PARTIJCONGRES IN CHINA
Aantrekken van jongeren
blijft grootste probleem
X
Nederlander, terug uit Biafra:
BIAFRAANSE LEIDERS DE
GROTE SCHULDIGEN
HONDA
COR OLY
399.-
998.-
Roemloos einde van proces
tegen oorlogsmisdadigers
Nieuwsgierig
Wachten op toekomstplannen
Gemeenschappelijke
markt voor zuivel
nu dichtbij
Europa moet
propaganda
der rebellen
doorzien
Kosten: half
miljoen DM
De
onzichtbare
man
Britse schatkist
verliest door
mini-mode
7
DONDERDAG IS JULI 196 8
Mao's leer
Banier
Produktschap pluimvee
is ongerust over
Franse plannen
Tsjoe En Lai
Slechts één groep
onverzoenlijker!
Stervend land
bij
Breestraat 108 Beverwijk
automatisch
van 469,— voor
Knutselaar
Clown
Brand op Grieks schip
in Amsterdam
(Van onze correspondent)
HONGKONG Het is nog niet
zeker of de Chinese communistische
partij dit jaar een congres zal houden.
Van de 29 provincies en steden van
China hebben er vjjf nog geen revo
lutionair comité, basis voor de
nieuwe organisatie van de partij. Het
gaat hier om de westelijke grenspro
vincies Sinkiang, Tiber, Kwangsi en
Joenan plus Foeikien, tegenover For
mosa.
Sinds 1949, het jaar waarin de commu
nisten de macht veroverden, hebben de
militairen in deze strategische belangrij
ke delen van het land een overwegende
rol gespeeld. De culturele revolutie is aan
deze provincies grotendeels voorbijgegaan
En als Peking het zou toestaan, zouden
hier onmiddellijk revolutionaire comités
kunnen worden gevormd.
IN PUBLIKATIES van revolutionaire
groeperingen wordt de laatste tijd gerept
van „zware gevechten" in Sinkiang en
Kwangsi, een uitdrukking die men voor
al niet te letterlijk moet nemen. Het is een
wijze van uitdrukken die typisch is voor
de Chinezen, voor wie woorden allerminst
met feiten overeen hoeven te komen.
Dit betekent nu ook weer niet, dat het
bij de revolutionaire campagne niet tot
relletjes en vechtpartijen komt. Het zou
kunnen zijn dat in Sinkiang en Kwangsi
een laatste strijdfase is begonnnen, waar
op de machtsovername door revolutionai
re comités zal volgen.
Het negende partijcongres zal in ieder
geval de toekomstplannen van de com
munistische partij in China vastleggen en
de leer van Mao Tse Toeng als leidend
principe in het programma van de partij
verankeren.
Het zal hoogstwaarschijnlijk niet tot ten
krachtproef tussen Mao Tse Toeng en pre
sident Lioe Tsjao Tsji komen, omdat de
strijd tussen hen al voor de bijeenkomst
van het congres is beslist. Het is nog de
vraag of de van revisionisme beschuldig
de partijgenoten ook werkelijk zullen
worden uitgestoten.
Waarschijnlijk lijkt het dat zij uitslui
tend hun vooraanstaande rang zullen ver
liezen. Het uit negentig leden bestaan
de Centrale Comité wordt opnieuw geko
zen. Het partijcongres zal wellicht Lin
Piao aanwijzen als opvolger van Mao Tse
Toeng, hoewel er nauwelijks een Chinees
te vinden zal zijn die in de bleke en zie
kelijke maarschalk de erfgenaam van de
nog steeds blozende Mao wil zien.
Plannen voor een internationale commu
nistische conferentie die Peking tot cen
trum van de communistische wereldbewe
ging moet maken, zullen op het congres
worden uitgewerkt Voor alles zal het ne
gende partijcongres echter het succes van
de grote proletarische culturele revolutie
verkondigen, die daarmee echter nog niet
geëindigd hoeft te zijn.
Een van de vele doeleinden van de cul
turele revolutie is het vinden van jonge
mensen die de banier van de revolutie
kunnen overnemen en de leer van Mao
Tse Toeng in de toekomst uitdragen.
