Eredoctoraat bekroont
gigantische arbeid
Mr. O. W. v. Ewijk, vernieuwer
van ons burgelij k recht
Werk van
vijftien
jaren
HAAR JOURNAAL
SCHRIJVÈNDELEZERSSCHRIJ
♦karnemelk*
lekkere, koele,
slanke, witte
♦dorstlesser*
Courrèges grootmeester van
Franse haute-couture
Capuchonmantels
favoriet bij
Bohan van Dior
VRIJDAG 26 JULI 1968
A anpassing
invoering is
Kinderspel
(Vakantievreugde)
Jubileum 322-squadron
Naturisten
Open papierbakken in
kinderboerderij
Voorprogramma van
Muggenronde
Verkeersbandieten
Diefstal van honden
Mars der hongerigen
(Van onze correspondent)
DEN HAAG. Mr. O. W. van Ewijk,
hoofd van de stafafdeling wetgeving
nieuw burgerlijk wetboek van het mini
sterie van Justitie, houdt zich al bijna
vijftien jaar lang bezig met een van de
meest veelomvattende opdrachten, welke
men in dit aan wetten en verordeningen
zo rijke Nederland kan verstrekken: de
algehele herziening van het Burgerlik
Wetboek, het burgerlijk recht. De senaat
van de Leidse universiteit heeft die gi
gantische arbeid van de Wassenaarse ju
rist gehonoreerd met een eredoctoraat in
de rechtsgeleerdheid, dat op 16 septem
ber zal worden uitgereikt.
Mr. Van Ewijk wentelt een groot deel
van deze eer af naar de man, die in 1947
met de vernieuwing van het B.W. begon:
prof. mr. E. M. Meyers. Deze eminente
deskundige op het gebied van het burger
lijk recht zou zijn werk echter niet vol
tooien. Hij overleed in 1954. Sinds die tijd
werkt mr. Van Ewijk dagelijks aan de
herziening van honderden 120 jaar oude
rechtsregels, die in de loop van de tijd een
bron van zekerheid voor personen en za
ken werden.
De redactie van het Burgerlijk Wet
boek is echter zo drastisch gewijzigd, dat
een volstrekt nieuw Burgerlijk Wetboek
tot stand is gekomen. Dat houdt overigens
niet in, dat het burgerlijk recht radicaal
verandert.
Mr. Van Ewijk zegt hierover: „Verre
weg de meeste punten van het oude B.W.
uit 1838 hebben wij kunnen handhaven.
Slechts op enkele gebieden hebben wij de
inhoud van het recht aan de ontwikke
lingen moeten aanpassen. Een van die
veranderingen betreft een ingrijpende
verbetering van de rechtspositie van on
echte kinderen. Volgens de nieuwe regels
krijgt het kind, wanneer de moeder later
huwt, in het nieuwe gezin een volledige
rechtspositie. Tot dusver was dat niet al
tijd het geval, waardoor er geen enkele
band tussen het kind en de vader kon ont
staan."
Een onuitputtelijke bron voor de ver
nieuwingen in het burgerlijk recht is de
rechtspraak. „De rechtspraak toetst im
mers steeds de afzonderlijke rechtsregels
aan de actualiteit en geeft er dan een
interpretatie van. Via de rechtspraak heb
ben we zo een uitstekend beeld gekregen
van de veranderde gewoonten en gewij
zigde opvattingen in bepaalde gevallen",
aldus mr. Van Ewijk.
De lijst van uitspraken van de Hoge
Raad, de jurisprudentie, is dan ook voor
een belangrijk deel in het nieuwe Bur
gerlijk Wetboek verwerkt. De grote rol
van de rechtspraak in de aanpassing van
het recht is uiteraard ook van belang ge
weest bij de samenstelling van de staf die
aan het nieuwe B.W. werkt en heeft ge
werkt. Vrijwel alle leden hebben met de
praktijk van het recht te maken. Eén
van hen is mr. F. J. de Jong, de vice-
president van de Hoge Raad.
