w ai nrm
HAAR JOURNAAL
PANDA EN DE SUPERSCHAT
POLLE, PELLI EN PINGO
ENGEL
ngestipt
r
Italiaanse couturiers binden zich nog niet
aan vooroorlogse mode
Drie mensen verdronken
Husqyarna
Meer Nederlanders
goedkoop naar
Australië
9
DONDERDAG 18 JULI 1968
Feuilleton door
JAMES GOLDMAN
Twiggy trouwt
met manager
E migratie
<£2
KWALITEIT UIT ZWEDEN
Kees Stip
De matras
waarop U
wérkelijk
uitrust!
Van
DRAKA.
Kerkelijk nieuws
visioen!
lachen
UH91
54)
Hij zwom op zijn zij, met zijn rug
naar de boot, toen Hannah in het
water dook. Hij draaide zich snel om
toen hij de plons hoorde en herinner
de zich plotseling dat er in de Grote
Oceaan haaien waren. Hij stond op
hét punt om hulp te roepen toen haar
hoofd een paar meter verderop boven
kwam.
„Hallo".
„Ik dacht dat er haaien waren".
Hij glimlachte opgelucht en verge
noegd, en vroeg zich af of het mo
gelijk was tegelijkertijd een vrouw
te kussen en te watertrappen.
„Haaien maken niet zo'n plonzend
geluid".
„Wat dan?"
„Hun vin veroorzaakt een soort
ruisend geluid. Swsj, swsj". Het ge
luid hield aan swsj, swsj. Waldorf
slikte moeilijk. „Dat doe jij toch
niet?"
„Wat doe ik niet?" En toen hoor
de ze het ook.
Ze draaiden zich beiden in de rich
ting van het geluid en gilden tegelijk.
Daar was het ding. Dun en mes
scherp sneed het door het water.
Waldorfs stem klonk als een gegrom.
„Ga naar de boot".
„En jou hier laten?"
„Ga in Godsnaam". Het ding kwam
recht op hen af. Het water siste. Er
was geen tijd om te ontsnappen;
voor geen van beiden. Hij dacht dat
hij flauw viel. Hij wist niet wat hij
moest doen. Hannah, die zich nu vlak
achter hem bevond, liet een soort
snikkend geluid horen. Ze huilde
niet. Ze was boos, woedend op welke
godheid dan ook die dit had bedacht.
Waldorf voelde het ook zo. Hij bal
de een vuist. Daar was het ding, vlak
voor hem. „Vervloekt rotding", gilde
hij en haalde uit terwijl hij omhoog
kwam in het water. Zijn vuist miste
het doel maar zijn arm raakte het
bij het voltooien van de beweging.
Het veroorzaakte een hol geluid, als
of je tegen een buis in een tunnel
sloeg. De pijn schoot omhoog door
zijn schouder. Hij deed met zijn an
dere hand een greep naar het ding en
hield het vast. „Ik keel hem", zei hij
hijgend en kneep.
„Waldorf Het is een periscoop".
„Je bent gek", siste Waldorf Maar
ze was niet gek.
De onderzeeër scheen nauwelijks
vaart te hebben. Ze zagen het glazen
oog ronddraaien, zich oriënteren en
instellen op hun boot. Ze hielden zich
beiden vast aan de schacht.
„Hoe staat het met je arm?'
„Gevoelloos. Ik weet het niet".
„Wie zijn het, denk je?"
„De communisten; dat moet wel".
„Welke? De Chinezen of de Russen?"
„Wie zal het zeggen. Goeie God,
hij komt omhoog". Om hen heen be
gon het water te borrelen.
„Hebben ze ons gezien?"
„Hopelijk niet". Ze zagen verlamd
de punt van de toren boven water
komen.
„Waldorf Wat moeten we
doen?"
Hij zou het wel weten. Dat zou
iedereen die een haai een stomp gaf.
Hij had erop gerekend dat zij een
idee had.
„Ons verbergen, denk ik. Hierlangs
naar achteren". Hij zwom geruisloos
langs de zijkant van de opduikende
onderzeeër. Ze volgde. Plotseling
hield het geborrel op en was alles
stil. Toen klonk er gerammel en het
geluid van zware bouten die werden
losgedraaid en verwijderd. Dobbe
rend en watertrappend in de scha
duw van de grote onderzeeër, keken
Zie toe.
