w/Ainnoc
Puzzel van de week
^^ngestipt
iililii
PANDA EN DE SUPERSCHAT
POLLE, PELLI EN PINGO
Voor roulette in Zandvoort
boete van 200 geëist
elke tijd
is tijd
voor
VAN
NELLE
thee
m
Voor diefstal met
braak eis van
vijf maanden
VRIJDAG 28 JUNI 1968
15
Feuilleton door
JAMES GOLDMAN
Rechtenstudie voor
h.b.s.'ers
R A
A
D S E L
H
E
N
G E
L 0
E R
G
I N A
A
D
0
U
U R
L K
DAG
E
R
F
S I
I
B
MEE
U
L
M
D
G
G I
E
R LI
S
S
E
M 0
0 I
I D
0
0 L S
T
A
B
A R
0 N
E 0
BES
E
L
0
T
R E
P R I
M
A
A
T
U K
HEI
M
F
E
T
E S
T E
G
EL Z
I
N
R
0 E
S T
R I
E
T REG
E
L
L E
P E
E
K
RAS
K
E
I
N
L
C 0
BED
N
M
M
B L
H 0
F
CAR
S
T
A
A
A I
T I
L
BURG
D
0
M
B U
R G
DE UILENBOOM
Kees Stip
AFTERNOON
BUILTJES
W:-;i
V A
V'
-■ Sv
37)
Zelfs van deze afstand
leek het een groot gebouw. Het enige
wat zich op het strand tussen het
hotel en het palazzo in bevond, was,
zo ontdekte hij later, de Rio Grande
de la Concepción Immaculada. Hij
stond aangegeven op de kaart van
Senora Vargas u Navarro en hij was
er nog steeds. Het was echter eb en
bij eb had de grote rivier de neiging
te verdwijnen. Tot zijn eer moest
gezegd worden dat hij erg breed
was, maar je kon er met droge knie-
en doorheen waden.
Hij had het warm en had dorst toen
hij de weg naar San Jos overstak.
Hij had een hoogrood gezicht van de
zon.
Boven zijn voorhoofd daar waar
zijn haar dun begon te worden, zou
zijn schedel later blaren vertonen; nu
jeukte het slechts. Hij stond te krab
ben en glimlachte.
Hij glimlachte tegen wat de dorps
gek moest zijn. Volmaakt. Aan deze
plaats ontbrak niets. De dorpsgek, 'n
jongeman, griezelig mager, zat we
zenloos om niets te grinniken. Hij
zat in het stof, met een klein mormel
van een hond in zijn armen. Hij zong
iets eentonigs voor het dier. Geen
van beiden scheen last te hebben van
vliegen. Waldorf kwam tot de conclu
sie dat hij van Puerto Crisco hield.
..Linzensoep mit Blutwurst", zei
Heinz, „en een schaal gekookte aard
appelen als u wilt". Waldorf knikte
en, met een gevoel dat grensde aan
extase, ledigde hij een pul ijskoude
pils. Heinz vulde die weer en ver
dween door het kralengordijn in de
keuken, waar dichte wolken stoom
hingen. Waldorf had gedacht dat de
bar verlaten was en schrok een beetje
toen een stem achter hem zei: „Me
neer Appleton?" Hij zag een man
staan die hem aan iemand deed den
ken. Meneer Appleton, ik ben Blane,
Jack Blane". Een hand, groot genoeg
om een basketbal te kunnen werpen
alsof het een honkbal was, schudde
de zijne. Dat betekende dat er van
daag twee waren die zijn naam ken
den. Vrij logisch eigenlijk; hij besef
te dat zijn komst nogal een gebeur
tenis was. In Puerto Crisco zag je
nu ook weer niiet zó vaak nieuwe ge
zichten. Blane glimlachte. Zijn wils
krachtige gezicht plooide zich duizend
voudig. Spencer Tracy: daar deed hij
je aan denken. „Welkom in de anus
van de westelijke wereld. „Ik drink
een biertje mee, is dat goed?" „Best"
Hij was altijd een bewonderaar van
Spencer Tracy geweest. „Ik ben hier
nu meer dan een maand en het lijkt
wel een eeuwigheid". Zelfs zijn stem
leek op die van Tracy, laag en schor.
Hij reikte over de tapkast heen, hielp
zichzelf aan 'n fles bier en haalde de
dop er met zijn vingers af. „Naar de
verdommenis met alle bananen", zei
hij en nam een slok.