Daarvoor moest de partij in de culturele
revolutie gezuiverd worden van revisio
nisten en worden aangevuld met frisse re
volutionaire krachten wat praktisch bete
kende dat de oude partij-organisatie af
gedankt werd. Maar het grootste probleem
blijft juist voor de Chinese partij het aan
trekken van jonge krachten, want over
tien jaar kan van de oude garde nauwe
lijks nog iemand op de voorgrond staan.
Maar in de revolutionaire comités spe
len de leden van de ,Rode Garde" en
andere revolutionaire groeperingen naar
verhouding een ondergeschikte rol. Gezag
bij de comités in de provincies ligt
vast in handen bij militaire commandan
ten en partijfunctionarissen, vaak het mik
punt van de critiek van de ..Rode Garde".
BRUSSEL De ministers van Land
bouw van de EEG hebben in Brussel een
twintigtal uitvoeringsverordeningen en
reglementen goedgekeurd, waardoor het
begin van de gemeenschappelijke markt
voor zuivel en rundvlees op 29 juli mo
gelijk wordt. Er moeten nu alleen nog
wat toepassingsregels door de Europese
commissie in samenwerking met de
comité's van nationale deskundigen tot
Itand worden gebracht.
UTRECHT Het dagelijks bestuur
van het produktschap voor pluimvee en
eieren heeft in een brief aan de minister
van Landbouw en Visserij zijn grote onge
rustheid uigesproken over Franse plan
nen tot instelling van een marktregule
ringsfonds voor de pluimveehouderijpro-
dukten. Het produktschap beschouwt deze
maatregelen als een inbreuk op de EEG-
verordeningen. Als ze doorgaan zou dit
volgens het produktschap het begin van
het einde van een gemeenschappelijke
markt voor pluimveehouderijprodukten
betekenen.
Hier en daar zijn wel enkele jongere
krachten uit het oude partijapparaat naar
voren gekomen, zoals Chang Chun-Chiao
en Yao-Wen-Yuan in Shanghai. Beiden
zijn zij nog onder de vijftig en aangezien
de top van nu tegen de zeventig loopt, zou
het best eens kunnen dat zij eens een lei
dende rol in China gaan spelen. Zij we
ten zich niet alleen gesteund door Mao
Tse Toeng, maar ook door Tsjoe-en-kai,
nog steeds de motor van de centrale re
gering.
IN DE LOOP van de culturele revolu
tie heeft premier Tsjoe eens te meer be
wezen een uitnemend tacticus te zijn. Hij
stond achter de revolutionaire koers van
Mao maar wist op het juiste moment aan
de rem te trekken en gecompliceerde si
tuaties te redden. Hij sprong daarbij niet
al te zachtzinnig om met de „jonge re
bellen".
Hij heeft de „Rode Garde" meermalen
de mantel uitgeveegd, omdat zij hun te
genstanders onder de partijfunctionaris
sen hadden geterroriseerd. Letterlijk zei
hij verder: „Rebellen mogen slechts de
rol van bewakers op zich nemen. Zij mo
gen niet zelf gaan ingrijpen. Zij begonnen
zich bijvoorbeeld te bemoeien met het
werk op het ministerie van Buitenlandse
Zaken. Maar hun onervarendheid heeft
onze internationale betrekkingen ongun
stig beïnvloed".
Het is duidelijk dat de 69-jarige Tsjoe
En-Lai een van de leidende figuren in
China zal blijven.
Gezien in de kinderboerderij van
Artis: jong bokje „inspecteert"
vreemde ouwe snurker, hangbuik-
zwijn geheten.
(Van onze speciale verslaggever)
AMSTERDAM. „Ik heb het met
eigen ogen gezien: Biafra is een poel
van ellende. Elke dag sterven er dui
zenden en duizenden mensen. Maar de
schuld ligt niet alleen bij de federale
regering in Lagos, de grote schuldigen
zijn de leiders van de Biafraanse re
bellen". Dit zei ons een Nederlands
zakenman, die enkele dagen geleden is
teruggekeerd van een reis naar Nigeria
en Biafra. In verband met zakelijke
belangen daar wil hij onbekend blijven.
Het gesprek dat wij met hem voerden
vond plaats „ergens in Nederland".
Zijn relaas is behalve op eigen erva
ringen vooral gebaseerd op gesprekken
met zakenrelaties in de beide betrokken
landen.
