WAI nflDET
Christelijke vakbonden
worden militanter
PANDA EN DE SUPERSCHAT
POLLE, PELLI EN PINGO
WAGENZIEKTE DOOR
ïgestipt
I
M
Belangrijke problemen komen niets
verder", zegt NKV-voorzitter Mertens
Clydesdale door
Norit overgenomen
Guevara's dagboek
uitgegeven
Hogere produktie
in landbouw
Goede toekomst
voor DAF
in Zweden
tegen reisziekte
te land, ter zee en in de lucht O
Trekking voor
premielening
tabletten
werken
WOENSDAG 3 JULI 1968
11
Feuilleton door
JAWfES GOLDMAN
Hoog
Gratis voor Cubanen
Kees Stip
re chanteren i
L-r J
41)
„Ik ben hier de enige agent", zei
Welles, „die gelooft dat jullie je niet
voor iemand anders uitgeven En dat
geeft mij net de voorsprong die nodig
is om, met jullie hulp en wat geluk,
Guerrera uit handen van de Russen
te krijgen".
„Nee", zei Waldorf nauwelijks ver
staanbaar. „Het klopt niet"
„Wat klopt niet?"
„Wanneer ik hier als agent zat en
er kwamen andere agenten dan zou
ik weggaan. Ik zou mijn plannen
herzien".
Welles drukte zijn vingertoppen te
gen elkaar. „Nee, dat zou je niet.
Mijn vak komt, op het hoogste ni
veau, overeen met de rechtsgeleerd
heid of de geneeskunde. We zijn ui
terst bekwaam en vakkundig, erva
ren, intelligent en we zijn allemaal
bekend. In ons kantoor in Londen
hebben we dossiers van praktisch alle
goede agenten die momenteel in act-
tieve dienst zijn. Er zijn dossiers in
Parijs, Londen. Washington en Mos
kou waarin wij allemaal voorkomen.
Behalve Vronsky, van wie wij om
bepaalde redenen aannemen dat hij
hier is, en Wainwright, is er niemand
wiens naam, gezicht, levensgeschie
denis. gewoonten, werkwijzen, sym
pathieën en antipathieën niet ergens
op een kaart getikt staan.
Dit is er de oorzaak van dat de
spelletjes die wij spelen dwaas lijken
maar dat zijn ze toch niet. Ik weet
dat de Cubanen hier zijn en £ij ken
nen mij, maar ze blijven net doen of
ze denken dat ik architect ben en
ik laat ze voor vissers doorgaan. Be
spottelijk? Helemaal niet. Het maakt
van het geheel een schaakspel. Want
wat zou er van het schaakspel over
blijven als je niet wist welke stukken
je tegentander had en welke zetten
hij ermee kon doen? De kunst van
het winnen zit hem erin de tegenpar
tij in de waan te laten dat zij je in
de gaten houden, terwijl dat in feite
niet het geval is. En zelfs wanneer
je gewonnen hebt blijf je gewoon
komedie spelen. Want als ik zou ver
dwijnen of iets zou doen wat ook
maar enigermate ongewoon lijkt, had
ik evengoed kunnen zeggen: „Luis
ter, eens beste kerels, ik heb Guerre
ra" Dat is dan ook de reden waarom
het leven gewoon doorgaat als de
man hier is".
Hannah's stem klonk onnatuurlijk
en geforceerd. „Maar waarom wordt
Guerrera eigenlijk hier gebracht?
Waarom brengen ze hem niet er
gens anders een?"
„Dat zou kunnen. We hebben ver
scheidene enclaves die veel weg heb
ben van Puerto Crisco een in Baja
California, een in Trinidad. De Rus
sen hadden de keus. Maar onze in-
linchtingendienst weet het zeker. De
Communisten zijn van plan hem hier
te brengen" Hij stond op en schonk
nog een cognacje in. Hannah had het
koud in haar katoenen jurk. De
caarsen knetterden in het briesjes.
Welles, die heel lang leek, keek op
hen neer.