Een vreemd soort heildronk. Toen
meende Waldorf dat hij de verkla
ring er voor had. „In dienst van de
United Fruit?" vroeg hij.
Heldere ogen. blauw als ijs, richtten
zich op hem. „De United Fruit?", zei
Blane. „Dat is de concurrentie. Ik
werk bij de Amalgamated Universal".
De linzensoep dampte uitnodigend.
„Zal ik dan maar?"
„Tast toe", zei Blane. „Ze kunnen
er hier wat van". Waldorf tastte toe.
„Ik weet niets van bananen af. Mijn
afdeling is het citrusfruit. De afgelo
pen tien jaar heb ik me in Florida
met citroenen bezig gehouden. En dus
zit ik nu hier. Hij schudde zijn hoofd.
„Dit gat was vroeger een grote uit-
voerhaven voor bananen, weet je,.
Daar in het binnenland, in de rimboe,
ruim een halve kilometer hier van
daan, ligt zo'n oude plantage. En als
ik oud zeg bedoel ik dat ook. Ze heb
ben daar sinds president Crover Cle
veland geen bananen meer gekweekt.
Daarom is het zo'n verschrikkelijk
oord om weer produktief te maken,
en dus zit ik hier in het land van
de manga's als expert op het gebied
van citrusvruchten. Hij deed weer een
greep naar een flesje bier.
„Er schijnt de laatste tijd in Puerto
Crisco van 'n opbloei sprake te zijn".
„Opbloei?" Toen glimlachte Blane.
„Dus je hebt Welles ontmoet, niet
waar?"
„Vanmorgen op het strand".
„Een heel aardige kerel, maar zal
ik je eens wat vertellen? Ik geloof
dat verhaal over een hotel niet. Va
kantie-oord? Kom nou. Ik bedoel dit:
Wie zou er nu hier komen als hij
niet per se moest? Weet je wat ik
geloof?" Waldorf wist het niet. „Ik
geloof dat hij de een of andere ge
heime reden heeft voor zijn verblijf
hier.
„Geheime reden?"
„Ga maar na. Ingenieurs en land
meters die afgezonderd van ons op 'n
eiland wonen. Weet je wat ik geloof
dat ze daar hebben? Kom hier" Bla
ne leunde naar hem over en fluis
terde: „Uranium".
„Dat meen je niet".
„Waarom zou ik je iets wijs ma
ken?"
Waldorf was in een mededeelzame
bui. De aardappelen waren goed en
de linzensoep was 'n wonder geweest.
„Ik zal vanavond eens rondkijken en
je vertellen wat ik ontdek".
„Ga je naar het eiland?"
„Ik ben te dineren gevraagd".
„Dat is ook grappig".
Blane zag er niet naar uit dat hij
iets grappig vond. „Wat is er grap
pig?"
„Ik was net van plan je op de plan
tage te eten te vragen.
Het is daar zo nu en.dan niet te har
den en de jongens en ik zouden wel
wat gezelschap kunnen gebruiken".
„Het spijt me. Ik zou graag geko
men zijn". Waldorf straalde van wel
willendheid. De terughoudendheid die
hij de vorige avond had ondervonden
was bezig te verdwijnen. De plaatse
lijke inwoners begonnen hem sympa
thiek te vinden. Hij boerde voor het
laatst, tekende een bonnetje voor zijn
lunch en toen liepen ze samen de
deur uit. Blane liep voorop en Wal
dorf sloeg de gaasdeur met een klap
achter zich dicht.
„Doe dat niet". Blane had zich blik
semsnel omgedraaid. Hij stond enigs
zins ineengedoken met z'n handen los
jes bij de heupen. Zijn lippen waren
bloedeloos. Blane was woedend op
zichzelf. Hij was al vele malen eer
der over zijn toeren geweest, maar
hij was er altijd in geslaagd dat te
verbergen. Hij werd een dagje ouder.
Waldorf was verbaasd Hij is
ouder dan ik dacht en zag hoe Bla
ne zijn lippen vertrok tot een grijns.
Buiten in het zonlicht zag Spencer er
uit als 'n man van middelbare leef
tijd.
(Wordt vervolgd)
(Van een onzer verslaggeefsters)
HAARLEM Een hele serie gepleegde
inbraken gaf een 20-jarige expeditieknecht
uit IJmuiden in april toe, toen hij werd
aangehouden voor een diefstal met braak
in zijn woonplaats.