„De strijd tussen Nigeria en Biafra is
een strijd van de Haussa's tegen de
Ibo's", zegt hij. „Vóór de afscheiding
van Biafra waren er in Nigeria 12
miljoen Ibo's en 48 miljoen Haussa's.
De Ibo's, die een hoger intelligentiepeil
hebben en die werklustiger zijn, wa
ren in het land de baas. Op een gege
ven moment namen de Haussa's daar
geen genoegen meer mee. Zij ontwaak
ten, zij eisten hun deel van de wel
vaart van het land op. Maar de Ibo's
zeiden: Haussa, ga jij maar schoenen
poetsen".
„De situatie is enigszins te vergelij
ken met die in de Verenigde Staten,
waar de negers gelijke rechten eisen.
De Haussa's wilden zich aan deze situ
atie ontworstelen, maar kregen de kans
niet. Daarom is er naar de wapens
gegrepen".
„Het is een strijd van de bezitters
tegen de n iet-bezitters. Achter de rebel-
lenregering van Ojoekwoe staat een
groep groot-grondbezittende Ibo's, die
ten koste van alles, ten koste van
hun onwetende stamgenoten die zij naar
voren proberen te brengen als marte
laars hun wil opleggen aan de hele be
volking van het vroegere Nigeria".
„Zij overdrijven daarbij schromelijk.
Als bij gevechten met de Haussa's tien
Ibo's zijn gesneuveld, maken zij er di
rect tienduizend van. Het doel van de
Haussa's is de Ibo's uit te moorden,
zeggen zij, niets is minder waar. In
Lagos werken, wonen en leven op dit
moment zeker tienduizend Ibo's. On
langs is er in Nederland nog 'n delega
tie van de federale regering in Lagos
geweest. Daar zat een lbo in. Hoe willen
zij dat dan verklaren?"
„De Biafranen en de Nigerianen heb
ben elkaar nodig. De Ibo's die in Ni
geria zitten hebben daar begrip voor.
Het is een onverzoenlijke groep Ibo's
in Biafra die tegen beter weten in de
oorlog wil voortzetten en hereniging van
de twee staten afwijst. De regering,
die zij gevormd hebben, is geenszins
als serieus te beschouwen. Het is een
groep rebellen die een privé-belangen-
strijd voert en duizenden onschuldigen
het slachtoffer laat worden", aldus onze
zegsman, die de mentaliteit van de
Biafraanse leiders vergelijkt met die
van Hitier.
„Aan de ene kant vragen zij hulp,
voedsel en medicamenten, aan de
andere kant weigeren zij die als ze
worden aangeboden door een land als
Engeland, dat wapens aan Nigeria le
vert. Zij maken reclame met de nood
toestand die er heerst. Maar als er
hulp geboden wordt wijzen zij die zelf
weer af".
De toestand in Biafra is op het ogen
blik hopeloos. Overal, waar je ook gaat
sterven mensen van de honger. Het is
een beetje te vergelijken met ons land
in de hongerwinter. Maar er is een
belangrijk verschil. Wij gingen er toen
up uit om koste wat het koste voedsel
te bemachtigen. De Biafraan doet dat
niet. Die is erg apathisch. Als hij geen
voedsel meer heeft gaat hij op straat
liggen om te sterven. Zo zie je overal
mensen liggen die vaak gemakkelijk
nog iets zouden kunnen doen".
„Biafra is een stervend land. De oor
log die het tegen Nigeria voert stelt
niet veel meer voor. Als het nog even
duurt moeten de rebellen de bergen
invluchten. En dan zal een jarenlange
guerilla volgen".
Bij zijn bezoek aan Biafra is de Ne
derlandse zakenman gebleken dat het
land alleen via de lucht bereikbaar is.
De blokkade van de toegangswegen over
zee is zo afdoende dat er geen doorko
men aan is. Een luchtbrug voor het
overbrengen van voedsel en medica
menten naar Biafra is, wanneer de re
bellenleiders er toestemming voor ge
ven, wel mogelijk. De vliegtuigen be
hoeven daarbij niet over Nigeria te
vliegen.