Zelf heeft mr. Van Ewijk tot 1946
„praktijk opgedaan". Na zijn doctoraal
in Leiden is hij naar Nederlandsch-Indië
gegaan als advocaat en procureur. Voor
dat hij tijdens de Japanse bezetting in
een interneringskamp kwam, werkte hij
in Makassar en Semarang. Na de bevrij
ding wilde hij aanvankelijk terug naar de
advocatuur, maar later accepteerde hij
een aanbod om vanuit Den Haag het con
tact tussen het recht in Nederland en in
Indië te onderhouden.
In 1949 trad mr. Van Ewijk in dienst
van de Republiek Indonesië en was hij
een jaar lang als hoofd van de afdeling
juridische zaken van het Hoge Commissa
riaat in Nederland nauw betrokken bij
de totstandkoming van het Indonesisch
recht.
Daarover zegt hij: „In het begin heeft
Indonesië ons recht vrijwel geheel over
genomen Nu pas heeft zich daar lang
zamerhand een eigen recht ontwikkeld.
Dat betekent echter niet, dat de Neder
landse invloed is verdwenen. Er ontstaat
juist steeds meer contact tussen Indone
sische en Nederlandse rechtsgeleerden
Wat dat betreft kan het onlangs gesloten
cultureel verdrag een stap in de goede
richting zijn."
Na zijn Indonesische tijd werd mr. Van
Ewijk raadsadviseur van het ministerie
van Justitie. Kort daarna volgde hij de
overleden professor Meyers op.
Is het geen onbegonnen werk om vijf
tien jaar te werken aan een nieuw recht,
dat tijdens die aanpassing alweer aan het
verouderen is?
„Dat valt wel mee", zegt mr. Van Ewijk
Het recht is minder statisch dan de
meeste mensen denken. Veel regels zijn
nog onverminderd van kracht. Bovendien
is een deel van het burgerlijk recht in de
loop der jaren in afzonderlijke wetten ge
regeld en aangepast."
Een moeilijk punt in de vernieuwing van
het B.W. is vooral de invoering. Mr. Van
Ewijk: „Dat vergt veel tijd. Niet alleen
zal men alle bestaande wetboeken aan de
nieuwe grondregels van het burgerlijk
recht moeten aanpassen, maar bovendien
zullen alle rechtsgeleerden op het nieuwe
B.W. moeten „overschakelen". Bij oude
re juristen is dat nogal moeilijk. Oude
ren zijn niet meer zo gemakkelijk bereid
en in staat om jarenlang gevestigde juri
dische zekerheden te laten vallen. Bij de
jonge generatie gaat dat veel soepeler.
Tijdens colleges en in veel studieboeken
wordt nu al met de nieuwe regels re
kening gehouden. Er is op dit moment
zelfs geen boek meer, dat het herziene
B.W negeert. Dat vergemakkelijkt de
overgang aanmerkelijk".
Vijftien jaar leven en werken met één
kolossale opdracht: een nieuw burgerlijk
recht. Wat doet iemand, die zó lang en
zó intensief met één onderwerp bezig is
geweest, nu die opdracht bijna is vol
tooid, nu reeds zes van de negen delen
van het B.W. in parlementaire behande
ling zijn?
Mr. Van Ewijk weet het niet.
Eén ding weet hij echter wél zeker
na vijftien jaar hard werken: Er komt
eens opnieuw een commissie die het Bur
gerlijk Wetboek wéér zal moeten her
zien
(Door onze moderedactrice)
PARIJS Door zijn wintercol
lectie verspeelde Bohan de naam
van Dior als het toonaangevende
Parijse modehuis aan André Cour
règes. Courrèges, een Bask, die een
paar jaar geleden naar Parijs
kwam, op een bovenetage een eigen
couturehuis begon en door zijn as
tronautenmode in één slag beroemd
werd, lanceerde vlak na Dior kleu
rige wintercreaties met zo'n ge
weldige allure, dat zelfs Yves
Saint-Laurent, die volgende week
de Parijse modemarathon besluit,
hem niet naar de kroon zal kunnen
steken.