„Ik heb jullie hulp op zijn zachtst
gezegd dringend nodig. Ik kan niets
bewijzen van wat ik jullie heb ver
teld.
Er is geen enkele aanleiding voor
jullie om me te geloven. Denk nog
eens na over wat ik jullie heb ver
teld en onthoud dat de communis
ten hem zullen vermoorden als ze
hem in hun macht kunnen houden.
Dat betekent op zijn minst dat er
weer een land ten onder gaat en in
het ergste geval betekent 't een nieu
we oorlog". Hij dronk zijn glas in
'n teug leeg en geleidde hen langzaam
de helling af naar de boot. Toen ze
op de steiger stonden zei hij. „Ik
kom jullie morgenochtend opzoeken.
Ik hoop in hemelsnaam dat jullie me
tegen die tijd geloven.
Hij glimlachte, geruststellend en
drukte hen de hand.
Ze stapten in de boot, de motor
raasde en ze schoten in een wijde
boog weg. Welles was duidelijk te
onderscheiden in het maanlicht. Hij
zwaaide in gedachten verzonken. Hij
dacht diep na. Waren het argeloze
buitenlanders of niet? Het leken wel
pionnen. Er moesten nog verschillen
de zetten gedaan worden voordat de
openingszet z'n vruchten zou afwer
pen. Als dat tenminste gebeurde. Hij
sloot zijn ogen en zag de stukken op
het bord. Zij spel was onberispelijk
geweest. Dat was het haast altijd. Hij
knikte. Toen zuchtte hij en daar was
hij helemaal niet de man naar. Soms
leek 't een schande. Hij draaide zich
om en liep over het strand en het
gras naar boven naar de cognac.
„We moeten hierover praten".
„Natuurlijk moeten we praten. Ik
denk dat
Ze viel hem in de rede. „Hier niet".
„Waarom niet?" Ze stonden aan het
begin van de weg naar San José. De
jongeman met het witte jasje had
geglimlacht, gegroet, de boot gekeerd
en was weggeschoten in de richting
van de zee. Het schuim leek wel kant
in het maanlicht.
„Men slaat ons gade".
„Ik zie geen mens".
„Ik ook niet maar ik voel dat ze
er zijn".
„In 's hemelsnaam, Grauer, je ge
looft hem toch zeker niet?"
„Kom mee. Ik weet een plekje".
„We praten al twee dagen met el
kaar. Waarom mag men ons niet sa
men zien praten?"
Hij kreeg geen antwoord. Ze keerde
zich slechts om en begon het strand
af te lopen in de richting van het pa-
lazzo in de verte. Ze was bang, niet
doodsbenauwd maar toch behoorlijk
bang, en ze wilde hem dat niet laten
merken. Niet dat ze daar te trots
voor was, maar ze was er zeker van
dat hij gauw bang werd en dan zou
ze hem moed moeten inspreken. De
mannen om haar heen schenen dat
altijd nodig te hebben.
„Waar gaan we heen?" Geen ant
woord. „Kunnen we onder het lopen
niet praten?" Nog steeds geen ant
woord. „Het zal de horden mensen
die ons gadeslaan verdacht voorko
men als we niet praten" Dat had suc
ces.
„O, houd toch je mond."
Hij haalde zijn schouders op en
liép achter haar aan. Hij was nog niet
op dit stuk van het strand geweest.
Het leek sterk op het andere stuk,
behalve dat er hier, in plaats van
ruïnes, een rij huisjes stond die toe
behoorden aan de Duitse kolonie. De
huisjes waren klein, maar verkeer
den in goede staat, pas geverfd, keu
rig netjes, met afschuwelijke ver
fraaiingen het dak van een cha
let, Beierse tierelantijnen die er
hier en daar wel met plakband op
geplakt leken. Hij grinnikte. Je moest
het ze nageven: Voor een volk zonder
humor waren ze grenzeloos lachwek
kend. (Wordt vervolgd)
tf
Voorzitter Mertens
(Van onze correspondent)
UTRECHT Twee vooraanstaan
de vakbondsbestuurders hebben dezer
dagen dreigende waarschuwingen ge
uit aan het adres van de werkgevers
Voorzitter Mertens van het Neder
lands Katholiek Vakverbond heeft er
in een rede voor gewaarschuwd, dat
een starre reactionaire mentaliteit kan
leiden tot spanningen, die zich explo
sief en ongecontroleerd kunnen ont
laden.