Donderdag stond de jongeman terecht
voor de Haarlemse rechtbank, hem was
alleen de diefstal met braak tenlaste ge
legd. Op 1 april van dit jaar verbrak hij
een ruit van een IJmuider kledingmaga
zijn en ging naar binnen. De buit aan geld
was niet zo bijster groot.
Hij zou tijdens de diefstal onder invloed
zijn geweest.
Uit de rapporten bleek de verdachte
zwakbegaafd en nogal aan drank verslaafd.
De officier van justitie eiste vijf maanden
onvoorwaardelijke gevangenisstraf met af
trek van voorarrest en drie maanden voor
waardelijk met drie jaar proeftijd.
Uitspraak op dinsdag 9 juli om half tien
's morgens.
DEN HAAG De Tweede Kamer heeft
het voorstel van de minister van Onder
wijs goedgekeurd om met ingang van sep
tember ook studenten met het einddiplo
ma HBS-B toe te laten tot de juridische
faculteiten. Tot nu toe kunnen alleen stu
denten met einddiploma gymnasium
rechten studeren.
Horizontaal: 1. bloem, 6. nauwelijks, 11.
duw, 12. lor, 14. soort bij, 16. geestdrift, 18.
zuidvrucht, 19. oevergewas, 21. geestelijke,
23. vaartuig, 24. jaargetijde, 25. titel, 26.
onaangenaam, 27. hoefdier, 28. selenium
(afk.), 30. vreemde munt; 33. boomloze
vlakte, 36. speer, 39. gewicht, 40. pers.
vnw., 41. bevestiging, 42. voorzetsel, 43.
jongensnaam, 46. varen en vliegen op ge
luid, 49. hoge berg, 52. eerste persoon (afk.)
54. beschaving veinzer, 55. steenmassa, 57.
uitroep, 58. voedsel, 60. Bijbelse naam, 62.
waterroofdier, 64. japon (Fr.), 65. koningin
(Fr.), 66. vensterglas, 67. boom, 69. verbin
ding, 70. gevuld, 71. bekende dierentuin, 72.
piraat.
Verticaal: 2. spet, 3. laten zien, 4. bij
woord, 5. reinigingsmiddel, 7. medisch doc
tor (afk.), 8. kostbaar sieraad, 9. land in
Europa, 10. soort stof, 12. jonge koe, 13.
beddek, 15. bouwmateriaal, 17. jong dier,
20. wandversiering, 22. zeer ernstig onge
luk, 24. slim, 29. schildersgerei, 31. land
bouwwerktuig, 32. snedig, 33. vogelziekte,
34. insect, 35 houding, 36. sluis, 37. elek
trisch geladen deeltje, 38. Sociaal Econo
mische Raad (afk.), 44. slot, 45. namelijk
(afk.), 47. jongensnaam, 48. uitheems zoog
dier, 49. boom. 50. vorstelijke titel, 51. ver
schiet, 53. voor, 54. plaats in Utrecht, 56.
tegenvaller, 57. werktuig om palen in te
slaan, 59. kelner, 61. rijgsnoer, 63. soort
stof, 68. onmeetbaar getal, 70. vanaf (afk.).
Oplossingen, uitsluitend per briefkaart,
dienen uiterlijk woensdag a.s. in ons bezit
te zijn.
OPLOSSING PUZZEL NO. 25
De namen der prijswinnaars vindt u el
ders in dit blad.
CO* MAITÉN TpONDE»
4. Panda stopte zijn auto en stapte haastig uit.
„Kan ik u helpen?" vroeg hij beleefd aan de vreem
deling, die met allerlei rolletjes film stond te worstelen.
„En of!" gromde de ander. „Deze rommel komt er
gens uit m'n kamers, en ik ben doodziek van al dat
gekrul!" „U hebt op het verkeerde knopje gedrukt,
denk ik.mompelde Panda, terwijl hij de heer ilit de
verschillende knoppen begon te halen.
„En daardoor is de film losgelopen. Nu is alles
belicht en daarom kunt u geen foto's meer maken!"
„Hawel vriendje", sprak de toerist. „Ik heb nog
meer fototoestellen, zie? Nee Bill Dollar laat zich
niet zo makkelijk op z'n kop zitten. Maar je hebt me
prima geholpen, daar niet van. Hier heb je een fooitje.
Dan kan je later nooit zeggen dat Bill Dollar een vrek
is!
Met die woorden keerde hij zich om en wierp een
muntstuk over zijn schouder naar Panda.
„Bedankt hoor!" riep hij nog. „Nu heb ik haast.
Om tien uur wil ik die Bunosanko spreken of hoe hij
ook heet!"
