester van Flo
rence een zekere vermaarheid heeft ver
worven. Uit Nederland waren leden van
de P.v.d.A., A.R.P., P.S.P., D'66 en de
radikalen aanwezig.
De grote vraag was hoe de meer „bur
gerlijke" deelnemers zich zouden verhou
den tot de communisten en zeer linkse
socialisten, die uiteraard ook in groten
getale aanwezig waren, en tot de dele
gatie die Oost-Duitsland had afgevaar
digd. Deze vraag werd beantwoord in de
resolutiecommissie, die te oordelen kreeg
over een viertal ontwerp-resoluties, inge
diend door afgevaardigden van Oost-Duits
land België (Rolin), Engeland (het libe
rale lagerhuislid Eric Lubbock) en Fin
land.
De Oostduitse ontwerp-resolutie viel op
door haar veroordeling van de Westduitse
aanspraak voor geheel Duitsland te spre
ken waardoor, aldus de ontwen solutie
slechts de militaristische en neo-nazisti-
sche elementen in West-Duitsland wor
den aangemoedigd.
„Het zou een stap van historische ge
rechtigheid zijn, de Duitse vredesstaat
(DDR) te erkennen, die overe'ikc ..stig
de bepalingen van het verdrag van Pots
dam nazisme, militarisme en racisme
met wortel en tak heeft uitgeroeid".
De gezwollen taal ging velen te ver.
Veel beter kon men zich vinden in de
Finse en Engelse voorstellen, die op nuch
tere toon de noodzaak van erkenning van
de DDR beklemtoonden met het oog op
een verdere politieke ontspanning in Eu
ropa.
te
GENEVE (DPA) Op
de internationale conferentie
van medici in Genève is een
verklaring over harttrans
plantaties uitgegeven, die be
stemd is voor alle dokters ter
wereld. Het is een eerste po
ging om algemeen geldige
normen voor harttransplanta
ties op te stellen.
Volgens de verklaring, die
als een raadgeving moet wor
den gezien, kan men bij een
harttransplantatie het beste
overgaan tot het vormen van
twee medische ploegen. De
ene ploeg krijgt de taak, de
dood van de donor vast te
stellen, de andere zal zich
bezig houden met alles wat
met de operatie samengaat.
Geadviseerd wordt een
harttransplantatie slechts voor
die patiënten in aanmerking
te laten komen, van wie de
toestand van het hart geen
enkele hoop meer biedt en
waarbij ook geen mogelijk
heid van verbetering meer
bestaat door doktersbehande
ling of andere chrurgische in
grepen. Bij het kiezen van de
donor zal men zich door de
drie volgende overwegingen
laten leiden:
het hart van de donor moet
op het ogenblik van de
operatie in perfecte staat
zijn;
er moet een onderzoek
worden verricht naar de
mate waarin de weefsels
van donor en patiënt el
kaar immunologisch ver
dragen;
de hersenfunctie van de
donor moet geheel tot stil
stand gekomen zijn en
niet meer opgewekt kun
nen worden.
Wat dit laatste punt betreft,
hierbij worden nog vijf voor
waarden genoemd:
alle samenhangende le
vensfuncties moeten opge
houden zijn;
de spiercellen geven geen
reflexen en zijn geheel
verslapt;
de spontane ademhaling
is opgehouden;
de bloeddruk valt weg op
het ogenblik waarop deze
niet meer kunstmatig in
stand wordt gehouden;
een absoluut rechtlijning
electro-encephalogram.
Aan de conferentie, die
twee dagen heeft geduurd,
hebben cardiologen, chirur
gen, immunologen, neurolo
gen uit tien landen, en verte
genwoordigers van de wereld
gezondheidsorganisatie WHO
en de UNESCO deelgenomen.
De afgelegde verklaring
heeft geen bindend karakter,
zo werd meegedeeld. Opge
merkt werd dat de tot dusver
verrichte harttransplantaties
operaties zijn die nog pas in
het beginstadium verkeren en
dat daar nog geen conclusies
uit kunnen worden getrokken.
De medici hebben dringend
aanbevolen, bij komende
transplantaties al van tevoren
de aard van de lichaamsweef
sels te bestuderen en uit een
zo groot mogelijk aantal po
tentiële ontvangers die keuze
te maken die het meest wel
slagen belooft.
In dit verband stellen zij de
oprichting voor van een cen
trale verzamelplaats van ge
gevens voor harttransplanta
ties, zoals die nu al in de VS
en in Europa voor het uitkie
zen van de beste donors en
ontvangers bij nierplantaties
bestaan. Een internationale
organisatie zou de opdracht
kunnen krijgen, alle ervarin
gen over verdraagzaamheid
van weefsels te verzamelen,
aldus de geleerden.
