WALDORF
Puzzel van de week
PANDA EN DE SUPERSCHAT
POLLE, PELLI EN PINGO
ngestipt
W
Eenden uit singel
als middagmaal
KJ
GIDSEN VOOR DE
BERGTOERIST
Vrij de grens over
bij Drielandenpunt
Ons vervolgverhaal
VRIJDAG 2 6 JULI 1968
9
w- '<A Hl W
Feuilleton door
JAWES GOLDMAN
Rijnburgs bloemencorso
op 3 augustus
Kees Maas
Ja?
Kees Stip
D
A
V
Y
J
O
N
E
S
E
60)
„Hoe voel je je?" Het licht ging uit.
Deze keer voelde hij zich nauwelijks
opgelucht. „Ze doen het toch weer
aan".
„Je ziet er verschrikkelijk uit". Hij
wist dat ze dichtbij hem was, hoewel
hij haar nog niet goed kon zien.
„Ik voel me best. Een beetje moe,
dat is het enige". Hij deinsde terug
voor haar. Als ze elkaar omhelsden
zou ze voelen hoe zwak hij was. Al
leen ik sta nog tussen jou en de
wormen in, dacht hij, en haatte zich
zelf.
„Dat is genoeg; dat is voldoende".
Hij moest het hardop gezegd heb
ben. „Houd je me even stevig vast?"
Wat een wereld; ze had hem nodig.
Ze weken uiteen toen ze de deur hoor
den. Wainwright liep naar zijn bu
reau. Hij droeg een grote metalen
emmer en een soeplepel met een
lange steel. De emmer was gevuld
met water en daarin dreven grote
blokken ijs. Cowles liep een paar pas
sen achter hem aan en droeg een
dienblad met twee glazen waarin een
troebele vloeistof zat.
„Vergif?" Waldorf probeerde spot
tend te lachten. „O, jongens, dat is
te veel van het goede".
„Al wat opgeknapt, Brick?"
„Brick?", vroeg Hannah.
„Zeker. Of kende jij zijn naam
ook niet?"
„O, jawel. Ik ken Montgomery
Brick al jaren". Hannah hield op met
lachen toen de lampen aan gingen.
„Ik zal jullie nog wat grappigers
vertellen". Wainwright ging met een
lichte zucht zitten. „Tot gisteren wis
ten we niet zeker of jullie tweeën
communisten waren". Dat was waar.
Het maakte hem boos. De spionage
was niet meer wat zij in de jaren
dertig was geweest, toen hij was be
gonnen. Toen ging alles nog op de
klassieke manier, maar nu was alles
hij wist het woord ervoor; hij had
in het ziekenhuis veel gelezen ba
rok. De woede klonk door in zijn
stem. „Het heeft me verdomme een
week gekost om er achter te komen.
Weten jullie waarom? De CIA be
concurreert de CIC. De CIC becon
curreert de FBI. De FBI beconcur
reert de inlichtingendienst van het
leger. En dat is nog niet alles. We
hebben de geheime dienst, de inlich
tingendienst van de marine, de in
lichtingendienst van de luchtmacht,
het ministerie van Buitenlandse
Zaken heeft haar eigen spionagenet
goeie God, daarom zit er zo'n piek
in de werkgelegenheid. En weet je
wat er verdomme het resultaat van
is?
Ze willen elkaar niets vertellen.
We hebben duizenden spionnen en
het enige wat ze doen is alles voor
elkaar geheim houden. Voor zover ik
wist konden jullie voor elk van die
diensten gewerkt hebben. Dat is dan
ook de reden waarom jullie nog in le
ven zijn. Ik moest er achter zien te
komen. En dat moesten de Commu
nisten ook. Daarom hebben ze die
homoseksueel op je af gestuurd."
„Wat hebben ze?"
„Je liet je niet in met de meisjes;
het leek hun de moeite waard het te
proberen. Die knaap van de United
Fruit was een der hunnen. En wat
zeg je van die grap in de bibiotheek?
Wat een feest; iedereen was er. Met
wie moest je contact opnemen? Met
Willy, of de mannen van Castro, of
de Chinezen misschien?
„Was Willy een spion?"
„Ja, Willy was een spion."
„En Sally Kaalinen?"
„Vertel jij me dat maar."
„Pik haar op en vraag het haar,
net als die arme Birnbaum."