De maan verschool zich achter een
lichte bewolking, maar er was vol
doende licht om iets te kunnen zien.
Ze zagen het luik opengaan. Er ver
scheen een gestalte die hun vaag be
kend voorkwam. Gevolgd door een
zeer bekende gestalte.
De eerste sprak. „En nu, meneer?"
Een Amerikaan. Ze kenden zijn stem
niet.
„We gaan er aan boord". In die
stem kon je je niet vergissen. Het
was Blane. „Het bevalt me niet, Bob
by. Ik heb het gevoel dat we beetge
nomen zijn. Laten we dat eens gaan
uitzoeken."
„Ja, meneer". De studentikoze jon
geman verdween. Daar stond Blane;
afgetekend tegen de nachtelijke he
mel als een totem op een totempaal.
Er verstreek een halve minuut. Toen
was de student weer terug, gevolgd
door twee mannen die een opblaasba
re boot droegen. Samengeperste lucht
siste en de boot begon vorm te krij
gen.
Ze konden de bevelen die Blane gaf
niet verstaan, maar in een oogwenk
was de boot onderweg en roeiden de
twee mannen over de vijftig meter
water die de beide boten scheidde.
Waldorf begon te vermoeden dat ze
niet ontdekt waren. Toen Blane sprak
wist hij het zeker. „We zullen Welles
niet vinden, Bobby. Alleen maar die
twee Amerikanen van hem. Bepaalde
listen zijn zo oud dat ze weer nieuw
worden. Ga naar beneden en stel je in
verbinding met de plantage. Zeg dat
ze de veiligheidsmaatregelen moeten
verscherpen. Ze zullen vannacht pro
beren Guerrera te pakken te krijgen".
„Ja, meneer". Bobby verdween. Bla
ne schudde zijn hoofd ën begon te ijs
beren. „Christus, misschien hebben
ze gelijk dat ze me willen pensione
ren". Hij sloeg met zijn vuist op zijn
open handpalm. Hij bleef staan en
keek op toen de enterploeg met ge
trokken revolver aan boord sprong.
Geluidloos verkenden ze snel het
dek en de stuurhut. Daarna slopen ze,
terwijl de een de ander dekte, de ka
juit in en verdwenen uit het gezicht.
Hannah telde de seconden. Er ver
streken er niet meer dan dertig.
„Niemand thuis", riep een lid van
de enterploeg.
„Wat?" Blane scheen verbaasd te
zijn.
„Niemand aan boord. Twee stapel
tjes kleren, meer niet".
„Wat? Zijn ze gaan zwemmen?"
Blane schudde zijn hoofd.
„Daar ziet het naar uit."
„En verder? Nog iets gevonden?"
„Meneer". Het was Bobby. Hij
kwam met een sprong op het dek.
„Geen antwoord, meneer."
„Wat zeg je?"
„De plantage antwoordt niet."
Te laat. Ze hadden hem beetgeno
men. Welles had nu Guerrera. Blane
bulderde naar de boot. „Kom als de
bliksem terug."
„Een ogenblik", klonk het terug
van de boot. „Pete zit in de kajuit de
brandkast open te maken."
„Wat doet hij?" Blane verstijfde en
zijn stem klonk schor.
„We hebben de combinatie gevon
den en we dachten dat we
„Laat hem daarmee ophouden!"
(Wordt vervolgd)
(Door onze moderedactrice)
ROME De 1940-lijn, die de Ita
liaanse modevorsten voor de ko
mende winter hebben gepland, is
er tijdens de shows van de afge
lopen dagen niet zo heel erg uit
gekomen.
De mantelpakjes met hun lange
getailleerde jasjes waren zowat de
enige creaties, die de vooroorlogse
modellen wat benaderden.
Ook woensdag waren zwart, wit,
beige en kastanjebruin de favo
riete modekleuren.
Frederico Forquet, bij wie de
Griekse koningin Annemarie haar
kleren laat maken, probeerde de
modelijn aan te houden met getail
leerde mantelpakjes, jurken met
aangeknipte mouwen en capes,
waarvan de zomen alle iets over
de knie kwamen. Forquet garneer-
Iiaute couture voor kinderen bij Zi-
gone. De jurk en het pakje zijn ge
maakt van meubelvelours en gegar
neerd met gordijnpassementen.
de zijn creaties met brede leren
ceintuurs, die bij de avondkleding
met imitatie-parelsnoertjes waren
bestikt.