„HET IS DEZE winter chic om er
niet duur uit te zien", zei couturier
Mare Bohan van Dior gisteren na af
loop van zijn show, en iedereen zweeg
beleefd. Het is nu eenmaal niet netjes
om in het met grijs moquette en
moiré-zijde gestoffeerde modepaleis
aan de Avenue Montague iets onaar
digs te zeggen. Ook al weet je dan
dat filmsterren en koninginnen straks
op zijn minst drieduizend gulden moe
ten betalen voor een stevige driékwart
capuchon-jas. U weet wel, zo'n beige,
marineblauwe of zwarte in een onver-
slijtbare kwaliteit, die schoolkinderen
al sinds jaar en dag dragen.
BOHAN RIEP ZE tot zijn parade
pa ar djes voor deze winter uit. En wel
aan, binnen een paar maanden zullen
de miljonairsechtgenoten dank zij het
etiket van Dior in hun Rolls Royces
stappen in een jas, die geen Neder
landse vrouw op het ogenblik aan wil.
De jasjes van de ensembles en de
mantelpakjes bij Dior wanen lang,
dubbelknoops, asymmetrisch gesloten
en vaak van een officierskraag voor
zien. Kortom, nagenoeg dezelfde exem
plaren die het afgelopen seizoen bij
Yves Saint-Laurent de succesnummers
Een typisch Courrègesjasje.
waren.
In de sportieve sector waren de
geruite pakjes met een ingezette rag-
lanmouw van zwart konijnenbont nog
het origineelst. „Je houdt het niet voor
mogelijk, wat een teleurstelling!" riep
de New York Times-moderedactrice
Gloria Emerson sinds jaren een
Dior-fan uit, toen mannequins in
capuchoncapes van oranjegeverfd.
schapebont de salon binnenkwamen.
EEN KLEIN BEETJE van de fa
meuze Dior-chic spiegelde zich nog in
de cocktailkleding af. Beïnvloed door
de revolutionaire meidagen deed Mare
Bohan het met reen minimum aan
gouden glinsters en kleurig kralen-
spektakelwerk af. Het resultaat waren
zeer charmante donkergroene fluwe
len jurkjes met schouderpanden van
kleine ,iets donkerder getinte paillet
ten.
Diors lange, onder de boezem uit
waaierende zijden crêpe-avondjurken
met lange mouwen combineerde hij
met struisveren of haneverencapes,
een soort gala-uitrusting voor een te
vormen vrouwencorps van de studen
tenweerbaarheid.
Hij zat daar wat eenzaam verloren.
Alleen in de donkere steeg.
Waar het leven soms hard lijkt en leeg.
Het kind heeft het zonlicht gevangen.
Het zonlicht heel diep in zijn hart.
Zijn ogen zijn weer gaan stralen.
De haardos in gouden krullen verward.
Zijn brandglas laat een wonder ge
beuren.
Een wonder tussen schaduw en licht.
Het licht flitst door de straat
het danst op de maat.
Tot het zijn veter vond.
De veter brandt, de veter stinkt.
Hoor, het draaiorgel.
Het draaiorgel zingt.
Hij heeft het zonlicht gevangen.
Het zonlicht heel diep in zijn hart.
M. PLANTJE, Haarlem.
Het 322ste squadron van de Koninklijke
Luchtmacht vierde op 12 juni 1968 zijn
25-jarig bestaan. Op 14 september 1968
wordt dit jubileum op grootse wijze ge
vierd. Door het welslagen ervan is het
noodzakelijk, een zo groot mogelijk aan
tal oud 322-leden te bereiken.
Teneinde te voorkomen dat oud-leden
geen uitnodiging krijgen worden zij, die
nog geen bericht van het squadron heb
ben gehad verzocht hun naam. adres en
woonplaats zo spoedig mogelijk bekend
te maken.
Administratie 322 Squadron,
Vliegbasis Leeuwarden,
Leeuwarden.
Naar aanleiding van de VARA-uitzen-
ding over de naturistenbeweging meen ik
goed te doen omtrent deze beweging eni
ge gegevens te publiceren, omdat hierover
veel misvatting en argwaan bestaan.