„We kunnen haar niet vinden, an
ders zouden we het wel doen. Ze is
tot de stad Guatamala gekomen en
toen zijn we haar uit het oog verlo
ren." Wainwright haalde zijn schou
ders op. „We zullen haar de volgen
de week oppikken, als ze terugkomt
om jou te ontmoeten."
„Hoe wist je dat ze terugkomt?"
„We hadden microfoons in de bad
kamer geïnstalleerd. Wil je het band
je horen? En Hannah, hoe gaat het
met je man?"
„Mijn ex-echtgenoot." Hannah's
stem klonk rustig. Maar ze was het
niet.
„Hoe maakt hij het?"
„Best, denk ik."
„Hoe gaat het met Paps?"
„Uitstekend."
„Je bent een gevoelloos meisje,
Hannah."
„Nogal, ja."
„Schrijven ze je vaak?"
„Nee."
„Ze zitten tegenwoordig in de buurt
van Juan-les-Pins. Paps heeft een
kleine villa gekocht in een dal en ze
ontvangen heel wat gasten. Ik vraag
me af of ze gelukkig zijn."
Ze was nog maar halverwege het
bureau toen Cowles haar tegenhield.
Het leek alsof hij haar nauwelijks
aanraakte, maar ze snakte naar
adem en viel op de grond. Waldorf
vloog overeind, klaar voor de sprong.
„Doe niet zo dwaas, vriend".
„WainwrightHij slikte. Wat
viel er te zeggen? Of te doen?
Zijn handen balden en ontspanden
zich verschillende keren.
Wainwrights stem klonk eigenaar
dig en vermoeid. „Je zou me graag
vermoorden, nietwaar? De gedachte
alleen al schenkt je voldoening. Con
don was er helemaal vóór om je in
zee te gooien. Hij stuurde een post
duif om me dat te laten weten. Ik
heb hem ervan weerhouden. Nu zal
ik het moeten doen. Als de tijd rijp
is doe ik het zonder voldoening. Het
schenkt geen voldoening."
„Hannah?" Waldorf knielde naast
haar neer.
„Ik voel me best." De pijn was
kortstondig maar hevig geweest. De
herinnering eraan beangstigde haar,
dat was het enige.
„Waar is Guerrera?", vroeg Wain
wright. i
„Ik weet het niet."
.„Hannah?"
„Ik weet het niet. Welles heeft
hem".
„Het klinkt alsof je daar blij om
bent."
„Dat ben ik ook."
„Kom nou. En jullie beweren dat
jullie geen Communisten zijn."
„Dat zijn we ook niet. Jullie wel."
Wainwright vond het grappig.
„Hoor je dat, Bobby? Jij en ik zijn
Communisten."
„Welles heeft het hem gezegd. Hij
zit bij de MI 5."
Wainwrights glimlach verdween
plotseling. „Als ik in jullie schoenen
stond zou ik hetzelfde doen als jullie.
Ik zou me voordoen als een onnozele
hals die nog geen helderrood van don
kerblauw kon onderscheiden."
Wordt vervolgd)
(Van onze correspondent)
ROTTERDAM. De Rotterdamse po
litie heeft 2 Argentijnse studenten dui
delijk gemaakt dat de eenden, die rond
dobberen in de singels, niet voor consump
tie bestemd zijn.
De Argentijnen, die verblijven op een
camping in Rotterdam, hadden twee een
den uit de aangrenzende singel gevangen
met de bedoeling ze voor het middagmaal
te gebruiken.
Ze zijn na een fikse reprimande van de
politie naar hun kampeertent terugge
stuurd. De eenden, die niet gewond wa
ren, zijn in de singel teruggezet.
(Van onze correspondent)
LEIDEN. „Bloemenfeest en lijnen
spel" is het motto van het Rijnsburgse
bloemenorso dat zaterdag 3 augustus
van Rijnsbrug via Oegstgeest naar Lei
den rijdt en terug. Veertig praalwagens
en personenauto's zullen die dag zijn ge
tooid met ruim 100.000 bloemen. Dit jaar
zijn de ontwerpen voor de praalwagens
van de heer Willem Buurman uit Oegst
geest. Het corso wordt vrijdagmiddag 2
augustus geopend door de heer J.F. Ol-
denborgh, directeur van KLM-Neder-
land.