De aanstaande voorzitter van het Chris
telijk Nationaal Vakverbond, Jan Lanser,
heeft verklaard dat een „zekere radicali
sering van het optreden van de vakbe
weging zeer wel denkbaar is" als in het
bedrijfsleven vraagstukken als mede
zeggenschap en vermogensaanwasdeling
slepende worden gehouden.
De confessionele vakbeweging in ons
land heeft zich steeds gematigder opge
steld en kalmer uitgelaten dan het socia
listische NVV, waar voorzitter Kloos of
vice-voorzitter De Boon op gezette tijden
krachtige taal laten horen. Dat nu ook
het NKV en CNV militanter worden moet
dringende oorzaken hebben. Wij hebben
dat aan NKV-voorzitter Mertens ge
vraagd.
„Het begint de vakbeweging hoog te
zitten, dat we met enkele belangrijke
structurele problemen niet verder komen.
De werkgevers weigeren zelfs de ver
mogensaanwasdeling toe te staan. Dan is
er in de Sociaal-Economische Raad moei
zaam overleg gaande over de samenstel
ling van de raad van commissarissen,
waarin de vakbeweging werknemers
invloed wil.
Er is de laatste maanden trouwens meer
gebeurd waardoor de vakbeweging onge
duldig is geworden. De regering heeft,
zonder het bedrijfsleven behoorlijk te
raadplegen, te eenzijdig in de vrije loon
politiek ingegrepen. De vakbeweging heeft
allang aangeboden de loonstijgingen te
willen beperken, als dan de meerdere
winsten niet enkel aan de bedrijven ten
goede zouden komen. Deze regering heeft
daar gewoon geen oog voor. Dan is er het
uitblijven van een werkelijke werkloos
heidsbestrijding, net als de andere wrijf
punten een structuurkwestie, waarvan het
tijd wordt dat er ernst mee wordt ge
maakt".
Ziet de heer Mertens, als hij spreekt
over explosies, Franse toestanden in ons
land zoals bezetten van fabrieken en mas
sale stakingen? „Dat zie ik niet zo, maar
de gevoelens van onbehagen zijn alweer
versterkt en dus te mobiliseren. We heb
ben gemerkt toen we in Groningen en
in Eindhoven in het voorjaar samen met
het NVV speciale congressen over de
werkloosheid hielden dat deze zaken
de mensen hoger zitten dan wijzelf wel
dachten. Natuurlijk is het zo dat een be
grip als vermogensaanwasdeling (idee
van de vakbeweging om een deel van de
ingehouden winst in de bedrijven in de
vorm van aandeel aan de werknemers uit
te keren red.) technisch te moeilijk is
voor veel mensen. Als ze op straat vragen
wie daar nu iets zinnigs over kan ver
tellen dan zullen er dat inderdaad niet
veel zijn. Toch weten wij zeker dat onze
mensen weten, waar het in principe over
gaat en dat zij het ook aanvoelen als een
belangrijke kwestie. Veel werknemers
hebben nu eenmaal veel ervaring met de
winstdelingsregelingen en met premie
sparen".
CO». MAItTEN TOONDE*
8. Sênor Buenosango keek goedkeurend toe, toen bij
na iedereen de wachtkamer uitliep. „Jammer dat u
geen honderdduizend florijnen hebt om met mij op
reis te gaansprak hij. „Een volgend keer be
ter Op dat moment werd hij in de rede gevallen
door een kwade uitroep van de enige achterblijvende.