De doelstellingen van deze, omstreeks 't
jaar 1900 opgekomen beweging, zijn in
het algemeen als volgt:
Het streven naar een meer natuurlijke
en humane leefwijze ter bevordering van
de lichamelijke en geestelijke volksgezond
heid.
Men tracht dit doel te verwezenlijken:
1. Door lucht en zonnebaden in de vrije
natuur bij sport en spel, zwemmen
en baden. Dit alles wordt geheel naakt
beoefend.
2. Door matige en gezonde voeding,
veelal vegetarisch, onthouding van al
coholische dranken en narcotica. Ook
het roken wordt niet aanbevolen. Op
de terreinen en bij andere bijeenkom
sten worden geen alcoholische dran
ken, narcotica tabakswaren, vlees
en vis gebruikt.
3. Het houden van lezingen op medisch,
biologisch en hygiënisch gebied.
Er zal welhaast niemand zijn die tegen
bovenstaande doelstelling en haar toepas
sing enig bezwaar zal hebben. Waar men
gewoonlijk wél over valt is, dat luchtba-
den, sport, spel, zwemmen enzovoort ge
zamenlijk door beide geslachten geheel
naakt beoefend worden. Men houde daar
bij echter in het oog, dat het naakt zijn
en naakt zien door deze mensen als heel
gewoon en natuurlijk wordt beschouwt
Daarenboven zal de praktijk hebben be
wezen, dat het vele zien van blote licha
men in de natuur bij sport en spel veel
meer een kalmerende invloed he°ft dan
een sexueel-emotioneel prikkelende. Men
acht het in deze kringen dan ook gewenst,
dat bij de opvoeding der kinderen in het
gezin deze levenshouding vroeg wordt toe
gepast. Ook hierbij zou de praktijk heb
ben bewezen dat in deze zin opgevoede
kinderen op latere leeftijd vrijwel geen pro
blemen hebben op sexueel gebied en aller
minst sexueel overprikkeld zijn zoals thans
in de maatschappij maar al te vaak nog
voorkomt. Het is mijns inziens een geluk
kig verschijnsel dat mede gebleken is, dat
vele mensen ook zonder kleren, onbevan
gen en zonder sexuele emotie tegenover
elkaar kunnen staan. Blijkbaar ergert
men zich meer aan „ongewone deugden"
dan aan „gewone ondeugden".
Voor mij blijft echter de vraag of het
van hen wel juist gezien is zich voor het
publiek door televisie, radio en pers open
baar te stellen. Vroeger was men voor
zichtiger daarmede.
Hoe men er voorts ook over moge den
ken, mijns inziens liggen het streven en
de levenshouding der naturisten op een
hoger plan dan het te weinig gecontroleer
de en beheerste geweld- en sexeleven om
ons heen van thans. Dat vormt een be
dreiging voor de volksmoraal!
Een volk heeft behalve financiële be
langen ook nog morele belangen die be-
schermd dienen te worden tegen verval en
verwording. Dat is onder meer de taak
van de overheid en de volksvertegenwoor
diging. In verschillende landen wordt, ter
bescherming van de jeugd, de invoer van
Amerikaanse moord- en sex-films ver
boden. Als ook hier op dit vlak geen ver
betering ^vordt gebracht, dan beklaag ik
ons nageslacht.
F. E. SPIERING, Haarlem
Kunnen de papierbakken in de kinder
boerderij in de Hout van deksels worden
voorzien? Nu eten de grote dieren er pa
pieren en plastic zakken uit en worden
dan ziek. Men vraagt het publiek de dier
geen ondeugdelijk voedsel te geven, en
geen papier op de grond te gooien, maar
men spant het paard achter de wagen door
dat papier dan als het ware voor hen ge
reed te leggen in de open papierbakken.
Er is, deelt men mij mede, reeds her
haaldelijk om bakken met deksels ge
vraagd, maar tot dusverre zonder succes.