HEBBEN DE ZEEROVERS DAN VR0E6ERJ
GEVOETBAtD? J
W/AT IS HET SPANNEND, HÈ, OM NAAR EEN SCHAT
TE ZOEKEN
HEI IS VAST EEN ÉCHTE J OP DE KAART
ZEEROVÉRSSCHATp=^ STAAT DAT WÊ
NU BIJ EEN DOEI j
EN DAN 17 STAPPEN JE NEUS
ACHTERNA
KOMEN 1
NATUURLIJK-JE ZIET TOCH DAT
DAAR EEN DOEL STAAT
m
r
O PI B
EMM in
Z702-C
(Van een onzer verslaggeefsters)
HAARLEM. „De Gouden Haring
heeft geen gouden kuit ge,schoten," zei
donderdagmorgen de Haarlemse officier
van justitie mr. G. W. F. van der Valk
Bouman in een rechtbankzaak over rou
lettespel in Zandvoort.
Bijna twee uur lang nam de behandeling
van deze zaak, die zich in de zomer van
1966 afspeelde, in beslag. Terecht stonden
een 59-jarige ex-directeur van een Zand-
voorts hotel, een 45-jarige koopman uit
Zandvoort, een 47-jarige boekhouder uit
Amsterdam en een 59-jarige Amsterdamse
diamantair. Zij zouden de wet op de
kansspelen hebben overtreden met het
gelegenheid geven tot roulettespel.
Tegen de voormalige directeur, de koop
man en de diamantair eiste de officier
200,boete. Tegen de vierde man eiste
hij vrijspraak, de boekhouder zou slechts
een administratieve functie hebben ver
vuld. De koopman en de diamantair wa
ren daarentegen geregeld bankhouder ge
weest.
De ex-directeur had in juni een gedeel
te van zijn hotel verhuurd voor driedui
zend gulden per maand om de sociëteit
de „Gouden Haring" gelegenheid tot rou
lettespel te geven. De directeur was zelf
bestuurslid van deze sociëteit. Hij ging
naar de korpschef van de Zandvoortse
gemeentepolitie en stelde hem van het
doel van de sociëteit op de hoogte: „Wat
kaarten en roulettespelen".
Aangezien het om besloten bijeenkom
sten zou gaan werd tegen de roulette niet
direct bezwaar gemaakt. De politie kwam
echter wel geregeld controleren en vroeg
de aanwezige spelers een lidmaatschaps
kaart van de „Gouden Haring" te tonen.
Op zaterdagnacht 1 oktober deed de
politie een „inval" en nam al het mate
riaal en geld in beslag. Er zou geen be
sloten karakter aan de bijeenkomsten
meer zijn geweest.
De roulette had toen ongeveer vier
maanden gedraaid en geld was er nauwe
lijks uitgekomen, de huur was nog niet
afbetaald.
De officier meende donderdag dat er bij
de sociëteit geen besloten karakter aan
wezig was destijds. De president van de
rechtbank las uit de stukken verklarin
gen voor van spelers die na betaling van
vijf gulden een lidmaatschapskaart kregen
en dan aan de roulettetafel konden gaan
zitten. „Van ballotage geen sprake, er wa
ren ook geen vergaderingen", zei de offi
cier. De verdachten en hun raadsman, mr.
J. I. Maarsen, spraken dit tegen.
Uitspraak op dinsdag 9 juli om half tien
's morgens.
ADVERTENTIE
Restaurant
Taveerne
Hotel
vanouds
Een van onze specialiteiten
FONDUE BOURGUIGNONNE
een gezellig pruttelende maaltijd in
Oud-Hollandse omgeving.
FORELLENBASSIN in het Restaurant
Hoofdstraat 204, Santpoort - Tel. 02560 - 8623
Het woord krediet is afgeleid van
een werkwoord dat vertrouwen bete
kent. En wie zijn medemensen dit ver
trouwen schenkt merkt dat ze het
waard zijn. Jaren geleden leende ik
aan een vage kennis een tientje. Ik
was de man al bijna vergeten, maar
hij mij niet. „Ken je me nog" riep
hij me toe, terwijl we naast elkaar
voor een stoplicht stonden. „Je krijgt
nog een tientje van me!" Zijn Fer
rari trok sneller op dan mijn Dafje.
Maar ik weet dat hij mijn vertrouwen
niet zal beschamen. Levenslang zal ik
een tientje van hem blijven krijgen.