Dat was Bill Dollar, die weer eens moeilijkheden had
met zijn foto-apparatuur. Wacht even dan help ik u!"
zei Panda, terwijl hij terug stapte. „Ik ben bang dat u
op het verkeerde knopje hebt gedrukt!" Nu is de film
er uit gelopen!" „Dat heb je verdraaid handig gezien,
vriendje!" riep de ander. „Aan jou heb ik nog eens
wat! Waar is die meneer Bunosanko of wat is z'n
naam? Ah ja! Vertel me eens meer over die reis van
je, meneer Sênor. En houd er rekening mee dat ik dit
vriendje mee neem als helper!" „Pandaake meene
men...?!" stamelde de ontdekkingsreiziger verble
kend. „Maar eh grrrmmm „Ik mee?" riep
Panda opgewonden. „Maar ik heb.ik bedoelkan
ik echt mee?".
IK HAPER 6EEN IDEE l/AM, DAT HIÉR EEM
SCHAT ZOU U66EN. IK HAD^JME KAART Al-
LEEN MAAR öETEKENDOMf^ EINDELIJK
EENS RUST TE HE88EN
DAN MOETJE BOVENNATUURLIJKE GA-V
VEN HE66EN,
ZEEROB rri JA, DAT MOET HAAST WEL
HARTELIJKJJEDANKT DAT JU UI E ME WAKKER 6EMAAKT
HEBBENtóaj^VOORDAT IK HELEMAAL0NDER6ESNEEUWD
BEN ijaB NEEM ALLEMAAL MAAR WAT LEKKERS,,
HOOR!
PIB O
2TOÓ-G
Daar de vakbeweging begint te dreigen
met explosies en met radicalisering rijst
de vraag binnen welke termijn aan de
belangrijkste verlangens voldaan moet
zijn. Stelt de vakbeweging ultimatums?
„Dat is niet te zeggen. Als vakcentrale zit
ten wij natuurlijk vast aan het overleg
in de Sociaal-Economische Raad met de
werkgevers, maar wat de bonden in de
onderhandelingen voor de arbeidsvoor
waarden doen is hun zaak. En dan lijkt
me niet uitgesloten dat een zaak als de
vermogensaanwasdeling toch eens gefor
ceerd gaat worden. Die kansen bestaan in
de metaal en in de bouw, als er niet bin
nen afzienbare tijd een soepeler houding
bij de ondernemers komt".
Verwacht de heer Mertens meer soepel
heid van de werkgevers nu de vakbe
weging de rijen sluit? „Wij hebben wel
de indruk, dat de onrust en onvrede in
heel Europa onder arbeiders en studenten
van invloed is. De werkgevers in de EEG
hebben zich tijdens het jongste overleg
met de vakbeweging in ieder geval aan
merkelijk soepeler opgesteld, terwijl ook
in de SER-commissie, die zich bezighoudt
met de hervorming van de ondernemings
geest, op twee zulke punten enige voor
uitgang wordt geboekt".
GLASGOW, Schotland (AP) Norit
n.v„ Amsterdamse maatschappij voor de
vervaardiging van actieve kool, heeft het
gehele aandelenkapitaal verworven van
de Clydesdale Chemical Company Ltd
uit Glasgow.
Clydesdale zal voortgaan met de fabri-
kage en de verkoop van een reeks van
actieve koolprodukten onder de naam van
Norit-Clydesdale Co Ltd.
HAVANNA (Reuter en AFP). In Cu
ba is het dagboek uitgegeven van Ernesto
„Che" Guevara, de Cubaanse leider die
vorig jaar oktober als guerilla-Ieider in
Bolivië sneuvelde.
Het dagboek, dat 345 bladzijden telt, is
door „Che" in zijn guerrillaperiode ge
schreven. Naast mededelingen over het
verloop van de strijd komen er beschrij
vingen van het harde leven in het oer
woud in voor.
Premier Fidel Castro schrijft in een
voorwoord, niet te kunnen onthullen hoe
het dagboek in Cubaanse handen is geko
men. De authenticiteit wordt aangevoch
ten door president Barrientos van Bolivia,
die zegt dat het dagboek nimmer het land
is uitgebracht.
Het dagboek is in eerste druk in 250.000
exemplaren uitgegeven. De Cubanen kun
nen het gratis in de boekwinkels krijgen.