PUZZEL No. 30
Met behulp van onderstaande lettergre
pen moeten aan de hand van de omschrij
vingen woorden worden ingevuld,
a als alt an bal bo boe
bu de de dent e e e
e e een en gant ge ge
gek ier im in ka kar
klam la laar land le len
ling lo lol luis man men
mis mo ne ne no nog
noor nul o pa re ren se
sie sig stok te ten ten
ter tho ti tie torn tri ven
ven vi vis vlij voet
wats wroe.
OMSCHRIJVING
Horizontaal: 1. onderscheidingsteken; 4.
sportartikel; 7. pret; 8. individu; 9. loterij
spel; 10. bijyoord; 11. zeer duidelijk; 14.
eensgezindheid; 17. onbepaald voornaam
woord; 20. muggengordijn; 23. familielid;
24. glans; 25. woelend graven; 26. zang
stem; 27 schikken, in orde brengen; 28.
gedroogde vis.
Verticaal: 1. onmetelijke; 2. land in
Europa; 3. bevallig; 4. werkzame; 5. ver
hoogde zitplaats voor publiek; 6. plaats
bepaling; 12. heidemeertje; 13. bijb. fi
guur; 15. telwoord; 16. ofschoon (Eng.);
17. vogel; 18. uitgifte van aandelen; 19.
Noorse krijger uit de middeleeuwen; 20.
strafwerktuig; 21. fat; 22. juist als.
Oplossingen, uitsluitend per briefkaart,
dienen uiterlijk woensdag a.s. in ons be
zit te zijn.
Oplossing puzzel no. 29
Horizontaal: 2. schot; 7. drom; 9. aap;
10. Taag; 12. tuin; 13 soep; 14. als; 16. tot;
17. KLM; 18. kei; 19. ma; 20. ad; 22. sla;
24. met; 25. nap; 28. kanarie; 31 dreumes;
34. kt; 35. es; 36. eerloos; 41. pendule;
45. rap; 46. olm: 47. don; 48. s.a.; 49. r.p.:
50. kil; 52. bod; 54. nut; 56. Eos; 57.
mooi; 58. idem; 60. fout; 61. Epe; 63.
eens; 64. flirt.
Verticaal: 1. zot; 3. cantate; 4. ha; 5.
opstand; 6. pap; 7. dolk; 8. mud; 10. tel:
11. gala; 15. sein; 17. klam; 19. mei; 21.
dar; 23. akker; 24. mr; 26. pe; 27. Essen;
29. Ate; 30. aal; 32. und; 33. eel; 87.
rood; 38. or; 39. o.a.s.; 40. spaniel; 41.
portier; 42. elp; 43. n.m.; 44. unie; 47.
doof; 51. Loes; 53. bot; 55. nee; 57. mul;
59. mes; 62. pi.
De namen der prijswinnaars vindt u el
ders in dit blad.
28. Panda stapte met het doosje zeeziekte
pilletjes de kapiteinshut binnen, en bleef verrast op
de drempel staan. „Ehmeneer Jorissen?" vroeg
hij zorgelijk. „Ligt u niet verkeerd in bed? Uw voeten
zijn op het hoofdkussen!" „Is dat zo?".zei de
gezagvoerder ongerust. „Eh..tjonge, ja! Nu je het
zegt!Daaruit blijkt wel hoe ziek ik ben. Ik weet
niet eens meer wat boven en wat onder is!" Op dat
moment werd hun gesprek onderbroken door een ver
schrikte uitroep van Bill Dollar. Die was wat over het
dek gaan wandelen en zodoende had hij een oude zee
mijn in het oog gekregen, die op het water dobber
de. En daar voer hun schip recht op af
GING HET LEKKER, POUt?J)
JA HOOR - MAAR HOEVEEL KOST HET ALS
JE ER TEUGELS BU NEEMT?;
ALS POLLE TERUGKOMT,
HET MIJN BEURT»
OXoP
C) PIB
ronwiGt
IN DEZE TIJD. waarin weer velen
hun vakantieweken in de bergen gaan
doorbrengen, is de vraag groot naar
goede gidsen van de gebieden, die men
bezoekt. Hebben we onlangs al uitvoe
rig aandacht besteed aan een aantal
boeken over bergstreken in het alge
meen en de bergsport in het bijzon
der, ditmaal willen we speciaal wijzen
op de uitgaven van 't Westduitse Berg-
verlag Rudolf Rother in München.