WAREN DE SCHOUDERS bij Forquet
vrij breed, Sarli, een jonge modeont
werper uit Napels, hield een zeer slank
silhouet aan. Geraffineerd waren zijn
wijde, schuingenomen geruite mantels,
die met een effen grijze baan langs
de taille en de zomen waren gegar
neerd.
Emilio Schubert, de man die eens
wereldberoemd was, omdat hij de
bruidsjapon en talloze statiegewaden
voor ex-keizerin Soraya maakte, keek
bij het ontwerpen van zijn wintercol
lectie niet op een knoopje. Hij voorzag
namelijk ook zijn linkermouwen en
zelfs de zijnaden van knoopsluitingen.
Op zijn shows waren voorts mantel
pakjes te zien waarvan lange jasjes
een trapvormige overslag hadden. Voor
's avonds ontwierp hij dramatische ge
waden, die door een overdaad aan bro
kaatborduursels wat operette-achtig
aandeden. Zijn mannequins droegen
hierbij fluwelen haarbandjes met daar
aan bevestigd de oorwarmers van wit
en zwart bont.
IN ROME WORDEN zelfs de kinde
ren niet door de couturiers vergeten.
Zigone ontwierp een collectie voor
kleuters tussen 3 en 10 jaar. De jon
gens en meisjes paradeerden in ve-
lours-paarse pakjes met witte kanten
kousen en zwarte lakschoentjes over
het plankier. Het was een zeer fraai
geheel, vooral voor trotse moeders, om
naar te kijken. Maar Zigone's keurige
kindercreaties zijn totaal ongeschikt
om in te spelen.
Tiziani tenslotte combineerde drie
kwartmantelpakjes met charleston-rok
ken, dat alles van zwarte en witte wol.
Zijn mannequins droegen hierbij, even
als bij zijn grijze geruite mantels bij
na twee meter lange shawls met een
aangezet mutsje.
'S WERELDS MEEST toonaangeven-
le herenkledingontwerper Angelo Litri-
co, heeft zijn eerste wintermantel,
een exemplaar van antracietflannel
met een zwartfluwelen kraagje al ver
kocht. En wel aan de Zuidafrikaanse
chirurg Dr. Barnard.
Litrico, een Zuiditaliaanse vissers
zoon, de oudste van 24 kinderen, die
het tot kleermaker van wijlen presi
dent Kennedy, oud-premier Kroetsjjev
en vele tientallen andere vorsten en
staatslieden bracht, is er niet zo van
onder de indruk. In zijn atelier liet hij
woensdag vlak voor zijn vertrek naar
Joego-Slavië, waar hij een aantal kos
tuums voor president Tito gaat maken
olijfgroene dubbelknoops colberts zien,
die hij binnenkort tijdens een strikt
besloten show in Porto Ercole aan
prins Bernhard, die al zijn pakken
door hem laat maken, zal tonen.
LONDEN. Mannequin Twiggy,
echte naam Lesley Hornby, heeft
woensdag bekendgemaakt dat ze van
plan is haar manager te trouwen. Dat
is de 28-jarige „Justin de Villeneuve",
wiens echte naam gewoon Nigel Da-
vies is.
Het plan werd bekendgemaakt on
middellijk nadat het huwelijk van de
heer Davies, dat negen jaar had ge
duurd, met de 31-jarige mevrouw Pa
mela Davies ontbonden was.
„Justin" zal over drie maanden vrij
zijn om met Twiggy in het huwelijk
te treden.
DEN HAAG. Uit cijfers van de afde
ling immigratie van de Australische am
bassade blijkt dat van juli 1967 tot juli
1968 2700 Nederlanders naar Australië zijn
geëmigreerd. In de 12 maanden daarvóór
was dit aantal 2000.
Deze toeneming van de emigratie naar
Australië is volgens de ambassade een
gevolg van enerzijds de gezonde econo
mische toestand in Australië en ander
zijds de lage passage tarieven: 100,- voor
personen boven 19 jaar (kinderen gratis).
21. Kapitein Jorissen slaagde er in om het rubber
bootje op te blazen en te water te laten zonder dat ie
mand het merkte.
„Ha.prevelde hij, terwijl hij in het vlotje klom.
„Deze keer zal ik dan toch weg kunnen komen, zon
der dat het knaapje Panda me hindert met zijn las
tige drukte. Het is toch aardig om te zien hoe keurig
recht hij stuurt en hoe luid hij de schroef in het water
laat slaan. Dat zal elk geluid van mijn terugtrekken
bedoezelen.