Schrijnend steekt tegen dit vertrou
wen het diepgewortelde wantrouwen
af waarop het bankwezen berust. Een
snedig man heeft opgemerkt dat een
bank een instelling is die ons bij
mooi weer een paraplu leent en hem
terugvraagt als het regent. De service
van de bank is daarmee niet volledig
omschreven, want zij levert er ook
nog een stok achter de deur bij om
ons een klap te verkopen als we de
huur van de paraplu niet betalen. Let
wel, van het geld dat we er eigenlijk
niet voor hebben, anders hadden we
er wel een gekocht.
De banken hebben begrepen dat het
zo niet langer ging en zijn nu geko
men met een groots gebaar. Ze bie
den aan onze vakantie te betalen. Na
tuurlijk moet die in termijnen worden
terugbetaald. Maar de bergstok die
ons hier wordt toegestoken kan ons
geen ernstig letsel toebrengen, omdat
een vakantie die we gehad hebben ons
nooit meer kan worden afgenomen. In
tegendeel, wij zullen er dubbel van
genieten, omdat elke termijn ons op
nieuw de heerlijke dagen in herinne
ring zal brengen die we toen hebben
beleefd.
Neem alleen de eerste termijn maar.
„Weet je nog, Jan, de eerste dag, dat
Jantje aan de noodrem trok toen jij
ontdekte dat je de reischeques, waar
je de vorige dag zo mee had opge
schept, in de kantine van de fabriek
had laten liggen? En dat er, toen we
de boete hadden betaald, nog juist
geld genoeg was om jou in staat te
stellen een retour terug te nemen? Ik
zie nog de opschudding in de stations
restauratie toen Robbie en Truus be
gonnen te gillen van de buikpijn na
hun zevende ijsje. Want ik moest wel
blijven doorbestellen om het betalen
te rekken tot jij terug zou zijn. Maar
om acht uur kwam de ober zeggen dat
zijn dienst er opzat. En of hij even
mocht afrekenen. Snikkend zei ik dat
ik geen geld had en dat ik mijn man
terug had gestuurd naar de fabriek,
waarop hij reageerde met: „Hebt u
dan nog garantie?"
De zesde termijn: „Ja Jan, dat is
de afbetaling voor de dag dat je he
lemaal alleen op een vlotje naar een
eilandje roeide, omdat je beweerde
dat daar een vulkaan was, en dat we
dachten dat je verdronken was tot we
je met je vulkaan op een terrasje za
gen zitten. Toen pas heb je begrepen
dat je al met een vulkaan was ge
trouwd."
En de laatste termijn: „Kinderen,
als jullie vandaag wilt eten moet je
je maar weer verkleden als kermis-
artiesten en met mijn hoed rondgaan.
Net als op die laatste vakantiedag
toen het geld op was en het krediet
ook. Precies als nu. Pappa's banksal
do is va banque.
ADVERTENTIE
H6T MEISJE BIEDT 6EEN VERZET
MEER TERWIJL. ZN OM BEURTEN
HUN LONGEN AAN HAAR LUCHT-
SIAN6 VULLEN
bObDANK! DIE LUCHT
BELLEN BETEKENEN
DAT ZIJ ALLEBEI
NOG IN LEVEN
■ZIJN!
ZO, HAAR HANDEN
IN EEN VASTE
bREBPOP HAAR
RU6 HOUDEND,
DININ6T DAVY UR
SULA NAAR BOVEN
Sam Lefp
AMMuwaS
PIB
fi: C0MMMSIN
1174. De reusachtige pinguïns ver
drongen zich nog steeds rond de sneeuw-
hut en hun bewegingen werden hoe lan
ger hoe drukker en dreigender.
Hoe komen we hier oot levend uit?"
vroeg Karo zich af. „We staan tegenover
een overmacht. En ze zijn zo groot,
dat ze over reusachtige krachten moeten
beschikken".
Bram floot een vrolijk liedje. Hij kleed
de zich in het pinguinpak, dat hij in de
koffer van de professor had gevonden.
„Hoe staat het me?" vroeg hij, alsof hij
een nieuw kostuum paste in een kleding
zaak in de stad, in plaats van in de ijzige
koude van de zuidpool.
„Niet slecht", zei Karo, „maar wat wil
je ermee, Bram?"
„Ik wil me er ongemerkt mee onder de
pinguïns mengen", zei Bram opgewekt.
„Met dat doel heeft de professor dit pak
laten maken, dus het moet kunnen".
„Maar hoe komen we buiten, zonder
dat die pinguins het merken?" vroeg Karo
verstandig.