Vrijwel elk berggebied heeft bij deze
uitgeverij wel „zijn gids". Rhoter
werkt daarbij nauw samen met de al
penverenigingen. Het ene gidsje is wat
meer op het echte alpinisme ingesteld
dan het andere, hetgeen ook door de
aard van het gebied wordt bepaald.
De „Bernina-Führer" door Walther
Flaig bijvoorbeeld is een gids, die door
iedere vakantieganger in het Bernina-
gebied uitmuntend is te hanteren. Dal
uitstapjes vinden er ruim plaats. Berg
wandelaars komen volledig aan hun
trek. Natuurlijk ontbreken ook de top-
beklimmingen niet, en heel belangrijk
is de uitvoerige wijze waarop de ge
varen van het gebied uit de doeken
worden gedaan.
Van geheel andere aard is „Valli-
ser Alpen" van Franz Königer, waar
in de dalwandelingen vrijwel ontbreken
en de aandacht vrijwel geheel is ge
concentreerd op de hogere reionen. Dat
wordt door de aard van dit hoogalpine
gebied ook wel bepaald. Daardoor treft
men in deze gids ook geen moeilijk
heidsgraden aan. De weersomstandig
heden spelen in dit hoge gebied
zo'n grote rol, dat elke beschrijving
slechts met veel voorbehoud wordt ge
geven.
De schrijver maakt zich er overigens
nergens van af. De beklimming van de
Matterhorn bijvoorbeeld langs de Ita
liaanse kant vergt twe^ ^bladzijden.
Een derde gids, die wij bekeken was
die voor het Kaisergebergte. Een ge
bied met een totaal ander karakter.
Geen sneeuw en ijs, maar rotsen. Van
daar dat „klettertoeren" hier grote
aandacht krijgen en dat elke moeilijk
heidsgraad accuraat kon worden aan
gegeven. Ook aan de dalwandelingen
wordt in dit boekje van Leuchs en
Nie-berl ruim aandacht besteed.
Voor degenen, die door dit rotsklau-
teren zijn gegrepen, heeft Rother vele
boekjes uitgegeven. Een aardige be
schouwing over de moderne hulpmid
delen is „Neuzeitliche Felstechnik" van
Leo Maduschka, waarin met name veel
Toekomstige bergbeklimmers in
Duitsland oefenen zich nu graag op
de eerste kunstmatige kletterrots,
die in München staat. De kunst
matige rots is 25 meter hoog en
13.50 meter breed. Alle moeilijk
heden, die men bij het bergbeklim
men kan tegenkomen, zijn er in ver
werkt. De foto toont een reddings
oefening.
boeiende dingen worden verteld over de
„Seilzug", het door de tweede man met
behulp van het touw omhoog helpen
van de eerste.
Maar wie zover nog niet is zal in
elk geval veel baat vinden bij het
onvolprezen leerboekje van de Beier
se Alpenvereniging. „De Anwendung
des Seiles".
Niet alleen leert men de voornaam
ste knopen leggen, en worden de beste
beveligingsmethoden geleerd, maar
ook wordt een overzicht gegeven van
de verschillende klimmaterialen en hun
gebruik. Het boekje is bovendien rijk
geïllustreerd.
De PTT heeft dit jaar f 76,1 miljoen
winst gemaakt op de telefoon. Vorig
jaar was het maar 3,8 miljoen. Daar
ben ik blij om. En dat mogen ze weten.
Op mijn beurt wil ik wel eens weten
hoe zoiets kan. Weet je wat, ik bel de
directeur-generaal op.
„Met de PTT"
„Met Groentjes van De Grasbode.
Mag ik de directeur-generaal?"
„Daar spreekt u mee."
Kijk, als het zo ging, kon ik het
hem meteen vragen. Maar bedrijven
waar de directeur-generaal aan de te
lefooncentrale zit boeken niet zulke
hoge cijfers, tenzij als verliezen.
Laat ik dus maar niet bellen. Want
stel je voor dat het gesprek net zo
zou verlopen als bij sommige andere
bedrijven. Dan zou mijn stem mis
schien een beetje ongeduldig gaan klin
ken. En ik wil de stemming niet be
derven bij zulke winstcijfers. Ik wil al
leen vrolijke gezichten om mij heen
zien.
Als we een andere PTT hadden dan
we hebben, zou het misschien zo gaan:
..Met de PTT".
..Met Groentjes van De Grasbode.
Mag ik de Directeur-generaal?"
„Een ogenblikje".