Zo mompelend maakte hij het touw los waarmee hij
nog aan het schip verbonden was en daardoor bleef
hij zacht deinend in het kielzog van het snel ver
dwijnende vaartuig achter.
„Vrijheid.sprak de gezagvoerder tevreden tot
zichzelf.
,floe kostbaar! Wat een geld heb ik nu niet om
te potverteren. Maar ik heb er hard voor moeten
werken. „Eens kijken.een-duizend.twee-duizend
drieduizend.
Al geld-tellend bleef hij achter, en met elk bankbil
jet werd zijn stemming er beter op. Aan Panda en
Bill Dollar, die een onbekende toekomst tegemoet gin
gen, dacht hij niet meer.
2EER08, weet JU 6EEN60ED
MIDDELTJE TE6EN SLAPER
LOOSHEID?,
IK WEET NIET EENS WAT SLAPE
LOOSHEID IS». MAAR 2E ZÊÖ6EN
DAT 6YMNASTIEK HELPT', i
20 JA... EN MAAR D00R6AAN,)
NET 20 IAN6 TOT JE IN SLAAP j
VALTl
C'PIB
814 2EER08 WERKT HET
IN ELK 6EVAL PRIMA'.
FORMERUM. De 18-jarige Jouke
Stapert uit Sint Annaparochie is woens
dag in zee bij Formerum op Terschel
ling verdronken. Twee andere jongens,
met wie hij ondanks de waarschuwing
van de strandwacht ver in zee was ge
gaan, konden slechts met moeite het
ADVERTENTIE
Dealer voor Haarlem
en omstreken
Grote Houtstraat 181. Tel. 1 44 44, Haarlem
UW ADVISEUR VOOR EN NA DE KOOP
strand bereiken. De strandwacht en een
helikopter van de vliegbasis op Terschel
ling hebben tevergeefs naar de jongen ge
zocht.
CALLANTSOOG. Gisteren is bij
Callantsoog de 37-jarige Duitser J. H.
Wittenberg uit Essen verdronken, nadat
hij getracht had zijn 17-jarige dochter uit
zee te redden. Zijn vriend en zwager
wierpen vanaf het strand een reddingslij n
naar het meisje toe, die zij wist te grij
pen. Het meisje is naar het ziekenhuis
gebracht in Den Helder.
Een halve kilomter ten noorden van
Callantsoog is ongeveer op het zelfde tijd
stip een 50-jarige Duitser door de red
dingsbrigade uit zee gered. Hij is ook
naar het ziekenhuis vervoerd.
COLIJNSPLAAT. Gisteren is in de
Oosterschelde het stoffelijk overschot op
gevist van de 10-jarige Emil Ullrich uit
het Duitse Bocholt. Het jongetje werd se
dert 5 juli vermist. Hij was toen met een
rubberboot afgedreven. De boot werd die
zelfde dag nög gevonden. De knaap was
met een oom en tante op vakantie.
Uevoetens van oprechte eerbied ver
vullen mij jegens staatssecretaris
Grapperhaus van Financiën, die een
werkgroep heeft ingesteld om de belas
tingformulieren niet alleen duidelijker
te maken, maar ook hoffelijker. Welis
waar wordt de belastingplichtige op de
tegenwoordige biljetten niet direct
uitgescholden, maar zolang hem niets
wordt kwijtgescholden heeft hij weinig
reden om te geloven, dat de fiscus
een heer is van nobele gebaren en
fijne manieren.
Hoe ver de staatssecretaris van plan
is met zijn hoffelijkheid te gaan, laat
zich vermoeden uit het feit dat de
werkgroep anderhalf jaar de tijd heeft
gekregen om te werken aan de juiste
formulering. Nu wij eenmaal weten
dat de fiscus beleefd gaat worden,
lijkt het echter bijna onbeleefd ons
daarop zo lang te laten wachten. Bij
wijze van renteloos voorschot sugge
reer ik de staatssecretaris daarom, de
bestaande formulieren zo spoedig mo
gelijk vergezeld te doen gaan van een
begeleidend schrijven dat het gebrek
aan hoffelijkheid op bevredigende wij
ze overbrugt. Bij een aangiftebiljet zou
de tekst bijvoorbeeld kunnen luiden:
„Hooggeëerde heer. Hierbij verstout
ik mij Uedele een aangiftebiljet toe
ruimten u in staat stellen enkele aan
tekeningen te maken betreffende de
door U in het afgelopen jaar genoten
inkomsten. Wat mij de moed daartoe
geeft is de hoop dat Ued. behoort tot
de bevoorrechten aan wie de wet toe
staat een bijdrage te leveren tot de
opbloei van 's lands financiën. Ik smeek
u zoveel vertrouwen in mij te stellen
dat gij bereid zijt mij uw notities ter
inzage af te staan. De postbode heeft
opdracht ze op staatskosten bij mij te
bezorgen.