Uit deze voorstellen werd een „appèl'
samengesteld, waarin werd uitgesproken
dat de voortdurende weigering van een
aantal Europese regeringen normale be
trekkingen met beide Duitse staten aan
te knopen en de aanspraak van één van
deze staten, alleen het Duitse volk
vertegenwoordigen een ernstige belem
mering zijn voor de ontspanning. De
ene staat, waarmee natuurlijk de Bonds
republiek werd bedoeld, werd niet bij
namt genoemd, uit reverentie jegens een
aantal Westeuropese landen.
Alle staten werden opgeroepen de on
schendbaarheid van de grenzen van beide
Duitse staten te erkennen (hiermee wer
den de Oder-Neissegrens, maar ook de
huidige positie van West-Berlijn bedoeld)
Het verlangen werd uitgesproken dat de
beide Duitse staten het verdrag tegen
verdere spreiding van kernwapens onder
tekenen (west-Duitsland heeft tegen dit
verdrag betrekkelijk grote bezwaren). Ook
wordt de wens uitgesproke., dat beide
Duitse staten als lid tot de Verenigde
Naties worden toegelaten.
Dit „appèl" werd aanvaard na zware
strijd over de vraag of een passage opge
nomen moest worden ter veroordeling van
Duitsland.
Vertegenwoordigers van Nederland, Bel
gië. Frankrijk, Engeland, Noorwegen,
Zweden en IJsland verwierpen een derge
lijk voorstel, niet omdat zij meenden, dat
de doeltreffendheid van de resolutie zou
kunnen schaden, maar omdat zij deze
eenzijdig achtten.
Als het op veroordelen aankomt, valt
ook over Oost-Duitsland wel het een en
ander te zeggen, meenden zij. Het Neder
landse Kamerlid A. G. van der Spek,
zelf voorstander van de erkenning van de
DDR, deed dit in duidelijke bewoordingen
in de DDR bestaat geen vrijheid van r e-
ningsuiting, ook geen vrijheid van vere
niging en vergadering, merkte hij op.
Ook hekelde hij de militaire propaganda
op de scholen.
Toen de discussie hoog dreigde te lo
pen zorgden de Oostduitsers zelf voor
een verrassende wending: zij bepleitten
een zeer gematigde resolutie, zonder ver
oordeling van West-Duitsland en van het
neonazisme. Zij haalden er de grote ont
stemming mee op de hals van de kant
van hun geestverwanten uit West-Duits
land, Italië en Zwitserland, die uiteinde
lijk tegen het „appèl" stemden, maar
zij hadden dat ervoor over en zullen on
getwijfeld hebben gedacht dat een half
ei beter is dan een lege dop.
Het was een verstandige stellingname.
Daarbij komt dat afgezien van het eigen
belang van de DDR zelf om tal van
andere redenen de erkenning van Oost-
Duitsland positieve overweging verdient.
De Belg Rolin noemde er enkele: De
DDR bestaat zo langzamerhand twintig
jaar; de regering in Bonn geeft zelf toe
dat de tijd niet werkt ten gunste van
een hervereniging van beide Duitslanden;
talrijke internationale organisaties kun
nen niet normaal werken als gevolg van
het niet-erkennen van een van beide of
geen van beide Duitse staten; ook de ij-
trekkingen op economisch, wetenschappe
lijk en cultureel gebied en op het terrein
van de sport lijden onder de huidige toe
stand.
En wat het belangrijkste is, het valt
niet in te zien, hoe een oplossing van en
kele zeer dringende vraagstukken, zoals
de status van West-Berlijn, de ontspanning
tussen de Navo-landen en die van het
Warschau-pact en de totstandkoming van
een vredesverdrag, kan worden bereikt
zonder dat de vertegenwoordigers van de
DDR als gesprekspartners worden aan
vaard. Een oplossing van deze problemen
is noodzakelijk met het oog op de vre
de en veiligheid in Europa.
Deze draagbare zonnetent houdt de
wind buiten en laat ultraviolette
straling door. Dat betekent bruin
worden zelfs als de wind koud en
schraal is op een zonnige dag. De
familie Martin uit Portsmouth op
het strand van hittlehampton in
Sussex geniet van een onbelemmerd
uitzicht. Het enige nadeel is dut ook
het inzicht onbelemmerd is.
ADVERTENTIE
WonmginrichtingI
Marktplein 29 - IJmuiden - Telefoon 19120
BUENOS AIRES (AP). Argentijnse
oorlogsschepen hebben twee Russische
trawlers opgebracht, die ter hoogte van
de marinebasis Mar del Plata aan het
vissen waren. Argentinië houdt voor bui
tenlandse vissersschepen vast aan een li
miet van 200 mijl. Binnen deze limiet
moeten zij visrechten betalen.
Dit is de affiche die de Japanner
Yoesakoe Kamekoera heeft gemaakt
voor de wereldtentoonstelling die
in 1970 van maart tot september te
Osaka in Japan zal worden gehou
den. Het motto van de Expo '70
luidt: Vooruitgang en eensgezind
heid voor het mensdom (Progress
and harmony for mankind).