(Van onze correspondent)
DEN HAAG. De Nederlandse land
bouw (exclusief tuinbouw) zal in de jaren
tot 1975 zijn produktie nog belangrijk
verhogen, namelijk met 21 percent ten
opzichte van 1965-1966. Die produktiestij-
ging zal voor het overgrote deel in de
veehouderijsector plaatsvinden. Het bin
nenlandse verbruik van landbouwproduk-
ten zal naar verwachting belangrijk toe
nemen, met ongeveer 25 percent ten op
zichte van 1965.
Tot die conclusie komt het Landbouw-
Economisch Instituut in een prognose van
zowel de Nederlandse produktie van de
belangrijkste landbouwprodukten als de
binnenlandse vraag.
(Van onze correspondent)
STOCKHOLM. „Veel wil ik niet be
loven, maar ik ben ervan overtuigd dat
DAF de tweede volkswagen van Skandi-
navië kan worden". Zo vertelde ons
de directeur van de Zweedse Kal-
mar-automobielfabrieken en tevens DAF-
importeur, Erik Hammerlund.
Het gesprek vond plaats tijdens de of
ficiële presentatie van de eerste DAF-dis-
tributiewagen, genaamd Tjorven, die eind
vorige maand van de band rolde in Zwe
den. Het chassis van deze auto, motor en
overbrenging, zowel als de variomatic-
versnelling, komen van de Daffabrieken
in Eindhoven.
De Zweedse fabriek is enthousiast over
deze samenwerking. Rond 500 exem
plaren zullen er dit jaar worden ge
bouwd, terwijl men de produktie voor het
volgende jaar op drieduizend schat. De
Zweedse posterijen hebben reeds duizend
exemplaren besteld, terwijl interesse be
staat in Finland, Noorwegen, Denemar
ken. Zwitserland, Engeland, Nederland,
Australië, de Verenigde Staten en Canada
ADVERTENTIE
1st fune reis zonder
PRIMATOUR ss
Beminde dochter, nu je op een brom
fiets door het steile landschap van de
Ardennen raast, met aan je staart nog
drie brommende vriendinnen, want je
zult wel weer kipje de voorste zijn,
spijt het mij dat ik pas na je vertrek
in de krant heb gelezen hoe je met
een brommer in de bergen moet rijden
om er later in het vlakke land nog iets
aan te hebben. Ik weet dat er mensen
zijn die de Ardennen niet als volwas
sen bergen beschouwen. Maar die men
sen weten niet dat België veel steilere
hellingen heeft dan Zwitserland, afge
zien wellicht van de noordwand van de
Eiger, waar echter geen bromfietspad
is. Of het zou nog ontdekt moeten wor
den.
Het bestijgen van berghellingen, zo
lees ik, biedt voor een bromfietsrijder
geen bijzondere moeilijkheden, als hij
maar de juiste versnelling kiest. Aan
gezien jij een bromfiets hebt die daar
door de fabrikant op gedresseerd is,
zul je de top van elke Arden makkelijk
halen. Maar let nu op. Hoe kom je er
weer af? Gewoon, zul je zeggen, gas
dicht en als het nodig is een beetje bij-
remmen. Dat had je gedacht. Als je het
gas dichtdraait krijgt je motor geen
benzine. Wat? Heb je die ook niet no
dig als je naar benéden gaat? Nee,
maar wel olie. En een bromfiets loopt
op mengsmering. Nu was ik in mijn
jeugd erg progressief, al zul je dat niet
geloven. Ik was al een vurige voor
stander van gemengd zwemmen toen
alle oude kerels die niet konden zwem
men er tegen waren. Maar gemengd
smeren vind ik nog altijd iets om een
rood hoofd van te krijgen. Datzelfde
gebeurt met een cylinderkop waarbin
nen een droge zuiger op en neer hup
pelt tot hij zich door de uitzetting vast
zet. Dat is dan de laatste keer dat je
op je motor afremt.