„Met Broezeboom"
„U spreekt met Groentjes van De
Grasbode. Mag ik de directeur-gene
raal van u?"
„Waarover wilde u de directeur-ge
neraal spreken?"
„Ik wil de directeur-generaal geluk
wensen met de winst die hij op de
telefoon heeft gemaakt. En ik wil hem
vragen hoe dat komt".
„Kunt u hem dan geen brief schrij
ven?"
„Dat kan wel, maar dat wil ik niet.
Als ik hem wou feliciteren met de
winst die hij op de post had gemaakt)
zou ik hem een brief schrijven. Maar
op de post heeft hij 44,7 miljoen ver
loren".
„Een ogenblik".
Vifj minuten stilte, waarin geluiden
als tuut tuut, knor knor, en een vron-
westem die roept: „Meid, ik had er
meteen een ladder in. Tot m'n heup!"
„Met Goffert! Hallo!
„U bent meneer Groenman van de
Grasboter?"
„Groentjes van De Grasbode."
„Is het voor een krant? Dan verbind
ik u door met de persafdeling."
„Ik wil niet worden doorverbonden
met de persafdeling!"
„Daar spreekt u mee. Smouzemout."
„Met Groentjes van De Grasbode.
Meneer Smouzemout. Ik wou graag de
directeur-generaal spreken."
„Meneer Groentjes, de directeur-ge
neraal heeft deze maand al drie inter
views gegeven. Als u er prijs op stelt,
zal ik u op de wachtlijst zetten, maar
u moet rekenen op minstens een jaar"
„Maar dan zijn er weer andere cij
fers! En ik wil hem feliciteren met de
ze! door de telefoon!"
„Ik zal dit overleggen met juffrouw
Gorgelbier. Maar ik geef u weinig
kans."
Tien minuten gorgelende geluiden.
„Naar wie had u gevraagd?"
„Naar de directeur-generaal."
Een ogenblikje."
„Met Broezeboom".
„Met Grasjes van De Groenbode.
Meneer Gorgelboom, ik had de direc
teur-generaal willen vragen hoe het
komt dat hij zoveel winst heeft ge
maakt op de telefoon. Ik weet het nu"
VAALS. Op het Drielandenpunt in
Vaals is een nieuwe regeling van kracht
geworden, waardoor toeristen voortaan
vrij naar Duitsland en omgekeerd kunnen
gaan zonder gebonden te zijn aan de offi
ciële grensovergangen. Deze maatregel ic
genomen met het oog op de wandelrou
tes in de omgeving van het Drielanden
punt. De regeling is alleen van kracht
voor toeristen, die bovendien in het bezit
moeten zijn van geldige papieren. Ook
mogen alleen slechts invoervrije goederen
worden meegenomen.
<va, SINDS Dte KAT ONS
PAO KRUISTE, HEBBEN WE
DAN TC6ENSD46.
TOE AMAR! AisOh
DERT/EN MT HELPEN
KAN
WE HEBBEN 6EEN ROCK.
CENT VERDIEND SINDS Die
ONbékWATERbRtEZEL HIER
OPDOOK.
WELJA, LAAD JU Dl
KAT MAAR VOD. OP HET
ETENSTIJD,
DERVEN
6EEN 6ELD KOST
SAMldKPP
1198. Het leek Bram vreemd, dat
een ex-machinist van het spoor zomaar
spoorloos kon verdwijnen. Hij kon het na
tuurlijk tegen de oude mannen op het
bankje niet zeggen, maar hij herinnerde
zich hoe Willen hem ééns had verteld,
dat hij schoon genoeg had van al die ver
halen over avonturen op zee, schipbreu
ken en stormen.
„Als het me teveel wordt", had Willem
gezegd, „dan ga ik maar weer eens naar
het Spoorwegmuseum om naar mijn oude
locomotief, de Vlampijp, te kijken. Dan
droom ik van vroeger. En dan kan ik
er weer een tijdje tegen".
Het was, alsof Brams voeten zijn ge
dachten volgden, want zonder het eigenlijk
te willen, belandde hij in de nabijheid van
het Spoorwegmuseum.
Nét stond hij zich af te vragen of hij
daarbinnen een kijkje zou nemen, toen de
poort openvloog en de directeur van het
museum naar buiten stormde:
..Nou is het wéér gebeurd! Nou is het
wéér gebeurd!" schreeuwde hij.