P. H. SCHRöDER, Haarlem.
Naschrift: Bij informatie werd
ons door de dienst voor Hout en Plant
soenen meegedeeld, dat deze zaak al zijn
aandacht had. De nieuwe papier bakken
moesten echter uit Duitsland komen. Het
uitvoeren van deze bestelling heeft lang
geduurd. Deze week zouden de nieuwe
bakken echter in de kinderboerderij wor
den geplaatst. Redactie.
Naar aanleiding van de aankomst der
Haarlemse Muggenronde op 20 juli wilde
ik graag het volgende opmerken. Als
ouder van een deelnemer aan deze 14de
tour door Nederland, vond ik de aankomst
op zichzelf groots. Alleen wat betreft het
voorprotgrammaatje het ging hier om
wedstrijden vooraf, met als doel de ouders
en familie van de Muggen aangenaam be
zig te houden tot de Muggenronde arri
veert is een mislukking geworden.
En dit is niet te danken aan de organi
satie; deze heeft namelijk alles in het
werk gesteld om het een en ander nog zo
aantrekkelijk mogelijk te maken.
Jammer is alleen dat men bij de aan
komst van de Muggenronde. wat toch een
zuivere Haarlemse aangelegenheid is bij
het gemeentebestuur altijd op onoverko
melijke bezwaren stuit. Verleden jaar im
mers werd de aankomst dusdanig in de
onbewoonde wereld beleefd dat het voor
ouders en familie niets aantrekkelijks
meer had, om dan nog maar ve zwijgen
over de jongens zelf. Bij monde van wet
houder Voskuilen is toen de toezegging
gedaan dat dit in het vervolg wat meer in
de bewoonde wereld plaats zou vinden,
waaraan men dit jaar dus tegemoet is
gekomen, maar nu vond men het weer
nodig de vergunning die was aangevraagd
om vanaf één uur met wat voorwedstrij
den het publiek aangenaam te verpozen,
niet te verstrekken. Vandaar dat men pas
om drie uur kon beginnen, waardoor de
tijd te kort was om een leuk program
maatje te brengen.
Ik vraag mij af, wanneer het gemeen
tebestuur zich er van bewust wordt, dat
alles wat hier gevraagd wordt, in het be
lang is van de Haarlemse jeugd en dat
wij als Sportstad toch een naam hebben
hoog te houden. Waarom het een en an
der in andere plaatsen van Nederland wel
de medewerking van hun besturen heb
ben is weer een verhaal op zich. Ik hoop
dat de Haarlemse Muggenronde het vol
gend jaar krijgt wat haar toekomt.
TH. H. KROM
(Vader van een Mug), Haarlem.
In gesprekken met vrienden en kennis
sen komt het onvermijdelijk ter sprake:
Wie verlost ons van de verkeersbandieten,
de uitlaatracers, een verschijnsel dat zich
als een ware ziekte uitbreidt, de oude
wrakken, met verfstrepen en racingteam-
emblemen erop, de bochtenscheurders, de
altijd-inhalers? Het zijn er niet zoveel,
maar wat zijn ze gevaarlijk! Ik woon
in de Jan Haringstraat. Een recht, geas
falteerd stuk straat. Wat alleen al in deze
straat aan overtredingen is- te constate
ren, is verbluffend. Ik zou zonder meer
een aantal kentekennummers kunnen op
geven van maniakken die gewoon niet on
der de 80 km rijden. In de laatste tien
dagen is het mij drie keer overkomen dat
ik, nadat ik met een lichtsignaal of claxon
mijn ergernis liet blijken over ongehoor
de staaltjes van verkeersvandalisme, de
betrokken „heren" op hun remmen trap
ten om me een pak slaag te geven. Ik
hoor dergelijke staaltjes ook van mijn
vrienden en kennissen. Politie? In onze
straat Ergens anders? Waar is ze
Gaat u eens bijvoorbeeld een uur op de
Wagenweg staan. Vijftig kilometer maxi
maal? Een „lachertje". Brommers 30 of
40 km maximaal? Een „brullertje". Hele
groepen brommers met oorverdovende
knalpotten, met voorovergebogen nozems
erop, harder dan de auto's rijdend. De
Zeeweg, op iedere willekeurige avond,
een complete racebaan, niet alleen te zien
maar nog meer te horen. De weg langs
Kraantje Lek bijvoorbeeld. Levensgevaar
lijk! Meest jonge knapen met Austins of
Fiats, met opengeklapte motordeksels die
bochten afsnijden en ten minste 80 km
„scheuren", liefst met één hand achteloos
aan het stuur. We praten er allemaal
over. We zijn allemaal een beetje bang.