De verzekering van de federale re
gering in Lagos, dat vliegtuigen met
voedsel en medicamenten, die van
het luchtruim boven Nigeria gebruik
zouden willen maken om in Biafra te
komen, ongemoeid gelaten zullen wor
den, is volgens hem betrouwbaar. De
controle van de federale regering over
de troepen is zo groot, dat ongewilde
beschietingen van vliegtuigen voorko
men kunnen worden.
Over de toestand in de door de fe
derale troepen heroverde delen van
Biafra zegt hij: „Die is bepaald goed.
De mensen hebben er te eten, het
leven gaat normaal door. Het is niet
zo dat de haussa's hele dorpen hebben
uitgemoord".
„Nigeria en Biafra zijn bij één ding
gebaat", zegt hij tenslotte. „Dat is
vrede. Die kan er morgen zijn, als de
Ibo's in Biafra begrip opbrengen voor
de eisen van de Haussa's en deze re
delijke eisen inwilligen. Wij hier in
Europa moeten hoe verschrikkelijk
het allemaal ook is de propaganda
die de rebellenleiders maken met de
hongerende Biafraanse bevolking door
zien en Nigeria, dat wil zeggen de
Haussa's en de goedwillende Ibo's,
steunen".
ADVERTENTIE
m. 3 versn.
van 1098,— voor
(Van onze correspondent)
BONN Processen tegen oorlogsmis
dadigers in West-Duitsland vinden niet
zelden een roemloos einde doordat de be
klaagden plotseling te oud of te ziek
blijken te zijn, om verder nog te worden
verhoord. Deze omstandigheid maakt een
punt van voortdurende zorg uit in
kringen van nazi-slachtoffers.
Dezer dagen vond een proces in Mainz
door wel heel bijzondere oorzaak een
roemloos eind. Sinds oktober van het vo
rige jaar staan daar twee leden van de
vroegere N.S.D.A.P., die er van worden
beschuldigd deel te hebben gehad aan de
De man die na een donde
rende ruzie met zijn vrouw
woedend de deur was uitge
lopen en zijn zenuwen tot be
daren trachtte te brengen in
het stadspark, kwam tot de
gruwelijke ontdekking dat hij
op dit tijdstip, tussen licht en
donker, een verdachte figuur
was.
Hij probeerde nonchalant te
lopen met de handen op de
rug, als een natuurminnaar
die een luchtje schept. Maar
er mankeerde iets aan zijn
snelheid. Hij kwam een po
litieman tegen die met de
fiets aan de hand in het park
liep te patrouilleren, en hij
merkte dat de ordebewaarder
hem al uit de verte wan
trouwde. Hij liep nog wat tra
ger, om toch vooral te doen
uitkomen dat hij wandelde.
Maar tegen het moment waar
op hij de politie-agent pas
seerde, had hij onwillekeurig
zijn pas versneld. Dat leek
natuurlijk verdacht. Hij voel
de dat de agent naar hem
omkeek en moest zich met ge
weld beheersen om het niet
eveneens te doen. Later deed
hij het toch, maar toen zag hij
de politieman stilstaan en
naar hem kijken. Hij sloeg
haastig een zijpad in en vroeg
zich vertwijfeld af waarom
een volwassen man in een
schemerig park niet kon wor
den getolereerd als onschul
dig wandelaar, die de een
zaamheid nodig heeft om de
harmonie in zijn ziel te her
stellen.
Hij ging op een bank zitten
en stak een sigaret op. Een
eind verder, aan de andere
kant van het pad, zat een
paartje op een bank, dicht bij
een alsof het slechts eén heel
dik persoon was. Toen het
vuur van zijn lucifer oplicht
te, weken de twee schielijk
uiteen en enkele ogenblikken
later stonden zij op en gingen
heen.
Aan het eind van Ijet Pad
dook een vrouwenfiguur op,
haastig stappend met twee
welgevulde tassen aan weers
kanten. Zij kwam in zijn rich
ting. Het gloeiend einde van
zijn sigaret trok haar opmerk
zaamheid, want zij vertraagde
haar stap, tot zij bijna stil
stond. Tlij bleef doodstil zit
ten, alsof de vrouw een vogel
was die hij niet wilde doen
opschrikken door een ver
dachte beweging. Zij deed nog
enkele stappen, keerde toen
resoluut om en sloeg een zij
pad in.