Mocht Gij in de jammerlijke om
standigheden verkeren dat het recht tot
belastingbetalen U onthouden is door
dat Gij onder de belastingvrije voet licit
heb dan niettemin de goedheid mij de
stukken te doen toekomen, opdat ik
kan bezien wat ik voor U kan doen.
Ik mag U wel toevertrouwen dat dit
niets is, want ik ben een klein manne
tje en word ook maar gestuurd. Mocht
uw inkomen echter bevredigend zijn,
dan staat het voltallige kabinet tot uw
beschikking om na te gaan wat er met
uw geld voor anderen gedaan kan wor
den.
In de ietwat lompe stijl waarin dit
verouderde biljet gesteld is de over
heid wil U niet zwaarder belasten door
nieuwe biljetten te laten drukken voor
dat de oude op zijn wordt op de
laatste bladzijde van U verlangd dat
Gij zult verklaren alles zonder voorbe
houd naar waarheid te hebben onder
tekend. Wees ervan overtuigd- dat deze
onhandige formulering niet bedoeld is
als teken van wantrouwen. Integendeel
Maar het is nu eenmaal zo dat de
vragen die op het aangiftebiljet over
uw financiële toestand worden gesteld
zo hogelijk onbeschaamd zijn, dat zij
U zouden kunnen verleiden een onbe
schaamd hoog inkomen op te geven. Doe
dit niet. Wees nederig als degene die
deze smeekbede tot U richt. Vertrouw
uw dienaar. Hij zal Uw vertrouwen
niet beschamen".
(P.S. Nog één vraag. In welke ge
vangenis wenst u uw straftijd door te
brengen
ERiENTlE
Geref. Kerken
Beroepen te Grootegast c.a. C. Zeeman,
kand. te Marken.
Bedankt voor Badhoevedorp H. J. Ba-
vinck te Heemstede.
06 VISSER WAS TG
VERWARD OM EEN
DU/DEMKE BESCHRIJ-
V/M6 76 6GVEN VAN
HET GEHEIMZINNIGE
ONDERWATER-WEZEN
VAT HU 6EZIEN ZOU
HEBBEN!
SLECHT NIEUWS
VOOR ONZE
BUSINESS'
KWATSJ! WAAR
SCHIJNLIJK EEN
MOERASGAS-1
EEN DUIK NEMEN
'OM DIT ZAAKJE UIT
TE VISSEN!
HG, DAVY, WAAR
OPNIEUW /SEREEN
GfHEZèUóE V6RSCHU
NIN6 GEZIEN IN DE ZEE
BIJ DE JACHTHAVEN VAN
DAVY JONES.
GA JE NAARTOE
ahimuwv
pa,
W "TlT/7
ft
1191. De geleerde vader van Albertina
kwam binnenstuiven in een wolk van
sneeuwkristallen.
„Wat is er gebeurd? Waarom werken de
machines niet? Waarom doet de bel het
niet? Waarom.
Hij keek naar de bel en hoefde verder
niets te vragen.
„Ah.een zakdoek om de klepel. Daar
om luidde de klok niet. Daarom is alles
mislukt. Maanden werk in één keer teniet
gedaan. Maar ik zal de schuldige schurk
schrikbarend straffen!"
Waar de man het zo gauw vandaan haal
de wist Bram niet, maar eensklaps ver
scheen er een raar soort geweer in de hand
van de geleerde. Hij laadde de proppen
schieter met ijspegels en riep: „Kom voor
de dag, verrader! Ik ben door het dolle.
Ik ben nu tot gemene dingen in staat.
Kom te voorschijn, als je durft".
Bram durfde veel maar vond het toch
maar beter om nu niet tevoorschijn te
komen. Lang zou het niet duren of hij zou
worden ontdekt.