Maar wie verlost ons van de racers, die
Abarth-jongens, de misdadigers op de
weg? Vraagt u de mening van de politie
eens. Ik ben een van de verontrusten.
R. SEEGERS, Haarlem.
Naschrift: Wij hébben de mening
van de politie gevraagd. Zo zei de chef
van de Haarlemse verkeerspolitie, hoofd
inspecteur G. J. Endlich, ons dat alle
busroutes, waarvan de Jan Haringstraat
er een is, geasfalteerd zijn en dat daar
wellicht hard gereden wordt. Dagelijks
worden er door de hele stad bekeuringen
gemaakt wegens het overtreden van de
maximumsnelheid, dagelijks worden
bromfietsen geverbaliseerd en worden
bromfietsen inbeslag genomen, waarvan
de uitlaat niet deugt. De technische mo
gelijkheden om de snelheid te controleren,
met name met de Gatsometer, zijn ech
ter op tal van punten niet zo groot als
de politie wel zou wensen. Bromfietsers
moeten rijdend worden gecontroleerd,
maar zodra ze een politieman in auto
of op scooter zien, zakt de snelheid. Het
is hier ook een kwestie van wegfatsoen,
van een bepaalde mentaliteit. Je kunt zo
veel mogelijk optreden, maar niet-alle
keersonfatsoen onderdrukken. De maxi
mumsnelheid is overigens slechts een on
derdeel van het hele complex van ver-
keersvoorschriften. Toch moet de politie
tegen alle mogelijke overtredingen optre
den met het beschikbare personeel, ter
wijl de verkeersintensiteit dagelijks toe
neemt, aldus de heer Endlich. Hij ver
strekte ons tenslotte wat Haarlem be
treft de volgende cijfers over de maan
den januari tot en met juni van dit
jaar: Bekeuringen wegens overtreding
maximum-snelheid: 1352 auto's en 558
bromfietsen. In beslag genomen: 77 brom
fietsen. Wegens het technisch niet in orde
zijn van het voertuig (auto's en bromfiet
sen, maar hoofdzakelijk van laatstge
noemde groep): 101 bekeuringen. Totaal
aantal processen-verbaal in dit eerste
halfjaar wegens alle overtredingen
(dus exclusief de aanrijdingen): 14.369.
Redactie.
Ons bereiken de laatste tijd berichten
over het verdwijnen van honden die door
de eigenaars bij het bezoek aan winkels en
wel voornamelijk supermarkten, met de
lijn aan de daarvoor aangebrachte haak
worden gezet. Wanneer de inkopen gedaan
zijn blijkt het dier vaak verdwenen,
waarbij aan diefstal door bijvoorbeeld
sjacheraars, met het oogmerk deze dieren
aan laboratoria door te verkopen, moet
worden gedacht.
L. F. J. CASTELEYN,
Adjunct-Directeur,
Nederlandse Vereniging tot
bescherming van Dieren,
's-Gravenhage.
Langs vele wegen trekt een stoet.
Gerafeld van hun eigen bloed.
Naakt hun ongeboren maag.
Verloren in een vale lucht.
Iedere stap een verre vlucht.
Verlaten droomt een hongerige.
Een zwarte streep tekent een kruis.
Kapotte raam in een verfloos huis.
Een zware stem bidt een gospel.
Een kinderhand niet wetend dit.
Twee ogen in een maatloos wit.
Verliezen kracht in de wereld.
A. KUITER, Haarlem
ADVERTENTIE