Er kwam een eigenaardige
gedachte bij de man op. Hij
bedacht dat niemand zich aan
hem zou storen of angst voor
hem zou hebben, als hij hier
zo» zitten met zijn arm om
een meisje heen. Hij overwoog
de mogelijkheid om een eta
lagepop te kopen en die mee
te nemen, want het kwam niet
bij hem op om ontrouw te
zijn. Hij had niet zo vaak ru
zie met zijn vrouw, maar zelfs
als hij hartgrondig boos op
haar was dacht hij niet aan
anderen.
Er dook een zwarte scha
duw op uit de struiken en het
volgend moment sprong een
kleine poedel tegen hem op.
H(j aaide het dier, dat over
vloeide van beweeglijke
vriendschap en zich kronkel
de van hartelijkheid. Op
enige afstand klonk een lok
kend gefluit. De hond keek in
de richting van het geluid.
maar vond zijn nieuwe ken
nis belangrijker en bleef waar
hij was.
De man op de bank bleef
hem strelen en zacht] es toe
spreken. De poedel luisterde
spelenderwijs en beet vriend
schappelijk in zijn hand. Even
later sprong hij op de bank
en wrong zijn kop onder de
arm van de man door.
Het gefluit klonk nu dicht
bij en er kwamen voetstappen
over het grint in de richting
van de bank. De eigenaar van
de hond was een oudere man
met wit haar, dat sterk op
lichtte in het duister.
De hond sprong op zijn baas
toe en kreeg een reDrimande
voor zijn ongehoorzaamheid.
„Ik heb hem even bezigge
houden", zei de man op de
bank vriendelijk. „Hij was bij
zonder aardig tegen me".
De eigenaar van de hond
lachte kort en liet zich met
een zucht van vermoeidheid
op de bank zakken.
„Hij is aardig voor iedereen
die het goed met hem meent",
zei de oudere man, terwijl hij
de poedel aan een riem vast
maakte. „Hij is nog te jong
om achterdochtig te zyn"
De andere man vond in die
opmerking een gerede aan
leiding om iets te zeggen over
de achterdocht van de men
sen in het algemeen, en zon
der dat hij het eigenlijk wilde
vertelde hij de eigenaar %?an
de hond hoe hij dacht over
allerlei dingen in het leven
En hij bekende waarom hij
hier zat en hoe ongemakke
lijk hij zich voelde.
De oudere man knikte met
een glimlach.
„U hebt gelijk", zei hij. „Een
man die op dit uur alleen in
het park loopt, is verdacht.
De mensen denken altijd in
traditionele patronen. Zij
lezen in de kranten dat in
donkere parken meisjes wor
den aangerand. Iedere niet al
te oude man die alleen door
een donker park dwaalt, is
voor de goegemeente een la
tente aanrander. Een man die
zich midden in de nacht haas
tig op een fiets door een
buitenwijk spoedt met een zak
achter op zijn bagagedrager,
is een inbreker. Een man die
door een overvol warenhuis
wandelt en bij toonbanken
van dameslingerie of corsages
stilstaat, is een zakkenroller.
Een vent die aan de water
kant zit zonder aanwijsbare
reden, is een gluurder. Ga zo
maar door. Het is afschuwe
lijk om het te zeggen, maar er
zijn onschuldige vermaken en
ontspanningen die voor een
zame mannen taboe zijn. De
publieke mening denkt aHijd
aan misdaden en boosaardige
oogmerken, maar altijd vol
gens vastgestelde patronen.
Wie daarin past, is verdacht".
De andere man vertelde
toen van zijn idee, om met een
etalagepop in een innige om
helzing te gaan zitten. Zij
moesten beiden hartelijk
lachen.
„Toch zit er iets in", zei de
oudere man na enig naden
ken. „Weet u wat mij op dit
uur tegen iedere verdenking
beschermt? Mijn hond. Wie
een hond uitlaat, heeft een
argument".
„Het is een soort mimicri",
ging de man verder. „Men
heeft in iedere situatie een
hulpmiddel nodig om de aan
dacht af te leiden. Ik kan mij
voorstellen dat ik uren aan de
oever van een rivier zou kun
nen zitten. Het zou lijken dat
ik vrijende paartjes wilde be
gluren Weet u wat ik doen
zou als ik dat zou willen? Ik
zou een hengel meenemen"
„Maar dat is absurd!", riep
de ander uit. „Het is een hy
pocrisie van de laagste soort.