Hoe het dan wel moet? Heel eenvou
dig. Gas geven, het contact onderbre
ken en beurtelings met voor- en ach-
terrem afremmen. In de praktijk komt
dat hier op neer: hand 1 geeft gas.
hand 2 drukt op de smoorklep, hand 3
remt van voren, hand 4 remt van ach
teren. Als je dan maar goed met je voe
ten stuurt kan je niets gebeuren.
Ik hoop, beminde dochter, dat deze
raadgevingen je nog op tijd bereiken
om zowel jou als je brommer heelhuids
thuis te krijgen, welke wens ik vanzelf
sprekend namens de andere ouders in
viervoud uitspreek. Dat brommers,
mits goed behandeld, vergeleken met
duurdere voertuigen nog betrekkelijk
veilig zijn, blijkt wel uit een avontuur
dat tijdens je afwezigheid door onze be
minde moeder des lands werd beleefd
en gelukkig overleefd. Rijdend met een
snelheid van ruim honderd kilometer
met een koninklijke auto waarvan ik
het merk verzwijg om de hofleveran
cier niet te benadelen, merkte de chauf
feur dat vlak voor een scherpe bocht
het gaspedaal was blijven hangen. Ont
koppelen ging niet, want de auto had
een automatische versnelling. Daar de
chauffeur tijdig zijn verstand en zijn
rem gebruikte stopte de auto tijdig.
De koningin met haar hofdame stap
ten over in een volgauto. Dankbaar
voor deze afloop, lieve dochter, hoop ik
dat je in de prikkelende geur van de
Ardennenaaldenlucht een ongeremd va
kantieplezier zult beleven. Onder de
ze lage luchten wordt alles afgeremd
door een doffe bereidheid te berusten in
het onafwendbare, tot het instappen in
de eigen volgauto toe.
DEN HAAG In Den Haag is weer
een trekking gehouden van de 2% per
cent premielening Den Haag 1952-2. Uit
geloot werden vijfhonderd obligaties,
waarbij de premie van 100.000 viel op
nr. 133.471, die van 25.000 op nr. 164.705,
van 10.000 op nr. 169.964 en twee pre
mies van 5.000 op de nummers 110.548
en 122.753.
De volgende tien obligaties viel een
premie van 1000 ten deel: 102.432,
102.723, 128.027, 134.228, 137.546, 151.910
153.147, 155.753, 158.823 en 180.457. Ten
slotte lootten 485 niet hierboven genoem
de obligaties uit met 150 elk.
T6Ü6N EEN éROTt
MAATSCHAPPIJ HADIK6EEN
KANS GEMAAKT. DAAROM
eesioor IK FORREST GREEN
J€ DACHT MIXT
HU 6RIF een KWART
MIUOEN ZOU OP
DOKKEN 2
WANT STRAKS, IN BÉN 1
CU, 2UL JE LAN6E TUD
MET DIE ZfO.OOO
DOUAR ZOU KJAREN
0AN6 ONDER OE PAN
NEN GEI/VEEST
ZIJN...
DAN HEB JE
TOCH SUCCES
GEHAD
ONDER DE PANNEN ZIJN.
Sam Leff
/f.lllVlLUAHS
PIB
r.
L :.vjo
c jAk/vO
1178. HET EUEKEN naar de vluchte
lingen ging voort en in zijn pinguinver-
momming zocht Brammetje ijverig mee
naar zichzelf. Karo had het grootste ple
zier en fluisterde Bram toe: ,,'t Is gek,
maar ik mezelf niet vinden".
„Blijven zoeken", zei Bram en hij wag
gelde voort op de manier, zoals hij die
van de andere pinguins had afgekeken.
Gaandweg verwijderde hij zich toch
een beetje van de groep, want hij wil
de niet al tezeer op zijn geluk vertrou
wen. Het was altijd mogelijk, dat de een
of ander argwaan zou krijgen en hem als
een mens zou ontmaskeren. Ten slotte
was hij meters van het groepje verwij
derd, maar door een ongelukkige bewe
ging stootte hij toch tegen die ene pin
guïn, die nog in de buurt was.
„Neem me niet kwalijk", zei de pinguin
duidelijk.