Een laffe onderdanigheid aan
het menselijk opzicht, aan de
dictatuur van de kwaadspre
kende gemeente".
„Toch zou ik u willen aan
raden een hond te kopen", zei
de oude man grinnikend. „Het
gaat om uw eigen rust. V/eet
u hoe ik de oorlog ben door
gekomen? Geen enkele last
heb ik gehad. Dwars door raz
zia's en straatcontroles heen,
met volle tassen zwart ge
kocht voedsel, met clandes
tiene blaadjes, nooit heeft een
mof ook maar de minste aan
dacht aan me besteed".
„Met een hond?", vroeg de
ander.
„Nee. Dat middeltje werk
te in die situatie niet vol
doende. Ik had er wat anders
op bedacht. Ik maakte me on
zichtbaar".
„Bij wijze van spreken"
veronderstelde de andere
man.
„Bij wijze van spreken, ia"
zei zijn metgezel. „Ik heb" de
hele oorlog door een oude
PTT-pet gedragen".
Hij streelde zijn poedel en
stond op.
„Een mens moet soms een
eigen, eenvoudig ideetje heb
ben", zei hij ten afscheid. ..Die
etalagepop van u is te inge
wikkeld. Neem voortaan uw
vrouw mee".
moord op ongeveer 3.000 joden en zigeu
ners, voor hun rechters.
De voorbereidingen duurden jaren. Tot
nu toe kostte het proces tegen Rudolf
Werner en Leopold Windisch de West-
duitse belastingbetalers al meer dan een
half miljoen DM.
Het werd deze week voor nietig ver
klaard. De oorzaak was ditmaal een tele
foonleiding, die de president van het
landsgerecht van de rechtszaal naar zijn
kantoor had aangelegd, zodat hij de gang
van zaken tijdens het proces kon volgen.
Landsgerichtpresident dr. Max van de
Sand is naar men in Mainz vertelt een
hartstochtelijk knutselaar, die thuis met
elektrische treinen speelt. Het is echter
verboden om de gang van zaken in °en
Duitse rechtszaal anders dan in de rechts
zaal zelf in openbaarheid mee te maken.
De rechters wisten van deze telefoon
draad af. De verdedigers van Werner en
Windisch hoorden er toevallig van in het
belendende café. Ze probeerden ontelbare
malen met behulp van de telefoondraad
het proces te torpederen. De rechters
wezen de verzoeken van de hand omdat
deze niet aan bepaalde termijnvereisten
zouden hebben voldaan. Tenslotte was het
schandaal zo groot geworden, dat de
rechtbank besloot door een ander col
lege te laten beslissen of het proces hoor
moest gaan. Dit college besloot dat het
proces moest worden opgeheven.
Waarschijnlijk wordt het nieuwe proces
nu gesplitst. Werner is namelijk ziek ge
worden en ligt in de Mainzer universi
teitskliniek. Hij kan een proces nu niet
meer volgen. Met ^Windisch zal men min
der moeite hebben. Hij gedraagt zich wel
iswaar als een clown, maar is gezond.
LONDEN (Reuter) De Britse mi
nister van Financiën vindt, ambtshalve,
de mini-mode niet prettig. Hij ziet na
melijk de omzetbelasting van 12,5 per
cent zijn neus voorbijgaan wanneer de
jurken korter zijn dan 61 centimeter.
Zij worden dan als kinderkleding be
schouwd en deze is van belasting vrij
gesteld. De minirokken zijn echter aan
zienlijk korter en de belastingautori
teiten voeren nu besprekingen met de
kledingindustrie over een mogelijke
aanpassing van de tarieven aan de ver
anderde mode.
(Van onze correspondent)
AMSTERDAM. Aan boord van het
Griekse schip „Capetan Georgos" is
woensdag in de Amsterdamse Coenhaven
bbrand ontstaan. Het schip was gela
den met palmpiten. Het vuur kon door
de brandweer snel worden geblust.
De brand is waarschijnlijk door broei
veroorzaakt.
